Vanavond mocht ik wat langer opblijven want ik moest naar de dokter. Meter Riet werd ingeschakeld om op Haike te letten - amai, toen Riet aankwam kreeg ze nogal eens een ontvangstcomité: Haike en ik stonden haar op te wachten met open armen en begonnen meteen heel gek te doen toen Riet binnen was. Nadat mama ons wat kalmeringspillen had toegediend, kon Riet eindelijk haar jas uitdoen.
Bij de dokter was ik heel heel flink. Na mijn klierkoorts van februari vond iedereen dat ik zo kortademig was. Na 2 bezoekjes aan de lieve Dr. Van de Casseye werd mama en papa aangeraden om iets aan mijn poliepen te laten doen. Hoewel mama en papa heel content zijn van de dokter wou mama toch nog een bijkomende opinie dus mochten we ook nog eens langsgaan bij Nele - mama kende Nele nog van in de klas vroeger en inderdaad poliepjes te groot dus poliepjes worden verkleind en blijkbaar is dat typisch een gevolg van klierkoorts. Ik was superflink en liet goed naar mij kijken. Nele heeft dan ook goed uitgelegd wat er allemaal in het ziekenhuis gaat gebeuren en ik zie het allemaal heel goed zitten. Ah ja, ik moet enkel in een ballonneke blazen en dan val ik in slaap en daarna ben ik weer bij mama en papa. Ik vind er niets bijzonders aan al vind ik het wel speciaal dat ik een dagje niet naar school moet! Maandag is het zo ver.
Haike sliep vanmorgen en ik wou absoluut samen met mama op de fiets naar bomma. Mama had wafels gebakken dus was dat meteen de moment om ze naar bomma te brengen. Terwijl we door het bos reden, zei ik de hele tijd dat ik kabouters zag. Mama antwoordde me dat dat niet kon want dat kabouters overdag slapen waarop ik prompt antwoordde dat ik ze wel zag omdat ik grote ogen heb.
Yep ik heb vake weer mee op sleeptouw genomen. Ik stelde voor om naar de Tievishoeve te gaan maar helaas pindakaas, 's woensdags wordt er gerust op de Tievishoeve dus geen ijsjes. Nullo problemo, ik stelde meteen voor om dan maar een beetje verder bij Raf in 't Soete te gaan - jaja als het op ijsjes aankomt ken ik mijne weg wel hoor. Bij Raf lag een puzzel van de verschillende landen. Vake, altijd in form om mij iets te leren, begon met dit is België, dat is Nederland, dat is Duitsland waarop ik ongeduldig werd en aan vake vroeg waar Plopsaland dan wel lag.
Ik ben echt fietsverslaafd! Na het eten vroeg ik om weer te gaan fietsen en als het op dingen bijleren aankomt is thuis de regel: u vraagt wij draaien dus werd Haike in haar driewieler gezet en ik mocht op mijn fiets. Waw wat ging ik goed vooruit, Haike kon mij niet volgen. Nu ja eigenlijk is dat mama die zo traag is want zij duwt Haike. Ik fiets korte stukjes heel alleen en helemaal tegen de verwachting van papa en mama in lach ik ermee als ik de berm inrijd. Normaalgezien ben ik voor zo dingen een prutske en begin ik te wenen maar nu lach ik het eens weg en hup ik ben weer weg met mijn fiets. Haike heeft het driewieler zitten vlug opgegeven maar ik heb papa een uur goed aan de gang gehouden. Op een gegeven moment stopte ik - papa vroeg wat er scheelde en ik zei: 'Ik zal eens kijken of je al druppeltjes op je voorhoofd hebt'. Effe later stopte ik weer, papa vroeg weer wat er was en ik zei 'Papa, als je moe bent, moet je maar stoppen en moet mama maar verder doen'.
Toen ik terug thuis was van het fietsen was Riet er. Die ging met mama joggen (over de kwaliteit van het joggen ga ik het niet hebben want volgens mama heeft ze het erbarmelijk gedaan). Enfin eerst heb ik Riet mijn sjieke sportschoenen laten zien - sportdag was trouwens geweldig: op de evenwichtsbalk lopen en op de springplank springen maar ik kwam mijn en mijn jogging broek vloog meteen uit want rokjes dragen vind ik toch fijner.
De groten deden hun communie gisteren dus mochten wij vandaag mee een dagje uitblazen en moesten we niet naar school. Ik mocht dus naar moeke en vake. Ik vertelde meteen dat er weer een ezeltje geboren is op de Tievishoeve - dat is me wat de laatste tijd: op Paasdag het eerste ezeltje, 2 weken terug een veulentje, gisteren Olifantje K in de zoo en gisteren ontdekten papa en ik nog een ezeltje op de Tievishoeve. Heel enthousiast kwam ik thuis en vertelde maar de hele tijd dat ezeltje 1 Lobke heette en het veulentje Door maar dat ik het andere ezeltje zijn naam niet kende maar vandaag heb ik moeke en vake mee op sleeptouw genomen naar de Tievishoeve en ook dat raadsel is nu onthuld: de jongste telg heet Lars. Nu zou er nog 1 veulentje moeten komen en dan stopt het volledig weer even met dierengeboortes.
Kleine meisjes worden groot dus een paar weken geleden vroeg ik of mijn wieletjes eraf mochten van mijn fiets. Mama en papa vonden het nog iets te vroeg maar vermits ik vragende partij was, werden ze eraf gedaan. Het fietsen gaat moeizaam en afgelopen week was het fietsweek op school dus werden mijn wieletjes er even terug aangezet maar vandaag wou ik ze er af. Papa is goed met mij gaan oefenen en er is duidelijk beterschap. Heel kleine stukjes fiets ik al alleen al heb ik altijd de neiging naar rechts te hellen. Nog een paar weken goed oefenen en dan zou het misschien wel eens kunnen lukken.
Haike wordt intussen lustig voortgeduwd in haar driewielerke. Ze is nog iets te klein om zelf te kunnen trappen maar als mama iets te lang stilstaat zegt ze wel 'è eè' op een dwingende toon zodat mama niet anders kan dan verder duwen. Mama is niet zeker maar daarstraks deed Haike teken dat ze absoluut naar de krokodille magneetmuur wou. Mama ging er met Haike voor staan waarop Haike naar haar foto wees en 'Ai , ai' zei - zou dit de eerste vorm van 'Haike' zijn? Dat zou wel tof zijn want buiten mama, papa en ba (bal) zegt Haike nog niets. Als mama dan soms iets vraagt aan Haike waarop Haike ja of neen knikt, zeg ik altijd: allé mama, je moet dat niet vragen, Haike kan nog niet babbelen maar mama vindt het zo geweldig als Haike heel hard neen of ja schudt dat mama niets anders doet dan ja-nee vraagjes afvuren.
Hm buiten spelen is toch leuker dan blogje onderhouden maar blog vrienden moet je soigneren dus ik ben back in town!
Voila, na wat mislukte pogingen omwille van het weer is het dinsdag zo ver: madame hier gaat op sportdag. De sportschoenen van vorig jaar ben ik ontgroeid dus nam mama Haike en mij mee op sleeptouw naar de Vatana voor een nieuw sporttenueke. Ik wist weer wat ik wou: dezelfde sportschoenen als vorig jaar ... alleen die waren er niet in mijn maat. Niet getreurd: onze Adidas vrienden hadden ook leuke modellekes maar mijn blik viel meteen op die leuke witte sportschoenen met hartjes, roze veters en last but not least: Swarowski elements - zo stond het letterlijk op het kaartje wat er aan hing. Mama fronste eens haar wenkbrauwen maar de schoenen werden goedgekeurd en gekocht. Dan nog een leuke jogging erbij. Mama paste ze mij in de winkel en zoals een echte madame ging ik het geheel eens showen voor de spiegel. Zoveel ijdelheid voor een bijna 4-jarige dame. Mama keek, fronste weer haar wenkbrauwen maar ook de broek werd goedgekeurd en gekocht.
Haike vond het leuk om intussen rond te paraderen. Niet simpel voor mama want Haike is zo klein dat ze letterlijk in het niets verdween tussen al die rekken maar raar oh waar aan de kassa had mama haar 2 oogappels nog altijd en was ze dik content dat ze eindelijk in de auto kon ploffen en haar argusogen terug tot normale ogen kon laten evolueren.
's Avonds was ik weer superflink aan tafel. Mama had pasta met ricotta, rucola en italiaanse ham gemaakt. Niet echt mijn ding dacht mama maar ik at het toch maar lekker flink op. Haike werd op een regime van rijstwater, aardappelen en appelmoes gezet want de pampers waren iets te hevig de laatste dagen.
Ik heb namiddag samen met papa geboeid naar de laatste 40km van de Ronde van Vlaanderen gekeken. Ik kon er maar niet aan uit dat Sven Nijs niet meereed. Telkens vroeg ik maar aan papa: 'Waar is Sven Nijs' maar vandaag geen modderpret dus geen Sven Nijs. Na de koers ging ik mama vertellen dat Sven De Volder gewonnen had. Nu moet je weten, mijn mama zet in het weekend haar verstand vaak op nul, dus antwoordde mama heel serieus: Maar neen Lien, we hebben toch geen zolder. Ik herhaalde nog eens mijn blijde boodschap waarop mama aan mij vroeg waarom ik het toch maar de hele tijd over de zolder had. Gelukkig kwam papa mij ter hulp. Volgens mij heeft mama stoppen in haar oren.
Haike dribbelde intussen vrolijk rond. Ze wil niet meer op de arm, ze wil alleen maar stappen. De hele tijd maakt ze toertjes en af en toe gaat ze in haar autootje rusten. Ik vind het allemaal fantastisch. Dan pak ik Haike haar handje vast en wij zusjes wandelen dan vrolijk door de living!
Ik ben superlang mogen opblijven. Céleste heeft er een zusje bij en natuurlijk wouden we eens gaan kijken. Samen met papa en Haike ging ik mama aan haar werk halen. Ik had al zo dikwijls gevraagd om eens te gaan kijken - mama toonde mij haar bureau en mama haar collega Daniël was superlief voor mij maar ik had mijn verlegenheidsmasker weer op. Enfin, daarna zijn we doorgereden naar 't ziekenhuis. Mama beweerde de weg te kennen. Ze kende die ook min of meer maar het was duidelijk dat mama niet de kortste weg kende. We zijn bij wijze van over Brussel van Houthalen naar Heusden gereden.
Kleine Aurélie was lekker aan het eten toen wij aankwamen maar Haike en ik hebben geen zittend gat dus hebben we stilletjes op de gang mogen rondwandelen. Alleen als Haike champagne zag was ze gauw daar; ze heeft wel de smaak te pakken maar mama zet de rem erop want anders hebben we een waggelend ipv een wandelend Haike.
Moeke en vake hadden de eer: Haike loopt sinds vandaag vlotjes rond. Tot nu toe was het altijd een 10 à 15 stappen en dan nog op aanmoediging maar vandaag ging Haike zomaar recht staan in de living om van het een naar het ander te stappen. Om het moeke en vake wat lastiger te maken, wou ze ook telkens de glazen deur naar de hal passeren zodat ze ook eens kon neuzen in de slaapkamer en badkamer.
Mama was gans verbaasd toen vake dit aan mama vertelde maar effectief, 's avonds liep ze ook thuis vrolijk en vrij rond. Al is er van stappen niet veel in huis gekomen. Ah nee, de trampoline staat terug buiten en met dit mooie weer nodig ik Haike telkens uit om mee te komen springen. Ik spring dan hoog in de lucht en weer op mijn poep enz. Haike kan natuurlijk nog niet springen: ze laat zich vallen en kraait het uit van plezier. Die trampoline was een goeie zet.
Ik was trouwens mijn dag weer heel goed begonnen. De school had met de paasklokken van Rome gebeld en die zijn vanmorgen eitjes komen strooien op de speelplaats terwijl wij braaf in het klasje zaten. Na de 'bimbam' van de klokken wisten we dat ze weer vertrokken waren en mochten we gaan zoeken: er waren eieren met schil en zonder schil (lees: hardgekookte en chocolade). Die hebben we daarna lekker in de klas mogen opsmullen.
Ik heb mama maar meteen de hele uitleg gedaan dat mama aan moeke ook maar de nummer van de klokken moet vragen - moeke schijnt die te kennen - en dan moet mama maar bellen om te zeggen dat ik heel braaf ben. Volgens de juf moet ik dan in mijn bed blijven liggen tot de klokken bimbam hebben gedaan en dan mag ik paaseitjes gaan zoeken. Meteen eens een gelegenheid binnenkort voor mama en papa om uit te slapen al gaan mama en papa zich weer niet kunnen inhouden en 't even plezant vinden als mij. Tevens vraag ik elke dag na bij wie ik overal paaseieren mag gaan zoeken.
Joeha Hiep Hoi: ons Haike stapt sinds vandaag. Voormiddag hadden we er een niet zo succesvol tripje naar Hasselt opzitten: ik wou de hele tijd in de buggy - in de nek van papa zitten wou ik niet, ik zeurde de hele tijd en kleren passen wou ik ook al niet. Mama en papa vonden een prachtige zomerjas voor mij maar ik vond hem niet mooi wegens te veel knopen dus hebben papa en mama geen risico genomen en hem mooi laten hangen. Enfin na een paar uur vonden mama en papa het welletjes dus terug richting Opglabbeek.
Mama en papa voelden zich al schuldig dat ik misschien toch nog wat te moe ben voor zulke uitstapjes maar oh nee, eens thuis herleefde ik en was ik een energiebom. Kuren dus van mijnentwege.
Mama ging met Haike meteen naar de wasplaats voor een nieuwe pamper en daar opeens stond ze alleen recht en zette 4 stapjes. Dat was het moment voor papa om echt te gaan trainen ... de trainingssessie van papa was superkort want opeens besloot Haike dat 7 maart haar 'stapdag' zou worden. Ze stapte van papa naar mama en van papa naar mij dat het een lieve lust was - ze had zelf de grootste lol en zag er heel content uit. Wij allemaal blij en meteen de hele familie verwittigd.
Gisterennamiddag ben ik weer in slaap gevallen toen opa bij mij was dus het naar school gaan is best wel vermoeiend voor mij. Voor mama en papa is het zo moeilijk in te schatten wat ik al dan niet aankan maar chance oh chance, sinds gisteren zijn de Belgo-Turken moeke en vake terug in het land en dus ga ik vandaag een dagje naar daar. Moeke en vake hadden een uur vertraging met het vliegtuig en dat kwam Haike en mij goed uit want nu hebben we er alle 2 een leuk sjakochke bij: ik in de vorm van een poes en Haike in de vorm van een kameel. Bovendien zaten er snoepjes bij en raar maar waar maar volgens mij gaat mijn vinger de hele tijd vanzelf in de snoepzak. Ik kan er echt niets aan doen, de vinger is sterker dan mijzelf.
't Kon natuurlijk niet ontbreken dat ik met moeke en vake in de shopping geweest ben! 't Was toch maar raar voor mama en papa dat toen ze thuis waren, ik er niet was al gunde ze mij van harte mijn uitstapje!
Haike zet intussen 2 à 3 stapjes en ze blijft ook al langer alleen staan. Oh ja, Haike is ook een beetje - maar dan echt maar een heel klein beetje afgevallen. Ze mist een heel ietsiepietsie klein stukje vlees aan haar vinger. Mira van de crèche wou haar nageltjes knippen en bij de laatste vinger maakte Haike ene move van jewelste en hup het kwaad was geschied. Bloed, bloed en nog eens bloed maar Mira heeft het allemaal goed verzorgd en jong vlees geneest snel dus binnenkort zal er niets meer van te zien zijn. Mira was er het hart van in maar mama en papa weten ook wel dat Mira alleen maar goed wou doen en kleine kinderen worden nu eenmaal niet groot zonder blutsen en bloed.
3 halve dagjes naar school beginnen te wegen. Namiddag is bomma van de kippen bij mij en tegen half vier val ik toch in slaap op de zetel. Vanmorgen zei mama tegen mij dat bomma en bompa van Bobbie namiddag kwamen. Echter is was slimmer en zei tegen mama dat Bobbie in de hemel is en dat het nu bomma en bompa van de kippen is!
's Avonds komt Riet ook nog langs om haar metekindje (en mij uiteraard) te bewonderen. Wat een feest voor Haike: nu zijn er genoeg kandidaten om met haar rond te sjoefelen. Ze stapt dat het een lieve lust is alleen, alleen stappen ziet Haike nog niet zitten. Ze pakt de vinger van Riet en met haar ander handje doet ze teken dat bomma ok een handje moet geven en zo hield ze die 2 wel effe aan de gang. Na 't eten en in bed doen, slaakt Riet een zucht van opluchting en maakt de opmerking dat zo 2 kadés in huis toch niet min is!
Ik heb nog een heel bleek snoetje maar vermits ik al een paar dagen goed speel, hebben papa en mama besloten mij naar school te laten gaan met halve dagjes. Mama mag voormiddag thuis werken dus joeperdepoep geen Ballon en geen eetzaal voor mij vandaag. Bij het naar school brengen ziet mama juf Greet - ze vertelt dan maar meteen aan juf Greet dat ik klierkoorts heb gehad en als er iets is dat ze mama altijd mag bellen zodat mama mij dan stante pede komt halen. Mama is nog geen 10' thuis en de telefoon rinkelt maar mama rommelmie vindt geen telefoon boven en eer ze naar beneden gerend is, zwijgt de telefoon. Mama zit zich maar af te vragen of dat al de school was maar 10' later sms't papa en blijkbaar was hij diegene die belde - jaja mama staat onder strenge controle. 's Middags komt mama mij halen en alles is heel goed gegaan. 's Namiddags mag opa mij entertainen of is het andersom?
Haike speelt het al 3 dagen achter elkaar klaar om tegen 19u stikmoe te zijn - tot daar is het normaal want dat is haar uur van slapen. Alleen, in plaats van te slapen, begint ze na een uur te jammeren. Mama komt dan binnen, leest Haike de levieten en zegt dat ze moet slapen waarop Haike heel fier haar tut uit haar mond neemt, eerst een big smile richting mama stuurt en dan mama een zoen van jewelste geeft. Probeer dan als mama maar eens niet te smelten!
Voila, ik heb genoeg op de zetel gehangen - vandaag vond ik dat het tijd werd om eens op sjoek te gaan. Gisteren was ik voor de eerste keer met papa buiten geweest om echte lekkere Belgische frietjes van de frituur te gaan halen en vanmorgen ging ik met mama naar de bieb. Een typisch bieb bezoekje verloopt als volgt: ik wandel naar binnen, mama sjoekt achter mij aan, ik ga naar de kleuterhoek en pak de 2 voorste boeken. Voor dat mama het goed en wel beseft staan we terug onder aan de balie en 2' later staan we terug buiten met 2 boeken en een DVD.
's Namiddags kregen mama en papa een huis allergie: het was zo mooi weer, het binnen zitten beviel hun niet en ik was terug op de been dus dan maar effe naar Genk. De buggy ging toch mee dan kon ik daar in rusten als ik te moe was. Mama zat op de grond met Haike op haar schoot om Haike haar jas aan te doen. Opeens stond Haike helemaal uit haar eigen recht maar ik was zo bezorgd om zus dat ik haar meteen vastnam ... mama en papa zullen nooit weten of hier een eerste poging tot alleen stappen inzat ;-)
Genk was met momenten leuk - lekker op het gemak kuieren, met momenten heel leuk - toen we kleren kochten en met momenten heel vermoeiend - toen ik in de buggy zat en Haike niet op de arm wou maar persé wou stappen van de Molenstraat tot aan het Stadsplein. Het volgende doktersbezoek wegens rugklachten wordt van Haike haar kindergeld afgehouden.
De bloeduitslagen gisteren bevestigden het : ik heb effectief klierkoorts. Toen papa gisteren in de Ballon mijn afwezigheidsbriefje ging brengen, zei de juf dat er al verschillende kinderen met klierkoorts waren dus nu weten we ook waar ik het hoogstwaarschijnlijk heb opgeraapt. Intussen gaat het al wat beter met mij: ik ben nog heel moe en ik lig nog veel op de zetel maar ik rust nu vooral. Ik ben dan wel wakker en kijk TV en vandaag heeft mama mij zelfs kunnen overtuigen van wat te puzzelen. Kwestie dat ik geen Mega Mindy of Samson verslaafde word!
Haike wandelt lustig rond met haar loopkarreke. Als ze ergens tegen aan botst, roept ze hard 'E, e, e' en ze steekt 1 hand uit. Mama of papa vliegen dan op om haar weer op weg te helpen tot de volgende 'E, e, e'. Aan 1 handje stappen lukt ook heel goed maar ... alleen stappen zit er nog niet in. We kijken er naar uit maar gezien ze zoveel methodes heeft om zich snel te verplaatsen, heeft ze er niet direct nood aan van alleen te kunnen stappen.
Oh ja, het eerste teken dat ik stillekesaan terug begon te genezen was een heel simpel gebaar. Haike stond langs mij aan de zetel en ze gaf mij haar tut en een zakdoek. Ik toverde een lieve glimlach op mijn gezicht als dank en toen wist mama: hier wordt een oorlog met de bacteriën overwonnen.
Haike was terug tiptop dus zij kon vandaag naar de crèche. Mama en papa moeten werken dus werd opa ingeschakeld. Papa had opa al verwittigd dat hij genoeg 'tijdverdrijf materiaal' moest meebrengen want spelen interesseert me niet: ik lig in mijn bed of hang op de zetel. 's Middags belde papa met mama dat opa zei dat ik de hele voormiddag geslapen heb: ik slaap al ongeveer 20u aan een stuk. Toen sloeg de paniek bij mama om het hart. Dit kon toch geen ooronsteking zijn!!! Onze goede vriend Van de Casseye had gelukkig vrij spreekuur dus mama in allereil naar huis om mij te komen oppikken en samen naar het ziekenhuis te rijden. Ik kon geen meter stappen van vermoeidheid dus nam mama de buggy mee en ben ik door mama netjes rondgereden. Wie mama kent, weet dat ze helemaal niet van liften houdt maar nood breekt wet en dus nam mama in het ziekenhuis braafjes de lift - ze is nog geen Tarzan zodat ze de buggy met mij erin alleen zou kunnen hanteren op de trap.
We moesten best lang wachten maar ik heb fijn geslapen in de buggy. Mama begreep niet hoe ik dat kon met al dat lawaai - Jezus sommige kinderen zijn echt wel luidruchtig en sommige ouders zijn wel heel tolerant. Echt een kiekenkot was het in de wachtzaal. Enfin toen we binnengingen zei de dokter - bijna voor mama haar uitleg kon doen - dat het leek of ik klierkoorts had. Wat een opluchting voor mama : nu begreep ze waarom ik zoveel sliep en oef oef content dat het niet iets ergers is want mama was zich toch wel beginnen opjagen. Ik moest even tranen laten bij het bloed prikken maar voor de rest was ik heel flink. Thuis ben ik weer als een blok in slaap gevallen.
Ik ben nog steeds niet in mijn doen en Haike had vanochtend koorts (38,5): dat betekent alle 2 thuis blijven en geen Ballon of crèche. 's Namiddags kwam de dokter en die sprak van een keel- en oorontsteking. Dat vond mama maar een rare conclusie want ik klaag niet van pijn, ik ben alleen maar moe, moe en nog eens moe. Om 16u ben ik als een blok in slaap gevallen en niet meer wakker geworden.
Nog rusten - nog slapen - ik geraak niet over mijn moeheid heen maar volgens mama is slapen de beste remedie! Haike daarentegen voelt zich een vis in het water. 's Namiddags had mama al goed met haar gespeeld maar toen was mama het binnenzitten meer dan beu. Zo van het hele weekend nergens komen, dat is niks voor mama. Het was intussen droog weer dus pakte mama zich bijeen en zette Haike in de buggy om naar de carnavalstoet te gaan terwijl ik nog sliep. Eerst was Haike heel rustig maar toen ze door kreeg dat ze vanalles te zien ging krijgen, wou ze meteen uit de buggy en rondstappen.
Carnaval in Opglabbeek city stelt eigenlijk niet veel voor maar Haike vond het wel leuk en ze heeft lekkere snoepjes voor mij geraapt. Daar was ik dan weer net niet ziek genoeg voor om er meteen al 1 te proeven!
