Mama, in de "sprookjesvakantie" gaan we naar 't museum hé, en en en....
Ze bedoelden natuurlijk de krokusvakantie...maar een sprookje werd het!
Twee namiddagen naar Grabbelpas - eerste keer en goede keer! Gestapt in de sneeuw, gezeten op de slee naar een binnenspeeltuin gedanst als dwerg en reus een uitstap naar het Afrika museum waar kinderen welkom waren! aha, dat is nu een museum dus geen glijbaan hier? Nee, 't is geen binnenspeeltuin Ok voor de oudste - uiteindelijk ook een meevaller voor de jongste plezant dat ons bezoek er ook van genoten heeft Die avond kwam nichtje slapen hmm, slapen, dat had je gedacht veel babbelen, veel gibberen, met drie op de kamer oh zo leuk en oh zo weinig geslapen maar een superdag want heimwee had ze al wanneer ze de deur nog niet uit was En dan kwam oma om ons mee naar de cinema te nemen de zaal zat al vol en wijle terug een uur op de metro alleen dat al was een belevenis Dus kwam oma nog 'ns de dag erna en toen konden we wél naar de film hè hè wat een avontuur een sprookje toch zo'n vakantie de tijd van hun leven volgens mij 't is hen van harte gegund!
ze worden groter en eigenwijzer en zo hebben ze ieder "hun" ding
voor de ene moeten het 's morgens boterhammen zijn zonder korsten met choco en wel nutella alsjeblieft ! voor de andere mogen het boterhammen zijn met of zonder korsten , met confituur of strontjes maar altijd met boter!
voor de ene mag ik bijna niks meer zelf doen de andere vraagt niet liever dan dat ik alles klaarzet of klaarmaak
voor de ene graag een mooi geordende tafel om op te werken de andere werkt gewoon, in chaos of op een geordende tafel, maakt niet uit
de ene wilt mij graag verrassen door op te ruimen en mij te helpen de andere door creatief uit de hoek te komen en me graag naast zich te hebben als 't donker wordt
maar waar ze allebei heel erg van houden is van COMPLIMENTJES en die kan je als mama niet teveel geven
Vanmorgen genoten van een stevige wandeling in het sneeuwwitte zoniënwoud...prachtig! Een extra lange tocht voor onze hond die vandaag 8 jaar wordt en blij was hij wel een echte sneeuwmonster , die hond van ons ongelooflijk toch hoe die dieren alle seizoenen doorkomen met één en dezelfde vacht!
"k was m'n fototoestel vergeten, anders had ik hier ongetwijfeld idyllische beelden kunnen laten zien de natuur is toch wel prachtig bij dit weer de baan op, dat is minder - het gewroet op parkings bij drukke punten als scholen enz...nee , geef mij maar het bos!
Mijn dag samengevat: opstaan met gietende regen en gierende kleuters in huis straks nog 2 vriendjes erbij en dan wordt het pas feest wat doe je dan? een grote knutseltafel klaarzetten met verf - papier- wc-rolletjes - tekeningen van Sint en Piet -stiften -... YES het slaat aan! er wordt druk geverfd - gekleefd - geknipt - vergeleken - gelachen en in een mum van tijd ligt heel de plaats vol met kunstwerkjes en buiten? daar regent het nog steeds tijd voor een CD, appelsap, stukje fruit dan nestelt kroost zich in de zetel met dvd van Sint en Piet Ok, verloopt vlot Dan spaghettiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!! ... vriendjes weg mijn kindjes wat verloren oh ze zijn moe maar oh ze geven het niet toe dan geef ik maar toe en leg me bij hen ééntje doet een dutje (en mama een kleintje) en ééntje vindt rust bij zichzelf en de computer met liedjes
dan ga ik maar aan 't strijken want die berg ligt er nog ...
en zo werd het wel een knusse zaterdag in teken van 't gezin maar nu heb ik er even geen zin meer in "time-out" please ! even stilte graag of goeie muziek om even op uit de bol te gaan want 'k ben immers niet buiten geweest vandaag en daar kan ik dol van draaien
Mijn ecologische voetafdruk is toch wel wat kleiner sinds ik thuis gebleven ben: - lakens buiten drogen met deze woelige wind - minder autorijden - niet méér chauffage dan vroeger, wel een dikke pull en studeren in de zon aan het raam -kan iets zorgvuldiger winkelen dus kijk meer naar afkomst producten, koop meer bio -kook elke week verse soep van seizoensgroenten!
kortom: ben er bewust mee bezig, als dat al niks is !
mijn twee kleuters zitten de laatste tijd voortdurend te kibbelen en gisteren dacht ik echt dat ik ging ontploffen want hoe ik ook probeer mijn geduld te bewaren én niet tussen te komen wanneer het niet nodig is (want onderhandelen zouden ze van kleins af kunnen "oefenen" aan de hand van deze conflicten) het is verdomd lastig daar allemaal rekening mee te houden grrrrrrr, ze halen je soms toch het bloed van onder je nagels!
maar vandaag niet dus.....héérlijk, nog 'ns een avondje in harmonie de ritueeltjes rustig kunnen beleven pyjama, tandjes poetsen, kleuren, verhaaltje zonder ruzie ze gaven elkaar zelfs complimentjes
ja dat mag ook gezegd hé, ze hebben er misschien zelf ook gewoon genoeg van al dacht ik gisteren dat ze voor "het conflict" geboren waren vandaag leken ze toch weer de kant van de vrede te kiezen
Vanaf begin oktober ben ik er voor en na schooltijd , behalve op maandag ga ik zwemmen op woensdag met de jongste terwijl de oudste zwemles volgt ontbijten we samen snij ik fruit na school heb ik tijd om naar hun verhalen te luisteren weet ik hoe het ging op school, ik hoef er zelfs niet achter te vragen kan ik meekijken naar een filmpje nog voor het avondeten val ik wel nog steeds in slaap bij 't voorlezen zit ik ook nog 's avonds achter mijn bureau snoep ik minder tussendoortjes doe wat klusjes in huis tussendoor maak ik meer verse soep geniet ik van het herfstkleurenpalet rondom het huis kan ik hondlief uitlaten studeer ik , lees ik, kijk ik rond voor een job in de toekomst die mij hopelijk evenveel voldoening zal bezorgen als de voldoening die ik nu heb van deze pauze
zoonlief heeft in zijn kamer alles NETJES gezet (zijn woorden) "kom maar kijken mama!" ik werp een blik en merk dat alles wat aan de éne kant stond, allemaal verhuisd is naar de andere kant maar dan wel kris kras door elkaar
hij toont me hoe hij dit "hindernissenparcours" feilloos aflegt en van op de mat in zijn bed geraakt en vindt zichzelf geweldig en ik ik kan er ni kwaad voor zijn, hij is er een halfuur intensief mee bezig geweest alsof het een "groots werk" was ik zal het nog even zo laten staan...tot het nieuwe er af is voor hem
en vanavond heb ik een verhaaltje gelezen achteraan op zijn bed want verder geraakte ik niet
Bouwen , verbouwen,...je kan er vol goede moed aan beginnen en gaandeweg kunnen perikelen opduiken die de nodige stress met zich meebrengen en als dat dan zo is dat stress zowieso de levensduur kan verkorten dan vrees ik ervoor bij ons dus vanaf nu zeg ik NEEN aan die stress, ik wil nooit meer verbouwen, never again mijn boek "klussen voor vrouwen" staat er nog wel en zal ik nog gebruiken voor zaken waar ik écht goesting in heb maar heel de heisa met architecten, aannemers, technische fiches, mailtjes en telefoontjes waarbij je je woorden moet wikken en wegen en onderhandelen over prijzen en kortingen en alles wat daarbij kan mislopen, dat heb ik echt gehad we zijn er bijna de laatste posten dienen zich aan nu nog wat moed om de boel op te kuisen en dan hopelijk genieten!
ik hol mezelf voorbij maar heb het al sneller door dus da's al een begin ik trek nu aan de rem en even sta ik stil nadenken en ademhalen plannen en veel herhalen want de kinderen hebben tijd zat en treuzelen maar wat
een week vol contrasten en op sommige momenten was er ontploffingsgevaar maar na een lange gevulde maar toffe dag voel ik dat de nieuwe maandag toch komen mag alles op een rij komt er weer wat ruimte vrij we kunnen er weer tegen toch voor even
benieuwd of oktober meer evenwicht brengt de maand van de weegschalen...die zelf ook niet altijd in evenwicht hangen dat levendige bewijs hebben wij hier in huis rondlopen en wij wankelen dan maar een beetje mee hé
Maandagmiddag waande ik me in zuiderse sferen en dat gewoon tijdens mijn middagpauze. De markt in Schaarbeek met kilos uitheems fruit, vreemde talen, een mix van bruin en wit en overgoten met zon meer was er niet voor nodig!
We zijn terug aan het HIG
Het terugzien van bekende gezichten en samen de aula bezetten (ieder heeft er al zon beetje zijn plaatske of hoekje), het praten over vakantie, gezin en alles wat ons bezighoudt. Nagaan hoe de motivatie ligt , ook het bespreken van twijfels over de toekomst, wat komt er op ons af? Wat mogen we verwachten na dit jaar?
Eén ding is zeker, voor velen onder ons was t twee jaar geleden een sprong in het nieuwe, sommige van de vragen die we ons toen stelden, hebben we voor onszelf al opgelost , de toekomst heeft voor velen al nieuwe dingen in petto maar wat het echt worden zal daarvoor heb je een glazen bol nodig, en die hebben we niet!
t was gewoon de juiste keuze en we blijven ermee doorgaan!
(en zo blij dat ik ben dat mijn co-bestuurder en maatje er ook door is dat gaat weer voor vele toffe autoritten zorgen!)
De twee aanhangfietsen die we ons recent hebben aangeschaft zijn een groot succes! Ons kroost fietst nu fier achterop en denkt ons af en toe te kunnen voorbijsteken dan wordt het een wedstrijdje tussen mama en papa want onze kinderen houden niet zo van gewoon naast elkaar fietsen...er moet 'altijd" iemand de eerste zijn! Vermoeiend enerzijds, anderzijds zet het aan tot inspanning! meestal wint papa...(niet eerlijk want heeft véél meer "vitessen"!)
...ik ga oefenen tot wanneer ik papa met glans voorbijfiets...op mijn dooie gemak een nieuwe uitdaging?
amaai, en onze papa die heeft dan in juli nog examens gehad en verder gezwoegd in onze verbouwing
laat de tijd nu even stilstaan aub het weer mooi zijn de harmonie haar intrede doen in ons gezin om samen te genieten van wat komt de kleine en grote momenten van actie en rust
het hoeft niet ver hier vandaan maar toch even weg we trekken naar 't groen het bos en de hei de fiets op, te voet veel buiten, veel mag en niks moet
Zoonlief: "mama, de voortrijwielen van mijn auto zijn stuk" ik: "de wat?" de "voortrijwielen" die moeten voortrijden, maar nu blijven die gewoon stilstaan! ...
