Gulzigheid staat toch een beetje synoniem met je kindertijd. Teveel snoep tegelijkertijd eten zodat je er achteraf ziek van wordt. En natuurlijk blijft er dan ook geen snoep meer over voor de de rest van de week. Ondanks de waarschuwingen van de mama. Gewoon smullen en smikkelen. Nadenken is voor later. Met het volwassen worden, zijn de meeste mensen beredeneerder. Ze denken aan gevolgen, aan morgen. Sommigen zelfs aan punten die ze binnenspelen...of kwijtspelen bij moeder de vrouw.
Buurjongen wil niet graag volwassen worden. Buurjongen kan zich nog altijd smijten op een grote zak paprikachips. Waarom zou die niet in een keer leeg mogen? Of een pak negerzoenen? En als alles op is, kun je als volwassene toch nog zelf naar de winkel gaan voor een nieuwe lading? Achteraf wat kilo's erbij of toch een beetje last van de maag? Het heeft toch gesmaakt. Basta! Het geweten moet zich maar zorgen maken over belangrijkere zaken.
Maar gulzig zijn, kan je natuurlijk op veel manieren. Gulzig uitgaan! Gulzig plezier willen maken, je helemaal laten gaan. Zonder zorgen. Gulzig in de alcohol. Een volgende sigaret, hoezo stoppen? Te weinig slaap en een houten kop? Dat zien we morgen dan weer wel.
Gulzig zijn is misschien geen hoofdzonde, maar een deugd? Mijn sterrebeeld maakt me wijs dat ik gulzig ben. Dat ik constant op zoek ben naar nieuwe dingen, andere belevenissen, dat ik van zoveel mogelijk wil proeven. En wie ben ik om de sterren tegen te spreken?
Het leven is zo boeiend. Zoveel interessante mensen op deze aardbol. Waarom ons dan zo afschermen en ons terugtrekken in onze veilige cocon? Ik wil jou doorgronden omdat ik je fantastisch vind. Die 'way of life', die steelse dan weer hongerige blik, die visie op het leven van alledag. Ja buurmeisje, dit is al eens gezegd. Maar waarom niet herhalen? Overal lopen speciale mensen rond. En zijn er speciale plekjes. Soms nog geen kilometer ver. Ze zijn er om ontdekt te worden.
Relaties, waarden, normen, de verwachtingen van de maatschappij, het zijn stuk voor stuk positieve zaken. Maar toch zijn ze soms beperkend in plaats van verrijkend. Want sommige dingen horen niet of mogen niet, zoals een ganse zak chips ineens opeten. Maar die fijne conversaties, onvergetelijke momenten, die speciale mensen, ze hebben dan toch maar gesmaakt. De wereld is zo groot. Leef je leven, ontdek die plekjes, die mensen en word zo zelf de moeite om ontdekt te worden. Nu ik erover nadenk, deze laatste zin vind ik echt wel goed gevonden van mezelf.
Buurjongen denkt af en toe eens na! Over de dingen des levens. Zomaar! Dat zouden meer mensen moeten doen. Het doet geen zeer en van tijd tot wat zelfreflectie, er is nog nooit iemand van doodgegaan. Vlak voor je doodgaat denkt een mens trouwens ook veel na. Zo ongeveer gelijktijdig met die film van je leven die ze dan in de zalen spelen. Hoe ik dat weet? Ik weet het!
Als je een bekende kop hebt of al eens iets gepresteerd hebt (die twee gaan niet noodzakelijk samen) dan placht men zulke zaken weleens te vragen in een interview. Af en toe levert het zelfs leuke invalshoeken of interessante opinies op. Uiteraard is het af en toe ook een gedurfde of bijzondere uitspraak om het verhaal en de verkoop te voeden, maar toch. Het leest wel, zo de mening van anderen over de grote en kleine zaken die een mens al eens tegenkomt.
De mening van Jan met de Pet in de straat zal soms even interessant zijn...maar er wordt simpelweg niet achter gevraagd. Soms heeft Jan ook niet direct een mening. En die Jan vindt dat niet erg. Slapen, eten, drinken, sex als ie geluk heeft en gewoon degelijk presteren op het werk. Het leven moet niet ingewikkeld zijn om ervan te genieten. Zalig eigenlijk.
Maar buurjongen is een denker. Er zijn nu wel mensen die meer presteren en een bekendere kop hebben dan hem. Tia kan nu eenmaal hoger springen en aan Idool weigert hij halsstarrig mee te doen. Dus zijn mening wordt niet altijd gevraagd. Een interview met buurmeisje onder een boom in een godverlaten bos, dat lijkt me wel wat. Inclusief fotosessie! Waauw!
Maar omdat een mens soms geduld moet oefenen, dan toch maar eerst het vraaggesprek op deze blog! Exclusief! Gratis!
Heeft de goedlachse buurjongen zeven hoofdzonden? Natuurlijk en waarschijnlijk niet van de minste ook! In ware Humo-stijl zal u ze hier leren kennen.
Een lijstje met tien dingen die je nog wil verwezenlijken dit leven. Een rare vraag! De start van de metamorfose. De automatische piloot een tik tegen het hoofd gegeven?
Ik herinner me nog de eerste knuffel, hij wilde een kuise zoen op de wang geven. Zij op haar hoede, dit was zo raar. Later de intens zachte kus op de mond, allebei worstelend, maar niet op die manier, maar om de manieren te houden. Seconde per seconde, zo bewust die voorbeeldige kus. Zij een onverwachte bekentenis over een wel erg goede vriendin, nog meer intense knuffels aan zee. Voorbeeldig eigenlijk.
Maanden later vierde de passie hoogtij. Altijd al latent aanwezig? Ook een mooi woord. En je kan er mensen zonder al teveel taalkennis toch minstens een halve seconde mee imponeren.
Puberaal gestoei in een aangedampte wagen. Schedenzennis in de openlucht. Verrassend lekker...en spannend! Onverwachte geilheid met een concert op de achtergrond. Het kantoor zal nooit meer hetzelfde zijn. Vive ma Liberté!
Geen kuise zoen, maar hongerige ogen.
Ze speelt met haar borsten. Eerst beetje onzekere blik, dan zwoel wegdraaiende ogen. Ze laat zich gaan in haar nieuwe Marlies.
Verstand op nul. Ik geef me over. Zij doet de temperatuur stijgen. Ze maakt me gek, uitermate geil zelfs. Al kussend verken ik haar lichaam. Mijn handen kneden haar borsten. Mijn tong glijdt langs haar lippen, zoekend naar haar warmste plekje. Dan zachtjes, dan weer wild, op mijn knieën wil ik haar blijven beminnen. Minutenlang, haar handen door mijn haar, happend naar adem, wil ze dat dit blijft duren...
Vrijend op een zondagochtend. Klinkt aangenaam. Beetje zoals een nummer van Clouseau of Borsato. De brave huismoeders dromen weg. Zij en ik, all the way. Zovele babbels, maar houdt ze nu van rustig en teder of wild, ontstuimig en hard? Zachtjes komen we samen, diepe blik van verstandhouding, zachtjes deinen, zachtjesaan sneller, blik op oneindig, we geven ons over. Diep, wild, hongerig, heet...
Ochtendmensen, nachtraven, zwartkijkers, eeuwige optimisten. Je hebt mensen in alle soorten en maten en gelukkig maar. Persoonlijk prefereer ik de nacht. The stars come out at night. Hangend aan een toog naar keuze. De bardame luistert ongetwijfeld stiekem mee, maar wat dan nog. In het laat van de nacht, bij een drankje en een gesprekspartner die al dan niet reeds in benevelde toestand verkeert. Geen besef van uur, tijd of plaats. De nacht tikt, de ochtend nadert, maar wat dan nog. Soms is de zon al daar. Of de commerçanten van de rommelmarkt...
Op dat soort momenten is al menig mooi idee gevormd. Het leven is aan de durvers. 'Think outside the box' zeggen ze dan in een saaie vergaderruimte waar de creativiteit op commando moet worden uitgebraakt. Laat die mensen de wereld verkennen! Zet ze in groepjes van twee in een bruine kroeg met een Leffe voor hun neus. In het begin zullen ze wel wat onwennig zijn, die serieuze mensen komen wellicht niet elke dag zomaar uit hun doos, hun biotoop van das met hemd, zakenlunch en het nieuws op één.
Filosoferen over politiek, liefde, geld of seks. Wedden dat de andere zielsverwanten aan de toog hun oren spitsen? Sommigen zullen zelfs mee willen discussiëren. Deze nachtraaf strijkt met plezier ook neer aan een toog naar keuze. Niet helemaal gepland. Die avondjes overkomen je. Het wordt laat, het gezelschap is aangenaam en uiteraard spreek je af voor een volgende keer. Filosofie ten top. Niet die filosofie van Plato-projecties...of was dat toch die andere? Niet die wijsheid uit de boeken? Neen, gewoon late-night redeneringen van jij en ik. Zit veel waarheid in hoor, wees maar gerust!
Think outside the box! Zo heb ik ooit aan de toog het eerste gesprek aangegaan over de overname van een voetbalploeg. En wat te denken van de meest bizarre, maar niet onhaalbare job-wendingen of reisbestemmingen. Ooit al eens om 3u 's nachts naar de kust vertrokken?
Met jou naar de sterren gekeken. Het was al veel te laat, maar toch nemen we de tijd. Erotiek pur sang op die bijzondere plaats. Onvergetelijk, daar zijn we toch van overtuigd? Theelichtjes in de nacht. Twee toogpartners die durven. Everything is average nowadays! Niet bij hen. Zij denken outside the box. Een evenwichtsoefening in combinatie met het echte leven. Een echt leven dat hen 's morgens op het werk verwacht, maar de tooggesprekken gaan zo diep.
Mooi het leven is mooi! Alles zit een beetje mee, het regent niet, een mens gaat er iets steviger door stappen, hoofd letterlijk een beetje meer in de wolken. De juiste vibe!
's Avonds een bezoekje aan het kerkhof. Mensen verklaren buurjongen vaak voor gek. Hij komt er graag. Hij komt er een beetje tot rust. Misschien een beetje te verklaren door zijn voorliefde voor de heimwee en de melancholie? Of zijn er gewoon in de rest van de wereld te weinig plekjes om tot rust te komen? Onthaasten hoeft niet altijd in de sauna of in een wonderschoon bos, waarom niet mijmeren op een plek als deze? Even stilstaan bij het hoe en waarom. De toekomst en het verleden, de mooie verwachtingen en de nog mooiere herinneringen.
Zelf wil hij uiteraard een indrukwekkende begrafenis. Een laatste optreden voor The final curtain. Muziek die recht naar het hart gaat, positieve teksten en hopelijk een beetje veel volk. En natuurlijk nog een mooie zerk. Liefst niet gecremeerd, dan krijg je slechts zo'n klein vakje in de muur. Ik wil meer!
Langs de paadjes stapt hij verder. Vroeger gingen enkel oude mensen dood. Nu verraden de jaartallen op de zerken dat het leven net iets ingewikkelder in elkaar zit. Het verkeer, de prestatiedruk, stress en veel vervelende ziektes... Een mens wordt natuurlijk ook zelf ouder, leeftijd is relatief. En kiezen we voor kwaliteit of kwantiteit?
Veel bekende mensen. Herkenbare gezichten! Goede vrienden of vage kennissen, maar ze zijn bekend. Gelukkig dat we in de juiste vibe zitten. We houden het goed gevoel vast, af en toe staan we stil. Het is niet slecht om af en toe eens bij iets of iemand stil te staan.
Stel je voor dat het hier en nu gedaan moest zijn. Zelfs geen tijd meer om die indrukwekkende begrafenis te regelen. Wat een zonde...een doodzonde.
Dus bij deze een oproep. Steek dat hoofd in de wolken. Doe eens gek. Schedenzennis of niet! Bomvolle agenda of niet? De wekker zal wel terug opspringen na de 'snooze'. En wees niet bang om af en toe eens stil te staan, voor je helemaal stil valt.
net teveel alcohol om voor rede vatbaar te zijn, net iets teveel toevallige aanrakingen, net iets te laat om door de nacht naar huis te keren
zonder woorden neemt hij haar bij de hand en leidt hij haar naar het bed. Zij met verwonderde, hij met rustige vastberaden blik. Kledingstuk na kledingstuk kleedt hij haar uit. Zij voelt de spanning, is bijna naakt, haar lichaam trilt een beetje, licht onzekere blik. Het sjaaltje verbindt haar hand met het bed.
Twee handen zachtjes heen en weer, dan de beloofde blinddoek. Schakel een zintuig uit en de andere steken een tandje bij. De muziek speelt, ze zeggen geen van beiden iets. De massage olie laat haar lichaam glinsteren, net zoals haar ogen ongetwijfeld doen. Dan een eerste diepe kus terwijl zijn handen haar borsten stevig in bedwang houden. Zij kan geen kant uit, hij dus toch wat dominant, zij wil geen kant uit.
Hij spreidt haar benen lichtjes, voorzichtige kus, diepe zucht, heftig gelik, zonder woorden langs haar lippen, warme gloed, zonder woorden gaan ze door, en door, alle zintuigen op scherp, twee vingers tasten af, haar mond zoekt...en vindt, maar zonder woorden, enkel de muziek speelt en speelt..;zoals zij...heftig gelik, dichter bij elkaar, zweterige lijven, het sjaaltje sneuvelt, zij grijpt zijn kontje, nagels vol passie, geen controle of ratio, zweterige lijven, heftig gelik...
zonder woorden onder het dons, dichterbij elkaar dan ooit, tot de ochtendzon hen wekt, heftig gelik, passionele kus, ontbijt op bed.
Geen politiek gezever, daar doen we niet aan mee! Politiek is voor velen een spel of een hobby en voor anderen dan weer puur geldgewin. We liggen niet wakker van hun beweegredenen. Ieder zijn ding. Een mens mag niet te snel oordelen en de beste stuurlui blablabla...
De groene plastrons uit het Eiland zijn toch legendarisch? Een beetje zoals 'in de poep' en 'Mogen we even binnenkomen'. Maar we verkiezen vandaag de groene plastrons, de geheime bijeenkomsten op het dak. 1 keer per jaar tegendraads doen, iets spannends, rebelleren, iets wat niemand zou vermoeden of denken. Je zou het de kleinburgerlijke types van het Eiland niet aangeven. Zo zie je maar, een mens mag niet te snel oordelen.
In ieder van ons zal ergens wel een stukje rebellie of anarchie schuilen? Bij de ene zit het al wat dieper verborgen dan bij de ander. Soms zal het nooit komen bovendrijven, soms misschien wat teveel.
Soms zie ik de duffe koppels in de winkelstraat. De levensmoeheid straalt eraf, maar wie weet wat doen zij na dat winkelen. Een parenclub of parachutespringen? Of beiden? Een mens mag niet te snel oordelen.
Ieder leeft zijn leven, dikwijls te vaak volgens het verwachtingspatroon van de rol die hij of zij speelt. Misschien toch maar naar Amerika verhuizen? Elke twee jaar in een andere staat vertoeven. Nieuwe start, blanco blad, geen verwachtingen. Alhoewel dat volgens de filosofie niet helemaal juist is zeker? Want ook van de onbekende nieuwe hebben ze verwachtingen? Een beetje zoals Watzlawik zei ; je kan niet niet communiceren. Of zoals Rick De Leeuw vroeg ; heeft elke vraag een antwoord? Of is de vraag genoeg? Toch maar hier in Belgenland blijven. Een landje waar het weer slecht is en de vrouwen snel kunnen lopen en hoog kunnen springen.
We hadden dan wel geen groene das en we kropen niet op een dak, maar dat zou wel een optie geweest kunnen zijn. Wij gingen stiekem naar zee of ontelbare keren naar het bos. Een ontbijt in het park of onaangekondigd op het kasteel. Soms met, soms zonder slipje, dat is eigenlijk veel spannender dan een groene das. Zo zie je maar, saaie manager en voorbeeldige therapeute...een mens mag niet te snel oordelen!
Zo zijn we eigenlijk beide wel een beetje. Voorbeeldige mensen, alles normaal, maar diep vanbinnen toch niet gewoon. Stille waters hebben diepe gronden. Alweer een huizenhoog cliché, maar een waarheid als een koe zeker? Bliksemschichten, donderslagen, juist bij hen, bij diegenen waar je het niet van verwacht.
Af en toe licht ze een tipje van de sluier. Duikt ze zonder slipje op. Krijg ik sms'en als zij in een bad vol bubbels zit en haar handen onder water verdwijnen. Vertelt ze me over escapades met een goede vriendin. Buurjongen wordt op zo'n momenten een beetje gekker dan hij al is. Fantasieën duiken op, worden in gedachten (her)beleefd. Soms laat ze zich gaan, dan weer niet. Soms voorzichtig weer wel...
En dan is ze weer een stil water, zonder rimpels of verhalen...maar ze is er wel, die onderstroom. We weten, we voelen het, we verraden het soms met die blik in onze ogen.
Haar dromen, verlangens en fantasieën, misschien laat na dit stukje te lezen wel meer zien dan een tipje van de sluier. Gunt ze me de details. Spreekt haar beschrijven van hoe zij het al beleefde in haar dromen meer dan boekdelen. En maakt ze me zo weer gek...zo gek.
Buurjongen schrijft heel graag, maar leest nog liever. Geen waargebeurde epossen of thrillers met een moordcomplot, maar liever het leven zoals het is, bij de buren, in haar hoofd, op het kasteel after midnight.
Met of zonder ontbijt...ik wil je proeven, alweer, keer op keer, meer en meer...
het mysterie is ontsluierd, maar het verhaal gaat verder...
Ontbijt op bed, altijd leuk!
Dan terug naar het feestje met Tom Waits, Nick Cave, Johnny Walker en buurmeisje.
Als de nacht valt, gelden andere wetten. Het duister geef je een gevoel dat je niet gezien wordt, dat er meer kan. Een rustig gevoel. Het donker maakt alles een beetje mysterieuzer, spannender. Je begint bijna automatisch al een beetje te fluisteren. Ik ben verliefd op de nacht.
Het is al donker als ik op het kasteel arriveer. Zij in sexy jurkje. Ongetwijfeld pikante lingerie...of toch tenminste in mijn fantasie. Hij in casual jeans en strakke boxer. Een wandeling langs de vijver, twee schimmen door de nacht. Twee zieltjes komen tot rust.
Eens binnen zorgt zij voor glazen, ijsblokjes en muziek. Zonder woorden bekleedt hij de kamer met kaarsjes. De lichtjes dansen in het donker. Een streepje schijn op haar gezicht. Dicht bij elkaar, klinkend op het maatjes zijn, Tom doet zijn verhaal over Marta, af en toe een stilte, maar geen vervelende, gewoon even stil, samen genietend van de nacht, hangend in de zetel, nippend van ons glas. Licht in ons hoofd, niet enkel van de drank.
De kaarsjes in de schemering, onze beide gezichten slechts af en toe verlicht. Dan een zachte kus bijna uit het niets. Zachtjes onze lippen, we laten niet meer los. Ingehouden goesting, vannacht wordt alles anders. Vier handen op de tast, twee brandende lichamen. Dominante hij aan het commando, zij geeft zich over, laat zich gewillig gaan. Zijn lippen kussen langzaam elk plekje van haar lijf. Het jurkje is al even verdwenen, zij slaakt een zucht en rekt zich uit. Haar lijf nu alert op elke aanraking van een zachte hand of een speelse tong. Dit voelt vertrouwd, zo lekker en fijn. Het ritme nu een tempo hoger, verstand op nul, geniet nu maar. De spanning stijgt, ze gaan ervoor, kronkelende lijven, dansende lichtjes, mompelende tom, zij meer en meer in extase, zoals in haar fantasie, toen zijn handen en zijn tong al haar favoriete plekjes vonden...en vonden...en vonden...
Hartslag omhoog, blik op oneindig, krampachtig vastknijpen in de lakens, warme gloed, dit voelt zo goed. Intense kus, zachte knuffel, samen door de nacht, de theelichtjes gaan mee slapen...Tom trekt de deur wel achter zich dicht.
Hij maakt haar strelend wakker, de honger nog niet gestild, een kus en de passie laait alweer op, vandaag zegt niemand stop!
Clichés zijn er om bevestigd te worden. We doen soms erg hard ons best om ze te ontkrachten maar toch. Clichés worden niet zomaar clichés. Clichés bevatten meestal waarheden als hele weien koeien. En die zekerheden zijn zo slecht nog niet. Het biedt enige houvast, wat niet wegneemt dat we af en toe ook verrast kunnen en willen worden als de logische gevolgtrekking een keertje niet gevolgd wordt.
Mannen denken maar aan 1 ding en vragen nooit naar de weg. Dat laatste is anno 2008 met de intrede van de gps niet echt meer nodig. Vrouwen hoeven dus ook niet meer te leren kaartlezen. Nu enkel die Antwerpenaren nog van hun betweterij afhelpen.
Dat mannen maar aan 1 ding denken, klopt uiteraard. Misschien morgen toch nog het verslagje schrijven van het feestje dat dit weekend plaatsvond...in mijn hoofd. Tom Waits was er, Nick Cave ook, Johnny Walker kwam later, maar het was een fijne avond. En uiteraard was zij er ook. Als enige vrouw in het gezelschap kreeg ze heel wat aandacht en naarmate de avond vorderde werd het moeilijker om het cliché te blijven ontkrachten. Hoe het is afgelopen kan u in een volgende bijdrage ontdekken...
It's lonely at the top! Nog zo'n cliché. Het blijkt alweer te kloppen. Want hoe graag je ook tussen de mensen staat, je hoort er nooit echt bij. Er zijn nu eenmaal dingen die 'the top' niet hoort te weten. Roddels, achterklap, het is eigenlijk niet zo erg als de woorden klinken maar toch. Een massa goede bedoelingen zal nooit voor iedereen goed uitkomen. Dat weet je zo. Je doet je best en met een ploeg van fijne collega's valt dit allemaal best mee. Van tijd tot tijd...
Maar toch is het waar het is eenzaam daarvanboven.
Je bent immers onfeilbaar of moet toch doen alsof. Fouten maken mag je niet. Je hebt alles onder controle ook al is er onzekerheid troef. Je wil de dingen van de daken schreeuwen, maar discretie gaat nog steeds voorop. Een persoonlijk leven hou je buiten de muren, want het maakt je kwetsbaar. Kwetsbaar voor aanvallen van de beste stuurlui. Kwetsbaarheid, menselijkheid is de manager vreemd, dat hoort erbij, net als de das en het apart bureau.
Gelukkig verscheen zij. Even kwetsbaar, even gek doen. Samen aan de top, een machtig gevoel. Partners in crime! We planten onze vlag van avontuur, van blinkende oogjes in een veel te serieuze wereld. We kleuren in onze eigen tinten, af en toe buiten de lijntjes, maar wie maalt erom?
Over clichés moet je niet teveel nadenken, ze zijn wat ze zijn en tevens moeilijk te ontkrachten. Dus denken we maar terug aan iets anders, buurjongen is mannelijk dus u weet nu waaraan.
yes yes yes, ze mist mij ook! Na een avondje op de kermis ben ik nu stiekem toch alweer als een kind zo blij!
Misschien dat ze vandaag deze blog al ontdekt. De twee tips en google leiden haar naar hier...of niet? Zou ze puzzelkwaliteiten hebben?
Ze heeft zoveel andere kwaliteiten. Nooit echt goed over nagedacht dewelke. Buurmeisje overkwam mij gewoon. Ze is verstandig en lief. Ze is bescheiden, maar toch niet te. Ze is mooi, maar dat laat ze soms te weinig zien. Soms zie ik in haar een femme fatale. Blik opzij, trek van haar sigaret, best stoere blik en dito boots, maar zo is ze niet. Maar ze zou mogen van mij. Ze is gek, en dat vind ik geweldig. Ze kan luisteren en dat is uitzonderlijk. Ze is mijn buurmeisje, maatje voor altijd!
Benieuwd naar hoe ze reageert! Verstand bij het werk, vergeet het maar. Managersmeeting vergeet het even, het gebeurt niet in de vergaderzaal, het echte leven!
Al weleens doorgestuurd, maar het hoort wel bij de stemming van de dag! Geen blog of column, kortverhaal of cursiefje, maar een portie poëzie, fris van 't vat!
Kasteelprinses
Goede voornemens, maar toch foute gedachten the mind is willing, but the flesh, yes you know...
Avondje op café, genoeg drank en plezier voor twee Kilometers uit elkaar, onbewust toch verbonden Een volgende ronde, we zeggen niet neen
Zelfbewust, zelfvertrouwen, we voelen ons goed en we gaan ervoor Dansend door de nacht intense kracht
Een verrast gezicht na een onverwacht bericht Ben je nu al weg? Apotheose op 't kasteel Weten zij veel
Alcohol verdrinkt de ratio Uitdagende blikken, nog meer emo Het rode kleedje raakt de grond Absoluut voorzichtig, je lippen, je mond Je zachte lichaam, warme blik
Jij en ik dansend door de nacht, intense kracht Enkel nog in lingerie
Vannacht heerst de fantasie tussen jou en mij Genieten doe je toch niet met mate? Zeker wij niet, vannacht hier op 't kasteel Maar weet de rest van de wereld veel...
Een groot filosoof is er aan mij niet verloren gegaan. Wat niet wil zeggen dat er af en toe niet wordt nagedacht over de dingen des levens. We schrijven daar dan ook af en toe een tekstje over. Meestal doet buurjongen dat als ie zich niet zo prettig voelt. Geen betere inspiratie dan 'la tristesse'. In deze blog-reeks merk je ook dat we niet vies zijn van een geleende strofe of een treffend citaat. 'We are all living in the gutter, but some of us are looking at the stars'. Wie de auteur ervan kent, mag het doorspelen. Buurjongen zal een mooie prijs voorzien voor de eerste!
Een mens leeft van tegenstellingen. De afdaling komt pas na de beklimming. Je smaakt en geniet pas van het lekkere zoet als je weet dat het ook zuur had kunnen zijn. In de wereld van vandaag hechten we soms meer belang aan de grootte van ons plasma-scherm dan aan die andere levensbelangrijke zaken. Je ondervindt het belang van een goede gezondheid als je in het ziekenhuis ligt. Je huilt bij een plots afscheid terwijl we voorheen nooit lachten om het leven.
De Pieken en Dalen hebben elkaar nodig. Zo versterken ze hun impact. Na een rotperiode helemaal uit de bol gaan en je zorgen vergeten. Dat geeft een extra dimensie. Of andersom. Na een wandeling op wolkjes plots weer met beide voeten op de grond worden gezet door een droge mededeling of een stomme ruzie. Contrasterende gevoelens. Daarom wil ik ook niet voortkabbelen of zomaar cruisen op de snelweg aan 120km/uur. Altijd rechtdoor. Geen bochten of pieken of dalen die elkaar versterken. Gewoon rechtdoor, immer gerade aus! Het middenbaanvak weet je wel.
Dit weekend was een fijne tijd. Muziek, cocktails en fijne mensen om je heen. Een eindeloze nacht zonder zorgen, zoals halfweg jaren '90, zonder zorgen, op weg naar morgen. Op maandag een kater zonder woorden, eentje met een priemende blik en koude woorden. Het is niet fijn vertoeven in het dal! Een halve minuut lang verlang ik naar het cruisen op de snelweg.
Vrijdag geef ik buurmeisje weer een tip tot het vinden van de schat. Zit zij in een dal of op een piek? Kiest zij voor onbekende wegen of volgt ze toch haar verstand met ingebouwde gps? Dit stukje kan blijven duren. De tristesse doet haar werk. Ik snap ze goed, de mensen die vertrekken met de noorderzon. Weg van hun 'relatie', de verplichtingen en de 'job van hun leven', het zijn zoals je bent, zoals je bent voor hen. L'enfer c'est les autres, alweer een citaat. Voorlopig toch maar niet. Misschien leidt dit dal mij naar een berg met bovenop een uitgeverij voor het bundelen van de buurjongen-verhalen. Wordt vervolgd!
We willen allemaal graag gezien worden. Sommigen durven nogal eens te proclameren dat ze 'hen maar moeten nemen zoals ze zijn', maar toch, over het algemeen... Graag gezien worden streelt onze ijdelheid, ons ego! Misschien dat er daarom ook zoveel relaties stranden? Wie zegt er immers neen tegen extra aandacht? Tegen een blik van respect, van bewondering of tegen een complimentje tussendoor? En dan staat de deur op een kier voor meer? Of voor reflectie over de eigen, misschien niet meer zo geweldige, relatie?
Nu ben ik zelf het soort rare mens dat een relatie niet vanzelfsprekend als het middelpunt van het bestaan aanziet. Uiteraard kan het een belangrijke pijler zijn, maar de wereld zal heus wel blijven draaien zonder zeker? Alle respect trouwens voor die aandoenlijk mooie koppels die 50, 60 of zoals mijn grootouders die zelfs 65 jaar getrouwd zijn. Onvoorstelbaar mooi die band. Maar ook zij zullen ooit wel getwijfeld of verlangd hebben.
'Because it's all just a game, we just want to be loved', dhr. Kravitz Lenny heeft er een mooi liedje over geschreven. Vooral dat ie het woord 'game' gebruikt, ja daar kan ik me met al mijn relativeringsvermogen wel een beetje in vinden. Voor de rest zijn alle overeenkomsten tussen hem en mij ver te zoeken zowel qua uiterlijk, zangtalent en bankrekening.
Ik mis haar en dat is raar. Want ik heb een relatie en dan hoor je andere vrouwen niet te missen. Nu doe ik waarschijnlijk wel meer dingen die niet horen, maar ja. Maar buurjongen mist haar dus. Niet de uiterst passionele verwennerijen die we al eerder beschreven (mwa misschien een beetje wel), maar gewoon ; ik mis haar. Even een korte babbel, een blik van begrip. Even weten hoe het met haar gaat. Hopelijk goed. Gewoon polsen hoe ze zich voelt en of ze nog leuke plannen heeft voor deze vakantieperiode. En of ze nu al naakt gezwommen heeft in haar zwembad. En natuurlijk wil ik te weten komen of ze mij ook beetje mist en deze buurjongen nog een beetje graag ziet. Dat verdomde ego weet je wel.
Eindelijk zien we elkaar weer, zoveel te vertellen, maar ook de stiltes die helemaal niet vervelend aanvoelen, de 'goesting' om elkander urenlang vast te pakken, een opzwepende kus uit te wisselen, ...
Zij en ik weten wat er gaat gebeuren na dit avondje uit, na het klinken op het terras, indringende blikken kruisen elkaar, de voorzichtige kus mondt uit in passioneel verdrinken. Allebei vanavond in the underground.
Zonder woorden maar met sprekende ogen kleed ik haar langzaam uit, de ietwat verlegen blik maakt snel plaats voor een gevoel van vertrouwen, van benieuwd wat gaat komen. Het opdrachtje van de nieuwe lingerie heeft ze perfect uitgevoerd, dat ze het net vandaag draagt, is uiteraard geen toeval. Onze adem stokt, ons hart klopt, net iets sneller...
Geen sjaaltje, maar een echte blinddoek voor haar. Voorzichtig kus ik haar over ganse lichaam, mijn handen strelen zachtjes door haar haren, langs haar hals, haar handen zoeken, mijn lippen ook...
Een eerste kus op haar mond, op haar voorhoofd, haar hals, haar oren... Buurjongen leidt haar voor zich uit. Het nieuwe sexy bh'tje sneuvelt, dicht tegen elkaar aan, mijn handen rond haar o zo gevoelige borsten, strelingen, zachtjes kneden, kussen in haar nek, onze onderlichamen stevig tegen elkaar gedrukt, haar tepels extra op hun hoede...Ze draait zich om, zoekt blindelings mijn mond, grijpt naar het kontje van de buurjongen en slaakt een eerste diepe zucht...
Alle remmen los, door het lint, we geven ons over aan de fantasie en laten ons gaan. Geen schroom, geen ratio, maar passie en lust zoals de saaie manager en het doodbrave buurmeisje nog nooit durfden beleven, grenzen verkennen, fantasieën worden werkelijkheid.
Twee lichamen dicht tegen elkaar, slurpend van bailey's met ijs, ondeugende en warme blikken naar elkaar, een gevoel van welbehagen...dit was waauw en zoveel meer...
Het glas terug terzijde...we willen meer, nu zonder blinddoek, gulzig, ongeremd, verliefd!
Op de warmste dag van het jaar houden we het al tien dagen uit! Buurmeisje en Buurjongen hebben al tien dagen geen noemenswaardig contact meer. Om de storm in het hoofd te laten luwen. En mede door deze 'Letters' lukt dat best aardig.
Op een zwoele, hete zomerdag verlangt een mens naar verkoelende waters, sangria met vers fruit en zalig nietsdoen. De spannende erotiek zou ik persoonlijk bewaren tot bij het losbarsten van het onweer op het einde van de dag.
Zij en ik zouden alleen maar slechte sex hebben. Deze uitspraak werd een statement en uiteindelijk ook de ondertitel van deze reeks. Want een saaie manager en een doodbrave therapeute zouden toch nooit in staat zijn om al passioneel vrijend samen de sterren van de hemel naar beneden te laten komen? Om samen voetje voor voetje de diepere gronden van hun fantasie af te tasten? Om met hun tweetjes intens meer en meer genot na streven. Om elkaar bij het handje te houden in een experimenteerdrang met blinkende, stoute oogjes?
De 'slechte sex' werd een stopwoord voor als de gesprekken de verkeerde richting uitgingen. Of net niet, werd het zo juist meer een 'teaser'?
In de Joepi raadt de lezersrubriek aan om voorzichtig met seks om te gaan. Het te reserveren voor speciale personen. Het is geen spelletje, maar iets doodserieus. De Flair durft het wel al eens te hebben over eigen genot, over experimentjes, over njammie. Lezeressen van Libelle blijken het niet meer te doen want de lezersrubriek heeft het daar over een heel pak andere, niet noemenswaardige want te saaie, onderwerpen.
Ondanks de goeie voornemens wil ik het buurmeisje nog altijd gek maken. Joepi-gewijs is zij een speciale persoon en à la Flair mijmer ik terug over die keren dat we heel dicht bij elkaar waren. Op al die onverwachte plekjes en momenten.
In mijn fantasie maak ik haar helemaal gek. Voor we elkaar terugzien plaag ik haar met stoute opdrachtjes. Ik vraag om een mailtje waarin ze beschrijft hoe ze zichzelf verwent en wat er dan allemaal in haar hoofdje omgaat. Ze moet op pad voor dat mooie stijlvolle lingeriesetje, dat net iets gewaagder is dan het vorige. Buurjongen verwacht een lijstje met allerlei zaken en situaties van Hot en Not van haar. En heel misschien daag ik haar (weer) uit om een dagje zonder slipje door het leven te dartelen. Of ze dat stukje ondergoed dan ergens stiekem voor mij achterlaat als bewijs? Het is misschien wel een ideetje...
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
