We nemen het ontbijt met bewoners en pelgrims door elkaar. Je merkt dat de bewoners een hele geschiedenis achter de rug hebben. Ze zijn eerder gesloten. Om 8u.30 begeef ik me op weg. Ik vind niet direct de goed richting om Condom te verlaten. Maar een bejaarde bewoner loodst me door de stad. Ik rijd op een weg waar ik vorig jaar in de zomer al voorbij fietste. Maar nu gaat het een stuk trager met de bepakte fiets. In Montréal rijd ik tot op de camping waar we vorige zomer logeerden. Het onthaal is eerder koel. De uitbaatster zegt dat ze druk bezig is, samen met haar zoon, om de nieuwe website over hun atelier en handel in beeldjes van 'marmerstof' (Marble art) op punt te stellen. Ik begroet de jongeman als 'Monsieur l'informaticien' en die is daar erg mee in zijn schik. Op weg naar Eauze voel ik dat het hoog tijd is om te eten. Nog maar pas weer vertrokken of ik moet schuilen. Ik vlucht in een open loods van een Armagnacboer, tussen de vinificatievaten. Hier is het de streek van de wijnen met de IGP 'Côtes de Gascogne' en vooral de Armagnac. Maar daar heb ik nu geen zin in. De wijngaarden kreunen en verbleken in de regen. Het is nog steeds erg heuvelachtig en met veel kopwind. Het historische Sint-Jacobspad gaat van Eauze naar Nogaro maar dat is een te drukke autoweg en dus rijd ik over Campagne d'Armagnac en zo verder naar Le Houga. Er zijn opklaringen maar als ik mijn k-way nog maar pas heb afgedaan, begint het weer te gieten. Er zijn hagelstenen bij. Gelukkig kan ik net op tijd schuilen onder de arcaden in Le Houga. Er komt een oude man naar buiten en meteen sakkert hij:"Quel temps de cochon!" Dan heeft hij het over die idiote ecologisten die beweren dat de planeet opwarmt maar dat wij daar niet veel van merken. En over Groenland dat ten tijde van de ontdekking door de Noormannen echt groen was. En van kamelen op de noordpool. Ik haast me naar Aire-sur-l'Adour en ben al voor 15u. in de kathedraal, na een tocht van 82 km. Op dat uur begint daar het onthaal van de pelgrims. De verantwoordelijken bieden me drinken en eten aan en zoeken voor mij een slaapplaats. Ik krijg een stempel in het 'Crédential' en begeef me naar het 'maison des pèlerins'. Daar ben ik de eerste pelgrim voor die nacht. Ik krijg de kamer met de naam 'Conques'. Na de douche (die maar wat deugd doet na zo'n lastige dag) was ik mijn natte kledij. Voor 2 euro laat ik die in de droogkas stoppen. De overnachting met ontbijt kost hier 18 euro. Ik deel de kamer met een geoloog uit de streek van Lyon. Die stapt van Santiago naar Rome, over Le Puy en Velay. In Spanje kruiste hij per dag ongeveer 500 stappers, in Frankrijk zijn dat er nog 50 à 60 per dag. Hij heeft de tocht al 2 keer gedaan naar Compostela toe en nu is het zijn eerste tocht terug. Hij stelt me gerust en zegt dat het voor de fietsers veel lastiger is in Frankrijk dan in Spanje en dat er in Spanje veel meer fietsers zijn op 'De Weg'. "Tu vas en voir un paquet!" zegt hij. Ik speel tolk voor drie Duitse dames die kletsnat en volledig onder de modder komen aanspoelen. Hun bagage laten ze brengen met een speciaal transport (7 euro per dag per persoon) maar die is er nog niet. Grote paniek en ze willen dat de bazin naar de transporteur belt. "Pas de problème, ça ne va pas tarder mais elle est débordée, il y a trop de sacs aujourd'hui." De bazin zegt me dat ik gratis een computer kan gebruiken in een door het gemeentebestuur georganiseerde internetlokaal. En hier staan inderdaad 10 krachtige pc's op een rij. Gratis ter beschikking. Straks ga ik wat eten in het restaurant naast de herberg. Kopieus pelgrimsmenu voor 14 euro naar het schijnt. Ik ben benieuwd.
Bien arrivé à Aire-sur-l'Adour sous une pluie battante. La journée a été dûre mais l'accueil chaleureux.
Gisterenavond hadden we een geanimeerd avondmaal met zeven pelgrims en de vrijwilligster samen: een Toulousain, een vrouw uit Normandië die in Conques woont, een Brusselse, een koppel Franstalige Canadezen, iemand uit Lyon en ikzelf. De Canadees op rust had in het onderwijs gewerkt als verantwoordelijke voor de publicatie van leerplannen voor een bepaald onderwijsnet. En allen stelden we vast dat het onderwijs in zowel Frankrijk, Canada als België in dezelfde richting evolueert en dat men er zich wel allerlei vragen kan bij stellen. Er kwamen natuurlijk ook ludieker onderwerpen op tafel. Toen ik mijn fiets op een droge plek wou zetten voor de nacht, kreeg ik serieus onder mijn voeten van een non. Bij de vrijwilligster vroeg ik wat ik verkeerd had gedaan maar ze kon ook geen logische verklaring geven. In elk geval had ik te veel gegeten en was mijn nachtrust hierdoor nogal verstoord. En dan nu het verslag van donderdag 23 mei: Alle pelgrims nemen hartelijk afscheid van elkaar. Om 8u.20 zit ik al op de fiets. Ik volg de Tarn en het kanaal dat ermee evenwijdig loopt. Net voorbij de samenvloeiing van de Tarn en de Garonne steek ik via een grote brug de rivier over. Het is een prachtig zicht. Het lijkt wel een meer. Er zijn wegwerkzaamheden maar als fietser mag ik door als ik beloof dat ik voorzichtig zal zijn. In Auvillar houd ik halt om de mooie cirkelvormige markthal en het plein errond te bewonderen: een bastide. En ga ik naar de bakker! Ik rijd verder westwaarts en het begint te regenen. Ik doe de poort open van een leegstaande boerderij (wellicht een vakantiehuis want er is een goed onderhouden zwembad) en kan in een garage schuilen om te eten en de schoenovertrekken en k-way aan te trekken. De tocht gaat verder in de regen. Het is heel erg heuvelachtig en met een zeer strakke westenwind op de kop is het erg lastig. Bij elke helling moet ik een heel klein verzet draaien, soms zelfs 26 vooraan en 28 achteraan. Het gaat via Miradoux naar Lectoure en dan verder naar Condom. Ik vind de 'Ancien Carmel' na enig zoeken in de 'Avenue Victor Hugo' nr. 35, na een heel zware rit van 84 km. Het is er zeer rustig en aangenaam. Er zijn geen religieuzen meer. Een vrijwilligster uit Bretagne vertelt me dat, bij het vertrek van de laatste zusters, de carmel werd gekocht door een immobiliënmakelaar uit Parijs die, na zijn herstel van een zware ziekte, zijn leven een andere wending wou geven. Hij liet de gebouwen herinrichten om ter beschikking te stellen van mensen die op één of ander manier 'gestrand' waren in hun leven: gewezen alcoholverslaafden en mensen die om een andere reden aan 'lager wal' waren geraakt. En er worden dus ook kamers voorbehouden voor pelgrims tegen 35,- nacht half pension. Ik krijg een rondleiding en mag mijn fiets in de schuur zetten naast het kippenhok. Ik krijg kamer 204. Dan is het koffiepauze. Na een verkwikkende douche verken ik de tuinen en trek ik de stad in. Ik bezoek de kathedraal waar een uitgebreide infostand is over het Sint-Jacobspad. Dan ga ik naar het mooie, bronzen standbeeld van de 4 musketiers. Hier zijn wij vorige zomer ook geweest, toen ik met Lieve en Stijn op een camping in Montréal du Gers verbleef. Op de terugweg koop ik fruit en maak ik kennis met een koppel pelgrims waarvan de man de hele namiddag op de spoedafdeling heeft gezeten met een serieuze voetblessure. Ik wijs ze de weg naar de carmel. Nu zit ik in de 'Salle internet'. Straks nemen we allen het avondmaal, de bewoners en pelgrims samen. Benieuwd wat daar allemaal verteld zal worden. Voor morgen is er niets gereserveerd maar het schijnt dat vrijwilligers in de kathedraal van Air-sur-l'Adour de hele dag info geven aan behoeftige pelgrims.
Pour les francophones: Hier, j'ai fait une longue visite au cloître de Moissac qui est vraiment très beau. Il a plu un petit peu le matin. Aujourd'hui, il a fait moins beau: des averses et beaucoup de vent de face. Je suis épuisé. Mais j'ai atteint le but: Condom, dans le Gers.
Om kwart voor negen vertrek ik in Castelnau-Montratier. De hotelbaas heeft z'n woord gehouden en zelfs niets aangerekend voor de 'pichet' wijn die ik bij mijn avondmaal dronk. Het motregent. Ik zet koers richting Moissac. Na enig twijfelen beslis ik om, gezien het slechte weer, de omweg via Lauzerte niet te maken. Het klaart op en ik kan weer fotootjes maken: van de wijngaarden (Chasselas de Moissac), de met nylondoeken bedekte boomgaarden, de heuvels en de boerderijen. Het landschap is hier totaal anders en dan in de Lot: de glooiingen zijn zachter. Er is meer baksteen gebruikt voor de huizen en de natuursteen is veel bleker. Ik fiets door de 'Tarn et Garonne'. Er is heel veel land- en tuinbouw. Ik merk dat heel veel gewassen (te beginnen bij de fruitbomen en de wijnstokken) erg lijden onder de extreme koude en de vochtigheid. In Cases-Mondenard ga ik rozijnenkoeken kopen. Die heb ik de afgelopen 2 weken in Peyrusse gemist. Er lopen veel pelgrims op het asfalt omdat ze GR-paden door de overvloedige regen onbegaanbaar zijn geworden. De afdaling naar Moissac gaat heel snel en ik begroet elke pelgrim die ik voorbij snel. Maar fietsers kom ik niet tegen. Vier kilometer voor ik Moissac bereik herken iemand die ik drie weken geleden al ontmoette in Le Puy en Velay: de knappe Parisienne. Ik keer terug en het weerzien is hartelijk. We wisselen wat ervaringen uit en nemen een foto van elkaar: een middel om de ontmoeting te onthouden. Ik haast me naar Moissac want het onthaal bij de 'Communauté Marie Mère de Jésus' is tusen 11u.30 en 12u. Om 11u.30 ben ik er al, na 40 km fietsen. Ik word hartelijk onthaald en mag mijn fiets binnen plaatsen. Na de douche en het wassen van de kledij neem ik mijn middagmaal. Er is een dame uit Conques die bij haar thuis is gestart en tot in Compostela wil lopen. Vorig jaar probeerde ze al maar wegens gezondheidsproblemen moest ze na 10 dagen opgeven. Nu dus haar tweede poging. En het lukt haar aardig tot nu toe, op de blaren na. Ik ga abdijkerk en het aanpalende klooster bezoeken. Ik heb er al veel over gelezen maar ben hier nog nooit geweest. "Grand site de Midi-Pyrenées" staat er op het raam. En dat klopt. Vooral het romaanse klooster is prachtig: er zijn 76 bebeeldhouwde kapitelen, en alle totaal verschillend. Ik neem tientallen foto's. Boven de ingang van de abdijkerk is er ook een prachtig tympaan, zoals ik er al bewonderd heb in Vézelay, Autun en Conques. Ik loop de stad in en ga inkopen doen bij 'Carrefour contact'. Als ik bij de kassa kom met mijn fles wijn en mijn energiedrankje, gaat het alarm af. Heb ik misschien iets gestolen? De dame aan de kassa vraagt of ik een nieuw kledingstuk draag van bij 'Decathlon'. Dat zou de reden van het alarm kunnen zijn. Ik zeg dat mijn broek daar vandaan komt. En ik mag passeren. Oef! Na veel informeren kom ik te weten dat er internettoegang is in de plaatselijke informaticawinkel. Dus daarheen! Maar het is betalend dus sorry als er nog een foutje in het verslag staat. Vanavond nemen we het avondmaal met de 7 pelgrims samen. Ik heb alvast voor de wijn gezorgd: Fronton, uit de streek. Ik maak ook kennis met een dame uit Brussel die ik eerder al in Vézelay ontmoette. Ze heeft zelfs één van de krantenartikels bij die over mijn pelgrimstocht zijn verschenen in een Franse krant. Vanavond zullen we elkaar nog veel te vertellen hebben. Zij doet de tocht te voet, ter gelegenheid van haar 60ste verjaardag. Er zijn dus gelijkenissen. Morgen probeer ik Condom te bereiken, in de Gers. Ik heb gebeld en daar is nog plaats in de herberg. Nu nog een kleine wandeling tot aan de Tarn en dan aan tafel.
Op het verjaardagsfeest van de moeder van Jacky heb ik mij kalm gehouden want ik wilde vandaag mijn pelgrimstocht verder zetten, op de dag dat de school ook weer begint. Ik kijk uit het raam en zie dat het stevig regent. Ik twijfel en trek toch mijn fietskledij aan. Na het ontbijt stofzuig ik mijn logeerkamer en de badkamer. De huisbaas passeert en zegt:" Hey, ça ne va pas?" Met de moed der wanhoop steek ik de picknick in de fietstas en stap met de fiets aan de hand naar de straat. Jacky begeleidt me en wuift me uit tot ik ben verdwenen achter de bocht. Alweer een moeilijk afscheid! De tocht gaat via Villeneuve d'Aveyron naar Martiel. Daar neem ik een binnenweg voor de veiligheid. Een familielid van Jacky en cyclotoerist heeft me die gisteren getoond. "Comme ça, tu n'auras pas de camions!" verzekert hij. En dat klopt. In de mooie veertiende eeuwse markthal van Beauregard picknick ik. Maar ik krijg het heel koud en moet me dus weer zo snel mogelijk warm rijden. Ik passeer in Bach bij de fosfaatmijnen die we vorige week met de leerlingen bezochten. Er staat een schoolbus. Ocharme de kinderen die daar nu in de regen een rondleiding krijgen. Via Lalbenque fiets ik naar Castelnau-Montratier. Ik steek de A20 en daarna de N20 over. Castelnau is een mooie bastide maar door het slechte weer heb ik daar nu geen aandacht voor. In het toerismebureau helpt een superlieve dame me aan een pelgrimsonderkomen: in hotel "Les 3 moulins" voor 39,50 met avondmaal en ontbijt inbegrepen. Oef, het is nog geen 15u. en heb al een veilig onderkomen na een rit van 90 km in de stromende regen. Mijn kleren zijn goed nat maar de bazin wil mijn fietsjas drogen in de droogkas zodat ik morgen niet met een natte jas moet vertrekken. Ik bel naar de pelgrimsherberg in Moissac en daar mag ik morgenavond slapen. Ik probeer er te zijn voor de middag want ik wil er de abdij bezoeken. Pour les francophones: je suis bien arrivé à Castelnau-Montratier, et aussi bien mouillé! Et la patronne me met son ordinateur à disposition pour poster ce message sur le blog. A bientôt!
Tot 15u. is er in Peyrusse geen doorkomen aan: het regent pijpenstelen en de temperaturen zijn ongeveer zoals in november. Mijn belangrijkste activiteiten bestaan uit het klaarmaken van de 4 fietstassen en het vullen van de haard met blokken hout. Rond 16u. kan ik eindelijk buiten komen voor een stevige wandeling naar de ruïnes. In het dorp zie ik al dadelijk 5 mooie Citroëns 'Traction avant' staan. Ik ontmoet de eigenaars van de club in de buurt van de 'Porte de la Barbacane'. Ze krijgen er een rondleiding van Doudou. Eén ervan vertelt me dat de auto's dateren van 1950 tot 1956 en dat je moet rekening houden met een verbruik van 20 à 25 l/100km! Dus niet voor dagelijks gebruik. Het regent hier al 2 dagen en er is ongelooflijk veel water in de Audiernes. De wandeling is prachtig! Terug in het dorp ga ik binnen in het atelier van Hervé Vernhes en fotografeer er het prachtige Sint-Jacobsbeeld in zijn natuurlijk biotoop. Even verder merk ik dat Laetitia en haar echtgenoot bezig zijn met het ophangen van de naam van hun pottenbakkersatelier en de pijltjes die ernaar verwijzen. Gewone dingen met een voor mij ongewone charme.
Goed geslapen. Pas om 10u.02 krijg ik een berichtje van Lieve: "In Spiere na ontbijt". Ik begrijp: het is een hele rompslomp met al die bagage en meegebrachte goederen en souvenirs. In Peyrusse regent het pijpenstelen. "Il pleut des cordes", zeggen ze langs hier. We zijn verplicht om de haard aan te steken, het is niet te houden van de koude. Als het vandaag de laatste dag van de 'Polyglotters' in Peyrusse was geweest, dan zou het allesbehalve gezellig zijn geweest. Ik kan niet naar buiten met dit weer en beslis om de fiets in te smeren met poetsolie en alle kabels te smeren. Daarna werk ik aan het blog. Ik beslis om toch van elke dag van de schoolreis een kort verslag met enkele foto's toe te voegen. Ik probeer foto's die collega Hans op de schoolwebsite heeft geplaatst te gebruiken maar dat lukt niet omdat ik er niet in slaag ze te verkleinen. Dus trek ik mijn plan met eigen foto's. Jacky roept me een paar keer ter hulp om de tafel voor het verjaardagsfeest van zijn moeder (90 jaar) klaar te zetten. We puzzelen met schragen en planken maar het lukt niet. Dan maar gebeld naar de burgemeester om tafels uit de feestzaal te mogen gebruiken. En die passen. We verzamelen alle stoelen uit het hele huis en de tuin en geraken er: 16 stuks! We gaan ook nog wat opruimen in de 'Albine' en halen de vlaggen weg. 's Avonds ga ik bij Doudou kennis maken en pelgrimservaringen uitwisselen met een koppel gepensioneerde Toulousains die van Conques naar Toulouse stappen. Ze zijn dus op weg naar huis. Als ik terug ben, heb ik natte voeten.
Op de laatste dag in Peyrusse moet de chauffeur rusten en mogen we dus geen verre uitstappen meer maken. Dus gaan we te voet op stap. 's Morgens gaan we naar de boerderij van Kathy en Eric waar we uitleg krijgen over het kweken van 'Le veau d'Aveyron'. Daarna trakteert Kathy met méringue, fouace en fruitsap. Voor de volwassenen is er koffie of zelfs ... muscat! We keren terug naar Peyrusse langs het engste straatje van het hele dorp en zijn om 12u. stipt aan tafel. Na het middagmaal gaan we naar de logeerplaatsen om de valiezen te pakken en de schoonmaak te doen. We spreken af om, gezien het wisselvallige weer, alle bagage in de zaal te plaatsen. Om 15u.30 spelen we het reuzenganzenbordspel op de 'Place des Treize Vents'. Negen ploegen strijden er sportief om de overwinning en het zijn de 'blauwe spiraaltjes' die het halen. Dan hebben we nog wat vrije tijd. Voor de volwassenen is dat om er nog eentje te gaan drinken op het terras bij Doudou, lekker in het zonnetje. Voor bijna alle kinderen is het dan roomijstijd. We willen net vertrekken als de burgemeester nog een glas trakteert. Dat voorstel kunnen we natuurlijk niet afslaan. Als Manu eraan komt, beslissen we om de bus te laden. Het is puzzelen om alles in de koffers te krijgen. Onze leerlingen hebben veel te veel bagage mee! Dan volgt het laatste avondmaal. Heel lekker. We maken de zaal leeg en om 20u.30 komt het koor van Peyrusse (Les voix de l'Audiernes) ons uitwuiven met enkele Franse en Occitaanse liederen. Dan is het hoog tijd om op te stappen en te vertrekken richting Belgique.
Ik sta erop om van elke leerling persoonlijk afscheid te nemen. Elk afscheid na een reis naar Peyrusse is moeilijk en deze keer is het heel anders en veel moeilijker. Allerlei gevoelens wellen op. We hadden een goede band met alle begeleiders en dat voel ik ook bij dit afscheid. Ca fait chaud au coeur.
De bus rijdt langzaam grommend de vallei in en verdwijnt tussen de bomen. Ik keer terug naar het koor. Jacky heeft de sleutel van zijn huis aan mijn fietsstuur gehangen. Eén van de koorleden is net terug van een weekje stappen op het Sint-Jacobspad en ze vertelt haar ervaringen. Maar mijn hoofd staat er niet echt naar. Ik rijd met de fiets naar de 'Borie Milhenque' en keer onmiddellijk te voet terug naar 'La maison de l'Albine' om daar mijn achter gebleven bagage te halen. Eerst ga ik nog even naar het dorpsplein. De stemmen van de kinderen galmen nog na. Alles ziet er weer heel verlaten uit. Ook in de Albine is het doodstil geworden. Het ziet er proper uit. Geen bagage en rommel meer. Ik controleer nog even of alle ramen dicht zijn en er geen licht meer brandt. Dan keer ik terug naar mijn kamer op de boerderij van Jacky. Normaal gezien tot volgende dinsdag. Dan zet ik mijn pelgrimstocht verder.
Schoolreis Peyrusse-le-Roc 6de leerjaar: donderdag 16 mei
's Morgens gingen we naar de markt in Villefranche-de-Rouergue. We kochten er allerlei streekproducten: saucissons, aligot, aardbeien, fruit, rozijnen, wijn, ... Afspraak om 11u.15 onder de massieve, versterkte kerktoren om die te beklimmen en van daaruit te genieten van een panorama over de stad. Ik vergat mijn 'carnet de Saint-Jacques' maar in de pastorij gaf men mij een stempel op een mooi blanco blad. Met het die dag verschenen artikel over mijn pelgrimstocht in de hand kon ik namelijk bewijzen dat ik een echte pelgrim ben. 's Middags picknickten we bij de fosfaatmijn in Bach. We kregen er een boeiende rondleiding en mochten er ook een spannend spel spelen waarbij silhouetten van dieren moeten opgespoord worden. Op de terugweg naar Peyrusse maakten we de nodige afspraken betreffende het verloop van de receptie en de te overhandigen geschenken. Om 18u.30 was het zover: we kregen een speech van de burgemeester en een toespraak van de 'conseillère générale'. Dan wisselden we de cadeautjes uit: 'des chocolats belges' + een frituur + frituurolie + mayonaise voor het gemeentebestuur, hoppeplantjes + een tekening (kunstwerkje) + ovenwanten voor Jacky, een mand met Belgische lekkernijen voor mevr. Rigal, streekbieren voor Kathy, ... Wij kregen een cd en andere culturele goederen om ons verder te verdiepen in de occitaanse cultuur. Na de receptie met alle genodigden van de verschillende organisaties van Peyrusse gingen we aan tafel. Na kaas en dessert (de la flambiche) voerden we met onze leerlingen de occitaanse dansen op en zongen we occitaanse liederen. Net voor het slaaplied vertelde Jacky ons de legende van Peyrusse (over Héliette en de boze Engelse legeraanvoerder Waïffre). Maar we gingen nog niet naar bed. Want iedereen wilde nog een wandeling in het donker maken, met de zaklamp. Alles verliep heel vlot en met een heel goede medewerking van de leerlingen. Om middernacht konden we eindelijk naar bed, compleet uitgeput!
Schoolreis Peyrusse-le-Roc 6de leerjaar: woensdag 15 mei
's Morgens reden we in de stromende regen naar de 'Gouffre de Padirac'. Iedereen was er erg onder de indruk van de afmetingen van de put en de uitgestrektheid van de grotten. De sportievelingen deden de afdaling en de klim via de trappen. De ondergrondse boottocht is natuurlijk ook indrukwekkend. Ik gaf er de voorkeur aan niet mee te gaan onder de grond maar samen met busschauffeur Manu de picknick klaar te zetten in de kiosk in het park. Daar deelden we deze enige droge plek met nog een klasje leerlingen uit de 'Dordogne'. Na de middag trokken we naar Rocamadour. Iedereen kon er naar hartelust souvenirs of ander lekkers kopen voor de achterban of zichzelf. We gaven elkaar rendez-vous onderaan de 'Grand escalier' en klommen dan samen, via het heiligdom en de 'Kruisweg' naar de 'Rocher des aigles'. Ondertussen was het beter weer en bijna twee uur lang genoten onze leerlingen (en volwassenen) van een ongezien spektakel van gieren, valken, arenden, papegaaien, uilen, ... Dat alles vergezeld van een heel leerrijke uitleg. Het was bijna 20u. toen we terug in Peyrusse waren. Voor foto's verwijs ik naar www.bsdepolyglot.be - Lager - zesde leerjaar - Nieuws uit Peyrusse-le-Roc
's Morgens verkenden we opnieuw een deel van het middeleeuwse Peyrusse-le-Roc: de overdekte markt, de middeleeuwse tuin, de 'Porte de la Barbacane', ... Een enthousiaste jongeman riep ons binnen in een middeleeuwse woning die zijn vrijwilligersorganisatie aan het heropbouwen is. Heel boeiende uitleg! Rond 10u.30 stuurden we alle leerlingen op pad voor een fotozoektocht in Peyrusse. Velen liepen ook binnen in de gloednieuwe 'Poterie 2 Peyrusse' die op het circuit gelegen was. Laetitia was heel blij want ze verkocht aardig wat gebakken aardewerk aan onze kinderen. 's Middags trokken we naar het 'Château du Colombier'. We kregen er een geleid bezoek aan het dierenpark (wolven, beren, leeuwen, aapjes, prooivogels, ...) en mochten er vrij het kasteel en de middeleeuwse tuin bezoeken.
In de voormiddag bezochten we de kaasfabriek van Laguiole. Het is 2 uur rijden om het Aubracplateau te bereiken. We mochten daarna picknicken op een grasveld van het vakantieverblijf 'Relais Soleil' in Laguiole. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en konden we in t-shirt lopen. Na een stevige wandeling naar de 'Cascade de Déroc' in de gemeente Nasbinals (departement Lozère) klauterden bijna alle leerlingen achter de waterval door. Een heel spannende onderneming en iedereen bracht het er zonder blutsen en builen vanaf. Met een uur vertraging kwamen we bij de messenfabriek. Men had ons proberen op te bellen om te vragen waar we bleven maar wegens een gebrekkig telefoonnetwerk konden we elkaar niet bereiken. Geen probleem: we werden goed ontvangen en onze leerlingen waren erg gefascineerd door de uitleg. Er gingen tientallen messen over de toonbank, met de voornaam van de koper erin gegraveerd. Dat spreekt fantastisch tot de verbeelding van onze jongeren. Rond 20u. waren we eindelijk terug in Peyrusse, doodop maar voldaan! Graag had ik enkele representatieve foto's van collega meester Hans gebruikt om het blog mee te illustreren maar het lukt me niet om ze te verkleinen met het programma dat ik gebruik. Daarom verwijs ik voor meer foto's naar de schoolwebsite www.bsdepolyglot.be.
Schoolreis 6de leerjaar Peyrusse 2013: zondag 12 mei
In de voormiddag hebben we de middeleeuwse site van Peyrusse bezocht: het 'Place des Treize Vents', de avontuurlijke wandeling naar de rivier 'Audiernes', het zicht op de torens, de beklimming van de torens, het bezoek aan het 'Hôpital dit des Anglais', de kerk 'Notre-Dame de Laval', het zogenaamde graf van de koning, het belfort dat ook als klokkentoren dienst deed, de kruiwagententoonstelling, ... Zowel de begeleiders als de kinderen hebben er al veel over gehoord van de deelnemers van de vorige jaren, van de vele foto's die circuleren, op de voorbereidende vergaderingen en tijdens de lessen in de klas. Toch is deze verkenning heel anders en veel indrukwekkender dan men zich heeft voorgesteld. In de namiddag hebben we Conques bezocht, een stadje dat schitterend is gelegen in de smalle vallei van de Ouche. Er staat een imposante abdijkerk met een wereldberoemd tympaan dat het 'Laatste Oordeel' voorstelt. Na een verkenning in groep maakten de kinderen een fotozoektocht waarbij ze zelf op opgegeven punten foto's moesten nemen. Eenmaal daarmee klaar mochten ze de souvenirswinkeltjes 'verkennen' en konden de begeleiders iets gaan drinken in het café met de toepasselijke naam 'Le Saint-Jacques'.
Schoolreis 6de leerjaar Peyrusse-le-Roc: 11 mei 2013
Het gaf een heel vreemd gevoel om de autocar met de 44 leerlingen en 10 begeleiders te begroeten op zaterdagavond 11 mei. Ze waren erg vroeg want om 19u.15 reden ze Peyrusse al binnen. Het weerzien was ontroerend en hartelijk.
Daarnet kreeg ik een berichtje van de Belgen uit de 'Polyglot' van Spiere-Helkijn dat ze al erg genaderd zijn en de autosnelweg verlaten hebben. Straks duik ik weer in de 'schoolse' sfeer en zal ik weer een andere rol gaan 'spelen'. Dat zal wel even wennen zijn na zowat anderhalve maand. Tegelijk kijk ik natuurlijk erg uit naar het weerzien en naar ieders verhaal. De kans is groot dat ik tot 18 mei zo in beslag genomen wordt door de schoolreis in Peyrusse-le-Roc dat ik niets meer aan het blog kan toevoegen. Geen probleem: collega Hans zorgt ervoor dat er via de schoolsite (adres ken ik niet uit het hoofd) zowat elke dag foto's en commentaren verschijnen van de activiteiten met de leerlingen. Tot ziens - A bientôt!
In afwachting van de aankomst van 'Les petits belges' hebben wij ons niet verveeld. We hebben de feestzaal klaargezet voor het avondmaal, de vlaggen uitgehangen aan 'La Maison de l'Albine', overal grondig schoongemaakt en bloemen geplukt om de tafels te kunnen voorzien van boeketjes.
Vandaag is er een hoefsmid op bezoek in verschillende boerderijen in Peyrusse. Vooral de vele ezeltjes krijgen een beurt. Maar het is niet evident om ze te vangen in de weide. Gelukkig is de hoefsmid niet alleen om de klus te klaren.
Toeval of niet maar als ik zit te zonnen op een muurtje naast de kerk, komt een dame naar me toe die vraagt of ik haar de weg kan wijzen naar de fameuze torens van Peyrusse. Na enige discussie komen we tot de vaststelling dat we beiden Vlamingen zijn. Ze haalt er haar echtgenoot bij en we wisselen wat informatie uit. We beslissen dat ik hen in de middeleeuwse site zal rondleiden. We maken de wandeling naar de torens, het belfort, de gotische kerk Notre-Dame de Laval, het 'Hôpital dit des Anglais', en wandeling via de ene brug naar de ander (Pont du Paraire) om van daaruit weer via het smalle pad naar het dorp te klimmen. Ik ben blij dat ik aan 2 landgenoten Peyrusse heb leren ontdekken en we gaan samen iets drinken bij Doudou. Ik ben maar net op tijd aan tafel voor het avondmaal. En ik heb er een adres bij om eventueel te overnachten op weg naar Compostela. Want deze lieve landgenoten hebben een huis in de Lot. Wie weet!
Wie denkt dat het vandaag rustig is in Peyrusse na de rommelmarkt van gisteren, heeft het mis. Vandaag maken de gewone auto's plaats voor old-timers en recentere rallywagens. Het is geen snelheidswedstrijd maar een toeristische rondrit. Het middagmaal nemen de piloten in de feestzaal van Peyrusse. Er zijn ongeveer 40 auto's: Renault Alpine, Renault 5 turbo, Alfa's, Lancia's, enkele Porsches, een mooie gele Ferrari, ... Doudou heeft een maaltijd bereid (des tripoux) voor 110 man. Enkele van de mooiste auto's heb ik gefotografeerd. Eentje heeft het niet gehaald: net voor het binnenrijden van Peyrusse heeft hij een bocht gemist en is in de struiken verdwenen. Er komt een takelwagen aan te pas.
Tijdens een wandeling heb ik ook enkele mooie bloemen gefotografeerd.
Er komen ook al eeuwen pelgrims, op weg naar Santiago de Compostela, op bezoek in Peyrusse. Maar hun officieel onderkomen is al jaren op slot (zie foto). Als het aantal pelgrims blijft toenemen, zullen ze het misschien weer in gebruik moeten nemen.
Vandaag is er rommelmarkt (vide grenier) in Peyrusse. Als ik er aankom, zijn de standhouders nog volop aan het uitpakken. Ik doe een rondgang en stel vast dat er maar heel weinig dingen zijn die me interesseren. Er is nochtans van alles: kledij, juweeltjes (nep), oude en nieuwere gebruiksvoorwerpen allerhande, boeken, visgerief, fietsen en onderdelen ervan, boeken, keukengerei, ... Ook Jacky en Jean-Claude hebben een stand. Ze blijven er de hele dag en vanmiddag breng ik hen hun picknick. Voorlopig schijnt er een waterzonnetje. Men heeft twijfelachtig weer voorspeld. De organisatoren hebben pas gisterenavond laat beslist om de rommelmarkt in de open lucht te laten doorgaan en niet in de feestzaal. De feestzaal is trouwens veel te klein want er zijn meer dan 30 standhouders.
