Van korstjes krijg je borstjes! Over de wetenschappelijke waarde van deze slogan valt te redetwisten, maar het is ook niet waar het om draait!
Buurjongen mijmert even terug naar zijn wonderjaren. De kleine jongen die op een herfstige dag moe, maar voldaan en met vuile kleren van het speelpleintje thuiskomt. Bijna uitgeput, reuzehonger, want tot de avond viel vol overgave gevoetbald alsof het alweer de Europacupfinale betrof.
Snel aan tafel! Bikkebikkebik! Net zoals alle mama's en oma's heeft ook de mama van buurjongen specialiteiten. Bij de bomma waren het de frikandellen (van die platte) en bij de mama ging de voorkeur uit naar de pompoensoep (met balletjes uiteraard) en naar de erwtensoep. Lekker stevige wintersoepjes. En ook die avond na de (gewonnnen, maar dit geheel terzijde) Europacupfinale stond er erwtensoep op het menu. En nog beter, ze had er korstjes bij gebakken. Niet zo van die voorverpakte krokantje balletjes uit de supermarkt, maar echte broodsnippers gebakken in een klein pannetje met wat weinig boter. Een delicatesse! Zonder overdrijven. De korstjes, goudgebakken, maakt de erwtensoep hemels. Buurjongen nam er dan ook zoveel mogelijk. Op het einde van zijn soep waren er nog korstjes over, die waren dan niet meer krokant, maar doordrenkt van de soep, maar nog altijd lekker. Ja, met de korstjes was het feest.
Maar de korstjes vergden extra tijd van de kokende mama. En dus werden ze maar sporadisch klaargemaakt. Misschien maakte dat het ook speciaal? Schaarste doet begeren is het niet?
Zoveel jaren later denk ik nog af en toe aan de korstjes in de erwtensoep. Zelf kan buurjongen de korstjes en de erwtensoep nog altijd niet zo lekker klaarmaken als de mama. En dat is maar goed ook zo.
Maar buurjongen pleit wel voor meer korstjes. Als volwassene kan je zelf je leven bepalen, in handen nemen. Je kan elke dag korstjes in je soep doen. En waarom zouden we dat dan ook niet doen? Al zijn het dan die goedkope voorverpakte uit het warenhuis. Ze geven je soep net dat ietsje meer. Een extraatje waarmee je jezelf verwent. Het kost weinig tijd, noch moeite. De zelfkastijding van de katholieke kerk even terzijde, we mogen onszelf belonen. Mag het iets meer zijn?
In alles wat je doet, maak er iets meer van. Bestel een warme chocomelk mét slagroom! Boek 10 dagen, negen nachten ipv 8 dagen, zeven nachten. Stop die zalige vrijpartij niet voor de plicht die roept, geniet van die extra tien minuten! Eet een hele doos pralines leeg zittend in de koffer van je wagen! Koop dat net te dure setje van Marlies! Nog een laatste rondje op café! Het mag af en toe iets meer zijn. En geniet, en blijf beseffen dat je geniet. Van korstjes, van borstjes of van wat dan ook.
Happy Birthday to the blog, maar dit alweer geheel terzijde...
De wonderjaren van buurjongen spelen zich af in het kleine dorp, de wereld aan zijn voeten, klaar om te veroveren, te ontdekken, om volwassen te worden. We schrijven 1993. Een eerste vriendinnetje een feit, het eerste liefdesverdriet dus ook. Een vlotte chiromeid die al haar signalen in de strijd gooide om op te vallen bij de buurjongen die natuurlijk niets in de gaten had. Jongens en voetbal, je kent dat wel...
Buurjongen was gecharmeerd, maar in al zijn enthousiasme vergat hij toch haar verjaardag. Typisch buurjongen. Misschien daarom dat hij nu meer dan ooit belang wil hechten aan verjaardagen van mensen die hem nauw aan het hart liggen? De liefde ging over, de diepe vriendschap en het respect bleef. Ook al is die nu wat verwaterd, drie kleine kinderen en een carrière weet je wel. Maar toch, die eerste liefde die na al die jaren overwintert...daar zijn we toch een beetje fier op.
Het was ook dat meisje dat me in die zomer begin jaren '90 net zoals mijn vader met Boudewijn De Groot liet kennismaken. Een immense spiegel werd me voorgehouden. En ook dat meisje had gelijk. Buurjongen is een complex geval, maar misschien maakt dat het net ook zo interessant en anders?
En je blijft jezelf verbergen achter die lach op je gezicht En nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht Achter iedere deur die ik opendoe, doe jij een andere deur weer dicht En zo blijf je verborgen, nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht.
Ben je bang voor anderen of voor jezelf misschien? Want je blijft jezelf verbergen achter die lach op je gezicht.
Ze had dus gelijk. De lach, een wapen, een mes met twee kanten, een kwaliteit dat is zeker, maar ook zo vaak een onderwerp van kritiek in de zin van arrogant, te relativerend, minachtend zelfs. En ook al verberg ik me dan, zo is buurjongen niet.
Zoveel zomers later, die van 2009, gaat hij nog eens zwerven. Op een weide niet zo ver van hier. In gedachten verzonken, zijn ziel en gedachten loslatend op muziek, op een levensstijl die niemand hem moet commanderen. See you at the bitter end! Het zal deugd doen, echt deugd. In gedachten bij zichzelf en die grote spiegel. In gedachten dansend met een pak fijne mensen, want het is daar een fijn publiek. Als zij er ook is, wordt het raar. Als ze er niet is, zal ze er toch een beetje zijn. Met of zonder spiegel. Wel met Self Esteem, dat blijft!
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
