Hier zijn we weer! Niet meteen de vrolijkste periode van het jaar, he. Donkergrijze lucht, veel regen, de dagen die alsmaar korter worden Maar ach, binnen is het gezellig zullen we dan maar denken. Ik laat het in elk geval niet aan mijn humeur komen.

De voorbije week is best heftig geweest. De wereld davert weer op zijn grondvesten. Aanslagen, geweld. 2015 zal de geschiedenis ingaan als zeer bewogen jaar op vlak van terreur. Zo vreselijk jammer! Al die onschuldige slachtoffers. En waarom? Waar gaat dit eindigen? Als je al niet meer veilig door de stad kan lopen, naar een concert kan gaan, een terrasje doen, wat hebben we dan nog? Ik snap het niet, ben als zoveel mensen bang voor de toekomst. Tegelijk klinken er boodschappen van hoop, van strijdlust, van we-mogen-ons-niet-gewonnen-geven-en-vooral-niet-paniekkeren. Daar hou ik me aan vast!

Dit doet me mijn eigen verhaal, mijn eigen frustraties allemaal in een ander perspectief zien. Net zoals een kleine tegenslag die ik onlangs gehad heb, en nu helemaal niet meer zo belangrijk lijkt. Ik heb de voorbije dagen van enkele mensen in mijn (helaas ook zeer directe) omgeving slecht nieuws gehoord over hun gezondheid. Wie en wat allemaal, ga ik hier nu niet uit de doeken doen. Het doet me weer beseffen dat ik niet alleen ben, en dat ik soms toch nog steeds veel te snel klaag. Ok, ja, ik heb een chronische ziekte. Maar ik heb ook een job, een huishouden, een appartement, een auto waar ik in rondrijd. En ik kan dat allemaal toch maar mooi doen!

Gisteren zijn we met een aantal leden van mijn koor gaan ontbijten op een benefiet, en daarna naar een bijeenkomst van de Turnervereniging.  Ondanks het rotweer vond ik het een heel fijne dag. Twee verenigingen waar ik zoveel aan heb! Geweldig, toch?

Over twee weken gaan we met de familie op weekend naar Nederland, ook dat gaat weer gezellig worden. Volgende week staat er dan weer de musical van Edith Piaf op het programma. En er is natuurlijk ook nog mijn werk, het is vrij druk momenteel. Mijn dagen zijn dus goed gevuld, maar het is nog niet overdreven druk. Een goede balans, dat is belangrijk.

Ik ga hier afronden, met een boodschap van hoop: Er is zoveel om gelukkig om te zijn, zoveel moois rondom mij. En het kan allemaal zomaar gedaan zijn. Dus ik blijf lachen en genieten van het leven!