je kan wel degelijk iemand verliezen door die te graag te zien
Je kan wel degelijk iemand verliezen door die te graag te zien!
Je ziet iemand graag en je wilt die niet kwijt, je probeert te achter halen of die jou graag ziet, maar die persoon is dat zo beu dat je dat elke keer doet en zo geraak je hem kwijt!
Ik ben hem kwijt, voorgoed!!
Hij spreekt in de verleden tijd: ik ZAG u graag, ik HIELD van u, maar ik zeg ik ZIE u graag en ik WIL u ergens nog steeds wel!
Ik kan het maar niet uit mijn hoofd krijgen dat het voorgoed voorbij is! Ik kan maar niet geloven dat alles weg is! Ik wil niet geloven dat hij me nooit graag gezien heeft! Net zoals ik ook niet wil geloven dat ik gewoon een stuk vlees was!
Ik kan dat niet!!!
Ik wil dat niet!!!
Het is gewoon dodelijk aan het worden dat denken!
Ik kan toch moeilijk het op de man af vragen? Ik moet dan met hem afspreken en dat gaat hij niet willen! En als ik het vraag dan moet ik sowieso zeggen wat ik weet en dat is dus zeggen wat die vriend me verteld heeft! Maar dan is die vriend kwaad op mij en B. is dan kwaad op die vriend en onbewust op mij! Ik ben dan de boeman!! Hoe kan ik te weten komen dat B. wel ooit om me gaf? Als ik het gewoon vraag zonder de bewijzen kan hij liegen, maar als ik de bewijzen heb kan ik hem ermee confronteren! Maar ik mag de bewijzen niet zeggen! B. is slim genoeg om te weten dat dat van die ene vriend komt!
Dus hoe kan ik iets zeggen of vragen zonder weer massale ruzie te veroorzaken??
Al wat ik tegenwoordig kan is ruzie veroorzaken!!
Misschien ben ik echt niet gemaakt voor deze wereld! Maar hoe beëindig ik ze dan??
Ik kan niet eens mezelf van kant maken! Dat bewijst dan weer eens hoe stom ik wel niet ben!!!!
Sterren zullen er altijd voor me zijn tot ze ontploffen, vergaan en ik een van hun word
Ik geloofde mijn eigen leugens, ik ben wie ik ben, maar ben ik gelukkig? Wil ik zo blijven? Wil ik deze weg blijven berijden? Neen, ik wil veranderen, maar dat gaat niet. Ik kan niet van de ene dag op de andere van negatief naar possitief gaan. Ik kan veel doen voor andere, maar veranderen voor mijn eigen goed?
Ik heb gisteren avond met de sterren gepraat, zij hebben geluisterd naar me. Ik kan zeggen dat ze er altijd voor me zullen zijn tot op de dag ze ontploffen, vergaan en ik een van hun word. De sterren aan de hemel zijn heel mooi en ik wil een van hun worden. Ik wil leven, ik wil gelukkig zijn. Maar hoe word ik dat? Heb een doel zeggen ze dan, maar mijn doel is gelukkig zijn, maar dat is ook een van de redenen waarom ik naar de foute dingen grijp. Hoe kan mijn doel nu hetzelfde zijn als de reden? Hoe moet ik dat oplossen?
Ik kan niet wachten tot het 22 uur is, dan is het donker en zie ik ze weer. De sterren. Ze zijn mooi, ze schiteren, ze schijnen en worden door iedereen als iets moois bekeken. Zo wil ik ook zijn. Misschien niet bekeken, maar toch mooi schitterend enzo.
Er is een liedje dat zegt "Could we pretend that airplanes at the nightsky are like shooting stars. I could really use a wish right now", wel ik heb er gisteren avond wel zo'n stuk of 5 gezien als het er niet meer waren. Eerst maakte ik een wens, maar daarna wou ik er nog een maken en ik dat 'Ik wens ..., ik weet eigenlijk niet wat ik wensen moet' Ik weet niet meer wat ik moet wensen.
Ik wil er over zijn, ik wil over hem zijn! Maar een vriend van hem waar ik ook bevriend mee ben geraakt vergelijkt zijn situatie met de mijne. Of toch half. En door te zeggen ze spelen alle twee een spelletje, dan zeg ik neen, want zij is mijn beste vriendin en zij besefte niet dat je gekwetst kon worden en ze was niet van plan iets met jou te doen. In mijn geval was alles geplant, hij zei de avond dat ik mijn keuze ging make of ik er voor ging gaan of niet, de avond dat hij me plots kuste, de avond dat ik hem eindelijk terug zag zei hij "Aant eind van de avond hebk ze misschien ni gepakt, ma wel al binne gedaan". Mijn beste vriendin denkt zoiets nooit, laat staan dat ze het zegt! Hij, de vriend, vergelijk zijn situatie met die van mij. Hij vergelijk zijn pijn met de mijne. Laat me even denken ... Ja, ze deed u pijn Ja, ze heeft u een beetje misleid Ja, het was een soort van spelletje Ja, ze flirte met u, maar wist ze op voorhand al wat ze met u ging doen? Wist ze hoeveel pijn het je deed? Ben je van gans in het begin misleid geweest? Was alles een leugen? Waren alle gevoelens die ze zei een leugen? Was het helemaal een spelletje en was ze er zich van bewust? Heeft ze u volledig misleid en gebruikt? Het antwoord, NEE, NEE, NEE, EN NOG EENS NEE!!!! Ik heb da voor gehad! Dus vergelijk die twee personen niet, want ze deden misschien ons alle twee pijn, maar de een was vele vele vele vele vele vele vele vele vele vele vele vele ......... vele grover!!! Hoe kan ik dan verder gaan als hij er altijd over begint. Als hij elke keer nieuwe dingen zegt die pijn doen?? Hoe?? Vertel me hoe!!!
Ik weet het niet meer hoor, altijd op het moment het gaat denk ik er aan, een herinnering die me te binnen schiet iets dat me eraan deed denken of tewel begin die vriend ineens. Wel bij deze danku dat je er voor me bent, maar ook danku dat je me nog slechter doet voelen wanneer ik eindelijk me goed voelde!!
Stel je voor, het leven is als vallen en opstaan. Sommigen vallen in een put, ze zitten er in. De een is dieper dan de ander. Hoe geraak je omhoog als het aarde is waaraan je je moeilijk kunt omhoog trekken? Sommige putten hebben betere aarde zodat je je op je eentje omhoog kan trekken of met een kleine hulp van een vriend / vriendin. Stel je nu voor dat je in een diepe put zit en de aarde is moelijk en je komt net uit een andere put, je hebt geen kracht meer om zelf omhoog te geraken. Je vrienden en omgeving die je helpen zijn takken, wortels waaraan je je kunt vast pakken en omhoog kunt helpen of omhoog naar andere takken van diezelfde wortel. Maar wat als je een wortel vast hebt en je denkt die is stevig en je wilt naar de volgende tak en je hangt in een gevaarlijke possitie, maar je bent er zeker van dat de tak veilig is, je gaat ervoor en hangt daar aan de takt. En plots breekt die tak, de wortel en trekt die zich terug, de wortel liet je achter. Door te vallen kan je terug geraken waar je was of je grijpt je allen vallend ergens aan vast, maar wat als de hele wortel een leugen was? Je valt dieper! Je valt zwaarder door de put. Het is donkerder, geen takken die je te hulp kunnen schieten en je zit daar helemaal alleen. Wat doe je dan? Wel ik zit in zo'n put, en dacht de wortel vast te hebben die me zou helpen, maar ik was mis! Ik was zwaar mis en zit nu zo diep dat ik heel af en toe licht zie, maar vooral donker! Zo voel ik me!
Zolang ik mijn eigen leugens geloof ben ik gelukkig
Vandaag de eerste dag aan het werk mer de kindjes, het is maar een weekje en toch gaat het een zware week zijn. 's Ochtens vroeg al moe zijn en dan hulpmonitrice zijn. Dit is al de 5e of 6e keer dat ik het doe. Maar het belangrijkste is dat het mijn gedachten heeft verzet, ik ben nu blij. Ja het is plots een heel andere richting en dat kan ook recht in mijn gezicht komen. Nog een uur of twee geleden had ik er totaal geen zin meer in, maar na mijn favoriete programma dat me altijd gelukkig maakt, was ik super! Dan hoor ik een liedje dat me blij maakt, de tekst is misschien niet speciaal, maar het deuntje is te gek!
Misschien is dit een schijngevoel, maar zolang ik het geloof en er gelukkig van word is het oke.
Een lach op mijn gezicht zelfs al is B. online en zelfs al negeert hij me en zelfs al kwetst het al de leugens, even kan het me gestolen worden en ga ik lachen!
Im ready for what ever shit you're bringing! Just say aaaaa
de gepaste emoticon is xD, want dat is hoe ik me voel!
Zolang ik mijn eigen leugens geloof is het oke ; ).
Ik denk veel, teveel soms. En ik vraag me altijd af 'waarom' enzo. Ik wil het begrijpen. Ik wil begrijpen waarom mensen zoiets doen, ik wil verstaan waarom mensen andere mensen hun leven zo verpesten. Ik wil begrijpen wat hun drijft om zomaar vreemden te versieren, hun te doen geloven dat het iets betekent en dan hun te dumpen als grof vuil. Ik wil het verstaan, ik wil een uitleg krijgen! Maar niemand kan of wil het me zeggen! Oké, misschien is het een te moeilijke vraag, die altijd deels onbeantwoord zal zijn.
Maar als het een flirt is, iets eenmalig, waarom dan de moeite doen om het nummer te vragen? Om te doen alsof het toch iets was? Om te zien of je er nog iets uitkan halen??
Noem me dom, noem me naiëf, noem me kleingeestig, noem me niet ver denkend, maar ik vind het grof dat mensen dat doen! Als het een flirt is, een one-night-stand noem het dan zoals het is!! Heb de ballen aan je lijf om het de naam te geven dat het is!
Maar is het feit dat ik altijd nadenk en altijd waarom vragen stel niet gewoon een soort van excuus voor mijn gedrag?
Is het niet eerder een excuus om zielig te mogen doen? Ja, sommige mensen denken teveel na. Ja, sommige mensen vragen zich altijd af 'waarom?'. Maar ben ik niet te ver aan het gaan?
Ben ik niet gewoon een excuus aan het zoeken om verder te mogen nadenken over het verleden? Ben ik niet gewoon een excuus aan het zoeken om mij aan het verleden te mogen vastklampen?
Maar hoe laat je iets los dat je graag zag? Hoe laat je iemand los die heel veel voor je betekende? Hoe laat je de pijn los die het veroorzaakt heeft? Hoe zorg ik ervoor dat ik mezelf terug vind? Zonder me aan iemand te moeten vastklampen? Hoe kan ik terug iemand vertrouwen? Hoe moet ik verder nadat iemand mij hart brak?
Want bij elke keer ik slechte dingen over hem hoorde brak mijn hart, toen hij het uitmaakte brak mij hart, toen ze zeiden dat hij niet om me gaf brak mijn hart, toen hij me zeg maar nog is afwees brak mijn hart, toen ik zijn echte doelen hoorde brak mijn hart, toen ik nog andere redene hoorde brak mijn hart.
Eerst heb je brokken, daarna scherven, dan verpulvering, dan kleine stukjes (soort van as) met brokjes in, en het besef dat hij me nooit heeft graag gezien of zag zorgt voor een ondargelijke leegte, het lezen van de smsen, de leugens zorgen voor een ondraagelijke pijn, mijn hart is as met brokjes, maar die brokjes worden dan nog een plat gestampt. Al wat er overblijft is as en elke keer er een briesje wind passeert vliegt er een stukje weg. Alle hoop is weg, het kleinste beetje hoop dat het misschien toch niet helemaal fake was. het kleinste beetje hoop dat overblijft is weg. Wat blijft er dan nog over buiten een gebroken Margaux??
Ik ben gewoon een rebound meisje, hij zit in een dipje met een meisje (B.) en ik kwam gewoon af. En op het moment het terug goed ging met haar maakte hij het uit met mij.
Ik ben niet meer dan een object dat kan gebruikt worden.
Geloof me, wat doet er meer pijn dan dat?
Een jongen waar je al voor de 2e keer op valt gebruikt je voor de 2e keer en je zag het niet aankomen!
En denken dat misschien iets van wat hij zei waar kon zijn! Alles was gelogen!!! ALLES!!! Ik heb het gevoel dat ik niets meer ben dan iemand die de tussenperiode vult, uit verveling!!
Ik voel me ... een soort van slet net alsof ik een eticet aan mij kleren heb hangen waarop staat 'gebruik, me ik ben zeer makkelijk'! Hoe moet ik me nu voelen? Wel heel eerlijk, ik wil alle jongens die me kwetsen een goed onder handen nemen en laten smeken dat ze me nooit iets misdaan hadden!
Nu dat is moord of iets in die trent, dus dat doe ik niet! Wat doe ik dan wel? Ik ga naar feestjes en laat me versieren en dan denk ik dat ik de macht in handen heb en dan laat ik me kussen, nog steeds denkent dat ik de controle heb! Maar die was ik al lang kwijt nog voor ik op de fuif kwam! Ik straal dat uit! Ik straal naïeviteit uit!
Ik ben gedoemd om gewoon eenzaam te blijven! Misschien moet ik het eens bij de meisjes probere? Maar hoe zie je dat een meisje lesbisch of bi is op een feestje???
