Wake‑up call gekregen om 05.15 uur want om 06.15 uur werden we al opgepikt aan de lobby van het hotel voor een excursie naar Katherine Gorge met internationaal gezelschap. Daar ons ontbijt reeds betaald was, kregen we een ontbijtbox mee.

We waren maar met z’n zevenen, de vrouwelijke chauffeur niet inbegrepen. Een eerste stop werd gemaakt aan het Adelaide River War Cemetery, een kerkhof van militaire slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Het was, zoals in Thailand, een prachtig aangelegd en goed onderhouden domein met veel bloemen en planten.

In Darwin en omgeving ziet alles fris groen. Dat komt omdat wij bijna in het ‘wet season’ zitten, d.w.z. dat het hier vanaf januari t/m april elke dag regent. Op dit moment is het nog altijd heel warm (in de 30°C) met af en toe een thunderstorm (met lightning!). We hebben deze namiddag van eentje kunnen genieten. Gelukkig hadden we gedurende de uitstap heel warm weer, bewolkt met zon, maar de vochtigheidsgraad lag op 93°, wat een dag in deze hitte zeer vermoeiend maakt. We hebben dan ook weer veel water gedronken.

Eerste koffietje gedronken rond 10.30 uur; we hadden immers zo’n slordige 300 km te rijden. Koers gezet naar de Edith Falls. Er is een groot verschil tussen het dry en het wet season, maar deze waterval laat altijd zijn schoonheid zien. Het water heeft een groot debiet zodat er altijd voldoende water neerstort. Echt knap!

Geluncht in een soort van roadhouse en een heel lekkere salade met feta, geroosterde pompoen en gerookte zalm gegeten.

Doorgereden naar het Nitmiluk National Park waar we geboekt waren voor een 2‑uur durende cruise op de Katherine River. In Katherine Gorge vind je een netwerk van 13 gorges, miljoenen jaren geleden al door erosie uitgehold en bestaande uit zandsteen. Hier vind je in de winter dan ook vele watervalletjes. We hebben er eentje kunnen bewonderen.

Onderweg zijn we van de ene boot naar de andere moeten stappen om een andere gorge te kunnen bewonderen. De weergoden waren met ons want de zon scheen vaak zodat de rotsen schitterden in al hun aardetinten.

Vertrokken voor onze terugtocht en rond 18.00 uur in een roadhouse genoten van ons avondmaal gezellig aan één tafel met ons internationaal gezelschap en onze vrouwelijke chauffeur. Het was een heerlijke dag, ondanks het feit dat we pas om 21.00 uur in ons hotel arriveerden. We waren bekaf, kropen in ons bedje en hebben nog minstens een uur wakker gelegen door de luide tv van onze buren. Paul heeft van frustratie een paar keer op de muur gebonkt en daarna werd het bijna stil. Ik heb het gemakkelijk één uur zien worden vooraleer ik eindelijk de slaap vatte.