soms ben je gewoon fier op jezelf omdat sommige dingen aan het lukken zijn! en soms wil je dat delen met de rest van de wereld en soms ook gewoon lekker niet!
nu ik eraan denk, een van de volgende stukjes gaat weeral over vrouwen, over vrouwen met vertraging!
Ja beste lezers, buurjongen heeft goed opgelet in zijn studieperiode. Een pakkende titel lokt lezers naar je stukje! Vandaar bovenstaand fantasietje. Geef maar toe heren dat dit beeld uw hartje net iets sneller doet slaan en ja beste dames, stiekem hebt u er misschien toch ook al van gedroomd?
Maar dit dus geheel terzijde! We gaan het vandaag over iets anders hebben!
Lange tijd vond hij het leuk, zelfs amusant. In zijn jeugdig enthousiasme hield buurjongen zich meermaals bezig met de volgende generatie. Op allerlei manieren. Babysitten, animeren, trainen, het kon allemaal niet op. Plezant en energierovend en blij dat je die koters na een paar uren terug naar hun verwekkers of de nieuwe vriendin van de verwekker kon sturen.
Terwijl zijn vrienden volwassen werden en aan de slag gingen hield hij zich echter afzijdig. Noem het egoïsme! Teveel eigen plannen en daar pasten nu eenmaal geen nakomelingen in. Nog teveel te doen en te verwezenlijken, nog teveel te genieten.
En toch! Hij zou het nog altijd beter kunnen dan al zijn vrienden en de supernany samen. Als BOP, bewust ongehuwde papa, zou hij dat goed kunnen doen. En het nuttige aan het aangename koppelen want naar verluidt (de Flair dus) zijn mannen met baby's een beetje vrouwenmagneten! Yes!
Dus waarom ook niet? De vraag waarom wel schuiven we terzijde wegens geen sluitend antwoord op te formuleren. En net zoals alle andere dingen zou hij het op zijn eigen(wijze) manier doen. Niet te zeemzoeterig, niet te flauw en natuurlijk zou ook de rest van de wereld wel blijven draaien.
Een jongen of een meisje? Uit puur egoïsme zou een jongen uiteraard makkelijk zijn. Samen naar het voetbal, samen sporten, samen naar een stevig concert. Maar waarom kan dat niet met een meisje? Op eigenwijze zoals buurjongen al aanhaalde? Lekker anders!
Ik noem haar Aline (geweldig frans nummer, Crié)) of Suzanne (naar Leonard Cohen) en dat kan je zo hip afkorten naar Zus of Suus. Als BOP mag je dat zelf kiezen he! En geef toe, er lopen tegenwoordig andere mishandelde kinderen met dubieuze namen rond. Of toch maar een mama zoeken? Zorgen voor ooit...
Maar nu dus nog even niet, al die plannen weet je wel!
Dit is natuurlijk geen hoofdpunt in het ochtendnieuws, maar in deze column/blog lijkt het me toch even het vermelden waard.
Het toestel kan meer dan buurjongen zelf. Zijn liefde voor muziek is groot, maar zijn technische capaciteiten zijn ergens onderweg gesneuveld. Aan- en uitschakelen lukt. Een plaatje of cd draaien ook. Maar het faden en spelen met amplifiers lukte ook in zijn dj-periode niet zo geweldig.
Maar genoeg over hem, terug naar de nieuwkoop! Het nog naar nieuw ruikende kleine hebbeding zegt geheel onverwacht goeiedag. Als je hem opzet zegt hij Hello! En als je hem uitschakelt laat ie nog net een Goodbye blinken op het schermpje!
En zowaar dat tovert toch een glimlach op ieders gezicht? Hoeveel mensen passeer je op een dag zonder ze nog maar een blik, laat staan een vriendelijk woord te gunnen. Het kost toch niets? Zelfs een simpel radiootje, nog geen 50 Euro en waarschijnlijk made in een lageloonland, kan het. Een voorbeeld? Geniet van het vriendelijk woord! Je wordt er goedgezind van en je steekt andere mensen aan. Actie is reactie niet dan?
Buurjongen is de vriendelijkheid zelve. Hij groet de radio spontaan terug! Gelukkig zijn er geen collega's in de buurt. Zolang er geen collega's zijn, groet hij dus net zoals in dat bekende gedicht 's morgens de dingen. Hey radio, hellokes perforator! Yoew nietjesmachine! Laat die andere mensen maar denken dat hij gek is. De sfeer op kantoor en in zijn hoofd vaart er wel bij.
Dag computer! Tot morgen! Voor meer nieuws from the underground!
Hoe ouder je wordt, hoe meer je de dingen in het juiste perspectief kan zien? Relativeren noemen ze dat? Of wijsheid komt met de jaren? Daarom dat we onze grootouders ook zo geweldig vinden? Ze zijn iets zachter? Wijzer? Gematigder ja milder!
Als je 16 bent is liefdesverdriet het einde van de wereld. Een onvoldoende voor logaritmes zorgt voor stress terwijl die dingen toch niet je leven bepalen? Om nog maar te zwijgen van die puistjes tijdens de puberteit.
Men zegt weleens dat je iets erg moet meegemaakt hebben om dat relativeringsproces te versnellen. Buurjongen vindt dat het klopt. Absoluut. En dat is niet negatief, maar als hij kon ruilen, graag! Meer dan graag! Liever een impulsieve en emotionele losbol zonder al die tegenslagen. Trouwens er zijn er die er positief uitkomen, maar je zou ze de kost niet willen geven de mensen die gekraakt zijn, die de moed verloren of hen die voortaan het je m'en fou-woord verspreiden.
Maar terug naar het relativeren van de minder goede dingen. Het hangt ook samen met het genieten van de mooie dingen. Soms gaan we te snel om de schoonheid te kunnen bewonderen. Daarom dat mannen ook altijd hun hoofd omdraaien naar mooie vrouwen. Moedig hen dus aan dames. Ze zijn op het juiste pad!
Een uurtje middagpauze kan je doorbrengen in een duf koffiehok met zelfgesmeerde boterhammen. Of je kan de buitenlucht zoeken. Onderweg een lekker broodje met dessert kopen en elke minuut bewust genieten van het vrije moment. Alsof je als gevangene wordt vrijgelaten. Er zijn er die 1 dag per jaar met een groene das op een dak kruipen. Geweldig! Doen!
Zo vertelde ik even terug over de afscheidstournee. Het is hard werken nu, maar het is genieten. In vroeger jaren was het stress. Dat klinkt belachelijk maar het is zo. We maakten het belangrijker dan het was. En we gingen erin op. Ook wel fascinerend, maar we namen niet de tijd om te genieten. Een nederlaag dreef ons snel naar huis. Twee dagen ellende en dan weer opladen. Nu is het einde in zicht en hoe graag we het ook doen, het zal een verlossing zijn. Maar nu dus nog even genieten.
De geur, de sfeer, de geluiden. Puur genot. Alle zintuigen staan op scherp. Elke beweging heeft buurjongen gezien. Meer dan vroeger. Elke situatie ingeschat, elk geluid gehoord. Fantastisch! Hij is wijzer en meer ervaren. Zoals zijn grootouders geeft hij nu raad en daad. Hij relativeert tegenover hen. Een troostend woord, een welgemeend compliment, een kleine tip, want hij heeft al veel gezien. Buurjongen kan goed alleen zijn, maar tegelijkertijd is hij een groepsbeest. Nu even zelfs de leider van de groep.
Elke keer weer honderd procent zich geven, fanatiek, verbeten. Hij zal het missen. Maar nu nog even genieten. Sommige mensen zeggen dat ze buurjongen op dat veld niet herkennen. Dat kan kloppen, maar de weinigen die buurjongen echt kennen, die weten hoe hij in elkaar zit. Zo dus! Je zou het moeten zien. Zaterdag alweer met de winst aan de haal. Als een kind zo blij. De uitbarsting alsof de miljoenen van de lotto werden binnengehaald. Misschien toch nog enkele uitnodigingen versturen voor die afscheidstournee.
We breken hier een lans voor genieten. Zoals kinderen dat kunnen van een reep chocola. Zet je op een terrasje met een boekje! Laat het bad vollopen en vandaag op de laatste warme dag van het jaar, is het tijd voor een dag zonder slipje!
Doe je mee?
* twee keer op drie maanden sprakeloos...het guinnes record book wordt gebeld!
Frank en Sabine hadden het over een zeer warme dag. Een zwoele dag zelfs. Met fronten die nog meer goeds beloofden en met luchstromen uit zuidelijke richting. Nu hadden ze uiteraard gelijk. Het was een warme dag. De temperatuur schoot richting dertig graden. Ideaal om op een terras te vertoeven, maar dus niet om te werken. Zweten, plakken, puffen, zuchten, drinken, nog meer zweten. Dan is het eens mooi weer; dan blokkeert die dekselse agenda de vluchtroute weer. Het leven zoals het is. Soms zonnig, soms wreed!
En toen als een bliksemschicht bij letterlijk heldere hemel. (het onweer hadden ze toch pas tegen de avond voorspeld?) Toen werd het plots de warmste dag van het jaar. Op vertrouwd terrein een (on)verwachte passage. Een vreemd gevoel, maar dat ging snel over.
Een warme gloed daalde over buurjongen heen. Het zweet brak hem nog meer uit. De Axe een paar meter te ver uit de buurt. Een warm gevoel in zijn hoofd, zijn buik, zijn overal. Ze lachte, ze babbelde, met liefde, diezelfde liefde als eerder beschreven. Terug van nooit echt weggeweest. Over koetjes en kalfjes, over de dingen des levens. Zomaar ergens op straat werd de draad opgepikt. Fantastisch gevoel, dikke knuffel, nog meer zweten. De temparatuur die steeg...niet enkel onder de thermometerhut. Fijn en eerlijk gevoel. Nog geen vervolg, misschien het veiligst, alhoewel, sinds wanneer houden we van veilig?
Het is bewezen. Het is nooit toeval geweest. Nooit verkeerd, nooit fout, altijd goed. Jij en ik. Nu of ooit nog in het bejaardentehuis. Het komt altijd goed. Meer dan goed. De koffer blijft niet op een kier, maar wagenwijd open. In de zomer met ijskoude cola light. In de winter met warme choco en cake en een warm deken om onder te duiken. Letterlijk en figuurlijk. 's Nachts onder de sterrenhemel met Baileys en een verdwaald theelichtje voor een portie extra romantiek. Zoals toen aan de Schelde. Plaatselijke warmtefronten zou Frank zeggen.
Doet me beetje melig denken aan Tony Orlando en zijn gele linten. Mooi verhaaltje en waarom ook niet. Er zullen altijd gele linten in de koffer hangen...niet eentje maar honderd in gedachten zoals in de bus van Tony. Zelfs al vind je mijn favoriete groepje niet echt goed, zelfs al kom je richting koffer met drie schreiende kids. Zelfs in Sloggi ipv Marlies.
De bus- en kofferregeling wordt spoedig bekendgemaakt via deze website. Let op de gele linten!
Dit weekend start de afscheidstournee. Met volle goesting! Met grinta! Genieten of toch proberen!
Maak alle dagen zo warm mogelijk! Geniet van je weekendje!
tot op een (on)verwacht moment!
take care schone schrijfster! x
(limburg was sentiment, was plezierig dwalen, shaken op de juiste ritmes, limburg is net als jij meer dan fijn)
* een strand in de stad ongelooflijk fijn moet zijn? * de zomerse temperaturen voor een roodverbrande buurjongen hebben gezorgd? * buurjongen daar niet over wil klagen? * het toch wel fijn zou zijn als een fijne jongedame als buurmeisje de aftersun op zijn rugje zou smeren? * hij eigenlijk wel benieuwd is hoe het met haar gaat? * hij soms eigenlijk niet weet hoe het met hemzelf gaat? * hij nu wel bezig is een kellogsreep naar binnen aan het werken is? * hij dat via haar heeft leren kennen? * het lekker en gezond is? althans dat wil hij geloven * het wel een fijne dag is vandaag? * iedereen wel zwanger is rondom hem? * zijn klok misschien ook wel begint te tikken? * hij niet wil nadenken over haar klok? * hij uitkijkt naar de festiviteiten van eind deze week? * hij met dit weer ongelooflijk geil wordt? * er dus weer een pak fantasietjes door zijn hoofd spoken? * dat dus eigenlijk niets is om op het werk over na te denken? * hij al een punthoofd krijgt van die griep-toestanden? * hij hoopt dat zij er ook geen punthoofd van krijgt? * haar huidige hoofdje veel mooier is? * als hij griep moest blijken te hebben, hij enkel door haar verzorgd wil worden? * dat dan mag met of zonder mondmasker en/of handschoenen? * samen ziek zijn ook wel iets moet hebben? * buurjongen al genoeg ziek is geweest? * hij nog altijd niet wil klagen? * hij nog altijd opgewonden is? (de zon, de openlucht, de passie) * Ook de kermis veel charme heeft en eigenlijk puur jeugdsentiment is? * Deze lijstjes toch wel leuk zijn om te schrijven...En te lezen! * Je vrienden nooit mag afschrijven? * Je ook geen bang mag hebben om nieuwe vrienden te zoeken, te maken * Vriendschap een illusie is, maar dat je toch ervoor moet gaan. (many have seen the future, but are doing the best they can) * Er naast Marlies Dekkers ook nog andere mooie dingen bestaan? * Er naast Chinese Balletjes nog opwindende speeltjes bestaan? * Er mensen zijn die op een zonnige zomerse dag onder een boom hun eigen overlijdensbericht schrijven? * dat wel rustgevend is? * het al lang tijd is om weer aan het werk te gaan? * het gemoed nu schommelt tussen opgewekt, weemoed, ambitie, geilheid? * chocolade met nootjes niet alleen lekker is, maar ook goed voor het gemoed * er deze avond fel gezweet zal worden op de training * twijfelen tussen vw, bmw en mercedes een belachelijk gegeven is voor deze anarchistische jongeman? * dat goed is voor de lijn (tegen die chocolade) en voor het stevig poepke? * we volgend jaar voor de uitdaging van 100km gaan rond Bornem?
thats all for now!
Having a date with Brian Molko! Twenty years to go, the best of all I hope!
Het blijkt vandaag de dag van de linkshandigen te zijn. Buurjongen is rechtshandig én rechtsvoetig, want ook dat zou dan weer kunnen verschillen heb ik gelezen. Misschien dat buurjongen wel linkshandig had willen zijn. Er wordt beweerd in heel wat niet-wetenschappelijke studies dat linkshandigen creatiever en slimmer zouden zijn. In ieder geval een beetje anders. Zelfs die gele mannetjes uit Amerika hebben ooit een avontuur rond linkshandigen beleefd. Links is in ieder geval anders. Ongeveer tien procent van de mensheid is links. En anders is toch anders. Speciaal. En wie wil er nu niet af en toe uitspringen? Af en toe de veilige massa ontglippen.
In het jaar 2009 heeft elke dag van het jaar wel een speciale betekenis. Op zich een interessant gegeven. Iedereen krijgt weleens graag wat extra aandacht. Moederdag! Vaderdag, etc etc. Dag van de misdienaars ongetwijfeld ook wel. Dag van de amateurtoneelspeler wellicht ook. En de dag van de internettende bejaarde misschien ook. U hoort het al. Het interessante gegeven wordt al snel banaal als iedereen 'zijn' dag krijgt.
Dag van de buren! Hij bestaat! Van buurjongen en buurmeisje dus! Schol! Chocomelk of cola light of Baileys en een witte wijn?
Soms moeten mensen ook eens tevreden zijn met minder aandacht. Samen sterk is een mooi principe, maar je mag niet overdrijven. De Belgische verzuilingspolitiek is er een prachtig voorbeeld van. Maar deze politieke prietpraat zou ons te ver leiden in deze relaxte zomerperiode.
Er is verdorie een strand in de stad aangelegd! Een strand! Laten we dezer dagen een dag uitroepen tot dag van het strand in de stad. En waarom ook niet. Alle redenen zijn goed om te lachen, blij te zijn, te feesten. En een strand in de stad is toch anders. En anders is sepcialer. Dus feesten maar. Zelfs op een dag die tot niets is uitgeroepen. Een dag van de dagen die geen dag van iets zijn. Voila! Voor alles is een oplossing heb ik eens horen beweren.
Alles komt goed!
(Buurjongen heeft niet gedronken, noch aan de pillen tegen de griep gezeten, af en toe is het ook wel chaos in zijn hoofd. En dat mag! Hij die het altijd onder controle heeft, stelt zich heel even kwetsbaar op. Laat het maar eens waaien! Stormen verdorie!)
Enkele dagen lang heeft buurjongen erover moeten piekeren. Hij was mild en dat was er pal op. Misschien ook omdat het van haar kwam. Hoe was zij dan? Moeilijk kiezen! Zij is vertrouwen! Zij is beetje gek! Zij is guitig! En ook lief! Zij is veel, bijna alles!
Is het trouwens geen belediging om mensen in slechts 1 woord te omschrijven? Moet er niet veel meer zijn? Of is het juist geweldig om kort en krachtig met 1 woord patsboem buurmeisje te kunnen typeren?
Een gemeenschappelijk facebookvriendje raadplegen? Neen, toch maar niet. Mailtjes herlezen? Gedachten terug ophalen?
Dan weet hij het! Natuurlijk, evident!
Zij is...zij is...zij is liefde, de liefde! Love!
Ze moet het zowat 24u per dag uitstralen. 7 dagen op zeven. De liefde!
De liefde voor Saartje, in woorden, daden, in een blik, in verhalen, in knuffels.
De liefde voor haar vak. Plichtsgetrouw, vol overgave. Ze smijt zich erin...met liefde! Ze smijt zich helemaal voor al die mensen. Uit liefde voor haar job, voor de mensen. Oprecht bezorgd, Mooi om te zien! Zo zouden er meer moeten zijn.
De liefde voor hem! Met ongelooflijk veel geloof. Met respect, bewondering en voorzichtigheid. Dat is liefde! En ook de liefde voor buurjongen. Zo zacht, zo echt, zo eerlijk. Zo heerlijk.
De liefde voor het leven. De tripjes naar den vreemde! Het opsnuiven van culturen van heinde en verre. Het laatste drankje dat ze niet afslaat. Het lekkere snoepje tussendoor. De stapjes in de wereld. Dat is genieten, dat is liefde voor het leven. Haar danspasjes, haar moves en sprekende ogen. Zij leeft graag, met volle teugen. En je ziet haar genieten, en de liefde straalt eraf.
Zijn er ooit momenten zonder liefde voor haar? Misschien de liefde voor zichzelf? Mag het iets meer zijn? Zij is geweldig, wat wil je met zoveel liefde? Zelfvertrouwen mag er zijn. Dat moet! UIt liefde voor zichzelf. Hou van jezelf en dan pas van de rest. Misschien daarom een afscheid van hem? Uit liefde voor zichzelf?
We hebben het er ooit wel over gehad. Over die afscheidsspeech! De laatste show! Over Mild en over Liefde! Als het mag...graag! Maar nu eerst leven!
Liefdevolle groeten,
Mister Mild
Outro : Hebben mensen op de Noordpool het ooit nog koud? Vandaag een klote-dag. Te weinig slaap, teveel muggen! Teveel gedoe en gezever. Teveel verantwoording. Teveel spierpijn. Teveel moeten en te weinig mogen. Teveel verplichtingen. Te weinig dankbaarheid. Ondanks de opwarming van de aarde, eist buurjongen het recht op om het af en toe nog eens koud te hebben. Maak je niet druk zeggen ze dan, je hebt toch al wel meer gehad? Et alors?
De kofferbak open, zonnetje op de snoet, koude chocolademelk en 'Everything is average nowadays', het hartje warmt weer wat op. Jammer dat ze niet naast me zit, maar een fikse slok en hij kan er weer tegen. Het komt allemaal wel weer goed!
De ondertitel van deze blog is een inside-joke. Slechte sex! Tegenwoordig is het ook gewoon seks dacht ik me te herinneren, maar we gaan niet uitwijden? Of was het uitweiden? We breken er ons het hoofd niet over.
Slechte seks was iets tussen zij en mij, haar en ik. Kan seks eigenlijk wel slecht zijn. En is iets dat niet goed is, automatisch slecht? Je hebt lekkere chocolade (die met kleine nootjes b.v.) en iets minder lekkere. Maar ook gewone chocolade is natuurlijk best lekker. Is het zo ook niet met seks? Je hebt geweldige seks met alles erop en eraan, de lokatie, de persoon, de aanleiding, het gevoel, de liefde, de geilheid van het moment om dan zo tot onvergetelijke seks te komen. Maar of 'gewone' seks dan slecht is? Als je lang geen chocolade hebt gegeten is, is elk stukje toch hemels?
Los van die chocolade die over datum is of de gebruikelijke afknapper van de witte sloggi en/of de witte sokken uiteraard.
Nog zo'n breinbreker is de vriendschap tussen man en vrouw. Kan die er zijn zonder dat er ooit diepere gevoelens ontstaan? Buurjongen heeft gestudeerd, maar niet lang genoeg om dergelijke vraagstukken op te lossen.
Misschien diepen gevoelens en geweldige seks de vriendschap verder uit? Omdat het toch iets uniek is tussen twee (meestal toch) personen.
Zij en ik begonnen met het praten over slechte seks en we eindigden met tja, subliem passionele momenten. De persoon, de lokatie, de liefde, de geilheid. Het was er allemaal. Soms in gedachten, af e, toe hemelse realiteit, veel vaker in de verbeelding van de brave buurjongen.
Een ontdekkingstocht tussen twee mensen die elkaar vertrouwen gaven. De temperatuur was aangenaam, een ganse middag langs het water. Turen naar bootjes, zachtjes strelen door haar haar. Dino-koeken uit de handtas toveren, blikje cola hoort erbij. In gedachten eerder stokbrood met wijn. De kracht van de verbeelding is groot. Fijne babbels, over de serieuze dingen des levens, over dingen die ons tegenstaken, maar ook hilarisch droge opmerkingen en relativeringstheorieën. In een laatste mail noemde ze me mild. Zo'n fijne omschrijving. Mild, als er iemand moet komen spreken op de begrafenis van buurjongen, mag neen moet die het over Mild hebben.
Onthaasten noemen ze dat met een moeilijk woord. Buurmeisje en ik noemden het gewoon genieten.
Het mooie liedje ging voorbij. Braaf afscheid. Genieten doe je met mate. De wagen in, belofte van een volgende brave date. Gelukkig is er sms! Nog 1 echt wijntje om het af te leren? Niet onverwacht zegt ze toe. De kroeg in zonder woorden, een blik van verstandhouding, een guitig lachje om het vreemde voorstel. Zou het dan toch kunnen vriendschap zonder diepere gevoelens?
Wellicht wel, maar niet die dag. 'Ik wil met je vrijen' zegt hij zonder schroom. Ze fronst de wenkbrauwen, nipt voorzichtig van de Australische witte. Twee seconden stilte... Hier? Nu? Antwoordt ze. 'Ja, niet straks, seffens of sebiet.' De rekening graag.
Hij sloot haar ogen, kuste buurmeisje overal. Zijn handen in haar hals. Heel rustig, maar vastberaden, het heft in handen. Iets wilder vloog haar topje uit, Passioneel zoenend, grijpgrage handen. Gespierd kontje in zwarte boxer contra parmantige borsten in fijnzinnige lingerie. Haar strakke tepels verraadden haar zin. Zijn handen kneden haar achterste, slipje op de grond. Zijn gretige tong van haar hals in tien seconden naar haar inmiddels passioneel middelpunt. Haar beide handen omknellen zijn opgewonden penis. Een diepe zucht en de volledige overgave. Ze zeggen weleens dat seks met iemand die je graag ziet de liefde bedrijven heet. Bullshit! Ook met de partner van je dromen kan je neuken. Diep, heftig, zinneprikkelend, dieper, intenser, tot je het voelt in alle vezels van je lijf, je hart pompt het bloed stevig rond. Haar hoofd naar achteren, de ogen half gesloten, bepaalt ze het ritme waarop hij haar diep vanbinnen neemt. Haar handen op zijn borstkas. Zijn nagels over haar lijf. Sneller, heftiger! Verstand op nul! Ze voelt haar eigen opwinding als ze haar borst vastneemt. Zacht gekreun van hem en haar, in gedachten eindeloos! Dit verhaal klopt.
Allerlei vragen spoken door zijn hoofd. Nu niet, vandaag niet. Vandaag zijn er andere dingen aan de orde. Hij draait haar om, steelt haar hals, likt haar kontje en terwijl hij met zijn hand door haar haren woelt, drijft hij het tempo op. Lange tijd zo zachtjes, zijn stijve penis verkent haar gevoeligste plekjes, bijna wiegen, daarna iets sneller om zo zij en hem tot pure extase te drijven. Ze draait haar hoofd, korte blik van verstandhouding.
Maatjes zijn niet altijd filosofisch of mild, af en toe de remmen los. Go!
* We schrijven een boek en zij vertelt. Ze vertelt over de naam van haar eerste dochter. De adem stokt. Toeval? Toeval bestaat niet. Binnenkort in de boekhandel.
Van korstjes krijg je borstjes! Over de wetenschappelijke waarde van deze slogan valt te redetwisten, maar het is ook niet waar het om draait!
Buurjongen mijmert even terug naar zijn wonderjaren. De kleine jongen die op een herfstige dag moe, maar voldaan en met vuile kleren van het speelpleintje thuiskomt. Bijna uitgeput, reuzehonger, want tot de avond viel vol overgave gevoetbald alsof het alweer de Europacupfinale betrof.
Snel aan tafel! Bikkebikkebik! Net zoals alle mama's en oma's heeft ook de mama van buurjongen specialiteiten. Bij de bomma waren het de frikandellen (van die platte) en bij de mama ging de voorkeur uit naar de pompoensoep (met balletjes uiteraard) en naar de erwtensoep. Lekker stevige wintersoepjes. En ook die avond na de (gewonnnen, maar dit geheel terzijde) Europacupfinale stond er erwtensoep op het menu. En nog beter, ze had er korstjes bij gebakken. Niet zo van die voorverpakte krokantje balletjes uit de supermarkt, maar echte broodsnippers gebakken in een klein pannetje met wat weinig boter. Een delicatesse! Zonder overdrijven. De korstjes, goudgebakken, maakt de erwtensoep hemels. Buurjongen nam er dan ook zoveel mogelijk. Op het einde van zijn soep waren er nog korstjes over, die waren dan niet meer krokant, maar doordrenkt van de soep, maar nog altijd lekker. Ja, met de korstjes was het feest.
Maar de korstjes vergden extra tijd van de kokende mama. En dus werden ze maar sporadisch klaargemaakt. Misschien maakte dat het ook speciaal? Schaarste doet begeren is het niet?
Zoveel jaren later denk ik nog af en toe aan de korstjes in de erwtensoep. Zelf kan buurjongen de korstjes en de erwtensoep nog altijd niet zo lekker klaarmaken als de mama. En dat is maar goed ook zo.
Maar buurjongen pleit wel voor meer korstjes. Als volwassene kan je zelf je leven bepalen, in handen nemen. Je kan elke dag korstjes in je soep doen. En waarom zouden we dat dan ook niet doen? Al zijn het dan die goedkope voorverpakte uit het warenhuis. Ze geven je soep net dat ietsje meer. Een extraatje waarmee je jezelf verwent. Het kost weinig tijd, noch moeite. De zelfkastijding van de katholieke kerk even terzijde, we mogen onszelf belonen. Mag het iets meer zijn?
In alles wat je doet, maak er iets meer van. Bestel een warme chocomelk mét slagroom! Boek 10 dagen, negen nachten ipv 8 dagen, zeven nachten. Stop die zalige vrijpartij niet voor de plicht die roept, geniet van die extra tien minuten! Eet een hele doos pralines leeg zittend in de koffer van je wagen! Koop dat net te dure setje van Marlies! Nog een laatste rondje op café! Het mag af en toe iets meer zijn. En geniet, en blijf beseffen dat je geniet. Van korstjes, van borstjes of van wat dan ook.
Happy Birthday to the blog, maar dit alweer geheel terzijde...
De wonderjaren van buurjongen spelen zich af in het kleine dorp, de wereld aan zijn voeten, klaar om te veroveren, te ontdekken, om volwassen te worden. We schrijven 1993. Een eerste vriendinnetje een feit, het eerste liefdesverdriet dus ook. Een vlotte chiromeid die al haar signalen in de strijd gooide om op te vallen bij de buurjongen die natuurlijk niets in de gaten had. Jongens en voetbal, je kent dat wel...
Buurjongen was gecharmeerd, maar in al zijn enthousiasme vergat hij toch haar verjaardag. Typisch buurjongen. Misschien daarom dat hij nu meer dan ooit belang wil hechten aan verjaardagen van mensen die hem nauw aan het hart liggen? De liefde ging over, de diepe vriendschap en het respect bleef. Ook al is die nu wat verwaterd, drie kleine kinderen en een carrière weet je wel. Maar toch, die eerste liefde die na al die jaren overwintert...daar zijn we toch een beetje fier op.
Het was ook dat meisje dat me in die zomer begin jaren '90 net zoals mijn vader met Boudewijn De Groot liet kennismaken. Een immense spiegel werd me voorgehouden. En ook dat meisje had gelijk. Buurjongen is een complex geval, maar misschien maakt dat het net ook zo interessant en anders?
En je blijft jezelf verbergen achter die lach op je gezicht En nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht Achter iedere deur die ik opendoe, doe jij een andere deur weer dicht En zo blijf je verborgen, nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht.
Ben je bang voor anderen of voor jezelf misschien? Want je blijft jezelf verbergen achter die lach op je gezicht.
Ze had dus gelijk. De lach, een wapen, een mes met twee kanten, een kwaliteit dat is zeker, maar ook zo vaak een onderwerp van kritiek in de zin van arrogant, te relativerend, minachtend zelfs. En ook al verberg ik me dan, zo is buurjongen niet.
Zoveel zomers later, die van 2009, gaat hij nog eens zwerven. Op een weide niet zo ver van hier. In gedachten verzonken, zijn ziel en gedachten loslatend op muziek, op een levensstijl die niemand hem moet commanderen. See you at the bitter end! Het zal deugd doen, echt deugd. In gedachten bij zichzelf en die grote spiegel. In gedachten dansend met een pak fijne mensen, want het is daar een fijn publiek. Als zij er ook is, wordt het raar. Als ze er niet is, zal ze er toch een beetje zijn. Met of zonder spiegel. Wel met Self Esteem, dat blijft!
Je hebt believers en non-believers, maar zelfs de ongelovige Thomassen zullen moeten bekennen dat ook zij regelmatig hun horoscoop 'toevallig' lezen in een of ander roddelblad of kwaliteitskrant. Dat laatste zegt trouwens genoeg. Zowel over de inburgering van de horoscoop als over de visie van de zogenaamde kwaliteitskrant. Maar dit geheel terzijde.
Volgens de sterren is buurjongen een Tweeling. En daar kan hij absoluut vrede mee nemen. Is buurjongen eigenlijk een believer of non-believer? Laten we zeggen dat hij weer voor de gulden middenweg kiest. Nuchter en realistisch gaat hij met voorspellingen om. Maar hij moet ook bekennen dat hij uit nieuwsgierigheid ook al een 'professionele' kaartlegster heeft bezocht. Die nieuwsgierigheid blijkt trouwens een van de eigenschappen van de Tweeling te zijn.
Meten we onszelf die karaktertrekken aan omdat onze horoscoop er vanaf het prille begin ingeramd wordt? Een amuletje met je sterrenbeeld bij je communie, een kussen met borduursel en wat heb je zo nog allemaal? Of zit er toch een waarheid in de sterren, de antecendenten etc.
Buurjongen is vlot, flexibel, contactvaardig en nieuwsgierig. Klinkt goed! Verder is hij ook intelligent, vrolijk en aanpassend! Kan hij helemaal mee leven.
Misschien zelfs typisch buurjongen, dat aanpassend en flexibel. Overdag beredeneerd, soms zelfs zakelijk dominant. Enkele uren de rust zelve aan de strijkplank met dan weer loeiharde punkmuziek op de voorgrond. Tusendoor de diepzinnige ziel die aan gedichten werkt. En 's anderendaags in korte broek met een bende anarchistische travellers richting einde van de wereld te trekken voor een samenscholing van een bonte verzameling van al die andere sterrenbeelden. Om dan weer te verschijnen als voorbeeld op het werk. De voorbeeldige partner tegenover de bonte verzameling van erotische fantasieën. (die leggen we nog weleens uit in een andere blog) Af en toe stormt het in zijn hoofd. If you live from day to day, you can play the game your own way?
Aanpassend dus! Goeie eigenschap! Misschien ook wel een probleemeigenschap. Altijd op zoek naar iets nieuw, nieuwe impulsen, naar verandering, naar leuke mensen, naar meer, meer, meer! Dat is buurjongen, dat is de Tweeling.
Die Tweeling blijkt trouwens ook dubbelzinnig en oppervlakkig te zijn? Of dat klopt? Ach wat maakt het uit...horoscopen daar gelooft toch niemand helemaal in?
Iemand die je jaren niet ziet, die mis je vaak niet echt intens. Iemand die doodgaat, die pijn voel je in je ganse ziel, je ganse lijf. Een raar verschil.
Zo is het eigenlijk ook met hem en haar! Al enige tijd de afstand en slechts een zacht gemis Maar nu de woorden zijn gevallen, de afstand groter is dan ooit, en hij geraakt werd door de brokstukken doen de schrammen best wel pijn!
I try to laugh about it, hiding the tears in my eyes, because boys don't cry...
In ondernemingsgericht gefilosofeer ergens op een Kempens terras heeft hij het er weleens met iemand over gehad. Als je rijk wil worden, doe het dan op kap van toeristen. Als mensen de zon op hun snoet hebben, als ze ver weg zijn van de dagelijkse beslommeringen, dan mag het allemaal net iets meer zijn. Ze lopen ongegeneerd rond in de meest niet-passende en flashy outfits, de mannen scheren zich minder, kopen allerlei prullaria voor veel te veel geld en de norm voor eten en drinken wordt lager dan ooit gelegd. En toch stralen ze gelukzaligheid uit. Niets moet en dat scheelt.
Misschien een teken aan de wand? Zoeken mensen na een jaar hard labeur in de mallemolen van de 40-urenweek gewoon iets anders? Of is deze vorm van toeristas toch de gewone aard van het beestje? Wie zal het zeggen? Zouden we liever gaan werken als het ongeschoren kon en op sandalen?
Ook in Denemarken betaalde buurjongen ooit veel te veel geld voor spijs en drank op het Roskilde-festival. Niet dat hij daar wakker van lag. Als je vooraan in de twintig bent, dan lig je sowieso al van niet teveel wakker. Of het zou het meisje moeten zijn dat in jou enkel maar een goede vriend zag omdat ze goed met je kon babbelen.
Het tripje Denemarkten bracht ons ook naar Kopenhagen en meer bepaald naar Christiania. Een wereld ging open of moeten we zeggen de deur van de wereld werd dichtgeslagen. In het vrijstadje waren de hippies aan de macht. En in die zin zit meer contradictie dan bedoeld. De inwoners bezetten de voormalige legerkazerne (!)deden er hun ding, leefden in harmonie samen. De softdrugs lagen er op de tafels zoals de druiven en tomaten bij ons op de wekelijkse markt. Maar daar willen we de nadruk niet opleggen. De kleuren zijn bijgebleven. De gemoedelijkheid ook. Geen hierarchie, geen gedoe.
Kan Christiania geen navolging krijgen? Mogen we het ganse jaar niet de toerist uithangen? Relax en lief zijn voor elkaar. Het Christiania-experiment is ondertussen stopgezet. Een gedachtengang gestopt, maar niet uitgeroeid, dat zeker niet.
Is buurjongen misschien een hippie? Gezien zijn dagdagelijkse bezigheden waarschijnlijk een eerder ridicuul klinkende vraag. Zou hij graag een hippie willen zijn? Of toch minstens een toerist het ganse jaar door? Misschien wel. Misschien toch eens de fles helemaal leegmaken in plaats van het voorzichtig nippen. De controlefreak even in de goot duwen. Ook aan het begin van de zomer kan je goede voornemens maken. Ook al voelt een mens zich op dit moment niet zo geweldig. Het applaus is verstomd.
Je begint een blog over filosoferen over rijk worden. Je eindigt met een vraag over hippies.
Oscar Wilde wist het al : We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars.
Buurjongen leeft (of wat had je gedacht)!
(to the people who died during 'alive') (to the friends we've lost while we grew up (some have find religion, some just look away) (to all my friends all over Europa, far from home, no means of return, playing guitar and playing inspired)
Ondertussen alweer 14 jaar geleden die hete zomerdag van 1995 en in gedachten eigenlijk kakelvers in het geheugen. Sinds gisteren.
De examens waren nog maar pas achter de rug. Een onderscheiding was zijn deel. Het leven lachte hem toe. Iedereen vol bewondering over buurjongen, die jongen redt het wel, dat komt helemaal goed. De schijn hooghouden, maar niet bewust. Het was op een hete juli-dag dat buurjongen helemaal alleen naar zee vertrok. Het moet zowat het slechtsgeorganiseerde muziekfestival zijn waar hij ooit geweest was. (en geloof ons vrij, dat lijstje evenementen is erg lang)
Alleen met de trein. Naar zijn favoriete groepje. Tegen niemand had hij verteld dat hij alleen ging. Zelfs tegen de bekenden die hij per toeval tegen het lijf liep op het strand hing hij een verhaaltje op. Het was nodig om alleen te zijn. In de duinen, in de pit! Om buurjongen buurjongen te laten zijn. De puberjongen want dat was hij nog wilde zijn eigen ding doen, zichzelf zijn, met zichzelf praten en een beetje met zijn pa. Werd het een onvergetelijke dag? Jawel want anders werd er nu niet over geschreven. Maar die dag was gewoon nodig. Waarom valt moeilijk uit te leggen, maar het was nodig. Ver weg van alles en iedereen en dat klinkt vreemd tussen 30000 mensen op slechts anderhalfuur per trein.
Graag had ik met Hilde ook naar zee getrokken. Ik begrijp haar wel. Achter een masker zweet je fel en soms irriteert het gewoon. En die irritatie verdwijnt niet bij wat complimenten en champagne. Als je niet kan zijn wie je echt bent, heeft het dan allemaal nog wel zin? Ze zijn met meer dan je denkt, de mensen die meer diepgang zoeken dan de oppervlakkigheid die gemeengoed is.
Buurjongen geeft het toe. Hij was een beetje euforisch. Het opzet geslaagd, de mensen tevree, vierhonderd mensen bekoord met een vleesje, maar ook met een babbel over een koetje, dan weer een kalfje, een aantal keren hetzelfde grapje en een glimlach die de passie uitstraalt van de buurjongen. Enthousiasme alom. De heer zij geprezen.
Maar nobody knows dat diep vanbinnen. Toen niet, nu niet. Onzekerheid troef. Verdriet toen, twijfels nu.
Maar zoals gezegd, moe maar voldaan en een portie euforie op die zwoele zomeravond.
En dan van de hemel naar de hel. Toen kortweg met drie woorden. Nu kort per sms. (de vooruitgang weet je wel) Een maag die omdraait. Tegen niemand kan hij dit verhaal vertellen. Zijn gevoel uiten, want dat kon hij enkel bij haar de laatste jaren. De echte buurjongen. En ergens begrijp ik haar wel. Ze heeft godverdomme gelijk. Word volwassen. Durf verdorie. Net zoals zij. Zij is en blijft een waauw-madame. Ondanks die korte sms. Voor altijd een beetje speciaal. Of ze dat nu graag heeft of nie. Meer waard dan 1000000 facebook-vrienden of oude glorieën uit de puberteit. Neem je leven in handen. Welke richting ga je uit? Het maakt niet uit welke afslag je neemt, maar blijf niet stilstaan op dat kruispunt. Ze heeft gelijk, zoveel gelijk, meer gelijk dan het aantal sterren in haar ogen of de krullen in haar haar.
Misschien moet buurjongen nog eens in z'n eentje naar zee?
Zoals hij al zei, sorry voor het dwalen, het spoken, het keetschoppen...
na de euforie de tranen, de tranen, de tranen, ... nobody knows.
In deze underground durven we dat zeggen. Ondanks nu de tranen, je hebt verdorie groot gelijk! (maar vergeet de mooie dingen niet)
Er zijn zo van die uitvindingen waarover buurjongen zich op een warme zomerse dag nog kan opwinden.
De richtingsaanwijzer mag dan al voor heel wat verkeersveiligheid zorgen, verkeerd gebruik is hemeltergend.
Het is een cliché, maar in de duurdere wagens blijkt deze optie niet altijd aanwezig te zijn. Met de gedachtengang 'de straat is van mij en de rest moet zich aanpassen' vertikken vele bestuurders het gewoonweg om een milliseconde moeite te doen om te 'pinken'. Maar er is meer voor nodig dan dat om een onderwerp van blog te worden.
We schakelen dus vlotjes over naar het gebruik van de vier (4!) pinkers. Wellicht handig voor handelaars die ergens moeten laden of lossen en geen parkeerplaats in de buurt vinden. Wellicht, want als dat nu eenmaal je job is dan moet je er ook de iets moeilijkere situaties bijnemen. Buurjongen heeft soms ook lastige klanten aan zijn bureau. Of de trucker of de koerier dus zomaar een ganse verkeersstroom mag gijzelen ter bevordering van zijn eigen gemak. Het zou op café wellicht aangename discussies opleveren.
Nu blijkt echter ook vaak dat het met het zelfvertrouwen van sommige chauffeurs zo goed zit, dat ze ook zonder te leveren, te laden of te lossen (of het zou dan hun eigen grote ego moeten betreffen) die vier pinkers durven gebruiken. Waarom moeite doen om een parkeerplaats te zoeken of te vinden? Op de rijweg verdorie! Laat die 200 andere auto's het ondertussen maar uitzoeken. Met mijn vier knipperlichten ben ik toch in orde?
De luie varkens verdorie. Afpakken dat rijbewijs. Verplicht op fietscursus. Nagelen aan die schandpaal voor zoveel egoïsme. Zet gevagenissen bij voor hun en hun knipperende ego-lichten!
Niet dat het allemaal zo erg is voor buurjongen...maar toch!
De snelweg, kilometers asfalt, teveel verlichting om gezellig te zijn, soms in blok, soms stapvoets en soms versperd op de linkerrijstrook door een verlies van lading. Soms een lichtflits! Damn!
Sommige mensen doen het graag. Met hun stalen ros de baan verkennen. Scheuren, optrekken, kilometers ver. Pronken met het blikken blinkend verlengstuk van hun ego. De paardenkracht, de kleppen en uiteraard de opties die erg duur waren, maar ze er tegen een prikje bijgekregen hebben. Even macho-achtig pronken. En dan spreken we niet enkel over de patserige zonnebank-bmw's, maar even zeer over de mini's met dames die niet beoordeeld willen worden op hun uiterlijk, maar diep vanbinnen wel beseffen dat het misschien wel een meevaller is dat ze enkel daarop beoordeeld worden. De automobilist is een raar beest.
En toch! Geen fijnere plaats om te vertoeven dan de snelwegparking. Even letterlijk vertragen terwijl de rest van de wereld verder raast. Allerlei slag vindt er elkaar. De gezinsman op weg naar de veel te verre vakantiebestemming die blij is dat er tegenwoordig een dvd op de achterbank is geinstalleerd. De echte travellers die hun oud vehikel heelhuids op de volgende halte hopen te krijgen en ondertussen onbezorgd hun ding doen. Hapje, drankje, sigaret. Lachen, zingen, onbezorgd. De zakenmens in veel te strak kostuum hoopt dat het broodje met veel te klef beleg hem een gezonde dosis energie geeft om de volgende lastige klant te trotseren. Dit allemaal op het terrein van de echte mannen. De truckers! Stevig gebouwd, altijd rechtuit, dagenlang weg van vrouw en kinderen. Zij die hun jeansbroek gewoon in een tankstation kunnen kopen. Zij die weten in welk station er de lekkerste koffie uit de automaat komt. Zij die slapen achter gordijntjes. Smeltkroes van mannen met haar op de tanden, hun rug en hun taal als ze met buitenlandse collega's verbroederen.
Het zijn vrije vogels en toch is het een hondenstiel. Veel babbels met jezelf en met de blonde babe aan de achteruitkijkspiegel. Misschien toch maar eens over nadenken. Met die nieuwe gps-technieken zou zelfs buurjongen het moeten kunnen. Hij houdt ook wel van babbels met zichzelf en met blonde babes. Altijd onderweg, home is where you made it!
Als er ooit een volgende kus komt, waarom niet terug op de snelwegparking?
Het is alweer bijna een ganse maand geleden. Het tekstje over Frank... Je zou denken, de fut is eruit, de bezieling is weg, het vlammetje gedoofd, uit het oog uit het hart...
Niets van!
Net zoals Punk Net zoals Elvis
Is deze blog not dead!
Altijd in mijn hoofd, verhaaltjes, anekdotes, gekke belevenissen die buurjongen nu voor zich houdt...we vertellen ze nog weleens. Hier op de blog of stiekem in je oor met een ondeugende blik, die glinsterende ogen!
Groene mannetjes aan het verkeerslicht, buurmeisje in de achteruitkijkspiegel! Je straalde geluk uit. Blij dat het goed met je gaat. Stiekem hoop ik dat je ook beetje opfleurde omdat we mekaar zagen. Wie zal het zeggen. Ik hoop dat het om alle twee de redenen gaat. Mijn hart deed raar, mijn buik trok samen, kan het niet helpen. Je doet me wat gek meisje, mijn maatje!
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
