Haike speelt het al 3 dagen achter elkaar klaar om tegen 19u stikmoe te zijn - tot daar is het normaal want dat is haar uur van slapen. Alleen, in plaats van te slapen, begint ze na een uur te jammeren. Mama komt dan binnen, leest Haike de levieten en zegt dat ze moet slapen waarop Haike heel fier haar tut uit haar mond neemt, eerst een big smile richting mama stuurt en dan mama een zoen van jewelste geeft. Probeer dan als mama maar eens niet te smelten!
Voila, ik heb genoeg op de zetel gehangen - vandaag vond ik dat het tijd werd om eens op sjoek te gaan. Gisteren was ik voor de eerste keer met papa buiten geweest om echte lekkere Belgische frietjes van de frituur te gaan halen en vanmorgen ging ik met mama naar de bieb. Een typisch bieb bezoekje verloopt als volgt: ik wandel naar binnen, mama sjoekt achter mij aan, ik ga naar de kleuterhoek en pak de 2 voorste boeken. Voor dat mama het goed en wel beseft staan we terug onder aan de balie en 2' later staan we terug buiten met 2 boeken en een DVD.
's Namiddags kregen mama en papa een huis allergie: het was zo mooi weer, het binnen zitten beviel hun niet en ik was terug op de been dus dan maar effe naar Genk. De buggy ging toch mee dan kon ik daar in rusten als ik te moe was. Mama zat op de grond met Haike op haar schoot om Haike haar jas aan te doen. Opeens stond Haike helemaal uit haar eigen recht maar ik was zo bezorgd om zus dat ik haar meteen vastnam ... mama en papa zullen nooit weten of hier een eerste poging tot alleen stappen inzat ;-)
Genk was met momenten leuk - lekker op het gemak kuieren, met momenten heel leuk - toen we kleren kochten en met momenten heel vermoeiend - toen ik in de buggy zat en Haike niet op de arm wou maar persé wou stappen van de Molenstraat tot aan het Stadsplein. Het volgende doktersbezoek wegens rugklachten wordt van Haike haar kindergeld afgehouden.
De bloeduitslagen gisteren bevestigden het : ik heb effectief klierkoorts. Toen papa gisteren in de Ballon mijn afwezigheidsbriefje ging brengen, zei de juf dat er al verschillende kinderen met klierkoorts waren dus nu weten we ook waar ik het hoogstwaarschijnlijk heb opgeraapt. Intussen gaat het al wat beter met mij: ik ben nog heel moe en ik lig nog veel op de zetel maar ik rust nu vooral. Ik ben dan wel wakker en kijk TV en vandaag heeft mama mij zelfs kunnen overtuigen van wat te puzzelen. Kwestie dat ik geen Mega Mindy of Samson verslaafde word!
Haike wandelt lustig rond met haar loopkarreke. Als ze ergens tegen aan botst, roept ze hard 'E, e, e' en ze steekt 1 hand uit. Mama of papa vliegen dan op om haar weer op weg te helpen tot de volgende 'E, e, e'. Aan 1 handje stappen lukt ook heel goed maar ... alleen stappen zit er nog niet in. We kijken er naar uit maar gezien ze zoveel methodes heeft om zich snel te verplaatsen, heeft ze er niet direct nood aan van alleen te kunnen stappen.
Oh ja, het eerste teken dat ik stillekesaan terug begon te genezen was een heel simpel gebaar. Haike stond langs mij aan de zetel en ze gaf mij haar tut en een zakdoek. Ik toverde een lieve glimlach op mijn gezicht als dank en toen wist mama: hier wordt een oorlog met de bacteriën overwonnen.
Haike was terug tiptop dus zij kon vandaag naar de crèche. Mama en papa moeten werken dus werd opa ingeschakeld. Papa had opa al verwittigd dat hij genoeg 'tijdverdrijf materiaal' moest meebrengen want spelen interesseert me niet: ik lig in mijn bed of hang op de zetel. 's Middags belde papa met mama dat opa zei dat ik de hele voormiddag geslapen heb: ik slaap al ongeveer 20u aan een stuk. Toen sloeg de paniek bij mama om het hart. Dit kon toch geen ooronsteking zijn!!! Onze goede vriend Van de Casseye had gelukkig vrij spreekuur dus mama in allereil naar huis om mij te komen oppikken en samen naar het ziekenhuis te rijden. Ik kon geen meter stappen van vermoeidheid dus nam mama de buggy mee en ben ik door mama netjes rondgereden. Wie mama kent, weet dat ze helemaal niet van liften houdt maar nood breekt wet en dus nam mama in het ziekenhuis braafjes de lift - ze is nog geen Tarzan zodat ze de buggy met mij erin alleen zou kunnen hanteren op de trap.
We moesten best lang wachten maar ik heb fijn geslapen in de buggy. Mama begreep niet hoe ik dat kon met al dat lawaai - Jezus sommige kinderen zijn echt wel luidruchtig en sommige ouders zijn wel heel tolerant. Echt een kiekenkot was het in de wachtzaal. Enfin toen we binnengingen zei de dokter - bijna voor mama haar uitleg kon doen - dat het leek of ik klierkoorts had. Wat een opluchting voor mama : nu begreep ze waarom ik zoveel sliep en oef oef content dat het niet iets ergers is want mama was zich toch wel beginnen opjagen. Ik moest even tranen laten bij het bloed prikken maar voor de rest was ik heel flink. Thuis ben ik weer als een blok in slaap gevallen.
Ik ben nog steeds niet in mijn doen en Haike had vanochtend koorts (38,5): dat betekent alle 2 thuis blijven en geen Ballon of crèche. 's Namiddags kwam de dokter en die sprak van een keel- en oorontsteking. Dat vond mama maar een rare conclusie want ik klaag niet van pijn, ik ben alleen maar moe, moe en nog eens moe. Om 16u ben ik als een blok in slaap gevallen en niet meer wakker geworden.
