zoonlief heeft in zijn kamer alles NETJES gezet (zijn woorden) "kom maar kijken mama!" ik werp een blik en merk dat alles wat aan de éne kant stond, allemaal verhuisd is naar de andere kant maar dan wel kris kras door elkaar
hij toont me hoe hij dit "hindernissenparcours" feilloos aflegt en van op de mat in zijn bed geraakt en vindt zichzelf geweldig en ik ik kan er ni kwaad voor zijn, hij is er een halfuur intensief mee bezig geweest alsof het een "groots werk" was ik zal het nog even zo laten staan...tot het nieuwe er af is voor hem
en vanavond heb ik een verhaaltje gelezen achteraan op zijn bed want verder geraakte ik niet
Bouwen , verbouwen,...je kan er vol goede moed aan beginnen en gaandeweg kunnen perikelen opduiken die de nodige stress met zich meebrengen en als dat dan zo is dat stress zowieso de levensduur kan verkorten dan vrees ik ervoor bij ons dus vanaf nu zeg ik NEEN aan die stress, ik wil nooit meer verbouwen, never again mijn boek "klussen voor vrouwen" staat er nog wel en zal ik nog gebruiken voor zaken waar ik écht goesting in heb maar heel de heisa met architecten, aannemers, technische fiches, mailtjes en telefoontjes waarbij je je woorden moet wikken en wegen en onderhandelen over prijzen en kortingen en alles wat daarbij kan mislopen, dat heb ik echt gehad we zijn er bijna de laatste posten dienen zich aan nu nog wat moed om de boel op te kuisen en dan hopelijk genieten!
ik hol mezelf voorbij maar heb het al sneller door dus da's al een begin ik trek nu aan de rem en even sta ik stil nadenken en ademhalen plannen en veel herhalen want de kinderen hebben tijd zat en treuzelen maar wat
een week vol contrasten en op sommige momenten was er ontploffingsgevaar maar na een lange gevulde maar toffe dag voel ik dat de nieuwe maandag toch komen mag alles op een rij komt er weer wat ruimte vrij we kunnen er weer tegen toch voor even
benieuwd of oktober meer evenwicht brengt de maand van de weegschalen...die zelf ook niet altijd in evenwicht hangen dat levendige bewijs hebben wij hier in huis rondlopen en wij wankelen dan maar een beetje mee hé
Maandagmiddag waande ik me in zuiderse sferen en dat gewoon tijdens mijn middagpauze. De markt in Schaarbeek met kilos uitheems fruit, vreemde talen, een mix van bruin en wit en overgoten met zon meer was er niet voor nodig!
We zijn terug aan het HIG
Het terugzien van bekende gezichten en samen de aula bezetten (ieder heeft er al zon beetje zijn plaatske of hoekje), het praten over vakantie, gezin en alles wat ons bezighoudt. Nagaan hoe de motivatie ligt , ook het bespreken van twijfels over de toekomst, wat komt er op ons af? Wat mogen we verwachten na dit jaar?
Eén ding is zeker, voor velen onder ons was t twee jaar geleden een sprong in het nieuwe, sommige van de vragen die we ons toen stelden, hebben we voor onszelf al opgelost , de toekomst heeft voor velen al nieuwe dingen in petto maar wat het echt worden zal daarvoor heb je een glazen bol nodig, en die hebben we niet!
t was gewoon de juiste keuze en we blijven ermee doorgaan!
(en zo blij dat ik ben dat mijn co-bestuurder en maatje er ook door is dat gaat weer voor vele toffe autoritten zorgen!)
De twee aanhangfietsen die we ons recent hebben aangeschaft zijn een groot succes! Ons kroost fietst nu fier achterop en denkt ons af en toe te kunnen voorbijsteken dan wordt het een wedstrijdje tussen mama en papa want onze kinderen houden niet zo van gewoon naast elkaar fietsen...er moet 'altijd" iemand de eerste zijn! Vermoeiend enerzijds, anderzijds zet het aan tot inspanning! meestal wint papa...(niet eerlijk want heeft véél meer "vitessen"!)
...ik ga oefenen tot wanneer ik papa met glans voorbijfiets...op mijn dooie gemak een nieuwe uitdaging?
amaai, en onze papa die heeft dan in juli nog examens gehad en verder gezwoegd in onze verbouwing
laat de tijd nu even stilstaan aub het weer mooi zijn de harmonie haar intrede doen in ons gezin om samen te genieten van wat komt de kleine en grote momenten van actie en rust
het hoeft niet ver hier vandaan maar toch even weg we trekken naar 't groen het bos en de hei de fiets op, te voet veel buiten, veel mag en niks moet
Zoonlief: "mama, de voortrijwielen van mijn auto zijn stuk" ik: "de wat?" de "voortrijwielen" die moeten voortrijden, maar nu blijven die gewoon stilstaan! ...
Dit schreef ik begin juli - toen vergeten op mijn blog te plaatsen:
Dubbel gevoel
Twee maanden zomervakantie voor onze kleuters, héérlijk!Enerzijds toch.
Anderzijds betekent dit voor mezelf dat ik ze meer moet loslaten dan tijdens het schooljaar. Wat op zich ook positief is maar soms verdomd moeilijk.Ze vertrekken 14dagen naar zee, met oma , dus goed verwend engoed omringd maar toch ,ik ga ze missen!
Lieve schatten, papa en mama wensen jullie een zalige tijd daar ! Wij zullen wat gaan werken en thuis wat schilderen zodat jullie verrast zullen zijn bij thuiskomst.Ik kijk alvast uit naar wat jullie ons allemaal zullen vertellen en welke avonturen jullie zullen beleven.
Intussen zijn we 3 weken verder en zijn ze al een weekje terug thuis en ze zijn dolenthousiast over de tijd aan zee...het is zelfs zo dat ze morgen opnieuw voor een vijftal dagen vertrekken! Oma haar huisje is nog een extra weekje vrij en daar gaan ze nog 'ns van profiteren. Ook volgens oma zijn de twee weken voorbij gevlogen!
Ik ben ze daar een dagje gaan bezoeken en voelde inderdaad dat het daar goed was! Dit is ongetwijfeld één van de mooiste zomerherinneringen, samen ravotten, van speelplein naar 't strand, van strand naar zee, van de zee naar de duinen, van de duinen naar de zetel en dan in bad en dan naar bed. Opstaan wanneer je zin hebt, gaan slapen ook. Twee oma's (Magda en oma) die het beste van zichzelf geven voor de kinderen - elke dag pasta op het menu, zelfs wanneer er eigenlijk aardappelen op het menu staan. Elke dag snoepjes wanneer de oma's koffie drinken. (goeie regel trouwens, zo geen gezaag meer overdag!) En leren delen, appreciëren en omgaan met andere gewoonten...hoe vroeger je dat leert, hoe beter toch?
Geniet nog maar een weekje lieve schatten - wij duimen alvast mee voor een mooi weertje!
...Zo luidt de algemene slagzin van ons projectwerk en we schreven daarbij volgende eindbedenking:
Jezelf mogen zijn van bij de start en mensen rondom je hebben die in jougeloven en je de moeite waard vinden, met dat recht vertrekt iedereen van bij de geboorte. Hoe het werkelijk verloopt, hangt af van zoveel factoren. Eén belangrijke of als het ware dé belangrijkste factor wat ons betreft is het gezin, want als dit daar mogelijk wordt gemaakt dan ben je al een heel eind op weg en kan je anderen inspireren dit verder te zetten.
't is een naslagwerk geworden waarin heel veel van onszelf steekt elkeen deed een ongelooflijke bijdrage en 't was boeiend omdat we elk zo anders zijn zoveel geleerd, zoveel ontdekt,... enerzijds oef, anderzijds spijtig dat het nu AF is
daarnan lonkt er vanalles...waar ik zoveel goesting in heb allesbehalve stilzitten want dat heb ik het laatste half jaar genoeg gedaan, gezeten verkrampt soms voor die pc, overdag en 's avonds opnieuw tijd dus voor beweging! voor muziek! voor genieten op alle vlakken!
en ze maakten zich mooi voor papa om op te treden op het podium op school want alle vaders werden daar verrast vrijdagavond Een mooi versje een fris pintje gezellige babbel kinderen fier en papa's nog fierder!
Proficiat!.
ps: en mama vind jou ook de liefste papa, en de beste, en de geduldigste, en de gezelligste...
zaterdag leerde ze op een uurtje tijd op twee wielen fietsen samen met nog een twintigtal andere lustige fietsers bedankt aan de Provincie Vlaams Brabant,
een reuze leuk initiatief en een boost voor het zelfvertrouwen van onze dochter!
Ilene heeft gebrost gisteren gelukkig is ze nog niet schoolplichtig
een last minute uitnodiging van haar lieve peter om mee naar Plopsaland te gaan met hem en zijn gezin?
en waarmee maak je onze dochter gelukkig?
we vroegen haar: wat zou je 't tofste cadeau vinden dat iemand je zou kunnen geven? en ze antwoordde: een dagje plopsaland!
Had die even chance zeg!
Die avond kon ze de slaap niet vatten - te opgewonden - voor 't eerst mee met ander gezin , zonder broer, zonder mama/papa en ze vonden het allemaal leuk! Ze was flink, super enthousiast voor overal op te gaan zitten,....jaja, ze wordt groot! Ik krijg er een warm gevoel van haar zo te zien genieten.
Kijk mama, een zeewolk ! (da's zo'n wolk die recht van zee komt, Milan onderscheidt "gewone" en "zeewolken")
verder houdt hij van alle zaken die boven ons te zien zijn:
"de maan, mama, de maan!", midden in de dag ziet hij ergens een "veeg" die op een maan lijkt en je zal het geweten hebben.
Waaw, een "stralewager" - da's een gewoon vliegtuig maar 't zou toch wel 'ns een straaljager kunnen zijn dus elk vliegtuig wordt ermee vergeleken! We gaan ervoor zorgen dat we op 21 juli thuis naar de overvliegende Belgische luchtmachttoestellen kunnen kijken - da's jaarlijkse traditie en ik heb zo'n klein vermoeden dat onze jongste dit ook geweldig gaat vinden !
Ja hè hè, ben nu bekomen van het crashke was zeer vreemd en deed me stilstaan bij mijn grenzen die mijn lichaam duidelijk aangaf trop is trop een waarschuwing zei de dokter me
oké oké , als ik eerlijk ben, voelde ik iets broeden maar wat kon ik doen? ik deed gewoon door en mijn lijf moest meedoen, willens nillens
tot na dat laatste examen die dag, toen zei het stop!
en even stond de tijd stil en sliep ik, en sliep ik,
heb de stress letterlijk uitgezweet
bloeddruk was weer normaal, kleur kwam terug
mama was niet meer ziekjes, terug stilaan ok
de ultieme redding was de tuiniernamiddag die zaterdag, even de geest met rust laten en het lijf laten genieten
van het groen.
de potten zijn gevuld met planten
de lavendel begint aan zijn tweede leven
het wordt vast gezellig, binnenkort veel meer tijd om er gewoon even bij te gaan zitten!
hopelijk geslaagd in eerste zit - mijn lijf en mijn geest zullen blij zijn wanneer ze terug in evenwicht mogen komen!
Op mijn programma voor de zomer staat zonder fout: lijfelijke inspanning = sport! Het is vandoen!
