Zoals ik in mijn vorige blog beloofd had zal ik jullie wat
meer vertellen over het sea life center.
Ik dacht dat het een geweldige dag ging worden
en dat ik eindelijk beter zou kunne omgaan
met dieren.. maar helaas, ik kwam aan in
het sea life center en daar begon et al
De eerste taak die op de agenda stond was
de pinguins voeren, dus ik met mijn emmerke me viskes naar de kooi van de
pinguins. Ik kom daar binne en ik wordt daar direct aangevalle door die
pinquins, eentje begon in mijn benen te pikken zodat ik de emmer liet vallen en
de dikste van allemaal duwde mijn omver en ging op mij liggen. Na zon half uur onder zone zware pinquin
gelegen te hebben gaven ze het op, niet omdat ze mij vrij WILDE laten, maar
omda de viskes op waren.
Ik was blij dat ik bevrijd was van die
vieze, dikke, stinkende pinquins en ik besloot naar de dolfijnen te gaan, die
waren blijkbaar ook niet blij om mij te zien want ik kreeg na 1 minuut al
liters water over mij en de ballen waar ze mee speelde kreeg tegen mijn hoofd. Het liefst wilde ik
verdwijnen, da iemand mij wegtoverde
ofzo. Of zoals in Harry Potter zonen onzichtbaarheids mantel hebbe ofzo,
maja
ik besloot om verder te gaan naar de volgende taak, de zeehondjes bezighouden,
dus ik dacht, kzen al zo vaak naar de
zoo geweest, en ik ga die mense is nadoen en de zeehondjes traine. Dus ikke
opnieuw me men emmerke me viskes en een fluitje naar de zeehonden. Ik wilde om
te beginne ze allemaal een visje geven. Dus ik fluit op da fluitje en ik geef
Zoë de zeehond een visje, zoë was spijtig genoeg niet geïnteresseerd in mijn
lessen maar meer in de vis, dus toen ik met mijn rug naar het zwembad stond
duwde ze mij erin, en maar klappen met
die vinnen van haar, ze vond het geweldig om mij daar te zien spartelen in het
water en ook alle andere zeehonden
vonden het super en klapte gezellig mee. Daar lag ik dan te spartelen, in het
ijskoude zwembad, omringt met zeehonden die klapten omdat ik erin lag.. Ik had
er echt genoeg van. Ik wilde helemaal ni in da sea life center zijn! En da
allemaal dankzij Brigitte! Merci ze, van u vriende moette het hebbe..
Ik
ben gene krak in zwemme dus bleef daar een tijdje spartelen.. Al een geluk kwam er een jonge aan die mij
gered heeft, ik herkende hem al snel, het was Michael ! Jullie kennen hem wel,
de jongen die ik in het begin heb leren kennen en waarmee ik naar Antwerpen ben
geweest. Hij werkte blijkbaar nu en dan eens in het sea life center. We hebben opnieuw afgesproke maar over die
dag vertel ik in mijn volgende blog, want ik moet toch efkes op adem kome van
deze vermoeiende dag..
