Mama mag vandaag gaan teambuilden in Antwerpen dus is papa Peter pan onze toegewijde oppas. Thuis zitten is niets voor daddy cool dus snorde hij onze abonnementen op en trokken we richting Kerkrade voor een paar uurtjes Gaia-park. Zalig al die aapjes - we geraken maar niet uitgepraat over baby-aap en mama-aap en papa-aap en de giraffen en de neushoorns. Als het aan ons ligt mag mama wel meer gaan teambuilden!
Ik ben in de ban van letters - ik wil absoluut kunnen lezen en het frustreert me enorm dat ik overal letters zie maar deze niet de baas kan ... maar ik heb opeens een sprongetje gemaakt. Opeens maak ik van letters woordjes en als ik met mama en papa in de auto zit, probeer ik de dingen te lezen die op mijn weg passeren. Dat levert toffe dingen op zoals het 'stop'bord of de spar-winkel maar soms ben ik ook heel de kluts kwijt. Waarom moeten de cafés, brasserieën en toestanden ook zo moeilijke namen hebben - dat is gewoon niet kindvriendelijk. In het begin wisten mama en papa niet of ze aan mijn interesse in lezen tegemoet moesten komen ... eigenlijk moet ik nog een jaartje wachten maar ik vroeg er zo vaak achter en begon zelf letters te lezen en woordjes te vormen dat mama en papa besloten hebben mee te gaan in mijn enthousiasme. Ik vond dat het stilaan tijd werd voor een zelf-leesboekje en sinds vandaag ben ik de trotse eigenares van het boekje 'lol op op de boot' - een boekje voor beginnende lezertjes!
Voila na 2 jaar in ons huisje te wonen is ze er eindelijk: de enige echte glazen deur tussen living en hal. Het vastleggen voor een afspraak voor de plaatsing liep niet van een leien dakje maar vorige week liet de glazenman weten dat de deur vandaag geplaatst kon worden. One small problem: 's woensdags volg ik zwemles maar omdat mama wel echt graag die glazen deur geplaatst wou hebben, werd tante Kiki opgetrommeld. Voor de niet ingewijden: tante Kiki is eigenlijk Kirsten, de mama van Katarina en Victoria, onze vriendinnetjes maar omdat we de nichtjes van Katarina en Victoria tante Kiki horen zeggen tegen Kirsten noemen wij ze nu ook tante Kiki. En Kirsten die vind het allemaal goed.
Toen ik terug kwam van de zwemles stond ze daar: onze glazen deur en zo geraakt het huis stap voor stap in orde. De gordijnen zijn besteld, die komen begin volgend jaar en de offertes van de klinkers zijn binnen maar mama en papa moeten zich er nog eens aan zetten en tot bestellen overgaan.
Mijn zwemles is heel goed verlopen, al zeg ik het zelf en mijn mama kan dat alleen maar bevestigen want Kirsten heeft mama goed gebriefd. Ik spring zonder bandjes en zonder blokjes van een klein wipplankje het water in en ik begin meteen te zwemmen zonder dat de juf mij een handje helpt. Natuurlijk doen mijn vriendjes het ook goed. Een paar weken geleden liep het wel wat anders: de armslag was goed volgens de juf, de beenslag was goed volgens de juf maar mijn zelfvetrouwen lag op de bodem van het zwembad dus begon ik vrij snel te wenen. Na 2 weken had mama het wel gehad en wou ze mijn zelfvertrouwen terug naar het wateroppervlak brengen dus haalde ze de niet opvoedkundige truk boven en beloofde ze me een zakje chips als ik een keertje niet zou wenen tijdens de zwemles en sindsdien loopt alles gesmeerd.
Ik heb een groot geheim ... een heel groot geheim ... alleen de juf, mama, papa en Haike weten het en voor de rest mag niemand het weten. Het heeft met een verjaardag te maken ... allé op 1 dagje na want eigenlijk heeft het meer met 17 november te maken dan met 16 november maar meer wil ik er niet over kwijt. Mama vroeg of ze het aan vake en moeke mocht vertellen maar nee, mondje dicht heb ik gezegd. Ze hadden maar bij mij moeten blijven want ik mis ze ... als ze terug zijn van Turkije mogen ze het weten. Voila ik hoop dat ik vake en moeke nieuwsgierig genoeg gemaakt heb want meer ga ik vandaag niet schrijven
Blijkbaar hebben we nog niet voldoende pech gehad ... toen we 's morgens opstonden had Haike koorts maar het ergste was dat ze de hele tijd van hoofd- en nekpijn kloeg. Mama belde naar het werk dat ze andere prioriteiten had, bracht mij naar school en reed toen door naar spoed want die nekpijn verontruste haar. Ze werd heel goed geholpen door een 'arts in opleiding' en een 'assistent pediater' die supervriendelijk waren en mama ervan overtuigde dat er geen hersenvliesontsteking in het spel zat. Mama content en Haike content dat ze aan de school ontsnapt was want dat is voor de moment 'the place to avoid' voor haar.
De nacht was kort, mama en papa zijn regelmatig eens opgestaan om de kelder te inspecteren maar de bloempot bleef gelukkig goed op zijn plaats zitten. Riet werd opgetrommeld om Haike te entertainen, John stond al bijtijds aan de deur om te vragen of hij nog kon helpen en mama, papa, John en ik kropen weer de kelder in om het laatste water eruit te krijgen. Per chance ging het goed vooruit zodat tegen de middag de kelder zo goed als droog was. Mama was niet te houden dus nam ze ook nog emmer en dweil om de rest van het huis te poetsen want het was niet om aan te zien en papa en ik werden ingezet om mama haar vorige auto te stofzuigen ... iets wat mama haat en dat was er wel aan te zien. Jaja, jullie lezen het goed ... mama heeft sinds woensdag een nieuwe auto ... haar droomauto al heeft ze er dit weekend nog niet veel aan gehad. Gezien de pechdagen werd beslist om het weekend met een vrolijke noot af te sluiten dus zijn we maar uit gaan eten.
Mama heeft klachten gekregen ... veel klachten dat ik de blog niet genoeg up-to-date hou. We zijn intussen een jaar verder en het is natuurlijk jammer dat die kleine leuke verhaaltjes nergens genoteerd worden dus ga ik nog eens een poging doen via mij beroemde ghostwriter 'mama' ! Het erge is wel dat ik terug start met een pechdag. Mama en papa hadden het geweldige idee om de boot te nemen in Maastricht en zo de Sint tegemoet te varen. Alles was geregeld: papa had kaartjes besteld, mama had het betaald alleen ... de regen bleef met bakken uit de hemel vallen. Er werd getwijfeld, overlegd, naar buiten gekeken, getwijfeld, overlegd totdat papa de knoop doorhakte en er wijselijk besloten werd om thuis te blijven. Per chance hadden papa en mama nog niets tegen mij gezegd dus kon ik ook niet teleurgesteld.
Omwille van de regen wierp papa eens gauw een blik in de kelder ... alles gelukkig onder controle: geen water tenzij de 48 flessen spa omdat mijn papa nu eenmaal denkt dat hij dat alleen per 48 kan kopen ;-) Toen papa gerust was, schoven we onze voetjes onder de tafel voor een croissant en Haike at haar wekelijkse 'sandsjoen' (sandwich). Na het ontbijt wou papa wat papie naar onder brengen maar hola pola de kelder was op een mum van tijd ondergelopen. In eerste instantie wouden mama en papa nog lijk gekken dat met emmers uitscheppen maar al snel bleek dit geen zin te hebben. Dan maar bellen naar Johan die nog onze pomp had maar Johan gaf niet thuis dus is papa in volle vaart een pomp gaan halen terwijl mama mij naar het knutselatelier bracht. Mama en papa konden niet geloven dat het water zo snel binnenkwam.
Die 2 oudjes van mij speelden inspector Morse en vonden al gauw de boosdoener: een gebroken wachtbuis bracht water van buiten naar binnen met een serieus straaltjes. De hulplijn in Turkije (alias vake) werd ingezet ... vake gaf wel ideeën maar mama besloot toch ook de architect eens te bellen. Terwijl mama Haike en mij naar het feestje van Katarina bracht deden de architect en papa hoogstaand werk - de buis vol spuiten met vanal - en wee of wee er kwam nauwelijks water binnen. Haike en ik amuseerden ons terwijl de generatie ouder volop de kelder watervrij maakte. Toen we terug thuis waren was alles zo goed als droog .... papa zei dat het genoeg geweest was ... gooide zijn voeten weer onder tafel en dat had hij net niet moeten doen ... want na het eten weer hetzelfde scenario als 's morgens alleen stond het water nu een pak hoger.
Mama werd tureluut, zag het niet meer zitten en het huilen stond haar nader dan het lachen ... vake wou per telefoon een hart onder de riem steken maar mama moest eerst de boel terug onder controle hebben - tja ze is nu eenmaal tot ergernis van daddy cool een controlefreak ;-) Een andere buis was nu de oorzaak ... een bloempot erin, wat silicoon errond en gat dicht maar intussen ook veel, veel, heel veel water. Papa zag het ook even niet meer zitten maar besloot toen de buren te bellen voor een 2e pomp en John kwam direct aanzetten met2 pompen en ging nog bij een kameraad in pijama langs om daar ook een pomp op te trommelen. Ze werden alle 4 in gang gezet en het water begon weg te lopen. Ik wou natuurlijk meehelpen dus deed ik mijn koeielaarsjes aan en mocht ik lijk een grote juffrouw meehelpen.
Ik ben min of meer op tijd mijn bed in gegaan maar John, papa en mama hebben tot 1u het water verjaagd. Mama en papa waren best blij met de extra hulp!
Hij staat: de kerstboom. De Sint is nog maar net terug naar Spanje en mama heeft wat groen (weliswaar namaakgroen) in huis neergeplant. Ik mocht helpen en heb de boom mee helpen opbouwen en ballen erin gehangen. Eentje is weliswaar gesneuveld - ik was er helemaal van beduusd maar mama vond het niet erg. Scherven brengen geluk en met een stofzuiger is dat zo van de baan. Haike was anders ook perplex toen ze opstond van haar middagdut. Ze zag de boom - riep 'AAAAAAAAA' en sprong op mama haar arm. Mama houdt nu boomgewenningssessies met Haike en op de arm durft ze nu al in de buurt te komen. Hopelijk blijft ze niet de hele tijd op mama haar arm kruipen want dat vindt mama toch wel wat lastig.
Bomma heeft zich weer laten verleiden door de reclame en heeft TV Zwan worstjes gekocht ... alleen vallen ze wat tegen dus vraagt ze of ik dat graag eet. Wat een vraag! Natuurlijk!!! Thuis doet papa ze open voor mij. Ik kijk in mijn kommetje waarop ik zeg dat deze Zwan worstjes wel heel oud zijn. Mama vraag waarom waarop ik vraag om aan mama om ook eens in het kommetje te kijken - mama kijkt en ik zeg: zie je wel mama, die worstjes hebben rimpels net als bomma.
Oh ja we hebben nog leuke sint kado's gekregen bij bomma: Haike een grote Bumba puzzel en ik de cd van K3.
Ik moet toch wel goed moe geweest zijn want ondanks de spanning rond de Sint bleef ik tot half acht slapen. Ik wou meteen gaan kijken of er dit jaar ook weer koekjes op de trap lagen maar eerst ben ik Haike gaan optrommelen. Haike vond het geweldig dat het eten haar al zo op de trap tegemoet kwam dus werd en niet meteen naar onder gegaan maar werden en nic-nackjes geraapt. Toen ik in de living kwam was ik toch even de kluts kwijt want een step had ik niet echt verwacht - hoewel ik die al meer dan een maand geleden bij de Sint besteld had maar opeens was ik er niet meer van weg te slaan. En wat had die Sint weer een goede smaak: een roze step - helemaal mijn ding en omdat het buiten van dat triestig weer was mocht ik van mama en papa binnen steppen. Chance dat mijn oudjes ons huis zo hebben laten bouwen dat ik mooie rondjes kan steppen van de living naar de keuken naar de gang naar de living.
Haike was ook heel blij met wat de Sint had gebracht: een keuken met alles erop en eraan dus heeft ze voor mama al vanalles klaargemaakt. Af en toe werd de keuken de rug toegekeerd om van al het lekkers te proeven dat de Sint gebracht had. Hm lekkere koekjes en speculaas ... af en toe moest papa ingrijpen want anders zou Haike wel eens kunnen ontploffen.
Toen we eindelijk gedoucht waren zijn we gauw wat inkopen gaan doen, dan thuis gaan eten en toen naar de verfwinkel. Ah ja, mama haar vorige kleurkeuze was echt verre van ideaal - zo slecht zelfs dat er nu letterlijk een schijtkleur tegen de muur hangt en hoewel dat goed is om kilo's te verliezen volgens Machteld werd toch besloten dat er dringend een ander kleurtje tegen moet. We moesten redelijk lang wachten in de winkel en op de weg was het ook al zo druk zodat het uiteindelijk al half vijf was voor we bij opa waren. Opa had goed zijn best gedaan want hij had een heel goede bestelling aan de Sint doorgegeven: ik kreeg een heuse CD speler in de vorm van een bloem en dat de kleur paars was zal jullie wel weer niks verbazen. Haike kreeg een houten speelkubus al moet ik toegeven dat Haike meer oog had voor de poes - die werd nauwlettend in de gaten gehouden want Haike vertrouwde het zaakje niet. Morgen mogen we nog bij bomma langs en mama heeft me uitgelegd dat de Sint gevraagd had om een weekje uitstel te krijgen bij moeke, vake, tante Wendy en Riet gezien die momenteel met uitzondering van tante Wendy allemaal in zonnigere oorden zitten.
De Goede Man doet echt wel zijn best - vandaag kwam hij naar de judo. Vooraleer we echter naar daar gingen, moest ik nog even langs de tandarts wegens gaatjes in de tanden. Ik was superflink, de tandarts en mama waren onder de indruk maar mijn tandarts is dan ook een superlieve vrouw. Ze deed niets anders dan me aanmoedigen en leidde me de hele tijd af met haar gebabbel en voor ik het wist mocht ik grappelen in de beloningsbak. 't Kon niet missen ... ik ging weer voor glitter en koos een echte chique ring met een paars hart op.
Eventjes naar huis en toen moest ik in mijn judokleren springen ... ze zijn nog wat groot, ze zijn wat op de groei en de krimp gekocht maar de krimp wilt niet lukken ook niet op hoge temperaturen dus zal het van de groei moeten komen al opperde papa dat mama nu misschien toch nog eens haar naald en draad uit haar archief kon boven halen om de broek wat om te maken ...
Op de judo waren we echt wel met heel veel. Eerst moesten we opwarmen - ik deed echt al goed mee met de groten en toen mochten we in kleine groepjes bij de Sint en zijn Pieten komen. De Sint zei dat ik zo goed mijn best deed en dat ik zo maar moest blijven verder doen en toen zong ik voor heel de zaal heel alleen een Sinterklaasliedje voor hem. Haike was intussen murw van vermoeidheid maar toen we thuis kwamen mochten we nog eerst ons bord zetten ... ik heb nooit laten weten wat ik wou maar nu begon ik nog snel vanalles uit de boekskes te knippen, kwestie van zeker te zijn dat hij toch ook speelgoed zou meebrengen.
Vandaag werd opa ingeschakeld om mij aan school komen af te halen. Toen papa met Haike thuis kwam toonde ik fier mijn zelf geknutseld schoentje. En wonder boven wonder, met dit schoentje zou ik het wel aandurven om mijn schoen te zetten. Wortels, pintjes bier, suikerklontjes (die Haike zelf half had opgegeten alvorens ze in de schoen te leggen) werden erbij gehaald. Mits een briefje op de deur voor de Sint, met het beleefde doch dwingende verzoek zijn Pieten buiten te laten staan en zelf in hoogsteigen persoon mijn schoentje te komen vullen zag ik het allemaal wel zitten s nachts daarentegen bleek de angst mij toch weer te overmeesteren en ben ik dan toch maar bij mama en papa in bed gekropen. Ondanks mijn nieuwsgierigheid werd ik toch door papa aangemaand om nog effe te blijven slapen. Mijn geduld werd echter beloond : mijn schoentje was gevuld met chocolade, koekjes, en voor elk van ons een mooi boekje. En de Pieten die hadden hun lege bierflesjes mooi buiten aan de voordeur laten staan. Zo zie je maar, een beleefd briefje kan wonderen doen !
Papa staat er deze week een beetje alleen voor : Mama maakt lange dagen op haar werk waardoor Daddy Cool ons s morgens en s avonds moet weten klaar te stomen. Tot overmaat van ramp is Haike een beetje ziek geworden in haar buik emmer en dweil moesten erbij gehaald worden, nieuwe kleertjes en tenslotte heeft papa zijn auto ook nog eens de volle lading gekregen Dokter Stals hield het op een virale infectie en met een weekje vieze medicijntjes zou zus er weer bovenop moeten zijn. s Namiddags, als papa naar t kasteel was, zijn we naar Hasselt geweest voor nieuwe banden voor de auto van mama. Die waren, volgens papa althans, tot op de naad versleten. Omdat we toch wel meer dan uur moesten wachten hebben we een bezoekje gebracht aan Nonke Raf, die maar een straat verder zijn nieuwe intrek heeft genomen. Nonke Raf was heel blij met ons bezoekje en zo heb ik ook al weer eens zijn nieuwe kamer kunnen bewonderen.
Maandag was er hoog bezoek op onze school : De Sint en zijn knechten werden met de politie-auto naar t school gebracht met de blauwe lampen en de loeiende sirenes werd de Sint onze speelplaats binnengereden. k was er erg van onder de indruk, maar vond het wel jammer dat Slecht weer vandaag ziek was. k hoop alvast maar dat hij snel beter wordt. Van de Sint hebben de meisjes een mooie hoepel (in mijn taal heet zoiets een hulahupa en kan ik daarmee hulahupa-en), voor de jongens was er een mooie bal van Cars. We hebben voor de Sint gezongen waarna hij weer verder trok naar
Vandaag is het shoppingtime : papa is met opa op pad voor een nieuwe vloerbekleding bij opa terwijl mama ons samen met oma en Nonke Raf op sleeptouw neemt richting Genk om nieuwe kleedjes te kopen. t Verwonderde papa niets dat mijn keuze terug op paars gevallen was paars en roze zijn namelijk mijn lievelingskleuren. k heb echt wel chance dat de modeontwerpers mijn keuze dit jaar naadloos weten op te volgen. Het hele shoppingavontuur werd afgerond met een bezoekje aan de Quick! s Namiddags hadden mijn oudjes er nog niet genoeg van en moest er voor een nieuwe mat gekeken worden. Zowel Haike als ikzelf hadden er maar weinig goesting in wat resulteerde in een moeilijke aankoop. Gelukkig gunde ons de verkoper 48 uur bedenktijd dus onder t motto, niet goed geld terug, hebben de oudjes hun nieuwe mat dan toch maar meegenomen. Driewerf hoera, beiden waren enthousiast van hun keuze en nu hebben wij tenminste een superzachte mat om op te spelen. Oh ja ook noch dit : Haike wist opa vanmiddag erg te charmeren : voor t eerst kon ze OPA zeggen waar hij ook bij was. Ook haar naam kan ze nu al op een hele lieve manier uitspreken. Jaja, ook al voerde ik tot nog toe het woord op deze blog, stilletjesaan komt ons Haike ook meer op de proppen. s Anderendaags heb ik samen met papa een bezoekje gebracht aan t Europlanetarium, dat zijn 25ste verjaardag vierde. t Viel behoorlijk tegen, zowel voor papa als mij, zodat we na een half uurtje alweer buiten waren. k had echter wel goede vooruitzichten s avonds zouden Johan & Petra met de kindjes op bezoek komen. Ook al zijn ze nog kleiner dan mij, we hebben ons leuk geamuseerd.
Eindelijk is het zover, vanavond worden we verwacht bij de Sint en zijn Pieten. Uitgerust met goed humeur en een mooie tekening zijn we samen met Femke richting Pretland in Hasselt getrokken. Alvorens de Sint zijn intrede deed hebben we ons nog goed vermaakt in de binnenspeeltuin samen met 2 clowns die een alternatieve versie hadden gemaakt van Mamasé. Een zak vol snoep en een leuk speeltje, samen met een bord frieten met curryworst maakte het geheel compleet ! Moe maar voldaan zijn we s avonds ons bedje ingekropen.
Hier zijn we weer. Stilletjesaan komt alles in het teken te staan van de goed Heilige Man! Morgen mogen we samen met Femke en haar familie op bezoek bij de Sint in Hasselt maar eerst mochten papa en mama nog op bezoek komen in mijn klas! Mijn oudjes waren erg onder de indruk wat wij allemaal deden in de klas en hoe leuk het eraan toeging. Eerst een gebedje, vervolgens toverde Juf Kathleen onder t goed keurend oog van ons allen twee nieuwe hulpjes :Hocus pocus, lieve mensen, wij zouden graag twee nieuwe hulpjes wensen. En ja hoor Mathijs en ikzelf waren de hulpjes voor de nieuwe dag. Vervolgens werd er nog wat geoefend rond kleuren en vormen waarna de klas werd ingedeeld en we aan de slag gingen om een mooie Sinterklaas te knutselen. Met wat hulp van onze oudjes kwam dat wel allemaal voor elkaar en voor we er erg in hadden was er al een uur voorbij. De oudjes werden naar de koffie verwezen met de Juf terwijl voor ons de speeltijd was aangebroken. Oh ja, nog dit, gisteren heb ik in onze klas het hoefijzer gevonden van Slecht weer vandaag. In geuren en kleuren vertel ik het vol trots aan iedereen.
Intussen is Tant Alice terug richting Brugge vertrokken na een tof maar, voor haar althans, vermoeiend weekendje. Zaterdagmorgen was ik niet te houden om naar 't station van Genk te gaan om haar af te halen, maar eerst moest er nog langs bakker, slager en apotheker gepasseerd worden vooraleer 'le moment suprème' eraan zat te komen. Toen het uiteindelijk zover was, hebben we Haike helaas in haar bedje moeten leggen, de vermoeidheid was bij haar toegeslagen waardoor ik alleen met Papa naar Genk ben gereden. GPS hadden we niet nodig, daar heb ik persoonlijk voor gezorgd, ontsnappen was er niet meer aan. Ruimschoots op tijd hebben we 't lange perron van Genk afgewandeld, wachtend op de komst van de trein... tot we plots achter de bocht de trein zagen arriveren. Mijn bebbelke stond naar vanouds niet stil en Tant Alice werd overrompeld met vragen en ze had voor ons allen een cadeau'tje bij !
's namiddags zijn we richting Pietersheim getrokken, eerst nog genieten van een mooie herfstwandeling om ons vervolgens uit te leven in de speeltuin zodat de oudjes een beetje op adem konden komen. We hadden zo goed geravot dat een bezoekje aan de vernieuwde tievishoeve er niet meer inzat en na de lekker visschotel van mama heb ik Tant Alice wegwijs gemaakt op 't schoon verdiep. Haike haar bedje werd verhuisd naar de slaapkamer van papa en mama en Tant Alice werd in geuren en kleuren uitgelegd waar ze mocht slapen, waar 't wc was, waar de badkamer ... enfin, 'k zou er voor zorgen dat Tant Alice een goede nachtrust tegemoet ging (alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat ik die nacht nog 2 keer mijn oudjes uit 't bed zou roepen en dus Tant Alice toch niet zo'n goede nachtrust had bezorgd, maar dat zijn details ...)
's Anderendaags moesten we dan Tant Alice gaan afleveren in Maaseik. De wekelijkse koffiekrans van de gebroeders Droushoudt was dit maal bij "Nonk Jos van de Papegaai". Nonk Jos is best een plezante en zijn papegaai intrigeert ons ook wel dus dat kwam ook nog goed uit. Ware het niet dat mama zich van haar slimste kant liet zien.... Dronk ze dan al eens een tasje koffie (mijn oudjes zijn geen koffieslurpers...), is ze erin geslaagd om de hele melk over Haike uit te gieten, bij deze was Haike nog eens gedoopt !
Het drukke weekend werd dan afgesloten met een bezoekje aan Tant Nicole haar nieuwe huis. Samen met Lieven en Jo hebben we er lekker gesnoept en haar nieuwe woonst bewonderd !
In tegenstelling tot het thuisfront is het op onze blog al een hele poos rustig geweest. Afgelopen weekend zijn we samen met Femke, Sem, Katarina en Victoria gaan eten op de jaarlijkse restaurantdag van de ouderraad. Sinds mama zich bij deze club van oudjes geschaard heeft, wordt papa regelmatig opgetrommeld om een handje toe te steken. Dus 'pippo papa', zoals ik 'm tegenwoordig wel eens durf te noemen, is ook dit jaar de tafels gaan helpen klaarzetten voor de bijna 1000 mensen te kunnen ontvangen. Terwijl de oudjes "socialiseden" met Kirsten, Guillaume, Johan en Inge hebben wij ons leuk geamuseerd in het knutselhoekje, maar ook de frieten met worst waren zeker niet te versmaden.
Behalve de restaurantdag stond er dit weekend ook nog een belangrijk evenement op 't programma : we zouden naar 't toneel gaan! Vol enthousiasme zijn we samen met opa richting Hasselt getrokken en ik stond dan ook letterlijk op de eerste rij geduldig aan te schuiven met mijn kaartje om de trap te kunnen bestormen naar de grote zaal. Voor Haike was het de eerste keer, hoewel papa en mama er niet al te veel vertrouwen in hadden dat mijn zus een " zittende poep" zou hebben viel dit reuze mee. Ondanks het feit dat er in het toneel niets gezegd werd, behalve "Hallo, Ola, Bonjour, masammasè, hello Mister Britten Fritten" hebben we ons kostelijk geamuseerd en genoten van het spectacel !
Maandag is mama mij komen halen aan 't school en heeft ze mij meegenomen naar de Judo. Met mijn nieuwe kimono kon ik de show weer stelen. Hoewel ik mijn puike prestatie van vorige week niet heb kunnen overdoen ('k had meester Gerard tot driemaal toe gevloerd met Ipon!), had ik toch wel weer goed meegetraind en was ik 's avonds dan ook bek-af !
Woensdagnamiddag werd mijn geduld op de proef gesteld toen papa en mama een afspraak hadden met een Meneer voor een nieuwe kast. 'k kon maar niet begrijpen dat dat zo ingewikkeld was en zoveel tijd in beslag moest nemen terwijl ik net nù met mama wou gaan spelen. Uiteindelijk heeft papa dan maar de nieuwe DVD van "Kaatje en Kamiel" die de Sint had gebracht in de schoen van Haike (want ik durf dit jaar mijn schoen niet te zetten en wacht geduldig af tot 6 december ...) opgezet om zo een beetje verlost te zijn van mijn "aanhouder-wint-mentaliteit" ...
Nadat de tijdrovende meneer alles had genoteerd, kwam oma mij halen om te gaan zwemmen. Moest het in het judo niet lukken, ben ik er steevast van overtuigd dat ik een mooie zwemcarrière tegemoet ga. 's Avonds was het weliswaar andere koek... Om het met Bomma haar woorden te citeren, Haike en ik, hadden beiden last van "Montugal en Portugal". Mama heeft tot twee keer toe Haike's bedje moet verfrissen en de schrik zat er dan ook goed in dat de buikgriep zou toeslaan in de Groenstraat 34. Jullie moeten namelijk weten dat wij erin gespecialiseerd zijn, zo gauw als Moeke en Vake naar Turkije vertrekken om "iets voor te hebben". Maar de paniek bleek overbodig, onze maagjes zijn terug op tiptop in orde.
Totslot was 't vandaag "grootouderdag" in 't school. Zowel Opa als Oma werden opgetrommeld en beiden waren het roerend eens dat het een heel mooi initiatief was. Eerst werden ze naar de Kerk gestuurd om eens goed te bezinnen (waar er volgens opa een prachtige eucharistieviering werd gehouden), waarna ze in mijn klas mochten komen kijken wat daar nu allemaal precies te beleven valt. Na een uurtje rondgesnuisterd te hebben in mijn klas, werden de groot-oudjes nog getrakteerd op een tasje koffie waarna ook de "grootouderdag" erop zat.
Intussen kijken we al met grote verwachtingen uit naar 't volgend weekend, want we krijgen "groot" bezoek.Niemand minder dan Tant Alice komt logeren en we gaan ze zaterdag om kwart na elf aan 't station van Genk afhalen. Wordt zeker vervolgd !
Mama en papa hebben tot in de vroege uurtjes gefeest en besloten dat er iets actief gedaan moest worden, wilden ze niet de hele dag als een zombie rondlopen. Opa werd opgetrommeld, de dikke schoenen werden aangedaan en toen trokken we naar het bos. Omdat het de week van het bos is, was er vanalles te doen. We waren nog niet tegoei op wandel toen een boswachter papa aansprak en vroeg of hij de jeneverbesstruik kende. Papa -hoewel liefhebber van natuur, nog net iets meer liefhebber van sterke drank, gaf toe dat hij jenever wel kende maar dat de jeneverbesstruik niet echt zijn ding was. De man weidde ons een beetje in en tot slot vroeg hij of ik mijn naam kon schrijven. Wat een vraag, natuurlijk! Hij gaf me een label, ik schreef er in mijn mooiste geschrift mijn naam op en toen mocht ik een Lien-jeneverbesstruik planten. Dat vond ik zo leuk dat ik terugging naar die meneer en vroeg of ik ook een plantje mocht zetten voor mijn zus. De H schreef ik, aike voegde papa er aan toe en zo komt het dat Haike en ik ons eigen struikje hebben langs het fietspad bij boer Dierickx. Volgens de boswachter moet ik achter 15 jaar nog eens komen kijken want dan zou dat struikje al goed gegroeid zijn maar vermits ik veel langs dat fietspad kom zal ik de groei van onze struikjes met argusogen volgen!
