Mijn naam is marijke Van de Velde en omdat ik toch geen sociaal leven
heb, deel ik mijn saaie leven met jullie. Dus welkom op mijn blog! Ik ben 17
jaar en kom uit Mechelen. Hoewel Mechelen niet zo ver is en ik graag met de bus
of desnoods met de fiets naar school wil gaan, word ik afgezet. Daar is op zich
niks mis mee, maar wel als ge weet dat mijn 5 andere boers en 6 andere zussen
ook worden afgezet. Ziet get al dus voor u? In ons busje? 12 kinderen
schreeuwen wanneer de deuren van ons busje opengaan?! Maar goe, ik kom dus uit
een groot gezin, en niks nieuw samengestelde zever ofzo. Gewoon 1 moeder, 1
vader en 12 biologische kinderen. Als ge dit al vreemd vind, moet ge hun namen
maar is horen! Cindy, Wendy, Rany, Robby, Nelly, Willy, Evy, Benny, Marty,
Penny, Jhonny en ik. Er is dus duidelijk een liefde voor de letter y. Mijn
moeder beweert dat ze op het moment van mijn geboorte geen inspiratie meer had.
Maar goed, dus de eerste schooldag werd ik afgezet vlak voor de schoolpoort, en
toen 1 van mijn broers (waarschijnlijk Willy) mij uit de auto duwde en ik op de
stoep viel zag ik natuurlijk al leerlingen raar kijken en lachen. Toen ik naar
de turnzaal ging werd ik in een compleet nieuwe klas gezet. Maar we moesten al
meteen onze boeken halen. Natuurlijk kreeg ik een kei grote stapel boeken, en
toen ik de trap op liep struikelde ik over den dwerg. Al die stomme Boeke
viele op de grond en iedereen liep gewoon door, ik hoorde ze zegge wa een
kluns enal. Maja in de klas wast al ni veel beter, want bij het uitdelen van
de boeken sloeg ene Jacques en Nancy mij steeds over. Ik begrijp nog steeds
niet waarom mensen mij anders behandelen. Ik ben niet te mager of dik, kben een
1m 64 en heb bruin haar tot mijn schouders. Misschien komt het door mijn bril,
hij lijkt veel op de bril die Harry Potter heeft alleen zijn de randjes wat
dikker en zijn ze zwart. Maar goed, om half 1 mochten we eindelijk naar huis,
maar ik moest nog eens 45 minuten wachten op de heldenplaats op ons busje. De
derde schooldag was ik om kwart voor 4 weer aant wachten op de Heldenplaats en
terwijl ik aan het wachten was, zag ik een gast uit zn auto stappen en mijn
richting komen. Hij was groot, sportief gebouwd en egt heet. Niet iemand die
dus op mij zou vallen. Toen hij vlak voor mij stopte keek ik ffe rond, om te
zien of er geen strekenwijf met kilos schmink op haar gezicht, achter mij
stond. Toen zei hij hallo tegen mij en zei dat hij Michael heet. Hij vroeg of
ik met hem niet een ritje naar antwerpen wil maken. Ik dacht aan wat me thuis
te wachten stond (de tweeling Cindy en Wendy verversen, Robbys huiswerk maken,
de kamers van mijn oudere broers Benny en Jhonny kuisen) en zei: tuurlijk! Ik
reed dus met hem naar Antwerpen en aten een ijsje op de Meir. We gingen ook een
paar winkels binnen. Toen hij me bijna smeekte om iets te passen, nam ik een
t-shirt mee naar het pashokje. Terwijl ik de t-shirt aan het passen was zag ik
een flits, maar blijkbaar had ik mij vergist want Michael had niets gezien. Op
de terugweg was ik me aan het afvragen, dat het wel vreemd was dat zon jongen
mij wou. Marja.. misschien wordt dan toch een leuk jaar.
