Ik ben Lotte Fransen
Ik ben een vrouw en woon in Momenteel Quito! (Ecuador) en mijn beroep is Laatste jaarsstudente Orthopedagogie te Hasselt.
Ik ben geboren op 30/06/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Volleybal.
Op deze site kan je al mijn avontuurlijke belevingen hier in Ecuador volgen. Wat houd je tegen een berichtje achter te l
Lotte in Ecuador!
11-02-2008
Vrijdag 8 februari
Vanmorgen zijn Tiny, Sofie, Ruud, Elise, Laurie, Silvana & Janina (Spaanse leraressen) en ik naar La mitad del mundo geweest, oftewel het midden van de wereld (de evenaar dus).
Er zijn twee verschillende plaatsen die je kunt bezoeken, de plaats waar het monument van het midden van de wereld staat of de plaats waar de evenaar echt loopt. Wij hebben enkel het laatste bezocht. Het ligt niet ver buiten Quito, met de bus ben je er binnen een uurtje.
Echt su-per veel was er wel niet te zien. Een gids heeft ons wat uitleg gegeven over de geschiedenis van de Indianen (vooral over de evolutie van de woningen). Ter plekke heeft de gids enkele proefjes gedaan om te tonen wat de kracht van de evenaar teweeg brengt. Zo was er een proef met een bak water. Wanneer de stop uit de bak werd getrokken, staandend op de zuiderkant van de evenaar, dan liep het water al kolkend, in wijzerzin uit de bak. Stond de bak aan de noorderkant van de evenaar, dan liep het water tegen de wijzer in uit de bak en wanneer het op de evenaar zelf stond, dan liep het water er recht naar beneden uit, het water liep dan niet in spiraal vorm uit de bak. De evenaar werd daar voorgesteld als een gewone streep op de grond, maar echt vreemd dat dat zo kan schelen. Een meter van de streep heeft een heel ander effect als op de streep zelf. Het schijnt ook dat je op de evenaar je evenwicht moeilijk kan bewaren. Aangezien ik er eerst niet veel van geloofde wou ik het eens uitproberen. Ogen dicht, twee armen langszij omhoog en dan voet voor voet over de lijn proberen te gaan. GING NIET!!!! Zowel ik als al de anderen zwiemelde over die lijn. Echt gek! Enfin, nu kunnen we toch al vertellen dat we op het middelpunt van de wereld hebben gestaan De échte nog wel Het (foute) monument staat een paar honderd meter verder. Het echte punt wordt echter aangeduid door een lelijk oud bordje.
Toen ik terug thuis arriveerden heb ik snel gegeten (spaghetti!), daarna zijn we nog even naar het internetcafé geweest en een tas gaan halen voor Tiny en mij.
Graciela had s morgens gevraagd of ik s avonds mee iets wou gaan drinken met haar en twee collegas van de universiteit, want haar collegas wouden mij eens graag zien. Na het avondeten zijn we dan met de bus vertrokken. We gingen een deur binnen, en ik dacht dus dat dat het café was, nee dus het was de universiteit waar Graciela werkt. We moesten blijkbaar die twee collegas daar oppikken. Die universiteit stelde dus niet veel voor. Oud gebouw, vlak langs de straat, zowel links als rechts appartementjes en op de gelijkvloers kleine winkeltjes. De klassen stelde ook al niet veel voor, redelijk klein en oude banken en stoelen. Dat noemen ze hier dan een universiteit Enfin, we zijn eerst een ijsje gaan eten schuin tegenover de universiteit, daarna zijn we naar een karaokebar in het Noorden gegaan. Het was maar een klein kotje waar niet veel volk ingaat. Die mannelijke collega van Graciela heeft verschillende liedjes gezongen, hij was mij ook de hele tijd aan het pushen dat ik iets moest zingen. Ze hadden wel alleen maar Spaanstalige liedjes, dus daar was ik vet mee eh. Om iedereen maar tevreden te stellen heb ik Isla Bonita van Madonna gezongen. Spaanse titel, maar Engelse tekst, dus da ging nog enigsinds haha. Achjah, als ik ze daar al blij mee kon maken. Ik vond het wel vervelend dat die muziek zo hard stond, want dieje man vroeg ontzettend veel aan mij, maar ik verstond nooit wat hij zei. Dus maar veel ja geknikt en vriendelijk gelachen. Het was ook maar een vreemde vent, 35 was hm, maar ie vroeg constant of hij niets voor mij was. Een eerste keer kan ik er nog mee lachen, maar niet als ie het om de 5 minuten vraagt. 35 is ieuw! Ie heeft trouwens gevraagd of ik dees week met hem mee naar de cinema wou. Heb ik ff subtiel niet op geantwoord en vroeg hoeveel cinema's er hier in Quito zijn enzo... haha. Laat maar zijn hoor. Ben er trouwens ook achter gekomen dat Graciela een vriend heeft van 29. Zelf is ze 37 Enfin, tegen 1u zijn we EINDELIJK doorgegaan, gelukkig want ik was ontzettend moe!
Wanneer ik dit schrijf is het dinsdagavond 20u en zit ik op mijn kamer deze blogtekst op mijn laptop te typen. Ik heb de indruk dat dit beter is, want in het internetcafé hebben ze zon vervelend querti toetsenbord waar ik nogal snel stress van krijg en waar ik er twee keer zolang over doe om een tekst te typen! Ik kan dus al mijn teksten op mijn laptop typen en zet de teksten dan op een USB stick, die ik dan meeneem naar het internetcafé, waar ik deze tekst dan op mijn blog kan zetten. Lang leve de technologie!
Maar dus alles goed en wel hier zondag is de vlucht goed verlopen, wel lang! En het was redelijk krap zitten in het vliegtuig, dus heel comfortabel was de reis niet maar we zijn er geraakt dat is het belangrijkste! We zijn in Quito geland om 23.30u Belgische tijd, 17.30u plaatselijke tijd. Melanie (van de stichting Kinderen van Ecuador) stond ons al op te wachten en heeft ons drie om de beurt afgezet bij ons gastgezin. Tiny en Sofie zitten elk een minuutje van mijn huis af. Ik heb een heel lieve gastmama (Graciela, 38j) en twee gastbroertjes (Francisco, 13j en Leander, 4j). De kinderen waren van zaterdag tot vandaag niet thuis maar bij hun papa in het noorden van Quito (wij zitten nu in het zuiden). Hier hebben de kinderen gisteren en vandaag vrij gehad omdat het hier ook carnaval is. Hier hebben ze echter geen hele week vakantie, maar enkel twee dagen. Zondagavond ben ik nog samen met mijn gastmama naar een zus van haar geweest, die woont hier iets verder. Bij haar logeren momenteel 2 Nederlandse meisjes (Elise en Laurie), die ook les krijgen van dezelfde lerares als ons. De Spaanse lerares is trouwens ook een zus van mijn gastmama en die was die zondagavond daar ook aanwezig. Ik had ze toen dus al kunnen ontmoeten. De Spaanse lerares is een heel lieve vrouw en wist me te zeggen dat ik toch al een aardig woordje Spaans kon! Ze verstonden mij teminste toch! Toen ik daar was waren Elise en Laurie al aan het slapen, ik heb ze toen dus nog niet kunnen ontmoeten. De eerste nacht in Ecuador heb ik goed geslapen, ik ben wel enkele keren wakker geworden maar ik heb goed kunnen uitrusten. Om 8u ben ik opgestaan en heb ik ontbeten met Graciela. Tegen 10u heb ik ons mama gebeld om de eerste nieuwtjes te vertellen. Terug thuis heeft Graciela mij wat dansles gegeven (merengue, salsa, ), het werd nog maar eens duidelijk dat Europeanen toch wel wat ritme missen Tegen 14u zijn Sofie, Tiny en ik naar het huis van Silvana, de Spaanse lerares gegaan. Daar zaten Elise, Laurie en Ruud (ook Nederlander) al, zij hebben ons drie meegenomen naar het oude centrum van Quito. Zij zijn hier nu al een week en zullen hier nog 3 weken in hun gastgezin verblijven. Zij komen in hetzelfde appartement te zitten als ons, maar dan een weekje later. Het zijn 3 fijne mensen, typische Hollanders, heel joviaal en ze kunnen goed babbelen. Ze studeren Sociaal werk in Eindhoven en zijn hier voor 5 maanden. In het oude centrum van Quito hebben we even een terrasje gedaan en daarna hebben we de bus terug genomen naar Chillogallo (zo heet het gehucht van ons). De bus reed wel een andere route omwille van de carnavalsstoet, dus moesten we ergens anders uitstappen. We wisten natuurlijk niet waar we waren hebben wat rondgewandeld maar moesten uiteindelijk naar een gastouder van Elise en Laurie bellen om te vragen of hij ons kon komen halen want het werd al goed donker. Toen ik thuis was, was de carnavalsstoet net bij ons gearriveerd (ik woon in een klein zijstraatje van de grote straat waar de carnavalsstoet langskwam) en hebben Graciela (gastmama) en ik nog even naar de stoet gekeken. Hier hebben ze wel mooiere wagens als bij ons. En veel meer muziek (typische Ecuadoriaanse muziek) waarbij ze verkleed achter de wagen dansen (niet lopen). Hier is ook nergens bier of andere drank te bespeuren, heel anders als bij ons dus. De gewone mensen vieren hier trouwens carnaval door water op anderen te gooien en door een soort scheerschuim op iedereen te spuiten. En aangezien blanken een gewild doelwit zijn hebben ook wij er ook meerdere keren aan moeten geloven.
Na de carnavalsstoet heb ik thuis nog tot 23u met Graciela gebabbeld. Ze heeft veel interesse voor het leven in België en ik vraag veel naar het reilen en zeilen hier in Ecuador en in Quito.
Graciela heeft voor mij nog twee Hollandse meisjes gehad: Marieke en Hanna. Zij konden in het begin geen van beiden ook maar een woord Spaans, dus wat dat betreft heb ik al een streepje voor!. Hanna is vorige week vrijdag naar het appartement vertrokken, haar zal ik over twee weken dus ook in het appartement treffen. Marieke ook denk ik, maar dat weet ik niet zeker. In het appartement zullen we met 12 personen zitten. Wij drie, die drie Nederlanders die we al ontmoet hebben en dan nog 6 andere Nederlanders die daar nu al zijn.
Vannacht heb ik goed geslapen, ben één keer wakker geworden, maar sliep weer snel terug. Ik was tegen 8u opgestaan en heb om 8.30u ontbeten met Graciela (een gebakken ei, aardbeigelatine, een boterham en bananenmilkshake). Om 10u zijn Tiny, Sofie en ik naar het internetcafé geweest, dat ligt hier heel dichtbij. Hier hebben we tot half 1 op internet gezeten (emails gelezen, msn, ). Hier betaal je 0,80 dollar, helemaal niet veel dus. Om 14u zijn we naar de Spaanse lerares gegaan en hebben we les gehad tot 18u.
Na de Spaanse les zijn we meteen naar huis gegaan (om 18.30u is het hier donker). Ik werd goed onthaalt door de kleine Leander (hij deed de deur al voor mij open). Dit was de eerste keer dat ik Leander en Francisco zag. Francisco is een heel rustige jongen, hij zal niet veel uit zichzelf vertellen precies. Leander daar en tegen is heel druk en zijn mond staat geen seconde stil. Hij is wel heel spontaan en zocht direct toenadering naar mij. Het is echt een super schattig jongetje.
We hebben daarnet gegeten (een croque), en momenteel is Graciela lessen aan het voorbereiden (ze geeft wiskunde in een school in noord-Quito). Francisco is TV aan het kijken in de slaapkamer van Graciela en Leander is een spelletje op de computer aan het spelen. Ik zag dus de gelegenheid om nu even een tekst voor mn blog te schrijven.
De komende twee weken zal ik elke dag van 14u tot 18u Spaanse les hebben. De voormiddagen zijn we vrij om te doen wat we willen. Morgen ( = vandaag wanneer ik dit op weblog zet) gaan we nog eens van 10u tot 12u naar het internetcafé, maar de dagen erna gaan we misschien wel eens wat op verkenning doorheen Quito.
Het is nog maar de tweede dag maar ik zie het nog altijd goed zitten hier hoor. Quito is een grote stad, hier zullen we ons niet snel vervelen denk ik. Het ligt echt tussen de bergen, heel mooi om te zien. De bergtoppen zitten in de wolken, ik moet er nog eens fotos van maken
Er rijden hier wel veel autos, en dat riek je ook. Of ja, ik rook het toen we van het vliegveld kwamen, maar de dag er na rook ik het al niet meer. Op straat is er veel bedrijvigheid, overal zie je mensen wandelen. Er zijn hier ook veel kleine winkeltjes of mensen die met hun koopwaren op de stoep staan. Hier lopen trouwens ook enorm veel honden op straat, het is precies echt een hondenplaag. In mijn gezin hebben ze ook een hond, een cocker spaniel met de naam Challo, maar deze blijft altijd binnen.
Het weer valt tot nu toe heel goed mee. Het is hier nu winter, maar is geen winter in vergelijking met die van ons. Ik heb hier nog geen kou gehad alleszins. Ik heb ofwel een t-shirt met korte mouwen, ofwel een t-shirt met lange mouwen aan. Tegen de avond is een vest wel nodig want dan koelt het wel af. Wanneer de zon schijnt is het echt fijn, zelfs een beetje warm. Tot nu toe heb ik nog geen regen gezien, ik hoop het zo ook te houden!
De bevolking hier vind het weer van nu koud, maar voor ons is het qua temperatuur heel aangenaam.
Het eten hier is tot nu toe ook nog een meevaller. Ik heb nog geen rare dingen op mn bord gekregen. Graciela verwend mij nog al, ze luistert aandachtig naar hetgeen ik vertel precies Gisterenmorgen vroeg ik of ze hier ook Patacon hebben in Ecuador (gebakken bananen, eten ze veel in Panama) en gisterenavond kreeg ik Patacon voorgeschoteld. Gisterenavond vertelde ik dat België beroemd was om de frieten, chocolat en bier. Wat kreeg ik vanmiddag op mijn bord papas fritas! Ze bakte de frieten in de pan, ik kreeg er broccoli, wortelen, sla, rijst en kip bij. Het was echt lekker! Ze eten hier ook veel fruit, zal mama wel blij mee zijn dat ik wat meer fruit eet nu
Enfin, tot dusver de hoogtepunten van hier in Quito
Ik zal jullie hier geregeld op de hoogte houden van hetgeen we hier allemaal uitspoken en binnekort zal ik hier ook fotos opzetten, maar momenteel heb ik nog niet echt veel fotos die de moeite waard zijn.
Ik zal vanaf 3 februari tot 16 juni in het verre Quito vertoeven voor mijn laatste jaars stage Orthopedagogie. Samen met Tiny en Sofie zal ik gedurende deze 4,5 maand in een schooltje voor kinderen met een 'beperking' werken. Dit kan gaan van kinderen met een mentale of fysieke handicap, tot kinderen met ADHD of autisme. Heel gevarieërd dus... Hier zal ik jullie wat op de hoogte kunnen houden van al mijn fijne, leuke, gezellige, spannende, avontuurlijke, ... belevenissen, maar je kan hier natuurlijk ook zelf vanalles aan mij kwijt. Nu valt er dus nog niet veel te zien hier, maar vanaf de 3de zal het wel wat meer de moeite zijn So, check it out dudes!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Een meter van de streep heeft een heel ander effect als op de streep zelf. Het schijnt ook dat je op de evenaar je evenwicht moeilijk kan bewaren. Aangezien ik er eerst niet veel van geloofde wou ik het eens uitproberen. 
Ogen dicht, twee armen langszij omhoog en dan voet voor voet over de lijn proberen te gaan. GING NIET!!!! Zowel ik als al de anderen zwiemelde over die lijn. 
De échte nog wel
Het (foute) monument staat een paar honderd meter verder. Het echte punt wordt echter aangeduid door een lelijk oud bordje. 
