De afspraken werden nagekomen. We concentreerden ons beiden op ons eigen leventje. Natuurlijk hielden we sporadisch contact. Over hoe het ging, hoe we ons voelden en welke leuke plannen we nog hadden. Maatjes vergeten elkaar niet zo snel. Onze levens stonden grotendeels op de rails. Alles ging zijn gangetje.
Dan een doordeweekse zaterdagavond. Een gezellige boel in 't café. Elektriciteit! Daar staat ze! Onverwachte ontmoeting. Dansend, lachend, wijntje losjes in de hand. Hartelijke blik. Enthousiaste begroeting, maar niet te. Vlotte babbel alsof ze nooit was weggeweest. Nog een wijntje voor haar, dit voelt goed. We stralen allebei. Dan even terug naar de orde van de dag. Vrienden mag je niet verwaarlozen. Zelfs niet voor maatjes. Vrienden mag je ook niet nieuwsgierig maken. Af en toe vanop een paar meter een schalkse blik. Een warm oogcontact, een beetje uitdagend zelfs of beeld ik me dat maar in?
Toevallig of niet, een kruising aan het toilet, een indringende blik, onverwachte kus, twee seconden, stiekem, coup de foudre. Stout...
De tijd tikt, de nacht verschijnt, de wijn die vloeit. De passie groeit. Elektriciteit. Zou iemand het zien? Zou iemand het voelen? Wij twee absoluut.
Het rode kleedje zoals in zijn gedicht.
Goede voornemens, maar dat is niet makkelijk. Huiswaarts keren is geen optie. De groep wordt kleiner, we verzeilen aan de toog. De laatste ronde, bijna symbolisch. Danger, danger, high voltage, when we touch and when we kiss. Danger, danger.
1 Baileys en 1 wijn. Gesprekken als vanouds. Diepzinnig en soms een beetje gek. Net te dicht bij elkaar om goed te zijn. Danger, danger! Samen de nacht in, al een beetje licht aan de einder. We vechten ertegen, maar winnen niet.
Heftig kussen we elkaar, onze handen graaien wild. Hete lichamen drukken tegen elkaar. Opgekropte passie zoekt haar weg. Opgehitst, bloedgeil. Zij voelt hem diep in zich. Ze genieten van elke seconde. Harder, sneller, alle remmen los, niet meer denken, wild gekreun. Geen spijt, geen verwijt. Op dit uur van de nacht geen passanten. Zij en hem nu even op de golven van een meer dan warm gevoel. Nu samen, nu eerder traagjes, het oogconcact wordt niet meer onderbroken, elke vezel van hun lichaam voelt nu de gloed, de intense aanraking van een speciaal iemand.
Want het komt als je het niet verwacht en er is niets tegen te doen (Rick De Leeuw)
------------------------------------------------
8 weken, 8 maanden, 8 jaar... Dit is geen voorspelling, geen belofte, geen verkeerd voornemen. Het is wat het is of zou zijn of net niet.
Its something unpredictable, but in the end its right, I hope you have the time of your life...
Gisteren zijn we op bedevaart geweest. Niet naar Lourdes, Santiago of Banneux. Neen, het werd een symbolische bedevaart naar onze hoofdstad. Drie uur lang luisterde ik naar de muziek die ik vijftien jaar geleden verwenste. Want zo hoort dat. Als puber hoor je de muziek van je ouders te haten en af te doen als saai gebrom.
Zoveel jaren en wijsheid later werd dit een memorabele avond. Temidden de massa was buurjongen heel alleen. Hij genoot. Af en toe mijmerde hij weg. De oude man vulde de zaal met zijn warme persoonlijkheid en zachte stem. Buurjongen wil ook zo oud worden. In stijl. Met pak en hoed. En wat een bescheidenheid. Het siert een mens. Wat een voorbeeld. Zo wil buurjongen ouder worden. En alhoewel tientallen meters ver, zag hij de lichtjes in zijn ogen. Het heilig vuur! Eigenlijk zag ik ze niet, maar wist ik gewoon dat ze er waren. Waardig ouder worden.
Kippenvel bij heel wat herkenbare melodieën, bij nog meer pakkende teksten. Drie uur lang alleen in de massa met een warm gevoel. Er was geen kampvuur, maar het voelde wel zo.
Bijna symbolisch besloot de man zijn doortocht met een nummer dat hij omschreef als een gebed. Hij sprak het dan ook gewoon uit. Zonder muzikanten. Twee engelen hernamen nadien met de gezongen versie. Een oude man, een microfoon, een zaal onder de indruk en 1 iemand die het moeilijk had.
Dertien jaar na datum hoorde ik dit nummer weer. Buurjongen moest hier zijn vanavond. Een symbolische bedevaart. Een afsluiter? Misschien wel. Sommige dingen moet je plaatsen als een ijkpunt. En als je de dertig gepasseerd bent, dan durf je wel toegeven dat de muziek van je ouders best te smaken valt. Misschien ook een avond om te plaatsen en meer dan ooit te beseffen welke richting je uit wil. Ouder worden, in stijl met de innerlijke rust, met bescheidenheid en het hoogoplaaiend heilig vuur.
Jammer dat jij en jij er niet bij waren...de blog had dan niet nodig geweest, jullie hadden me wel gesnapt!
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
