Volbloed Episode 69   Vreemd

Ze zaten er verslagen bij. Nu was die hulpvaardige dienster Flo weg. Dat deed hen terugdenken aan de ongelukkige lichtmatroos die tijdens de hevige storm over boord viel en verdween in de verraderlijke kolkende zee. Op dit moment was de zee hun vriend. De zachte luwte op het azuurblauw wateroppervlak, het leek op een paradijs, een droom. Toch was er geen vrolijkheid. De boot van de kustwacht kwam langs om de gehavende kapitein op te halen. Een verpleger en dokter in witte jassen hadden de slapende kapitein met noodbed en al op het achterdek geplaatst, waar meer ruimte was voor een eerste onderzoek. Volbloed en de anderen kijken toe. De dokter bekijkt de man op het noodbed, beweegt met één vinger het ooglid van de patient, op en neer. Het lichtstraaltje van een soort minilampje schijnt in het oog. Hetzelfde ritueel met het ander oog. Dan neemt hij het deken van de man weg en betast de borstkas en de buik, alsof hij ze kneedt, voelt aan vingers en tenen en staart naar de torso, in diep gepeins. De anderen blijven met spanning toekijken. Hij zucht, schudt lichtjes met het hoofd en dekt de man af, met het laken, volledig tot ver over zijn hoofd. 'Waarschijnlijk vermoord.' zegt de dokter op monotone toon. Dan richt hij zich naar de schipper van de kustwacht. 'Ik denk moord,' herhaalt hij. De anderen bewegen niet en bekijken mekaar met doffe vragende ogen. De Kustwachtschipper roept de wal op. 'Pan Pan, politiebijstand gevraagd. Dringend wegens verdachte dood van een passagier, over.' 'Hallo, hier de kustwacht, wij sturen onmiddellijk een rechercheur, blijf ter plaatse en op post, out,'
'Waarom denkt u dat, dokter?' fluistert Bitskummer stilletjes, alsof niemand het mag horen.
'Als dokter heb ik de plicht bij een verdacht overlijden alleen met de politie en de onderzoeksrechter te praten, het spijt me;' zegt de dokter en stapt over het loopbruggetje richting de patrouilleboot. De verpleger blijft zwijgend naast het afgedekte lijk staan alsof hij het bewaakt.
'Vermoord?' fluistert commissaris Volbloed tegen zijn collega Bontekoe. Brigitte kijkt hen beide aan met vraagtekens in haar mooie ogen.
Plots staat Bontekoe op en roept: 'De duikerspakken! Die moet ik bekijken!' en wil de trap af naar de kajuiten.
'Sorry, sir, maar u blijft beter hier, niets aanraken of verplaatsen tot de recherche ter plaatse is,' komt de kunstwachtkapitein tussenbeide.
Bontekoe keert terug op zijn stappen en antwoordt: 'wij zijn commissarissen,' en hij wijst naar Volbloed. 'Ook deze dame is commissaris,' valt volbloed hem in de rede. Bontekoe bekijkt Volbloed verbaasd, fronst zijn voorhoofd, draait even zijn hoofd richting Brigitte maar zegt verder niets.
'U kan zeggen wat u wil heren, we hebben daar geen bewijzen van en trouwens u bent zeker niet bevoegd in dit deel van de wereld. U komt uit België nietwaar?' zegt een kustwachtofficier die naast de verpleger komt staan.
'Bontekoe, waarom had je het over duikersgerief?' wil Volbloed weten.
'Hoe denk je dat die Flo, of hoe heet ze, vanop mijn boot, midden in zee, bij zacht weer, plots verdwenen is, Volbloed? En hoe kan die kapitein vermoord zijn op dit schip? Door één van ons misschien?'
Daar zit wat in denkt Volbloed en laat de film van de laatste 24 uren teruglopen in zijn geheugen. Hij tracht zich de dingen te herinneren die bijzonder of eigenaardig leken. Ook de op het eerste gezicht onbenullige zaken die de laatste uren gebeurden projecteert hij in zijn geoefend rechercheursbrein. Dan gaat er plots een lichtje branden. Zou het kunnen dat...denkt hij....

Wordt vervolgd

Volbloed Episode 68   Vermist.

Het kleine bootje meert aan tegen het gestrande motoryacht. De vreugde van het weerzien is overweldigend. Iedereen omhelst iedereen. De schipper van het reddingsbootje deelt voedselpakketen uit en flesjes drank. Hiermee laven Volbloed en zijn gezellen zich mateloos. 'Niet te veel in één keer drinken,' zegt Sabine die in het gewone leven verpleegkundige is en weet waarover ze praat.
Als iedereen tot bedaren komt en de tranen van blijdschap opgedroogd zijn, praat de schipper via zijn marifoon met de kustwacht om verdere dingen te regelen.
Ze zullen echter moeten wachten tot het hoge tij is om Bontekoe zijn schip los te trekken en weg te slepen tot aan het vasteland. Dat ligt ongeveer 20 km verderop.
'Bontekoe, hoe kom jij hier?' is het eerste wat Volbloed vraagt, nadat hij bekomen is van alle emoties, 'en jij, mijn prinses, hoe is het mogelijk dat jij hier bent?' Aandachtige lezers weten ondertussen dat hij Sabine bedoelt.
Bontekoe en 'prinses' vertellen beurtelings het ganse verhaal.
Ik werd vrijgelaten na het enige telefoontje dat ik mocht plegen. Ik belde mijn goede vriendin Paris Hilton op. Die vloog onmiddellijk naar haar Hilton in Peking. Vandaar belde ze Jacques Rogge op. Die heeft zeer nauwe contacten met de Chinese overheid sinds hij de Olympische spelen daar organiseerde. In een wip werd ik vrijgelaten en de Chinezen vlogen mij onmiddelijk naar België. Daar hoorde ik wat er gebeurd was. Om jullie te kunnen helpen moest ik dan een groot geheim prijsgeven. Ik moet jullie nu dus ook dat groot geheim verklappen, vrienden. Een geheim dat slechts enkele leden van de staatsveiligheid kenden. Ik ben al jaren spion en informant voor de staatsveiligheid en voor de CIA. Mijn zogenaamde vakantiebootreizen waren undercover-operaties voor mijn spionnenwerk.
Vandaar dat sommigen, o.a. bepaalde leden van de geheime dienst, mij verdacht vonden, zoals Dré Pikkel bijvoorbeeld. Mijn boot is heel speciaal. In de kiel en in de boeg zijn fijngevoelige instrumenten ingebouwd, ontvangers en zenders die via spionagesatelieten van de Navo en het Pentagon alle bewegingen en gegevens van de boot registreren. Toen ik terug was en hoorde dat Volbloed, Bitskummer en Brigitte een opdracht gekregen hadden van Term, een opdracht die door de onverwachte stormen mislukte, met het resultaat dat jullie vermist waren, heb ik mijn dekmantel bij de betrokken topmensen van de overheid bekend gemaakt. Via Caran Dash met haar CIA topcontacten konden wij jullie opsporen. Jullie liggen niet zo ver van de Katho eilanden. Sabine Volbloed eiste meteen dat ze meeging, en dit werd toegestaan door Garel Kucht.
En hier zijn we nu, beste vrienden, ik ben zeer blij met de goede afloop, ondanks het verlies van mijn dekmantel. Ik deed die geheime opdrachten zeer graag. Maar tot daartoe! Jullie zijn gered en ik ben uit een hachelijk avontuur gekropen.
'Waar is Flo eigenlijk?' vraagt Volbloed en kijkt in het rond.
'Zij is gisterenavond naar haar kajuit gegaan met migraine, sindsdien niet meer gezien eigenlijk.' meldt Brigitte.
'Onze gewonde zeekapitein ligt bij haar in de kajuit, ze ging hem verzorgen zei ze gisteren nog.' voegt Brigitte eraan toe.
'Flo, Flo,' roepen ze in koor, 'waar ben je?'
Brigitte die bij Flo aanklopt krijgt geen antwoord en opent snel de kajuitdeur. Flo is nergens te zien. De gewonde kapitein ligt op een berrie en schijnt nog steeds te slapen.
Bitskummer die de rest van het schip doorzoekt vindt ook geen Flo.
'Kan die overboord geslagen zijn vanacht?' wil Bontekeo weten.
Niemand heeft daar een antwoord op.
Flo is dus verdwenen.
Op het schip is het vreugdegevoel plots weg....

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 66   Ontknoping

Commissaris Volbloed en zijn vriend Pikkel hadden dezelfde problemen. De ene in een boot, de andere in een treinwagon. Volbloed was omringd door water met haaien. Pikkel door wilde natuur met veel roofdieren. Beiden zaten ondertussen zonder eten en drinken. Met lege batterijen, geen water meer. Dus danig in de puree. Pikkel zat vast in een treinwagon, midden in de natuur. Volbloed zat ook vast, op een boot, want het levenloze vaartuig wiegelde niet langer op de deinende zee, maar was op een zandbank terechtgekomen. Volbloed was daar blij om want hij is niet-zeeziekbestendig en had zichzelf de laatste dagen minstens tweemaal uitgekotst.

Naar geheimagent Pikkel was een krakkemikkige oude stoomloc op weg, gestuurd door de Russische overheid. Dat had onze Garel Kucht, de minister van verre betrekkingen geregeld. Als die minister wat regelt is het altijd prijs. Kijk maar naar onze Congo en de Kivu-streek! Zo goed als opgelost.

Volbloed en Bitskummer hadden al vuurpijlen afgeschoten want ze dachten in de verre verte doorheen de lichte mist land te bespeuren. De twee dames hadden zich teruggetrokken in hun slaapkajuit want ze hadden last van regels en zonder verfrissend en reinigend water zaten ze daarmee wat in de problemen. Ik ben blij dat ik een vent ben dacht Volbloed en Bitskummer dacht hetzelfde maar zei ook niets. Na hun laatste vuurpijl zaten de beide mannen te wachten op wat komen ging. Die twee zagen er maar miserabel uit. Stoppelbaard van 10 dagen en niet gewassen. Ze hadden de watervoorraad aan de dames gegeven, gentlemen die ze zijn. Ze stonken nu wel tien uur boven de wind, vandaar dat ze op het bovendek in open lucht bleven zitten. Binnen in de kajuiten geurde het trouwens ook niet zo geweldig. Die vijfde passagier rook dat niet. De kapitein van dienst sliep immers, nog altijd in coma, zo leek het.

Pikkel, Clem en Snik in die wagon zaten er wat versuft bij. 'Ik hoor iets' zei Clem plots. 'Mijn lege buik die grolt.' antwoordde Pikkel. 'Troef.' riep Snik. Ze waren immers aan het kaarten, dat deden ze nu al voor de zesde dag. 'Zwijg' zei Clem. 'Shuut' zei Pikkel. En ja, waarachtig van heel ver klonk het geluid van een goede oude romantische stoomlocomotief. De machinist liet zijn stoomfluit op volle kracht zijn gang gaan. Alle drie sprongen ze recht en jubelden. Rond hun wagon verdwenen één voor één die wilde dieren die hen bijna een week hadden belaagd.

Toen de loc zich gekoppeld had aan de wagon gaf de machinist een brief aan Pikkel. In het Nederlands opgesteld. Hij las luidop.

'Heren Pikkel, Clem en Goet,
U wordt op de kosten van de Belgische staat met deze loc en zijn Russische bemanning naar Brussel Zuid gebracht alwaar ik u zal onthalen met de aanwezige voltallige nationale en internationale pers erbij. De machinist zal zorgen voor het nodige eten en drinken.
Goed reis,
Getekend
Garel Kucht.
Minister van verre betrekkingen.'

'Ik hoor iets.' roept Bitskummer. 'Mijn lege maag.' antwoordt Volbloed. 'Neen, luister.' 'Een motor?' vraagt Volbloed. Dan zien ze bijna tegelijk aan de horizon een motorbootje opdagen. Volbloed springt recht. 'Brigitte, Flo, kom kijken, we zijn gered!' jubelt de commissaris. Nu zien ze duidelijk een motorboot naderen met twee figuren erin. 'Ik neem dat vuurpijlpistool, als wapen, je weet maar nooit.' fluistert Bitskummer. Volbloed vind dat een rare opmerking maar beseft dat op de wereldzeeën nogal wat piraten rondhangen en voelt zich plots veel minder blij.
'Brigitte en Flo, blijf in jullie kajuiten en geen geluid maken!' roept Volbloed naarbinnen. 'Waarom?' vraagt Brigitte met halfopen kajuitdeur. 'Je weet maar nooit, misschien zijn het piraten.' zegt Volbloed een beetje bedrukt.'
'Chef, onze dienstwapens liggen in mijn kajuit, hebben we die dan niet nodig?'
'Neen, Brigitte, hou ze bij jou, we zien wel!'
Volbloed, ondanks een lege maag is weer volledig op zijn positieven.
'Hier een verrekijker,' zegt Brigitte en werpt het ding naar Volbloed.
Vrouwen zijn toch altijd een tikkeltje sneller en logischer als het er op aankomt denkt Volbloed.
Bitskummer en Volbloed wachten gespannen af wie op hen afkomt. Dan focust Volbloed de verrekijker en kijkt door het vizier.
'Jongens toch, wat is me dat zeg,' broebelt hij in zijn dialect.
'Wat, wat?' vraagt Bitskummer.

Wordt vervolgd...

Beste Tania/Patricia,

Ik heb uw raad opgevolgd om mijn kerk te laten vollopen. Negerkes vind ik niet in de omgeving maar ik heb het thema Halloween gebruikt in mijn huis van God en het werkte! Uit de parochiezaal pikte ik de spiegelbol en een paar kleurenspots. Verder nam ik mee: de klankinstallatie en wat platen van Madonna.

Ik heb de kerk versierd met van die heksen en veel van die spoken die ik zelf maakte volgens de instructies van www.bloggen.be/sprokkels, ge moet maar eens kijken.

Bij aanvang van de mis zaten weer mijn drie trouwe gelovigen op de eerste rij. Drie ouwe vrouwkes van in de negentig! Verder alles leeg. Toen heb ik de muziek hard laten loeien en de kleurenspots op de draaiende spiegelbol gericht. De drie vooraan zijn gillend weggespurt, alhoewel niet overdrijven, weggeschuifeld, na een half uur waren ze de kerk al uit. Ondertussen was de kerkpoort opengeduwd door een bende jeugd, scouts en gidsen en ook de socialistische vakbond die vlak over de kerk een lokaal heeft en daar aan het vergaderen was, kwam in grote getale kijken. Ik zag ook jonge koppels met kinderen binnenstormen. Die begonnen te dansen en te swingen. Het werd een echt feest. De communie en heel de eucharistieviering viel weg.

Plots zag ik toch wel Herman Brusselmans binnenkomen zeker, met één van andere triple in zijn hand. In de andere hand hielt hij Patricia vast, pardon Tania. In zag haar, liep naar haar toe en kuste haar op de mond. Herman keek wat boos maar deed niets. 'Tania' zei ik. 'Wie zijt gij?' vroeg Tania. De feeks deed of ze me niet kende. 'Maar we zijn nog ooit samen op weekend geweest naar de grotten van Han. Weet ge dat niet meer? In een piepklein tentje, wij getwee?'

Tania keek naar Herman en deed verbaasd, de commediante! Ik pakte haar terug vast, met mijn ene hand op haar kont en de andere in haar bloese. Brusselmans had dat niet graag. Hij gooide zijn pint naar het altaar, greep me vast, duwde mijn Mijter verder over mijn kop tot onder mijn kin. Ik stikte bijna. Die Brusselmans moet veel aanhangers onder de jeugd hebben, want die hadden alles gezien en een hele bende stormde op me af, sloegen me neer, sleurden de kleren van mijn lijf. 'Niet zijn onderbroek!' riep Tania naar die gasten, 'Hij heeft maar ne kleine, 't is geen zicht!' Dus lieten ze mijn slip rond mijn achterste hangen. Ze sleurden me de kerk uit naar de grote kerstboom op het plein (die kerstboom is daar wel heel vroeg vind ik trouwens, maar de burgemeester, een vrijdenker, doet dat expres om mij te pesten denk ik.)... dus naar die enorme kerstboom in mijne bijna bloten; hangen ze mij daar in die boom en binden mij daarin vast! Steken dat dat deed, al die naalden in mijn handen en mijn voeten en in mijn kont. Ik riep in paniek: 'Heer vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen!'

Maar toen begon het pas. Iemand trok toch mijn slip naar beneden en iedereen op dat volle plein lachte luid! Ik schrompelde nog meer in mekaar en mijn pietje ook, zeker met die koude buiten. Twee graden boven nul is niet veel! In mijn kerk bleef Madonna maar doorzingen. Toen voelde ik iemand aan mijn lul zuigen, dat was achtentwintig jaar geleden zeg! Ik fluisterde : 'Patricia, zijt gij dat mijn schat?' In een wip stond hij rechtop, naar onze heer in de hemel wijzend. Ze antwoordde niet. 'Tania, zijij....t, zijij...t g....ijijij da...aaat?' kwam eruit en toen schoot ik die kerstboom vol spermawit. Vlokken langs alle kanten. Weer een ovatie van het publiek op dat plein. Maar die deerne bleef maar zuigen, tot ik een tweede salvo loste. Ik voelde mij in de hemel, met al die vleselijke heerlijkheden die ik achtentwintig jaar moest missen. Weer riep ik uit: 'Heer vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen!' Plots voelde ik een blote buik op de mijne. Ik dacht: 'waw, waw, Tania haar naakt buikje op de mijne'. Maar toen voelde ik op mijn buik naast die van mij, nog een tweede pik hard te keer gaan. Ik kokhalsde en braakte heel die boom weer vol, deze keer met kots. Mijn Mijter die Brusselmans over mijn hoofd had geduwd, vloog door de stuwkracht als een pijl de lucht in en landde op de top van de kerstboom als een schone piek.

Toen werd ik wakker in een nat bed. Man, wat was ik blij.

Unquote

Een vreemd verhaal, niet? Zou het echt autobiografisch zijn?

Volbloed Episode 65   Hoe ver zijn we?

Alleen water en nog eens water tot aan de horizon. Driehonderdzestig graden in het rond. Dit is wat een vermoeide commissaris Volbloed ziet. De zee is rustig geworden. Zacht golvend water. Geen vogels te bespeuren. Volbloed concludeert meteen dat ze ver van het vasteland rondzwalpen. De commissaris zet zich neer in één van de zetels op het achterdek van de boot, een boot die stand gehouden heeft in de voorbije storm. Volbloed dankt daar de hemel voor, incluis de god van de zee, maar hij weet niet meer hoe die bij naam heet. Brigitte, de jonge commissaris, die allerlei sleutels en gereedschap in haar linkerhand houdt, kijkt naar Bitskummer in de open motorruimte van het schip. De man tracht leven in die machines te krijgen. Hij knutselde al heel zijn leven aan autos, als hobby, en hoopt zo'n marinemotor leven in te blazen. Bitskummer zeilt wat in zijn vrije tijd en heeft uitgerekend dat ze ergens aan de Khato eilanden ronddrijven. Hij heeft de zeekaarten van de kapitein bestudeerd en denkt te weten hoe land te bereiken, van zodra hij die verdomde motoren kan opstarten. De dienster die Flo heet komt even een luchtje scheppen. 'Goed gewerkt Flo,' zegt Volbloed. Het meisje heeft wat opgeruimd, braaksel weggespoeld en de kapitein, nog steeds bewusteloos, zijn diepe hoofdwonde zo goed en zo kwaad als mogelijk verzorgd.
'Frits, (want zo heet Bitskummer met zijn voornaam) kan jij niet trachten die kapotte marifoon te herstellen?' vraagt Volbloed.
Vanuit het motorruim roept Bitskummer: 'Het spijt me Jules, maar daar ken ik zo goed als niets van!'
'Zonder communicatie met het vasteland of een ander schip zijn we hulpeloos.' zegt Volbloed.
'We zijn door die storm de antenne kwijt, Jules, het zou daaraan kunnen liggen,' antwoord Bitskummer. Bitskummer richt zich tot Brigitte en zegt: 'Probeer de contactsleutel nog eens, Brigitte.' 'Geen leven te bespeuren.' zegt Brigitte die blijft proberen. 'Geen leven!' Allen kijken mekaar aan en denken aan die arme lichtmatroos die overboord ging tijdens de storm en nooit meer teruggezien werd. Een vreemde stilte hangt als een zwaar deken over het gezelschap. 'Laten we wat eten en drinken, jongens,' zegt Volbloed en Flo loopt richting keuken. 'Ik haal wel wat voor iedereen, commissaris.'
_____

Even recapituleren voor zij die niet meer kunnen volgen en voor de schrijver die soms de tel kwijt raakt.
Hoofdcommissaris Bontekoe is opgesloten in een Chinese gevangenis.
Geheim agent Dré Pikkel zit vast in een verlaten wagon van de Orient Expres, ergens in Rusland, niet ver van de gevaarlijke Tjernobyl centrale. Hij kan niet buitenkomen, met al die wilde dieren rond die wagon en de gevaarlijk straling van die kapotte centrale.
Hij zit daar samen met onze minister van landsverdediging Clem, die zware diarhee heeft en met de jonge rechercheur in opleiding Snik Goet.
De zwarte Special CIA Agent(e) Caran Dash toert rond in Rusland, zonder wettige papieren, ongevraagd en dus incognito, samen met de vliegende inspecteur Tom Bonnen. Ze zijn op zoek naar Bontekoe, die ontsnapt was uit het privédomein van Poetin, maar ondertussen terug ingerekend is door de Chinezen .
Die Tom Bonnen won ooit veel boekenbonnen op Radio1 met een spel Midi Crimi, vandaar zijn naam, maar dit doet niet terzake. Hou dus geen rekening met deze laatste zin.
Commissaris Volbloed zit met zijn jonge collega Brigitte Pijpen (haar echte naam) en het hoofd van de staatsveiligheid Frits Bitskummer genaamd, op het motoryacht van Bontekoe, midden op zee, echter totaal stuurloos en zonder mogelijkheid SOS of Pan Pan te seinen.
Sabine, Volbloed's gezellin zit thuis, weet van niets en denkt dat haar schat verdwenen is.
Onze premier Term heeft zijn reis naar Poetin weer uitgesteld want er was te veel storm om te helicopteren en nu is er geen spoor meer van de boot waarop Volbloed en co op hem wachtten.
Machteld, ooit scriptmeisje, dan lievelingssecretaresse van Volbloed werd door Term opgeëist en werkt daar nog steeds, zij het tegen haar zin.
Er zijn nog een paar tweederangspersonages die in dit verhaal voorkomen:
Bart De Wever die ooit op het vijfde verdiep aan een dunne koord hing voor het raam van Volbloed zijn kantoor. Hij was daar door tegenstanders uitgehangen en deed in zijn broek van de schrik. Wie dit eigenlijk deed? Het onderzoek loopt nog, heel traag, typisch Belgisch.
Prins Filip, die wel eens geintjes uithaalt met politieke figuren zoals Filip De Winter.
Natuurlijk onze Albert en ons Paola, die zich zorgen maken over hun oudste.
De situatie is voor een aantal personages dus tamelijk ernstig en pijnlijk.
En de schrijver moet dit in goede banen leiden, een moeilijke, lastige en vervelende opdracht.
Kan iemand mij wat helpen met hints en plotlijnen en dergelijke?
Alvast bedankt.
Alleen schrijven zonder hulp van derden is vermoeiend en bijzonder eenzaam.

Volbloed Episode 64   Bankaandelen

Aan de pier van Blankenberge ligt een motoryacht met draaiende motoren. Dat yacht is eigendom van hoofdcommissaris Bontekoe en de geheime dienst heeft het in beslag genomen.
Aan het roer staat een kapitein ter zee en in de leefruimte staat caviaar klaar en champagne. Een jonge knappe dienster en een lichtmatroos pellen verse garnalen in de keuken van het schip. Als Volbloed met de snelle politiewagen aankomt, samen met Brigitte en Bitskummer, is het al goed donker. Enkele toevallige wandelaars hangen wat rond maar een politiecordon belet hen dichterbij te komen. Volbloed en zijn begeleiders gaan onmiddellijk scheep en het motoryacht met zijn 1500 pk twinmotor kiest het ruime sop, een lange witte schuimende staart op de noordzee achterlatend. De omstaanders kijken het mooie snelle schip na, met grote ogen en bewondering en wandelen dan verder de pier af.
'Waar gaan we heen?' is het eerste wat Volbloed zegt. Hij is niet zo gek op diep en bewegend water en begrijpt niets van het hele gedoe.
'We varen naar Petersburg, chef,' zegt Brigitte.
'Wat zoeken we daar in godsnaam?'
'Een geheim gesprek met de Russen.' zegt Bitskummer.
'Maar Bontekoe zit in een Chinese gevangenis,' antwoord Volbloed terecht.
'Weet ik, maar eerst de zaak met Poetin oplossen, die zijn land grenst aan het vrije Europa, dus belangrijk! De zaak Bontekoe komt nadien.' vervolledigt Bitskummer, hoofd van de staatsveiligheid.
'Ik dacht dat de premier Term mij dringend wou zien?' zegt Volbloed verontwaardigd.
'Ja inderdaad, maar die doet nu zijn slaapje, die komt straks.' meldt Brigitte, de sexy vrouwelijke commissaris.
'Hoe geraakt die Term hier dan aan boord, midden op zee?'
'Met een legerhelicopter, de missie is geheim en moet dat blijven!' roept Bitskummer nogal luid want buiten waait het fel, met bliksemschichten, gedonder en diepzeegolven om u tegen te zeggen.
'Hier, neem een pilletje tegen de zeeziekte, chef.' Brigitte geeft haar baas en iedereen aan boord zo'n pilletje.
Alleen de kapitein weigert. 'Ik wordt misselijk van pillen,' zegt hij en zet zijn automatische piloot aan.
'Kom, dames en heren, we gaan aan tafel.' en hij geeft iedereen een glas van de fijnste schuimwijn die in het westelijk halfrond te verkrijgen is.
'Waar zijn die schapen die we aan Poetin beloofd hebben?' wil Volbloed weten.
'Commissaris, premier Term heeft een beter idee. Hij gaat Poetin betalen met massa's aandelen van Belgische banken, iets dat Poetin zeker zal bevallen.' meldt Bitskummer.
'Leest die Poetin de internationale kranten dan niet?' vraagt de wijze Volbloed. 'Die aandelen zijn niets meer waard! Gaan we Poetin bedriegen of wat? Lost dat de crisis op? Is Term zot geworden? Waarom moet ik daar bij zijn?' Veel vragen tegelijk rollen uit Volbloed zijn mond. Hij wordt ook wat misselijk van al dat rollen en gewiebel van de boot.
'U moet mee om de hele deal een mooi kleedje van geloofwaardigheid te geven, chef. U staat ginds gisteren immers op de United Nations Listing als Meest Betrouwbare Rechercheur van Europa, vandaar!' zegt Brigitte, een tikkeltje fier op haar chef.
'Als ik met die waardeloze bankaandelen naar Poetin ga, zal ik rap van die lijst donderen en op een heel ander soort lijst terecht komen, die van beroemde Russische gevangenen, denk ik. Dat slik ik niet. Ik ben wel goed maar niet gek. Dat ze die Burggraaf Davignon sturen of die Maurits Lippens, die kunnen alles beter uitleggen en iedereen leugens wijsmaken, Poetin incluis. Ik doe niet mee.' zegt een kwade en lichtjes groene Volbloed en hij begint als gek garnalen te eten op de kosten van de belastingbetaler. Ik eet ze allemaal op voordat die Term hier met die helicopter aankomt, overdenkt hij en heeft binnenpretjes.
'Te veel eten is niet best met dit weer, meneer Volbloed,' zegt een bezorgde kapitein. 'Dit kan zeeziekte versnellen en u gaat zich dan zeer onwel voelen.'
'Ik voel we nu al onwel,' zegt Volbloed. 'Kan ik van hier per gsm mijn vrouw bereiken, kapitein?'
'We zijn te ver van het vasteland, sir, maar ik kan de kustwacht bereiken met de marifoon indien u wenst,'
De boot is nu een speelbal van de woeste zee en kraakt in zijn voegen. Ik hoop dat Pikkel die boot van Bontekoe degelijk heeft laten herstellen na zijn crash op een baarbeker in Blankenberge denkt Volbloed. Zoniet ziet het er slecht uit. Een enorme aanstormende golf richting het motoryacht merkt de lichtmatroos, die nu aan het roer staat, te laat op. De enorme massa water dondert tegen het schip aan, dat slagzij haalt. De onfortuinlijke passagiers verliezen het evenwicht en slaan tegen alles en nog wat aan. De lichtmatroos is door de enorme knal over boord geslingerd, de kapitein wordt met zijn hoofd tegen de tafel gecatapulteerd en ligt op het tapijt, duidelijk buiten bewustzijn. Brigitte die zich aan de zetel vastgeklemd heeft vraagt vertwijfeld: 'Kapitein, waar zijn de zwemvesten en het reddingsvlot?' Maar geen antwoord. Het tapijt kleurt rood, vlak naast het slapende hoofd van de kapitein. Volbloed merkt dit als eerste op en roept: 'zoek de zwemvesten, allemaal!' Een nieuwe reuzegolf teistert de reeds manke boot en de motoren vallen uit. Stuurloos en gehavend wordt de boot van links naar rechts geslingerd terwijl het onweer op zee in volle kracht aanhoudt......

Wordt vervolgd....

Volbloed Episode 63   Geen rust

Hoofdcommissaris Volbloed zit in zijn kamerjas te genieten van een boek van Herman Brusselmans. Zijn gezellin Sabine heeft pompoensoep gemaakt en lamsgebraad, één van Volbloed's favorieten. De kater Frosty ligt heen en weer te draaien op zijn rug, in de zetel naast Volbloed.
Met zijn aperitiefje in de hand wandelt hij sloom naar de keuken. 'Alles is klaar, zoetje.' zegt zijn allerliefste. Hij glundert en antwoordt: 'dan ben ik ook klaar, prinses!'
Beiden wisselen een blik van begrip en zetten zich aan tafel. De commissaris heeft een lang weekend genomen, dat begon op donderdagavond en gaat eindigen de komende dinsdagmorgen.
'Leuk, zo eens kunnen ontspannen, weg van alle zever en kommer van de laatste tijd,' zegt een tevreden man en kijkt zijn vrouw liefdevol aan.
Dan horen beiden het geluid van een sirene. Is er wat gebeurd in de buurt, vraagt Volbloed zich af. Maar het geloei neemt toe en eindigt voor de deur van Volbloed en Sabine. 'Dedju, Dedju, wie is dat?' De huisbel rinkelt en Sabine stapt naar de voordeur. Voor haar staan een man en een vrouw. 'Dag mevrouw,' begint de man. 'Is hoofdcommissaris Volbloed thuis?' vervolgt de vrouw, 'via zijn gsm was hij niet bereikbaar en het is dringend!'
Zijn gsm staat dan eens af om rust te hebben denkt Sabine en dan komen die kiekens hem thuis lastig vallen. 'Hij heeft wel officieel verlof,' repliceert ze. 'Bent u niet commissaris Brigitte Pijpen?' wil ze weten. 'Klopt mevrouw, maar onze chef wordt gevraagd bij premier Term. Ook de chef van de staatsveiligheid, mr Bitskummer hier naast mij zal aanwezig zijn, en het is van levensbelang dat uw echtgenoot daar ook aanwezig is.' Sabine die haar man eindelijk eens voor vier volle dagen voor haar alleen wou, is boos en ontgoocheld en flapt eruit: 'Kan die eerste minister eens niks alleen organiseren, moet mijn Jules bij alles bij zijn?' Kwaad loopt ze van de voordeur weg en laat beiden aan hun lot over.
Volbloed heeft alles op afstand gehoord, heeft zijn kamerjas reeds verwisseld voor zijn mantel en zegt: 'Ok Brigitte en Bitskummer, laten we voortmaken, ik wil maximum twee uren besteden aan wat Term weer te zeggen heeft en dan vertrek ik naar het buitenland zonder adres achter te laten, dan laten ze mij gerust. Die Term hangt mijn kas uit.'
De politiewagen scheurt de straat uit. Weer naar die Wetstraat, denkt Volbloed.....en voor wat nu weer?
'Chef, er is iets ernstig met Bontekoe gebeurd, hij zit nu opgesloten in een Chinese gevangenis. De Chinezen zijn erg boos op België omdat hij geen papieren bijheeft en ook geen Chinees spreekt. Ze willen die Caran Dash niet ontvangen, die zit niet ver van de Chinese grens en wou bemiddelen. De chinezen weten blijkbaar dat Caran Dash een CIA agente is en beschouwen haar en ook Bontekoe als spionnen en terroristen, werd zopas aan Term medegedeeld.'
'Kan die minister Clem niet onderhandelen? Die zit al halfweg richting China in een treinwagon, dat ze die laten doorrijden tot in China!'
'Neenee Chef, Term heeft een ander plan.' zegt Brigitte.
'Een ander misschien maar een beter zeker niet, Brigitte!' Volbloed is echt spinnijdig. 'Waarom geven ze die Chinezen niet een paar miljard euros en die Poetin ook en klaar is kees. Ze spekken wel al die corrupte banken met ons geld, zonder iets terug te krijgen. Waarom dan niet een paar miljard aan de Chinezen en Poetin geven om Bontekoe veilig en wel terug te halen? Banken zijn trouwens gelegaliseerde bandieten, ik heb het al altijd gezegd en het is nu uitgekomen, en politici in het algemeen zijn onbetrouwbaar!' Volbloed kookt nu.
'Waarom rijden wij richting kust in plaats van naar de Wetstraat?' vraagt Volbloed zich nu af....

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 62   Verloren

Geheimagent Pikkel wandelt op en neer in de wagon van de Orient Expres. Buiten is het pikkedonker. In de wagon heeft hij de lichten laten doven om de oude batterijen te sparen. Zijn ogen wennen aan de duisternis en wat hij ziet en hoort verheugt hem weinig. Allerlei wilde dieren lopen rond het treinstel en sommigen maken angstaanjagend lawaai. Iets tussen lachen en brullen. Die beesten lijken met hun kop of horens tegen de wand van de wagon te beuken. Hierdoor danst de trein op zijn vering en de deuken die gemaakt worden zijn tot in de wagon zichtbaar. Veel stemming is er dus niet bij de drie heren binnentreins. Snik, de jonge rechercheur in opleiding rilt van de kou en van de schrik. 'Hier neem een deken, dat doet deugd.' tracht Pikkel hem te troosten. Clem, de minister van ons leger ziet nog altijd groen, vooral zijn aangezicht, hoewel hij tot een oranje partij behoort bedenkt Pikkel, een eigen mopje om er de moed in te houden. Clem zijn maag- en darmstelsel zijn erg ontregeld en één toilet durft Pikkel niet meer gebruiken wegens de ondraaglijke geuren. Gelukkig is er nog een tweede toilet aan het andere einde van de wagon. De proviand die Pikkel uit het gestrande vliegtuig haalde is al opgegeten en nog maar één fles bronwater blijft over. Morgen bij dag zal hij de trein uit moeten om meer eten en drinken uit het legervliegtuig te halen. Dat zint hem niet gezien het gevaar van straling in de omgeving. Een Orient Expres met rijke Amerikanen die op een spoorlijn rijdt vlak naast de kapotte Tjernobyl kerncentrale, wie in godsnaam organiseert zoiets bedenkt Pikkel. Zou dat een stille wraak van Putin zijn, op die stinkend rijke Amerikanen? Pikkel weet het niet.

-----

Hoofdcommissaris Volbloed heeft in zijn bureau een lang gesprek met de sexy commissaris Brigitte Pijpen. Plots denkt hij: die vrouw in mijn droom vannacht die al haar kleren uitdeed, dat was Brigitte potverdorie, en hij loopt rood aan. 'Heeft u last van hoge bloeddruk, chef?' vraagt de jonge vrouw bezorgd. Volbloed brabbelt iets wat Pijpen niet verstaat en praat verder. Ze komen tot het besluit dat een locomotief moet gestuurd worden vanuit een bijgelegen station op die Orient Expres spoorlijn, dit om de onfortuinlijke wagon en zijn tijdelijke bewoners te evacuëren. Wachten op de terugreis van die Orient Expres kan nog weken duren en dat wil Volbloed zijn vriend Pikkel niet aandoen. Volbloed heeft daarvoor reeds onze buitenlandse minister Garel Kucht gebeld en dingen met hem doorgesproken. Kucht ging het nodige doen beloofde hij aan Volbloed. Tevens wachten zij op nieuws van Caran Dash die vertrokken is, samen met de vliegende inspecteur Tom Bonnen, om Bontekoe ergens in Rusland op te pikken. Deze top CIA agente kent vloeiend Russisch en dit kan van pas komen, zeker als men in Rusland ongevraagd en onaangekondigd rondtoert. Zij is permanent in contact met de head office van de CIA in Washington die er ondertussen in geslaagd is de 4x4 die Bontekoe bij zijn ontsnapping gestolen heeft op te sporen via hun satelieten en de gegevens van de gps in die auto die toebehoort aan Putin en waarvan de CIA de kleinste details kent, ook het type gps en zijn codes. De CIA maakt dan wel grove fouten maar blijft soms straffe dingen doen als het erop aankomt mannen als Putin te bespioneren. Volbloed heeft Pikkel telefonisch verwittigd van de nieuwe plannen, om hem gerust te stellen. Pikkel is daar blij mee en tracht wat te slapen om fit te blijven want ze kunnen daar nog dagen zitten en hij heeft de leiding. Die twee andere heren zijn erg van de kook en weinig optimistisch. Pikkel moet er de moed inhouden en hij kan dat als geheimagent.

-----

De onfortiunlijke maar moedige Bontekoe is ondertussen wel gevlucht, maar in de verkeerde richting. Hij is ergens langs een boswegje hoog in de bergen terecht gekomen in China. Hij vond al dat de mensen er anders uitzagen en hun taal duidelijk verschillend was van wat hij de vorige dagen hoorde brabbelen. Twee keer heeft hij in een boerderij diesel gestolen en wat eten om te overleven. Bontekoe ziet er nog altijd erg gekneusd uit en spreekt nog moeilijk. Als iemand hem aanspreekt doet hij of hij stom en doof is, een goeie manier om geen argwaan te wekken. Zijn orientatiegevoel is echter volledig weg na zijn crash met dat vliegtuigje van de Bin Laden Corporation, vliegtuigje dat hij verkeerdelijk instapte en dat met hem vloog in plaats van andersom. Hij rijdt dus volledig de verkeerde richting uit. Daarbij heeft hij in een kwade bui die verdomde gps waar hij niks van begreep uit die jeep gesleurd en onderweg weggegooid. Caran Dash en de CIA zijn dus op zoek naar een gps die ergens in Rusland in de struiken naast een weg ligt. Weer tegenslag voor iedereen! Het leven kan hard zijn en de omstandigheden onvoorspelbaar.

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 61   Gezocht

Hoofdcommissaris Volbloed loopt door een wei vol bloemen. In de verte ziet hij een paar schaarsgeklede jonge vrouwen naderen en hij krijgt zowaar een erectie. Plots merkt hij dat hij geen broek draagt en evenmin een onderbroek. Die sexy vrouwen zijn ondertussen al dichtbij gekomen en Volbloed weet niet waar hij het heeft. Hij probeert zijn zware erectie te bedekken met beide handen maar dat lukt niet zo goed. Eén van die vrouwen doet haar slipje en beha uit, vlak voor hem en grijpt naar zijn stijve penis. De verleiding is te groot om daar aan te weerstaan. Dan schiet hij wakker. Donkerte alom. Naast hem in bed lacht zijn gezellin hem toe. Haar rechterhand rust op zijn gevoelige delen onder de lakens. Hij omhelst haar vol passie. Dan gaat zijn gsm af. 'Waarom staat die op?' vraagt Sabine. 'Ik verwacht elk moment een belangrijk bericht van Term,' zegt hij. 'Werkt die 's nacht ook al?' 'Ik vrees van wel, schat!' Volbloed wipt met zijn gsm en zijn erectie uit bed. 'Hallo.'
'Volbloed, hier Term, man miserie, Putin is Bontekoe kwijt en hij is razend, hij denkt dat onze geheime dienst dat heeft geflikt!'
'Meneer de eerste minister, wat gaan we dan doen?'
'Zorgen dat we Bontekoe vinden, man,' zegt onze premier. 'Vraagt die CIA agente Caran Dash die bevriend is met Bush om uit te zoeken met hun satelieten waar die Bontekoe van ons uithangt, ergens op Russisch grondgebied. Als we hem op tijd traceren kunnen we de gemoederen bij Putin en de zijnen bedaren. Doe het nu, Volbloed, en vraag het hoofd van onze geheime dienst intens mee te werken.'
'Bedoel je die Bitskummer, meneer de minister?' 'Meneer de eerste minister Volbloed, en ja, die bedoel ik!' Klik hoort Volbloed en kijkt zijn gezellin aan met een tedere maar gespannen blik. Dan zegt hij: 'Term denkt dat ik kan toveren. Een voordeel is dat die Dash en die Bitskummer een verhouding hebben, die liggen tien tegen één nu samen in één bed, dus één telefoontje zal volstaan!' en hij lacht zijn tanden bloot. Zijn vriendin zet een teutmondje en werpt een kusje.
Goed dat ik zo een schat van een vrouw heb denkt Volbloed, ze schenkt mij geluk en dat maakt mijn leven mooi. Maar waar zit die Bontekoe?Volbloed belt het nummer van Caran Dash maar geen antwoord. Dan het nummer van Bitskummer die na een tijdje toch opneemt. Met een slaapstem zegt hij 'Hallo.'
'Hier Volbloed. Is Caran Dash daar?' wil Volbloed met volle stem weten. Hij zegt dat zo luid dat de vrouw van Bitskummer naast hem alles hoort. Bitskummer spurt de slaapkamer uit met de gsm in zijn hand en fluistert verontwaardigd: 'Volbloed zijt ge zot geworden, ik lig bij mijn vrouw en gij vraagt of Caran bij mij ligt. Stront aan de knikker ga ik krijgen. Ze heeft waarschijnlijk alles gehoord, dommerik toch, waar staat uw hoofd?' 'Sorry Bitskummer, ik wist niet dat ge getrouwd zijt en uw vrouw bedriegt. Ik zag je aan voor een vrijgezel. Weet Caran dat ge gehuwd zijt?' 'Volbloed, waar moei jij je mee, in godsnaam!'
'To the point dan,' zegt Volbloed en doet de hele uitleg en meldt wat Term van hen verwacht. 'Kan jij dan ten gepaste tijde Caran optrommelen en haar inlichten? vraagt Volbloed met ingehouden stem. 'Ok, Volbloed, doe ik.' Klik.
Volbloed zucht. Wat een konijnenkot is deze wereld toch gaat door zijn hoofd. Hij herinnert zich opnieuw zijn droom en is blij dat zijn gezellin nog wakker is als hij het bed induikelt, van plan om alleen nog aan sex met zijn schat te denken.

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 60  Wachten

Dré Pikkel de geheimagent heeft zijn collega/vriend hoofdcommissaris Volbloed aan de lijn en legt hem de benarde situatie uit.
'Dré jongen wat een ellende zeg. Ik bel met onze premier Term en leg hem de situatie uit.'
Een kwartiertje later belt Volbloed al terug. 'Dré, Term zegt me dat ge daar in die wagon moet blijven tot die Orient Expres van Cook passeert op zijn terugreis. Die zal jullie wagon dan terug aankoppelen, richting België.'
'Maar Volbloed, onze minister van landsverdediging Clem zegde mij zojuist dat hij dringend terug moet voor vergaderingen met de generaals.'
'Er is hier niets te verdedigen zegt Term, Clem kan dus gemist worden.'
'Er is een bijkomend probleem Dré, waar jullie nu staan ligt achter die bossen de kapotte centrale van Tjernobyl!'
'Wat? En die trein rijdt door dit gebied!' roept Pikkel door zijn gsm.
'Kan geen kwaad voor de mensen als ze in de trein blijven en die blijft doorrijden, maar er is nogal wat straling als ge daar zou stoppen en uitstappen en daar blijft rondhangen. Hebt ge die wilde dieren niet gezien, die hebben bijna allemaal zweren en nieuwgeborenen drie ogen, soms twee koppen. Dit alles vertelde Putin nu aan Term. Die geiten die opgevreten worden door die arme wilde dieren is niet erg meldde Putin. Goed voor hun gezondheid zei Putin, vers gezond vlees voor die sukkelaarkes, ze verdienen het zei Putin nog. Putin is begaan met de fauna van zijn land zegt Term, dus geen crisis met Rusland, Term was blij toen hij het mij vertelde!'
Volbloed zwijgt nu even na zijn lange uitleg en wacht op reactie van Pikkel, die echter niet blij is met het gegeven Tjernobyl en het feit dat hij daar nog lang moet blijven zitten.
'Wanneer komt die trein langs?'
'Niet geweten Dré, de treinen in Rusland hebben altijd veel vertraging,een week of twee?'
'Volbloed, wanneer halen we commissaris Bontekoe dan op bij Putin?'
'Tot er nieuwe geiten geleverd worden bij Putin, Dré.'
'Amaai, arme Bontekoe, daar op de farm bij Putin, ergens opgesloten op dat landgoed.'
'Ja jongen, ik weet het, niets aan te doen, ik bel je terug van zodra ik meer nieuws heb, hou je taai Dré.' zegt Volbloed en sluit af.
'En?' vraagt een groene Clem die uit het toilet komt.

Wat noch Volbloed, noch Term, noch Putin weten is dat de goedopgesloten Bontekoe vorige nacht op het landgoed van Putin ontsnapt is, een stevige 4x4 met GPS en landkaarten gepikt heeft en nu al ver weg is. Bontekoe is goed hersteld van zijn hachelijk avontuur en weet wat hij moet doen. Putin zal niet blij zijn.
Onze premier Term zit binnenkort dus weer met een crisisje erbij. Maar de mens is dat ondertussen gewoon....

Wordt vervolgd

Volbloed  Episode 59  Tragedie.

Als geheimagent Pikkel zich omdraait ziet hij een horde wolven naderbij sluipen. Bliksemsnel haalt hij zijn cold boven en vuurt in de richting van de dieren. Eén wolf valt dodelijk neer. De anderen kiezen het hazepad en verdwijnen in de verte tussen het loof van de bossen. In hun zog volgen enkele leeuwen en een paar tijgers.
'Naar de wagon,' roept Pikkel en kijkt rond waar Snik uithangt. Die is nergens te bespeuren. 'Waar is die snotneus naartoe?' fluistert Pikkel en kijkt gespannen naar een bevende minister van landsverdediging. 'Ik loop naar het vliegtuig om uit te zoeken waar de anderen zijn, jij blijft hier,' roept Dré tegen de minister en klapt de treindeur achter Clem zijn rug dicht. In zijn loopje naar het vliegtuig merkt hij in de verte een leeuw op die een groot pak meesleurt. De opkomende mist belet Pikkel echter het zicht. Het pak in de muil van het roofdier kan hij niet identificeren. Is het een mens? Aan de andere zijde van het vliegtuig achter enkele struiken ziet hij in het zand rode vlekken, vers bloed, en twee flessen bier naast een knapzak. Hij slikt en weet dat het ernstig is. In het vliegtuig verzamelt hij snel wat proviand, flessen water en munitie. Alles gooit hij in een grote reiszak die in de cockpit ligt. Hij loopt doorheen het vliegtuig. Geen piloten te bespeuren. Hij snelt het vliegtuig uit, richting de treinwagon, zich bewust van het gevaar. Dan merkt hij enkele tijgers op die behoedzaam het vliegtuig naderen. Pikkel kan afstanden inschatten als geen ander, een gave die hij tijdens zijn opleiding als geheimagent nog bijschaafde. Die training van toen komt hem nu van pas. De roofdieren blijven op een redelijke afstand dus geen kogels verspillen, tenzij het levensbedreigend gevaar betekent, is hem geleerd. Dan ziet hij Clem die uit de wagon klautert en in zijn richting strompelt. Verdomme mompelt hij, met die bange kiekens hebt ge altijd last. Hij roept naar Clem: 'Terug in die wagon Clem, nu!' Dan ziet hij voor hem een stuk stof liggen, een mouw of zoiets, blauw met gouden strepen en vol bloed. Shit mompelt hij. Bij de wagon gekomen merkt hij doorheen een raampje dat Snik daar zit. Oef gaat over zijn lippen. 'Zijn die piloten meegesleurd door roofdieren?' overpeinst hij en kijkt naar zijn horloge. Het wordt al donker. Hoe krijg ik die geiten terug in dat vliegtuig?' bedenkt hij. 'En waar zijn die allemaal naar toe?'. Man toch, wat een miserie, mompelt hij. In de wagon vraagt Pikkel aan een bevende Snik: 'Waar is Clem?' 'Op het toilet.' antwoordt de jonge rechercheur in opleiding.
Pikkel klopt op de deur van het kleine kamertje en vraagt: 'Meneer Clem, alles in orde?' 'Neen, ik ben ziek, overgeven en misselijk.' hoort hij Clem klagen, met een klein stemmetje.
Pikkel kan het niet laten rapport uit te brengen van de penibele situatie.
'Bijna alle geiten zijn weggevlucht vanwege die wilde dieren, Clem, we hebben geen pasmunt meer voor Putin!'
'Weet u als minister een oplossing hiervoor? En hoe denkt u hier weg te geraken, zonder piloten?'
'Bel naar hoofdcommissaris Volbloed, Pikkel, en laat een ander vliegtuig komen met nieuwe geiten voor Putin!' antwoordt Clem tussen twee braakpartijen.
Dré Pikkel denkt er het zijne van, neem zijn GSM en tikt het nummer van zijn vriend Volbloed in. Die brave ziel zal het weer moeten oplossen bedenkt hij.
'Met Volbloed,' klinkt het. Pikkel is blij zijn vriend te horen.

Wordt vervolgd....

Episode 58   Crisis.

Eindelijk kwam ook Clem, onze legerminister, het vliegtuig uit. Hij had zich de reis met de C130 anders voorgesteld. De geheime dienst werd een legervliegtuig aangeboden, nadat onze premier bij Clem daarop had aangedrongen. Onze premier Term was miraculeus snel hersteld na zijn ongeval met zijn luchter. Alleen nog een lelijke kwetsuur op het voorhoofd van de premier was merkbaar. Een goede ziener herkende onmiddellijk de vorm van de onderkant van een kroonluchter in het voorhoofd van de eerste minister. Clem kon niet tegen vliegen en was niet gewend zo avontuurlijk de lucht in te gaan; Clem kwam zelden van de grond omdat zijn vrouw daar niet van hield (ge zult als vent maar pech hebben met een libidoloze vrouw te huwen! Dat hebt ge natuurlijk met die katholieke huwelijken zonder sex vooraf!).*** Vandaar dat hij de hele tijd op de pot zat in het vliegtuig, hij had geen ervaring betreffende van-de-grond-komen en kotsen was zijn deel want er was veel turbulentie!
Nu Clem terug op vaste bodem loopt ontgroent zijn kop en durft Pikkel vragen: 'Hoe komt het dat Term zo snel genezen is?'
'Allemaal door die bankcrisis! Term heeft al zijn geld in aandelen van Fortis en Dexia gestoken. Toen men hem vertelde dat hij in actie moest komen om zijn geld te redden, was hij klaarwakker. Ik kan mij niet van de gedachte ontdoen dat Term wat comedie speelde met dat luchter-accident om zo de aandacht af te leiden van het feit dat hij al vijftien maanden politiek ter plaatse trappelde.' zegt Clem.
'Waar is hij nu? wil Pikkel weten. 'Zijn Fortis-aandelen aan 't verkopen aan den ouwen dikke van de CVP. In ruil hiervoor mag Jean-Luc voorzitter worden van Dexia. Weer zo een combine zeker? Vertel dat allemaal niet door, hé Dré! Als dat aan de oren komt van het slimme deel van de bevolking is het oorlog!'
'Maar dan zit u toch goed, als minister van ons leger!' wil Pikkel zeggen maar hij zwijgt en bazelt: 'Nee Clem, natuurlijk niet, ik kan een paar geheimen bewaren. Daarbij, het slimme deel van onze bevolking is zo miniscuul klein dat ge geen risico loopt.'

Ondertussen is aan de andere kant van de C130 zich een drama aan het voltrekken. Een dertigtal geiten is al meegesleurd, het bos in, door leeuwen, tijgers, wolven en andere schone zoogdieren. 't Is te hopen dat Putin zijn beloofde Vlaamse geitjes niet gaat tellen bij levering. De beurscrisis, de bankcrisis, de economische crisis en de staatscrisis zullen peulschillen zijn in vergelijking met Putin bedriegen door hem minder geiten te leveren dan beloofd. Onze Belgische geheime ruilhandel omwille van commissaris Bontekoe draait op een catastrofe uit......ook al omdat ondertussen nog eens vijftig geiten opgeslokt worden, deze keer door een hele berenfamilie die op reis was door de Russiche pampas en toevallig passeerde. Dat Clem en Pikkel deze uitroeiing van hun stapel niet opmerken is begrijpelijk, ze zijn met mekaar in gesprek. Maar waar zitten die Marcel en zijn baas, colonel vliegenier Captain? Die zijn ondertussen toch ook niet door die wilde dieren meegesleurd en opgepeuzeld......? Het ziet er nog slechter uit dan we eerst dachten....

Episode 57. C130

De gezagvoerder kijkt zijn co-piloot aan en zegt: 'Dit is nieuw voor ons, hebben we alleen op de simulator geoefend! Nu gaan we het echt moeten doen, Marcel!' Marcel knikt en trekt zich nog wat vaster. De indrukwekkende C130 hangt boven de treinwagon van Wagon Lits Cook, om het terrein te verkennen. 'Mooie wagon,' merkt Marcel op terwijl de captain opnieuw aanvliegt, dit keer om te landen. 'Laten we hopen dat de wielen het houden,' zucht de gezagvoerder. Achter hen zit Dré Pikkel, de geheimagent, die zich heeft vastgesnoerd en het gesprek van de twee piloten aanhoort. Met gemengde gevoelens ziet Dré de vervaarlijke machine dalen richting de treinwagon waarin Snik zit.
Snik, in opleiding bij de recherche van Volbloed, ziet het licht rond hem weer verdwijnen. Zodadelijk zal er een bombardement losbarsten, door Russische Migs of zoiets, denkt hij. Snik Goet is danig in de war en zwaar overspannen vanwege zijn laatste weken in die Orient Expres, richting Siberië, met vier Russen op zijn hielen.
'Daar gaan we' zegt de captain in volle concentratie en met verbeten blik. 'Zijn de geiten vastgesjord?' 'Yes, captain.' Achterin het vliegtuig is het een gebleir van jewelste. De C130 raakt de eerste zoden. Een zware klap. De wielen huppelen over het hobbelige landschap en slikken de bulten in het weiland als veelvraten. Het grote vrachtvliegtuig is geland en staat nu stil vlak naast de wagon van Snik. Die zit weggedoken in zijn coupé, verstijfd van schrik. Nu de stilte terugkeert in het landschap, licht hij zijn hoofd en durft door zijn raampje kijken. Hij ziet achteraan aan het vliegtuig twee mannen op de landingsstrook lopen, richting zijn wagon. De nacht gaat plots over in de ochtend en hij herkent geheimagent Pikkel, die hij ooit zag in de burelen van commissaris Volbloed.
Snik durft nu eindelijk een treindeur openen. Als Pikkel dichterbij komt zegt hij tegen de wenende Snik: 'Jongen, uw baas heeft samen met ons dingen geregeld. Ge zijt veilig.'
Als ze Snik wat te eten gegeven hebben, vertelt Dré Pikkel het ware verhaal. 'Snik, gij hebt als lokvogel moeten dienen. We wilden weten in hoeverre Putin de deal tussen hem en Term serieus nam. Vandaar dat we de trage weg kozen, via de trein en jij werd uitgestuurd. Door het feit dat Putin vier waakhonden de trein opstuurde om jou te schaduwen wisten we dat hij het meende. Op zijn Russisch hé, jongen!' Toen jij je baas echter nieuws liet via de telefoon en meldde dat je in paniek was, hebben we je verdere reis vroegtijdig afgeblazen en aldus aan Wagon Lits Cook gevraagd jouw wagon 's nachts af te koppelen en op een zijspoor te plaatsen. Vanop het dak hebben de Russische spionnen op onze vraag en met goedkeuring van Putin slaapgas ingespoten in je coupé, zodat alle andere passagiers konden verplaatst worden naar de andere wagons, zonder dat jij iets opmerkte van het rangeren en het geroezemoes. Aan de andere passagiers werd verteld dat iedereen moest verhuizen wegens een ernstig mechanisch defect aan deze wagon. In ons vliegtuig zitten 300 geiten, als uitwisseling voor Commissaris Bontekoe. We vliegen nu incognito door naar de farm van Putin en wisselen de geiten uit voor commissaris Bontekoe. De commissaris is reeds bij Putin himself, hij werd er deze morgen vanuit Siberië heengebracht.'
'Alles verloopt dus volgens plan, Snik. We gaan de beesten nu luchten en laten ze wat eten op de grasvelden hier en dan vertrekken we in de namiddag richting de boerderij van Putin.' 'Blij toch?' vraagt Pikkel nog, maar de jonge rechercheur is danig vermoeid, krijgt nu de weerslag en dommelt in.
Wat Snik dus niet meer heeft kunnen melden aan Pikkel is dat daar veel wilde dieren loslopen die nu even op de vlucht zijn vanwege het kabaal van de landing. Maar die beesten zijn er nog. Vanuit de bossen verderop kijken ze toe en likken ze hun lippen als ze die heerlijke geitjes uit het vliegtuig zien huppelen, in massa.

Wordt vervolgd...