Ik ben bang Bang dat ik hem kwijt zou spelen, dat hij toch niks voor me voelt. Ik dacht de die schrik weg was, maar ergens heb ik soms nog het gevoel dat hij misschien niet helemaal verliefd op me is! Een vriend van hem K. waar ik ook mee praat zegt soms dinges. Zoals hij zei da hij het maximum verteld, maar dat er een paar dingen zijn die hij niet mag zeggen, voor het goede van het koppel te behouden. Daaruit concludeer ik alleen, dat er iets is dat het goede van het koppel van schaden! En ik mag het niet weten, ik kan alleen maar denken dat het iets ergs is!
Misschien heb ik gewoon te weinig zelfvertrouwen of denk ik teveel na, maar ik kan toch moeilijk negeren wat ik voel? Ik kan toch moeilijk ontkennen dat ik het gevoel heb dat er iets ergs is dat ik niet mag weten!
Blijkbaar zaag ik zoveel dat ik zelfs van tijd tot tijd genegeerd word door K.. Natuurlijk neem ik het hem niet kwaalijk, maar ik vind dat zij ook moeten begrijpen dat als je mij zoiets zegt dat mijn verstand overtoeren gaat beginnen doen!
Zij moeten ook begrijpen dat als je me letterlijk zegt "Ik probeer het max te zeggen, maar er zijn 2-3dingens die ik niet zeg voor het goede van jullie koppel te behouden" dat ik begin te flippen!
Ik begin te denken: 'Ik mag het niet weten omdat er ruzie zou kunnen ontstaan!' 'Ik mag het niet weten omdat het over mij gaat en het is niet possitief!' 'Ik mag het niet weten omdat het zo erg is dat ik tot de conclusie zou komen dat ik niet verder wil!'
Ik zie hem graag, B., maar ik kan niet heel de tijd leven in tranen! Ik kan niet om de vijf voet een weenbui krijgen omdat mensen het leuk vinden dingen te zeggen die ik alleen maar negatief kan interpreteren! Ik wil hem niet kwijt, maar zo, op die manier zo... zo maak je me triest, down, droevig, diep gekwetst! Ik verander en ik wil niet weer veranderen!
Het ersgste is, in het begin van september (toen ik deze blog starte) kende ik B. al. En als je die berichten leest dan weet je dat hij mij niet wou! Integeldeel!! Dus snap ik nu ergens, nog steeds niet, waarom hij mij nu wel wil! Het geraakt er bij mij niet in waarom toen ik niet eens de moeite waard was om mee te praten en nu wel!
Kan iemand mij dit uitleggen????
Ik dacht K. kent B. goed, want ze zijn goede vrienden. En goede vrienden die praten met elkaar! Nu ik dacht, B. heeft me gekust op de weerdse bierfeesten, misschien wist K. toen al meer. En ik weet niet waarom maar ik kan gewoon niet geloven waarom toen niet en nu wel!! K. en B. zijn goede vrienden die praten met elkaar, maar elke keer K. me iets zegt is het niet possitief. 'Kan B. dan alleen maar negatieve dingen over mij zeggen?' 'Ben ik niet goed genoeg?' 'Ben ik niet interessant genoeg om iets over te zeggen?' 'Ben ik de moeite wel waard?'
Ik begin me af te vragen of hij wel gevoelsn voor me heeft, buiten lichamelijk! Maar als hij dan bij me is dan voelt het aan alsof hij wel gevoelsn voor me heeft, maar als hij dan iets zegt en ik zeg dat tegen K. zegt K. dat dat gezever is! Dus als B. me iets serieus zegt is dat gezever en is het niet waar dus! En elke keer ik dus denk 'Ja, hij heeft me wel graag om wie ik ben!' hoor ik K. zeggen "Das 100% zever"!
Ik ging naar een feest/fuif/... en ik hoopte hem (B.) tegen te komen, we smsten en zo zagen we elkaar dan toch. Hij was stoned en lachte dus met zowat ... alles. Mijn beste vriendin en haar lief vonden hem niet echt bepaald goed overkomen. Na veel smsen omdat hij even naar andere mensen was gegaan komt hij terug.
We hebben heel de tijd buiten staan babbelen, hij een vriend van hem, een vriendin van mij en ik. Na zo'n paar uur gingen we de tent terug in, het was namelijk te koud. Bij het dansen had hij me heel de tijd vast, op een gegeven moment neemt een vriend van mij met zijn gsm daar foto's van. En toen hij wist dat ik weg moest gaan naar huis toen, hij had me al heel de tijd we in de tent waren vast, onze voorhoofden waren tegen elkaar en toen kuste hij me! Eerst toen onze voorhoofden tegen elkaar waren wist ik dat hij me ging kussen, maar die vriend van hem had me gezegt dat B. maar één doel had en dat was me versieren, of gewoon versieren! Ik week dus mijn hoofd af zodat we wang tegen wang waren, maar toen hadden we ineens weer de zelfde houden, en kuste hij le!
Dus voor hij me kuste wist ik dit al, maar ik wou het gewoon, dus deed ik het. Ik heb hem terug gekust!
I was thinking, and I thougt 'I schould stop talking to him, he would never like me! I saw it in other messages on msn' and now, all of a suden, he starts talking to me!
First he sended me a message on my phone, not an answaer on something else, but really a begining. And now he starts a chat with me! He had never ever done that! I honestly don't get it anymore!
I'm trying to make up my mind and then he starts talking to me!
I honestly was serieusly thinking about breaking with him! I don't want to lose a person, because that is what is going to happen if I break with him! If I break I'd never talk to him again and that's kind of losing someone! But I don't want to get hurt! I know that he is never gone like me as a serieus friend or in that sort, sow he would also never love me! Wich meens that I should break with him! But I don't want to!
I'm for a dillema! Do I break with him forever? Or do I go for it all the way? I know that he doesn't want me like I want him, so why should I put my heart out there? But I also know that I could never just ignore my feelings or desiers for him! The problem is, maybe I could say I'd never talk to him, but I know I couldn't keep that up! I said that if I don't see him saterday at the party (where we both are going to) then I break with him without a sound! But if I do see him, then I don't know it yet!
The problem is my friend said that if I don't see him that he probebly wouldn't contact me! I know she is right, but I don't what her to ben right! I don't wanne be right about him! I want him to like me! Even I do know that he doesn't see me like that!
I don't wanne be at the party with the hope, and then proven that I'm a fool! AGAIN!!! It's the second time I fell for him! I don't want to be at the paty all sad because he doesn't give a fuck about me!
My friend told me that she doesn't want to see me hurt, or that she doesn't want that I like him to much, because she knows that I would get hurt! But it's to late!
It's too late, Try to forget all the things that happened You said that I was wrong, thinking that we could always be together
And I guess that you were right, right about yourself You didn't even love me anyway, but I still love you, even if you slap me every day I'll do anything if only you were loving me forever
It's too late, trying to call you 'bout the things that happened you won't even listen was I that easy to forget forever?
And I guess that you were right, right about yourself You didn't even love me anyway, but I still love you, even if you slap me every day I'll do anything if only you were loving me forever
you told me I was beautiful, now was that a lie? I wish I was beautiful, cause if I was than maybe I could see your lovely eyes it's too late trying to remember all our moments together
Now what if I was right, right about yourself maybe you could love me someday cause I still love you and dreamed that I would kiss you today I'll do anything if only you were loving me forever
what if I was right, right about yourself maybe you could love me someday cause I still love you, and dream that I would kissing you today I'll do anything, if only you were loving me forever
After all the pain, I still want you! I still want your arms around me, I still want your lips on mine, I still want you! I don't know why, but something is still keeping me atracted to you! My heart is breacking, because you where so mean! You told me, with not al lot of words, that you don't want me, that I was just a flirt!
I don't wanne be a flirt, i told him that and he was like "what do you think of me" like it was an insolting, but after all he did it. He said he wasn't going to dump me when I would talk about being a bit more serious, and he did it. He dumped me, even when I was just testing him!
He did what he said he wouldn't do, he is what he said he wasn't!!
As always I wasn't feeling too well, so I saw only one option open, I got myself drunk. Well I wasnt drunk, but my head was in the cloud. I wasnt thinking clearly so I started talking to a guy, the guy I talked about in the beginning, B. Well now a day or two later Im having a bit feelings for him again. I dont know why, but he still touches my heart in away. I cant explain it and Im afraid that hell notes it because I already know that hell break my heart. A friend of mine talked to him yesterday and she said that if he is planning to do something more than just talk and hurts me that she will be mad and he said that he wasnt planning it but hes thinking of it now. I dont know what the do!!!
B. doesn't talk to me unless i start. But i'm don't have feelings for him anymore. I don't know what to do, I've met a guy a week or 2 ago, but he really broke my heart. That's actually why I speak english now xD. But you know, he's an ass, but I still think of him. I thougt I was over him, but I wan't thinking about him because I was thinking about B.. It is complicated! I just like two guys, but the firstone is an ass, he kissed me but a few days later he was really mean. And the secondone just doesn't think about be, I'm just someone who's killing his time. It sucks to see that every guy I meet is an ass, or just doesn't like me for who I really am!
What would happen if I never said anything? Would you still like me? Would you still want me? Is it what I said? Is it what Ive done? I kind of wonder if you actually really cared what I wanted; maybe you just wanted to have fun. I should have known, I should have known that you where just looking for a girl. A girl that doesnt mean anything, a girl who doesnt want more. But is it my fault that Im attracted to you? I wish you knew how much it actually hurts me! I act like I dont care, I didnt even mind, but to speak the truth I do mind! I cant sleep because of it! You make me crazy! I thought I was more, just a bit, not the world but still more than just a flirt! My mind is spinning now, I thought you liked me! My heart is breaking every time I think of you! I dont say it, but I do think of you! I wish you were here, I wish I was still holding you! You hoped I saw you like you see me, but I have feelings! I cant just forget what happened! It isnt a problem for you, now I know that, but I wish I could know what youre thinking! I wish I knew what was going on in your mind! I wish you spoke to me! Is it so wrong to care? Is it so wrong to like you? All I wanted was someone who liked me for who I am and not for my body, or looks! All I wanted was for you to really care for me! Is it so wrong to ask that?!
Ik wil niets meer zeggen, ik wil gewoon leven en niets meer voelen. Geen liefde meer, ik wil niet meer verliefd worden. Ik ben het beu! Ik ben gebruikt! Weeral!
Ik wil niet meer babbelen met jou, je brak mij helemaal vanbinnen in naar buiten! Ik ben veranderd, op twee dagen tijd ben ik anders geworden! Ik ben veranderd, ik denk anders, ik wil andere dingen! Het kan me niets meer schelen wat er gebeurt! Ik wil gewoon leven, ik wil leven zoals ik droom! Ik wil doen wat jij mij aan deed, ik wil mensen die het verdienen pijn doen! Al de pijn en leed die jij mij aan deed, waaraan heb ik dit verdient? Aan niets! En nu? Nu wil ik hetzelfde doen wat jij deed!
Ik heb mijn blog berichten eens bekeken en het gaat bijna altijd over verliefdheden en bijna altijd over een andere jongen. Zo voel ik me een beetje een flirt of iemand die heel rap verliefd wordt, dus kijk naar de datum en zie dan dat er vaak een paar weken tussen zitten.
Het was eergisteren de laatste honderd dagen, het thema was sprookjes van disney. Een vriend van mijn broer Tom -en ik zeg zijn naam voluit omdat het me niet kan schelen of ze het weten of niet- speelde de kampleider die mulan een goede vechter maakte in de film mulan. Tom heeft denk ik de zwarte gordel in karate en mijn overbuur (ook van een lach op mijn gezicht van een vorig bericht) moest hem na doen, Tom, mijn overbuur en twee andere deden die bewegingen, soort van karate bewegingen. De manier waarop Tom deze bewegingen deed gaf me ongeveer hetzelfde gevoel dat de man me gaf uit mijn droom, alsof hij de ware is en dat ik het net voor me zag, alleen kan ik er net niet bij. Misschien ligt het aan mij, maar ik vind het toch raar, het was net alsof Tom iemand anders werd. Ja, ik heb Tom altijd een knappe jongeman gevonden, hij kwam als lief, charmant en grappig over en ik weet dat hij mega slim is. Ik weet niet juist wat er gebeurde, maar het was in ieder geval niet normaal, ik heb Tom altijd al ergens de perfecte man gevonden, maar nu was het anders. Ik doe humane wetenschappen en ik zag dus de theorie van S. Freud en A. Bandura en geloof me, beide erfelijkheid en millieu spelen mee, maar als ik denk aan later of aan kinderen zonder man en i, denk dan aan wie ik ooit als vader van mijn kind zou willen dan is het hem wel. Klinkt misscien raar als een 16 en een halve jarige dat zegt, maar toch. Toen hij die bewegingen deed in het donker met flitsende lichstralen dan leek hij echt een man. http://www.encyclopedia.com/video/KoKXZNitRyo-mulan-ill-make-man-out.aspx dit is het liedje waarop zij dansten.
Ik weet het niet helemaal maar hij betoverde me. Ik kan er niets aan doen, maar ik heb hem altijd al speciaal gevonden. Alleen weet ik het nu niet meer zo goed. Het ergste is dat ik heel de tijd aan hem moet denken, beter gezegt aan hoe hij er toen uitzag. Ik kan alleen maar denken aan die paar minuten.
Ik had een droom, een rare droom. Het begon allemaal bij een soort van auditie voor te zingen, een goede vriendin van me deed iets van the pussycatdolls met andere mensen waarmee ik blijkbaar niet echt overweg kon (die vriendin en ik waren blijkbaar ook niet echt vrienden). Op de een of andere manier hadden ze me aan het wenen gekregen en kon ik dus niet zo goed meer zingen ik ging Marco Borsato zingen met 'geen toeval'. Omdat ik nog steeds een krop in mijn keel had lukte dat niet zo goed en lachte iedereen mij uit, natuurlijk weende ik opnieus. Ik was vernederd! Er was een jury en een man uit die jury kwam mij achteraf troosten.
Ik zat alleen in een rare zaal (raar omdat het niet op een refter leek, maar het er wel een was) alleen te eten aan een tafelt dit was 1 van de 2 refters. Ik had ruzie met al mijn vriendin en vriendinnen en zat daarom dus alleen. Ik zat neer en hij kwam naast mij zitte maar hij zat iets hoger. Hij trooste me door te zeggen dat ik het me niet moest aantrekken wat ze zeiden en dat hij me een tweede kans wou geven, hij geloofde in me. Hij legde zijn arm om mijn rug en ik legde mijn hoofd op zijn schouder, zijn andere hand lag op mijn been en had ik vast, mijn andere hand lag op zijn been. Hij nam me terug mee naar waar de auditie was door gegaan en liet me opnieuw zingen, hij nam dit op op camera zodat de andere jury leden het ook zouden kunnen horen.
Ik voelde me gelukkig, ik was mijn vrienden kwijt, ik was vernederd, ik voelde me rot, maar hij deed me dat allemaal vergeten. Hij liet me gelukkig voelen! Ik was halfwakker bij dat deel waar hij voorstelde om het op camera op te nemen en ik voelde een gelukzalige vloed over me. Zelfs toen ik wakker was voelde ik me gelukkig. En niet gelukkig van ik word wakker met een glimlach op mijn gezicht, maar dat ik gelukkig was in mijn droom en dat ik nu iets mis, iemand mis!
Zijn gezicht was quasie direcht uit mijn geheugen, maar ik moet al heel de dag aan mijn droom denken!
Kan ik doen alsof er niet mis is? Kan ik doen alsof het me niet raakt? Ik weet het niet! Ik kan blijven hopen dat het goed komt, ik kan blijven doen alsof er niets aan de hand is! Maar kan ik blijven doen alsof niet me raakt, alsof het een nare droom is? Ik kan toch niet blijven hopen op een leugen? Hoe moet een mens nu blijven hopen als er geen hoop meer is ?
Na zo'n twee weekjes heb niet echt een gevoel meer voor P..
Nu voel ik me wel een beetje leeg, een beetje verlaten, afgewezen, eenzaam. Iedereen heeft een lief of is verliefd rondom mij, ze lijken allemaal gelukkig terwijl ik binnen in een beetje dood ga van ... eenzaamheid.
Ik denk dat beter gewoon eens afstand neem, mij probere te concentrere op school, werk en familie. Maar hoe meer ik dat doe, hoe meer ik het gevoel heb dat ik iets mis, een zwaar gevoel dat ik iets vergeet. Als ik zo eens zit te stare en dan denk 'aan wat ben ik nu eigenlijk aan het denken?' het eerste dat voor mij op komt is een leeg gevoel een zwart gat, een zwaar gevoel diep vanbinnen.
Ik zou het liefst van al willen weten wat al die verliefde mense heel de tijd voele, of zij ook soms eens niet gelukkig zijn? Zijn zij altijd zo gelukkig verliefd of voelen zij zich ook soms triets? Ik weet het gewoon niet meer, ik heb dit waarschijnlijk al vaak gezegt dat ik het niet meer weet en dat ik het niet meer aan kan of dat ik het zo moe ben, maar dat is wat ik elke keer opnieuw ervaar!
Ik ben voor de tweede keer verliefd op een homo, P. is homo. Hij is 100% zeker homo, hij zei het tegen een vriendin van me en toen ze vroeg of hij het zeker was en misschien is niet wou proberen met een meisje zei hij dat hij dat wel wil proberen maar dat hij toch eerder homo is. Gezellig niet waar? Ik ben verliefd op een homo!!
Weeral! Ik vind het niet echt leuk, maar ja. Wat kan ik er aan doen? Niets he!!
PS: mijn optreden was geweldig, geen enkele tekst vergeten!
Ik heb weereens gevoelens voor een homo! Ik ben niet zeker of P., die ene van dat jeugdhuis, homo is alleen weet ik wel dat ik er kapot van ga. Klinkt dramatisch, maar gisteren in slaap vallen terwijl je weent, en nu weer wenen. Mijn hart doet pijn, ik wil het niet meer.
Soms denk ik echt was ik maar een man, maar dan zou ik voor de vrouwen vallen!
Ik neem mijn eerdere woorden terug. Zoals je hier onder kan lezen zei ik dat ik verliefd was, wel het licht nogal moeilijk.... Ik hou van een homo, het lijkt raar, maar ik kan het alleen als houden van omschrijven. S. de persoon van hieronder, die die heb ik graag, daar babbel ik graag mee, .... Nu komt het ergste!!! Zoals ik misschien gezegt heb ging ik naar een jeugdhuis, wel daar zag ik (je kan naast 1,96m niet naast kijken) een toffe gast. Van de rest hoor je alleen maar dat hij rijk is, maar van mij zou je alleen horen dat hij groot is; Mij kan zijn geld, waarschijnlijk van zijn ouders niets schelen! Ik heb mij geamusseerd.
Dat is natuurlijk niet erg he, maar als je mij kent dan zou je weten dat ik verliefd kan worden xD. Echt hilarisch, gelukkig ben ik niet verliefd, ik voel me alleen aangetrokken tot hem.
Ik weet het niet echt meer. Ik heb deze donderdag een optreden dus leef ik een beetje in stress, maar ja ik overleef het wel.
Vrienden? Waarom kom ik dan altijd op de laatste plaats?
Zoals mijn mooie titel weergeeft ben ik niet zo blij! Integendeel!! Ik kan veel verdragen, ik kan tegen veel commentaar, ik wil gerust iedereen raad geven, ik wil gerust iedereen helpen, maar ik laat mij niet in de vergeetput steken!!! Iedereen gaat blijkbaar vrijdag naar een jeugdhuis, nu zoals altijd vraagt niemand mij iets! Zoals altijd vragen ze mij pas of ik mee ga de avond zelf. Nu hadden ze blijkbaar een evenement door gestuurd naar iedereen en je mag 3x raden naar wie niet! Naar mij natuurlijk!!!
Het ergste is dat een vriendin van mij nog niet zo lang met hun bevriend is en toch weet zij meer! Zij weet meer over iedereen en alles!! Ik heb vaak het gevoel uitgesloten te zijn! En dat gevoel wordt elke keer opnieuw bevestigd!!!
Het kan zeer paranoia lijken, maar ik krijg dat gevoel nu eenmaal altijd! Ik vind dit zeer klote!! Het is net alsof je vrienden worden afgepakt of alsof je vrienden je eigenlijk niet moeten hebben! Je steunt je vrienden dan door dik en dun en dat is wat ik krijg! Niets krijg ik! Exact NIKS!!!
Ik had 'hem' dus gezegt dat ik iets voor hem voelde, maar het was al snel duidelijk dat hij niet voor mij voelde. De examen kwamen en die gingen redelijk goed, de kerstvakantie kwam en ging te snel voorbij. Nu twee weken na de kerstvakantie heb ik door dat mijn leven op pauze was gezet geweest tijdens de examen en de vakantie: ik was niet verliefd meer, had niet echt naar jongens gekeken en ik was vooral niet verliefd geworden. Een week na de vakantie merkte ik dit op, ik merkte dit op omdat ik verliefd werd.
Toen ik hem voor het eerst van dichtbij zag wist ik meteen dat hij iets speciaals had na eventjes te babbelen was ik het zeker. Nu zo'n 4 maanden verder ben ik verliefd, ik hoop alleen dat ik verliefd ben op hem en niet op een schijnbeeld dat ik me weer voor neem. Ik noem hem S. zodat er niet teveel verwarring komt in de hem's.
Ik weet niet echt wat doen. Hij is niet de mooiste, maar hij straals iets uit. En dat is net hetgene dat me in zijn macht houd. Wie weet ben ik helemaal niet verliefd, maar in iedergeval denk ik aan hem heel de tijd.
Wanneer de pijn zo hard wordt dat het te ondragelijk is doe je domme dingen, je grijpt naar de noodrem. Je maakt een noordoproep, je laat je laatste noodkreed in de hoop die gehoors wordt. Gisteren op het feestje van een vriend had ik een ondragelijke pijnscheut, ik slaakte een noodkreet, die niet gehoors werd. Mijn noodkreed was een nutteloze kreed, pure energie verspilling. Ik stuurde 'hem' een sms, ik heb de sms niet meer, maar ik zei dat ik verliefd was op hem en dat hij 5x mijn hart gebroken had, dat ik geen medelijden van hem wou, dat ik weet dat hij geen zier om me geeft en dat hij niet is wie ik dacht hij was. Geen antwoord, niets! Ik heb vandaag gestuurd "het feit dat je niet antwoord toont gewoon aan dat je er geen zier om geeft" Mijn hart breekt heel de tijd bij elke blik op mijn gsm, bij elke keer ik inlog op msn.
Ik zou liever heel de dag in mijn bed liggen wenen en zielig doen dan wat ik nu doe. Ik loop rond, met niets in mijn hoofd, ik verveel me nog rapper dan van te voren en ik hoop hoop op niets. Ik weet dat er niets is, ik weet dat wat er ook gebeurt mijn hart zal toch wel breken.
Ik kan alleen maar voor me uistaren en hopen op zijn sms, maar dat gebeurt niet. Ik denk dat hij mijn hart op de juiste plaats gebroken heeft, want ik kan niet wenen zelfs al zou ik het willen en als er tranen zijn dan stoppen die meteen nadat ze gevormd zijn. Geen rollende tranen meer, niets helemaal niets.
De enige keren dat ik niet ween als een jongen mijn hart breekt is als ik niet zoveel om hem gaf. En dat is nog maar 1maal gebeurt, maar dat was omdat ik het al zag aankomen. Het is nu niet dat ik niet om hem geef, integeldeel elke keer als hij mijn hart brak weende ik. Deze maandag nog wel.
Hoe dan ook, ik zal nog wat zielig verder voor me uit staren
Op een koude herfstdag sloeg de verveling weer eens toe, ik dacht ik zal hem eens een smsje sturen. Ik wist eigenlijk nog steeds niet waarom hij het dwaas vond dat een prooi voor een jager zou vallen. Hij zei dat hij het gewoon dwaas vond, dat was al. Ik moest maar tevreden zijn met het antwoord dat hij dat gewoon zo vond. Omdat ik het weer eens niet kon loslaten, kreeg ik een ironisch antwoord over me heen, een koude douche. Een douche van -10 graden, eentje dat alle wondes weer opensnijd, eentje dat je kwetst, eentje dat de wondes 2x zo groot maakt, eentje dat kwetst tot op het bot.
Hij zei en ik citeer: Ptn ga nr een instelling, ge weet mr nooit of het toch goedkomt me u Ik noem dit niet ironisch, ik noemt dit grof, beledigend, ik noem dit sadisme. Tuurlijk weet hij niet dat ik het zo moeilijk heb gehad in mijn verleden, maar toch had ik zoiets niet verwacht, zoiets had ik nooit verwacht! Zelfs niet van hem! Die avond heb ik met iemand gebabbeld erover, hij zei me dat als iemand iets ironisch zegt dat die het omgekeerde bedoeld. M.a.w. hij zegt niet dat ik gek ben en dat ik hopeloos ben, maar Dem ge zijt slim, ik had er nog nooit aan gedacht. Wel ik had dat antwoord toch wel toffer gevonden hoor, maar zo slim zijn jongens/mannen nu ook weer niet.
Kan het zijn dat mijn hart op dat moment voor de 5e keer brak? JA! Maar dit keer heeft hij het op een plek gebroken waar het niet meer heelt! Ik weet het ook niet helemaal, maar om een of andere rede werkte zijn excuusjes niet meer, om een of andere rede was ik helemaal kapot vanbinnen. Ik was er kapot van, maar ik heb aan niemands iets laten merken, niemand van mijn vrienden had iets door. Misschien wilt dat zeggen dat mijn vrienden eigenlijk niet zo begaand zijn met mij en dat ze alleen maar egoîstisch hun eigen problemen zagen. Eigenlijk wilt dat zeggen dat mijn vrienden geen vrienden zijn. Of dat ik het heel goed kan verberegen. Ik weet het niet, maar om eerlijk te zijn geen een van de twee is goed! Ik denk niet dat mijn vrienden me zouden kunne helpen, al wat ze kunnen geven is hun medeleiden. Ik denk dat ik dat niet een wil, ik wil niet dat ze doen alsof ze het erg vinden terwijl het hun eigenlijk ongewilligd gelukkig maakt.
Ja! Het maakt mensen gelukkig als ze zien dat andere het moeilijk hebben, als ze zien dat zij eigenlijk gelukkiger zijn. Ookal zijn het je vrienden
