|
Je zal wel willen verstaan waarom ik mijn lieve aanspreking aan jou even achterwege laat.
Ik denk dat je nog niet half beseft(e) hoezeer je me hebt gekwetst, maar vooral, hoe moeilijk of onmogelijk je nu alles hebt gemaakt.
Het nest waaraan wij bouwden was zo al een moeilijke klus, dit konden we écht wel missen.
Ik kan je niet beloven of er überhaupt nog IETS mogelijk is. Dat is voor mij nu nog even niet aan de orde. Maar als je goed hebt geluisterd, en als je dit goed leest sluit ik het nog niet uit.
Overloop de laatste week nog maar eens even. Dan weet je dat ik alles heb gedaan wat ik kon, omdat ik erom geef. Ik zag je enorm graag, en ik wou dat ik dit nu in de tegenwoordige tijd kon schrijven, maar dat lukt me (nog) niet.
Om niet onmiddellijk de deur dicht te slaan, stelde ik gisteren voor en spraken we af om even een pauze in te lassen.
Nu heb ik eerst even tijd nodig om mijn wonden te likken, en daar kan je me nu even écht niet bij helpen.
Denk dat je trouwens de tijd nu zelf ook even kunt gebruiken om alles op een rijtje te zetten wat er schortte, en wat er is gebeurd. Dit doe je niet zomaar! Zeker jij zou beter moeten weten. Ik kan dit nog altijd niet begrijpen, amper geloven. Tot op het laatste moment ben ik blijven hopen dat ik het zelf fout zag, dat er écht niks was, dat ik overreageerde, me belachelijk zou maken, en mezelf zou moeten gaan ver-excuseren. Ik zat zelfs constant met de schrik dat ik het zelf naar de maan zou helpen door er zo op door te gaan. Ik wou zo de hele tijd dat mijn buikgevoel met in de steek zou hebben gelaten, helaas...
Vanavond zullen we overleggen hoe we vrijdag 20/1 tem zondag 29/1 praktisch gaan overbruggen om elkaar wat ruimte te geven. We moeten de kids zoveel mogelijk ontzien. Zij zijn weeral de dupe.
Ik heb begrepen dat er al een mooie mogelijkheid is voorgesteld door K__, waarbij je ongetwijfeld ook wat klankbord kan vinden. Zal nodig zijn, denk ik.
Denk dat het daar met S___ ook een mooie afleiding kan geven voor N_, S_ en R_. (nvdr: haar 3 kinderen)
Heb haar daarstraks al voor bedankt dat ze dit wil doen, ondanks het feit dat ze het zelf moeilijk heeft.
We kunnen haar straks best ook nog even bellen voor de praktische dingen (evt. matrassen enz brengen, ...)
Ook L__ heb ik nog een dankjewel gestuurd. Je moet het maar doen, zo 's nacht in je auto springen!
M__ heb ik ook heel even gebeld, omdat ze gisteren al vrij snel reageerde naar jou en mij. Jij kent haar goed, wenst ons allebei sterkte, en ze houdt het voor zich. Bel haar misschien ook even op of zo.
Als het voor jou haalbaar is (na de wissel) kunnen we zondagavond 29/1 even praten, anders maandagavond 30/1. Dan hebben we de rest van de week nog om eventueel verder te kijken.
Na een nachtje (af en toe) slapen wil ik je wel zeker al meegeven dat dit voor mij écht minimaal aan bod zal moeten komen:
- Welgemeende spijtbetuiging hier zeker op z'n plaats. Niet gewoon zo, maar wel omdat je daar zelf ook van overtuigd bent dat dit moet.
- Misschien onnodig te zeggen, maar: Wat er ook was, dient ondubbelzinnig volledig beëindigd en afgebroken te zijn. Dat wil ik zo uitdrukkelijk van jou horen, ook al weet ik nu niet meer wat ik nog kan geloven en wat niet.
- En de moeilijkste, de belangrijkste en zeker de pijnlijkste, zowel voor jou om te brengen, als voor mij om te aanhoren: Je vertelt me zelf wat er juist is voorgevallen, hoe en waarom het volgens jou is kunnen ontstaan, en waarom je ermee doorging, ook al wist je dat ik wat vermoedde. Ik wil hierover niet meer het minste leugentje om bestwil meer horen. Ik hoor 1000 x liever een pijnlijke maar oprechte waarheid, dan nog maar eens een leugen. Misschien is het voor jou nuttig/nodig om het voor jezelf even uit te schrijven of zo, zonder dat dat iemand hoeft te lezen, enkel voor jezelf. Maar stop alsjeblief om de waarheid te minimaliseren om de schade te beperken, je maakt die er alleen maar groter mee.
Graag hoor of lees ik van jou wat je hierover denkt. Misschien wil je het aanvullen, wijzigen, of ben je een andere mening toegedaan. Laat het dan even weten.
Het zal binnen een 2-tal weken al moeilijk genoeg zijn zo. Dan kunnen we maar beter met een gezamenlijke leidraad werken.
Je mag van mij niet verwachten dat ik de spons kan vegen als de vorige stappen niet zijn doorlopen. Zonder dat maak je het voor mij onmogelijk om nog iets samen te beginnen. En ik spreek wel degelijk over (her)beginnen, en niet over gewoon verderzetten. Want er zal veel, moeilijk en lastig werk mee gepaard gaan. Mogelijk hebben we daar hulp voor nodig. Voor mij zal het nooit meer zijn als daarvoor. Mijn hart is vertrapt door bedrog, en doorboord met leugen. Vertrouwen is volledig weg, en hoe kan je dat ooit herstellen? Ik weet het niet.
Om mezelf en ook jou op weg te helpen, greep ik even naar de website van Mandala vzw. Dat wou ik met je delen. Het is helder, herkenbaar, en niet te lang.
Ik zal dit alvast verschillende keren doorlezen om te zien wat ik eraan heb. Hopelijk heb je er ook wat aan, wat er ook gebeurd.
Tot dadelijk.
PS: ik stuurde je dit in een bericht om alles rustig te houden, en opdat zowel jij als ik het nog eens zouden kunnen herlezen, zoveel als je wil en wanneer je wil.
Ik heb er lang over gedaan. En opnieuw vloeide de waterlanders :''(
Dit bericht is enkel voor jou en mij bestemd. Ik ga ervan uit dat dit niemand anders leest, zonder dat we er allebei van weten.
|
