Het slechte nieuws wordt de kamer ingeslingerd, de protagonist verstijft, blik op oneindig, camera zoomt in, beeld stopt, dramatisch muziekje start op en de aftiteling loopt. De kijker is mee in het verhaal en wil uiteraard niets liever dan het vervolg te weten komen. Zo staat in het grote soap-kookboek de cliffhanger theoretisch voorgesteld. Mooi verpakt. Net zoals de reclame van de meubelgigant die drie seconden later de huiskamer vult. Vreemde marketing, maar dit geheel terzijde.
Er is geen goede manier om slecht nieuws te brengen. Wat al die mooie managers-opleidingen ook mogen beweren. Hoezeer je als hulpverlener, leidinggevende of wat dan ook je best doet. Je kan slecht nieuws niet beter maken. Je hebt er geen bal aan als de boodschap voorzichtig wordt overgemaakt. Het heeft geen belang. Punt uit! Of je slecht nieuws nog slechter kan maken door het nogal bot te brengen, daar valt over te discussiëren, maar dat gaan we hier niet doen.
20 oktober, toch al weer even geleden. Drie mannen die het voor een keertje niet over voetbal of seks hebben. Een slecht-nieuws gesprek op de gang.
De blik misschien heel even op oneindig, maar het beeld stopte niet. De wereld bleef gewoon draaien. Er was geen aftiteling, laat staan een vrolijke commercial die je even aan positieve dingen deed denken. Aan Center Parcs of cholesterolverlagende drankjes.
Was het minder goede nieuws goed verpakt? Niet direct zou ik zo zeggen. Deze buurjongen had ook eigenlijk niet in de gaten dat het om belangrijk nieuws ging. Maar zoals ik al zei in de inleiding, er is geen goede manier. En als die er is, dan valt ze toch in het niets bij de allesoverheersende donderwolk die nadien komt.
Klokslag zeven uur, een blik op de wereld. Een bomaanslag in een land ver weg, politiek gekakel iets dichter bij huis en nog meer van dat gedoe. Heey, en ik dan? Is de stijging van 0.2% van een aandelenkoers dan belangrijker dan ik? Waarom word ik niet vermeld? De wereld blijft dus verder draaien, tot zover de illusie.
Dan toch maar wat beweging in afwachting van het verspreiden van de boodschap. Twintig trappen, verdeeld over twee stukken en dat vermenigvuldigd met zes etages. Zachtjes, niet overhaast. Automaat toch maar links laten liggen. Het zou toch wel op mijn voorhoofd geschreven staan? Heb meelij, pak me vast, spreek me aan, maar het gebeurt niet en buurjongen blijft wandelen. De wereld draait door, voor jezelf en voor de anderen. Je bent gewoon een wandelaar, niets meer, niets minder. Hoeveel trappen we die avond gedaan hebben? Veel, maar niet genoeg om het nieuws te halen.
Dit is alweer even geleden, maar vanochtend dacht ik er weer aan. De enveloppe met de niet te missen aanbieding. Een veel te dure managementopleiding met o.a. het brengen van slecht nieuws. Bullshit! Het slechte nieuws goed verpakken en dan wegwezen? Zo doen ze het soms, het geweten gesust, maar they don't really care. De enveloppe wordt een prop. Yes, van de eerste keer raak!
She came up to me, she said: 'Wanna know a mistery? There's a whole wide world for you to see You're just a player in the game' Well I've nothing left to say Except take the time to ramble In a million different ways There's a million paths to travel And when there's something in the way Take your time please remember There's hope yet in the rain And a voice in distant thunder
Een positieve noot, die moet je verdienen, elke dag!
Hoog tijd voor een middagpauze op een van die miljoenen paadjes...!
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
