Ik ben Lotte Fransen
Ik ben een vrouw en woon in Momenteel Quito! (Ecuador) en mijn beroep is Laatste jaarsstudente Orthopedagogie te Hasselt.
Ik ben geboren op 30/06/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Volleybal.
Op deze site kan je al mijn avontuurlijke belevingen hier in Ecuador volgen. Wat houd je tegen een berichtje achter te l
Lotte in Ecuador!
15-02-2008
Al eventjes geleden...
Het is al even geleden... dus moet ik al goed nadenken welke hoogtepunten we deze week nog hebben meegemaakt. Maandag is er niet veel speciaals gebeurd eiglijk, 's morgens zijn we naar het internetcafé geweest en hebben we 's middags weer Spaanse les gehad. Dinsdagmorgen zijn Tiny, Sofie en ik naar een park gegaan op een klein half uurtje wandelen van hier. Daar hebben we even in de zon liggen bakken, de zon gloeide nog al! Ik had me gelukkig ingesmeerd, dus geen rode wangskes en armpkes voor mij. Tiny en Sofie hadden zich niet ingesmeerd, gevolg: Tiny beetje rood op haar arm, Sofie rood in haar gezicht, nek, hals en beetje op haar amen. Ondertussen is het rood alweer weg en heeft het misschien zelfs al wat plaatsgemaakt voor wat bruin. Ohjah, grappig detail: op weg naar het park liepen we langs de weg en zagen Tiny en ik ineens een autoband in volle vaart voorbij rollen (straat liep wat naar onder), en 20 meter achter die band liep ne man: Haha, twas echt een grappig zicht... Enfin, kvond het toch de moeite om hier in mn blog te vermelden Dinsdag middag weer Spaanse les en dan komen we bij woensdag... Woensdagmorgen weer naar het internetcafé en heb 's middags ontzettend lekker gegeten! SUPER lekkere bloemkoolsoep waar ze (jah je leest het goed) POPCORN in doen. Gevolgd door een gerecht van kip, sla, tomaten en puree. Njammie! Woensdagnamiddag weer Spaanse les... Ik vind het wel fijn, die 4u gaan altijd snel voorbij. Silvana is echt zo'n schatje, je kan met haar over alles babbelen. We babbelen dus ook meer dan dat we echt bezig zijn met de les. Donderdagmorgen... Sofie, Tiny en ik gaan met mijn gastmama mee naar de universiteit waar ze lesgeeft. Een uurtje met de bus richting noorden. Het was superdruk overal! Kwam door valentijn zei Graciela. Valentijn wordt hier heel hard gevierd, overal op de straat zie je mensen met rozen of ballonnen in de vorm van een hart lopen. Valentijn is hier een feest voor zowel geliefden als vrienden, vriendinnen, familie, ... Graciela had 's middags nog een vergadering op school, dus ging ze niet mee terug naar huis. Ik mocht eten bij haar zus, waar Elise en Laurie verblijven. Kregen frietjes! Mjammie! Toen wou ik nog naar huis om mn Spaans schrift te gaan halen, kreeg ik alleen de deur niet open... lap. Ik moet vier sloten opendoen, ik kreeg er 3 open, maar de 4de niet. Dan maar zonder schrift naar de Spaanse les! Tijdens de Spaanse les kreeg ik een bericht van Graciela met de vraag of ik naar de film wou met die collega van haar, die 35 is... IEUW nee! Alleen als Sofie en Tiny mee mochten: Blijkbaar had ie toen teruggestuurd dat ie niet kon... haha thank god! Des te beter... Op de terugweg van de Spaanse les naar huis regende het En kon ik nog altijd niet binnnen... er was niemand thuis. Vreemd! ant Francis is altijd thuis als ik terug kom. Ik maar mee naar Tiny haar thuis gegaan... Heb Elise gestuurd om te vragen of Francis en Leander misschien bij hun thuis waren, maar dat was niet het geval. Heb toen Silvana gestuurd en ze belde mij even later bij Tiny thuis op. Ze had wat rondgebeld: Leander zat bij de opa en de oma, Francis was niet thuis maar ze wist niet waar ie zat, en ze had naar Graciela gestuurd dat ik niet binnen kon. Ik heb met de familie van Tiny meegegeten (eitortilla mjammie!) en hebben nog even gerummicubd. Tiny en ik zijn er niet zo goed in haha Kunnen niet altijd sjans hebben eh Tiny. Tegen 20u kwam Graciela mij halen en zijn we Leander bij de opa gaan ophalen. Lieve opa wel... Francis zat ondertussen blijkbaar wel bij Lupé, de gastmama van Elise en Laurie, dus die moesten we ook nog even ophalen. Graciela was wel boos op hem, omdat ze niet wist waar ie uithing, en omdat hij nix had laten weten. Francis moest wenen... Enfin, eindelijk terug thuis heb ik mij gedoucht (via warm water in een grote teil, deed me weer beetje terug denken aan Panamà) want de douche was kapot (alleen koud water). Dan nog even snel mn huiswerk maken en tegen 24u kruip ik onder de wol en vallen mn oogjes toe...
Vanmorgen om 5.30u opgestaan om te douchen. Graciela had gezegd dat ze om 6u zou opstaan om mijn ontbijt te maken, hoewel ik ze had gezegd dat ze maar moest uitslapen. Maarjah, ze doet zo hard haar best om het mij gemakkelijk te maken eh.
Enfin, ik heb mij super stil klaargemaakt waardoor Graciela niet is wakker geworden. Ik heb mij rap een banaan genomen en een briefje voor Graciela achter gelaten (waar o.a opstond dat ik een banaan had gegeten, anders zou ze zich nog schuldig gevoelt hebben moest ik nix gegeten hebben). Tegen 6.45u stond ik bij de bushalte. Elise en Laurie stonden er al en even later kwamen ook Tiny, Sofie en Ruud. We hebben eerst een bus moeten nemen en dan nog een stuk de metrobus vooraleer we op de echte bus zaten richting Mindo. Mindo is een klein toeristisch dorpje in de jungle waar je verschillende watervallen en vlindertuinen kan bezoeken. Na een busrit van 2u (waarvan ik de grootste tijd heb liggen slapen, what else did ya expect hihi) kwamen we aan in Mindo. Je merkt het verschil direct. In Quito scheen de zon vollebak, hier in de jungle is het heel vochtig, hangt er veel mist tussen de bergen en miezerd het. Het was 11.30u toen we daar arriveerden, dus hebben we eerst ergens gegeten: Kip, rijst en patacòn (gefrituurde bakbananen). Vervolgens zijn we eerst op zoek gegaan naar een slaapplaats voor die nacht. In Mindo is er één straat waar verschillende hostels en restaurantjes liggen. We hebben dus niet ver moeten zoeken naar een bed voor die nacht. Een hotelletje, waar alleen wij aanwezig waren, 5 dollar per persoon voor een kamer van 8 personen. Is dus totaal geen geld eh. Grote luxe was het natuurlijk niet, maar we konden er toch alle 6 slapen en er was een douche met warm water. Wat wil je als een stelletje avonturiers nog meer haha. We konden onze overbodige spullen in de kamer achterlaten en gingen verder op pad, dieper de jungle in, richting watervallen. Het begin van de wandelroute was nog wel een paar kilometer verder omhoog, en aangezien we alle 6 niet zon fervente wandelaars zijn, hebben we ons een taxi gehuurd voor 10 dollar. Onze taxi was een jeep met een laadbak vanachter, waarin we alle 6 konden staan. De rit duurde een 20 minuutjes en was al een avontuur op zich. Doordat het regende lag er op de (zand)weg veel modder enmoest ie geregeld goed gas geven om zn wielen uit de modder te krijgen. De weg was ook heel hobbelig dus we werden geregeld heen en weer geslingerd. Mn rug doet er nog zeer van. Uiteindelijk zijn we dan toch goed en wel maar zeiknat boven geraakt en moesten we eerst via een kabellift naar een andere berg gaan. Ik vond de kabellift er toch niet zo stevig uitzien en aangezien we er met 6 inzaten, zo hoog boven de grond had ik het er toch niet zo op, al laat ik dat natuurlijk niet meteen merken haha. Ik moet een beetje aan mn reputatie denken eh hihi.
Het uitzicht vanuit die kabellift was echter subliem. Overal waar ik kon kijken zag ik dicht beboste bergen en ver onder ons liep een riviertje. En dan die mist zo tussen de bergen was nice! Aangekomen aan de andere kant, konden we beginnen aan de wandeltocht naar de watervallen. Het regende nog steeds, dus het was uitkijken waar je liep! Kleine paadjes, overal modder, omhoog, omlaag, hindernissen op onze weg, We zijn in totaal drie verschillende watervallen gepasseerd. Het was jammer genoeg wel wat te koud om er een plonsje in te wagen. Toen we van de eerste waterval naar de tweede waterval gingen liep ik even voorop. Ik moest zien waar we het best onze voeten konden zetten in al dieje modder. Twas echt super glad overal. Maar ik was er precies dus toch niet zo goed in. PATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAT daar lag ik En als ik val, dan kan ik precies ook nooit direct stoppen. Ik moet altijd ne meter doorschuiven vooraleer ik tot stilstand kom Nix gebroken hoor haha. Het deed geen pijn maar kzat wel goed onder de modder en knietje beetje geschaafd. Moet mij natuurlijk weer overkomen. Onstabiel kind dat ik ben. Enfin, Tiny liep achter mij en heeft het allemaal mooi kunnen zien. Ze moet er nog om lachen als ze er aan denkt Eens terug bij de kabellift, zijn we weer terug met een jeep naar onder gereden. Deze keer zaten we er wel met 15 in. Wij en nog een stel Amerikaanse meisjes. Djezes, die Amerikanen moeten toch altijd zo overdrijven eh, in hetgeen ze vertellen. En die praten ook zo hard, precies of iedereen het MOET horen. Sjans da wij hardop over iedereen kunnen roddelen zonder dat ze er iets van merken. Eens terug onder zijn we eerst een pizza in een restaurantje gaan eten, we zaten nog wel gans vol modder en waren nog doorweekt, maar dat hadden we er nog wel voor over haha. Na de toch wel lekkere pizza zijn we ons gaan douchen in ons hotel. Ik had gelukkig nog een paar extra kleren bij die ik kon aandoen, want we gingen nog een stapje in het nachtleven van Mindo zetten! Elise en Ruud bleven op de kamer Laurie, Sofie, Tiny en ik zijn eerst iets gaan drinken in een café in de straat. Laurie en ik hebben een paar Cuba Libres gedronken, Sofie een paar Caiperiñas (witte rum met sprite, ijs, limoen en rietsuiker) en Tiny een cola (mededeling aan Silvie en Nele: dont worry, kga er nog verandering in proberen te brengen hoor, haha ). We hebben even met de uitbater gebabbeld en hebben een tijdje onder ons 4 gekaart. Het was echt gezellig en we hebben goed gelachen. Tegen een uur of half 11 zijn we naar Discotheka Bambu gegaan. Het was nog redelijk druk daar binnen. Iedereen danst daar per twee (meisje-jongen) en ze dansen constant hetzelfde (veel heupbewegingen dus). Daar stonden we dan met ons 4 Maar er kwamen al gauw een hoopje jongens bij ons staan en dansten we ook ma wa gelijk hun eh Haha, jahjah, we hadden wel wat bekijks. Maar het was plezant geweest. Tegen 1u zijn we richting hotel gegaan en hebben we ons in ons bed gezwierd. Ik heb ganse nacht door geslapen tot de wekker om 8u ging! Eerste keer hier in Ecuador dat ik geen enkele keer wakker werd s nachts. (ff het schrijven onderbreken, Leander is hier bij mij op mijn bed komen zitten en is aan het game boyen, hij is zo ontzettend schattig met zn stoere kleertjes!!!)
Zondagmorgen zijn we om 9u gaan ontbijten in een restaurantje: een roerei met brood en kaas, echt super lekker was het niet, maarjah. Na het ontbijt zijn we naar het Mariposaria (vlindertuin) geweest, dat was een half uurtje wandelen. Het viel mij wel een beetje tegen, ik had er meer van verwacht. Het was niet echt groot, en echt veel soorten vlinders vlogen er niet rond. In Panamà heb ik mooiere vlinders zien rondvliegen, zo van die hele grote fel blauwe vlinders. We hebben hier wel een geboorte van een vlinder meegemaakt haha. Ie kwam net uit zn coconnetje gevallen. (Nice, Leander komt mij een koekske met chocolat brengen )
Ook wel even vermelden: wij zijn hier echt een attractie, we worden veel nageroepen, nagefloten, er wordt veel op ons getoeterd en we worden veel aangestaard. In de vlindertuin waren er zelfs Ecuadorianen die in plaats van de vlinders, ons stiekem aan het fotograferen waren! Na het bezoekje aan de vlindertuin zijn we terug naar het hotel gewandeld, hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer ergens gaan eten. Ze hadden er een hele kaart vol met gerechten, maar ze hadden uiteindelijk maar één gerecht: Gefrituurde scampis met rijst.
Thuis eet ik nooit scampis, zien er maar vies uit vind ik, maar heb het hier wel gegeten. Er is eigenlijk niet veel dat ik niet lus, dus why not We hadden nog wel kunnen gaan raften, aangezien we nog wel wat tijd hadden, maar het was wat te koud en we konden moeilijk met natte kleren in de bus gaan zitten natuurlijk. Ik vond het wel wat jammer want ik had er wel zin in gehad! Om 16u hebben we terug de bus genomen richting Quito. Tegen half 8 waren we thuis en ben ik direct mn bed in gekropen. MOE !!!
Vanmorgen zijn Tiny, Sofie, Ruud, Elise, Laurie, Silvana & Janina (Spaanse leraressen) en ik naar La mitad del mundo geweest, oftewel het midden van de wereld (de evenaar dus).
Er zijn twee verschillende plaatsen die je kunt bezoeken, de plaats waar het monument van het midden van de wereld staat of de plaats waar de evenaar echt loopt. Wij hebben enkel het laatste bezocht. Het ligt niet ver buiten Quito, met de bus ben je er binnen een uurtje.
Echt su-per veel was er wel niet te zien. Een gids heeft ons wat uitleg gegeven over de geschiedenis van de Indianen (vooral over de evolutie van de woningen). Ter plekke heeft de gids enkele proefjes gedaan om te tonen wat de kracht van de evenaar teweeg brengt. Zo was er een proef met een bak water. Wanneer de stop uit de bak werd getrokken, staandend op de zuiderkant van de evenaar, dan liep het water al kolkend, in wijzerzin uit de bak. Stond de bak aan de noorderkant van de evenaar, dan liep het water tegen de wijzer in uit de bak en wanneer het op de evenaar zelf stond, dan liep het water er recht naar beneden uit, het water liep dan niet in spiraal vorm uit de bak. De evenaar werd daar voorgesteld als een gewone streep op de grond, maar echt vreemd dat dat zo kan schelen. Een meter van de streep heeft een heel ander effect als op de streep zelf. Het schijnt ook dat je op de evenaar je evenwicht moeilijk kan bewaren. Aangezien ik er eerst niet veel van geloofde wou ik het eens uitproberen. Ogen dicht, twee armen langszij omhoog en dan voet voor voet over de lijn proberen te gaan. GING NIET!!!! Zowel ik als al de anderen zwiemelde over die lijn. Echt gek! Enfin, nu kunnen we toch al vertellen dat we op het middelpunt van de wereld hebben gestaan De échte nog wel Het (foute) monument staat een paar honderd meter verder. Het echte punt wordt echter aangeduid door een lelijk oud bordje.
Toen ik terug thuis arriveerden heb ik snel gegeten (spaghetti!), daarna zijn we nog even naar het internetcafé geweest en een tas gaan halen voor Tiny en mij.
Graciela had s morgens gevraagd of ik s avonds mee iets wou gaan drinken met haar en twee collegas van de universiteit, want haar collegas wouden mij eens graag zien. Na het avondeten zijn we dan met de bus vertrokken. We gingen een deur binnen, en ik dacht dus dat dat het café was, nee dus het was de universiteit waar Graciela werkt. We moesten blijkbaar die twee collegas daar oppikken. Die universiteit stelde dus niet veel voor. Oud gebouw, vlak langs de straat, zowel links als rechts appartementjes en op de gelijkvloers kleine winkeltjes. De klassen stelde ook al niet veel voor, redelijk klein en oude banken en stoelen. Dat noemen ze hier dan een universiteit Enfin, we zijn eerst een ijsje gaan eten schuin tegenover de universiteit, daarna zijn we naar een karaokebar in het Noorden gegaan. Het was maar een klein kotje waar niet veel volk ingaat. Die mannelijke collega van Graciela heeft verschillende liedjes gezongen, hij was mij ook de hele tijd aan het pushen dat ik iets moest zingen. Ze hadden wel alleen maar Spaanstalige liedjes, dus daar was ik vet mee eh. Om iedereen maar tevreden te stellen heb ik Isla Bonita van Madonna gezongen. Spaanse titel, maar Engelse tekst, dus da ging nog enigsinds haha. Achjah, als ik ze daar al blij mee kon maken. Ik vond het wel vervelend dat die muziek zo hard stond, want dieje man vroeg ontzettend veel aan mij, maar ik verstond nooit wat hij zei. Dus maar veel ja geknikt en vriendelijk gelachen. Het was ook maar een vreemde vent, 35 was hm, maar ie vroeg constant of hij niets voor mij was. Een eerste keer kan ik er nog mee lachen, maar niet als ie het om de 5 minuten vraagt. 35 is ieuw! Ie heeft trouwens gevraagd of ik dees week met hem mee naar de cinema wou. Heb ik ff subtiel niet op geantwoord en vroeg hoeveel cinema's er hier in Quito zijn enzo... haha. Laat maar zijn hoor. Ben er trouwens ook achter gekomen dat Graciela een vriend heeft van 29. Zelf is ze 37 Enfin, tegen 1u zijn we EINDELIJK doorgegaan, gelukkig want ik was ontzettend moe!
Ik had me gelukkig ingesmeerd, dus geen rode wangskes en armpkes voor mij. Tiny en Sofie hadden zich niet ingesmeerd, gevolg: Tiny beetje rood op haar arm, Sofie rood in haar gezicht, nek, hals en beetje op haar amen. Ondertussen is het rood alweer weg en heeft het misschien zelfs al wat plaatsgemaakt voor wat bruin. 
Dinsdag middag weer Spaanse les en dan komen we bij woensdag...
En kon ik nog altijd niet binnnen... er was niemand thuis. Vreemd! 
Kunnen niet altijd sjans hebben eh Tiny. Tegen 20u kwam Graciela mij halen en zijn we Leander bij de opa gaan ophalen. Lieve opa wel... Francis zat ondertussen blijkbaar wel bij Lupé, de gastmama van Elise en Laurie, dus die moesten we ook nog even ophalen. Graciela was wel boos op hem, omdat ze niet wist waar ie uithing, en omdat hij nix had laten weten. Francis moest wenen... Enfin, eindelijk terug thuis heb ik mij gedoucht (via warm water in een grote teil, deed me weer beetje terug denken aan Panamà) want de douche was kapot (alleen koud water). Dan nog even snel mn huiswerk maken en tegen 24u kruip ik onder de wol en vallen mn oogjes toe...
Nix gebroken hoor haha. Het deed geen pijn maar kzat wel goed onder de modder en knietje beetje geschaafd. 
Moet mij natuurlijk weer overkomen. Onstabiel kind dat ik ben. 
