Sorry dat ik jullie zolang heb laten wachten voor mijn blog,
maar er is me wat overkomen! In mijn vorige blog had ik jullie verteld dat ik
in den alvo was omdat er een van mijn vriendinnen een toast met
gerookte zalm moest hebben. Daarna hoorde ik iemand mijn naam roepen. Vanuit
mijn ooghoek zag ik een bouwvakker met een affiche van het Sea Life center. Je
kon meteen zien dat het nen echte bouwvakker was. Hij noemde zich De Freddy. Hij liet even
zijn poster per ongeluk voor mij vallen en wat ik daar zag, amaai! Ik was er
het eerste uur niet goed van. De Freddy liet dus zijn poster vallen en bukte
zich. Ik zag dat zen broek naar beneden was gezakt en er kwam een SUPER VIEZE
HARIGE reet tevoorschijn zoveeel haar had ik nog nooooit in men hele leven
gezien. Als jullie vinden dat apen harig zijn dan was dit er niks mee
vergeleken echt niet amaai! Ik dacht
even voor een momentje dat ik gewoon door al dat haar werd opgeslorpt recht in
den jungle maar dat was al geluk niet het geval! Sorry ik dwaal van mijn
verhaal af, dus de Freddy kwam al geluk terug recht en begon over Sea life
center en vroeg of ik misschien geïnteresseerd was in het helpen van zeehondjes.
Brigitte bemoeide zich natuurlijk in het gesprek en zei JAA NATUURLIJK WILT ZE
DAT! De Freddy gaf een kaartje en was weg voor ik nog iets kon zeggen.. Ik was
echt niet goed gezind op Brigitte! Want ik kan op een of andere manier niet met
dieren om..Nee eigenlijk dieren hebben een hekel aan mij. Ik herinner me nog de
kat van mijn bomma. Big daddy had ze hem genoemd, een dikke kater van 12 kilo
die amper nog kon stappen. Ons bomma had natuurlijk die kat volgestompd met Koeken, frieten, patatten en chocotofjes . Big Daddy
was volgens haar een super lieve kat, in mijn ogen was het een klein hoopje
vet. Als ik big Daddy aaide had hij me al in 1 seconde vol gekrast met zijn
klauwen. Als ik van de trap kwam vloog hij naar men hoofd zodat ik niks zag en
van de trap viel. Als ik op wc zat kwam hij even ook een plasje doen , maar
niet in zijn kattenbak maar het liefst tegen mijn been. Dus kortom big Daddy en
ik waren niet echt de beste vrienden. Maar even terug naar het verhaal, Ik was
heel de dag niet te genieten. Blijkbaar moet ik morgen al de zeehondjes komen
helpen, ik keek er echt tegenop. Heel de dag was ik erover bezig in men hoofd.
Ik was er zelfs zo erg mee bezig dat ik op een gegeven moment in slaap viel
tijdens het eten. Ik was op mijn bord spinazie met fishsticks in slaap gevallen.
Ik droomde dat ik in het Sea life center was en dat ik de zeehondjes aan het
voederen was met fishsticks. Ze waren heel vriendelijk voor me en gaven af en
toe een fishstick aan mij. Ze praatte zelfs tegen me en mocht zelfs met hen mee
zwemmen! Ze leerde me alles wat
zeehondjes doen. Ik werd gewoon een echte zeehond dat gaf me een zalig gevoel!
Op een gegeven moment kwam de freddy
naar me toe en zei : WAT DOE JE NU? WORD IS WAKKER! Ik werd wakker en besefte
dat ik blijkbaar een actieve dromer was. Blijkbaar was ik op tafel zwemgebaren aan het doen. Ik
begon uit het bord van iedereen te eten. Iedereen begon me uit te lachen maar
mijn mama kon er duidelijk niet mee
lachen en stuurde me naar boven. Pff wat
een dag ik hoop dat het morgen in het Sea Life center wat zal meevallen.. Ik
laat jullie zowiezo iets weten hoe het geweest was!
