Episode 46

Commissaris Punaise, die boos aan 't worden is, vervolgt met donkere stem:

“Maar toen begon het pas. Iemand trok toch mijn slip naar beneden en iedereen op dat volle plein lachte luid! Ik schrompelde nog meer in mekaar en mijn pietje ook, zeker met die koude buiten. Vijf graden onder nul is niet warm! In mijn kerk bleef Madonna maar doorzingen. Toen voelde ik iemand aan mijn lul zuigen, dat was achtentwintig jaar geleden zeg! Ik fluisterde : 'Tania, zijt gij dat mijn schat?' In een wip stond hij rechtop, wijzend naar onze heer in de hemel. Ze antwoordde niet. 'Tania, zijij....t, zijij...t g....ijijij da...aaat?' kwam eruit en toen schoot ik die kerstboom vol spermawit. Vlokken langs alle kanten. Weer een ovatie van het publiek op dat plein. Maar die deerne bleef maar zuigen, tot ik een tweede salvo loste. Ik voelde mij in de hemel, met al die vleselijke heerlijkheden. Weer riep ik uit: 'Heer vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen!'
Toen werd ik wakker in een nat bed.
Man, wat was ik blij.”

'Is dat geen duidelijk bewijs dat u schuldig zou kunnen zijn aan de vermoedelijke kidnapping van Tania Brusselmans, meneer pastoor? En al die foto's van Tania Brusselmans die we in uw auto vonden, is dat normaal?'
'Meneer de commissaris, laat wat ik nu ga zeggen uw geheim blijven alstublieft. Ik ben een priester, en ben al jaren platonisch verliefd op Tania Brusselmans. Ik kende haar al voor mijn priesterschap. Zij wilde mijn liefde niet delen. Toen besliste ik pastoor te worden en het wereldse af te zweren.'
Arme sukkelaar denkt Punaise.

TaniaMania Episode 47

In het flikkengebouw in Gent heerst er op de eerste verdieping een zekere onrust. Voornamelijk in het bureel van commissaris Punaise. Hij ontdekte zopas dat uit zijn dossier Brusselmans en co documenten verdwenen zijn. Als een razende loopt hij richting zijn chef.
Zonder kloppen of wat stormt hij het bureel binnen. Even denkt hij: whauw, toch een chic bureel, lederen zetels, Picasso schilderijen aan de wand, een hoekbar met veel taboeretten en gezellig licht. Waarom heeft een hoofdcommissaris zo iets nodig? Ik moet het doen met mijn versleten karig tafeltje, een bureaustoel met gaten in de zitting en zonder armleuningen. Nota van de redactie: het ziet er inderdaad miserabel uit bij Punaise maar zoals elke politiek-wijze lezer wel weet: er is geen geld meer in de staatskas. Alles wat binnenkomt van u en mij gaat naar de negenenvijftig ministers die ons apenland telt, naar hun cabinetten, hun onderzoekscommissies, hun vzw's voor vanalles en nog wat. Blijft dus over: peanuts, niks om Punaise zijn bureauke mee op te fleuren, hoogstens om wat op te knabbelen.
Punaise stormt dus binnen bij zijn chef.
'Chef, ze hebben bij mij ingebroken! Uit een dossier belangrijke papieren gepikt!' hijgt Punaise.
'Gelukkig hebben we van elk dossier een copie in de kluis, Punaise. Welk dossier, en hoe hebben ze dat kunnen stelen, doet ge uw bureel niet op slot als ge er niet zijt?'
'Meestal wel chef.'
'Dan gebeurde de diefstal in de tijdspanne buiten uw “meestal”, nietwaar?' De chef doet weer cynisch denkt Punaise. 'Alleen enkele papieren zijn eruit weggenomen,' antwoordt de aangeslagen commissaris.
'En waarom ziet ge er zo aangeslagen uit, jongen?' U merkt het: de flikkenchef in Gent ziet alles.

28-01-2009 om 12:15 geschreven door Jules Naemelucs  

Episode 43

Deze raadgevingen voor onvoldane dames worden pas in één van de volgende episodes vrijgegeven. Ik moet er nog aan werken. Ondertussen, lieve lezeres, blijft u nog even op droog zaad zitten, mijn excuses hiervoor. Maar uw welwillend geduld zal beloond worden, wees verzekerd! Als tijdelijke tussenoplossing voor het gebrek aan spring- en wipkracht van uw partner kan u altijd rechtstreeks bij mij terecht, voor raad en daad! Voor degenen die mijn adres niet zouden kennen: gelieve u te wenden aan de kassa van de webmaster van de HB site. Die doet wel het nodige.

Episode 44

'Waarom heeft u mij geconvoceerd, commissaris?' Pastoor Jozef Bonte zit er wat beteuterd bij.
'Meneer Pastoor, u had massa's vrouwenkousen in uw auto, zijt ge dat ondertussen vergeten?'
'Commissaris, die kousen zijn voor een sociale organisatie in mijn parochie! Dat waren wel zijden kousen. Die zijn veel waard en brengen tweedehands veel geld op voor de armen in mijn dorp!'
'Bonte, leg dan eens uit waarom ge op de site van Brusselmans, niet zo lang geleden uw liefde voor Tania Brusselmans verklaarde. Ik heb uw tekst afgedrukt.' Een geërgerde Punaise leest luidop.
'Dat schreef u, Pastoor Jozef. Is dat normaal? Ik citeer enkele frasen uit uw bericht dat verscheen in het HB gastenboek:

“Beste Tania,
Bij aanvang van de mis zaten weer mijn drie trouwe gelovigen op de eerste rij. Drie ouwe vrouwkes van in de negentig! Verder alles leeg. Toen heb ik de muziek hard laten loeien en de kleurenspots op de draaiende spiegelbol gericht. De drie vooraan zijn gillend weggespurt, alhoewel niet overdrijven: weggeschuifeld. Na een half uur waren ze de kerk al uit. Ondertussen was de kerkpoort opengeduwd door een bende jeugd, scouts en gidsen, en ook de socialistische vakbond die vlak over de kerk een lokaal heeft en daar aan het vergaderen was, kwam in grote getale kijken. Ik zag ook jonge koppels met kinderen binnenstormen. Die begonnen te dansen en te swingen. Het werd een echt feest. De communie en heel de eucharistieviering viel weg.”

Episode 45

'Dat kan nog door de beugel, meneer pastoor, maar dan...' zegt een roodaanlopende commissaris Punaise en leest verder:

“Plots zag ik toch wel Herman Brusselmans binnenkomen in mijn kerk, met één of andere Triple in zijn hand. In de andere hand hielt hij Tania vast. Ik liep naar haar toe en kuste haar op de mond. Herman keek wat boos maar deed niets.
'Tania' zei ik.
'Wie zijt gij?' vroeg Tania. De feeks deed of ze me niet kende.
'Maar we zijn nog ooit samen op weekend geweest naar de grotten van Han. Weet ge dat niet meer? In een piepklein tentje, wij getwee?'
Tania keek naar Herman en deed verbaasd, de commediante! Ik pakte haar terug vast, met mijn ene hand op haar kont en de andere in haar bloese.
Brusselmans had dat niet graag. Hij gooide zijn pint naar het altaar, greep me vast, duwde mijn mijter over mijn kop tot onder mijn kin. Ik stikte bijna. Die Brusselmans moet veel aanhangers onder de jeugd hebben, want die hadden alles gezien en een hele bende stormde op me af, sloegen me neer, sleurden de kleren van mijn lijf.
'Niet zijn onderbroek!' riep Tania naar die gasten, 'Hij heeft maar ne kleine, 't is geen zicht!' Dus lieten ze mijn slip rond mijn achterste hangen. Ze sleurden me de kerk uit naar de grote kerstboom op het plein (die kerstboom is daar wel heel vroeg vind ik trouwens, maar de burgemeester, een vrijdenker, doet dat expres om mij te pesten denk ik.)... dus naar die enorme kerstboom in mijne bijna bloten; hangen ze mij daar in die boom en binden mij daarin vast! Steken dat dat deed, al die naalden in mijn handen en mijn voeten en in mijn kont. Ik riep in paniek: 'Heer vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.”

26-01-2009 om 00:00 geschreven door Jules Naemelucs