We voelen ons een klein beetje doenbaar na toch wel twee rotdagen.  Vermoed dat Mr Chemo op zijn strepen heeft gestaan ; heel misselijk en heel moe.  Dat moe is niet zo erg ; slapen is de meest ideale manier op de tijd te laten vooruitgaan zonder last te hebben van ongemakken. Heb me er dan ook letterlijk maar bij neergelegd ipv er tegen te vechten.  De ascitispunctie (water uit buik) heeft donderdag wel soelaas gebracht, toch weer een kleine 4 liter, maar ondertussen borrelt het al flink terug, buik lijkt wel een grot waar ondergrondse waterlopen zich een weg zoeken, zo klinkt het heus!   Het is ook wel zo ; hoe meer je aflaat , hoe sneller het terugkomt, maar het is echt geen avance om met een ongemakkelijk balonneke te blijven zitten.  

De typische misselijkheid is zo'n beetje vanaf woensdag begonnen.  Huisgenoten weten nu dat ik te pas en te onpas door het huis kan stormen, telkens in dezelfde richting.  Ik begin automatisch ook door mijn haar te rommelen bij momenten maar dat zit nog allemaal stevig vast.  Ik blijf er bij dat dit prompt mag uitvallen in ruil voor niet-misseljkheid maar zo simpel gaan mijn zwart beest het me niet maken vrees ik.

Mayenne was gisteren thuis van school, nog met haar flinke rugpijn, en alhoewel die dat op haar kamertje bezig is geeft het toch wel een geruststellend gevoel, zo iemand in de buurt.  Ben blij dat Eric vanaf volgende week officiëel 4/5e gaat werken en heel dankbaar dat dat kan.   Maandag doet een vriendin me naar de chemo, samen met Mayenne, maar zo is er toch nog een extra dagje dat ik niet alleen thuis ben.

Woensdag zal er ook voor de eerste keer poetshulp komen, we zijn benieuwd.   Eric wil dat echt wel graag allemaal zelf doen maar ik merk dat het ook voor het wat veel wordt.  En aangezien ik momenteel toch geen zotte uitgaves doe richting Shopping en toestanden kunnen we onze centjes evengoed ergens anders nuttigs aan besteden, niwaar ! Nee, het moet vooral voor iedereen doenbaar blijven ! 

We praten ook heel veel en da's wel fijn...gisteren nog een uurtje op de rand van 't bad (waar ik altijd wel goed in kan onstpannen) en ondertussen scrub ik zijn handjes  met mijn Obey-wonderscrub.  Ik krijg dan weer een uitgebreide hoofdmassage met de nieuwe shampoo die ik kocht samen met de sjaaltjes, speciaal om te hoofdhuid te verzorgen en te beschermen.  Van zo'n momentjes genieten we nu extra en ik jullie alleen maar aanbevelen om daar ook tijd voor te maken.  Ik weet het wel...er is altijd wel iets anders te doen, maar het doet anderzijds zooo'n deugd ! Net kwam hij nog thuis met de wekeljkse boodschapjes en....en een boeketje bloemen...'nu je thuis bent heb je daar meer geniet van dan wanneer je gaat werken'...tja, dat is natuurlijk wel zo, goed gezien  ! Op dit moment worden de kids opgehaald in Hoevenen waar ze zijn blijven slapen na een leuk avondje onder vrienden en gedropt in Wijngenem Shopping, geen slecht begin van de vakantie zou ik zeggen ! Ik probeer ook de mus zoveel mogelijk haar ding te laten doen, er is trouwens niets dat me tegenhoudt ; ze doet thuis nog altijd flink haar best, haalt goede resultaten op school en ik blijf ze bewonderen met de manier waarop ze met de situatie omgaat : niet alle dagen even vrolijk maar ze slaat zich er wel telkens door.  Dit ook dankzij de sjoe en zijn ouders die ik daar dan ook enorm dankbaar voor ben.  Niks is teveel gevraagd, of moet zelfs niet gevraagd worden...echt een luxe ! 

Als het zonnetje van de partij blijft hoop ik straks even in de tuin te duiken, heb een grappig huispak gekregen van de mus dat zich daar goed zou toe lenen en ik heb wel nood aan wat zonnevitamientjes.   Op hoop van zegen ! 

GIsteren was best weer een vermoeiend dagje, denk dat 'moe' wel een hoofdbijwerking is van het hele gedoe, toch eentje waar je het snelst en meest uitgesproken last van heb.  Waarschijnlijk ook omdat ik het gewoon al altijd was...

Swat...toch vruchtbaar dagje geweest ook en dat was de bedoeling ; bij Sanké drie leuke sjaaltjes gevonden, mutsjes meer eigenlijk, waaronder ééntje voor thuis/'s nachts want het schijnt dat je bol snel afkoelt, ook thuis. En verder nog twee neutraaltjes waar ik echt wel blij mee ben.  Ook pruikjes gepast en dat vond ik best wel grappig.  Ben er in elk geval niet 'bang' voor moest het nodig blijken want ze hebben best wel leuke spullen, modellen, kleuren...Niet dat ik gek ga doen zoals ik bij aanvang grapte, maar het is idd wel zo dat je pruikjes hebt waar je het absoluuuut niet aan ziet en da's toch wel de bedoeling.  Maar zoals ik al zei, daar wacht ik nog effe mee tot de plukken echt van mijn bol vallen en om een pruik ga ik ook wel graag met Eric, die moet er uiteindelijk op zien niwaar.

Na de middag was ik uitgeteld en heb dan ook een paar dutjes gedaan.  Mijn buik begon weer abnormale proporties aan te nemen dus daar heb dan ook direct last van.  Bordjes met 'ontploffingsgevaar' beginnen dan zo voor mijn ogen te dansen.  

Er is ook nog een mevrouw van Landelijke Thuiszorg langsgeweest maar aangezien we vooral poetshulp vandoen hebben is het interessanter voor ons om het aspect 'dienstencheques' eens onder de loupe te nemen.  Dat gaan we vandaag ook doen.

Heb ook al een afspraak gemaakt met het UZA om nog eens een leegloop te forceren van mijn buik want tot maandag hou ik dat echt niet vol...lijkt weer alsof er een en ander ligt te scheuren, niet echt een prettig gevoel. Gelukkig maar voor tijdelijk !! Het is echt een zalig zicht/gevoel om uw buik te zien leeg'stromen'...  Ook weer blij dat het voor Eric geen probleem is om zomaar eventjes weer 2 uurtjes vroeger te stoppen.  Het zou niet overal waar zijn vrees ik...

Ondertussen heeft m'n musje laten weten dat het met haar ook niet al te best gaat ; buiten de pijn in haar rug (gisteren geforceerd met het trainen wss) zit het ook in't kopke effe niet goed vrees ik.  Daar waar Nina en ik het best wel een leuk uitstapje vonden, de sjallekesjacht, is het bij mijn pruts nogal confronterend binnengekomen. Zijn toch dingen waar ik niet echt bij stilsta en dan ben ik wel een beetje boos op mezelf. Ik mag immers niet verwachten dat iedereen hetzelfde reageert op situaties als ikzelf.  Wordt dus ook nog een beetje een leerproces...

In elk geval, Nina haalt ons pruts voor de middag af van school dan kan ze beetje rusten en bekomen en dan zien we morgen weer verder. 

IK doe nog effe mijn oogjes toe, temidden van mijn viervoeterkes, met de beentjes omhoog wat dan weer het beste zou zijn voor kuiten en voetzolen die verzuringsverschijnselen vertonen.  Van niks te doen dus....bizaaaar !

Gisteren was het me nogal een dagje...de wekker die afging om te beginnen, die hadden we al effe niet meer gehoord en dankzij de spuitsels waarop Mark de huisarts me de avond voordien nog getrakteerd had was ik nog ferm aan't maffen.   Och, morgenstond brengt goud in de mond en zelfs de Ring was 'met ons' dus zonder al te veel kalamiteiten en per 'karreke' op mijn eerste post geraakt ; CT-scan ! Aansluitend bloedafname om te checken of mijn bloed voldeed aan alle gestelde eisen (genoeg van dit, niet te veel van dat...) en nadat dat het geval bleek te zijn (Jeuj !! moet enkel spuitjes krijgen tegen 'tflubit' ) mocht ik mij neervlijen in kamertje nummer 4 bed 1.   Ik had gedacht dat het nogal een emotioneel moment zou worden, die eerste keer DE chemo door mijn lijfke maar eigenlijk heb ik er niet te veel bij stilgestaan.  Ik vermoed dat de schoonheidsspecialiste die in passant mijn voetjes en beentjes kwam masseren daar misschien wel voor iets tussenzat .  Maar zelfs dan nog, heb gewoon naar de zakjes gekeken en gedacht 'mannen, doe waarvoor ge betaald wordt, please' en verder vooral ook nog liggen doezelen.  In de mate van het mogelijk welliswaar want naast mij lag ne SNURKER !!  Gelukkig werd zijn madam even ambetant van zijn geproduceerd lawijt want ik zag ze met een half oog een paar keer over hem staan hangen om hem bij de schouders te rammelen.  Topmadam !! 

Tussen de 'bedrijven' door trekken we meestal naar de 'lounge', een zaaltje waar je best gezellig kan zitten, koffie, thee en water kan drinken en waar voornamelijk 'lotgenoten' zitten in allerlei 'stadia'.  Wederom confronterend enerzijds, maar de begripvolle blikken maken veel goed en af en toe ontstaat er een spontane babbel...Over kwaaltjes, over pruiken, sjaaltjes, grappige ervaringen...

Om 15hrs werd ik verwacht in de pijnkliniek waar ik een afspraak had met dokter Baheera, moest direct aan Jungle Book denken .  Met hem heel de historiek overlopen ; waar pijn, wanneer pijn...een half uur aan een stuk.  Ben buitengegaan met een gans nieuw programma dat over vier weken geevalueerd zal worden. Ondertussen kan ik wel nog een en ander aanpassen.  Heb nog eens gepolst naar infiltratie van de zenuwen omdat dat me een ideale oplossing leek tegen de pijn (het 'dood'spuiten) van zenuwen maar daar is het letsel waaruit de pijn onsttaat te complex voor. 

Om 16.30 hrs had ik mijn laatste afspraak, met het zowat meest lawijtmakende toestel op de héééle wereld ; de MRI-scan.  Een sessie van uiteindelijk meer dan een uur (de nurse had op 'n verkeerd knoppeke geduwd....grrrr) maar buiten veel lawaai maken doet dat ding niet echt iets en ik ben er redelijk in geslaagd om me er voor af te sluiten, mede dankzij een koptelefoon.  Heb ook niet waanzinnig lang mijn adem moeten inhouden ofzo en was eigenlijk te moe om er mij echt druk in te maken.  Eric in tegenstelling, die zat maar te wachten ocharme, moet gedacht hebben dat dat machien mij had opgevreten ! 

Zelden zo blij geweest dat ik thuis was...zo moe ! En als je bedenkt eigenlijk gewoon van te liggen en te zitten, schandalig eh .  Was in elke geval geen sol meer waard gisteravond, heb enkel Waes vs Wouters overleefd en dan nog de vroege versie.

De nieuwe medicatie heeft duidelijk zijn job gedaan want ik heb best wel goed geslapen.  'n Keertje wakker geweest, iets bijgenomen, en dan toch tot na acht uur geslapen. Voor de middag heb ik een beetje kunnen oprommelen hier en na de middag flink een siëstake gedaan.  

Ook afgesproken met Nina dat we morgen (tenzij mijn toestand het ni toelaat) op schok gaan, op sjallekesjacht.  Heb een afspraak bij Sanké in Kapellen om 10.30 hrs en kijk er écht naar uit.  Twijfel nog altijd of ik, in geval van haarverlies, ook een pruik zou nemen maar ik wacht het advies wel af van de 'kenners'.  Voorlopig hou ik het in elk geval bij een paar sjaaltjes zodat ik ze zeker in huis heb voor 'in geval van', een pruik is daar iets te kostelijk voor lijkt me.   Als ik me goed blijf voelen gaan we nog een koffietje drinken en daarna mus van school halen.

Die sukkelt trouwens ook weer met haar rug ; ontsteking op haar groeischijven, iets wat regelmatig terugkomt.  Ontstekingsremmers brengen soelaas maar vind het wel jammer voor haar.  Ze doet zo flink haar best om het mij naar mijn zin te maken ; theetjes zetten, blauwe spuit-plekken inwrijven met Hirudoid (ik lijk mij momenten wel een zwaar drugmens), lieve smsjes en daarbij nog zo flink haar best doen op school.  Ik blijf waanzinnig trots op haar.  Op Eric ook hoor, ik probeer me er niet slecht bij te voelen als ik hem hier het huis zie doorbriesen om alles netjes aan kant te houden.  Daarom ben ik blij dat we morgen een afspraak hebben met Landelijke Thuiszorg ; zou heel graag hebben dat deze mensen toch een paar uurtjes per week mee komen helpen om het huishouden hier te doen, vooral de kuis dan.  Wassen is geen probleem en voor de strijk wordt ook gezorgd, maar toch...zo het fijner vinden moest mijn ventje op een iets vroeger uur mee in de zetel kunnen ploffen. Uiteindelijk is hij ook niet meer 'piep' (al wil hij dat natuurlijk niet horen ) en ook hij heeft recht op/behoefte aan voldoende rust...anders hou je dat ook gewoon niet vol, hoe vanzelfsprekend je dat mag vinden.

Nu duik ik effe mee in de keuken...heb ongelofelijk veel zin in de shitaki's met pasta die speciaal voor mij op het menu staan !