Heey vrienden,

Dus, nadat ons Brigitte mij had beloofd om aan de kaai alle roddels te vertellen rond diej mysterieuze foto moest ik nog 4 lesuren doorstaan. Ge kent da wel, 4 lesuren die sowieso al eeuwen duren, maar als ge écht op iets wacht dure die nog dubbel zo lang. Allé, dan eindelijk aan de kaai kon ik ni wachte tot da ons Brigitte haar gebruikelijke twee mexicano had verwerkt, dus moest ik moeite doen om haar goe te verstaan terwijl da ik en toe nen drets curryketchup met halfverteerde mexicano van mij gezicht moest wrijven. Ma swat, de nieuwste roddel was dus da er 3 betrokkenen waren, en da was het gevolg van het uiterst gedetailleerde speurwerk van zo’n 250 zesdejaars op OLVI die eindelijk iets beters te doen hadden op school dan slapen. De betrokkenen: een meneer van op secretariaat één, ge kent ze wel, de die die da altijd zagen op de lengte van de rokken van vrouwelijke studenten, 1 directielid en een niet nader genoemde leerkracht van de blauwe deur. Ja, da zijn die leerkrachten die het “moderne” pesten moeten aanpakken op OLVI, maar zelf nog geboren zijn in den tijd da het al mega extreem was om elkaars inktpotje en ganzenveer af te pakken. Dus, die nieuwe roddels moesten onmiddellijk aan de rest van’t school verkondigd worden, en ja ook aan de leerkrachten zodat alle leerlingen konden uitvissen wa de leerkrachten nog meer wisten. 3 lesuren later, me veel gevraag en zelfs wa gedreig van de Maurice om leerkrachten te doen praten wisten we niks meer, behalve dan dat alle leerkrachten (die da toch al hunnen tijd in da studium spenderen?)zogenaamd niks hadden gezien. Allé ik stond zoals gebruikelijk te wachten op t Heldenplein, ma deze keer vergezelt van Brigitte die onzen nieven otto wel is wou zien. We waren volop aant speculeren welke complotten er allemaal werden gesmeed in da studium, toen om half 5 het eindelijk zo ver was , de nieuwen otto kwam aan gesnord. Alle nieuw, zelfs me allen overheidssteun die da mijn ouders krijge omda ons moeder het vertikt de pil te pakke, de 2 jobs da ze doen en het geld da mijn volwassen broers en zussen moeten dokken omda ze nog thuis wonen, kunnen we ons nog altijd maar een tweede hands Ford camionetje permitteren. Ge kent da wel, zo een uitgebouwd wrak me wa extra zetels in en even veel vering als een houten kar. Eindelijk thuis aangekomen, ben ik dan maar direct beginnen typen, want ik moest jullie, de moedige volgers van mijn O zo boeiende avonturen, direct vertellen wat ik nog ben te weten gekomen op school. Hopelijk komen we morge wa meer te weten, want mevrouw Nederlands die zal ons zeker alles vertellen da ze weet. Spannend…

Tot de volgende!    

09-11-2011 om 20:41 geschreven door Marijke Van de Velde  

Hellow mijne trouwe vrienden!

Als jullie mijn nieuwe intro te familiair vinden, gelieve een seintje te geven. Maar ik ging jullie nog vertellen van dien enen duw op de bus naar de sportdag! Dat was Brigitte natuurlijk! Brigitte kent naast haar fameuze gewicht ook haar krachten niet. Ik was jullie vergeten te vertelle dat dat haar manier is van goeiendag te zegge, zo'n schouderklopke. Dat ik daardoor tegen de grond kwak komt wel meer voor, in de klas, op straat, overal. Deze keer had ze de mat in de bus die los lag toch wel over het hoofd gezien door de zwemband die ze al aan had en dus zo haar voeten niet meer kon zien. Zo vielen we dus natuurlijk samen heel elegant uit de bus. Brigitte vond het echt gieren, ik wou er eigenlijk liefst zo snel mogelijk vanonder uit want dien buil op mijn voorhoofd begon serieus te bonken. Na nen tots Hiroduid op mijnen mooie paarsen bult en mijnen bril met plakband geplakt, zijn we kunnen beginnen aan de activiteiten waar ik o zo naar uitkeek. En ik dacht juist ne knappe surfer op te scharen... Dat zal dan maar iets worden voor als ik deze zomer met meme en pepe 3 weken naar Blankenberge ga .We deden onder andere beachvolleybal, iets wat ik echt niet kan. Maar nog erger, iets waar blijkbaar ik als enige een serieuze zweetreet van krijg en dat gecombineerd met zand. Toppie! Dat zorgde natuurlijk weer voor veel beziens en gegiechel achter mijn gat. En toch, raar maar waar maakte ik en Brigitte 2 nieuwe vriendjes vandaag: Elodie-Jacqueline en Jean-Baptiste. Echt nen toffen tweeling, maar lang heeft het niet geduurd. Wanneer het middagpauze was, had ik ontdekt dat ik mijn boterhammekes vergeten was. Kwam ons moeder daar toch wel juist aangereden in een camionette van de VAB met ons buske dat er aan hong. Deze keer heeft het buske het rijgedrag van ons moeder niet overleefd en na de handen hebben nu ook de tenen van ons moeder, waarmee ze stuurde, het begeven. Ik vond het zelf een grappig zicht want het zag er ni uit en ik kan u verzekeren dat de hele groep er ook mee moest lachen. Het kon me ni schelen, ik had toch lekker mijn boterhammekes me samsonvlees. Toen ik mijn brooddoos open deed verwijderde iedereen zich die in een straal van 20 meter rond mij zat, inclusief den tweeling. Deze vriendschap had dus wel geteld, 2u en 17 minuten geduurd, toch al de moeite om te onthouden. Alleen Brigitte zat nog naast mij. Mijn samsonvlees was dus blijkbaar al een paar weken oud, dat was duidelijk te merken aan de geur die zich verspreide. Maar geen probleem hoor, samsonvlees smaakt altijd even goed! Net zoals de zwarte pensen met appelmoes die vanavond op het menu staan zoals elke woensdag trouwens. Op de sportdag was er in de namiddag nog iets supergênant gebeurd maar ik ga er nog een nachtje over slapen of ik dat jullie wel durft te vertellen... Maar nu eerst pensen schransen, njammieee!

Toedels!

23-10-2011 om 19:03 geschreven door Marijke Van de Velde  

23-10-2011 om 19:03 geschreven door Marijke Van de Velde  

Hey bloggers ! 

Pff , wat een vermoeiende dag , we hadden sportdag. Je kent die dag wel , een dag waar je totaal niet naar uitkijkt buiten dat je een dag niet naar school moet om lessen te  volgen. Buiten dat ene voordeel zie ik enkel maar nadelen maar voor ik weer begin te zeveren over die jaarlijkse befaamde sportdag  waar er telkens wel iets met mij gebeurd. Dat mij weer razend populair maakt op school maar dan niet in de positieve manier. Had ik jullie beloofd om wat meer over dat raar smske te vertellen met die blote kont, waar jullie wss in alle spanning hebben op gewacht. Dus toen ik dat smske kreeg en die blote kont zag , en ik had die foto ondertussen al zeer goed bestudeerd , zag ik iets dat mij totaal fascineerde , iets waar door al het geluid op de achtergrond verdween.. iets da mijn aandacht trok dat ik gewoon weg familie vergat te volgen… iets foei lelijk , iets da leek op een tattoo,en die tattoo leek op een mega grote slang .. ik kan jullie nog meer details vertellen over die slang , de kleur , de vorm en na waar die slang ging ma da ga ik jullie niet aandoen. Tis maar dat ge nog kunt eten vanavond.  En wat mij ook opviel aan die kont was , dat die kont ni echt meer van de jongste was. En toen ik naar de achtergrond keek zag ik dat deze foto was genomen in het studium van de leerkrachten. Okeeee,  welke zieke geest  houd zich bezig om zo’n foto’s te trekken en tergelijk door te sturen naar leerlinge.  Daar  wil ik ni eens over nadenken. Dus kon je wel geloven dat dit het gespreksonderwerp was van de sportdag , van wie zou die kont kunnen zijn ? de gekste dingen kwamen boven , ge kent da wel het moment da iedereen hunne fantasie op hol slaagt. Nie da da bij mij veel gebeurd ma kmoet zegge dat het mijne fantasie ook wel dee leven. Ma dit zal vo alty een misterie blijven , want kdenk ni da iemand daarvoor zal uitkome da dat zijn kont zal zijn. Dus back na die befaamde sportdag. De miserie begon al s’morgens vroeg. Ik had egt een kei schone jogging van mijn nicht gekregen , een roze joging van hello kitty egt iet kei schattig. ik had die s’avonds al klaar gelegd om da s’morgens aan te doen , dan kon ik iets langer slapen. Tot ik s’morgens zag da die jogging weg was , in alle paniek begon ik te zoeke . tot ik in de gang stukjes stof verspreidt zag ligge. En die stukjes stof leken verdomd veel op mijne roze jogging . En ja het was mijne jogging die helemaal door de tweeling Wendy en Cindy was kapot geknipt in kleine poppenkleedjes. Mijn moeder kwam dus dan ma opt geweldige idee om die flashy gele jogging van haar aan te doen. Ja ik zag er marginaal en grappig uit. Toen we eindelijk me ze’n alle in het busje zaten. Duurde het persies een eeuwigheid , ons ma ree 20 km/u omdat ze een nekverband aan had en me haar voeten moest sture omda haar hande ware ingetaped. Tja aangekome vertrok de bus vant school al , dus ik moest achter die bus lopen ( als ge weet da die bus na bredene ging) ma al goe zag de chauffeur mij nog , na 40 km achter die  bus te lopen , kon ik eindelijk op de bus zitten. Zette mijn mp3 op en luisterde de hele weg na de liekes van Frans Bauer , Laura lynn ( ook zo’n topwijf),christoff, de romeo’s.. toen de bus stopte en iedereen moest afstappe , ging plots alles in slow-motion , ik voelde een duw in mijne rug en wat er toen me mij gebeurde zal ik wel nen volgende keer vertelle want ons ma roept mij.

Ciao!

12-10-2011 om 23:20 geschreven door Marijke Van de Velde  

Hey bloggers!

Na mijn spannende date van de vorige keer was mijn oude, saaie leventje weeral snel terug op gang. Vanochtend ben ik weer met ons buske aangekomen opt school. Onze Willy moest rijde want mijn moeder was van den trap gevalle recht op ons vader en ons vader op Benny, Marty, Penny en Nelly die vanonder aan den trap schipper mag ik over varen ware aant spele. Kunt ge het u zo wa inbeelde? Twee volwassen mense dat van den trap kome gedonderd op kindere die net in de vorm van een kruiwageske naar den andere kant van de gang probere te gerake? Anyway, meer plaats voor mij in ons buske.  Het enige probleem was da onze Willy maar 10 is en dus echt ni kan rijde.

Kwas dan aangekome opt school en na ne voormiddag saaie lesse was het eindelek middag. Ik ga altij buite me mijn beste vriendin Brigitte, want Brigitte en ik vinde het altijd superleuk om ‘smiddags aan de kaai te gaan zitte en dan te kijke naar al die stoere boys die een twintigtal keer aan superspeed tempo voorbij kome gereden me hun auto’s en brommerkes tijdens de middagpauze. Echt cool. Ik vertelde dan aan Brigitte van mijn afspraakske met Michael, maar ik denk ni da Brigitte echt aant luistere was want ze lag me haar gezicht te slape in hare mexicano. Ik had mijn bokes met samsonvlees  op gegete en Brigitte haar 2 grote mexicanos me curryketchup  en we ginge terug naar school. Ik telde de uren af dat school weer gedaan was want de voormiddag was echt niveel beter dan de namiddag. En dan wast school EINDELEK gedaan en begon het natuurlek weer te giete. Ik moest 5 uur wachte tot da ons buske dr was, want onze Willy had onderweg 3 koeie, 5 paarde en een oud menske omver gerede. Thuis was het dus al 8u, dringend tijd om naar mijn lievelingsprogramma Familie te kijke. Ik kijk altijd naar Familie me mijne oudste broer Jhonny die 50 is. Onzen Jhonny is altij eenzaam geweest en Familie is zijnen houvast. Mijn lievelingsactrice is zonder twijfel zatte Rita gespeeld door Jacky Lafon. Echt een topwijf die Jacky. Ik lees ook altij graag haar verhalen in de Dag Allemaal en ik heb haar boek al twintig keer geleze. Ineens kreeg ik een mms van Brigitte met daarin een foto van een blote kont. Ik moest eerst lachen want Brigitte en ik doen al eens gek. Maar toen zag ik iets op de foto.. En wat dat was vertel ik jullie volgende keer want Familie begint!

Ciao !

29-09-2011 om 23:03 geschreven door Marijke Van de Velde  

Hey bloggers,

Mijn naam is marijke Van de Velde en omdat ik toch geen sociaal leven heb, deel ik mijn saaie leven met jullie. Dus welkom op mijn blog! Ik ben 17 jaar en kom uit Mechelen. Hoewel Mechelen niet zo ver is en ik graag met de bus of desnoods met de fiets naar school wil gaan, word ik afgezet. Daar is op zich niks mis mee, maar wel als ge weet dat mijn 5 andere boers en 6 andere zussen ook worden afgezet. Ziet get al dus voor u? In ons busje? 12 kinderen schreeuwen wanneer de deuren van ons busje opengaan?! Maar goe, ik kom dus uit een groot gezin, en niks nieuw samengestelde zever ofzo. Gewoon 1 moeder, 1 vader en 12 biologische kinderen. Als ge dit al vreemd vind, moet ge hun namen maar is horen! Cindy, Wendy, Rany, Robby, Nelly, Willy, Evy, Benny, Marty, Penny, Jhonny en ik. Er is dus duidelijk een liefde voor de letter –y. Mijn moeder beweert dat ze op het moment van mijn geboorte geen inspiratie meer had. Maar goed, dus de eerste schooldag werd ik afgezet vlak voor de schoolpoort, en toen 1 van mijn broers (waarschijnlijk Willy) mij uit de auto duwde en ik op de stoep viel zag ik natuurlijk al leerlingen raar kijken en lachen. Toen ik naar de turnzaal ging werd ik in een compleet nieuwe klas gezet. Maar we moesten al meteen onze boeken halen. Natuurlijk kreeg ik een kei grote stapel boeken, en toen ik de trap op liep struikelde ik over ‘den dwerg’. Al die stomme Boeke viele op de grond en iedereen liep gewoon door, ik hoorde ze zegge ‘wa een kluns’ enal. Maja… in de klas wast al ni veel beter, want bij het uitdelen van de boeken sloeg ene Jacques en Nancy mij steeds over. Ik begrijp nog steeds niet waarom mensen mij anders behandelen. Ik ben niet te mager of dik, kben een 1m 64 en heb bruin haar tot mijn schouders. Misschien komt het door mijn bril, hij lijkt veel op de bril die Harry Potter heeft alleen zijn de randjes wat dikker en zijn ze zwart. Maar goed, om half 1 mochten we eindelijk naar huis, maar ik moest nog eens 45 minuten wachten op de heldenplaats op ons busje. De derde schooldag was ik om kwart voor 4 weer aant wachten op de Heldenplaats en terwijl ik aan het wachten was, zag ik een gast uit z’n auto stappen en mijn richting komen. Hij was groot, sportief gebouwd en egt heet. Niet iemand die dus op mij zou vallen. Toen hij vlak voor mij stopte keek ik ffe rond, om te zien of er geen strekenwijf met kilo’s schmink op haar gezicht, achter mij stond. Toen zei hij ‘hallo’ tegen mij en zei dat hij Michael heet. Hij vroeg of ik met hem niet een ritje naar antwerpen wil maken. Ik dacht aan wat me thuis te wachten stond (de tweeling Cindy en Wendy verversen, Robby’s huiswerk maken, de kamers van mijn oudere broers Benny en Jhonny kuisen) en zei: tuurlijk! Ik reed dus met hem naar Antwerpen en aten een ijsje op de Meir. We gingen ook een paar winkels binnen. Toen hij me bijna smeekte om iets te passen, nam ik een t-shirt mee naar het pashokje. Terwijl ik de t-shirt aan het passen was zag ik een flits, maar blijkbaar had ik mij vergist want Michael had niets gezien. Op de terugweg was ik me aan het afvragen, dat het wel vreemd was dat zo’n jongen mij wou. Marja.. misschien wordt dan toch een leuk jaar.

Bye!

22-09-2011 om 20:57 geschreven door Marijke Van de Velde