Ik heb er eigenlijk nog niet zoveel over verteld, realiseer ik me nu. Tijd om het nu wel uit de doeken te doen: ik ben al een tijdje bezig met mindfulness en meditatie. Ik ben namelijk nogal een nerveus type, ik kan moeilijk tot rust komen en ook moeilijk stilzitten. Daarnaast heb ik ook last met 'focus' en 'hier en nu'. Ik ben snel afgeleid, en denk al aan het volgende nog voor ik hetgeen waar ik mee bezig ben heb afgewerkt. Dit heeft me al vaker parten gespeeld, zowel vroeger op school als in werksituaties. Maar ik wil in de eerste plaats gewoon meer innerlijke rust vinden. En daar zou mindfulness dus ideaal voor zijn. Een hype? Ja, misschien wel een beetje. Tegenwoordig zijn heel veel mensen er mee bezig, alles wat met 'stress' te maken heeft is nogal hip. Soms vraag ik me af of dat nu een voor of een nadeel is. Want zonder die zogenaamde hype zou ik misschien nooit op het idee gekomen zijn, toch?

Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik voor de eerste keer een workshop gevolgd. Maar omdat de volledige cursus nogal prijzig was, heb ik het eerst geprobeerd met een zelfstudie- boek. Dat was maar een gedeeltelijk succes, het vraagt veel discipline om te blijven oefenen. Bovendien kan je niet echt overleggen met mede-cursisten. In februari kreeg ik de kans om via een andere organisatie een stuk goedkoper de lessen te volgen, en die kans heb ik dan ook gegrepen. Ik vind het nog steeds lastig om elke dag consequent te oefenen, maar het lukt steeds beter.

Mindfulness gaat over het bewust zijn van jezelf, het moment waarin je je bevindt, je ademhaling.... We leven hier in het westen enorm vaak op automatische piloot, en lopen ons zelf voortdurend voorbij. Ik moet zeggen: ik vond het enorm boeiend. En na drie maanden kan ik zeggen dat ik toch al een verschil voel: ik zit beter in mijn vel! Ik combineer het mediteren met gewone yoga-oefeningen (wat ik al langer deed), en dit gaat me beter af.

Ik ga dus nu weer aan de slag, even een halfuurtje met de ogen dicht en verstand op nul.

zzzennnnn