Om helemaal stil van te worden was het toen de mama van Joe Van Holsbeek vanavond in het journaal sprak over de dame die de eerste zorgen aan haar zoon heeft toegediend nadat hij neergestoken was..."Die mevrouw heeft daar toen gehandeld als een moeder voor mijn zoon..., ik ben haar enorm dankbaar dat zij bij hem was die momenten aangezien ik er toen niet was en welke moeder wilt er niet graag zelf aan de zijde van haar zoon staan op zo'n moment...het doet pijn" Ze beleven alles opnieuw, zij moeten hier nogmaals doorheen... wat zal ze nog vaak terugdenken aan de avonden op dewelke zij kon zeggen, hij ligt veilig in zijn bedje te rusten...
Die van mijn twee kleuters en die van mij. Die van mij was voor hen interessant om in te snuffelen want ging mama ook bookes eten? En ga je een appel eten op de speelplaats mama?
Schattig
Zowel Milan als Ilene zijn het na een weekje precies wel terug gewoon.
De zoon zit goed in zijn vel en gaat met veel plezier. Helemaal opengebloeid zegt de juf. Dat doet deugd, werkelijk plezant om hem zo te zien. Alle energie en geduld vanaf dag één beginnen hun vruchten af te werpen. t Voelt als herademen en we worden er allemaal gewoon rustiger van. Ook is er intussen het echte ontspannende badmoment bijgekomen iets wat een paar maanden nog ondenkbaar leek, is nu plots wel aan de orde. Met twee spetteren en plonzen in bad een droom die uitkomt! Lijkt misschien onnozel voor sommigen maar voor ons toch zoveel stress die nu wegvalt.
De dochter is leergierig! Cijfers, dagen van de week, ochtend of avond, ...in de tweede kleuterklas allemaal aan de orde en thuis werken die hersencellen verder. Het spelen is meer georganiseerd en dat vindt ze minder leuk want zij zou natuurlijk graag de hele dag in die poppenhoek blijven spelen. Wordt dan weer gecompenseerd thuis: een klasje maken van stoelen en zetels, zij is de juf en broer mag een kindje van de klas zijn en mag dan eens naast die en dan naast die zitten. En dan moeten ze naar de refter, en dan naar de turnzaal .jaja, school neemt duidelijk een belangrijke plaats in in haar leven! Hopelijk blijft dat zo!
En mama? Ah ja, ook begonnen gisteren hé! Tweede jaar lijkt me zeer interessant. k heb er weer zin in. Druk zal het worden, das zeker. Goede planning blijft noodzakelijk. Het huishouden zal er soms bij moeten inboeten maar ik denk (of hoop) niet dat ik mij zoals vorig jaar nog superlaat s avonds ga zitten uitsloven ik denk (en hoop) dat ik de boel soms de boel ga kunnen laten!
Ik trok gisteren mijn sportoutfit aan en rolde mijn matje uit om wat oefeningen te gaan doen. Milan stond naast me te springen op het grote bed en zei superonschuldig:
Mama, jij gaat turnen zoals Tia Hellebaut hé!
Wat een eer en hoe fascinerend van mijn zoon om te denken dat zijn mama werkelijk alles kan of ik er nu sportief uitzie of niet!
en voor mij een zetje om te zeggen van komaan , aan de slag, trainen potverdorie die zwembandjes moeten weg!
Gisteren werd Milan gemeten en gewogen - het was een jaar geleden dat we nog langsgingen bij de pediater dus 't was eens tijd voor een check-up. Hij weegt nu 14kg en meet 94cm. Wat een flinke jongen! Ja, ik ga niet wenen zei hij tegen de pediater maar toen die hem vroeg om zijn schoentjes uit te doen was het al bijna zover. Hij bepaalt zo graag zélf wat hij wel of niet wilt doen en verplicht handelen is toch zo moeilijk. Maar 't is allemaal gelukt, zonder al te veel traantjes! Leuk hé, zei de dokter nog, ze worden nu al voor rede vatbaar! Ja, zeker tof, dat mag in die richting verder evolueren...
* Kijk mama, de zwaveltjeskrant ....(ipv de Fabeltjeskrant)
* Ik heb zenoes ....(= ik heb genoeg, de G is nog wat moeilijk voor ons manneke)
* Toen ik onlangs mijn benen aan 't epileren was, passeerde hij langs de badkamer en vroeg "mama, ben jij uw benen aan 't strijken?"
Conversatie tussen beiden gisteren:
Milan (héél lief): "Ilene, mag ik da asjeblief mee pelen? Ilene: "Ja Milan , je mag daarmee spelen! En je hebt wel geluk dat ik 'ja' zeg want anders moest mama weeral kwaad worden hé...
Tja, ons dochter is ni op haar mondje gevallen en haar grijze massa blijkt ook al goed te werken. Eigenlijk kan je daar als moeder alleen maar fier op zijn, al moet haar taaltje soms wat binnen de perken gehouden worden, ze pikt echt alles op en gebruikt het soms in de verkeerde (lees: ongepaste) context.
"Mama, vlug , grijze wolken ! Het gaat weeral regenen!"
En mama probeert positief te blijven, al ploeterend door de modder op weg naar huis. Elke dag parkeren we ons een straat verder omdat onze straat opengebroken ligt (en er nu zelfs geen ietsiepietsie voetpad meer is!) Alles is gewoon DREK.
Hup onze botten aan in de gang - en erdoor ploeteren tot aan de auto -daar botten uit - en lekker droog de auto in...op zich geen probleem....buiten mijne jongste gerekend: Nee, mama moet mij pakken! Nee, ik wil niet stappen! Mama, ik KAN ni stappen!.....en mama wilt dan heel luid roepen HEEEEEEELLLLP !
Snapt dan niemand van die wegenwerkers dat een moeder soms muilezel (alle zakken dragen) - optimist (nee, kan geen kwaad, komt wel in orde, 't is niks, het duurt maar eventjes ,.....) - aandachtig luisteraar (voor alle waarom-vragen !), troost (voor de traantjes die rollen omdat iets niet gaat hoe zij het willen) en zoveel tegelijkertijd moet zijn én dat nét op 't moment dat er NERGENS geen voetpad meer ligt en we wegzakken in modder en drek en die 150 meter wel anderhalve kilometer lijken....én dat er dan zo wat pottenkijkers staan te KIJKEN gewoon!
En dit alles overgoten met een HERFSTsaus terwijl er vandaag evengoed ZOMER op het menu had kunnen staan zodat we hier rustig op onze sleffers door het zand van de opengebroken straat zouden kunnen sleffen tot aan de auto...denkend dat het toch allemaal niet zo wreed erg is om eventjes zonder echte straat te zitten...
Tja...hoe het weer een mens zijn humeur danig kan beïnvloeden soms!
Eén ding gaat bij ons alvast nooit de kast in...ons donsdeken...dat kan je hier zomer en winter verdragen en daar kruip ik sebiet onder sè...weg van al die werken om morgenvroeg weer vol goeie moed mijn botten in te duiken! Slaapwel!
dat hebben ze gedaan, Ilene en Milan! En wij ook, zij het nog met de nodige drukte aan tafel en tijdens uitstapjes maar daar hadden we nu volop de tijd voor in Argelès sur Mer !
Het zwembad lonkte elke dag en de tweede week ZWOM Ilene (naar eigen zeggen) ALLEEN zonder papa of mama in haar bandje rond! Fier was ze zelf en wij ook! Het wordt nog een waterratje onze kleine meid.
Onder aanmoediging van Julie en Thibaut (onze Hasseltse overburen ) ploeterde ze rond. Julie is de tweede week richting Spanje vertrokken en Leentje heeft meer dan eens naar haar gevraagd nadien echte vakantievriendinnetjes waren ze! Bedankt voor jullie kaartje uit Spanje!
Milan vond het water vooral NAT en KOUD en het zwembad was voor Ilene en mamas en papas. Hij ging liever zwemmen in het keuterbadje (= peuterbadje). Met zijn potjes en zijn gieter beleefde hij dolle pret. Verder kroop hij graag op een ligstoel met doekje en tutje weggedoken onder een handdoek om te rusten, zei hij .en dat duurde dan 5 minuutjes. Tegen dan waren zijn batterijtjes alweer opgeladen! (ging dat bij ons ook maar zo snel!)
Franse keuken was niet echt aan onze gastjes besteed ofwel lag het zuiderse ritme hen niet zo, te laat aan tafel s avonds? God zal het weten! Gelukkig hebben ze genoeg fruit gegeten en konden ze mamas pastasalades van s middags wel smaken en gelukkig hebben ze wat reserve! Vakantie is ook meer snoepen (ijsjes) en af en toe eens een colaatje drinken kwestie dat het zo verfrissend smaakt hé. Cola lijkt wel een godendrankje voor onze kids, ze zijn er gek op! Onderweg was het water of soms grenadine en ook dat smaakt wanneer het warm is.
Wat hen nog bekoorde: de KLIM (klimrek) waar Ilene het tot in 't midden gehaald heeft en daarbij een zitje veroverd heeft zoals "de groten". De schuifaf , tegenwoordig experimenteren ze daarop in alle richtingen. De petanque-ballen, leuk om mee in 't rond te gooien en ons vooral niet aan de spelregels te houden...wat zijn dat trouwens, spelregels? Het groene treintje waarmee we richting zee reden, een hele attractie op zich.
Milan's fietske was mee en dat zullen de campinggangers geweten hebben! Het loopfietske trok de aandacht en hijzelf ook omdat hij er zo mee crosste, borduur op/borduur af en gaas geven!
Ook de etappehotels zullen hen bijblijven...met DE LIFT van beneden naar boven en terug naar beneden...voel je het al kriebelen in je buik? En die deur die vanzelf opengaat en terug dichtgaat....jaja, met grote ogen en vol enthousiasme keken ze ernaar...ze waren er helemaal vol van!
't is een belevenis geweest, met onze twee kapoenen op congé en France! Voor herhaling vatbaar....maar met iets minder spinnenbeten hé Ilene?!
nog één dagje en één nachtje en dan naar...La Douce France !
alles ligt min of meer klaar...alleen de kleine spulletjes moeten nog een plaatske krijgen , dat zijn juist de meest ambetante dingen om weg te steken. Je denkt dan: ik steek het daarbij en eens op bestemming aangekomen blijk je niet meer te weten waar! Maar niks van aantrekken, tegen dan is 't echt vakantie en heb je tijd om te zoeken !
nog snel even gedweild want mijn huisje laat ik toch graag fris achter.
morgen nog naar de supermarkt, lijstje gemaakt en 's avonds picknick klaarmaken voor onderweg zaterdag
telefoonnummers en sleutel bezorgen aan familie en hopelijk dan met "gerust" hart op weg naar Argelès
met hopelijk daar...
een zee vol blauw, een strand vol zand een zee van tijd voor 't lezen van de krant een kopje koffie, een baguette zonnecrème, zonnepet de geur van gebruinde huid en kinderstemmetjes stil en luid buiten leven , zitten , eten wie kan het allemaal weten? éen grote wens is dat het een rustpunt mag zijn in deze hectische periode zowel voor groot als klein tijd om samen te komen te luisteren , te lachen, te genieten zodat we weten waarom we de thuishaven toch eventjes verlieten!
Examens gedaan sinds 3tal weken en nog geen tijd gevonden of beter gezegd "tijd genomen" om te bloggen... of zit er meer achter...ik kamp precies met een "writersblok" of hoe noem je zoiets?
even het zwarte gat gezien na de stress van de laatste weken en met verbouwingsperikelen en vakantievoorbereiding erbovenop brak er stevige vermoeidheid uit...hopelijk komt het allemaal goed na 14 dagen luieren in Frankrijk.
Daarna terug vol inspiratie om deze blog in ere te herstellen...
Binnen twee dagen laten we het routine leventje eventjes voor wat het is , ik heb er zovééééééél nood aan!
Ps: de ontlading na het horen van mijn naam onder de Geslaagden was enorm...ik wist niet dat ik er nog zoveel stress voor zou hebben. En nu mag het, even alle remmen los, de beloning na een heel jaar hard werken MAAR een tof jaar, een boeiend jaar en de goesting om er in september opnieuw aan te beginnen is er wel, girlpower onder de meiden van ons lesgroepje, wij gaan ervoor! Proficiat Dames, goed gedaan allemaal en op naar 't tweede jaar!
Ps: bedankt aan mijn steun en toeverlaat die alle stress mee doorleefd heeft, ook hij is blij dat ik er van af ben voor eventjes en ook hij hoopt dat onze trip ons deugd zal doen, even geen gepalaver meer over wie wat wanneer MAAR gewoon wij en niks minder of niks meer!
En mijn twee kiddies...ze zijn om dood te knuffelen. Het schooljaar goed afgesloten en de vakantie ferm ingezet...nog eventjes verhuizen van meter Erika naar oma /opa en naar de kribbe om dan zaterdagmorgen op de achterbank van de auto neer te strijken, klaar voor de lange rit naar de CARAVAN van Frankrijk waar een heel groot zwembad is en ook een boot en veel zand en en en...(Ilene kan het haast niet gezegd krijgen, zo popelen om te kunnen vertrekken!)
Nog 3 nachtjes meisje en dan zijn we ribbedebie...
En onze Benji, die gaat met vakantie naar Nieuwpoort, elke dag genieten van lange strandwandelingen en ravotten in de duinen...hopelijk worden Rex en hij dan toch nog goeie vrienden en weet Oma Titte die twee stoere binken in toom te houden! Lieve woef, geniet van je dol avontuur en we zien je graag terug bij aankomst! Dank je Oma Titte en geniet er samen van!
Woensdag zal papa even langsgaan in de klasjes van Milan en llene in het kader van de week rond "vaderdag".
papa's in de kijker, een verhaaltje gaan vertellen of iets koken of iets knutselen of...de kleuters trakteren op een mini-concertje ! Ben benieuwd zowel voor onze papa als voor onze kids hoe ze het zullen beleven...spijtig dat ik geen vlieg kan zijn nu woensdag!
Hij zal alvast een beetje oefenen...Kortjakje in de Bassversie van papa Bart, spannend!
Tegenwoordig zijn ze "in", de trampolines. En ja, ook Ilene en Milan hebben het springen ontdekt. Reeds paar weken na elkaar toevallig de kans gehad om er voluit voor te gaan ...en zelfs de grotere kinderen mogen erop blijven als ze maar niet te hard springen. En als ze dat wel doen dan zetten we zo hard de keel open dat die kinderen soms in paniek rondkijken van "waar is die mama nu?"... gelukkig is die nooit ver ;-)
volgend jaar ook zo'n exemplaar aanschaffen misschien...volgens Ilene zullen de paasklokken dat wel overvliegen ...ja, wat zou het heerlijk zijn, opstaan en dat ding staat gewoon in je tuin zonder dat je er ook maar iets voor moest doen (behalve dan toch heel wat euro's neertellen als je een deftig model wilt)
Niets voor Milan, Ilene en Alyssia samen spelen, elkaar nadoen, lachen,... eerst zonder woorden en dan met gebaren en dan met gebabbel maar zonder elkaar echt te verstaan en toch...verstonden ze elkaar!
zo simpel kan het leven zijn soms en zo plezant ook genieten was het en mooi om te zien!
en Charlotte is wel de liefste baby die ze ooit gezien hebben, zeggen ze zelf!
en natuurlijk...deze avond was onze jongste ook weer een baby'tje die in zijn bedje wilde gelegd worden met een echt baby-slaapliedje een knuffelmoment om te koesteren.
Mama, die jongen heeft een zwaard ...die gaat mij "dodelen"
"Mama, papa was de baby van Oma T. hé, dan was die nog klein en woonde die in oma T. haar huis en dan waren wij nog maar met twee hier hé?"
Is 't volgende week al binnen twee maanden en gaan we dan al naar Frankrijk?
Milan:
Ik had mijn pennezak op de trap laten liggen - is diegene die ik gebruik wanneer ik studeer aan de tafel in de living - en bij het herkennen ervan , kwam Milan naar me toegelopen en zei me "Mama, je hebt uw "studeer" vergeten op de trap!"
Ik ga "nooit" meer met u spelen mama, alleen nog maar met papa....en nog geen twee minuten later: mamaaaaaaaaaaa! ik moet pipi doen. Ikke: vraag maar aan papa! Milan: Nee, ik wil ni met papa, ik wil met u pipi doen! Da's de nieuwe uitspraak als ze boos zijn tegenwoordig: "nooit meer" dit en "nooit meer" dat...alleen is 't zo fijn dat kinderen nog geen tijdsbesef hebben
Dees weekend komt onze "planning" niet echt zo goed uit zodat we héél blij zijn dat Oma Titte ons kroost een heel weekend wilt amuseren en vertroetelen.
Papa werkt zich in 't zweet (en in 't verband) in de garage - vrijdag bericht ontvangen dat er dringende werken moeten uitgevoerd worden van onze kant zodat aannemer en anderen verder kunnen deze week. Geen keuze dus! Afzien voor mijn ventje die er toch ook vaak om 5.30 uit moet de laatste tijd en die fysieke uitdagingen er nog bijneemt in 't weekend. 't is maar effekens doorbijten maar toch!
Voor mij blokweekend: Recht en Socio-politieke structuur van Belgie - vakken met veel "hot items" - interessant maar soms te veel om 't onthouden...mijn verstand weet ook dat het bijna vakantie is en begint in slowmotion te werken. Ook weer verkouden en ook dat zorgt niet voor bijster veel energie. 't is maar effekens doorbijten maar toch!
Gelukkig kunnen we doorbijten op ons eigen tempo dit weekend al zullen we superblij zijn om straks onze twee kleine kapoenen weer te zien en te luisteren naar hun wilde avonturen met Oma.
Ik ben nog veel te klein Om een heel mooi liedje te zingen Stil te staan en niet te springen Ik klim nu bij jou op schoot En fluister in je oor jij bent mijn liefste mama hoor... Van je kleine kapoen, Milan
Lieve mama, Als je wilt mag je een wens doen bij deze mooie boom. Wat denk je? Komt hij uit? Of blijft het toch een droom? Je hartedief, Ilene
...zo noemde Ilene de Nigeriaanse dames in traditionele klederdracht die wij gisteren zagen op 't trouwfeest van K. Een gemengd huwelijk en binnenkort een klein baby-ventje met gemengd bloed. Wij wensen hun een mooie toekomst toe. Een bont gezelschap tesamen gisteren. Ilene heeft ook genoten; haar eerste trouwfeest. Toen ik haar vertelde dat Charlotte ook kwam , dacht ze plots dat ze naar het feestje van Charlotte ging en wilde vanalles meenemen om haar te verrassen. Vandaag vertelde ze me dat ze nog 'ns naar Charlotte haar feestje wou, het viel dus in de smaak! Ze was wel stikkapot, ja, wat wil je ...een trouwfeest op je 4 jaar, dat moet je meemaken...en daar hoort bij dat je je roes moet kunnen uitslapen. Dat doet ze nu, ze was NIET moe en wilde zeker niet in bed gaan rusten maar ze ligt wel al van 14 u in bed en 't is nu bijna 18u.
Die "afrika mensen" hebben het feest de exotische toets gegeven die past bij dit zomerse weer. Met traditionele muziek lokten ze groot en klein van bij het begin op de dansvloer en daarna konden we genieten van een "traditionele dans" door hen gebracht met veel overgave. Voor een kind laat dit een geweldige indruk na en het kan volgens mij hun blik alleen maar verruimen...toch belangrijk in onze nieuwe samenleving. Jong geleerd...
doet volop haar intrede dezer dagen en dat betekent:
voor onze kapoenen - GENIETEN in de tuin - nieuw zand in de schelp van de zandbak en in de andere schelp een bodempje water. Manden met plastic diertjes , mannekes die nat mogen worden, ...worden naar buiten gesleurd want die moeten mee op avontuur! Ook "Berbie" en de andere poppen moeten mee op "picknick" of mee van de schuifaf, Witse wordt gezwierd op de schommel, ...kortom zowel wij als onze kinderen hun spelgenootjes leven een beetje buiten. Buiten spelen betekent plots ook veel minder geruzie (omdat er meer ruimte en meer lucht is ?) Of gewoon omdat zon en water en "buiten zijn" wat rust brengt bij iedereen.
De oorlogjes om de buggy - die rode gieter - die schop waar ik eerst mee speelde enz....blijven echter niet lang uit maar er wordt sneller vrede gesloten, da's al iets!
voor ons: alles gade slaan - tof om te zien hoe ze meer en meer naar elkaar toegroeien en zich zelfs vervelen als ééntje is gaan rusten of even binnen wilt gaan spelen. Af en toe met een boekje of met wat examenstof de tuin in trekken en na wat gepuzzel met ligzetel en parasol neerploffen en denken dat dit toch ook al een beetje vakantie is. Een tuin , we zouden het niet kunnen missen...het geruis van de bomen achter de tuin ook ni meer.
voor de wespen: yeepie wij zijn er weer!
voor de padden: oei, grasmaaiers in aantocht!
voor de bloemetjes: bloeien , groeien , heerlijk geuren en tuinen opfleuren
voor benji: zonnekloppen en als 't écht te warm wordt snel gaan afkoelen op koude stenen én ja, voor meneerke zit er zelfs een weekendje zee in , mee met oma! Zelfs onze hond krijgt "verwenweekendjes" kado.
Lente met veel streepjes zomer...dit mag zo doorgaan.
Donderdag een rustig inloop dagje van 't verlengde weekend - niks gepland - gewoon doen en laten volgens wat de dag brengt. Beetje opruimen, spaghetti eten, namiddag dutten (iedereen!) en daarna nog een fietstochtje in 't park om de dag mooi af te sluiten.
Vrijdag Bokrijk! een Mega grote speeltuin - drupijsjes - zand in de schoenen - picknickken en kijken hoe andere mensen ook picknikken en dezelfde sapjes meehebben als wij ! - draaimolen - paardjes - kinderwc'tjes (dik in orde voor Milan!) - papa en mama die ook van 't zonnetje kunnen genieten en leuke kiekjes maken. Het Bokrijkse dorpje is voor een volgende keer, helaas kwam er een fikse regenbui even roet in 't eten strooien en zijn we op tijd weer vertrokken. Met blote voeten in de auto indommelen en pas thuis weer wakker worden. Een geslaagde uitstap...voor iedereen!
Zaterdag turn - winkel en kuis-dag, alles was goed verdeeld en vandaag leken onze twee kapoenen wel winkel"engeltjes"...veel laten meehelpen, dat helpt om hun aandacht erbij te houden...maar dat gaat alleen maar als je niet veel nodig hebt en enkel een winkelmandje moet dragen en je zonder kar de winkel door kan wandelen. Het grote winkelmoment was er voor Milan : zijn eerste boekentas en zijn eerste brooddoos! Hij is er klaar voor - enthousiast nog voor hij ging slapen - "ik ga na sjool! " En Barbie (die eigenlijk Stephi heet) heeft er een nieuw vriendinnetje bij: Ilene doopte ze tot Berbie en samen beleefden ze reeds dolle fratsen. Vanmorgen werd Berbie reeds ondergedompeld bij mama in bad - haar lange blonde lokken werden met babyshampoo gewassen enz...heel het badkamerritueel kwam eraan te pas! Deze namiddag mee op de schuifaf, mee kijken naar het buurmeisje dat een trampoline heeft gekregen, mee boekje lezen, kijken naar ons als we eten...jaja, Berbie geraakt stilaan ingeburgerd en krijgt alle aandacht die ze nodig heeft! Ilene heeft wat moeite met de schoentjes - sandaaltjes met hakjes - tja, Berbie is dan ook een stijlvolle dame hé..."seg mama, die Berbie haar tenen willen nooit ni in die sandalen!" ....en wisten jullie dit al? "Berbie heeft wel al dikke borsten hé, dat is zeker al een mama hé mama?" Wel, eum , ja Ilene, dat zou best kunnen! (alhoewel die Berbie absoluut niet het bekken heeft om ooit kinderen te baren volgens mij)
En last but not least....zondag ....een échte....voor mij begon deze dag met wat studeren in de tuin bij mijn ouders...gebeld worden door manlief om te zeggen dat ik mocht komen eten (mjammie, het was te pruimen , echt wel!) en daarna samen afruimen, lanterfanten in de tuin en op het terras, spelen en nog eens spelen. Wanneer de kindjes dan toch indommelen hebben wij ons eens echt geïnstalleerd in onze tuinzetels...hmmm, eindelijk even rust. De avond verloopt ook rustig...alleen rond bedtijd duiken er weer traantjes op, Ilene heeft het zo moeilijk de laatste tijd. Overmeesterd door emoties wanneer ze moet gaan slapen. 't is een gevoelig zieltje die kleine meid...maar tegelijk ook sterk. Ze laat niet altijd in haar kaarten kijken. En Milan werd nog even wakker toen Oma Benji terugbracht van zijn weekendje zee en dan wou hij nog even "vaaien naar oma"...tja, als hij 't zo lief vraagt, dan weiger je dat toch niet hé?
Hopelijk zijn onze batterijen opgeladen om morgen aan een nieuwe week te beginnen...en hele speciale als ouders van TWEE schoolgaande kindjes. Succes kleine man! Wij duimen voor jou en grote zus is in de buurt (en heel fier om "grote" zus te kunnen zijn!)
