Vermits we maar eerst om 12.00 uur de kamer moesten
verlaten, hebben we na het ontbijt ingepakt en nog een wandelingetje gemaakt door
Hongkong, kwestie van ons aantal stappen te onderhouden.
Om half 12 middags stonden we gepakt en gezakt aan
halte H2 waar het gratis luchthavenvervoer ons kwam oppikken. Na een ritje van
ongeveer 20 minuten kwamen w eaan de terminal van de Airport Express aan.
Daar hebben we gebruik gemaakt van ons heen‑en‑weer ticket luchthavenvervoer.
De trein bracht ons op ongeveer een kwartiertje in de luchthaven. We waren
netjes op tijd zoals voorgeschreven, nl. 3 uur op voorhand voor een internationale
vlucht. We merkten toen al dat onze vlucht naar Kuala Lumpur een drie kwartier
vertraging zou hebben. Om een lang verhaal kort te maken, bleek onze vlucht zo
maar even 2 uur en een kwartier vertraging te hebben vooraleer het
vliegtuig opsteeg.
Omdat we een connecting flight naar Perth moesten halen en
we pas landden om 23 uur zijn we iedereen al lopend voorbijgestoken om tijdig
te kunnen inchecken op de vlucht naar Perth. Het hing er met zijn voeten uit,
maar we hebben het gehaald. Bij de laatste controle nog een leuk compliment
gekregen van de dame die de paspoorten controleerde. Ze zei nl. dat ik mooie
ogen had Heel leuk!
Eenmaal op het vliegtuig kregen we te maken met het volgende
probleem Toen we online incheckten, merkten we dat we op deze vlucht van
toch 5,5 uur niet naast elkaar zaten. Erger nog, Paul zat 20 rijen
achter mij. De vraag aan de stewardess om ons toch samen te zetten, nadat
iedereen zat, werd weggeveegd. Dat mocht blijkbaar niet. Toch gaven we het niet
op.
Ik ontmoette toevallig een op een hippieachtige manier
gekleedde vrouw die naast me zat (met tussen ons in het gangpad). Omdat ze
enige interesse toonde, legde ik haar mijn probleem uit. Zei dat mijn man
20 rijen achter mij zat, dat ik zelfs geen film kon zien wegens het
ontbreken van een scherm tijdens deze vlucht en dat ik verdorie nog mijn
slaappillen vergeten was ook. Zij sprak vloeiend Engels en suste mij omdat ze
zag dat ik een beetje over mijn toeren was. Ze zei al lachend dat ze wel plaats
wilde ruilen met mijn man en dat ze dadelijk naar hem toeging om dit voorstel
te doen. Ik moest wel een boodschap meegeven. Al lachend zei ik dat ze hem
moest zeggen dat ik hem graag zie. Na enkele ogenblikken kwam ze terug met
Paul, zei dat ze nu wel een spetterend verjaardagsfeestje verwachtte en dat
alles geregeld was. Ik kon haar wel kussen En dat deed ze ook toen ik
haar bedankte. Trouwens, ze merkte dat ik Nederlands praatte met Paul en sprak
ons aan. Zij bleek uit Eindhoven te komen Gek genoeg zijn we toch nog
van plaats gewisseld omdat de laatste rij volledig vrij was. Zo kon Paul toch
nog een beetje zijn benen strekken.
Om 05.30 uur kwamen we eindelijk aan in Perth, bagage
opgehaald en auto opgehaald. We waren verrast toen we de huurwagen zagen
oké, we wisten dat het een Toyota Prado was, maar het bleek een kanjer van een
wagen te zijn Automatisch, met opstapje (anders geraak ik er niet in) en
allerlei andere voordelen. Zalig gewoon! Foto volgt
Met de gps was het hotel, Sunmoon Resort, zeer makkelijk te
vinden. Ingecheckt, bagage achtergelaten en onmiddellijk op verkenning gegaan. Perth
is de hoofdstad van de Australische deelstaat West‑Australië. Het is een grote
metropool met veel randsteden en gemeenten. Perth ligt aan de monding van de
rivier Swan. Omdat we nog niet ontbeten hadden, raadde de dame van het
wagenverhuur ons aan om in Kings Park te gaan ontbijten of lunchen.
We zijn dadelijk naar de Waterfront gewandeld, hebben de
toren Swan Bells bezocht (veel geld voor een vluchtig bezoek), maar mooie fotos
genomen. De temperatuur was ondertussen opgelopen tot 35 °C rond
tienen Gelukkig stond er veel warme wind die voor verkoeling zorgde. Aan
de buitenkant is niet direct te zien wat de Swan Bells eigenlijk zijn. De
klokkentoren aan het Barack Plein huisvest nl. een set van 18 klokken die
in een opmerkelijke soort van toren zijn gehuisvest. Veertien van deze klokken
zijn afkomstig uit St. Martin in the Fields kerk aan Trafalgar Square in Londen.
De Swan Bells toren is ruim 82 m hoog en telt een 6‑tal verdiepingen met
op de top een observatiedek waarbij je uitkijkt over de rivier aan de stad.
We hebben een laat ontbijt genomen in Kings Park waar we een
prachtig uitzicht hadden over de Swan River. Daarna hebben we een aantal paden
bewandeld en wat fotos genomen. In dit ruim 400 ha tellende stadspark
komt zowel de toerist als de lokale bevolking heerlijk tot rust. Er zijn veel
groene stroken en botanische tuinen te vinden op het ruime terrein van dit
park. Heel veel begroeiing bestaat uit uitzonderlijke planten en bloemen.
Nadien gaan wandelen in Perth; in de voornaamste
wandelstraat, maar ook de Town Hall gezien met zijn uitmuntende Victoriaanse
uiterlijk. Tegenwoordig is de Town Hall van Perth een gewilde locatie voor
bruiloften, evenementen en feesten. Je vindt dit stadhuis op de hoek van Hay en
Barrack Street.
Toen we die middag een plek zochten om iets te drinken,
vonden we de Sentinel. Een gezellig café‑restaurant op de hoek van St. Georges
Terrace. Later, na een lange wandeling, zijn we daar terug beland om te gaan
eten. Heel tof personeel en een gezellig restaurantje. Men herkende ons daar
zelfs! Toeval wilde dat we ons daar bekend maakten als Belgen en dat er ook een
heuse Belg werkte. Ja, ja, een Bruggeling waar we een leuke babbel mee hadden!
We hebben dan ook mijn verjaardag gevierd met een cocktail en een lekker
etentje! Het was echt top!
Na het ontbijt vertrokken naar Lantau Island, waar we de laatste dag van ons verblijf in Hongkong zullen doorbrengen. We namen de metro naar Central en van daaruit naar Tung Chung (eindhalte). Lantau Island is het grootste eiland van Hongkong. Het contrast is groot tussen de drukte bij de toeristenpleisters en het traditionele leven in de vele vissersdorpjes. Het eiland bestaat voor het grootste gedeelte uit natuurpark waar waterbuffels leven. Deze werden vroeger gebruikt om rijstvelden te bewerken, maar sinds de velden zijn drooggelegd, mogen de buffels vrij rondlopen. We zochten en vonden al gauw de ingang naar de kabelbaan die ons naar de Big Buddha in Ngong Ping zou brengen. Er stond al een lange file om naar de kabelbaan te gaan, maar het ging goed vooruit, dachten we We hebben daar zeker meer dan een uur staan aanschuiven. Gelukkig leerden we een Canadees uit Victoria kennen (Vancouver Island), waar we een leuke babbel mee hadden. Dat maakte het wachten minder erg. De rit op de kabelbaan duurde slechts een kwartiertje. Onderweg genoten we van een mooi uitzicht en konden we ook al vanuit de lucht de Big Buddha bewonderen.
Toen we de kabelbaan verlieten, was het al na twaalven (en we waren vertrokken om 09.30 uur). Dus eerst een hapje gegeten in een Subway want de andere eettenten serveerden allemaal noodles
De Big Buddha is een bronzen beeld van 34 m hoog en één van de grootste toeristische trekpleisters van Lantau Island. Het beeld werd in 1993 voltooid en tot 2007 was het de grootste buiten zittende, bronzen Boeddha van heel Azië, maar die titel is inmiddels overgenomen door een 2 m hogere beeld in China. Het standbeeld is een symbool voor harmonie tussen mens en natuur, volk en geloof. De Boeddha zit op een lotuskroon boven een altaar, omringd door 8 kleinere beelden die goden of onsterfelijken voorstellen. Om het beeld dichter te bekijken, moet je zon 268 treden beklimmen. Dat hebben we niet gedaan J
Nadien nog even een bezoek gebracht aan het Po Lin Monastery, een boeddhistisch klooster, opgericht in 1906. Het klooster in de huidige vorm dateert uit 1970. Binnen tref je 3 Boeddhabeelden aan die het verleden, het heden en de toekomst vertegenwoordigen. Het klooster zelf mocht je niet betreden, noch mocht je fotos nemen. Het leek erg op de kloosters die we in Thailand zagen. Er waren heel wat mensen die stonden te bidden.
Van daaruit namen we een taxi naar het oude vissersdorpje Tai O. We opteerden de taxi omdat we anders 40 minuten moesten wachten op de bus. Er reed er maar één per uur. De prijs van de taxi bedroeg ongeveer HKD 60. Onze vrouwelijke chauffeur reed zo ontzettend hard dat we slechts HKD 56 moesten betalen. We hebben haar beloond met een fooi.
Tai O is één van de laatst overgebleven vissersdorpen van Hongkong, gelegen op het meest westelijke puntje van Lantau Island. Hier vind je geen supermarkten of fastfoodketens, maar een chaotische samensmelting van oude houten hutjes en containers op palen die fungeren als woning. Nauwe straatjes worden afgewisseld door smalle kanalen met vissersboten en bouwvallige bruggetjes verbinden de huizen. De lokale specialiteit is gedroogde vis, die je ook overal aan de waslijnen te drogen ziet hangen. De armoede die daar heerst, is echt verschrikkelijk. Alles ziet er aftands, versleten en verrot uit. Toch wonen daar mensen, meestal oude bejaarden die de hele dag op een bank zitten
Teruggekeerd naar Tung Chung en de metro genomen naar Central. Van daaruit namen we de dubbeldekbus (6 of 6X) naar Stanley Plaza voor een spectaculair ritje op de bovenverdieping. Stanley Plaza ligt aan het water, heeft een klein strandje en biedt gezellige restaurantjes en bars aan. Je kan hier ook souvenirs kopen, maar je moest afdingen. Wij kozen voor het Spiaggia Restaurant (ook een aanrader van Stef) waar we hebben genoten van Kip Tandoori en een Thais gerechtje met varkensvlees. Ook lekkere Pinot Grigio gedronken!
Een beetje te laat opgestaan vandaag. Ik had mijn gsm gezet op 07.00 uur, maar het bleek 07.59 uur te zijn Maar vermits men slecht weer verwachtte, geen haast voor het ontbijt. Nog eventjes iets geks meegemaakt aan de koffiemachine, maar mijn eigen fout ;-). We moesten nog even online inchecken voor onze vlucht van de 15de. Dat konden we zelf doen op pcs die het hotel ter beschikking stelde. Het heeft ongeveer 3 kwartier geduurd vooraleer we die klus geklaard hadden. Paul zat nl. 20 rijen verder dan ik en we wilden stoelen naast elkaar. Toen we dit eindelijk voor mekaar kregen, bleek dat we nog eens 15 euro moesten bijbetalen. Dan maar niet we zullen dit wel proberen te regelen tijdens de vlucht van Hongkong naar Kuala Lumpur.
Daarna vertrokken naar het Convention Centre in Wan Chai. Het weer was weer erg miezerig, maar het regende nog niet. Een paar fotos genomen van de grijze omgeving en van o.a. de Golden Bauhinia. Dit is een symbolische plek. Het grote gouden standbeeld van de bauhinia‑bloem was een gift van de Chinese regering in 1997. Dagelijks wordt hier de vlag gehesen. Deze ceremonie is een vaste stop voor reisgezelschappen met Chinezen van het vasteland. Nadien iets gaan eten in een Italiaans restaurant in een shopping center in de buurt. De volgende stop was Central Plaza waar de KBC gevestigd is. Het gebouw van 374 m hoog was oorspronkelijk het hoogste gebouw van Azië, maar moet nu genoegen nemen met de titel 3de hoogste gebouw van Hongkong. Het gebouw telt 78 verdiepingen. Op de 46ste verdieping heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Hongkong. Jammer genoeg zagen we niet veel door het mistige weer.
Waarom wilden we per sé naar de KBC‑toren? Wel, Stef, een collega van Paul heeft daar jaren gewerkt en we wilden een keertje goeiedag zeggen tegen Stacy, zijn secretaresse. Nu werkt daar een zekere Bernard, de general manager van KBC Hongkong. We kregen dadelijk veel informatie van hem en Stacy bleek een heel toffe vrouw die ons helemaal begeleidde tot aan de markt en verder De echte Chinese markt is tof om te zien. Wel vreemd dat je daar een levende kip kan kiezen die dan ter plekke afgemaakt en gestroopt wordt. Dat kennen we hier in België niet. We hebben uiteraard een selfie genomen met Stacy en Miranda (van de balie) om door te sturen naar Stef. Stacy raadde ons ook een theehuis aan waar we het befaamde gebakje (eggtart) konden eten en konden genieten van een thee met melk.
Nadien de metro genomen naar Soho waar we een plekje zochten om iets te gaan drinken. Jammer genoeg was dit niet evident. Uiteindelijk zijn we beland in een pizzabar waar we toch 2 glazen wijn konden bestellen. Het heeft wel even geduurd, maar soms moet je geduld hebben Van daaruit gezocht naar een geschikt restaurantje. We vonden er eentje waarvan we dachten dat er wat volk zou op afkomen, maar niets was minder waar. We hebben er dus de hele tijd alleen gezeten. Omdat het té vroeg was om al naar onze hotelkamer terug te keren, toch een heel leuke bar/restaurant gevonden waar we nog buiten konden genieten van een drankje en een hapje. Ondertussen was het ook gedaan met regenen en de temperatuur was nog steeds erg aangenaam Morgen waarschijnlijk beter weer Lets hope and pray!
