Vandaag moest weer een hoogdag worden in mijn vakantie : we zouden naar Brugge gaan en Tant Alice opzoeken. Gisteren had ik een duidelijke afspraak gemaakt met Tant Alice : we zouden om 4 uur bij haar zijn. Dit gegeven liep dan ook als een rode draad doorheen de hele dag. Toen ik ’s morgens alweer om 7 uur uit de veren was (nadat ik pas rond half elf was gaan slapen),  moest ik meteen effe bij papa controleren of het nog geen 4 uur was en we de afspraak met Tant Alice niet gemist hadden… Na een rumoerig ontbijt en verkleedsessie besloot papa ons mee op sleeptouw te nemen naar de bakker : in Oostende is er namelijk een bakker die ‘pannepotjes’ bakt. Deze kleine broodjes zijn een lekkernij voor zus en mij en papa besloot dan ook een kleine voorraad als picknick mee te nemen naar Brugge. Onderweg moest er nog even gecontroleerd worden of het nog geen 4 uur was, maar mijn oudjes probeerden mij gerust te stellen dat ze ervoor zouden zorgen dat we zeker op tijd bij Tant Alice zouden arriveren.

Eens in Brugge aangekomen herinnerde ik papa eraan dat hij gisteren een nog een belofte gedaan had : als ik flink zou zijn, zouden we samen het belfort beklimmen. Deze uitdaging wou ik dan ook zeker niet missen en ik marcheerde er dan ook heftig op los. Terwijl mama en Haike op de markt wachtten zijn papa en ik dan ook met het nodige enthousiasme begonnen aan de klim van de 365 trappen ! En na twintig minuutjes was het dan zover, van boven op het Belfort belde ik naar mama en we zouden naar elkaar wuiven, oei, wat was mama klein geworden ! Opa heb ik ook nog effe gebeld van bovenop het Belfort om mijn glansprestatie mee te delen, want ook opa heeft een speciale band met de klokketoren van Brugge. Echter toen de grootste klok het middaguur begon te luiden deden mijn oren wel effe pijn en wou ik dan ook terug naar onder. Omdat de afdaling iets te stijl was ben ik bij papa op de arm naar onder gegaan, maar ’t laatste stuk wou ik toch nog op eigen kracht afleggen.

Vervolgens had mama de shoppingmicrobe te pakken : een rok en legging voor mezelf, een winterjasje voor Haike (hoewel ze er niet veel goesting in had om te passen), schoenen voor mama … en toen was het bijna 4 uur en zijn  we richting tant Alice vertrokken.

Een van mijn klassiekers is ‘het aan de bel trekken’ bij Tant Alice … en wie deed de deur open : BUMBA. Totaal verrast om één van mijn helden aan te treffen bij Tant Alice vroeg ik haar dan ook honderduit hoe die bij haar verzeild was geraakt. Ook zus amuseerde zich bij Tant Alice , waarna we samen met haar “een restaurantje zijn gaan doen” en vervolgens terug naar Oostende.

Mijn papa en mama waren doodvermoeid en ‘smeekten’ mij om effe mijn ‘bebbelke te houden’, maar dat was helaas fictie. Onderweg hadden papa en ik nog over VISLAND, in eerste instantie had papa niet meteen door wat ik bedoelde, maar papa weet dat ik een fan van de atlas ben en vroeg dan ook door wat ik nu precies bedoelde met ‘visland’. Visland was volgens mij dat blauwe land, achter Duitsland en Ijsland … en toen viel papa zijn frank, ‘k bedoelde de Oceaan … waarop ik met mijn gekende blik naar papa keek die m’n logica wist te appreciëren.

13-08-2009 om 00:00 geschreven door Lien en Haike  

Vandaag zouden we er een rustige dag van maken na onze avonturen in Plopsaland. Voormiddag zijn we inkopen gaan doen en dat heel inkopen doen draait tegenwoordig rond de Pixar kaartjes. ‘s Namiddags zijn we een leuke strandwandeling gaan maken. Mijn legendarisch geheugen had papa er al snel aan herinnerd dat er nog een schat lag op het strand van Oostende die nog opgegraven moest worden, en zo gezegd, zo gedaan. Papa begon op de aangewezen plaats te graven, en bij wonder, we hebben de schat proberen op te graven. Met z’n vieren hebben we eraan gezwoegd, papa en mama met de grote schup, Haike en ik met de kleine schupjes en harkjes, maar ’t ding bleek zo groot te zijn, dat we ‘m niet in de auto zouden krijgen, zelfs niet op de bagagedragers, waarop we dan gezamenlijk beslist hebben om de schat terug in te graven en Riet hem maar moet komen opgraven ! Voor de nieuwsgierigen onder jullie: de schat waar we met onze schup op stootten was eigenlijk de weg die in het strand doorliep maar dat heb ik nog niet door …

Vervolgens zijn we met de tram naar ’t centrum van Oostende geweest waar we een (tegenvallend) bezoekje hebben gebracht aan het Ensormuseum en vervolgens langs de visserskaai gewandeld zijn om een aantal boten te bekijken.

Na ’t avondeten dachten papa en mama, ons vroeg onder de wol te steken om met een frisse kroost ’s anderdaags naar Brugge te vertrekken. Helaas hadden Haike en ik daar anders over beslist  : we hebben onze oudjes aan de draai gehouden tot half elf ! Haike maakte van de studio ‘Studio Disco’ door met de lichtknoppen te spelen. Mama ging eens goed grommelen maar terwijl ze Haike de levieten aan het voorlezen was hoorde ze papa grinniken in de living waardoor mama zelf tijdens het grommelen ook in de lach schoot. Volgens de opvoedingsboekjes heeft ze dus weer gefaald maar so be it. Papa had het intussen zelf zo op zijn heupen gekregen dat hij was gaan joggen om wat stoom af te laten. Mama zocht en zocht en zocht de hele studio door voor een slaapmiddel maar helaas pindakaas was dat nergens te vinden dus heeft ze er niet beter op gevonden dan ons een chipske in onze mond te stoppen – dat vonden we nu eens een leuke straf – en zich dan even bij ons te zetten. Binnen de 10 min sliepen we!!!

Vandaag zouden we er een rustige dag van maken na onze avonturen in Plopsaland. Voormiddag zijn we inkopen gaan doen en dat heel inkopen doen draait tegenwoordig rond de Pixar kaartjes. ‘s Namiddags zijn we een leuke strandwandeling gaan maken. Mijn legendarisch geheugen had papa er al snel aan herinnerd dat er nog een schat lag op het strand van Oostende die nog opgegraven moest worden, en zo gezegd, zo gedaan. Papa begon op de aangewezen plaats te graven, en bij wonder, we hebben de schat proberen op te graven. Met z’n vieren hebben we eraan gezwoegd, papa en mama met de grote schup, Haike en ik met de kleine schupjes en harkjes, maar ’t ding bleek zo groot te zijn, dat we ‘m niet in de auto zouden krijgen, zelfs niet op de bagagedragers, waarop we dan gezamenlijk beslist hebben om de schat terug in te graven en Riet hem maar moet komen opgraven ! Voor de nieuwsgierigen onder jullie: de schat waar we met onze schup op stootten was eigenlijk de weg die in het strand doorliep maar dat heb ik nog niet door …

Vervolgens zijn we met de tram naar ’t centrum van Oostende geweest waar we een (tegenvallend) bezoekje hebben gebracht aan het Ensormuseum en vervolgens langs de visserskaai gewandeld zijn om een aantal boten te bekijken.

Na ’t avondeten dachten papa en mama, ons vroeg onder de wol te steken om met een frisse kroost ’s anderdaags naar Brugge te vertrekken. Helaas hadden Haike en ik daar anders over beslist  : we hebben onze oudjes aan de draai gehouden tot half elf ! Haike maakte van de studio ‘Studio Disco’ door met de lichtknoppen te spelen. Mama ging eens goed grommelen maar terwijl ze Haike de levieten aan het voorlezen was hoorde ze papa grinniken in de living waardoor mama zelf tijdens het grommelen ook in de lach schoot. Volgens de opvoedingsboekjes heeft ze dus weer gefaald maar so be it. Papa had het intussen zelf zo op zijn heupen gekregen dat hij was gaan joggen om wat stoom af te laten. Mama zocht en zocht en zocht de hele studio door voor een slaapmiddel maar helaas pindakaas was dat nergens te vinden dus heeft ze er niet beter op gevonden dan ons een chipske in onze mond te stoppen – dat vonden we nu eens een leuke straf – en zich dan even bij ons te zetten. Binnen de 10 min sliepen we!!!

12-08-2009 om 00:00 geschreven door Lien en Haike  

Terwijl ik vanmorgen volle bak plannen aan het maken was aan de ontbijttafel voor mijn nieuwe hobby (het verhandelen van bloemen) zei papa dat dat spelleke vandaag niet kon doorgaan omdat Mr. Plop himself op ons wachtte in Adinkerke. Ik begreep het eerst niet zo goed en voor mij wat het helemaal niet nodig om met de Studio 100 fabriek kennis te maken, ik had dat trouwens al met tante Wendy gedaan maar papa en mama zeiden dat we toch zouden gaan. Eens we de parking opreden werd ik vanzelf helemaal betoverd door de magische wonderwereld waarin we vandaag zouden vertoeven. Ik was helemaal in de ban van Samson en Mega Mindy op de parkingvlaggen en ook op de inkomkaartjes bleken mijn helden te staan. Ik moest en zou het Mega Mindy inkomkaartje hebben. Met Haike hadden we chance: mama had Haike vanmorgen verboden zich uit te rekken naar het nachtslaapje en hierdoor was Haike net 85cm groot waardoor ze gratis binnenmocht. Ze werd 2 keer gecontroleerd – ah ja, de Gert moest maar eens 6 € mislopen – maar ja hoor, ze was echt maar 85cm dus kon ze gratis binnen dribbelen.

Net na de ingang werd ik overdonderd: zowat iedereen was daar: Plop, Klus, Mega Mindy, Piet Piraat, Whizzy of Woppy – 1 van de 2 maar mama weet niet wie wie is en dan een vrolijk Paars dikkerdje met zijn oranje vriendje. Deze had mama nog nooit gezien maar ik met mijn grootste onderscheiding in de Studio 100 materie legde haar uit dat dat Bol en Smik waren. Ik ben al mijn vrienden een handje gaan geven, bij sommigen mocht ik zelfs op de schoot en papa volgde mij lijk een echte papperazi terwijl mama Haike entertainde want die was voor dit sterrenwerk nog net wat te klein.

Vervolgens zochtten we leuke attracties uit – het was wel lang aanschuiven maar voor het goeie doel heb ik alles over dus zelfs lang wachten. Eerst waande ik mij boerin bij Big en Betsy: ik reed op de traktor, melkte een koe die water (!!!) gaf en bewonderde de biggetjes. Toen ging ik met papa naar het bos van Plop om vervolgens op de molen te gaan en brandweervrouwke te spelen. We aten een ijsje en toen moest ik van mama en papa naar WC – ik was zo in de weer met alles dat ik daar zelfs geen tijd voor wou maken maar ik besloot wijselijk maar eens naar mijn oudjes te luisteren.

Intussen was Haike in slaap getotterd dus ging papa alleen met mij naar de Samson en Gert show. Ik heb me een breuk gelachen: Gert schoot met een banaan de burgemeester zijn broek af en weet je daar stond de burgemeester in zijn onderbroek … nog wel een blauwe (dit zou ik nog verschillende keren vertellen later). Papa vond het ook een leuk verhaal want Samson en Gert waren op zoek naar Jackson Clackson maar ook papa heeft Jackson niet meer live mogen zien. Vervolgens lieten we Haike ook kennis maken met het pretparkleven en ik kan jullie verzekeren dat we er een fan voor het leven bij hebben! Haike wenkte hevig naar de mensen op de attractie en als ze er zelf op zat wenkte ze zowaar nog heviger naar de wachtenden.

In de late namiddag moesten mama en papa even rusten – die worden precies echt een dagje ouder -  dus was ik zo vriendelijk om ze mee te nemen naar de Melkherberg, het huisje van Plop. Dat was wel gek want ik kreeg er een Samsondrankje maar voor de rest klopte er alles. Omwille van het goede weer werd besloten het park een uur langer open te laten en dat kwam mij goed uit want zo kon ik nog op de autootjes rondrijden. Rechtdoor ging goed maar als ik een bocht moest nemen dan nam ik altijd de borduur mee maar dat deed mama ook toen ze pas kon autorijden dus de appel valt niet ver van de boom. Ik ging ook 2 keer diesel tanken met mijn batterijautootje en telkens deed ik dat vooraan en achteraan mijn auto maar dat is kinderlogica en toen was ik ook nog verbaasd dat de autopret opeens gedaan was en ik eigenlijk meer aan het tankstation had gestaan dan dat ik gereden had. Het was een leuke dag en bij deze mama en papa solliciteer ik om hier nog eens naar toe te komen als Haike iets ouder is zodat ze er net zoveel van kan genieten als ik vandaag gedaan heb!

Oh ja bij het ontbijt lanceerde ik nog volgende uitspraken:

-          Haike heb jij een knollenpoep (ipv Haike heb jij een kaka-pamper)

-          Maak jij wijsblaasjes (ipv maak je mij blaasjes wijs?

11-08-2009 om 00:00 geschreven door Lien en Haike  

Onderhandelen is mijn hobby en dat kan iedereen die mij goed kent beamen. Vanmorgen begon het al: wanneer ik nu eens op de go-carts mocht want we waren toch al lang aan zee en wanneer ik toch eens een windmolenke kreeg. Mama en papa waren in een goeie bui dus veel onderhandelen kwam er niet aan te pas om succesvol te zijn.

Echter, namiddag op het strand werd ik wel ondergedompeld in het echte commerçantenleven. Overal vind je op het strand winkeltjes van kinderen met bloemen van crêpe papier. De meneer die kort bij ons op het strand lag te zonnen legde mij uit dat ik schelpjes moest zoeken, wel een emmertje vol, en dat ik dan in ruil voor schelpjes zulke mooie bloemen kon gaan kopen. De meneer zocht schelpjes voor mij, mama zocht er ook voor mij en ik was degene die opzichter was en toekeek. Af en toe, als het niet snel genoeg ging, zocht ik ook mee naar schelpjes. Speurde mama hier iets van een kleine manager in mij: delegeren en toezien …

Enfin, toen ik er genoeg had ging de meneer samen met mij een bloem kopen: 4 handjes vol schelpjes moest ik geven en toen had ik de smaak te pakken. Ik ging heel alleen op pad en kocht bloemen voor mijn zusje, papa en mama en omdat ik nog wat over had, kocht ik een bloem extra. Toen had ik nog een paar schelpjes over. Ik zei dat ik nog eens ging kijken maar mama zei dat ik niet genoeg ruilmiddel had waarop ik wijs antwoordde dat ik de prijs ging vragen en als ik niet genoeg schelpengeld had, ik gewoon niets zou kopen. Zo simpel is het leven mama.

Ik maakte vervolgens mijn eigen winkel – er kwam een meisje langs dat een bloem van mij wou kopen en hoewel ze er meerder wou mocht ze er maar één kopen van mij. Ah ja, die anderen waren immers voor mijzelf, Haike, mama en papa.

Toen we goed kleur hadden gepakt – vooral mama dan want de rest had een beschermingszalfke uitgesmeerd- gingen we terug naar binnen en werden we goed in bad gesopt. Na het baden gingen we uit eten in een taverne niet zo ver van ons appartement. Papa nam mosselen en dat was een sensatie: ik zag regelmatig fopmosselen (een lege schelp) maar maar goed ook want anders had papa het niet opgekregen. Mama proefde er ook van en dat was sinds ze op het middelbaar een cursiefje van Jos Gheysen had gelezen over mosselen de eerste keer en ze vond het nog lekker ook!

Zusje en ik waren superbraaf en charmant waardoor mama en papa echt op hun gemak hebben kunnen eten. Haike is echt geweldig: ik kan er heel leuk mee spelen, ze dribbelt vrolijk rond en we zijn allerbeste speelmaatjes. Mama en papa vinden dit echt geweldig en meer er meer zegt Haike verschillende klanken zoals bo (boterham), pa (pakken), ie (Lien), bui (buik) en de rest is è è maar we weten doorgaans heel goed wat ze bedoelt.

Als afsluiter nog enkel woorden die ik blijf verkeerd zeggen:

·         Zweetvliegtuig (tegen zweefvliegtuig)

·         Potkloo(t)(d) (tegen potlood)

·         Dokterbus (tegen octopus)

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Lien en Haike