Welkom op mijn blog! Ik ben Sarah, een vrolijke en eigenwijze jongedame. Wat mij iets specialer maakt, is dat ik een aantal zeldzame aandoeningen heb die mijn leven dagelijks beïnvloeden. Het syndroom van Turner, Diabetes Insipidus, Reuma en NLD. Ondanks dit alles sta ik positief in het leven. Ik leef, werk, reis en doe leuke dingen, net als iedereen... maar soms net iets anders!
Meer weten? Lees snel verder....
En lap, hiermee is het jaar alweer halverwege! De tijd gaat snel! De zomervakantie is begonnen, en mijn contract is stopgezet tot oktober. Enerzijds een beetje jammer, want ik doe mijn job echt graag. Maar ik probeer me op te trekken aan het idee dat de zomer zoals altijd heel snel voorbij zal zijn, en dan kan ik er weer invliegen
Om de vele vrije tijd zinvol in te vullen, heb ik me opgegeven voor vrijwilligerswerk. Ik ga deze zomer af en toe helpen in een woon en zorgcentrum. Daarnaast ga ik sporadisch meewerken aan een Nederlandse informatiepagina door en voor chronisch/onzichtbaar zieke mensen. Lijkt me wel erg leuk om te doen allemaal. Ik hoop er vooral voldoening uit te halen, en er nieuwe contacten te leggen. De eerste week van augustus ga ik ook een weekje op vakantie naar Italië. En het kan niet op, ik ga ook nog een week musicalstage doen. Genoeg afleiding dus!
De zon klopt overuren de laatste dagen. Nu hou ik wel van zomerweer, maar deze temperaturen zijn me toch net een beetje te veel van goede. Door de hitte heb ik regelmatig last van oedeem in mijn handen, en soms moet ik al eens meer medicatie nemen omdat het sneller uitgewerkt is. Maar over het algemeen trek ik het eigenlijk prima. Al merk ik wel dat ik het erg rustig aan moet doen. Maar ik zal wel niet de enige zijn, he
Ik ga het hiermee laten, het is echt veel te warm om lang achter de pc te zitten. Ik ga weer even in energie sparende modus
Vandaag heb ik mijn evaluatiegesprek gehad op het werk. En die was heel positief!!! Ik krijg een vast contract vanaf oktober (mogelijk zelfs met iets meer uren, maar dat is nog niet zeker). In elk geval: ik ben heel blij!
Ik doe mijn job eigenlijk heel graag. Ook al zijn er soms zwaardere dagen, bij welke job is dat niet zo? Maar ik zie zo graag kindjes, dus zie ik dat meestal zelfs niet als werken. Ze voelen zicht ook snel om hun gemak bij mij, en het contact met de ouders loopt ook wel vlot tot nu toe. Het verloopt altijd in rustige, huislijke sfeer. Weinig stress dus, en ook fysiek niet te zwaar.
Wat de job ook zo boeiend maakt, is dat ik in contact komt met veel verschillende gezinnen. Soms in chique villa's, soms op eenvoudige appartementjes. Soms met een papa en een mama, soms zijn de ouders gescheiden, is de moeder alleenstaand... en ik heb ook al een gezin gehad met twee mama's. Kan allemaal, tegenwoordig De ene dag pas ik op een baby, de volgende dag kan het een kleuter of een al iets ouder kind zijn. Net die afwisseling maakt dat het nooit saai wordt.
Ik heb natuurlijk nog geen idee wat de verdere toekomst zal brengen, maar voorlopig zit ik goed waar ik zit. En dat is, na jaren van zoeken en hopen, een hele opluchting!
Ik heb er eigenlijk nog niet zoveel over verteld, realiseer ik me nu. Tijd om het nu wel uit de doeken te doen: ik ben al een tijdje bezig met mindfulness en meditatie. Ik ben namelijk nogal een nerveus type, ik kan moeilijk tot rust komen en ook moeilijk stilzitten. Daarnaast heb ik ook last met 'focus' en 'hier en nu'. Ik ben snel afgeleid, en denk al aan het volgende nog voor ik hetgeen waar ik mee bezig ben heb afgewerkt. Dit heeft me al vaker parten gespeeld, zowel vroeger op school als in werksituaties. Maar ik wil in de eerste plaats gewoon meer innerlijke rust vinden. En daar zou mindfulness dus ideaal voor zijn. Een hype? Ja, misschien wel een beetje. Tegenwoordig zijn heel veel mensen er mee bezig, alles wat met 'stress' te maken heeft is nogal hip. Soms vraag ik me af of dat nu een voor of een nadeel is. Want zonder die zogenaamde hype zou ik misschien nooit op het idee gekomen zijn, toch?
Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik voor de eerste keer een workshop gevolgd. Maar omdat de volledige cursus nogal prijzig was, heb ik het eerst geprobeerd met een zelfstudie- boek. Dat was maar een gedeeltelijk succes, het vraagt veel discipline om te blijven oefenen. Bovendien kan je niet echt overleggen met mede-cursisten. In februari kreeg ik de kans om via een andere organisatie een stuk goedkoper de lessen te volgen, en die kans heb ik dan ook gegrepen. Ik vind het nog steeds lastig om elke dag consequent te oefenen, maar het lukt steeds beter.
Mindfulness gaat over het bewust zijn van jezelf, het moment waarin je je bevindt, je ademhaling.... We leven hier in het westen enorm vaak op automatische piloot, en lopen ons zelf voortdurend voorbij. Ik moet zeggen: ik vond het enorm boeiend. En na drie maanden kan ik zeggen dat ik toch al een verschil voel: ik zit beter in mijn vel! Ik combineer het mediteren met gewone yoga-oefeningen (wat ik al langer deed), en dit gaat me beter af.
Ik ga dus nu weer aan de slag, even een halfuurtje met de ogen dicht en verstand op nul.
Een tijdje terug heb ik een geweldige site ontdekt! Hierin staan allerlei tips, leuke weetjes, teksten enz. over omgaan met een chronische, onzichtbare ziekte. Belangrijke thema's zijn bijvoorbeeld omgaan met vooroordelen en onbegrip. Ik heb er zelf al veel aan gehad! Het is een Nederlandse site, dus de informatie rond de wetgeving is niet altijd van toepassing hier. Jammer dat er in België geen gelijkaardig initiatief is. Maar wie weet stamp ik ooit zelf iets gelijkaardigs uit de grond !?
Het is lente, jawel!!! Elk jaar kijk ik er zo naar uit, die eerste echte lentedagen. Het is nog niet heel warm, maar de zon doet overuren deze dagen. En daar wordt een mens vrolijk van. Terrasjes doen, ijsjes eten, fietstochtjes....heerlijk, toch? Voor mij zou het een heel jaar door lente mogen zijn. Hmmm,vooruit dan: twee weken echt zomerweer, en zo rond kerst twee weken stevig winteren, dat zou nog net kunnen .
De skivakantie was ook weer top: mooi weer, heerlijk genoten van de bergen en de sneeuw. Meer moet dat niet zijn! Nu wordt het tijd om aan mijn volgende vakantie te denken (verwend? ik? neeee, hoor ). Ik wil deze zomer graag nog even weg, maar ik heb nog geen idee naar waar en met wie. Ach, er komt nog wel iets uit de bus.
De komende periode ga ik minder moeten werken, tot zeker september zal het een stuk rustiger zijn. Tegelijk een voordeel en een nadeel. Ik zou de vrije tijd willen opvullen met bijvoorbeeld vrijwilligerswerk, maar dat is niet zo eenvoudig te combineren met mijn job. Ik moet immers wel altijd beschikbaar zijn voor oproepen. Vorige week ben ik nog langs de vdab geweest. Maar zoals verwacht: echt veel nieuws is er niet uitgekomen. Ik ben heel blij dat ik deze job kan doen. Al is het erg onregelmatig, en daar moet ik gewoon nog even aan wennen. Ook hier: er komt nog wel iets uit de bus, waarmee ik de lege periodes kan opvullen. Ik maak me er niet meer (al te) druk in.
Ik ben ook nog even langs de neus-keel-oor specialist geweest, omdat ik maar bleef snotteren en niezen. De hele winter lang van de ene verkhoudheid naar de andere gesukkeld, risico's van het vak, zeker? Het is sinds deze week gelukkig wat beter. En met de tijd zal ik hopelijk ook meer weerstand opbouwen. Binnenkort staan er nog een paar doktersbezoekjes gepland. Allemaal routine, hoor. Volgende week is er ook weer een symposium gepland van de turner vereniging. Het gaat over opvolging en de meest voorkomende problemen door de jaren heen. Interessant, dus ga ik er maar naartoe. Ik heb het al vaker gezegd: chronisch ziek zijn is eigenlijk ook een deeltijdse job. Ze weten je wel bezig te houden!
Ik ga hierbij afronden, en me klaarmaken voor de zangles
Intussen zijn we alweer in de lente aanbeland. De dagen worden langer, de bomen groener. Helaas heeft het weer het de laatste 2 weken wat laten afweten. Maar we hebben nog wel wat zon te goed, zeker? Morgen vertrekken we naar Zwitserland, onze jaarlijkse sneeuwtrip. Ik zit helaas met een flinke verkoudheid (alweer ), dus hopelijk heb ik er ginder niet te veel last van.
De laatste weken zijn erg druk geweest, met de oppas opdrachten. Op zich vind ik het nog altijd heel leuk. Maar ook erg vermoeiend! Het zijn lange dagen. Maar na de paasvakantie zal het wel een stuk rustiger worden. Het is ook best lastig dat ik regelmatig zelf ziek word, zo ben ik al een paar dagen moeten thuisblijven met buikgriep. En ja.... de loopneus, het is echt niet alles! De fijne momenten met de kinderen maken echter veel goed. Gezellig samen Disney films kijken in de sofa, spelletjes spelen, liedjes zingen... meestal is het heel gezellig.
Mijn verjaardag vorige week was heel fijn, ondanks het hondenweer. We zijn gezellig gaan ontbijten, met mijn ouders, broer en schoonzus. Alweer een jaartje ouder, he. Niet zo heel fijn meer op mijn leeftijd, maar ..... zo is het leven Gelukkig is verjaren zelf zo leuk dat je bijna zou vergeten dat je effectief een jaar ouder bent, haha
 "Smile"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
.  "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
