Vorige week ben ik op VIP-uitnodiging op bezoek geweest in het UZA. Jawel, blijkbaar vonden de dokters mijn dossier interessant genoeg om op de module consultatie te plaatsen. Of ik dat als een compliment moet beschouwen, valt een beetje te betwijfelen. Maar in elk geval: ik ben dus gegaan .

Bij een module consultatie zijn verschillende studenten geneeskunde aanwezig, om zo meer expertise te kunnen opdoen. En ik kon zelfs een vraag beantwoorden die zij niet wisten: SCORE!

Alles was prima in orde, alleen zijn mijn bloeddruk en cholesterol waarden wat aan de hoge kant. Aan mijn levensstijl kan het niet eigenlijk niet liggen, want de laatste tijd let ik erg op mijn eten en ik ben zelfs een beetje afgevallen. Weer extra medicatie vanaf nu .

Het is voor mijn eigen bestwil, natuurlijk.

Zo, dat was het alweer

Twee keer super nieuws:

* De koorreis was super! En..... we zijn in de prijzen gevallen! Tweede prijs in de reeks vrouwenkoren EN de publieksprijs! Natuurlijk zijn we super blij en trots! Het heeft zelfs in de krant gestaan. Het was ook heel mooi daar aan het meer van Genève, en we hebben redelijk goed weer gehad. Het was natuurlijk wel maar een blitsbezoekje, en ook niet heel ontspannend het hele vlieggedoe (is uiteindelijk allemaal wel meegevallen, maar toch...). Of er dit jaar nog een vakantie inzit, is nog af te wachten

WANT

* Op 25  april (da's over twee weken) krijg ik de sleutel van mijn appartement! Eindelijk!!! Dan kunnen we aan de slag en hopelijk gaat alles vlotjes. Ik ben al een beetje aan het uitkijken naar vloerbekleding, verfkleuren voor aan de muren. Ik wil er echt iets leuks van maken, iets van mij. Nog eventjes en het is zover!

Op het werk is het nu veel rustiger, maar dat is mooi meegenomen. Komt allemaal goed!

Tot later!

Afgelopen dinsdag stond ons landje even op zijn kop, en de rest van de wereld keek mee. Aanslagen in Brussel.... De vraag was niet of, maar wel wanneer het zou gaan gebeuren. Waarom in godsnaam (sorry voor de slechte woordspeling)? Waar moet dat naar toe?  Ik wil er liever niet te veel woorden aan vuil maken. Ik heb er gewoon genoeg van, bwa!

Het is nog maar de vraag of we donderdag gaan kunnen vertrekken. Waarschijnlijk wel, maar vanop een andere luchthaven. Dat zal heel vreemd worden. Maar soit, de reis aflassen kan echt geen optie zijn. Dat gunnen we die kl.... zakken (excuseer voor mijn taalgebruik) niet!

Ooooo ja,  met alle commotie van de laatste dagen zou ik al bijna vergeten dat ik morgen alweer een jaar ouder wordt . Of dat nu een reden is om te vieren, wil ik hier even in het midden laten. Maar ik wil er in elk geval wel een fijne, gezellige dag van maken. Ik ga mezelf verwennen in de infrarood-sauna van mijn ouders, misschien ook even shoppen en 's avonds ben ik uitgenodigd bij mijn broer en schoonzusje. Je bent maar een keer per jaar jarig, toch? Ik wil vieren dat ik leef!

Lalalaaa... het is lente!!! Ok, het is nog een beetje frisjes. Maar de zon laat zich geregeld zien, de vogeltjes fluiten, de bomen botten en overal bloeien narcissen!

Nog een goede week werken, en dan is het Paasvakantie! Dan vertrekken we met het koor richting Zwitserland. Spannend! Spannend!

En daarna is het werken geblazen in mijn nieuwe appartement!  Momenteel is het nog wachten op de notaris, hopelijk duurt dat niet al te lang meer. Ik kijk op tegen het vele werk en gedoe, maar ik zal ook wel blij zijn als het zover is en ik kan verhuizen. Een nieuwe start!

Dat was het voor nu, ik schrijf snel weer!

Ik ben wie ik ben, en ik doe wat ik doe.

Wat jij daar van denkt, dat doet er niet toe.

Zelf heb ik respect voor alle mensen,

en ik hou rekening met ieders wensen.

Maar als jij me negeert, me geen blik gunt.

Uit minachting, of uit afgunst.

Wanneer je denk dat je boven me staat,

en me duidelijk liever uit de weg gaat.

Schrik dan maar niet als op een dag,

ik schoon genoeg heb van jou gedrag.

Dan loop ik ook jou straal voorbij.

Want dit zegt meer over jou dan over mij.

News flash van het jaar: IK HEB EEN APPARTEMENT GEKOCHT!!!         Goed, he!? Ik was helemaal niet zo actief op zoek. Maar vooral mijn mama zit al een tijdje achter mijn veren: 'huren is weggegooid geld!' weet je wel?

En toen kwam er in mijn eigen straat een appartementje vrij. Ik heb meteen gebeld om eens een kijkje te gaan nemen. En voila, een paar dagen later was het beklonken! Helemaal iets voor mij: gelijkvloers, met een gemeenschappelijke tuin die onderhouden wordt, twee slaapkamers en een dressing! Ik ben heel blij, al zie ik wel op tegen de verhuis. Dit zal nog niet voor meteen zijn, want er moeten nog een paar klusjes gebeuren en ik heb de sleutel ook pas over een paar weken.

Morgen ga ik op gesprek voor mijn lening, binnenkort moet ik dan langs bij de notaris. Het is een heel geloop!   Maar als alles volgens plan verloopt, zit ik over een paar maanden in mijn eigen nestje en ben ik gewoon eigenaar! Hoe geweldig is dat!?

Verder gaat alles zijn gewone gangetje. Maar dit zal wel volstaan, zeker?

 

Sneeuw! Nee, niet nu! En toch ook een beetje... eindelijk! Want het was de voorbije weken veel te warm voor de tijd van jaar. Voorlopig blijft het nog niet liggen hier, maar dat kan nog komen. Ik vind het allemaal heel mooi om naar te kijken, zolang ik er maar niet door moet.

En ik heb geluk! Het is momenteel nog heel rustig op het werk (nog een uitloop van de vakantie en het zachte weer, weinig zieke kinderen). Het heeft nu wel lang genoeg geduurd, ik zit momenteel iets te veel gewoon thuis naar maar zin. Maar ben ik effe blij dat ik vanmorgen niet de baan op moest in dit weer! Want sneeuw en regen wisselen elkaar af, en er waait ook een hevig wind. Niet echt een pretje.Vanmorgen ben ik al dweilend aan de dag begonnen, er was een raam opengevlogen en het had binnen geregend.

Verder is januari...de maand van de solden. Ik heb al goed mijn slag geslaan. Woensdag is mijn oudste metekind even op bezoek geweest. En gisteren kreeg ik een nieuwjaarsbriefje uit Haïti in de bus, van de jongste. Zo leuk!

Hoewel de winter op zich best gezellig is, kijk ik toch uit naar de lente. Dat het maar snel zo ver is! We gaan eind maart, vlak na mijn verjaardag, met het koor naar Zwitserland om er aan een wedstrijd deel te nemen! Zo spannend! En ik ben ook al aan het kijken waar ik in de zomer op vakantie kan gaan, maar ik heb nog niets beslist. Griekenland? Ierland? Of nog een andere bestemming? Er staat nog zoveel op mijn reislijstje, haha.

Of ik nog goede voornemens heb voor het nieuwe jaar? Nee, eigenlijk niet. Ik laat het komen zoals het komt, dat is mijn moto. Ik vind dat ik goed bezig ben, en wat ik bereikt heb hoop ik wat verder te kunnen uitbouwen. Voila, daarmee is alles gezegd!

Kus op de koude wangen!

Sarah

Schol!!!

We doen de glaasjes nog eens vol.

Dit voorbije jaar hebben we weer gehad.

En ik wil het komend jaar graag meer van dag.

Nieuwe kansen, mooie reizen, omringd door fijne mensen.

Wat kan ik me nog meer wensen?

Voor mij was 2015 een van de betere edities in ... jaren.

Hopelijk kan 2016 zijn voorganger (op zijn minst) evenaren!

Tot slot wens ik dat ook al jullie dromen,

in het nieuwe jaar uit mogen komen!

Gelukkig nieuwjaar!!!

't Zit er weer op, kerst is voorbij. Twee dagen na elkaar bij mijn ouders, met beide kanten van de familie. Veel en lekker eten. Ik heb zelf mee voor de hapjes gezorgd. Druk, dat wel, maar gezellig druk. Nu ben ik wel behoorlijk moe. En bovendien heb ik weer stemproblemen. Vervelend, ik hoop dat het beter is tegen oudjaar. Tot dan moet ik het rustig aan doen en veel zwijgen

Met oudjaar komt er, net als vorig jaar, een vriendin hier thuis vieren. Rustig en zonder veel poespas. Feesten tot in de vroege uurtjes, het zegt me eigenlijk niks meer. Ik ben nooit een uitgaanstype geweest. Maar nu zou ik het echt gewoon niet meer aankunnen, al die drukte.

Tot slot: kunnen we dit jaar gewoon proberen de kerstsfeer wat langer bij ons te houden....

Voor iedereen...

die op de vlucht is...

voor geweld

voor zichzelf

voor anderen

die op zoek is...

naar een beter leven

naar een warme thuis

naar rust en vrede

die hoopt...

op een beetje begrip

op een glimlach

op een 'welkom'

die de weg kwijt is...

je bent nooit alleen op tocht.

Rijk elkaar de hand,

samen de toekomst tegemoet!

Vandaag, een dag als alle andere.

Niets bijzonders, niet speciaal.

Nee, eigenlijk is alles heel normaal.

Er hoeft dan ook niets te veranderen.

Soms zijn dingen gewoon zoals ze zijn.

Ik zou het ook niet anders willen.

Al heb ik dan soms mijn grillen,

en al doet het af en toe ook pijn.

Ik hoef niet altijd te presteren.

Soms is 'gewoon' ook al goed.

Ik pluk mijn geluk!

Het heeft tijd gekost dit te leren.

Mezelf zijn is het enige dat moet.

Deze dag kan niet meer stuk!

Hier zijn we weer! Niet meteen de vrolijkste periode van het jaar, he. Donkergrijze lucht, veel regen, de dagen die alsmaar korter worden Maar ach, binnen is het gezellig zullen we dan maar denken. Ik laat het in elk geval niet aan mijn humeur komen.

De voorbije week is best heftig geweest. De wereld davert weer op zijn grondvesten. Aanslagen, geweld. 2015 zal de geschiedenis ingaan als zeer bewogen jaar op vlak van terreur. Zo vreselijk jammer! Al die onschuldige slachtoffers. En waarom? Waar gaat dit eindigen? Als je al niet meer veilig door de stad kan lopen, naar een concert kan gaan, een terrasje doen, wat hebben we dan nog? Ik snap het niet, ben als zoveel mensen bang voor de toekomst. Tegelijk klinken er boodschappen van hoop, van strijdlust, van we-mogen-ons-niet-gewonnen-geven-en-vooral-niet-paniekkeren. Daar hou ik me aan vast!

Dit doet me mijn eigen verhaal, mijn eigen frustraties allemaal in een ander perspectief zien. Net zoals een kleine tegenslag die ik onlangs gehad heb, en nu helemaal niet meer zo belangrijk lijkt. Ik heb de voorbije dagen van enkele mensen in mijn (helaas ook zeer directe) omgeving slecht nieuws gehoord over hun gezondheid. Wie en wat allemaal, ga ik hier nu niet uit de doeken doen. Het doet me weer beseffen dat ik niet alleen ben, en dat ik soms toch nog steeds veel te snel klaag. Ok, ja, ik heb een chronische ziekte. Maar ik heb ook een job, een huishouden, een appartement, een auto waar ik in rondrijd. En ik kan dat allemaal toch maar mooi doen!

Gisteren zijn we met een aantal leden van mijn koor gaan ontbijten op een benefiet, en daarna naar een bijeenkomst van de Turnervereniging.  Ondanks het rotweer vond ik het een heel fijne dag. Twee verenigingen waar ik zoveel aan heb! Geweldig, toch?

Over twee weken gaan we met de familie op weekend naar Nederland, ook dat gaat weer gezellig worden. Volgende week staat er dan weer de musical van Edith Piaf op het programma. En er is natuurlijk ook nog mijn werk, het is vrij druk momenteel. Mijn dagen zijn dus goed gevuld, maar het is nog niet overdreven druk. Een goede balans, dat is belangrijk.

Ik ga hier afronden, met een boodschap van hoop: Er is zoveel om gelukkig om te zijn, zoveel moois rondom mij. En het kan allemaal zomaar gedaan zijn. Dus ik blijf lachen en genieten van het leven!

Iedereen heeft tegenwoordig stress.

Rennen, haasten, multitasken.

Het is de sleutel naar succes.

Met onze tablet en mobiele telefoon.

Nooit rust, altijd paraat.

Wanneer praten we nog eens met elkaar, 'gewoon'?

Alles is simpeler, makkelijker dan eerst.

Of dat willen we toch graag geloven.

Maar we zijn nog nooit zo moe geweest!

Ik verlang soms terug naar toen.

Naar de tijd dat alles eenvoudig was.

En we niet alles tegelijk hoefden te doen.

Want we lopen onszelf voorbij.

In al ons kunnen, al ons 'moeten'.

Altijd ik, en enkel een digitale 'wij.

Neem de tijd om af en toe eens stil te staan,

zodat we elkaar weer 'ont-moeten'.

En tegen jezelf te zeggen: 'Ho, rustig aan!'