Ga ik ooit stoppen van je te houden? Ga ik ooit vaarwel kunne zeggen tegen jou? Ik geloof van niet! Altijd als ik met je sms dan ben ik in de wolken, altijd als ik ook maar aan je denk ben ik al in de wolken. Over het laatst waren we bezig over dat jongens als ze uitgaan gewoon een jeans dragen met een T-shirt en ze lijken sexy en wij meisje moeten er alles aan doen om op te vallen! Maar toen ik dat aan het zeggen was dacht ik aan jou, aan hoe jij gekleed was, gewoon een jeans een T-shirt en je bent al op op te eten, om op te kwijlen!! Ik weet het echtniet meer! Ik weet het niet meer! Hoe kan ik ooit stoppen met telkens verliefd op je te worden, hoe kan ik stoppen steeds voor je te vallen als een muis die kaas uit een muizenval wil halen en telkens opnieuw sterft (sterven = voor je vallen).
De overbuurjongen en ik zeggen op school altijd hallo tegen elkaar, soms praten we eventjes, soms duwt hij mijn boekentas naar beneden (dit is wel minder leuk), hij port mij soms.Maar toch elke keer als hij dit doet laat hij me lachen. Ik moet lachen als hij naar me lacht, hij is een jaar jonger en misschien niet echt de knapste, maar hij laat me lachen en dat is wat telt.
Vandaag passeerden we elkaar toen ik de trap op ging en hij die juist af wou gaan (het was een trap naar de zijkant van een gebouw, er stond dus een deur en er kon altijd maar 1 persoon door) hij liet me door, hij zei hallo en knipoogde, dit deed hij wel op hetzelfde moment.
Ik moest lachen en voelde me beter toen hij dit gedaan had, een vriend van me dacht dat ik hem aan het uitlachen was en hij en mijn klasgenoot konden niet volgen, maar ik was aan het lachen.
Een lach op mijn gezicht, bijna elke dag opnieuw, door mijn overbuurjongen. Een lach die me deugt deed, een lach die gemeend was, een lach die me deed denken aan mogelijkheden.
Ik dacht even aan de mogelijkheden met mijn overbuurjongen, maar ik kwam zeer rap tot de conclusie dat ik hem niet ken en hij mij niet. We verschillen teveel, we kennen elkaar niet en misschien zouden we beter gewoon vrienden blijven voor ons eigen goed.
Liefste B, oh mijn liefste, wat heb je met me gedaan? Je bent net als een toverspreuk die maar niet uitwerkt. Mijn hart slaagt op hol als je iets tegen me zegt, als jij, mijn liefste, met me danst, met me mee lacht. Mijn liefste als ik nu eens wist hoe ik je aandacht kreeg, als ik nu eens wist hoe ik je uit mijn hoofd kon zetten.
Oh mijn liefste, ik mis je, ik mis je lach, je handen, je geur, ik mis je om me aan het lachen te maken. Liefste B, ik kan de pijn niet aan, ik kan de onzekerheid niet aan. Laat het stoppen, laat me van je houden, als ik nu eens wist wat je dacht. Zo als het gedicht wil ik jou zeggen: "Liefje, mijn liefje, wat ben je lief, lieverd. Liever dan zo lief is niemand lief. Ik heb je lief, mijn allerliefste, mijn liefste, liefste , lieve lieverdje." Kon ik jou dit maar zeggen, kon ik jou, mijn liefste, nu maar zeggen dat ik je dolgraag heb.
Als me met een geweer dood schieten je tot inkeer zou brengen, zou ik er geen seconde aan twijfelen om het te doen! Liefste B, mijn liefste, als je pas tot inkeer zou brengen als mijn bloed zou vloeien, dan zou ik mijn mes uit de schuif halen!
Maar liefste, liefste B ik vrees dat dat je niet zou overtuigen. Ik vrees dat mijn liefde nooit beantwoord zal worden. Liefste, liefste B zelfs mijn dood zou je niet raken en met dit laatste gezegd hoop ik dat jij, lieve lieverd van me, ooit zult zien wat je voor me betekende. Maar ik vrees dat je dat zelf nooit zou geloven.
Laat de knal maar komen, laat het bloed maar vloeien, ik ben er klaar voor.
Deze tekst is dus niet helemaal wat ik denk he, ik ga geen zelfmoord plegen hoor.
Als ik eindelijk verstand begin te krijgen en de gast begin te vergeten moet je niet te dicht in mijn buurt komen. Ik begin me te hechten aan de eerst volgende gast, maar dat gaat rap over. Eén probleem, ja ik begin hem te vergeten, maar als hij smst of via msn iets zegt is het weer terug.
Ik kan er niets aan doen, maar toch blijft hij in mijn hoofd spoken en ja ik hoop nog altijd op een mirakel.
We moesten voor Nederlands een taak maken, deze was als volgt we moeten een brief schrijven aan een persoon, de brief moest een liefdesbrief zijn, een brief waarin je verklaart dat je zelfmoord gaat plegen, we mochten ook een brief schrijven naar Werther om hem te overhalen geen zelfmoord te plegen.
Als je mij kent zou je denken dat ik de laatste zou nemen, maar iedereen onderschat dat. Iemand proberen te overhalen geen zelfmoord te plegen is uiterst moeilijk en ik weet het omdat ik het zelf ik geprobeerd. Men mag je alles zegge wat ze willen maar je hoort het gewoon niet, een brief helpt dus ook niet.
Ik heb dus gekozen voor de liefdesbrief, maar ook met een verklaring van zelfmoord. Ik zal wanneer ik tijd hebben de brief erop zetten, ik vind de brief geslaagd!
Ik kan die jongen nog steeds niet vergeten, het is alsof hij me betoverd heeft en dat de toversperuk niet wil uitwerken.
Ik kan er niets aan doen maar ik blijf hopen, verklaar me gek maar toch doe ik het!
