Hij stond daar op de parking en zoals gewoonlijk als ik ergens kom of naartoe rij observeer ik mijn omgeving. Hij stond daar en was een van de mensen die ik zag, het eerste wat ik me opkwam was die valt wel nog mee, maar dat komt nogal vaak in mijn hoofd. Als je iemand snel voorbij ziet komen dan ziet die er vaak goed uit. Hij keek naar me, ik dacht dat het gewoon was omdat er een auto passeerde. Ik wandelde de winkel binnen met mijn stiefvader, ik keek niet naar hem, maar wou wel. Toen ik in de winkel was en hij passeerde hoorde ik dat ze een vreemde taal spraken, hij keek naar mij, natuurlijk kan dit ook zijn gewoon omdat je altijd kijkt wie er staat, anders loop je er tegen. We winkelden en toen we nog bij de kassa stonden aanteschuiven wandelde hij en zijn metgezel naar de uitgang, ik keek naar hem en ik denk dat hij gevoeld moest hebben dat mijn ogen op hem brande, want hij keek naar me. Ik wende mijn ogen van hem af, maar keek dan weer even trug en vlak voor de uitgang stopte hij en zwaaide even. Zijn zwaai was kort en was met bewegende vingers, het had iets speciaals. Ik weet niet of het naar mij was of niet, maar ik wende gauw mijn ogen af en keek dan naar mijn stiefvader die zei dat het waarschijnlijk Polen waren door de taal die ze spraken. Eer wij buiten waren was hij nergens te zien, ook niet op de weg naar huis. Ja ik zocht naar hem, hij had iets vreemds, hij was ouder, maar hij had iets speciaals en hij keek naar me, hij zwaaide zelfs!
