Kleine meisjes worden groot dus een paar weken geleden vroeg ik of mijn wieletjes eraf mochten van mijn fiets. Mama en papa vonden het nog iets te vroeg maar vermits ik vragende partij was, werden ze eraf gedaan. Het fietsen gaat moeizaam en afgelopen week was het fietsweek op school dus werden mijn wieletjes er even terug aangezet maar vandaag wou ik ze er af. Papa is goed met mij gaan oefenen en er is duidelijk beterschap. Heel kleine stukjes fiets ik al alleen al heb ik altijd de neiging naar rechts te hellen. Nog een paar weken goed oefenen en dan zou het misschien wel eens kunnen lukken.
Haike wordt intussen lustig voortgeduwd in haar driewielerke. Ze is nog iets te klein om zelf te kunnen trappen maar als mama iets te lang stilstaat zegt ze wel 'è eè' op een dwingende toon zodat mama niet anders kan dan verder duwen. Mama is niet zeker maar daarstraks deed Haike teken dat ze absoluut naar de krokodille magneetmuur wou. Mama ging er met Haike voor staan waarop Haike naar haar foto wees en 'Ai , ai' zei - zou dit de eerste vorm van 'Haike' zijn? Dat zou wel tof zijn want buiten mama, papa en ba (bal) zegt Haike nog niets. Als mama dan soms iets vraagt aan Haike waarop Haike ja of neen knikt, zeg ik altijd: allé mama, je moet dat niet vragen, Haike kan nog niet babbelen maar mama vindt het zo geweldig als Haike heel hard neen of ja schudt dat mama niets anders doet dan ja-nee vraagjes afvuren.
Hm buiten spelen is toch leuker dan blogje onderhouden maar blog vrienden moet je soigneren dus ik ben back in town!
Voila, na wat mislukte pogingen omwille van het weer is het dinsdag zo ver: madame hier gaat op sportdag. De sportschoenen van vorig jaar ben ik ontgroeid dus nam mama Haike en mij mee op sleeptouw naar de Vatana voor een nieuw sporttenueke. Ik wist weer wat ik wou: dezelfde sportschoenen als vorig jaar ... alleen die waren er niet in mijn maat. Niet getreurd: onze Adidas vrienden hadden ook leuke modellekes maar mijn blik viel meteen op die leuke witte sportschoenen met hartjes, roze veters en last but not least: Swarowski elements - zo stond het letterlijk op het kaartje wat er aan hing. Mama fronste eens haar wenkbrauwen maar de schoenen werden goedgekeurd en gekocht. Dan nog een leuke jogging erbij. Mama paste ze mij in de winkel en zoals een echte madame ging ik het geheel eens showen voor de spiegel. Zoveel ijdelheid voor een bijna 4-jarige dame. Mama keek, fronste weer haar wenkbrauwen maar ook de broek werd goedgekeurd en gekocht.
Haike vond het leuk om intussen rond te paraderen. Niet simpel voor mama want Haike is zo klein dat ze letterlijk in het niets verdween tussen al die rekken maar raar oh waar aan de kassa had mama haar 2 oogappels nog altijd en was ze dik content dat ze eindelijk in de auto kon ploffen en haar argusogen terug tot normale ogen kon laten evolueren.
's Avonds was ik weer superflink aan tafel. Mama had pasta met ricotta, rucola en italiaanse ham gemaakt. Niet echt mijn ding dacht mama maar ik at het toch maar lekker flink op. Haike werd op een regime van rijstwater, aardappelen en appelmoes gezet want de pampers waren iets te hevig de laatste dagen.
