Ik denk dat ik echt hopeloos verliefd ben! Ik ben kwaad op hem, maar eigenlijk ben ik al lang niet kwaad meer, maar meer koppig, meer van niet te veel laten merken dat je om hem geeft
Hard-to-get spele is klote wanneer je om iemand geeft, maar als dat de enigste manier is om zijn aandacht te trekken dan is dat de enigste manier he.
Nee, ik wil niet zeggen dat ik van hem hou, want dat is niet zo. Ik kan gewoon alleen ma aan hem denken, alsof de rest inneens niet belangrijk meer is. Als ik met hem praat op msn (wat niet vaak voorkomt hoor) dan ben ik zenuwachtig, dan is mijn dorst niet belangrijkmeer, mijn honger kan wachten, ik wil hem gewoon door de computer trekken hem vast houden en misschien zelfs kussen. Vooral zijn geur terug in mijn geheugen opnemen.
Ik lijk net een freak, maar ik kan er niets aan doen!
gedichtje is zoek, waar ben je gebleven kom terug in mijn hoofd
Ik ken niet al mijn gedichten vanbuiten, maar net de gene die ik nodig heb het minst!
Ik weet waarover het gaat, maar een gedicht op basis van dat opnieuw schrijven is niet goed, het kan zelf een gedicht doen mislukken. Ik weet echt niet wat doen!
De gast zit nog steeds in mijn hoofd en wil niet weg, 'ga toch weg stommerik!!'
Niets helpt!
Ik denk dat ik gedoemd ben om op de verkeerde te vallen, om de vekeerde aan te trekken, om gewoon eenzaam te blijven. Met vrienden wel, maar wel helemaal alleen zonder enige man, ik denk dat dat mijn lot is.
Wel we zullen zien binnen 5jaar of het nog zo is, maar momenteel is het zo.
ooit zullen de bloemen terug bloeien en ooit zullen de bomen weer in bloei staan, maar mijn hart heel je nooit meer
Waarom val ik altijd op mensen die me niet willen? Waarom val ik ook altijd voor de jongens die me alleen zien staan voor één avond? Waarom zien ze mij nooit als ik hun zie? Waarom maken ze me gek maar dan ook echt GEK!!
Ben ik niet goed genoeg? Ben ik niet wat ze zoeken? Waarom versieren ze me dan? Waarom ook ik altijd?
Mijn hart ligt open, mijn hart word gewoon verscheurd!! Ik weet niet wat doen!
Euforisme is voor kort en dat heb ik vandaag voor even gemerkt, ik voel me goed om iets wat tot nietgoedheid leid. Ik voel me gewoon dom, dit is niet de eerste jongen die me zo kwetst, dit is niet de eerste jongen die me zo misbruikt, niet de eerste die mijn hart breekt en zeker niet de eerste die me tot oude slechte gewoontes brengt!
Rijd me omver met een wagen, schiet me overhoop met een geweer, snij mijn keel over, want zelf durf ik het niet.
Zelfmoord is ... De gedachte aan dood zijn is mooi, de gedachte van ik heb geen problemen meet, de gedachte van niets meer mee te maken en te slapen lijkt mooi. Maar de gedachte van de mensen vanwie je houd achterlaten, de gadachte aan hun pijn, hun verdriet lijkt niet mooi.
Zelfmoord op het moment zelf lijkt mooi, maar wat erna? Wat als het moment er is? Dan begin ik te wenen en kan ik het niet!
Ik wil gewoon weg van alle problemen, ik wil gewoon gelukkig zijn! Maar wat is dat dan? Wat is gelukkig zijn? Wat is de sluitel tot geluk?
Ik voel me een beetje blij, terwijl ik niet denk dat ik een reden heb. Hij had wel deze keer rapper geantwoord, niet op mijn andwoord, maar op een nieuwe sms. Ik had gestuurd "wrm versieren jongens meiskes altijd? wrm versierd ge altijd meiskes?" hij "das een goeie vraag, kzal is probere n goe antwoord verzinne mr nu ni kben leeg."
Ik weet, ik weet, rare sms, maar dit keer kreeg ik het antwoord dezelfde avond nog, wel een paar uur later. Ik hoor niet blij te zijn om dit, dat weet ik maar al te goed, maar iets in mij heeft een euforisch gevoel veroorzaakt.
Ik heb direct een antwoord kunne verzinnen op die sms, maar aangezien hij nooit direct antwoord doe ik dat ook niet. "ge moet da ni verzinne he ge moet gwn antwoorde. leeg zijt ge nooit, das gwn da ge over iets denkt ma ge weet eerst ni aan wa ge denkt. Miss wilt ge gwn ni wete aan wa ge denkt dus denkt ge da ge leeg zijt. Snappie?"
Het lijkt raar en het klinkt niet normaal, maar dat is het volgens mij. Ik dacht soms dat ik leeg was, maar eigenlijk was ik wel aan iets aan het denken, ik wou gewoon niet weten wat het was omdat ik de waarheid niet onder ogen wou zien. Het klinkt inderdaad heel dramatisch, maar laten we het zo stellen, je denkt wel aan iets, je weet eerst niet wat, maar als je goed nadenkt weet je het wel. Je wilt het gewoon niet altijd weten.
Je laate een week niets van je weten, als ik je sms antwoord je niet. En om 2u 33 op een fuif, waarschijnlijk in een zeer dronke bui anwtoord je!
Je anwtoord gedeeltelijk raar, gedeeltelijk onschuldig. Doe je dit met opzet?? Net wanneer ik geen bericht verwacht krijg ik ereen, net wanneer het begon te lukken, net wanner ik dacht het op te geven, jou op te geven. Speel je 'hard to get' met me? Je speelt met me, maar je maakt me gek! Je laat me eerst een week en een half hopen op antwoord en daarna antwoord je pas nadat je een 2e sms kreeg. Je moet ergens wel weten dat ik je wil, want ik blijf antwoorden en jij niet.
Welk spelletje je ook speelt, het is nier goed voor me, het maakt me kapot, het word nog men dood! Je laat me eerst wachten, me iets voor je laten voelen. Dan stop je met te antwoorden, je laat me hopeloos wachten om te zien of ik een 2e sms ga sturen. En als laatste antwoord je waarschijnlijk in een dronke bui en je weet het waarschijnlijk niet eens dat je me iets gestuurd hebt.
Dat je niet wil antwoorden op iemands sms oke, maar als een sms kan bepalen wat de situatie is tussen 2personen dan is dat wel belangrijk!
Ik kan niets anders dan aan hem te denken! Net als hij bijna uit mijn hoofd is dan is hij er weer, net zoals gisteren. Ik was bijna van hem verlost en iemand vroeg hoe het met me ging en ik was wel verplicht over hem te praten want dat was een deel van het antwoord. Die persoon vertelde me dat ik kon gestuurd hebben "Het is niet omdat ik je uitscheld, dat je niet moet antwoorden he" of "Je bent wel makkelijk te verleiden he" dan zou hij voor aap gestaan hebben.
Hij heeft iets op me na gelaten, een indruk, een geur, een ... man wat ben ik dom geweest!
Ik voel me zo dom dat ik me heb laten doen, ik voel me zo gekwetst en veranden .
De jongen die me versierd had, had al 2meisjes voor me versierd, dit kan ik niet echt beschouwen als een compliment. Dit vind ik een grote beleding, ben ik zo rap te versieren en terug te winnen? ik ben er 2x in getrapt, ik ben 2x in de val gelopen!!
Ik voel me vuil, bedrogen en alleen!! Ik weet niet wat doen!! Oude gewoontes komen terug en ik verzeker je die waren niet goed!!!
Ik kende hem dus helemaal niet goed, tot te zeggen niet. Maar hij had iets op me na gelaten, zijn geur, klikt creapy maar toch. Zijn geur, zijn lach, zijn gezichte, zijn woorden, zijn handen, zijn lichaam, ... Waarom heb ik dit altijd voor?? misschien ben ik niet gemaakt om de liefde te vinden, misschien ben ik niet gemaakt om geliefd te worden. Misschien moet ik gewoon aan een vroege dood sterven, misschien ben ik niet gemaakt om te leven? Wie zegt het? Jij zal het me niet zeggen en ik? Ik weet het niet!
Ik ben radeloos, ik hoop dat hij me smst, terwijl de laatste sms een week geleden was of meer, ik hoop dat hij me maild, op msn komt, naar school komt. Niets gebeurt er!! Misschien varwachte ik teveel?? Misschien moet ik me niet zo rap aan iemand hechten?
Hoe dan ook, mijn hart is er uitgerukt, op grond gesmeten en hij is er op gespringen!! En mijn broer? Die stak er eerst via mijn rug een mes door!!
