29-02-2008 om 22:00 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 21:36 geschreven door Lotte  

Noggggggggggggggggggg

29-02-2008 om 21:29 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 21:24 geschreven door Lotte  

29-02-2008 om 21:17 geschreven door Lotte  

Dinsdag 19 februari

06.30u… Tiny haar wekker loopt af en wat volgt zijn drie diepe zuchten. Urgh, dit staat ons dus de komende 4 maanden te wachten. We strompelen naar ons ontbijt en gaan tegen 07.30u langs de kant van de weg staan om de bus te pakken naar onze stageplaats. We moeten 2 bussen nemen naar het schooltje, in totaal zitten we een klein half uurtje in de bus.

Hier kan je dus overal de bus nemen, waar je ook staat, je moet je arm maar uitsteken en dan stopt de bus. Het duurde echter een hele tijd voordat onze bus kwam, en ook bij het overstappen op de andere bus duurde het even voordat we tegoei door hadden welke bus we precies moesten nemen. Gevolg: 20 minuutjes te laat op onze eerste werkdag.

Geen nood hoor, is niet erg… In het schooltje zitten 80 kinderen van 4 tot 16 jaar met een mentale beperking. Om 8u komen de kinderen aan en krijgen ze ontbijt op school. Ik ga vandaag mee met juffrouw Marina, in het klasje zitten 11 kinderen van 5 tot 11 jaar. De kinderen moesten bolletjes maken van kleine stukjes papier en die dan op een blad plakken. Op het blad stonden de getallen van 1 tot 20 en op elk cijfer moesten ze een bolletje plakken. In totaal moesten ze dus 20 bolletjes op het blad hebben. Dit was niet simpel voor iedereen, bij sommigen duurden het dus hennig lang. Degene die iets eerder klaar waren mochten even puzzelen (puzzel van 10 stuks). Na het plakken las de juffrouw de helft van de klas een simpel verhaaltje voor, de andere helft van de klas was naar de therapie (geen idee wat ze daar precies doen). Daarna las ze hetzelfde verhaaltje voor aan de groep die het eerst naar de therapie was geweest en ging vervolgens de tweede groep naar de therapie. Na het voorlezen was het ‘speeltijd’. Tijdens de speeltijd ‘voetbalden’ de oudste kinderen, de kleinste liepen maar wat verweesd rond of hingen constant aan ons. De kinderen hier zijn heel aanhankelijk, ze willen voortdurend geknuffeld worden. Na de speeltijd hebben ze nog wat geoefend met schrijven. Echt schrijven kunnen ze niet hoor, bij enkelen moest ik zelfs helpen omdat ze hun potlood niet tegoei konden vasthouden. Tegen 12u kregen ze pasta met tonijn voorgeschoteld. Na het eten mogen de kinderen naar huis en tegen 13u is iedereen weg en zijn wij dus ook afgewerkt. ’S Middags zijn we even naar het internetcafé geweest en hebben we het ’s avonds niet te laat gemaakt want…

06.30u… PIEP PIEP!!! Daar gaat ie weer… met kleine oogjes stappen we weer de bus op richting de school voor onze 2^de stagedag. Vandaag zal ik bij juffrouw Anita in het klasje staan. Hier zitten 6 kinderen van 6 tot 13. Hier heb ik bijna heel de dag alleen gestaan want er was blijkbaar een lerarenvergadering ofzo want Tiny stond ook de hele tijd alleen. ABNORMAAL,  het waren maar 6 kindjes, maar heb zo mijn handen vol gehad! Er waren er een paar hennig vervelend. Express vervelend! Terwijl de één stiften door heel de klas aan het gooien was, en ik hem duidelijk maakte dat dit niet mocht, had een ander de GSM van de juffrouw uit haar tas ontfrutseld en moest ik daar weer achteraan. Ik hoef mijn rug ook maar te draaien of er had weer iemand iets mispeuterd. Zo was ik twee vechtende kindjes uit elkaar aan het trekken, draai ik mij om, staat er daar ene met zn mond vol blauwe glitters… Had hij blijkbaar ergens een potje met blauwe glitters vandaan gehaald en had hij dat in z’n mond gekapt. Heel zijn tong vol glitters… Nice…

Ik probeerde de kinderen maar wat bezig te houden door ze puzzels, tijdschriften en blokken te geven. Ik heb ze ook even laten tekenen, maar dat waren ze al snel beu. Ik ben de dag hoe dan ook heel doorgekomen… Toen we thuis kwamen hebben we wel een hele tijd op ons bed gelegen, we waren stikkapot! We zitten nu ondertussen sinds maandagavond in het appartement (is eiglijk een gewoon huis) hier in Noord-Quito. Er zijn 4 kamers met 12 bedden, 3 badkamers, een living, een kamer met een tv (en veel DVD’s!) en een redelijk grote en moderne keuken. Sofie, Tiny en ik liggen op één kamer en dan komt vrijdag Laurie of Elise er nog bij. Momenteel zijn Rine, Thijs, Hannah en Marieke hier. Maandag komen Sigrid en Sofia terug, maar die zijn nu een week aan het rondreizen, hen hebben we dus nog niet gezien. Vrijdag komen Elise, Laurie en Ruud hier ook aan. Dus dan wordt het hier een stuk drukker

Vrijdag 22 februari…

Vandaag ga ik mee met juffrouw Gypsy en vrijwilligster Fanny. Het klasje bestaat uit 12 kinderen van 4 tot 12. Hier heb ik niet echt veel gedaan, ik zat er maar wat voor spek en bonen bij… ze waren ook al met twee begeleidsters. Net na de speeltijd werd ik gevraagd of ik even kon helpen in een ander klasje. Mij goed… Het was het klasje met de hyperactieve kinderen (maar liefst 12 stuks!). Er stond een vervanglerares (het was haar eerste dag) en ze wist duidelijk met de kinderen geen raad! De lerares was een Ecuadoriaanse maar haar man was een Duitser en ze heeft 25 in Duitsland gewoond. Ze was nu net 5 dagen terug hier in Ecuador. Ze begon tegen mij te praten in het Duits, ik verstond haar wel maar ik kreeg nix terug in het Duits gezegd. Je zit dan ook zo met het Spaans in uw hoofd dat het moeilijk is om zomaar ineens over te schakelen. De kinderen waren superdruk en ze zagen dat ze geen weet met hen wist. Die juffrouw keek mij ook echt aan van wat moet ik doen! Ik dacht hallo! Gij zijt degene met ervaring en degene die vloeiend Spaans spreekt, ik niet! Aangezien de kinderen zo druk waren stelde ik voor om de groep in 2 te verdelen. De juffrouw zei dat ze over ‘familie’ gingen praten vandaag, dat stond toch op het programma blijkbaar. Aangezien mijn Spaans nog niet optimaal is heb ik achter hun familie gevraagd aan de hand van tekeningen. Ze moesten allemaal hun familie tekenen, en dan ging ik rond om te vragen wie ze getekend hadden, hoeveel broers of zussen ze hadden, huisdieren,… Wat je toch allemaal niet kunt bereiken met wat enthousiasme… De kinderen werden plots heel rustig. Allemaal waren ze druk aan het tekenen en wilden ze hun tekening telkens trots aan mij laten zien. Wanneer er een paar klaar waren werden deze weer wat vervelend en begonnen ze overal rond te lopen en zaten ze overal aan. Ik heb wat plaatjes genomen die op de kast lagen en heb ik deze kinderen wat bezig gehouden door te vragen wat ze op dat plaatje zagen. Ik leer zo ook bij, want sommige dingen weet ik ook niet en dan vraag ik wat het is… goed voor mijn Spaans! De kinderen hier in deze school aanvaarden je wel snel, eerst testen ze je wat uit, maar vervolgens eisen ze je aandacht meestal op een positieve manier op. Als ik nu op school aankom vliegen er een heel deel kinderen op mij af om mij hallo te zeggen. Hoewel het niet echt de doelgroep is waar ik in de toekomst mee wil werken, denk ik wel dat ik deze 4 maanden hier kan uithouden. Ik ga niet met tegenzin naar daar en de tijd gaat ook vlug voorbij. Ben eens benieuwd wat het volgende klasje dinsdag voor mij in petto heeft. Nu maandag hebben we vrij blijkbaar want ze hebben dan een soort pedagogische studiedag.

In de namiddag kwamen Elise, Laurie en Ruud aan in het appartement. Laurie en Elise wouden allebei bij ons liggen, en aangezien er maar één bed vrij was hier was het even een dilemma. Wie ging hier liggen en wie boven? Ze hebben het opgelost door hier bij ons nog een bed bij te leggen. Er is toch plaats genoeg… We liggen nu dus gezellig met ons 5 op één kamer.

Het verslag van het weekend volgt nog!

Beso,

24-02-2008 om 00:00 geschreven door Lotte  

19-02-2008 om 21:50 geschreven door Lotte  

Het is al even geleden... dus moet ik al goed nadenken welke hoogtepunten we deze week nog hebben meegemaakt.
Maandag is er niet veel speciaals gebeurd eiglijk, 's morgens zijn we naar het internetcafé geweest en hebben we 's middags weer Spaanse les gehad. Dinsdagmorgen zijn Tiny, Sofie en ik naar een park gegaan op een klein half uurtje wandelen van hier. Daar hebben we even in de zon liggen bakken, de zon gloeide nog al! Ik had me gelukkig ingesmeerd, dus geen rode wangskes en armpkes voor mij. Tiny en Sofie hadden zich niet ingesmeerd, gevolg: Tiny beetje rood op haar arm, Sofie rood in haar gezicht, nek, hals en beetje op haar amen. Ondertussen is het rood alweer weg en heeft het misschien zelfs al wat plaatsgemaakt voor wat bruin.
Ohjah, grappig detail: op weg naar het park liepen we langs de weg en zagen Tiny en ik ineens een autoband in volle vaart voorbij rollen (straat liep wat naar onder), en 20 meter achter die band liep ne man: Haha, twas echt een grappig zicht... Enfin, kvond het toch de moeite om hier in mn blog te vermelden Dinsdag middag weer Spaanse les en dan komen we bij woensdag...
Woensdagmorgen weer naar het internetcafé en heb 's middags ontzettend lekker gegeten! SUPER lekkere bloemkoolsoep waar ze (jah je leest het goed) POPCORN in doen. Gevolgd door een gerecht van kip, sla, tomaten en puree. Njammie! Woensdagnamiddag weer Spaanse les...
Ik vind het wel fijn, die 4u gaan altijd snel voorbij. Silvana is echt zo'n schatje, je kan met haar over alles babbelen. We babbelen dus ook meer dan dat we echt bezig zijn met de les.
Donderdagmorgen... Sofie, Tiny en ik gaan met mijn gastmama mee naar de universiteit waar ze lesgeeft. Een uurtje met de bus richting noorden. Het was superdruk overal! Kwam door valentijn zei Graciela. Valentijn wordt hier heel hard gevierd, overal op de straat zie je mensen met rozen of ballonnen in de vorm van een hart lopen. Valentijn is hier een feest voor zowel geliefden als vrienden, vriendinnen, familie, ... Graciela had 's middags nog een vergadering op school, dus ging ze niet mee terug naar huis. Ik mocht eten bij haar zus, waar Elise en Laurie verblijven. Kregen frietjes! Mjammie! Toen wou ik nog naar huis om mn Spaans schrift te gaan halen, kreeg ik alleen de deur niet open... lap. Ik moet vier sloten opendoen, ik kreeg er 3 open, maar de 4de niet. Dan maar zonder schrift naar de Spaanse les! Tijdens de Spaanse les kreeg ik een bericht van Graciela met de vraag of ik naar de film wou met die collega van haar, die 35 is... IEUW nee! Alleen als Sofie en Tiny mee mochten: Blijkbaar had ie toen teruggestuurd dat ie niet kon... haha thank god! Des te beter... Op de terugweg van de Spaanse les naar huis regende het En kon ik nog altijd niet binnnen... er was niemand thuis. Vreemd! ant Francis is altijd thuis als ik terug kom. Ik maar mee naar Tiny haar thuis gegaan... Heb Elise gestuurd om te vragen of Francis en Leander misschien bij hun thuis waren, maar dat was niet het geval. Heb toen Silvana gestuurd en ze belde mij even later bij Tiny thuis op. Ze had wat rondgebeld: Leander zat bij de opa en de oma, Francis was niet thuis maar ze wist niet waar ie zat, en ze had naar Graciela gestuurd dat ik niet binnen kon. Ik heb met de familie van Tiny meegegeten (eitortilla mjammie!) en hebben nog even gerummicubd. Tiny en ik zijn er niet zo goed in haha Kunnen niet altijd sjans hebben eh Tiny. Tegen 20u kwam Graciela mij halen en zijn we Leander bij de opa gaan ophalen. Lieve opa wel... Francis zat ondertussen blijkbaar wel bij Lupé, de gastmama van Elise en Laurie, dus die moesten we ook nog even ophalen. Graciela was wel boos op hem, omdat ze niet wist waar ie uithing, en omdat hij nix had laten weten. Francis moest wenen... Enfin, eindelijk terug thuis heb ik mij gedoucht (via warm water in een grote teil, deed me weer beetje terug denken aan Panamà) want de douche was kapot (alleen koud water). Dan nog even snel mn huiswerk maken en tegen 24u kruip ik onder de wol en vallen mn oogjes toe...

15-02-2008 om 18:15 geschreven door Lotte  

Vanmorgen om 5.30u opgestaan om te douchen. Graciela had gezegd dat ze om 6u zou opstaan om mijn ontbijt te maken, hoewel ik ze had gezegd dat ze maar moest uitslapen. Maarjah, ze doet zo hard haar best om het mij gemakkelijk te maken eh.

Enfin, ik heb mij super stil klaargemaakt waardoor Graciela niet is wakker geworden. Ik heb mij rap een banaan genomen en een briefje voor Graciela achter gelaten (waar o.a opstond dat ik een banaan had gegeten, anders zou ze zich nog schuldig gevoelt hebben moest ik nix gegeten hebben). Tegen 6.45u stond ik bij de bushalte. Elise en Laurie stonden er al en even later kwamen ook Tiny, Sofie en Ruud. We hebben eerst een bus moeten nemen en dan nog een stuk de metrobus vooraleer we op de echte bus zaten richting Mindo. Mindo is een klein toeristisch dorpje in de jungle waar je verschillende watervallen en vlindertuinen kan bezoeken. Na een busrit van 2u (waarvan ik de grootste tijd heb liggen slapen, what else did ya expect hihi) kwamen we aan in Mindo. Je merkt het verschil direct. In Quito scheen de zon vollebak, hier in de jungle is het heel vochtig, hangt er veel mist tussen de bergen en miezerd het. Het was 11.30u toen we daar arriveerden, dus hebben we eerst ergens gegeten: Kip, rijst en patacòn (gefrituurde bakbananen). Vervolgens zijn we eerst op zoek gegaan naar een slaapplaats voor die nacht. In Mindo is er één ‘straat’ waar verschillende hostels en restaurantjes liggen. We hebben dus niet ver moeten zoeken naar een bed voor die nacht. Een hotelletje, waar alleen wij aanwezig waren, 5 dollar per persoon voor een kamer van 8 personen. Is dus totaal geen geld eh. Grote luxe was het natuurlijk niet, maar we konden er toch alle 6 slapen en er was een douche met warm water. Wat wil je als een stelletje avonturiers nog meer haha. We konden onze overbodige spullen in de kamer achterlaten en gingen verder op pad, dieper de jungle in, richting watervallen. Het begin van de wandelroute was nog wel een paar kilometer verder omhoog, en aangezien we alle 6 niet zo’n fervente wandelaars zijn, hebben we ons een ‘taxi’ gehuurd voor 10 dollar. Onze taxi was een jeep met een laadbak vanachter, waarin we alle 6 konden staan. De rit duurde een 20 minuutjes en was al een avontuur op zich. Doordat het regende lag er op de (zand)weg veel modder en  moest ie geregeld goed gas geven om z’n wielen uit de modder te krijgen. De weg was ook heel hobbelig dus we werden geregeld heen en weer geslingerd. M’n rug doet er nog zeer van. Uiteindelijk zijn we dan toch goed en wel maar zeiknat boven geraakt en moesten we eerst via een kabellift naar een andere berg gaan. Ik vond de kabellift er toch niet zo stevig uitzien en aangezien we er met 6 inzaten, zo hoog boven de grond had ik het er toch niet zo op, al laat ik dat natuurlijk niet meteen merken haha. Ik moet een beetje aan m’n reputatie denken eh hihi.

Het uitzicht vanuit die kabellift was echter subliem. Overal waar ik kon kijken zag ik dicht beboste bergen en ver onder ons liep een riviertje. En dan die mist zo tussen de bergen… was nice! Aangekomen aan de andere kant, konden we beginnen aan de wandeltocht naar de watervallen. Het regende nog steeds, dus het was uitkijken waar je liep! Kleine paadjes, overal modder, omhoog, omlaag, hindernissen op onze weg,… We zijn in totaal drie verschillende watervallen gepasseerd. Het was jammer genoeg wel wat te koud om er een plonsje in te wagen. Toen we van de eerste waterval naar de tweede waterval gingen liep ik even voorop. Ik moest zien waar we het best onze voeten konden zetten in al dieje modder. Twas echt super glad overal. Maar ik was er precies dus toch niet zo goed in. PATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAT daar lag ik… En als ik val, dan kan ik precies ook nooit direct stoppen. Ik moet altijd ne meter doorschuiven vooraleer ik tot stilstand kom… Nix gebroken hoor haha. Het deed geen pijn maar kzat wel goed onder de modder en knietje beetje geschaafd.  Moet mij natuurlijk weer overkomen. Onstabiel kind dat ik ben. Enfin, Tiny liep achter mij en heeft het allemaal mooi kunnen zien. Ze moet er nog om lachen als ze er aan denkt… Eens terug bij de kabellift, zijn we weer terug met een jeep naar onder gereden. Deze keer zaten we er wel met 15 in. Wij en nog een stel Amerikaanse meisjes. Djezes, die Amerikanen moeten toch altijd zo overdrijven eh, in hetgeen ze vertellen. En die praten ook zo hard, precies of iedereen het MOET horen.  Sjans da wij hardop over iedereen kunnen roddelen zonder dat ze er iets van merken.  Eens terug onder zijn we eerst een pizza in een restaurantje gaan eten, we zaten nog wel gans vol modder en waren nog doorweekt, maar dat hadden we er nog wel voor over haha. Na de toch wel lekkere pizza zijn we ons gaan douchen in ons hotel. Ik had gelukkig nog een paar extra kleren bij die ik kon aandoen, want we gingen nog een stapje in het nachtleven van Mindo zetten! Elise en Ruud bleven op de kamer… Laurie, Sofie, Tiny en ik zijn eerst iets gaan drinken in een café in de straat. Laurie en ik hebben een paar Cuba Libre’s gedronken, Sofie een paar Caiperiña’s (witte rum met sprite, ijs, limoen en rietsuiker) en Tiny een cola (mededeling aan Silvie en Nele: don’t worry, kga er nog verandering in proberen te brengen hoor, haha ). We hebben even met de uitbater gebabbeld en hebben een tijdje onder ons 4 gekaart. Het was echt gezellig en we hebben goed gelachen. Tegen een uur of half 11 zijn we naar Discotheka Bambu gegaan. Het was nog redelijk druk daar binnen. Iedereen danst daar per twee (meisje-jongen) en ze dansen constant hetzelfde (veel heupbewegingen dus). Daar stonden we dan met ons 4… Maar er kwamen al gauw een hoopje jongens bij ons staan en dansten we ook ma wa gelijk hun eh… Haha, jahjah, we hadden wel wat bekijks. Maar het was plezant geweest. Tegen 1u zijn we richting hotel gegaan en hebben we ons in ons bed gezwierd. Ik heb ganse nacht door geslapen tot de wekker om 8u ging! Eerste keer hier in Ecuador dat ik geen enkele keer wakker werd ’s nachts. (ff het schrijven onderbreken, Leander is hier bij mij op mijn bed komen zitten en is aan het game boy’en, hij is zo ontzettend schattig met z’n stoere kleertjes!!!)

Zondagmorgen zijn we om 9u gaan ontbijten in een restaurantje: een roerei met brood en kaas, echt super lekker was het niet, maarjah. Na het ontbijt zijn we naar het Mariposaria (vlindertuin) geweest, dat was een half uurtje wandelen. Het viel mij wel een beetje tegen, ik had er meer van verwacht. Het was niet echt groot, en echt veel soorten vlinders vlogen er niet rond. In Panamà heb ik mooiere vlinders zien rondvliegen, zo van die hele grote fel blauwe vlinders. We hebben hier wel een geboorte van een vlinder meegemaakt haha. Ie kwam net uit z’n coconnetje gevallen. (Nice, Leander komt mij een koekske met chocolat brengen…)

Ook wel even vermelden: wij zijn hier echt een attractie, we worden veel nageroepen, nagefloten, er wordt veel op ons getoeterd en we worden veel aangestaard. In de vlindertuin waren er zelfs Ecuadorianen die in plaats van de vlinders, ons stiekem aan het fotograferen waren!
Na het bezoekje aan de vlindertuin zijn we terug naar het hotel gewandeld, hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer ergens gaan eten. Ze hadden er een hele kaart vol met gerechten, maar ze hadden uiteindelijk maar één gerecht: Gefrituurde scampi’s met rijst.

Thuis eet ik nooit scampi’s, zien er maar vies uit vind ik, maar heb het hier wel gegeten. Er is eigenlijk niet veel dat ik niet lus, dus why not… We hadden nog wel kunnen gaan raften, aangezien we nog wel wat tijd hadden, maar het was wat te koud en we konden moeilijk met natte kleren in de bus gaan zitten natuurlijk. Ik vond het wel wat jammer want ik had er wel zin in gehad! Om 16u hebben we terug de bus genomen richting Quito. Tegen half 8 waren we thuis en ben ik direct m’n bed in gekropen. MOE !!!

13-02-2008 om 16:03 geschreven door Lotte  

11-02-2008 om 16:30 geschreven door Lotte  

08-02-2008 om 23:03 geschreven door Lotte  

Hola todos!

Wanneer ik dit schrijf is het dinsdagavond 20u en zit ik op mijn kamer deze blogtekst op mijn laptop te typen. Ik heb de indruk dat dit beter is, want in het internetcafé hebben ze zo’n vervelend querti toetsenbord waar ik nogal snel stress van krijg en waar ik er twee keer zolang over doe om een tekst te typen! Ik kan dus al mijn teksten op mijn laptop typen en zet de teksten dan op een USB stick, die ik dan meeneem naar het internetcafé, waar ik deze tekst dan op mijn blog kan zetten. Lang leve de technologie!

Maar dus… alles goed en wel hier… zondag is de vlucht goed verlopen, wel lang! En het was redelijk krap zitten in het vliegtuig, dus heel comfortabel was de reis niet… maar we zijn er geraakt dat is het belangrijkste! We zijn in Quito geland om 23.30u Belgische tijd, 17.30u plaatselijke tijd. Melanie (van de stichting Kinderen van Ecuador) stond ons al op te wachten en heeft ons drie om de beurt afgezet bij ons gastgezin. Tiny en Sofie zitten elk een minuutje van mijn huis af. Ik heb een heel lieve gastmama (Graciela, 38j) en twee gastbroertjes (Francisco, 13j en Leander, 4j). De kinderen waren van zaterdag tot vandaag niet thuis maar bij hun papa in het noorden van Quito (wij zitten nu in het zuiden). Hier hebben de kinderen gisteren en vandaag vrij gehad omdat het hier ook carnaval is. Hier hebben ze echter geen hele week vakantie, maar enkel twee dagen. Zondagavond ben ik nog samen met mijn gastmama naar een zus van haar geweest, die woont hier iets verder. Bij haar logeren momenteel 2 Nederlandse meisjes (Elise en Laurie), die ook les krijgen van dezelfde lerares als ons. De Spaanse lerares is trouwens ook een zus van mijn gastmama en die was die zondagavond daar ook aanwezig. Ik had ze toen dus al kunnen ontmoeten. De Spaanse lerares is een heel lieve vrouw en wist me te zeggen dat ik toch al een aardig woordje Spaans kon! Ze verstonden mij teminste toch! Toen ik daar was waren Elise en Laurie al aan het slapen, ik heb ze toen dus nog niet kunnen ontmoeten. De eerste nacht in Ecuador heb ik goed geslapen, ik ben wel enkele keren wakker geworden maar ik heb goed kunnen uitrusten. Om 8u ben ik opgestaan en heb ik ontbeten met Graciela. Tegen 10u heb ik ons mama gebeld om de eerste nieuwtjes te vertellen. Terug thuis heeft Graciela mij wat dansles gegeven (merengue, salsa, …), het werd nog maar eens duidelijk dat Europeanen toch wel wat ritme missen… Tegen 14u zijn Sofie, Tiny en ik naar het huis van Silvana, de Spaanse lerares gegaan. Daar zaten Elise, Laurie en Ruud (ook Nederlander) al, zij hebben ons drie meegenomen naar het oude centrum van Quito. Zij zijn hier nu al een week en zullen hier nog 3 weken in hun gastgezin verblijven. Zij komen in hetzelfde appartement te zitten als ons, maar dan een weekje later. Het zijn 3 fijne mensen, typische Hollanders, heel joviaal en ze kunnen goed babbelen. Ze studeren Sociaal werk in Eindhoven en zijn hier voor 5 maanden. In het oude centrum van Quito hebben we even een terrasje gedaan en daarna hebben we de bus terug genomen naar Chillogallo (zo heet het gehucht van ons). De bus reed wel een andere route omwille van de carnavalsstoet, dus moesten we ergens anders uitstappen. We wisten natuurlijk niet waar we waren… hebben wat rondgewandeld maar moesten uiteindelijk naar een gastouder van Elise en Laurie bellen om te vragen of hij ons kon komen halen want het werd al goed donker. Toen ik thuis was, was de carnavalsstoet net bij ons gearriveerd (ik woon in een klein zijstraatje van de grote straat waar de carnavalsstoet langskwam) en hebben Graciela (gastmama) en ik nog even naar de stoet gekeken. Hier hebben ze wel mooiere wagens als bij ons. En veel meer muziek (typische Ecuadoriaanse muziek) waarbij ze verkleed achter de wagen dansen (niet lopen). Hier is ook nergens bier of andere drank te bespeuren, heel anders als bij ons dus. De gewone mensen vieren hier trouwens carnaval door water op anderen te gooien en door een soort scheerschuim op iedereen te spuiten. En aangezien blanken een gewild doelwit zijn hebben ook wij er ook meerdere keren aan moeten geloven.

Na de carnavalsstoet heb ik thuis nog tot 23u met Graciela gebabbeld. Ze heeft veel interesse voor het leven in België en ik vraag veel naar het reilen en zeilen hier in Ecuador en in Quito.

Graciela heeft voor mij nog twee Hollandse meisjes gehad: Marieke en Hanna. Zij konden in het begin geen van beiden ook maar een woord Spaans, dus wat dat betreft heb ik al een streepje voor!. Hanna is vorige week vrijdag naar het appartement vertrokken, haar zal ik over twee weken dus ook in het appartement treffen. Marieke ook denk ik, maar dat weet ik niet zeker. In het appartement zullen we met 12 personen zitten. Wij drie, die drie Nederlanders die we al ontmoet hebben en dan nog 6 andere Nederlanders die daar nu al zijn.

Vannacht heb ik goed geslapen, ben één keer wakker geworden, maar sliep weer snel terug. Ik was tegen 8u opgestaan en heb om 8.30u ontbeten met Graciela (een gebakken ei, aardbeigelatine, een boterham en bananenmilkshake). Om 10u zijn Tiny, Sofie en ik naar het internetcafé geweest, dat ligt hier heel dichtbij. Hier hebben we tot half 1 op internet gezeten (emails gelezen, msn,…). Hier betaal je 0,80 dollar, helemaal niet veel dus. Om 14u zijn we naar de Spaanse lerares gegaan en hebben we les gehad tot 18u.

Na de Spaanse les zijn we meteen naar huis gegaan (om 18.30u is het hier donker). Ik werd goed onthaalt door de kleine Leander (hij deed de deur al voor mij open). Dit was de eerste keer dat ik Leander en Francisco zag. Francisco is een heel rustige jongen, hij zal niet veel uit zichzelf vertellen precies. Leander daar en tegen is heel druk en zijn mond staat geen seconde stil. Hij is wel heel spontaan en zocht direct toenadering naar mij. Het is echt een super schattig jongetje.

We hebben daarnet gegeten (een croque), en momenteel is Graciela lessen aan het voorbereiden (ze geeft wiskunde in een school in noord-Quito). Francisco is TV aan het kijken in de slaapkamer van Graciela en Leander is een spelletje op de computer aan het spelen. Ik zag dus de gelegenheid om nu even een tekst voor m’n blog te schrijven.

De komende twee weken zal ik elke dag van 14u tot 18u Spaanse les hebben. De voormiddagen zijn we vrij om te doen wat we willen. Morgen ( = vandaag wanneer ik dit op weblog zet) gaan we nog eens van 10u tot 12u naar het internetcafé, maar de dagen erna gaan we misschien wel eens wat op verkenning doorheen Quito.

Het is nog maar de tweede dag… maar ik zie het nog altijd goed zitten hier hoor. Quito is een grote stad, hier zullen we ons niet snel vervelen denk ik. Het ligt echt tussen de bergen, heel mooi om te zien. De bergtoppen zitten in de wolken, ik moet er nog eens foto’s van maken…

Er rijden hier wel veel auto’s, en dat riek je ook. Of ja, ik rook het toen we van het vliegveld kwamen, maar de dag er na rook ik het al niet meer. Op straat is er veel bedrijvigheid, overal zie je mensen wandelen. Er zijn hier ook veel kleine winkeltjes of mensen die met hun koopwaren op de stoep staan. Hier lopen trouwens ook enorm veel honden op straat, het is precies echt een hondenplaag. In mijn gezin hebben ze ook een hond, een cocker spaniel met de naam Challo, maar deze blijft altijd binnen.

Het weer valt tot nu toe heel goed mee. Het is hier nu winter, maar is geen winter in vergelijking met die van ons. Ik heb hier nog geen kou gehad alleszins. Ik heb ofwel een t-shirt met korte mouwen, ofwel een t-shirt met lange mouwen aan. Tegen de avond is een vest wel nodig want dan koelt het wel af. Wanneer de zon schijnt is het echt fijn, zelfs een beetje warm. Tot nu toe heb ik nog geen regen gezien, ik hoop het zo ook te houden!

De bevolking hier vind het weer van nu koud, maar voor ons is het qua temperatuur heel aangenaam.

Het eten hier is tot nu toe ook nog een meevaller. Ik heb nog geen rare dingen op m’n bord gekregen. Graciela verwend mij nog al, ze luistert aandachtig naar hetgeen ik vertel precies… Gisterenmorgen vroeg ik of ze hier ook Patacon hebben in Ecuador (gebakken bananen, eten ze veel in Panama) en gisterenavond kreeg ik Patacon voorgeschoteld. Gisterenavond vertelde ik dat België beroemd was om de frieten, chocolat en bier. Wat kreeg ik vanmiddag op mijn bord… papas fritas! Ze bakte de frieten in de pan, ik kreeg er broccoli, wortelen, sla, rijst en kip bij. Het was echt lekker! Ze eten hier ook veel fruit, zal mama wel blij mee zijn dat ik wat meer fruit eet nu…

Enfin, tot dusver de hoogtepunten van hier in Quito…

Ik zal jullie hier geregeld op de hoogte houden van hetgeen we hier allemaal uitspoken en binnekort zal ik hier ook foto’s opzetten, maar momenteel heb ik nog niet echt veel foto’s die de moeite waard zijn.

Besooooooooooo

Lotte

06-02-2008 om 16:01 geschreven door Lotte  

Ik zal vanaf 3 februari tot 16 juni in het verre Quito vertoeven voor mijn laatste jaars stage Orthopedagogie.
Samen met Tiny en Sofie zal ik gedurende deze 4,5 maand in een schooltje voor kinderen met een 'beperking' werken. Dit kan gaan van kinderen met een mentale of fysieke handicap, tot kinderen met ADHD of autisme. Heel gevarieërd dus...
Hier zal ik jullie wat op de hoogte kunnen houden van al mijn fijne, leuke, gezellige, spannende, avontuurlijke, ... belevenissen, maar je kan hier natuurlijk ook zelf vanalles aan mij kwijt.
Nu valt er dus nog niet veel te zien hier, maar vanaf de 3de zal het wel wat meer de moeite zijn
So, check it out dudes!

Lotte

20-01-2008 om 21:03 geschreven door Lotte  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Lotte  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Lotte