Beste lezer, Commissaris Volbloed geniet nu van een welverdiende lange vakantie. Ondertussen schrijf ik verder aan de verhalen van zijn collega commissaris Punaise. Die zit op een ingewikkelde en zeer verdachte zaak. Met Herman Brusselmans in slechte papieren. Toch een voorspoedig 2009 gewenst. Jules Naemelucs
Thriller met en over Herman Brusselmans Spannende belevenissen van Herman Brusselmans en zijn vrouw Tania
29-12-2008
Volbloed Episode 82 Einde
Volbloed Episode 82 Einde boek 1
Commissaris Volbloed geniet van een welverdiende rust. Met zijn grote liefde Sabine zit hij op het terras van een chalet, in Zwitserland. Eeuwige sneeuwbergen voor hem. Helderblauwe hemel. Een heet en gekruid wijntje aan 't drinken. Weer vraagt hij: 'Heb je echt nooit angst gehad, mijn schat?' Hij bekijkt die lieve schattige vrouw naast hem en voelt zich als in de hemel. 'Neen, lieverd, ik wist dat je alles zou doen wat mogelijk was om me terug te vinden. In die duikboot was ik wel wat gespannen, een ingesloten gevoel beklemde me.' 'Heb je die sultan ooit gezien?' 'Op foto, een lelijke en vette vent!' 'Hey, Dré, al terug van je sleeritje?' Pikkel loopt beneden voor hun terras, met rode wangen en dikke wanten. 'Te koud, jongen, op die open slee, was halfweg bevroren, ben eraf gestapt. Wandelen is gezonder dan op zo een slee zitten. Is er nog wat wijn over?' 'Nog achttien flessen, Dré, we komen nog enkele dagen toe met ons wijnrantsoen.' Beide vrienden lachen luidop. De twee vrouwen kijken elkaar aan en schuddebollen. 'Tching, tching,' fluisteren ze en heffen het glas. 'Jules en Dré gaan hier een week lang genieten van de goede lucht, het heerlijke landschap, de puike wijntjes en die twee lekkere vrouwkes,' proest Dré Pikkel het uit en kijkt naar zijn vrouw. Die steekt vermanend en plagend haar wijsvinger op. In een grote ligstoel op een terras in een chalet in Zwitserland vleit Sabine zich tegen Volbloed aan en kirt.
'Jules, is er al een nieuwe premier in ons apenland?' Neen, Dré, 't zal voor volgend jaar zijn, vrees ik. Ik belde juist met Bontekoe die in Granada verblijft. Weet ge met wie onze Bontekoe daar zit in Granada?' 'Neen, maar waarschijnlijk met een vrouw.' 'Met Caran Dash ,man! Kunt ge dat voorstellen? Die Bontekoe is nog lang niet hersteld en zit daar met een minstens vijftien jaar jongere deerne.' 'Mannen, niet jaloers zijn,' komt Pikkel zijn vrouw tussenbeide. 'Vergeet niet, jongens van ons, dat jullie vrouwen ook tien jaar jonger zijn dan jullie, ouwe zakken!' vervolgt een glimlachende Sabine. 'We zouden in nog geen honderd jaar willen wisselen met Bontekoe, hé Jules?' 'Zeker weten, Dré.' En Volbloed omhelst zijn Sabine. 'Een geschenk uit de hemel is ze!' Vrolijke, lachende vrienden op een terras van een chalet in Zwitserland. Wat kan het leven mooi zijn.
Wat niemand weet is dat op het eiland Katho commissaris Colombo nog dingen ontdekt heeft die hij dringend aan Volbloed wil meedelen. Maar Volbloed en Pikkel zijn naar Zwitserland vertrokken, zonder enig adres achter te laten, om gerust te zijn....
Onze minister van landsverdediging heeft een snelle skiboot ingehuurd, op kosten van de staat. Ofschoon hij ontslagnemend minister is beschouwt Clem deze actie als een lopende zaak. Hij is op weg naar de Katho-eilanden. Hij wil daar commissarissen Volbloed en Bontekoe ophalen, samen met Dré Pikkel, de geheimagent, Tom Bonnen, de inspecteur, en Machteld, het scriptmeisje dat ooit kortstondig secretaresse van onze premier Term was, maar eigenlijk Volbloed zijn platonische liefde is. Minister Clem wil iedereen thuis hebben voor kerstmis. Van een goede christendemocraat kan je zoiets verwachten.
Op het eiland zelf zijn ze op de hoogte gebracht van de komst van de snelle skiboot en van de deal die onze aftredende premier Term met Sultan Ali Benkali 'nSifi afgesproken heeft. De Fortisaandelen zijn al met snelle post naar de woestijn gestuurd. Voor twee miljoen euros in Fortisaandelen. Term heeft wel gerekend met 30 euro per aandeel, terwijl ze vandaag nog maar 1 euro waard zijn. Hij hoopt echter dat Ali niet zo nauw kijkt. Term heeft het hof van cassatie gevraagd wat zij, als hoogste rechtscollege,daar van denken. Hopelijk komt die rare vraag van Term aan de rechterlijke macht weer niet uit of de hele CD&V kan opkrassen. Risico's dat die Term durft nemen! Ge zoudt het hem niet aangeven. Hij ziet er zo nerd-achtig uit. Zo zie je maar, een mens kan zich vergissen.
Volbloed is heel gelukkig dat zijn vrouw Sabine gered is. Tom Bonnen is ook blij dat commissaris Brigitte Pijpen snel terug zal zijn want hij heeft een oogje op die sexy commissaris. Dré Pikkel, de geheimagent, heeft alle documenten uit die grot op de Duivelrots bestudeerd. Hieruit blijkt dat Bitskummer en Flo duidelijk met een paar terreurorganisaties plannen hadden om onze premier Term te schaken op de boot van Bontekoe, toen hij wou gaan negociëren in Sint Pietersburg met Putin. De bedoeling was veel losgeld te vragen want die terreurmannekes dachten dat België het rijkste land van de werelds was. Zo zie je maar wat een verkeerdelijke perceptie kan aanrichten. Ook die matroos die mee was en overboord viel tijdens een onverwachte storm was een boosdoener. De ingehuurde marinekapitein was proper op de graat. Vandaar dat Flo hem moest verdoven, als zijnde in coma, om dan zelf het commando op de boot over te nemen. De bedoeling was om tot aan de gouden duikboot van Sultan Ali Benkali 'nSifi te varen en dan met Term en de anderen letterlijk en figuurlijk onder te duiken. Maar door onvoorziene omstandigheden mislukte alles.
Volbloed en Pikkel zijn nu bij Bontekoe, die herstellend is van erge kwetsuren aan zijn hoofd. Gelukkig is zijn geheugen terug en hij kan weer normaal praten, zij het wat trager dan vroeger. Hij vertelt Pikkel en Volbloed dat Bitskummer hem vroeg mee te gaan naar een zogezegd rustig restaurant boven op de Duivelrots om over iets belangrijks te praten. Maar dat restaurant is al jaren gesloten wegens instortingsgevaar. 'Eens daar aangekomen vertelde Bitskummer dat er een helicopter op komst was om hem op te pikken voor een geheime opdracht. Hij vroeg me mee te gaan als steun voor zogenaamde opdrachten gekregen vanuit het cabinet van de eerste minister. Ik had die morgen telefonisch nog met het cabinet gesproken en niets werd mij medegedeeld over zulke opdrachten. Dit vond ik zeer verdacht. Tevens had ik op de boot gemerkt dat Bitskummer erg zenuwachtig was. Raar voor iemand die bevrijd wordt uit een toch zeer benarde situatie. Toen ik uitleg vroeg werd Bitskummer lastig. Ik weigerde dan ook dit verder te bespreken. Dan zag ik een man naar ons toekomen, erg Arabisch zag hij eruit. Hij sprak Bitskummer aan in een taal die niet begreep. Beide mannen grepen me toen vast. Ik kreeg slaag en ze sleurden me mee naar een soort kloof. Ik bleef me verzetten tegen hun greep en slagen en hoorde plots een zwaar geronk dat toenam. Toen zag ik die vreemde tegen Bitskummer teken doen dat hij moest meekomen. Bitskummer wilde blijkbaar niet direct mee. Hij wees naar een holte dieper in die kloof. De man echter trok plots een pistool en richtte het op Bitskummer. Met zijn andere hand nam hij een stuk rots, stapte in mijn richting en sloeg me ermee. Toen werd alles spierwit. Meer herinner ik me niet. Alleen veel wind en een enorm lawaai in mijn hoofd. 'Dat moet die helicopter geweest zijn, Bontekoe,' komt Volbloed tussenbeide. 'Bitskummer wilde waarschijnlijk zijn valiesjes met die documenten die daar klaarlagen meenemen. Dom van die Bitskummer en vooral dwaas van die andere man om niet te luisteren naar zijn kompaan.'
'Waarschijnlijk weer zo'n macho-type van een terrorist,' onderbreekt Bonnen. 'Dankzij hem hebben we de gegevens teruggevonden die er toe geleid hebben de zaak te kunnen oplossen en de twee vrouwen te kunnen bevrijden van de seksslavernij voor de rest van hun leven. Jules, jongen, wat een geluk voor jou, mijn vriend!' vervolgt Pikkel. 'Ik mag er niet aan denken had er geen enkel spoor meer van haar geweest,' antwoordt een bezorgd kijkende Volbloed. Diep in hem borrelt een warm gevoel op.
Bontekoe heeft zich ondertussen reeds aangekleed. Hij is immers ontslagen door de plaatselijke dokters. 'Ik moet het nog een maand heel kalm aandoen, Volbloed, en dan vliegen we er weer in, collega!' zegt hij met volle glimlach. 'Heren, goed nieuws voor jullie. De skiboot is aangekomen. Minister Klem verwacht jullie op zijn boot. Ik heb gezien dat de voltallige pers er ook bij is,' roept de lokale rechercheur Colombo die binnenstapt. 'Meneer Colombo, Klem is wel met een C!' merkt Machteld op, die nochtans meestal stil is. 'Heb ik Clem met een K gezegd?' vraagt Colombo zich verwonderd af, fronst zijn voorhoofd en denkt: wat zijn die Belgen toch rare wezens.
'Collega Volbloed, ik hoorde ook dat uw vrouw en uw medewerkster al onderweg zijn naar België, met een C130 van uw minister Clem! Zijn dat persoonlijke vliegtuigen van de heer Clem?' vraagt Colombo. 'Volgens zijn formulatie zou je dat denken. Hij zegt mijn vliegtuig!' voegt hij eraan toe.
'Dat is zijn stijl, commissaris Colombo, een beetje stoeferig, veel politici in België hebben dat, meer niet. Vandaar ook die voltallige pers,' antwoordt Volbloed. 'Politiek en die mannekes die erin spelen, allemaal dezelfde egotrippers, ik krijg er wat van! vervolgt hij, terwijl ze het hospitaaltje van Katho verlaten. Nu nog die cinema van die Clem met die pers en dan naar huis, naar mijn grote schat! Kerstmis 2008 zal ik niet gauw vergeten overpeinst hij....
Aan alle lezers: Ook van mij een prettige kerst en een gelukkig 2008 gewenst. En nog een wens: eens een echte goeie regering krijgen, maar dat blijft ijdele hoop.....
In een verborgen grot op de Duivelrots vonden Volbloed en Pikkel twee aktentassen met daarin papieren die wijzen op een deal tussen Flo, Bitskummer en een bende terroristen. Tevens zit er een contract bij met een zekere Sultan Ali Benkali 'nSifi, met adres in de Sahara. Deze belangrijke vondst wordt doorgeseind naar onze eerste minister, die wel ontslag genomen heeft maar toch menselijk blijft als het erop aankomt schone vrouwen te redden uit de klauwen van één of andere seksmaniakige Sjeik.
In de Sahara is een kortstondige zandstorm aan de gang. Dat zijn ze daar gewoon. Maar in de grootste tent, die van Sultan Ali Benkali 'nSifi, heerst er ook storm. De man schijnt woedend en wraakzuchtig naar twee gasten te roepen en af en toe ook naar Allah, maar dan zachtaardiger, ofschoon die niet zichtbaar aanwezig is. In hun typisch Arabisch wordt er erg veel heen en weer getierd. Alhoewel de Sultan duidelijk het hoge woord voert. Ook in 't Arabisch. Voor de duidelijkheid vertaal ik het even ten behoeve van de lezers die het Arabisch niet machtig zouden zijn.
'Eén van mijn twee dure gouden duikboten gekelderd door de domme schuld van die apen van terroristen!' zegt de Sultan Ali Benkali 'nSifi. 'Gelukkig heb ik van de CIA één van hun beste onderzeecaptains cadeau gekregen voor mijn persoonlijke onderzeeër en die kon ontsnappen. Die Caran Dash van Bush en de CIA is een schat van een vrouw. Moest ze geen vuile decadente westerse hoer zijn, ik vroeg haar ten huwelijk. Maar dit terzijde.'
Eén van de twee gasten neemt dan het woord. 'Meester, u moet wel in overweging nemen dat wij niet wisten dat die twee vrouwen die we voor u bij die terroristen kochten al méér dan dertig jaar oud waren. We weten dat ge van jonge kippen houdt. Maar op de fotos die we van u kregen zagen ze er toch een stuk jonger uit dan in 't echt! U wou die twee deernen absoluut hebben, Meester van Allah, vergeet dat toch niet,' zegt de ene man, zwijgt dan en kijkt naar zijn compagnon. Die neemt dan het woord, weer in dat Berberachtige broebeltaaltje. Ik vertaal het simultaan zodat het vlot leest. 'Grote Meester van de woestijn, waarom kocht ge die vrouwen op foto?' 'Ik deed dat omdat ik nog nooit Vlaamse vrouwen gehad heb en die zijn volgens mijn raadslieden heel sappig, gewillig en heet, dwazerik van een onderhandelaar dat ge zijt!' antwoordt de roodaanlopende Sultan. Ik weet niet of u zo een razend Sultan-exemplaar ooit gezien hebt, maar die zijn tamelijk afschrikwekkend. Wees dus blij dat u niet in die tent aanwezig bent. 'Ik steun die terroristen met plezier, die decadente varkens van westerlingen moeten hangen, idioot van een helper dat ge zijt, maar ik wilde voor één keer eens iets terug van mijn terreurvrienden. Ze stelden voor mij twee Vlaamse hete konijnen te geven en wat krijg ik : twee al gebruikte dertigers of misschien wel veertigers! Wat ben ik bedrogen door die terreurvrienden! Ik wil hun hoofden, hier in mijn paleistent, op een gouden schotel, drie dagen krijgen jullie de tijd, anders wil ik jullie lelijke koppen hier zien!' 'Maar Oppermeester van Allah, die terreurvrienden van u zijn allen dood, naar de zeekelder gestuurd door de CIA.' 'Als ik hun hoofden hier niet ten geschenke krijg binnen de drie dagen, wil ik die van jullie, op een gouden schotel! Allah is groot! Weg jullie! Nu. Opkrassen!' Dan gaat in de tent van Sultan Ali Benkali 'nSifi één van de vele gsm's af. De vier halfnaakte maagden die daar al die tijd lief zaten te zitten in een hoek van de Sultantent, graaien naar al die gsm's, vinden degene die rinkelt en geven hem bliksemsnel aan de duidelijk nerveuze Sultan. 'Maak er twee dagen van,' zegt hij terloops naar een soort boekhouder die alles opschrijft, weer in dat Arabisch. Zijn geschrift is zodanig kattig dat ik het zelf ook niet kan lezen, sorry daarvoor, beste lezer.
'Hallo, Sultan Ali speaking. Who is on the line? The Prime Minister from Belgium and the President from Flanders? What can I do for you, gentlemen?' Even een stilte. 'Do you want your ladies back? You can have them back, too old for me, I am very sorry!' Voor de eenvoud ga ik verder in onze eigen taal. 'Meneer Peeters en meneer Term, wilt u die Sabine en die Brigitte terugkrijgen? Dat kan met plezier, maar u betaalt de terugreis naar huis, plus een soliede onkostenvergoeding. Het is crisis, ook voor mij! Weet ge wat ik nog van een liter petroleum krijg? Peanuts zijn het! Schandelig is het! Het Westen zuigt ons leeg, voor een habbekrats! Ik heb die twee vrouwen voor veel geld gekocht van een paar bevriende terroristen. Het zijn daarenboven, zeker op foto, twee schone wijven. Ge kunt ze terugkrijgen voor een paar miljoen euros.' Aan de andere kant van de lijn blijft het heel stil. De pas gevallen Term en zijn kompaan Peeters bespreken dit alles. Heel snel, veel sneller dan hun regeringen ooit werkten. 'Hallo, hallo, hallo, Belgium,' horen ze aan de andere kant geïrriteerd roepen. 'Ok Sultan,' zegt Term, 'mogen het aandelen zijn van de grootste bank van België?' 'Natuurlijk,' antwoordt de Sultan vanuit zijn tent. De storm is nu gaan liggen. 'Goed dan,' zegt Term, 'u krijgt twee miljoen euros in de vorm van Fortis-aandelen, een schitterende belegging voor u, Meneer de Sultan Ali Benkali 'nSifi,' voegt hij er fijntjes aan toe. Dit alles heeft onze Term, korte tijd prime van België, toch weer klaargespeeld! Doe het maar eens na....
'Term, ge zijt een vogel voor de kat.' Garel Kucht zit glimlachend in het rond te kijken, haalt zijn bandopnemerke boven, toont het aan de verwonderde premier en vervolgt: 'Kijk, vent, dit heb ik niet eens meer nodig gehad om u te kraken!' Term smijt in een franse colère zijn nieter naar het hoofd van onze minister van betrekkingen buiten de grens. Hij mist op een haar. 'Wat een geluk dat ik mijn Fortis-aandelen heb verkocht lang voor de ondergang!' kraait Garel en steekt zijn tong uit naar een wenende Term.
Plots komt Clem, de minister van oorlog, binnen. 'Term, dwaze kloot, nu vallen wij zeker en ben ik legerminister af. Allemaal uw domme koppige idiote manier van doen. Als ge wilt blijven waar ge zijt moet ge nu een staatsgreep plegen, Term! Zijt ge akkoord? Ik ken een paar generaals die dit direct arrangeren, op mijn signaal.'
'Jamaar Clem, ik ben bang dat mijn politieke carriere dan om zeep is.' 'Als ze niet om zeep is dan is ze zeker naar de kloten, man,' antwoordt een grimmige Clem. 'Wat gaat er nu met België gebeuren?' zucht Term. 'Ook naar de kloten denk ik,' vervolgt Garel Kucht. 'En met de Fortisspaarders?' 'Ook naar de kloten, denk ik.' 'We leven in een klotenland jongen.'
Term neemt zijn tweewieler en fietst naar de koning. Maar de koning in niet thuis. Die is naar Italië, het geboorteland van onze gemalin. Zou ik naar Filip vragen denkt hij bij zichzelf? Term denkt heel veel bij zichzelf. In die mate dat niemand weet wat hij eigenlijk denkt. Ook Filip is niet thuis, met zijn vrouw naar de cinema en de lakei weet niet welke film. Domme kloot van een lakei denkt Term.
De koning is eigenlijk wel thuis op zijn landgoed maar deed enkel alsof. Omdat hij vlak voor het weekend anders weer moet werken. Allemaal de schuld van die bende onbekwamen, denkt hij. Onze vorst kijkt richting zijn vrouw en zegt: 'Paola, welke partijen kunnen mijn land nu nog rechthouden?' 'Wie blijft er nog over, sir?' vraagt de koningin. 'Het Vlaams blok, die De Decker, de NVA en die SPA,' antwoordt de koning gezwind, hij kent immers zijn land en zijn pappenheimers.
'Ik kan ook naar die Hollander Bos bellen en vragen of ze Vlaanderen willen kopen,' oppert de koning. 'En naar Sarko in Frankrijk voor de verkoop van Wallonië als extra provincie voor La France.' 'Goed idee, sire,' zegt de kwien, 'dan slaan we toch nog wat euros uit uw apenland. 'Ik zit alleen met Brussel,' moppert Albert. 'Aan die Barroso cado geven, Bert, als kerstgeschenk aan de Unie, gratis voor niks. In Brussel wonen toch alleen maar immigranten die geen belastingen betalen maar wel op onze kosten leven!' 'Ge klinkt als één van 't Vlaams Blok, Paolake,' repliceert de vorst. 'Ik ben altijd al rechtsgezind geweest, Albert, dat weet ge toch. Waarom uw broer in de tijd met die beenhouwer VDB geen staatsgreep gepleegd heeft is toch spijtig, we hadden nu al die miserie niet gekend.' Paola loopt kwaad weg door de serres van haar paleis, voor de laatste keer.
En zo eindigde het Koninkrijk België, vlak voor Kerstmis 2008. Onze kleinkinderen zullen het van buiten moeten leren in de les geschiedenis: Term, was de laatste premier van België en Albert, de laatste koning der dappere Belgen, althans volgens Julius Caesar.
Ondertussen zitten commissaris Volbloed en zijn medewerkers wel te wachten op actie van onze regering die echter gevallen is, met fatale schedelbreuk tot gevolg. Volbloed en Pikkel zullen het lokaal zelf moeten oplossen, op dat eiland Katho. Hun zoektocht op de Duivelrots heeft wel nieuwe elementen aangebracht, elementen die ze kunnen gebruiken om de verdwenen vrouwen te redden van de seksslavernij bij één of andere Sjeik uit het middenoosten.
In de Wetstraat is het weer druk druk druk! Term, de premier, Clem, onze minister van legerzaken en Garel Kucht, minister van betrekkingen over de grenzen, zitten samen. Spoedberaad heet dat. Met een tafel kaviaar, kreeft op vijf manieren, zeven gerookte vissoorten in overvloed en toastjes, veel toastjes, de heren letten namelijk op hun lijn en hun gewicht. 'Nog iets te melden, Garel,' vraagt de premier terwijl hij een hele kreeft diets maakt. 'Ge spat wel op mijn nieuw Boss kostuum met uw kreeftengedoe, Term,' is het antwoord van Clem. 'Ik heb u niets gevraagd Clem,' zegt Term die er weer nerveus bijzit. Garel Kucht leest dan zijn verslag. Eigenlijk van zijn kabinetchef, want eerlijk gezegd, die hoge heren doen zelf niet veel, behalve lullen en goed eten. 'De verdwijning van onze commissaris Brigitte Pijpen en van de echtgenote van onze hoofdcommissaris Volbloed, de vermoedelijke aanslag op onze bijzondere spion-hoofdcommissaris Bontekoe en de plotse aftocht van de baas van onze staatsveiligheid, de heer Bitskummer baart ons zorgen.' Term onderbreekt Garel zijn aflezen en gilt boos met gevulde mond, zodat de stukken kreeft in het rond spatten. 'Kucht, dat weten mijn voeten ook en dat zijn geen advokaten! Ter zake alstublieft!' 'Dat programma is om acht uur vanavond,' merkt Clem op, maar Term kan daar niet mee lachen. Clem en Kucht denken samen hetzelfde: wat een eikel is die Term geworden sinds hij premier is. Garel Kucht vervolgt dan zijn verslag: 'Rond het eiland Katho werden twee onbekende duikboten opgemerkt door lokale vissersbootjes. Eén ervan werd gekelderd door de CIA. Enkele lijken werden opgevist door de Franse vloot, die ter plaatse oefende. Bitskummer is één van de doden. Ook Flo werd dood uit het water gehaald. Uit ronddrijvende documenten blijkt dat Bitskummer een infiltrant was en lid van een terreurorganisatie, evenals die Flo. De tweede duikboot is kunnen ontglippen. Momenteel geen verdere informatie verkregen van de KGB en de CIA.'
'Maar toch, maar wat een miserie toch! Zijn onze instellingen dan allemaal corrupt?' vraagt een wat ontmoedigde premier. Garel Kucht maakt snel zijn typisch droge analyse: 'Niet zo corrupt als in onze Congo, Term, maar toch niet allemaal pluis.' 'Laten we met mijn leger de macht grijpen,' springt Clem bij. 'We maken de koning opperhoofd en hij zal blij zijn.' 'Ge bedoelt zeker opperbevelhebber, Clem?' 'Neenee, oppergeneraal wil ik zelf worden!' 'Clem, dat leger is niet van u, hoe dikwijls moet ik dat nog herhalen? Ik vind ook dat ik dat mijn kiezers niet kan aandoen, zo een staatsgreep!' 'Maar Term toch, maak je geen illusies, veel kiezers hebt gij al lang niet meer!' 'Ik denk er verder over na, heren. Misschien in een later stadium,' antwoord Term. 'Hoe moet het nu verder met die zaak van die commissarissen?' 'Garel, neem contact op met Caran Dash van de CIA. Die kent alle terreurorganisaties over de ganse wereld. Vraag wie een duikboot bezit. De eigenaar daarvan koopt ge dan om teneinde de twee dames terug te halen.' 'Met welk geld moet ik die gangsters dan betalen?' 'Met Fortisaandelen, Garel, zoals we het oploste in die Putin-zaak.' 'Verbeeldingskracht mist gij, Garel, gij wordt nooit premier van België!' Garel Kucht verlaat de Wetstraat en schakelt zijn bandopnemertje uit. Dat toestelletje zit in zijn binnenzak en neemt alles op wat Term met hem bespreekt. Die Term kraak ik nog eens denkt hij en een glimlach verschijnt op zijn vermoeid aangezicht...
Ondertussen onderzoeken Volbloed en de zijnen de Duivelrots op Katho. Om een spoor te vinden en een antwoord op de vragen: waarom is Bontekoe zo toegetakeld? Door wie? Wat zit daarachter?
De volgende morgen is iedereen vroeg op. Aan de ontbijttafel zit Machteld naast Volbloed en kijkt hem aan met bezorgde ogen. Bonnen heeft weinig gegeten en loopt er wat nerveus bij. Pikkel overlegt met Colombo hoe de inspectie op en rond de Duivelsrots het best kan verlopen. 'Laten we de jonge Bonnen samen met een gids al vertrekken naar die duivelsrots,' zegt Colombo en wenkt Tom Bonnen, die blij is dat hij mag vertrekken en zin heeft in wat actie. 'Volbloed, heeft u al instructies gegeven aan het thuisfront voor die tandgegevens?' vraagt Colombo. 'Dat is gebeurd, ik wacht op nieuws van mijn broer die daar voor zorgt.' zegt Volbloed met vlakke stem.
Een medewerker komt binnengewandeld met een bundel papier in zijn hand. Colombo neemt die aan en leest. 'Dit is voor u,' en hij geeft enkele vellen aan Pikkel. 'Copies van binnengekomen mails, Pikkel.' Pikkel leest: Geachte heer Pikkel, Als premier van België heb ik het genoegen u te melden dat de genaamde Flo van Belgische nationaliteit is. Er is echter een bezwarend dossier van de CIA aangekomen over deze dame. Zij is lid van een terreurorganisatie en heeft reeds meerdere aanslagen op haar actief. Volgens mijn laatste informatie is één van de lijken uit de gekelderde duikboot het stoffelijk overschot van de genaamde Flo. Over de twee andere vrouwenlijken is nog geen zekerheid. Alleen de lengtes werden vrijgegeven: één donkerharige persoon met een lengte 174 cm en één blondharige met lengte 176 cm. Bij ons weten hebben zowel mevrouw B. Pijpen als mevrouw S. Volbloed kleinere gestaltes. Kan u als vriend van Volbloed, dit bericht gebruiken om hem daarover in te lichten. Het geeft geen honderd procent zekerheid maar toch grote hoop. Verder werd ons door de CIA gemeld dat de heer Bitskummer geïnfiltreerd was in onze staatsveiligheid en deel uitmaakte van een extreme groep die aanleunde bij buitenlandse terreurbewegingen. Die groep had de bedoeling mij op zee te schaken en zodoende angst en chaos te creëren in ons land. Deze operatie mislukte echter wegens onvoorziene hevige en langdurige stormen. In de flat van Flo werden documenten gevonden, getekend Bitskummer, die duiden op plannen om de staat te ontwrichten, om de premier in langdurige gevangenschap te nemen, om een deel van het leger aan hun zijde te krijgen en om dan een staatsgreep te plegen. Getekend Uw premier Term.
Een zuchtende Pikkel wendt zich tot Volbloed. 'Jules sta eens even op en weet gij hoe lang ge zijt?' Volbloed doet dat als een automaat. 'Eénmeterzesenzeventig, Dré, wat een vraag zeg?' Pikkel slaakt een zucht van verluchting. En hij denkt: Sabine en Brigitte zijn beiden een kop kleiner dan Volbloed. Dus zijn die dames maximum eenmetervijfenzestig. Die gevonden vrouwenlijken hebben niets met hen te maken! Terwijl Pikkel dit alles overdenkt kijken Colombo en Volbloed hem met verbazing aan. 'Goed nieuws precies, Dré?' zegt Volbloed die wat kleur krijgt. 'Ja, jongen, de gevonden lijken zijn niet van Sabine en Brigitte, zeker weten.' Pikkel bedenkt dat hij nu een professionele fout maakt. Conclusies trekken zonder onweerlegbare feiten en bewijzen is altijd risicovol, weet hij. Maar voor mijn vriend maak ik nu een uitzondering bedenkt hij en glimlacht opnieuw.
Dré Pikkel omhelst zijn vriend, die in tranen uitbarst. 'Ik weet ervan, Jules, we gaan ze vinden man, we zetten alle middelen in.' is het eerste wat geheimagent Pikkel zijn vriend Volbloed in het oor fluistert. 'Dag Machteld, u had ik hier niet verwacht, meisje.' zegt Volbloed. 'Term heeft een nieuwe secretaresse aangeworven, ik werk terug voor u, commissaris.' 'Doet me plezier, Machteld.' 'En Bonnen, jij ook hier?' 'Om je te helpen, chef. Om die smeerlappen te pakken en te verpletteren.' Te jong geweld denkt Pikkel en komt tussenbeide. Dan richt hij het woord tot Colombo, de lokale rechercheur die alles coördineert. 'Kunnen wij de heer Bontekoe bezoeken en hem ondervragen, inspecteur?' 'We rijden er nu heen, meneer Pikkel.' Die roestige politiewagen doet het nog goed denkt Pikkel als ze uitstappen bij het lokale ziekenhuis. Tijdens de rit had Pikkel aan zijn vriend Volbloed vertelt dat hij door het ministerie van binnenlandse zaken op de hoogte gebracht was van Bontekoe zijn geheime spionageopdrachten. 'Bontekoe is zuiver op de graad, Volbloed, die man is een held en wij, bij de geheime dienst dachten dat hij vreemde toeren uithaalde tegen het belang van onze natie. Maar niets is minder waar! Ik zal mijn verontschuldigingen moeten aanbieden aan Bontekoe.' 'Dat zal moeilijk gaan vrees ik Dré, hij zegt zo goed als niets en kijkt ons aan alsof we vreemden zijn.'
Terwijl onze vrienden in de ziekenkamer van Bontekoe arriveren, hebben twee F-zestienstraaljagers een geheimzinnige onbekende duikboot met speciale dieptebommen zwaar toegetakeld, midden op de oceaan. Op het wateroppervlak zien de piloten brokstukken drijven en enkele lijken. 'Opdracht volbracht.' meldt de leider aan zijn basis en zet koers richting de Katho-eilanden om bij te tanken. Een Seakinghelicopter die vanop een Frans vliegdekschip opgestegen is hangt nu boven de brokstukken en bergt de drijvende lijken, één voor één, in afspraak met het Nato-hoofdkwartier in Brussel. 'Reeds vijf doden opgevist, drie vrouwen en twee mannen.' meldt de heli-captain aan zijn commandant op het vliegdekschip.
In de ziekenkamer laat Pikkel aan Bontekoe foto's zien van Bitskummer en van de verdwenen Flo. Bontekoe kijkt er naar met een strenge blik. Na enkele minuten staren, kijkt hij op en mompelt: 'Bitskum....rots....zij.... Iran...vaarlik...' Dan sluit hij zijn ogen alsof hij dodelijk vermoeid is. Iedereen in de kamer zwijgt. Na ogenblikken van stilte: 'Kan u daar iets uit opmaken, Colombo?' De rechercheur denkt na over de vraag van Pikkel. 'Ik denk dat we naar de duivelsrots moeten, de enige grote bergrots op ons eiland en daar werd ook de helicopter gezien toen Bitskummer met de noorderzon verdween. Bontekoe moet daar iets gezien hebben of meegemaakt?' Laten we morgenvroeg gaan, nu is het al te laat en te donker. Het is een gevaarlijk gebied, met diepe ravijnen en schachten. Zonder gids en daglicht verongelukt men daar.' 'Zou die Flo iets met Iran te maken hebben?' wil Volbloed weten. 'Zoeken we bij ons uit, Volbloed, en met de hulp van Caran Dash van de CIA.' Colombo's walkietalkie rinkelt weer. 'Hallo.' Aandachtig luistert hij. Op zijn voorhoofd verschijnt een kloppende ader. Dan volgt 'over en out.' 'Meneer Volbloed,' fluistert hij, 'kan ik u even onder vier ogen spreken aub.' Volbloed kijkt op en weet dat het ernstig is. Beide heren verwijderen zich van de groep. Colombo legt een arm over de schouder van Volbloed. Hij schijnt te aarzelen en zegt dan: 'Meneer Volbloed, ik heb verontrustend nieuws binnengekregen. Het moet nog gedubbelcheckt worden, maar u moet het toch weten.' 'Wat dan?' vraagt Volbloed met bevende stem. Er werd zojuist een vijandige duikboot gekelderd en drie vrouwenlijken werden reeds uit de oceaan opgevist plus twee mannenlijken. Eén ervan is zo goed als zeker uw collega Bitskummer. Men is bezig de vrouwenlijken te identificeren. Men vraagt zich af of uw vrouwelijke collega en uw echtgenote niet één van de slachtoffers kunnen zijn. Kan u de tandgegevens van uw echtgenote bekomen en ook die van uw medewerkster, meneer Volbloed?' Colombo's stem stokt. Volbloed gaat zitten. Hij voelt zich duizelig. De wereld staat stil voor hem.
Als Volbloed en Colombo bij de gehavende Bontekoe aankomen merken ze pas hoe erg de man eraan toe is. 'Bontekoe, man toch, wat overkwam je?' Dit is het enige wat over hun lippen komt. Bontekoe zijn aangezicht is erg gezwollen en de man zegt nauwelijks iets. 'Biskum, Biskum,' is het enige verstaanbaars wat Volbloed kan opmaken uit zijn gebrabbel. Colombo heeft ondertussen een ambulance opgeroepen. Bontekoe, verward als wat, schijnt hen niet te herkennen en wordt naar het lokale hospitaal overgebracht en met de nodige zorgen omringd. 'Er zal bewaking zijn,' resumeert Colombo. 'Er is duidelijk wat aan de hand met hem,' zegt Volbloed in volle ernst. Diep vanbinnen ziet Volbloed het niet meer zitten en hij is verbaasd over zijn eigen gebrek aan koelbloedigheid. Zijn Sabine is zowat het belangrijkste in zijn leven. Een lichte paniek overvalt hem. Ergens is hij blij dat ook Brigitte bij Sabine is, althans daar gaat hij van uit. Volbloed wilde er niet aan denken wat hen kon overkomen. Zijn hersenen draaiden op volle toeren. 'Commissaris, ik heb goed nieuws.' meldde Colombo die aan één stuk door belde met zijn baas. De lokale rechercheur had de laatste dagen dingen meegemaakt die hem de kriebels bezorgden. 'Uw medewerkers arriveren nog vandaag. Ons luchthaventje wordt in gereedheid gebracht om uw C130 te laten landen. Weinig overschot op de landingsbaan is er, maar uw minister van landsverdediging, de heer Clem, heeft beloofd zijn beste legerpiloot te sturen.' 'Wie wordt er verwacht, Colombo?' 'Een zekere Bonnen, een genaamde Pikkel en een Machteld, vriend.' Colombo die echt Colombo heet (de schrijver kan daar ook niets aan verhelpen) somt dit alles op, terwijl hij aandachtig naar een stukje papier kijkt dat een medewerker hem in de hand stopte. 'Ik kan ook melden dat de CIA besloten heeft om de schuilplaats van de verraderlijke Flo te bombarderen. Die schuilplaats zou opgespoord zijn dankzij het speciale duikerspak van Bontekoe.' Weer krijgt Colombo een telefoonoproep. 'Hallo, met wie? Haha, meneer de premier van België, hoe maakt u het?' Even stilte. 'Met mij niets goed, meneer Term,' klaagt Colombo. 'Wat zegt u me nu? Losgeld gevraagd voor mevrouw Sabine Volbloed en voor juffrouw Brigitte Pijpen? Hoeveel zegt u? Een niet te betalen bedrag voor de Belgische staat met zijn lege schatkist? Hoeveel dan, meneer Term?' 'Zoveel!' 'Krieescht, kroetsch,' is al wat Colombo nog hoort. Dan valt de verbinding uit. 'Zijn ze gegijzeld?' fluistert een bedroefde Volbloed. 'Ik vrees van wel,' is al wat Colombo kan uitbrengen.
Caran Dash, de CIA topagente is in telefonisch gesprek met Paris, de Hilton-ergename en goede vriendin van commissaris Bontekoe. 'Yes Paris, I know, I know.' 'Indeed Caran, you should know.' 'Wat dan, Paris?' 'Eén van Bontekoe's geheime duikerspakken met ingebouwde CIA mini-zenderchips is verdwenen uit zijn boot. Daar is wellicht die verdwenen Flo mee kunnen ontsnappen. We kunnen dit duikerspak opsporen via onze CIA satelieten en zo te weten komen waar dat kreng heenzwom en misschien in één klap haar schuilplaatst detecteren en platgooien?' 'Inderdaad Paris, eens de plaats gekend, kunnen we die bombarderen. Onze F-zestiens staan al klaar.' 'Waar zou die Flo kunnen zitten?' 'Volgens de laatste bevindingen wellicht op een illegale boot, Paris.' 'Zolang die Flo en haar kornuiten maar niet in één van mijn hotels logeren is alles okay Caran, mocht het toch zo zijn, niet laten bombarderen hé?' 'Tuurlijk niet meiske! Haha, goed nieuws komt er binnen! Ik hoor zojuist dat de plaats van die boot gedetecteerd is via het fameuze duikerspak. We hebben het doelwit dus gevonden en gaan erop af! Het zou zelfs een duikboot kunnen zijn, zegt de NASA ons nu.' 'Goed meid, laat maar vallen die bommen, de rotte appels eruit.' 'Zeker, komt in orde!' 'Waar verblijft onze Bontekoe eigenlijk op dit moment, Paris?' 'Weet ik niet, Caran. Hij belde mij gisteren, nadien niks meer gehoord.' 'Okay dan, bye love, tot later.' Vanop een basis niet ver van de Katho-eilanden draaien de jets warm, klaar om op te stijgen, richting hun doelwit: de opgespoorde onderzeeër met de verraderlijke Flo erin.
---------
'Volbloed, jongen, wat vertelt je me nu?' zegt Colombo. 'Je vrouw gekidnapt?' 'Ik denk het, Colombo. We waren op het strand gaan wandelen. Daar vonden we Brigitte in een ligstoel. Na een paar minuten ging ze samen met Sabine naar die strandtoiletten wat verderop. Ge kent dat, vrouwen onder mekaar. Toen ze wel lang wegbleven, ben ik eens gaan kijken. Nergens vond ik ze nog. Ik heb nog wat rondgeneusd, navraag gedaan. Twee zonnekloppers in de nabijheid vertelde me dat ze een ambulance hadden zien aankomen die blijkbaar twee zieke of dronken vrouwen oppikte en dan zeer snel wegreed, zonder sirene of wat dan ook! 'Volbloed, man, wat gebeurt hier toch allemaal? Wat is er toch aan de hand op mijn eilandje? Sinds jullie komst gebeuren hier vreemde dingen, verdwijningen, een moord, kidnapping etc...U zal me toch meer info moeten bezorgen, want dit is niet meer normaal.' Een zuchtende Colombo roept via zijn walkietalkie zijn kompaan op met de vraag na te kijken wie door de beschikbare ambulances op het eiland de laatste twee uur vervoerd werd en waar naartoe. 'Die fameuze ziekenwagen kan toch niet verdwijnen, zo zonder spoor. Er zijn bij mijn weten maar drie rode-kruiswagens op dit eiland, dus....we zullen die twee dames rap gevonden hebben.' 'Ik hoop het, inspecteur,' is al wat Volbloed kan uitbrengen. 'Ik wil hier snel weg, ik heb hier al een tijdje een heel slecht gevoel.' 'Is dat ginder Bontekoe niet?' 'Waar?' vraagt Colombo verwonderd. In de verte ziet hij iemand lopen, voorovergebogen. De man lijkt zich met moeite recht te houden alsof hij dronken is.
Gezoem. Lichtflitsen. Een flash. Weer gezoem. Gele en rode strepen doorspekt met gapende afgronden. Getokkel. Plots een vervormde kop. Vlak voor je neus. 'Madam, can you hear me?' Klappen op mijn wangen. Wat wil hij? Laat me rusten, dwazerik. Weer die flitsen. Volle licht. Mijn ogen verblind? 'Madam, can you talk te me?' 'Yesss....' Laat haar nog wat, ze is nog niet klaar zegt een donkerharige man tegen een andere baardmens. Wijzend: 'En zij daar?' 'Hetzelfde! Laten uitzweten, binnen het half uur hebben we ze terug.' 'Okay, chief.' Ze wordt eindelijk helder in haar hoofd en knippert met haar ogen. Waar ben ik in godsnaam? Wie is die vrouw daar? Vraagtekens in haar kloppende hersenen. Ze voelt zich slecht. Haar benen bewegingsloos. Vastgeklonken. Waar is Volbloed naartoe? Plots opent de deur. Verse lucht waait binnen. Twee heerschappen met donkere huid, donker haar en lange baarden lopen op haar toe. 'What is your name, madam?' 'Sabine Volbloed.' 'And your name miss?' 'Brigitte Pijpen.' 'Goed, ik leg jullie een en ander uit.' zegt de leider van de twee. 'Waar zijn wij in godsnaam? Is er een ongeval gebeurd?' wil Sabine weten, 'wat zoemt er zo?' 'Dat zijn de motoren, madam. U bevindt zich momenteel in een nucleair aangedreven duikboot, een meesterwerk van onze natie, onze laatste versie, Allah is groot!' Geruis in haar schedel. Droom ik? Ze bekijkt de vrouw naast haar. Is dat commissaris Brigitte Pijpen, die nu rechtzit en verdwaasd rondkijkt?' 'Waar gaan we heen?' fluistert Brigitte met afwezige blik. 'U heeft geluk, dames, veel geluk. Onze grote leider Sheik Ali heeft jullie fotos bestudeerd en verwacht jullie binnenkort.' 'Wat gaan we daar doen en waar? vraagt Sabine. 'U wordt de persoonlijke gezelschapsdames van onze grote leider Sheik Ali. Een groot voorrecht, mevrouwen!' Uw Sjeik kan de pot op zegt Sabine in haar eigen taal en dan weer in 't Engels: 'Wat kan ik die Sjeik bijbrengen? Waar is mijn man? Is dat hier een soort mislukte candid camera?' Ze zet een kwaad gezicht op. 'Onze leider heeft veel ervaring met zijn vrouwen en verwent ze één voor één.' 'Ik wil niet verwend worden, beste man, ik ben geen hoer!' 'Mevrouw, spreek dat woord niet uit! Hoer is een decadent begrip dat alleen uw decadente westerse wereld kent! U wordt een favoriete haremvrouw van onze leider, een voorrecht voor weinig vrouwen weggelegd!' U heeft geluk dat hij u koos zoniet hadden we u helemaal anders behandeld'
-------
'Garel, lukte het wat in Brussel Zuid? Was de fanfare daar? Was de ontvangst voldoende plechtig? Daar houden de mensen van, Garel, plechtigheden, hoe meer hoe liever.' 'Sorry, Term, maar ik ben niet zo een plechtigheidsmens! Te veel show en zo. Ik hou van rechtdoor, rechtuit!' 'Jaja, ik weet het Kucht, maar wat brengt dat op? Met al dat rechtdoor van jou zit ik nu met de gepelde garnalen, niet!' 'Ge bedoelt met de gebakken haring?' ''Met de gebakken peren zeker?' zegt een binnenstormende Clem. 'Maar wie we daar hebben, onze Clem, minister van landsverdediging, is terug!' roepen Term en Kucht bijna gelijktijdig uit. 'Hip hip hoera, hip hip hoera...!' 'Niet overdrijven, mannen.' zegt Clem, duidelijk nog niet bekomen van zijn avontuur in Rusland, in de streek van Tjernobil, in een gestrande wagon, zonder eten en drinken en omringd door wilde dieren. 'Nog wat groen, achter de oren?' vraagt Garel met een politiek blikje in zijn ogen. 'Wat is een politiek blikje?' wil Term weten. 'Wat?' 'Een politiek blikje, wat is dat?' 'Dat heb ik toch niet gezegd!' meldt Garel, volkomen terecht. 'Neen maar ik zag het in uw ogen, Garel.' antwoordt Term. 'Term, gij hebt een geweldige opmerkzaamheid, ik had het zelf niet gezien!' 'Wat? Dat politiek blikje, Clem,' antwoordt Garel terwijl Clem zich afvraagt of hij in Rusland een deel van zijn verstand achtergelaten heeft. 'Dus nog wat groen, Clem?' herhaalt Garel zijn vraag. 'Liever groen dan bont en blauw!' replikeert Clem met een politieke blik. 'Onder ons wil ik geen politieke blikken meer zien, heren,' vermaant onze eerste minister Term en allen zwijgen. Zwijgen is goud, denkt Garel Kucht, en goud is beter dan Fortisaandelen.' 'Hebt ge nieuws van die Caren Dash en onze jonge geheiminspecteur Tom Bonnen?' vraagt Clem. 'Die Dash is even terug naar de USA, om te rapporteren en om Bush bij te staan, die in zak en as zit sinds Obama gewonnen heeft, jongen.' zegt Term. 'En die Bonnen heb ik nu naar de Katho-eilanden gestuurd, als ondersteuning voor Volbloed en Bontekoe. Die gaan dat nodig hebben met al die verwikkelingen daar.' vervolgt hij. 'Ik heb ook Volbloed zijn vroegere secretaresse, Machteld, ge weet wel, die ik had opgeeist en die nu voor mij werkte, meegestuurd, kwestie van regelmatig goede verslagen van dat meiske te ontvangen en dus op de hoogte te blijven. Ik vertrouw die bende ginder anders niet meer! Ik hoorde zojuist nog dat Bontekoe zoek is, Bitskummer weg zou zijn met een helicopter en Brigitte en Sabine Volbloed gekidnapt zouden zijn? 'Wat voor een boeltje is me dat daar zeg.' gilt Garel Kucht, 'nog erger dan in de Congo!' 'Zwijg over die Congo, Garel, de nagel aan mijn doodskist zijt gij, samen met die Congo!' 'Vergadering opgeheven.' zegt Term plots, staat op en verlaat zijn bureau zonder één verder woord. 'Wat heeft die?' vraagt Clem aan Garel. 'In zijn bol gekregen, Clem,' antwoordt Garel en schakelt ongezien het opnametoestelletje in zijn binnenzak uit. 'Speelt gij Napoleon, zo met uw hand in uw jas?' vraagt Clem. Garel Kucht knikt wat verrast en besluiteloos en denkt: nu ook al opletten geblazen met die Clem, politiek is een harde stiel!
Sabine en Jules Volbloed wandelen langs de kade van het dorpshaventje. De hoefijzervormige baai is bezaaid met palmbomen en amandelbomen. 'Kijk hier, ook nog sinaasappelen en daar dadels en vijgen!' jubelt Sabine en kijkt in het rond, naar al die heerlijke zuiderse vruchten. 'Het lijkt hier wat op Portofino in Italië, vindt je niet?' zegt Volbloed tegen zijn grote liefde. Het koppel kuiert nu al voor de derde dag doorheen dit kustdorpje en vraagt zich af wanneer die verdere verhoren komen. 'Bontekoe was niet aan het ontbijt deze morgen, vreemd toch.' zegt Sabine. 'Die Bontekoe is niet te schatten zoetje, die heeft waarschijnlijk weer één of ander tijdelijk lief opgescharreld en overnacht daar. We kennen hem, niet?' 'Brigitte vertelde me deze morgen dat de kamermeid opmerkte dat Bontekoe zijn bed onbeslapen was.' 'Zie je wel, die zit op een goeie wei, ergens ten velde. 'Ik vind dat raar Jules, zijn boot is gisterennamiddag naar het haventje gesleept en ligt daar nu moederziel alleen. Hij is toch gek op die boot? Hij zegt altijd dat die boot zijn lievelingsvrouw is! En nu kijkt hij er niet naar om?' Volbloed schudt zijn schouders, knuffelt zijn gezellin en zegt: 'Mijn lievelingsvrouw loopt naast mij. Bontekoe doet maar met zijn leven wat hij wil, maar veel echte warmte zit er niet in.' 'Daar rijdt die Colombo, kijk. Die komt eindelijk naar ons dorp. Ik hoop dat hij er werk van maakt, ik wil stilaan mijn vrijheid terug.' vervolgt Volbloed en kijkt naar de naderende ouwe roestige Renault. Met een ruk stopt de wagen vlak voor Volbloed en Sabine. De plaatselijke inspecteur stapt uit en kijkt heel sip. 'Meneer Volbloed, ik heb ondertussen vernomen dat u inderdaad hoofdcommissaris bent in uw land, met een uitstekende reputatie blijkt. Kan ik u in vertrouwen nemen?' 'Zeker inspecteur. Met wat kan ik u van dienst zijn?' 'Uw collega Bitskummer is blijkbaar gevlucht, meneer Volbloed. Een agent die hem schaduwde heeft dit bevestigd. 'Wat? Worden wij allemaal geschaduwd?' 'Inderdaad, als controle en voor uw veiligheid!' 'Hoe vluchtte hij dan?' 'Met een helicopter, meneer Volbloed, deze morgen! Een tweede probleem is dat uw andere collega nergens meer te bespeuren is. Hij werd door onze geheime dienst gisteren voor het laatst gezien met de heer Bitskummer, aan de Duivelsrots. Daarna geen teken van leven meer! Meneer Volbloed, hier is een telegram van uw premier Term, hij vraagt u om met ons mee te werken om deze zaak snel op te lossen. Kan ik op u rekenen?' 'Natuurlijk inspecteur, maar ik weet eigenlijk van niets. Die helicopter moet toch ergens heen gevlogen zijn?' 'Niet op ons eilandje, meneer, dat weten we zeker.' 'Hoe ver van hier is er nog land, inspecteur?' 'Veel te ver voor een helicopter, sir.' 'Waar is hij dan naartoe?' 'Naar een schip eventueel, ik laat dat nu natrekken.' 'Was die helicopter hier gestationeerd?' 'Neen, die kwam van over zee aangevlogen.' 'Man wat raar,' zucht Volbloed, 'heeft men al uitsluitsel over de dood van die kapitein?' 'Ja, inderdaad, die man had blijkbaar een val gemaakt op zijn hoofd, wel met veel bloedverkies, maar niet ernstig. De wetsdokter denkt dat hij viel na het innemen van een verdovingsmiddel. Hij werd daarna kunstmatig in coma gehouden door injecties recht in het hart. Daar zag de dokter al sporen van op het lichaam van de kapitein. De injecties bevatten een stof die voor ons nog onbekend is. Hij zou de laatste nacht ongeveer rond het tijdstip van de verdwijning van de genaamde Flo een dodelijke inspuiting gekregen hebben die hem snel, ongemerkt en definitief deed inslapen. Een zeer ernstige en georganiseerde misdaad dus. We hebben hier te maken met een criminele organisatie, meneer Volbloed, over de grenzen heen, dat is mijn persoonlijke mening.' Volbloed staart de azuurblauwe einder af, diep in gedachten, en zegt dan: 'Die kapitein zag er fit en monter uit. Die viel toen de storm opkwam, ik vond het al raar voor een kapitein die toch zeebenen heeft! We hadden juist onze aperitieven gekregen van die Flo. Zij gaf ons de aperitieven één voor één. Zij heeft wellicht die verdoving in het glas van de kapitein gekapt?' 'Maar waarom wilde ze die kapitein uitschakelen?' Misschien om zelf het commando over de boot te nemen? Had iemand anders van uw gezelschap zeevaartervaring, commissaris?' 'Eerlijk gezegd ik denk het niet. Tenzij Frits Bitskummer, die heeft een zeilboot?' 'Wij laten nu het eiland doorzoeken. Wellicht vinden we de vermiste Bontekoe snel. Meneer, mevrouw, ik kom straks naar het hotel, dan praten we verder. Nog een prettige namiddag.' Als Colombo uit hun gezichtsveld verdwenen is zegt Volbloed: 'Veel prettig is er niet meer aan, vrees ik.' 'Waar is Brigitte eigenlijk? Ik heb die na het ontbijt niet meer gezien. Waar zou die zitten?' mompelt Sabine. 'Misschien op het strandje?' 'Laten we eens gaan kijken?' 'Okay, zoetje.' De tortelduiven wandelen rustig verder, richting strand en beseffen niet dat ook zij gevaar lopen op dit anders zo vredig eilandje in de zon.
'Term, wat is dat met die Bitskummer en die twee commissarissen zeg, daar op die Katho-eilanden?' vraagt Garel Kucht aan onze premier. 'En waar liggen die eigenlijk. Ik vind die niet terug in mijn atlas!' 'Uwen atlas dateert ook uit de jaren 50, Garel. Toen bestonden die nog niet!' 'En spreek stil aub Garel want we zitten in de Wetstraat en ik denk dat hier alles afgeluisterd wordt!' 'Door wie in godsnaam Term?' 'Door diezelfde, die te weten gekomen is dat wij onze Fortisaandelen verkocht hebben vooraleer Fortis de dieperik inging!' 'Oei! zegt Garel en zet de radio in Term zijn kantoor keihard. Fluisterend gaan ze door. 'Term, ik als minister van het buitenland mag toch wel weten wat er daar gebeurt zeker? 'Garel, houdt u kalm, ge hebt het bij Mobutu, pardon die andere apekop Kabila verknald, wees dus bescheiden!' 'Ik heb de laatste tijd weer veel moeten oplossen in uw plaats, Kucht,' zegt Term met klem. 'Vooreerst heb ik Poetin gekalmeerd met massa's Fortisaandelen, die is terug rustig en zal België niet binnenvallen en als hij het al doet alleen wallonië.' 'Waarom alleen Wallonië, Term?' 'Ik heb hem tijdens mijn bezoek een kaart van Wallonië geschonken, bovenaan bedrukt met "Het Koninkrijk België. Moest hij binnenvallen, het zal maar tot aan de taalgrens zijn." 'Weten Reynders en de PS dat?' 'Zijt ge zot Garel dat ik dat aan hen ga zeggen?' 'Ik dacht dat ge alle Fortisaandelen op tijd verkocht had?' 'Ja, maar ik had perfecte copies laten maken, die heb ik nu aan Poetin gegeven. Content dat hij was!' 'Ik vind dit riskant Term!' 'Perfecte namaak, Garel, zelfs Fortis ziet het verschil niet!' 'Hoe weet ge dat?' 'Die aandelen die ik verlapte op de beurs voor Fortis kapot ging, dat waren ook perfecte copies, Garel!' 'Maar Term, ge lijkt wel een kapitalistische liberaal geworden, zoals ge tekeer gaat, ge doet aan echte haute finance, Term!' 'Ge houdt dat voor uzelf hé Garel, of ik vertel de pers dat ge al tien jaar een maitresse hebt, in de Congo nog wel, ik weet haar zelfs wonen!' 'Maar ik heb helemaal geen maitresse,' antwoordt Kucht verontwaardigd. 'Bewijs dat maar eens, Charel?' zegt Term, met een venijnig lachje. 'Term, bedreig me niet of ik leg aan de pers uit hoe ge het volk van Vlaanderen bedrogen hebt.' 'Okay, okay Garel, we zijn het eens!' 'Morgen gaat gij in Brussel-Zuid met veel tamtam de Clem, Dré Pikkel en die Snik Goet met open armen ontvangen, met veel pers erbij. Dat leidt het volk af van onze echte problemen.' 'Maar wat hoor ik over die boot van die hoofdcommissaris Bontekoe en over die Volbloed en die moorden die gepleegd zouden zijn? Als dat in de pers komt zijn we weer vertrokken voor pakken miserie, Term!' 'Ik zal dat wel oplossen Garel!' Gij houdt er uw pollen van af voordat het weer patat is, hoor je!' 'Ik ben verantwoordelijk voor het buitenland, Term!' 'Officieel wel Garel, voor de rest gaat ge u kalm houden tot de verkiezingen van midden volgend jaar. Ik wil de komende feestdagen leuk en stabiel doorbrengen, hou dus uw bebbel over alles en nog wat!' 'Jaja Term,' en Garel Kucht verlaat het kantoor van Term. Onderweg haalt hij het miniopnameapparaatje uit de binnenzak van zijn jas. Als verzekering voor later denkt hij. Ik moet die Term in mijn macht houden en deze opname helpt me daarbij.
------
Volbloed zit met zijn Sabine op een zonnig terrasje met zicht op een prachtige zee. Beiden genieten van een Gin-Tonic. Volbloed met zijn ega, Bitskummer, Bontekoe en Brigitte zijn ingetrokken in het enige hotel dat het kustdorpje rijk is. Zij moeten op het eilandje blijven maar mogen zich vrij bewegen in het dorp. 'Op verplichte vakantie, mijn zoetje, is dat niet leuk?' zegt Sabine. 'Zeker meisje. Maar afwachten voor hoelang niet?' 'Kijk, daar wandelt Bitskummer, samen met Bontekoe. Ik betrouw die Bitskummer niet, Jules.' 'Waarom niet? Vrouwelijke intuitie, zoetje?' 'Die is meestal betrouwbaar.' antwoordt een glimlachende Sabine.
----
Bontekoe en Bitskummer lopen in snelle pas langs de ruwe rotsachtige kust van het eiland, alsof ze een bestemming hebben. 'Waar brengt ge me naartoe, Frits?' zegt Bontekoe. 'Ik heb bij navraag in het dorp een adres gekregen waar het afgelegen is en lekker te eten valt, Bontekoe, ik wil daar met jou dingen bespreken die de anderen niet aangaan.' 'Hopelijk is het niet te ver, Frits, mijn benen zijn nog snel vermoeid, nog niet volledig hersteld van mijn zwaar accident!' 'Ik denk dat het daar is.' Bitskummer wijst naar een klein gebouw, hoog op een klif, voor driekwart omringd door een blauwe schuimende zee. 'Te hoog voor mijn benen, Frits, daar geraak ik niet.' 'Toch wel Bontekoe, er is een lift aan de voet van de rots, zegden ze mij.'
De Colombo-achtige inspecteur en zijn assistent hebben ondertussen de boot grondig geïnspecteerd. De twee hebben elke passagier apart verhoord. Als iedereen is overgestapt op de patrouilleboot roepen de twee rechercheurs de groep bij elkaar. Heren en dames, we vertrekken nu naar onze kantoren. Ik ben verplicht om u nog enkele dagen op ons eiland vast te houden tot het onderzoek afgelopen is. Alleen mevrouw Sabine Volbloed en de heer Bontekoe zijn straks vrij om te vertrekken indien ze dit wensen. 'Uit de verhoren onthou ik:' 'Het lijkt erop dat Brigitte Pijpen de laatste was die de genaamde Flo nog gezien heeft. Rond één uur 's morgens, denkt ze.' Zowel Volbloed als Bitskummer hoorden 's nachts een tijdje aanhoudend geklots van water. Volbloed sliep niet en Bitskummer werd wakker van dat geklots. Het tijdstip is moeilijk te bepalen. Bitskummer denkt dat het tussen één en twee vannacht was.' 'Wat de kapitein betreft, iedereen is het over hem eens. Hij ademde duidelijk rustig en regelmatig. Zijn kleur was nogal bleekjes maar soms knipperde hij met de ogen alsof hij wakker ging worden. De laatste die hem zag was Bitskummer denken wij, gisteravond omstreeks negen uur.' 'Een vreemde manier van handelen,' mompelt Bontekoe, 'zo zijn conclusies aan mogelijke verdachten meedelen!' 'Hij lijkt wel op een schooldirecteur die stoute leerlingen vermaant;' zegt Brigitte. 'Trouwens Brigitteke van mij, ik heb nog een vraagske. Zei die Volbloed nu niet dat gij ook commissaris zijt? Was dat om meer indruk te maken tegenover die inspecteurs hier?' 'Neen commissaris, ten eerste ben ik geen Brigitteke van mij, ik wil dat nooit meer horen. Ten tweede ben ik inderdaad tot commissaris benoemd door hoofdcommissaris Volbloed.' zegt Brigitte en bekijkt Bontekoe met een giftige blik. Bontekoe zijn adamsappel gaat op en neer. Die heeft haar op de tanden gekregen denkt hij. Ik wist zelfs niet dat Volbloed hoofdcommissaris geworden is! Tijdens mijn afwezigheid is er nogal wat gebeurd! 'Goed,' zegt Colombo, 'nu kunnen we vertrekken naar het vasteland. De onderofficier en mijn assistent blijven op het gestrande schip, tot het tij keert. Bij vloed komt een sleepboot de boot weghalen.' 'Okay captain, go ahead!' De grommende motoren breken de doodse stilte op de vredige zee. De patrouilleboot verwijdert zich zijdelings van het gestrande motoryacht, als een krab, en zet dan koers naar de kust, full throttle, vijfentwintig kilometers verderop. 'Aan die onderzoekers niets zeggen over de duikerspakken, geen woord daarover aub,' fluistert Bontekoe de anderen in het oor. 'Duikerspakken? Waar? Waarover heeft hij het?' Dat vragen Brigitte, Sabine en de anderen zich in stilte af. 'Ik blijf bij jou zolang ze jou hier vasthouden, Jules.' fluistert Sabine in Volbloed's oor. 'Ik ga hier niet weg tot mijn boot vrijgegeven wordt.' zegt Bontekoe tegen Colombo.'Hoelang kan dit duren?' 'Dat hangt van onze snelheid af,' antwoord Colombo, 'op onze Katho eilanden nemen wij onze tijd, niet zoals bij jullie met je gehaastheid, slecht voor de gezondheid.' Een vrolijk lachje volgt. 'Dat kan hier nog lang duren vrees ik, Volbloed,' zegt Frits Bitskummer die er erg nerveus bijloopt. Ook Volbloed en Sabine merken dit op. 'Die Bitskummer, kent ge die al lang?' vraagt Sabine terwijl ze Bitskummer gadeslaat. 'Neen, zoetje, eigenlijk niet.' is Volbloed zijn stil antwoord.
------
De kleine onderzeeër is klaar om te duiken. Een jonge atlethische vrouw seint vanuit de controlekamer een bericht door, in code. 'Hier Firenze. Opdracht mislukt wegens storm en motorpech. Heb schade kunnen beperken. Sporen uitgewist waar mogelijk. Full report volgt asap. 'Kapitein, graag nu de diepte in,' lacht ze. 'Is de heli op komst?' 'Yes mam, hij zal ter plaatse zijn op het gevraagde uur.' 'U bent een moedige vrouw, mam, een echte kameraad.' De vrouw knikt en legt zich neer om wat te rusten. Acht uur lang zwemmen in koud zeewater is geen sinicure. Zeer zwaar, zelfs voor een getrainde oud-zwemkampioene....
In het gastenboek van Herman Brusselmans antwoordt Dolfke wel eens op vragen en opmerkingen van andere gasten. U moet maar eens kijken op www.brusselmans.be
Een zekere Wim schrijft: Beste Dolfke, Ik volg die gesprekken hier op de voet en vanuit mijn bed. Ik heb zelf acht à tien opgroeiende kinders. Pas toch maar op manneke! De vuile was van je mama en je tante buitenhangen is niet netjes hoor. Weten zij wel dat ge hier allerlei privédingen vertelt? En pas op manneke met onbekenden op dit internet, ge weet nooit met wie ge te doen hebt hé! Er zitten soms rare kwieten tussen hoor! Of gevaarlijke gasten! Iets anders nu. Je tante Marie is dus een lekker brokje? Vraag eens dat ze naar mij schrijft Dolfke, en of ze van kindjes maken houdt? Salukes. Wim
Dolfke zijn antwoord:
Die rare van daarjuist, Wim heet hij, kan dat onze buurman zijn? Die heet ook Wim, heeft ook héél veel kindjes en ligt altijd in zijn bed zegt ons buurvrouw. Behalve in de zomer, als mijn tante Marie in haar monokino in de tuin ligt te zonnen, dan komt hij altijd over de haag vanalles vragen. Oerenbok fluistert mijn tante dan. Hetzelfde woord dat daarstraks mijn mama tegen meester Frank riep, voordat hij met zijn valies weg was. Op reis denk ik. Mijn tante moest toch even ons mama troosten. Met oerenbokken zijn we niets meisje zei ze tegen mijn mama. Ze is de zus van ons mama, wist ge dat al? Dat woordje oerenbok staat niet in mijn woordenboekske. Ik zou graag weten wat dat wil zeggen. Waarschijnlijk een ander woord voor man denk ik. Gij denkt heel veel voor een klein bazeke zegt mijn nonkel Rudy altijd, maar ik zie die niet veel. Abnormaal veel zegt hij. Moest ik het niet weten ik zou denken dat ge al volwassen zijt, Dolfke, zegt hij dan. Hij is bewaker van een firma op de boekenbeurs. Hij bewaakt de stand van meneer Brusselmans denk ik. Ziede, ik ben weer bezig met te denken. Zou ik eens gaan bellen bij de buurman? Beter niet. Ons mama is ook naar de boekenbeurs met tante Marie en ik moet braaf thuis blijven. Ik denk dat ik bijna aan tweeduizendtweehonderd karakters ben, ik stop dus maar. Een lekker brokske zou dat een ander woord zijn voor vrouw? De heer en mevrouw, of De oerenbok en lekker brokske, Dat tweede klinkt toch schoner in het oor vind ik. Ik ken ook al een paar Engelse woorden, meneer Erwin, van mijn nonkel geleerd: Fok Joe! zegt hij altijd tegen zijn vriendin Patricia.
En zo gaan die gesprekken met andere gasten maar door....
Ze zaten er verslagen bij. Nu was die hulpvaardige dienster Flo weg. Dat deed hen terugdenken aan de ongelukkige lichtmatroos die tijdens de hevige storm over boord viel en verdween in de verraderlijke kolkende zee. Op dit moment was de zee hun vriend. De zachte luwte op het azuurblauw wateroppervlak, het leek op een paradijs, een droom. Toch was er geen vrolijkheid. De boot van de kustwacht kwam langs om de gehavende kapitein op te halen. Een verpleger en dokter in witte jassen hadden de slapende kapitein met noodbed en al op het achterdek geplaatst, waar meer ruimte was voor een eerste onderzoek. Volbloed en de anderen kijken toe. De dokter bekijkt de man op het noodbed, beweegt met één vinger het ooglid van de patient, op en neer. Het lichtstraaltje van een soort minilampje schijnt in het oog. Hetzelfde ritueel met het ander oog. Dan neemt hij het deken van de man weg en betast de borstkas en de buik, alsof hij ze kneedt, voelt aan vingers en tenen en staart naar de torso, in diep gepeins. De anderen blijven met spanning toekijken. Hij zucht, schudt lichtjes met het hoofd en dekt de man af, met het laken, volledig tot ver over zijn hoofd. 'Waarschijnlijk vermoord.' zegt de dokter op monotone toon. Dan richt hij zich naar de schipper van de kustwacht. 'Ik denk moord,' herhaalt hij. De anderen bewegen niet en bekijken mekaar met doffe vragende ogen. De Kustwachtschipper roept de wal op. 'Pan Pan, politiebijstand gevraagd. Dringend wegens verdachte dood van een passagier, over.' 'Hallo, hier de kustwacht, wij sturen onmiddellijk een rechercheur, blijf ter plaatse en op post, out,' 'Waarom denkt u dat, dokter?' fluistert Bitskummer stilletjes, alsof niemand het mag horen. 'Als dokter heb ik de plicht bij een verdacht overlijden alleen met de politie en de onderzoeksrechter te praten, het spijt me;' zegt de dokter en stapt over het loopbruggetje richting de patrouilleboot. De verpleger blijft zwijgend naast het afgedekte lijk staan alsof hij het bewaakt. 'Vermoord?' fluistert commissaris Volbloed tegen zijn collega Bontekoe. Brigitte kijkt hen beide aan met vraagtekens in haar mooie ogen. Plots staat Bontekoe op en roept: 'De duikerspakken! Die moet ik bekijken!' en wil de trap af naar de kajuiten. 'Sorry, sir, maar u blijft beter hier, niets aanraken of verplaatsen tot de recherche ter plaatse is,' komt de kunstwachtkapitein tussenbeide. Bontekoe keert terug op zijn stappen en antwoordt: 'wij zijn commissarissen,' en hij wijst naar Volbloed. 'Ook deze dame is commissaris,' valt volbloed hem in de rede. Bontekoe bekijkt Volbloed verbaasd, fronst zijn voorhoofd, draait even zijn hoofd richting Brigitte maar zegt verder niets. 'U kan zeggen wat u wil heren, we hebben daar geen bewijzen van en trouwens u bent zeker niet bevoegd in dit deel van de wereld. U komt uit België nietwaar?' zegt een kustwachtofficier die naast de verpleger komt staan. 'Bontekoe, waarom had je het over duikersgerief?' wil Volbloed weten. 'Hoe denk je dat die Flo, of hoe heet ze, vanop mijn boot, midden in zee, bij zacht weer, plots verdwenen is, Volbloed? En hoe kan die kapitein vermoord zijn op dit schip? Door één van ons misschien?' Daar zit wat in denkt Volbloed en laat de film van de laatste 24 uren teruglopen in zijn geheugen. Hij tracht zich de dingen te herinneren die bijzonder of eigenaardig leken. Ook de op het eerste gezicht onbenullige zaken die de laatste uren gebeurden projecteert hij in zijn geoefend rechercheursbrein. Dan gaat er plots een lichtje branden. Zou het kunnen dat...denkt hij....
Lieve mensen, Kijk nog eens één keer naar Het Seppe Dagboek, op www.bloggen.be Je wordt er ijzig stil van. Zeur niet meer om kleinigheden in je leven. Wees tevreden dat je gespaard bleef van wat Seppe en zijn ouders overkomt. Jules
Het kleine bootje meert aan tegen het gestrande motoryacht. De vreugde van het weerzien is overweldigend. Iedereen omhelst iedereen. De schipper van het reddingsbootje deelt voedselpakketen uit en flesjes drank. Hiermee laven Volbloed en zijn gezellen zich mateloos. 'Niet te veel in één keer drinken,' zegt Sabine die in het gewone leven verpleegkundige is en weet waarover ze praat. Als iedereen tot bedaren komt en de tranen van blijdschap opgedroogd zijn, praat de schipper via zijn marifoon met de kustwacht om verdere dingen te regelen. Ze zullen echter moeten wachten tot het hoge tij is om Bontekoe zijn schip los te trekken en weg te slepen tot aan het vasteland. Dat ligt ongeveer 20 km verderop. 'Bontekoe, hoe kom jij hier?' is het eerste wat Volbloed vraagt, nadat hij bekomen is van alle emoties, 'en jij, mijn prinses, hoe is het mogelijk dat jij hier bent?' Aandachtige lezers weten ondertussen dat hij Sabine bedoelt. Bontekoe en 'prinses' vertellen beurtelings het ganse verhaal. Ik werd vrijgelaten na het enige telefoontje dat ik mocht plegen. Ik belde mijn goede vriendin Paris Hilton op. Die vloog onmiddellijk naar haar Hilton in Peking. Vandaar belde ze Jacques Rogge op. Die heeft zeer nauwe contacten met de Chinese overheid sinds hij de Olympische spelen daar organiseerde. In een wip werd ik vrijgelaten en de Chinezen vlogen mij onmiddelijk naar België. Daar hoorde ik wat er gebeurd was. Om jullie te kunnen helpen moest ik dan een groot geheim prijsgeven. Ik moet jullie nu dus ook dat groot geheim verklappen, vrienden. Een geheim dat slechts enkele leden van de staatsveiligheid kenden. Ik ben al jaren spion en informant voor de staatsveiligheid en voor de CIA. Mijn zogenaamde vakantiebootreizen waren undercover-operaties voor mijn spionnenwerk. Vandaar dat sommigen, o.a. bepaalde leden van de geheime dienst, mij verdacht vonden, zoals Dré Pikkel bijvoorbeeld. Mijn boot is heel speciaal. In de kiel en in de boeg zijn fijngevoelige instrumenten ingebouwd, ontvangers en zenders die via spionagesatelieten van de Navo en het Pentagon alle bewegingen en gegevens van de boot registreren. Toen ik terug was en hoorde dat Volbloed, Bitskummer en Brigitte een opdracht gekregen hadden van Term, een opdracht die door de onverwachte stormen mislukte, met het resultaat dat jullie vermist waren, heb ik mijn dekmantel bij de betrokken topmensen van de overheid bekend gemaakt. Via Caran Dash met haar CIA topcontacten konden wij jullie opsporen. Jullie liggen niet zo ver van de Katho eilanden. Sabine Volbloed eiste meteen dat ze meeging, en dit werd toegestaan door Garel Kucht. En hier zijn we nu, beste vrienden, ik ben zeer blij met de goede afloop, ondanks het verlies van mijn dekmantel. Ik deed die geheime opdrachten zeer graag. Maar tot daartoe! Jullie zijn gered en ik ben uit een hachelijk avontuur gekropen. 'Waar is Flo eigenlijk?' vraagt Volbloed en kijkt in het rond. 'Zij is gisterenavond naar haar kajuit gegaan met migraine, sindsdien niet meer gezien eigenlijk.' meldt Brigitte. 'Onze gewonde zeekapitein ligt bij haar in de kajuit, ze ging hem verzorgen zei ze gisteren nog.' voegt Brigitte eraan toe. 'Flo, Flo,' roepen ze in koor, 'waar ben je?' Brigitte die bij Flo aanklopt krijgt geen antwoord en opent snel de kajuitdeur. Flo is nergens te zien. De gewonde kapitein ligt op een berrie en schijnt nog steeds te slapen. Bitskummer die de rest van het schip doorzoekt vindt ook geen Flo. 'Kan die overboord geslagen zijn vanacht?' wil Bontekeo weten. Niemand heeft daar een antwoord op. Flo is dus verdwenen. Op het schip is het vreugdegevoel plots weg....
Mag ik mijn oprechte dank uitspreken tegenover de Goden en tegenover de Amerikaanse kiezers? Voor die overwinning van Obama als nieuwe USA president!
De meerderheid van de amerikanen is dus toch niet zo dom als algemeen aangenomen. Blijft nu de vraag wanneer het Kwade weer gaat toeslaan. Ik denk dan aan JF Kennedy! Obama loopt groot risico zijn ambtstermijn nooit uit te doen! De ultraconservatieven (o.a. de oliemaffiabende van Bush en co) zullen wel een zwakzinnige gek vinden die op de nieuwe president raak zal schieten! Ik vrees het ergste. Maar vandaag is een historische dag geworden. Hopelijk blijft het niet bij een kleine vermelding in de geschiedenisboeken die nu nog ongeschreven zijn. Goden, laat Obama lang en gezond leven, bescherm hem tegen de duivels als het moet! Uw schepselen met een hart en een gezond verstand zullen er goed bij varen.
Bitskummer is naast Volbloed komen staan op het achterdek van Bontekoe zijn mooi maar door de storm erg toegetakeld motoryacht. Volbloed kijkt nog steeds door die verrekijker, met gefronst voorhoofd. Bitskummer merkt de frons en vraagt: 'Wat zie je?' 'Man niet te geloven, een enorm groot schip.' 'Wat, wat? Volbloed hallucineer je of wat? Dat bootje is een notedop groot!' zegt Bitskummer die in de verte staart. 'Dan moet je zelf maar eens kijken, Bitskummer, dat kun je niet geloven!' fluistert Volbloed en geeft de verrekijker aan zijn kompaan. Bitskummer kijkt erdoor, richting het bootje. 'Man, dat kan niet waar zijn, een enorm schip met op het dek allemaal vrouwen in bikini, man waar zijn we verzeild?' orakelt Bitskummer en klinkt té opgewekt voor de situatie waarin de heren zich bevinden. Met het blote oog zien ze enkel een klein speedbootje maar door die verrekijker een enorm schip met voor gezonde mannen op zijn minst zeer aantrekkelijke bemanning. Bitskummer richt de verrekijker nu naar de hemel en blijft dat groot schip vol blote vrouwen zien. Dan zucht hij en licht zijn schouders. 'Volbloed, dat is een regelrechte fop-verrekijker, wel een verrassend goeie, van die Bontekoe waarschijnlijk, de gek, de vrouwenzot!' 'Leuk gevonden maar net nu niet om te lachen.' valt Volbloed hem in de rede. Met het blote oog is nu te zien wie naar hen toevaart. 'Kunt ge geloven wat ik zie, Volbloed? Een mooie vrouw en een vent met een enorm repeteergeweer, en nog één aan het roer.' Volbloed knikt en blijft staren. Tot zijn ontzetting herkent hij in die vrouw plots zijn eigen Sabine, maar hij zwijgt want hij gelooft zijn ogen niet. Een paar seconden later, turend over die immense zee zegt Bitskummer: 'Volbloed, als ik het goed heb is die vrouw in die boot jouw vrouw, hoe kan dat nu?' Volbloed blijft voor hem uit staren, naar het schuitje in de verte en knikt bevestigend. 'Zijn wij beiden gek aan 't worden, mijn vriend?' vraagt Bitskummer. Brigitte die ondertussen op het dek verschenen is met een tweede verrekijker, mompelt: 'Chef, die vrouw in die boot lijkt op uw vrouw!' Volbloed is gaan zitten want hij kan het niet bevatten. Hoe komt zijn gezellin in godsnaam hier, ergens midden op zee waar hij ronddwaalt? Geen kat kan weten waar ze zitten en toch is ze daar? Droomt hij? Door de schrille gil van Brigitte ontwaakt Volbloed uit zijn verwarring. 'Chef, dit kan niet, die man in dat bootje met dat geweer is hoofdcommissaris Bontekoe! Ik sta versteld!' roept ze uit. 'Breekt mijn klomp meisje, je hebt gelijk!' is alles wat Volbloed over zijn lippen krijgt. 'Chef, ik ben door u benoemd tot commissaris, ik wil dus niet dat Bontekoe me weer aanspreekt met zijn 'Brigitteke van mij'. Als hij dat durft neem ik ontslag.' zegt de kordate jonge vrouw. 'Ik begrijp niet hoe hij hier kan opdagen, Brigitte? Hij zat een week geleden nog ergens in een Chinese gevangenis! We zijn duidelijk niet meer bij met het nieuws en de ontwikkelingen van de laatste dagen.' In de verte zien ze de twee bekenden in het bootje met hun armen zwaaien en juichen. Sabine en Bontekoe hebben Volbloed en co duidelijk herkend....
Commissaris Volbloed en zijn vriend Pikkel hadden dezelfde problemen. De ene in een boot, de andere in een treinwagon. Volbloed was omringd door water met haaien. Pikkel door wilde natuur met veel roofdieren. Beiden zaten ondertussen zonder eten en drinken. Met lege batterijen, geen water meer. Dus danig in de puree. Pikkel zat vast in een treinwagon, midden in de natuur. Volbloed zat ook vast, op een boot, want het levenloze vaartuig wiegelde niet langer op de deinende zee, maar was op een zandbank terechtgekomen. Volbloed was daar blij om want hij is niet-zeeziekbestendig en had zichzelf de laatste dagen minstens tweemaal uitgekotst.
Naar geheimagent Pikkel was een krakkemikkige oude stoomloc op weg, gestuurd door de Russische overheid. Dat had onze Garel Kucht, de minister van verre betrekkingen geregeld. Als die minister wat regelt is het altijd prijs. Kijk maar naar onze Congo en de Kivu-streek! Zo goed als opgelost.
Volbloed en Bitskummer hadden al vuurpijlen afgeschoten want ze dachten in de verre verte doorheen de lichte mist land te bespeuren. De twee dames hadden zich teruggetrokken in hun slaapkajuit want ze hadden last van regels en zonder verfrissend en reinigend water zaten ze daarmee wat in de problemen. Ik ben blij dat ik een vent ben dacht Volbloed en Bitskummer dacht hetzelfde maar zei ook niets. Na hun laatste vuurpijl zaten de beide mannen te wachten op wat komen ging. Die twee zagen er maar miserabel uit. Stoppelbaard van 10 dagen en niet gewassen. Ze hadden de watervoorraad aan de dames gegeven, gentlemen die ze zijn. Ze stonken nu wel tien uur boven de wind, vandaar dat ze op het bovendek in open lucht bleven zitten. Binnen in de kajuiten geurde het trouwens ook niet zo geweldig. Die vijfde passagier rook dat niet. De kapitein van dienst sliep immers, nog altijd in coma, zo leek het.
Pikkel, Clem en Snik in die wagon zaten er wat versuft bij. 'Ik hoor iets' zei Clem plots. 'Mijn lege buik die grolt.' antwoordde Pikkel. 'Troef.' riep Snik. Ze waren immers aan het kaarten, dat deden ze nu al voor de zesde dag. 'Zwijg' zei Clem. 'Shuut' zei Pikkel. En ja, waarachtig van heel ver klonk het geluid van een goede oude romantische stoomlocomotief. De machinist liet zijn stoomfluit op volle kracht zijn gang gaan. Alle drie sprongen ze recht en jubelden. Rond hun wagon verdwenen één voor één die wilde dieren die hen bijna een week hadden belaagd.
Toen de loc zich gekoppeld had aan de wagon gaf de machinist een brief aan Pikkel. In het Nederlands opgesteld. Hij las luidop.
'Heren Pikkel, Clem en Goet, U wordt op de kosten van de Belgische staat met deze loc en zijn Russische bemanning naar Brussel Zuid gebracht alwaar ik u zal onthalen met de aanwezige voltallige nationale en internationale pers erbij. De machinist zal zorgen voor het nodige eten en drinken. Goed reis, Getekend Garel Kucht. Minister van verre betrekkingen.'
'Ik hoor iets.' roept Bitskummer. 'Mijn lege maag.' antwoordt Volbloed. 'Neen, luister.' 'Een motor?' vraagt Volbloed. Dan zien ze bijna tegelijk aan de horizon een motorbootje opdagen. Volbloed springt recht. 'Brigitte, Flo, kom kijken, we zijn gered!' jubelt de commissaris. Nu zien ze duidelijk een motorboot naderen met twee figuren erin. 'Ik neem dat vuurpijlpistool, als wapen, je weet maar nooit.' fluistert Bitskummer. Volbloed vind dat een rare opmerking maar beseft dat op de wereldzeeën nogal wat piraten rondhangen en voelt zich plots veel minder blij. 'Brigitte en Flo, blijf in jullie kajuiten en geen geluid maken!' roept Volbloed naarbinnen. 'Waarom?' vraagt Brigitte met halfopen kajuitdeur. 'Je weet maar nooit, misschien zijn het piraten.' zegt Volbloed een beetje bedrukt.' 'Chef, onze dienstwapens liggen in mijn kajuit, hebben we die dan niet nodig?' 'Neen, Brigitte, hou ze bij jou, we zien wel!' Volbloed, ondanks een lege maag is weer volledig op zijn positieven. 'Hier een verrekijker,' zegt Brigitte en werpt het ding naar Volbloed. Vrouwen zijn toch altijd een tikkeltje sneller en logischer als het er op aankomt denkt Volbloed. Bitskummer en Volbloed wachten gespannen af wie op hen afkomt. Dan focust Volbloed de verrekijker en kijkt door het vizier. 'Jongens toch, wat is me dat zeg,' broebelt hij in zijn dialect. 'Wat, wat?' vraagt Bitskummer.
Literatuur
