Lekker lang geslapen en pas opgestaan om 08.00 uur. Eerst
onze was in de wasmachine gestoken op onze verdieping. Elke even verdieping
heeft een wasmachine en droogkast. Onze was zou zon 25 minuten draaien.
Tijd voor ontbijt!
Deze keer niet gaan ontbijten in het hotel, ondanks de
50 % korting (nog AUD 17/persoon), maar een lokaal eethuis gekozen
waar we een heerlijk plekje op het terras veroverden. Toen we goed en wel
zaten, werden we aangesproken door een man die zich afvroeg waarom we hier
zaten en niet in het aangrenzende eethuis. Uitgelegd dat we enkel toast en jam
wilden en geen uitgebreid ontbijt en dat we dit niet op zijn kaart vonden. Het
was dus de eigenaar van het eethuis dat we voorbijgelopen waren. Die deed
duidelijk aan marketing.
Wasje uit de machine gehaald en naar de 6de verdieping
verhuisd om de droogkast te gebruiken want deze was stuk op onze verdieping. Na
ongeveer 40 minuten droogkast leeggemaakt en gemerkt dat één en ander
gekrompen was Alles glad gestreken, opgevouwen en ingeladen.
Lekker in de zon gewandeld langs de boardwalk van Cairns.
Dit stadje is ongelooflijk gezellig met veel groen en aangelegde parkjes. Alles
is overdekt met zonneschermen zodat er schaduw is voor iedereen. Ook vind je
hier een gratis openbaar zwembad waar de inwoners van Cairns verkoeling zoeken.
Het is heel mooi aangelegd met een strandje, net alsof je je op de beach waant.
Geluncht in het Coffee House op de Esplanade en nadien het
shopping center bezocht omdat Paul nieuwe sneakers zocht. Hij was echt aan een
nieuw paar toe. Mooie sneakers gevonden voor een redelijke prijs.
Toen was het tijd voor een aperitiefje. Een wijntje
gedronken in een restaurantje aan de haven en ineens een plek gereserveerd voor
het avondmaal. Die avond een lekkere watermeloensalade/kippenpasta gegeten. Het
was een heerlijke rustige dag, waarvan we echt hebben genoten.
Dinsdag 26-12, Cairns, Michaelmas Cay Day Cruise, Great Barrier Reef
Alweer vroeg uit bed (05.45 uur) om een uitstap naar
Michaelmas Cay, gelegen in het Great Barrier Reef, te doen. We varen met een 32‑meter lange luxe Catamaran, Ocean
Spirit. Michaelmas Cay is een bebost koraalrifeiland en werd gevormd door de
accumulatie van gebroken koraal, schelpen en resten van kalkhoudende algen, die
door stromingen door het rif voortdurend worden gewassen. Zaden die door de
bezoekende vogels werden gedeponeerd samen met de resulterende vegetatie
hielpen de cay te stabiliseren. Vele zeevogels strijken hier neer en maken hier
hun nest.
Na een kopje koffie aan boord voeren we af naar Michaelmas
Cay, wat zon slordige 2 uur varen betekent. Het was zalig weer
(32 °C) en we brachten de eerste 2 uur dan ook door op het dek met de
wind in de haren. Heerlijk!
We voeren naar een strandje waar veel vogels hun habitat
hadden. Hier zouden we een uur of 3 kunnen snorkelen. Alvorens van boord te
gaan, werd ons uitvoerig uitgelegd wat we wél en niet mochten doen om het rif
te beschermen. We kregen ook een snelopleiding snorkelen. Ik vond dat het niet
mijn ding was, maar ik wilde het echt wel proberen. Een wetsuite, vins en een
snorkelbril voltooide onze outfit. Het was niet makkelijk om met die vinnen in
zee te geraken, maar met de hulp van Paul slaagde ik erin om toch wat dieper in
de warme zee te gaan. Hij ondersteunde me toen ik de eerste keren mijn hoofd
onder water hield, maar snorkelen is echt niet aan mij besteed, dus liet ik
Paul begaan en zat ik lekker in de branding te kijken naar anderen. Ik vond
mezelf zelfs terug als leerkracht toen ik andere beginners dirigeerde om
achteruit het water in te gaan, hun kap op het hoofd te zetten, bril op te
zetten en sluiting aan te trekken enz. Heb ook even gezwommen om mij niet te
vervelen. Het water was echt warm!
Na een goed halfuur besloot ook Paul om ermee te stoppen.
Hij had diverse vissen en koralen gezien en vond dat het genoeg was. We keerden
terug naar de catamaran en genoten van een buffet met warme en koude
groenten/kip. Het was heel lekker!
Rond half twee de semi‑submarine (soort van glassbottom boot)
genomen en wat dieper gedoken om het rif deftig te bekijken. Een meter onder
de waterlijn bewonderden we koralen en vele felgekleurde vissen zonder nat te
worden.
Genoten van de afternoon tea met fruit, koekje en gebakje.
Op het voordek gezeten en genoten van zon, zee en wind. Nadien uitgenodigd
geworden om nog een glaasje bubbels te drinken met kaas en crackers en daarna
de terugweg aangevat om rond 17.00 uur weer in Cairns aan te komen. Het
was een zeer geslaagde uitstap!
Zalige douche genomen, wijn aangekocht in de bottle market
(die op deze feestdag open was) en lekker gaan dineren in een restaurantje aan
de haven. Morgen weer een uitstap, weer vroeg opstaan, maar daarna een
volledige vrije dag om te relaxen en te wassen!
Zondag 24-12, Darwin, Yellow Water Billabong Cruise, (kerstmis)
Iets na zessen hebben we onze ontbijtbox opgehaald aan de
balie. Onze chauffeur Gordon stond ons al ongeduldig op te wachten voor een rit
van 700 km naar Kakadu National Park. We moesten nog een paar mensen
ophalen zodat we in totaal met zn vijftienen waren. Onderweg praatte Gordon
honderduit over de geschiedenis van de Aboriginals, Australië, the Northern
Territory enz.
Kakadu National Park staat tweemaal vermeld op de
Werelderfgoedlijst, zowel vanwege de culturele waarde met o.a. een groot aantal
rotsschilderingen van Aboriginals als vanwege de rijke natuur. Dit park staat
vooral bekend om de wetlands. De wetlands liggen rond de drie Alligator Rivers.
De naam alligator verwijst foutief
naar de zeekrokodil en werd gegeven door Engelse kolonisten die eerder in de
Verenigde Staten met echte alligators in contact waren gekomen. De West Alligator River is de kleinste
van de drie rivieren. De East Alligator
River vormt de grens tussen Kakadu en Arnhemland. De South Alligator River ligt middenin Kakadu en is met een lengte
van 200 km de grootste rivier te wereld die helemaal in één nationaal park
ligt. De rivier staat bekend om zijn hoge concentratie aan
zoutwaterkrokodillen. In het regenseizoen nemen de rivieren sterk in omvang toe
zodat omliggende gebieden overstromen. Het peil van de rivieren kan tot
2 meter hoger worden dan in normale toestand.
Stipt om 11.30 uur zijn we begonnen aan de Yellow Water
Billabong Cruise. Alweer geluk gehad met het weer: zon en wolken losten elkaar
af en de weerspiegeling van de natuur in het water leverde ons prachtige
kiekjes op.
We spotten hier 2 grote zoutwaterkrokodillen die rond
de boot zwommen, een onder het struikgewas verstopte waterbuffel (heel grappig)
en verschillende soorten prachtige watervogels (wel tot 60 soorten).
Vermits deze krokodillen razendsnel kunnen springen, mochten we geen ledematen
uit de boot laten hangen.
Middagmaal genuttigd in Mimis Restaurant maar deze keer in
een a‑sociaal gezelschap. Niemand sprak haast en iedereen zonderde zich af
tijdens de lunch. Een heel verschil met de vorige dag waarbij het hele
gezelschap (7 man + driver) samen at en een vrolijke conversatie
onderhield.
Na een halfuurtje rijden, deden we een begeleide wandeling
rond de Nourlangie Rock waar we uitleg kregen over de oeroude Aboriginal rock
art. Eén van de rotsschilderingen vertoonde een imposante figuur met gespreide armen
en benen. Deze figuur moest jonge meisjes ervan weerhouden s avonds het
kamp te verlaten om het intiem contact met jongens te vermijden. Incest onder
de Aboriginals was ten strengste verboden. Indien dit toch gebeurde en aan het
licht kwam, werd de doodstraf toegepast.
We moesten nog ongeveer 2,5 uur rijden tot aan het
hotel en hoewel het een super vermoeiende dag was geweest, bleef Gordon maar
ratelen over allerhande onderwerpen. Het werd op de duur wat te veel van het
goede, te meer omdat de luidspreker veel te luid stond en er uiteindelijk
niemand meer luisterde.
Snel een douche genomen en gaan dineren in het restaurant
waar we gelukkig tot 22 uur terecht konden. Nadien verslag gemaakt in de
bar met een verdiend glas wijn. Morgen wordt een vermoeiende reisdag.
Zaterdag 23-12, Darwin, Edith Falls en Katherine Gorge
Wake‑up call gekregen om 05.15 uur want om 06.15 uur
werden we al opgepikt aan de lobby van het hotel voor een excursie naar
Katherine Gorge met internationaal gezelschap. Daar ons ontbijt reeds betaald
was, kregen we een ontbijtbox mee.
We waren maar met zn zevenen, de vrouwelijke chauffeur niet
inbegrepen. Een eerste stop werd gemaakt aan het Adelaide River War Cemetery,
een kerkhof van militaire slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Het was,
zoals in Thailand, een prachtig aangelegd en goed onderhouden domein met veel
bloemen en planten.
In Darwin en omgeving ziet alles fris groen. Dat komt omdat
wij bijna in het wet season zitten, d.w.z. dat het hier vanaf januari t/m
april elke dag regent. Op dit moment is het nog altijd heel warm (in de 30°C)
met af en toe een thunderstorm (met lightning!). We hebben deze namiddag van
eentje kunnen genieten. Gelukkig hadden we gedurende de uitstap heel warm weer,
bewolkt met zon, maar de vochtigheidsgraad lag op 93°, wat een dag in deze
hitte zeer vermoeiend maakt. We hebben dan ook weer veel water gedronken.
Eerste koffietje gedronken rond 10.30 uur; we hadden
immers zon slordige 300 km te rijden. Koers gezet naar de Edith Falls. Er
is een groot verschil tussen het dry en het wet season, maar deze waterval laat
altijd zijn schoonheid zien. Het water heeft een groot debiet zodat er altijd voldoende
water neerstort. Echt knap!
Geluncht in een soort van roadhouse en een heel lekkere
salade met feta, geroosterde pompoen en gerookte zalm gegeten.
Doorgereden naar het Nitmiluk National Park waar we geboekt
waren voor een 2‑uur durende cruise op de Katherine River. In Katherine Gorge
vind je een netwerk van 13 gorges, miljoenen jaren geleden al door erosie
uitgehold en bestaande uit zandsteen. Hier vind je in de winter dan ook vele
watervalletjes. We hebben er eentje kunnen bewonderen.
Onderweg zijn we van de ene boot naar de andere moeten stappen
om een andere gorge te kunnen bewonderen. De weergoden waren met ons want de
zon scheen vaak zodat de rotsen schitterden in al hun aardetinten.
Vertrokken voor onze terugtocht en rond 18.00 uur in
een roadhouse genoten van ons avondmaal gezellig aan één tafel met ons internationaal
gezelschap en onze vrouwelijke chauffeur. Het was een heerlijke dag, ondanks
het feit dat we pas om 21.00 uur in ons hotel arriveerden. We waren bekaf,
kropen in ons bedje en hebben nog minstens een uur wakker gelegen door de luide
tv van onze buren. Paul heeft van frustratie een paar keer op de muur gebonkt
en daarna werd het bijna stil. Ik heb het gemakkelijk één uur zien worden
vooraleer ik eindelijk de slaap vatte.
Vrijdag 22-12, vlucht van Alice Springs naar Darwin
Gisteravond laat nog een mail ontvangen van Kathleen van Connections
dat onze vlucht van Alice Springs naar Darwin uitgesteld was van 12.00 uur
tot 17.15 uur. Dat stuurde onze plannen toch een beetje in de war, ik
wilde immers de was doen op de vrije namiddag van de vroege vlucht.
Vanmorgen van een express ontbijt genoten tegen de
democratische prijs van AUD 10 (= 6). Dit omvatte fruitsap,
koffie en toast/confituur. Je kon ook kiezen voor een croissant of een muffin.
Ingepakt, naar de luchthaven gereden en de auto gedropt waar
we alweer niemand van Hertz vonden. Sleutel dan maar in de box gedropt. Hoewel
onze vlucht van 12.00 uur afgelast was, konden we toch onze bagage al in
bewaring geven tot we konden inchecken.
De controle vereiste dat we ook ons fototoestel uit de
handbagage haalden om door de scanner te laten gaan. Dus handtas, smartphone,
fototoestel, riem gedeponeerd in de blauwe bakjes. Toen ik door de scanner
liep, werd ik tegengehouden door een vriendelijke vrouw die mij op explosieven
wilde controleren. Ik was eerst verbaasd, maar barstte vervolgens in lachen uit
toen ze haar handscanner bovenhaalde en mij, mijn handtas en mijn handbagage
volledig nakeek. Oef ik bleek explosiefvrij te zijn ;-) Paul werd
hoegenaamd niet gecontroleerd. Staat er dan terrorist op mijn gezicht
geschreven???
Anyway, we hadden een zee van tijd en wilden net een
cappuccino bestellen in de enige bar/bistro die de luchthaven bezit, toen onze
namen werden afgeroepen door de luidsprekers. We snelden terug naar de
inkomhal, maar daar bleek de infodesk niet te vinden. Dan maar weer door de
controle. Dus handtas, smartphone, fototoestel, riem opnieuw gedeponeerd in de
blauwe bakjes. Ditmaal werd Paul volledig gescand op explosieven
Aan de infodesk werd ons, ter compensatie van de uitgestelde
vlucht, een middagmaal aangeboden van AUD 20/persoon. We moesten deze
voucher wel opgebruiken vóór 12 uur. Ons middagmaal kostte ons dus slechts
AUD 4. We hebben een lekker Ceasar Salad gegeten met veel kip!
Na de lunch heeft Paul de bagage ingecheckt zodat we nu
geduldig wachten op ons vliegtuig, dat van Perth komt. Ondertussen magazine
gekocht en wat nieuws gelezen op de smartphone want in België is er nog niemand
wakker.
Ingecheckt om 17.00 uur en vertrokken om 17.35uur en na
een vlucht van ongeveer 2 uur veilig geland in Darwin. Bagage opgehaald en
gezocht naar de chauffeur die de transfer naar het hotel zou verzorgen. Er
stond maar één man met plakkaatje in zijn hand waarop DAMIAN genoteerd stond.
Niet voor ons dachten we We spraken een chauffeur aan die buiten stond
te wachten en die vacant was. Die man had geen boeking op onze naam. Hij kende
zelfs de firma die de transfer moest doen niet. Paul besloot even terug binnen
te gaan om te zoeken naar de juiste persoon en kwam bij de man terecht met het
plakkaatje DAMIAN. Hij had nl. de verkeerde naam doorgekregen en na wat zoeken
in zijn smartphone kwam dan toch onze naam tevoorschijn.
Na een rit van 15 minuten werden we gedropt in het
Double Tree by Hilton Hotel en heel vriendelijk ontvangen door een Argentijnse
schone achter de balie. Zij heeft ervoor gezorgd dat we morgenvroeg een
lunchpakket kunnen afhalen want we vertrekken op excursie met een
internationaal gezelschap en worden opgepikt om 06.15 uur.
Bovendien heeft zij ons lid gemaakt van de Hiltonketen zodat
we in elk Hiltonhotel gratis wifi hebben. Ze gaf ons nog 4 flesjes water
mee en een lekkere warme koek. Daarbovenop kregen we nog een gratis drankje
naar keuze in de bar van het hotel.
Vandaag toevallig heel slecht nieuws gekregen over een
collega van me. Onlangs werd longkanker bij hem ontdekt en het lijkt terminaal
te zijn Zo erg!
Na een light breakfast eerst nog even een ommetje gemaakt
naar de Glen Helen Gorge. Blijkbaar waren we gisteren te vroeg afgedraaid naar
de Finke rivier en hadden we de prachtige gorge gemist. Maar vandaag hebben we onze
schade ingehaald en hebben een wandelingetje van 10 minuten gemaakt om
deze gorge te kunnen bewonderen Het was er zo mooi dat je er stil van zou
worden
Vertrokken richting Alice Springs, maar onderweg nog een
paar wandelingen gemaakt. De eerste stop was in Ochre Pits, de okerputten. De
formatie bestaat uit verscheidene rotslagen in allerlei tinten, met opvallende kleurverschillen
tussen de lagen. De oker werd door de Aboriginals traditioneel gebruikt in
ceremonieën en werd verhandeld met naburige stammen. De tinten van de okerverf
lopen uiteen van goud tot een donker, naar paars neigend rood. Het werd gemengd
met emoevet en gebruikt om lichamen mee te beschilderen.
Een eindje verder bezochten we Ellery Creek Bighole. Dit is
een spectaculaire waterput die een kloof doormidden snijdt in het West
MacDonnell Ranges. Duizenden jaren van enorme overstromingen zijn hiervan het
gevolg.
Geluncht in Stanley Chasm waar je ook een mooie wandeling kan
doen, maar echter tegen betaling van AUD 12. Via Tripadvisor had ik in
mijn document genoteerd dat mensen dit eigenlijk heel duur vonden en dat men
aanraadde om andere gratis wandelingen te doen die zeker meer de moeite waren.
Voor een wandeling wilden we niet betalen!
De laatste stop was Simpsons Gap. Na een korte wandeling
arriveerden we aan een prachtige kloof. We namen een aantal fotos en waren
helemaal alleen toen we plots iets hoorden ritselen dichtbij ons. En toen kwam
er plotseling een kangoeroe tevoorschijn die zich helemaal niet bedreigd voelde
door onze aanwezigheid. Ik heb hem zelfs een aantal keer mogen fotograferen. Na
de kiekjes sprong hij in een kloof waar hij waarschijnlijk koelte zocht. Een
heel onverwachte en leuke ervaring.
Doorgereden naar het hotel, een Mercure keten. Dat betekent
comfort, tv én internet! Dit hebben we de vorige dagen even gemist. Toen we een
fles wijn kochten in de BWS moest ik voor het eerst mijn ID‑kaart tonen aan de
verkoopster omdat ik betaalde. Ik zie er nochtans ouder uit dan 18, maar dit is
blijkbaar de gewoonte hier. Gewoon zotjes! We hebben goed gelachen
Alice Springs verkend en een glaasje gedronken op een terras
van café Sporties waar er een fijne, natte nevel werd verspreid. Toen Paul in
de taverne onze drankjes ging bestellen, werd ik lastiggevallen door een
vrouwelijke Aboriginal. Dit is al de 2de keer dat me dit
overkomt, en telkens wanneer ik alleen ben. Gelukkig was Paul snel terug.
Nadien nog even benaderd geweest door een aboriginal die kunst wilden verkopen.
Toch viel het ons op dat, wanneer we s avonds in het stadje gingen eten,
er overal zatte aboriginals rondliepen en zelfs levenloos op de grond lagen. We
vroegen uitleg aan de ober. Die vertelde ons dat de aboriginals grond bezaten
die nu door de overheid wordt ontgonnen (mijnbouw) en waarvoor ze AUD 2 000
per maand krijgen. Daardoor kunnen ze dus de hele dag zuipen, want werken doen
ze hoegenaamd niet. Ze hangen liever rond in groepjes aan de parking van een
shopping center en rond de cafés en tavernes om te schooien. De regering
onderneemt hoegenaamd geen stappen. Dat fenomeen herkennen we ogenblikkelijk!
Laat in de avond nog een berichtje van Connections ontvangen
dat onze vlucht morgen van 12 uur uitgesteld is tot 17 uur. Dat is
niet fijn, want we moeten de auto inleveren om 10 uur, dus zitten we
7 uur vast in de luchthaven
Net vernomen dat er een aanslag in Melbourne is gepleegd.
Een gek reed in op een massa mensen met desastreuze gevolgen. Spontaan kreeg
ik een WhatsApp‑berichtje van een collega die zich zorgen maakte om ons. Zo
lief!
