Dus, nadat ons Brigitte mij had beloofd om aan de kaai
alle roddels te vertellen rond diej mysterieuze foto moest ik nog 4 lesuren
doorstaan. Ge kent da wel, 4 lesuren die sowieso al eeuwen duren, maar als ge
écht op iets wacht dure die nog dubbel zo lang. Allé, dan eindelijk aan de kaai
kon ik ni wachte tot da ons Brigitte haar gebruikelijke twee mexicano had
verwerkt, dus moest ik moeite doen om haar goe te verstaan terwijl da ik en toe
nen drets curryketchup met halfverteerde mexicano van mij gezicht moest
wrijven. Ma swat, de nieuwste roddel was dus da er 3 betrokkenen waren, en da
was het gevolg van het uiterst gedetailleerde speurwerk van zon 250 zesdejaars
op OLVI die eindelijk iets beters te doen hadden op school dan slapen. De betrokkenen:
een meneer van op secretariaat één, ge kent ze wel, de die die da altijd zagen
op de lengte van de rokken van vrouwelijke studenten, 1 directielid en een niet
nader genoemde leerkracht van de blauwe deur. Ja, da zijn die leerkrachten die
het moderne pesten moeten aanpakken op OLVI, maar zelf nog geboren zijn in
den tijd da het al mega extreem was om elkaars inktpotje en ganzenveer af te
pakken. Dus, die nieuwe roddels moesten onmiddellijk aan de rest vant school
verkondigd worden, en ja ook aan de leerkrachten zodat alle leerlingen konden uitvissen
wa de leerkrachten nog meer wisten. 3 lesuren later, me veel gevraag en zelfs wa
gedreig van de Maurice om leerkrachten te doen praten wisten we niks meer,
behalve dan dat alle leerkrachten (die da toch al hunnen tijd in da studium
spenderen?)zogenaamd niks hadden gezien. Allé ik stond zoals gebruikelijk te
wachten op t Heldenplein, ma deze keer vergezelt van Brigitte die onzen nieven
otto wel is wou zien. We waren volop aant speculeren welke complotten er
allemaal werden gesmeed in da studium, toen om half 5 het eindelijk zo ver was ,
de nieuwen otto kwam aan gesnord. Alle nieuw, zelfs me allen overheidssteun die
da mijn ouders krijge omda ons moeder het vertikt de pil te pakke, de 2 jobs da
ze doen en het geld da mijn volwassen broers en zussen moeten dokken omda ze
nog thuis wonen, kunnen we ons nog altijd maar een tweede hands Ford camionetje
permitteren. Ge kent da wel, zo een uitgebouwd wrak me wa extra zetels in en
even veel vering als een houten kar. Eindelijk thuis aangekomen, ben ik dan
maar direct beginnen typen, want ik moest jullie, de moedige volgers van mijn O
zo boeiende avonturen, direct vertellen wat ik nog ben te weten gekomen op
school. Hopelijk komen we morge wa meer te weten, want mevrouw Nederlands die
zal ons zeker alles vertellen da ze weet. Spannend
