De nacht was kort, mama en papa zijn regelmatig eens opgestaan om de kelder te inspecteren maar de bloempot bleef gelukkig goed op zijn plaats zitten. Riet werd opgetrommeld om Haike te entertainen, John stond al bijtijds aan de deur om te vragen of hij nog kon helpen en mama, papa, John en ik kropen weer de kelder in om het laatste water eruit te krijgen. Per chance ging het goed vooruit zodat tegen de middag de kelder zo goed als droog was. Mama was niet te houden dus nam ze ook nog emmer en dweil om de rest van het huis te poetsen want het was niet om aan te zien en papa en ik werden ingezet om mama haar vorige auto te stofzuigen ... iets wat mama haat en dat was er wel aan te zien. Jaja, jullie lezen het goed ... mama heeft sinds woensdag een nieuwe auto ... haar droomauto al heeft ze er dit weekend nog niet veel aan gehad. Gezien de pechdagen werd beslist om het weekend met een vrolijke noot af te sluiten dus zijn we maar uit gaan eten.
Mama heeft klachten gekregen ... veel klachten dat ik de blog niet genoeg up-to-date hou. We zijn intussen een jaar verder en het is natuurlijk jammer dat die kleine leuke verhaaltjes nergens genoteerd worden dus ga ik nog eens een poging doen via mij beroemde ghostwriter 'mama' ! Het erge is wel dat ik terug start met een pechdag. Mama en papa hadden het geweldige idee om de boot te nemen in Maastricht en zo de Sint tegemoet te varen. Alles was geregeld: papa had kaartjes besteld, mama had het betaald alleen ... de regen bleef met bakken uit de hemel vallen. Er werd getwijfeld, overlegd, naar buiten gekeken, getwijfeld, overlegd totdat papa de knoop doorhakte en er wijselijk besloten werd om thuis te blijven. Per chance hadden papa en mama nog niets tegen mij gezegd dus kon ik ook niet teleurgesteld.
Omwille van de regen wierp papa eens gauw een blik in de kelder ... alles gelukkig onder controle: geen water tenzij de 48 flessen spa omdat mijn papa nu eenmaal denkt dat hij dat alleen per 48 kan kopen ;-) Toen papa gerust was, schoven we onze voetjes onder de tafel voor een croissant en Haike at haar wekelijkse 'sandsjoen' (sandwich). Na het ontbijt wou papa wat papie naar onder brengen maar hola pola de kelder was op een mum van tijd ondergelopen. In eerste instantie wouden mama en papa nog lijk gekken dat met emmers uitscheppen maar al snel bleek dit geen zin te hebben. Dan maar bellen naar Johan die nog onze pomp had maar Johan gaf niet thuis dus is papa in volle vaart een pomp gaan halen terwijl mama mij naar het knutselatelier bracht. Mama en papa konden niet geloven dat het water zo snel binnenkwam.
Die 2 oudjes van mij speelden inspector Morse en vonden al gauw de boosdoener: een gebroken wachtbuis bracht water van buiten naar binnen met een serieus straaltjes. De hulplijn in Turkije (alias vake) werd ingezet ... vake gaf wel ideeën maar mama besloot toch ook de architect eens te bellen. Terwijl mama Haike en mij naar het feestje van Katarina bracht deden de architect en papa hoogstaand werk - de buis vol spuiten met vanal - en wee of wee er kwam nauwelijks water binnen. Haike en ik amuseerden ons terwijl de generatie ouder volop de kelder watervrij maakte. Toen we terug thuis waren was alles zo goed als droog .... papa zei dat het genoeg geweest was ... gooide zijn voeten weer onder tafel en dat had hij net niet moeten doen ... want na het eten weer hetzelfde scenario als 's morgens alleen stond het water nu een pak hoger.
Mama werd tureluut, zag het niet meer zitten en het huilen stond haar nader dan het lachen ... vake wou per telefoon een hart onder de riem steken maar mama moest eerst de boel terug onder controle hebben - tja ze is nu eenmaal tot ergernis van daddy cool een controlefreak ;-) Een andere buis was nu de oorzaak ... een bloempot erin, wat silicoon errond en gat dicht maar intussen ook veel, veel, heel veel water. Papa zag het ook even niet meer zitten maar besloot toen de buren te bellen voor een 2e pomp en John kwam direct aanzetten met2 pompen en ging nog bij een kameraad in pijama langs om daar ook een pomp op te trommelen. Ze werden alle 4 in gang gezet en het water begon weg te lopen. Ik wou natuurlijk meehelpen dus deed ik mijn koeielaarsjes aan en mocht ik lijk een grote juffrouw meehelpen.
Ik ben min of meer op tijd mijn bed in gegaan maar John, papa en mama hebben tot 1u het water verjaagd. Mama en papa waren best blij met de extra hulp!
