De afspraken werden nagekomen. We concentreerden ons beiden op ons eigen leventje. Natuurlijk hielden we sporadisch contact. Over hoe het ging, hoe we ons voelden en welke leuke plannen we nog hadden. Maatjes vergeten elkaar niet zo snel. Onze levens stonden grotendeels op de rails. Alles ging zijn gangetje.
Dan een doordeweekse zaterdagavond. Een gezellige boel in 't café. Elektriciteit! Daar staat ze! Onverwachte ontmoeting. Dansend, lachend, wijntje losjes in de hand. Hartelijke blik. Enthousiaste begroeting, maar niet te. Vlotte babbel alsof ze nooit was weggeweest. Nog een wijntje voor haar, dit voelt goed. We stralen allebei. Dan even terug naar de orde van de dag. Vrienden mag je niet verwaarlozen. Zelfs niet voor maatjes. Vrienden mag je ook niet nieuwsgierig maken. Af en toe vanop een paar meter een schalkse blik. Een warm oogcontact, een beetje uitdagend zelfs of beeld ik me dat maar in?
Toevallig of niet, een kruising aan het toilet, een indringende blik, onverwachte kus, twee seconden, stiekem, coup de foudre. Stout...
De tijd tikt, de nacht verschijnt, de wijn die vloeit. De passie groeit. Elektriciteit. Zou iemand het zien? Zou iemand het voelen? Wij twee absoluut.
Het rode kleedje zoals in zijn gedicht.
Goede voornemens, maar dat is niet makkelijk. Huiswaarts keren is geen optie. De groep wordt kleiner, we verzeilen aan de toog. De laatste ronde, bijna symbolisch. Danger, danger, high voltage, when we touch and when we kiss. Danger, danger.
1 Baileys en 1 wijn. Gesprekken als vanouds. Diepzinnig en soms een beetje gek. Net te dicht bij elkaar om goed te zijn. Danger, danger! Samen de nacht in, al een beetje licht aan de einder. We vechten ertegen, maar winnen niet.
Heftig kussen we elkaar, onze handen graaien wild. Hete lichamen drukken tegen elkaar. Opgekropte passie zoekt haar weg. Opgehitst, bloedgeil. Zij voelt hem diep in zich. Ze genieten van elke seconde. Harder, sneller, alle remmen los, niet meer denken, wild gekreun. Geen spijt, geen verwijt. Op dit uur van de nacht geen passanten. Zij en hem nu even op de golven van een meer dan warm gevoel. Nu samen, nu eerder traagjes, het oogconcact wordt niet meer onderbroken, elke vezel van hun lichaam voelt nu de gloed, de intense aanraking van een speciaal iemand.
Want het komt als je het niet verwacht en er is niets tegen te doen (Rick De Leeuw)
------------------------------------------------
8 weken, 8 maanden, 8 jaar... Dit is geen voorspelling, geen belofte, geen verkeerd voornemen. Het is wat het is of zou zijn of net niet.
Its something unpredictable, but in the end its right, I hope you have the time of your life...
Gisteren zijn we op bedevaart geweest. Niet naar Lourdes, Santiago of Banneux. Neen, het werd een symbolische bedevaart naar onze hoofdstad. Drie uur lang luisterde ik naar de muziek die ik vijftien jaar geleden verwenste. Want zo hoort dat. Als puber hoor je de muziek van je ouders te haten en af te doen als saai gebrom.
Zoveel jaren en wijsheid later werd dit een memorabele avond. Temidden de massa was buurjongen heel alleen. Hij genoot. Af en toe mijmerde hij weg. De oude man vulde de zaal met zijn warme persoonlijkheid en zachte stem. Buurjongen wil ook zo oud worden. In stijl. Met pak en hoed. En wat een bescheidenheid. Het siert een mens. Wat een voorbeeld. Zo wil buurjongen ouder worden. En alhoewel tientallen meters ver, zag hij de lichtjes in zijn ogen. Het heilig vuur! Eigenlijk zag ik ze niet, maar wist ik gewoon dat ze er waren. Waardig ouder worden.
Kippenvel bij heel wat herkenbare melodieën, bij nog meer pakkende teksten. Drie uur lang alleen in de massa met een warm gevoel. Er was geen kampvuur, maar het voelde wel zo.
Bijna symbolisch besloot de man zijn doortocht met een nummer dat hij omschreef als een gebed. Hij sprak het dan ook gewoon uit. Zonder muzikanten. Twee engelen hernamen nadien met de gezongen versie. Een oude man, een microfoon, een zaal onder de indruk en 1 iemand die het moeilijk had.
Dertien jaar na datum hoorde ik dit nummer weer. Buurjongen moest hier zijn vanavond. Een symbolische bedevaart. Een afsluiter? Misschien wel. Sommige dingen moet je plaatsen als een ijkpunt. En als je de dertig gepasseerd bent, dan durf je wel toegeven dat de muziek van je ouders best te smaken valt. Misschien ook een avond om te plaatsen en meer dan ooit te beseffen welke richting je uit wil. Ouder worden, in stijl met de innerlijke rust, met bescheidenheid en het hoogoplaaiend heilig vuur.
Jammer dat jij en jij er niet bij waren...de blog had dan niet nodig geweest, jullie hadden me wel gesnapt!
Traagheid is een zonde en een kunst! Als buurjongen zijn blogs terugleest dan ziet hij steeds weer de dualiteit. Hij zegt wit, met een nuancering naar zwart. Altijd de empathie voor de andere kant. Ook bij deze zonde.
Traagheid doet me denken aan de zaterdagochtend. Genieten. Net iets langer in bed, geen afspraken of toch geen die je niet kan verzetten naar even iets later. De krant lezen. Van voor naar achter en nog eens terug. Alle faits divers ongelooflijk interessant vinden. Warme chocolademelk erbij. Natuurlijk in pyjama. Alles traag. Lekker! Muziekje op de achtergrond. Een goed nummer! Krant even opzij. Radio harder. Meebrullen! Ja ook managers doen zoiets. Nou, deze buurjongen toch. Radio terug zachter, krantje terug erbij. Chocomelk bijtanken en een speculaasje zoeken. Traag! Zalig. Van zoiets kleins wordt een mens gelukkig!
Traagheid doet me ook terugdenken aan mijn grootouders. Ze deden alles op uur en tijd. Minutieus. En toch leek de tijd er minder snel te gaan. Het was er altijd even tot rust komen. Een babbel of een stilte die je tegenwoordig veel te weinig tegenkomt. Heimwee naar de traagheid, de rituelen van de grootouders. De pudding na het eten in plaats van het hollen naar de afwas en de voetbaltraining. Het glaasje limonade voor het slapengaan in plaats van nog even die mails checken. Ik mis hen. En ook hun trage leventje (zonder dat onozele streven). (cfr Yevqueni)
Maar traagheid kan mij ook mateloos irriteren. Het niet vooruit willen. Het dingen trager doen dan je kan. Noem het een gebrek aan ambitie, aan gezonde drive. Soms associeer ik het ook met domheid. Met het klootjesvolk. Maar dan zijn we terug bij Superbia aanbeland? Te lang treuzelen om de straat over te steken. Te lang palaveren om te beslissen. Te laat komen! Wat is er erger dan wachten op andere mensen die zich meestal van geen kwaad bewust zijn. Grrrrr! Maar enkel het gedrag irriteert me. Want de mensen zou ik eigenlijk moeten bewonderen. Ze zullen ook wel langer leven, zonder stress of gejaag. Dan treedt buurjongen even buiten zichzelf. Hij windt zich even op en plaatst zich dan een paar meter verder met een glimlach op zijn gezicht. De situatie bekijkend. Alles relativerend. Beetje lacherig want dat is nog altijd gezonder dan frustratie. Soms op het randje van cynisme.
Traagheid is een kunst anno 2008. De blackberry en de volgende afspraak zijn immers nooit ver weg. Zou Leterme af en toe zijn papierwerk van zijn schoot halen om even met de radio mee te brullen?
wat is voor mij de overeenkomst tussen een autoband en een toffe madame? Je moet ze testen in de regen...
Dat klinkt idioot, misschien zelfs redelijk neerbuigend, maar buurjongen verklaart zich nader.
In ons aller Belgenland hebben we aan regen meestal geen gebrek. Voorjaarsbuien, zomers onweer, miezerig herfstweer tot winterse neerslag. Wie nog centen wil bijverdienen, en gezien de recente beursafgang zal dat wel wat volk zijn, weet waarin te investeren. Regenjasjes en paraplu's, een mens kan niet zonder. Alhoewel!
Nog beter dan temptation island is een fikse regenbui dé relatie-test bij uitstek. Buurjongen hecht niet zoveel belang aan de cupmaat, het IQ of de bankrekening van haar of haar vader. Buurjongen prefereert een meisje dat kan genieten van de regen. Huh? Een meisje dat twee seconden boos naar de hemel kijkt als de eerste druppels vallen...en er dan de lol en het onbelangrijke er wel van inziet. Wandelen, springen, dansen, huppelen door de regen. Niet bekommerd om het nat worden. Even blij als een wanhopige landbouwer bezorgd om zijn gewas. Even uitgelaten als het opperhoofd van een uitgedroogde volksstam in Afrika.
Toen ik klein was voetbalden we uren op het pleintje. Weer of geen weer. Vuile kleren, boze mama tot gevolg. Maar het spel mocht toch niet stoppen enkel om wat regen? Kinderen kijken niet naar weerberichten. Ooit heb ik tranen met tuiten geweend omdat een uitstapje Efteling werd afgezegd omwille van dreigende plensbuien. In de regen kan het toch ook plezant zijn? Het pruillipje bedenk je er nu zelf maar bij.
Grote mensen houden niet van regen. Ze gaan schuilen of blijven gewoon binnen. Ze nemen een paraplu of een regenjas of bij gebrek aan een aktetas of krant. Grote mensen zijn soms stom.
Grote mensen zijn toch niet van chocolade? Het is toch fijn om nat te worden. En eens je nat bent, is het al helemaal niet meer erg. Kijk de droge mensen kijken.
Het meisje van mijn dromen (en van mijn leven) houdt van de regen. Ze wil niet schuilen, maar dansend in de plassen springen. De vuile kleren zijn de zorgen voor morgen. Kletsnat haar int gezicht. Kledij die plakt, misschien een koude rilling. Dan een meer dan intense kus, misschien zelfs meer dan dat...allemaal in de regen. Wij twee samen, enkel vergezeld door duizend druppels. Buurjongen krijgt het er plotseling heel warm van.
Een erotisch speeltje geven aan je maatje! Heb er even aan getwijfeld. Of het er niet over was? We hebben (tegenwoordige tijd) tenslotte wel een hechte band, maar dit is toch beetje ongewoon? Ja of neen?
Doe niet wat onkuisheid is! Voor sommige mensen zal dit ongewone cadeautje wellicht onkuis zijn. Voor anderen zal het absoluut een niet noemenswaardig feit zijn. Sommige mensen gaan ook naar een parenclub of zoeken iemand via teletekst.
Voor mezelf? Ik vermoed dat het bijna even fijn was om te kiezen, te kopen en te geven dan om te krijgen en te gebruiken. Af en toe mag een mens al eens buiten de lijntjes kleuren?
Eigenlijk ben ik wel behoorlijk onkuis. Buurjongen houdt van (s)experimentjes. En zolang de aanwezige personen geen bezwaren hebben, kunnen de grenzen verder afgetast worden. Is het lekker ga je verder, valt het tegen dan stop je toch gewoon? Gezond verstand is niet zo duur. Ondanks de koopkracht-problemen... Buurjongen is niet zo braaf als hij eruit ziet? Of wil hij enkel zelf geloven dat hij er voorbeeldig uitziet? Buurjongen staat wel open voor een uitdaging.
Dat is niet gortig, vies of wat dan ook. Gezonde spanning, meer en meer voltage. Zoveel zaken te ontdekken, te proeven, te proberen. Zoveel momenten om van te genieten. Waarom dan niet? De normen van ma en pa? Of erger nog, die van de alleswetende maatschappij? Of misschien ook geen behoefte aan, dat kan uiteraard ook. Ieder zijn ding. Alle respect.
Maar ik wil dus wel. Zij ook! Allebei dezelfde blik in de ogen. Afwachtend! Tegelijkertijd uitdagend, speels, stout. Alsof twee kleine kinderen een snoepje uit de trommel hebben gevist. Zij ziet er ook voorbeeldig uit. Maar diep in haar zit ook een onkuis meisje. Dat klinkt een beetje vies, maar dat is het niet. Vanbinnen ontvlamt er in haar soms een sexy vamp met stoere boots, stijlvol underwear en uitdagende blik met stoute voorstellen. Op zo'n momenten wordt het bedeesde meisje soms een initiatiefnemende griet. Met origineel glijmiddel bij de hand. Ze zal nu wel weer schrikken omdat ik haar zo omschrijf. Op deze blog omschreef ik haar eerder als knap. En ook dat meende ik ten volle. We zijn blij dat we allebei bij elkaar dat vuurtje kunnen doen ontbranden. Eindelijk. Alsof het een geheime code was. En die is niet toevallig gevonden, want toeval bestaat niet.
Komt er een vervolg? Zal de temperatuur nog stijgen? Moeilijke vragen! We zien wel. Het onnatuurlijk nastreven van fantasieën maakt het minder interessant. We pleiten alleszins schuldig aan deze zonde. Niemand is perfect! Vergeef het ons maar!
Soms moe, uitgelaten, blij, stout, ondeugend, depri, euforisch, opgewekt, enthousiast, gek, geil, down, kwaad, ontgoocheld, vol vertrouwen ... op korte tijd hebben we toch al heel wat emoties samen doorlopen.
Maar altijd als ik in jouw ogen kijk, in tranen of met brandende lichtjes in,
dan denk ik...
waaauw! Wat een madame!
(en dan vermelden we even je boots, rokje en nieuwste Marlies nog niet...)
Iggy Pop en Kate Pierson, zalig nummer, maar dit geheel terzijde in dit korte intermezzo tussen de zondes door.
Niets is definitief of voor altijd. De juistheid of de impact van een beslissing hangt veelal niet af van de inhoud. Wel van de timing en van de aanvaarding door het doelpubliek. Dit soort saaie kost krijg je dus voorgeschoteld op management-cursussen. En wonder boven wonder, na enige denkwerk kunnen we deze theorie eigenlijk best smaken.
Je hebt het al dikwijls gezegd. We moeten elkander laten gaan. Voor ieders bestwil. Ons leventje terug op de rails krijgen. Een dualistische situatie want we hebben elkaar soms nodig om die rails te vinden, daar ben ik van overtuigd. Maar op dit moment, kan het niet anders. En zoals gezegd, niets is definitief. Blijven we maatjes? Of goede vrienden? Minnaars? Of zelfs echte lovers? We moeten ons hoofd er gewoon nu niet over breken.
Even geen ontsnapping meer tijdens de middag. Even geen filosofie aan de toog. Even de fantasie in plaats van de seks.
Uit het oog, maar niet uit het hart. Meer dan ooit in mijn gedachten. Het klinkt melig, maar wat maakt dat uit. Af en toe een snoepje, een zoetigheid. Aan jou, van mij. Nobody knows. Het moet niet altijd lingerie zijn. Even tussendoor iets lekker. Twee seconden de ogen dicht, denk je dan aan mij? Overal wil ik dat je snoepjes ziet. Soms subtiel, soms overweldigend! Altijd onverwacht!
Hoogmoed! IJdelheid! Als ik beken dat ik de Zeven Hoofdzonden uit de Divina Comedia heb moeten opzoeken op het wereldwijde web tussen alle video-boodschappen van Al Quaida en een overdosis porno, bewijst dit dan dat het met deze zonde al bij al nogal meevalt? Een moeilijk geval!
Buurjongen is een trots persoon, maar ook zelfrelativering is hem niet vreemd. Een dunne lijn om om te balanceren. We zijn trots op wat we al verwezenlijkt of gepresteerd hebben. En dat komt dan al eens hoogmoedig of arrogant over? Toch zullen we deze prestaties niet snel gebruiken om indruk te maken op b.v. de aantrekkelijkste jongedame uit de kroeg. Maar misschien is dat ook weer bewust omdat we wel zo slim zijn om te beseffen dat nederigheid en bescheidenheid beter scoort dan hoog van de toren blazen? Over sommige zaken moet je volgens mij niet teveel nadenken. Over sommige andere natuurlijk weer wel.
Deze jongen wil niet falen. Hij haat het! Dus toch trots en ijdelheid. Altijd willen winnen, altijd dingen goed willen afhandelen. Geen half werk. Dat onnozele streven, wat drijft hem zover? Daarom dat hij nog steeds op deze aardkloot rondhuppelt? Daarom overvalt hem soms de twijfel. Dat hij het toch allemaal niet zo goed doet als hij zelf denkt. Bijvoorbeeld zijn relatie met ups en downs die niet wordt wat hij wil? Dat is toch wel half werk? Of zijn gevoelens, verlangens voor en naar buurmeisje? Hij wil haar behagen, haar maatje zijn, maar kan en durft haar nog niet geven wat zij verdient. Het allerbeste... Dat klinkt melig en als een verliefde puber van 16. Maar als je ouder bent is dat oordeel weloverwogen en dus een waarheid als een koe. Samen praten, samen huilen, samen mijmeren of genieten van zomaar kleine dingen. Of samen meebrullen dat Everything is average nowadays. Wij dus niet! En dat is dan waarschijnlijk wel hoogmoedig. De champagne, de massage-olie, de aardbeien-middag kan en moet nog beter kunnen. Of zijn we nu al bij onkuisheid beland?
Al bij al zit het wel snor met dat zelfvertrouwen. In de wereld van vandaag wordt kwetsbaarheid trouwens vaak sito presto afgemaakt. Die kwetsbaarheid en de twijfels kan je slechts kwijt bij enkelen. Ben nog altijd blij dat ik jou terecht kan in onzekere tijden buurmeisje. En ik hoop van jou dat je de weg naar mij ook niet vergeet!
Voor het overige blaken we van vertrouwen, van trots, noem het desnoods hoogmoed. Een blije blik in de wereld, we gaan ervoor, alles komt goed, we zijn goed bezig! Ook al denken sommigen van niet!
Gulzigheid staat toch een beetje synoniem met je kindertijd. Teveel snoep tegelijkertijd eten zodat je er achteraf ziek van wordt. En natuurlijk blijft er dan ook geen snoep meer over voor de de rest van de week. Ondanks de waarschuwingen van de mama. Gewoon smullen en smikkelen. Nadenken is voor later. Met het volwassen worden, zijn de meeste mensen beredeneerder. Ze denken aan gevolgen, aan morgen. Sommigen zelfs aan punten die ze binnenspelen...of kwijtspelen bij moeder de vrouw.
Buurjongen wil niet graag volwassen worden. Buurjongen kan zich nog altijd smijten op een grote zak paprikachips. Waarom zou die niet in een keer leeg mogen? Of een pak negerzoenen? En als alles op is, kun je als volwassene toch nog zelf naar de winkel gaan voor een nieuwe lading? Achteraf wat kilo's erbij of toch een beetje last van de maag? Het heeft toch gesmaakt. Basta! Het geweten moet zich maar zorgen maken over belangrijkere zaken.
Maar gulzig zijn, kan je natuurlijk op veel manieren. Gulzig uitgaan! Gulzig plezier willen maken, je helemaal laten gaan. Zonder zorgen. Gulzig in de alcohol. Een volgende sigaret, hoezo stoppen? Te weinig slaap en een houten kop? Dat zien we morgen dan weer wel.
Gulzig zijn is misschien geen hoofdzonde, maar een deugd? Mijn sterrebeeld maakt me wijs dat ik gulzig ben. Dat ik constant op zoek ben naar nieuwe dingen, andere belevenissen, dat ik van zoveel mogelijk wil proeven. En wie ben ik om de sterren tegen te spreken?
Het leven is zo boeiend. Zoveel interessante mensen op deze aardbol. Waarom ons dan zo afschermen en ons terugtrekken in onze veilige cocon? Ik wil jou doorgronden omdat ik je fantastisch vind. Die 'way of life', die steelse dan weer hongerige blik, die visie op het leven van alledag. Ja buurmeisje, dit is al eens gezegd. Maar waarom niet herhalen? Overal lopen speciale mensen rond. En zijn er speciale plekjes. Soms nog geen kilometer ver. Ze zijn er om ontdekt te worden.
Relaties, waarden, normen, de verwachtingen van de maatschappij, het zijn stuk voor stuk positieve zaken. Maar toch zijn ze soms beperkend in plaats van verrijkend. Want sommige dingen horen niet of mogen niet, zoals een ganse zak chips ineens opeten. Maar die fijne conversaties, onvergetelijke momenten, die speciale mensen, ze hebben dan toch maar gesmaakt. De wereld is zo groot. Leef je leven, ontdek die plekjes, die mensen en word zo zelf de moeite om ontdekt te worden. Nu ik erover nadenk, deze laatste zin vind ik echt wel goed gevonden van mezelf.
Buurjongen denkt af en toe eens na! Over de dingen des levens. Zomaar! Dat zouden meer mensen moeten doen. Het doet geen zeer en van tijd tot wat zelfreflectie, er is nog nooit iemand van doodgegaan. Vlak voor je doodgaat denkt een mens trouwens ook veel na. Zo ongeveer gelijktijdig met die film van je leven die ze dan in de zalen spelen. Hoe ik dat weet? Ik weet het!
Als je een bekende kop hebt of al eens iets gepresteerd hebt (die twee gaan niet noodzakelijk samen) dan placht men zulke zaken weleens te vragen in een interview. Af en toe levert het zelfs leuke invalshoeken of interessante opinies op. Uiteraard is het af en toe ook een gedurfde of bijzondere uitspraak om het verhaal en de verkoop te voeden, maar toch. Het leest wel, zo de mening van anderen over de grote en kleine zaken die een mens al eens tegenkomt.
De mening van Jan met de Pet in de straat zal soms even interessant zijn...maar er wordt simpelweg niet achter gevraagd. Soms heeft Jan ook niet direct een mening. En die Jan vindt dat niet erg. Slapen, eten, drinken, sex als ie geluk heeft en gewoon degelijk presteren op het werk. Het leven moet niet ingewikkeld zijn om ervan te genieten. Zalig eigenlijk.
Maar buurjongen is een denker. Er zijn nu wel mensen die meer presteren en een bekendere kop hebben dan hem. Tia kan nu eenmaal hoger springen en aan Idool weigert hij halsstarrig mee te doen. Dus zijn mening wordt niet altijd gevraagd. Een interview met buurmeisje onder een boom in een godverlaten bos, dat lijkt me wel wat. Inclusief fotosessie! Waauw!
Maar omdat een mens soms geduld moet oefenen, dan toch maar eerst het vraaggesprek op deze blog! Exclusief! Gratis!
Heeft de goedlachse buurjongen zeven hoofdzonden? Natuurlijk en waarschijnlijk niet van de minste ook! In ware Humo-stijl zal u ze hier leren kennen.
Een lijstje met tien dingen die je nog wil verwezenlijken dit leven. Een rare vraag! De start van de metamorfose. De automatische piloot een tik tegen het hoofd gegeven?
Ik herinner me nog de eerste knuffel, hij wilde een kuise zoen op de wang geven. Zij op haar hoede, dit was zo raar. Later de intens zachte kus op de mond, allebei worstelend, maar niet op die manier, maar om de manieren te houden. Seconde per seconde, zo bewust die voorbeeldige kus. Zij een onverwachte bekentenis over een wel erg goede vriendin, nog meer intense knuffels aan zee. Voorbeeldig eigenlijk.
Maanden later vierde de passie hoogtij. Altijd al latent aanwezig? Ook een mooi woord. En je kan er mensen zonder al teveel taalkennis toch minstens een halve seconde mee imponeren.
Puberaal gestoei in een aangedampte wagen. Schedenzennis in de openlucht. Verrassend lekker...en spannend! Onverwachte geilheid met een concert op de achtergrond. Het kantoor zal nooit meer hetzelfde zijn. Vive ma Liberté!
Geen kuise zoen, maar hongerige ogen.
Ze speelt met haar borsten. Eerst beetje onzekere blik, dan zwoel wegdraaiende ogen. Ze laat zich gaan in haar nieuwe Marlies.
Verstand op nul. Ik geef me over. Zij doet de temperatuur stijgen. Ze maakt me gek, uitermate geil zelfs. Al kussend verken ik haar lichaam. Mijn handen kneden haar borsten. Mijn tong glijdt langs haar lippen, zoekend naar haar warmste plekje. Dan zachtjes, dan weer wild, op mijn knieën wil ik haar blijven beminnen. Minutenlang, haar handen door mijn haar, happend naar adem, wil ze dat dit blijft duren...
Vrijend op een zondagochtend. Klinkt aangenaam. Beetje zoals een nummer van Clouseau of Borsato. De brave huismoeders dromen weg. Zij en ik, all the way. Zovele babbels, maar houdt ze nu van rustig en teder of wild, ontstuimig en hard? Zachtjes komen we samen, diepe blik van verstandhouding, zachtjes deinen, zachtjesaan sneller, blik op oneindig, we geven ons over. Diep, wild, hongerig, heet...
Ochtendmensen, nachtraven, zwartkijkers, eeuwige optimisten. Je hebt mensen in alle soorten en maten en gelukkig maar. Persoonlijk prefereer ik de nacht. The stars come out at night. Hangend aan een toog naar keuze. De bardame luistert ongetwijfeld stiekem mee, maar wat dan nog. In het laat van de nacht, bij een drankje en een gesprekspartner die al dan niet reeds in benevelde toestand verkeert. Geen besef van uur, tijd of plaats. De nacht tikt, de ochtend nadert, maar wat dan nog. Soms is de zon al daar. Of de commerçanten van de rommelmarkt...
Op dat soort momenten is al menig mooi idee gevormd. Het leven is aan de durvers. 'Think outside the box' zeggen ze dan in een saaie vergaderruimte waar de creativiteit op commando moet worden uitgebraakt. Laat die mensen de wereld verkennen! Zet ze in groepjes van twee in een bruine kroeg met een Leffe voor hun neus. In het begin zullen ze wel wat onwennig zijn, die serieuze mensen komen wellicht niet elke dag zomaar uit hun doos, hun biotoop van das met hemd, zakenlunch en het nieuws op één.
Filosoferen over politiek, liefde, geld of seks. Wedden dat de andere zielsverwanten aan de toog hun oren spitsen? Sommigen zullen zelfs mee willen discussiëren. Deze nachtraaf strijkt met plezier ook neer aan een toog naar keuze. Niet helemaal gepland. Die avondjes overkomen je. Het wordt laat, het gezelschap is aangenaam en uiteraard spreek je af voor een volgende keer. Filosofie ten top. Niet die filosofie van Plato-projecties...of was dat toch die andere? Niet die wijsheid uit de boeken? Neen, gewoon late-night redeneringen van jij en ik. Zit veel waarheid in hoor, wees maar gerust!
Think outside the box! Zo heb ik ooit aan de toog het eerste gesprek aangegaan over de overname van een voetbalploeg. En wat te denken van de meest bizarre, maar niet onhaalbare job-wendingen of reisbestemmingen. Ooit al eens om 3u 's nachts naar de kust vertrokken?
Met jou naar de sterren gekeken. Het was al veel te laat, maar toch nemen we de tijd. Erotiek pur sang op die bijzondere plaats. Onvergetelijk, daar zijn we toch van overtuigd? Theelichtjes in de nacht. Twee toogpartners die durven. Everything is average nowadays! Niet bij hen. Zij denken outside the box. Een evenwichtsoefening in combinatie met het echte leven. Een echt leven dat hen 's morgens op het werk verwacht, maar de tooggesprekken gaan zo diep.
Mooi het leven is mooi! Alles zit een beetje mee, het regent niet, een mens gaat er iets steviger door stappen, hoofd letterlijk een beetje meer in de wolken. De juiste vibe!
's Avonds een bezoekje aan het kerkhof. Mensen verklaren buurjongen vaak voor gek. Hij komt er graag. Hij komt er een beetje tot rust. Misschien een beetje te verklaren door zijn voorliefde voor de heimwee en de melancholie? Of zijn er gewoon in de rest van de wereld te weinig plekjes om tot rust te komen? Onthaasten hoeft niet altijd in de sauna of in een wonderschoon bos, waarom niet mijmeren op een plek als deze? Even stilstaan bij het hoe en waarom. De toekomst en het verleden, de mooie verwachtingen en de nog mooiere herinneringen.
Zelf wil hij uiteraard een indrukwekkende begrafenis. Een laatste optreden voor The final curtain. Muziek die recht naar het hart gaat, positieve teksten en hopelijk een beetje veel volk. En natuurlijk nog een mooie zerk. Liefst niet gecremeerd, dan krijg je slechts zo'n klein vakje in de muur. Ik wil meer!
Langs de paadjes stapt hij verder. Vroeger gingen enkel oude mensen dood. Nu verraden de jaartallen op de zerken dat het leven net iets ingewikkelder in elkaar zit. Het verkeer, de prestatiedruk, stress en veel vervelende ziektes... Een mens wordt natuurlijk ook zelf ouder, leeftijd is relatief. En kiezen we voor kwaliteit of kwantiteit?
Veel bekende mensen. Herkenbare gezichten! Goede vrienden of vage kennissen, maar ze zijn bekend. Gelukkig dat we in de juiste vibe zitten. We houden het goed gevoel vast, af en toe staan we stil. Het is niet slecht om af en toe eens bij iets of iemand stil te staan.
Stel je voor dat het hier en nu gedaan moest zijn. Zelfs geen tijd meer om die indrukwekkende begrafenis te regelen. Wat een zonde...een doodzonde.
Dus bij deze een oproep. Steek dat hoofd in de wolken. Doe eens gek. Schedenzennis of niet! Bomvolle agenda of niet? De wekker zal wel terug opspringen na de 'snooze'. En wees niet bang om af en toe eens stil te staan, voor je helemaal stil valt.
net teveel alcohol om voor rede vatbaar te zijn, net iets teveel toevallige aanrakingen, net iets te laat om door de nacht naar huis te keren
zonder woorden neemt hij haar bij de hand en leidt hij haar naar het bed. Zij met verwonderde, hij met rustige vastberaden blik. Kledingstuk na kledingstuk kleedt hij haar uit. Zij voelt de spanning, is bijna naakt, haar lichaam trilt een beetje, licht onzekere blik. Het sjaaltje verbindt haar hand met het bed.
Twee handen zachtjes heen en weer, dan de beloofde blinddoek. Schakel een zintuig uit en de andere steken een tandje bij. De muziek speelt, ze zeggen geen van beiden iets. De massage olie laat haar lichaam glinsteren, net zoals haar ogen ongetwijfeld doen. Dan een eerste diepe kus terwijl zijn handen haar borsten stevig in bedwang houden. Zij kan geen kant uit, hij dus toch wat dominant, zij wil geen kant uit.
Hij spreidt haar benen lichtjes, voorzichtige kus, diepe zucht, heftig gelik, zonder woorden langs haar lippen, warme gloed, zonder woorden gaan ze door, en door, alle zintuigen op scherp, twee vingers tasten af, haar mond zoekt...en vindt, maar zonder woorden, enkel de muziek speelt en speelt..;zoals zij...heftig gelik, dichter bij elkaar, zweterige lijven, het sjaaltje sneuvelt, zij grijpt zijn kontje, nagels vol passie, geen controle of ratio, zweterige lijven, heftig gelik...
zonder woorden onder het dons, dichterbij elkaar dan ooit, tot de ochtendzon hen wekt, heftig gelik, passionele kus, ontbijt op bed.
Geen politiek gezever, daar doen we niet aan mee! Politiek is voor velen een spel of een hobby en voor anderen dan weer puur geldgewin. We liggen niet wakker van hun beweegredenen. Ieder zijn ding. Een mens mag niet te snel oordelen en de beste stuurlui blablabla...
De groene plastrons uit het Eiland zijn toch legendarisch? Een beetje zoals 'in de poep' en 'Mogen we even binnenkomen'. Maar we verkiezen vandaag de groene plastrons, de geheime bijeenkomsten op het dak. 1 keer per jaar tegendraads doen, iets spannends, rebelleren, iets wat niemand zou vermoeden of denken. Je zou het de kleinburgerlijke types van het Eiland niet aangeven. Zo zie je maar, een mens mag niet te snel oordelen.
In ieder van ons zal ergens wel een stukje rebellie of anarchie schuilen? Bij de ene zit het al wat dieper verborgen dan bij de ander. Soms zal het nooit komen bovendrijven, soms misschien wat teveel.
Soms zie ik de duffe koppels in de winkelstraat. De levensmoeheid straalt eraf, maar wie weet wat doen zij na dat winkelen. Een parenclub of parachutespringen? Of beiden? Een mens mag niet te snel oordelen.
Ieder leeft zijn leven, dikwijls te vaak volgens het verwachtingspatroon van de rol die hij of zij speelt. Misschien toch maar naar Amerika verhuizen? Elke twee jaar in een andere staat vertoeven. Nieuwe start, blanco blad, geen verwachtingen. Alhoewel dat volgens de filosofie niet helemaal juist is zeker? Want ook van de onbekende nieuwe hebben ze verwachtingen? Een beetje zoals Watzlawik zei ; je kan niet niet communiceren. Of zoals Rick De Leeuw vroeg ; heeft elke vraag een antwoord? Of is de vraag genoeg? Toch maar hier in Belgenland blijven. Een landje waar het weer slecht is en de vrouwen snel kunnen lopen en hoog kunnen springen.
We hadden dan wel geen groene das en we kropen niet op een dak, maar dat zou wel een optie geweest kunnen zijn. Wij gingen stiekem naar zee of ontelbare keren naar het bos. Een ontbijt in het park of onaangekondigd op het kasteel. Soms met, soms zonder slipje, dat is eigenlijk veel spannender dan een groene das. Zo zie je maar, saaie manager en voorbeeldige therapeute...een mens mag niet te snel oordelen!
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
