Zo zijn we eigenlijk beide wel een beetje. Voorbeeldige mensen, alles normaal, maar diep vanbinnen toch niet gewoon. Stille waters hebben diepe gronden. Alweer een huizenhoog cliché, maar een waarheid als een koe zeker? Bliksemschichten, donderslagen, juist bij hen, bij diegenen waar je het niet van verwacht.
Af en toe licht ze een tipje van de sluier. Duikt ze zonder slipje op. Krijg ik sms'en als zij in een bad vol bubbels zit en haar handen onder water verdwijnen. Vertelt ze me over escapades met een goede vriendin. Buurjongen wordt op zo'n momenten een beetje gekker dan hij al is. Fantasieën duiken op, worden in gedachten (her)beleefd. Soms laat ze zich gaan, dan weer niet. Soms voorzichtig weer wel...
En dan is ze weer een stil water, zonder rimpels of verhalen...maar ze is er wel, die onderstroom. We weten, we voelen het, we verraden het soms met die blik in onze ogen.
Haar dromen, verlangens en fantasieën, misschien laat na dit stukje te lezen wel meer zien dan een tipje van de sluier. Gunt ze me de details. Spreekt haar beschrijven van hoe zij het al beleefde in haar dromen meer dan boekdelen. En maakt ze me zo weer gek...zo gek.
Buurjongen schrijft heel graag, maar leest nog liever. Geen waargebeurde epossen of thrillers met een moordcomplot, maar liever het leven zoals het is, bij de buren, in haar hoofd, op het kasteel after midnight.
Met of zonder ontbijt...ik wil je proeven, alweer, keer op keer, meer en meer...
het mysterie is ontsluierd, maar het verhaal gaat verder...
Ontbijt op bed, altijd leuk!
Dan terug naar het feestje met Tom Waits, Nick Cave, Johnny Walker en buurmeisje.
Als de nacht valt, gelden andere wetten. Het duister geef je een gevoel dat je niet gezien wordt, dat er meer kan. Een rustig gevoel. Het donker maakt alles een beetje mysterieuzer, spannender. Je begint bijna automatisch al een beetje te fluisteren. Ik ben verliefd op de nacht.
Het is al donker als ik op het kasteel arriveer. Zij in sexy jurkje. Ongetwijfeld pikante lingerie...of toch tenminste in mijn fantasie. Hij in casual jeans en strakke boxer. Een wandeling langs de vijver, twee schimmen door de nacht. Twee zieltjes komen tot rust.
Eens binnen zorgt zij voor glazen, ijsblokjes en muziek. Zonder woorden bekleedt hij de kamer met kaarsjes. De lichtjes dansen in het donker. Een streepje schijn op haar gezicht. Dicht bij elkaar, klinkend op het maatjes zijn, Tom doet zijn verhaal over Marta, af en toe een stilte, maar geen vervelende, gewoon even stil, samen genietend van de nacht, hangend in de zetel, nippend van ons glas. Licht in ons hoofd, niet enkel van de drank.
De kaarsjes in de schemering, onze beide gezichten slechts af en toe verlicht. Dan een zachte kus bijna uit het niets. Zachtjes onze lippen, we laten niet meer los. Ingehouden goesting, vannacht wordt alles anders. Vier handen op de tast, twee brandende lichamen. Dominante hij aan het commando, zij geeft zich over, laat zich gewillig gaan. Zijn lippen kussen langzaam elk plekje van haar lijf. Het jurkje is al even verdwenen, zij slaakt een zucht en rekt zich uit. Haar lijf nu alert op elke aanraking van een zachte hand of een speelse tong. Dit voelt vertrouwd, zo lekker en fijn. Het ritme nu een tempo hoger, verstand op nul, geniet nu maar. De spanning stijgt, ze gaan ervoor, kronkelende lijven, dansende lichtjes, mompelende tom, zij meer en meer in extase, zoals in haar fantasie, toen zijn handen en zijn tong al haar favoriete plekjes vonden...en vonden...en vonden...
Hartslag omhoog, blik op oneindig, krampachtig vastknijpen in de lakens, warme gloed, dit voelt zo goed. Intense kus, zachte knuffel, samen door de nacht, de theelichtjes gaan mee slapen...Tom trekt de deur wel achter zich dicht.
Hij maakt haar strelend wakker, de honger nog niet gestild, een kus en de passie laait alweer op, vandaag zegt niemand stop!
Clichés zijn er om bevestigd te worden. We doen soms erg hard ons best om ze te ontkrachten maar toch. Clichés worden niet zomaar clichés. Clichés bevatten meestal waarheden als hele weien koeien. En die zekerheden zijn zo slecht nog niet. Het biedt enige houvast, wat niet wegneemt dat we af en toe ook verrast kunnen en willen worden als de logische gevolgtrekking een keertje niet gevolgd wordt.
Mannen denken maar aan 1 ding en vragen nooit naar de weg. Dat laatste is anno 2008 met de intrede van de gps niet echt meer nodig. Vrouwen hoeven dus ook niet meer te leren kaartlezen. Nu enkel die Antwerpenaren nog van hun betweterij afhelpen.
Dat mannen maar aan 1 ding denken, klopt uiteraard. Misschien morgen toch nog het verslagje schrijven van het feestje dat dit weekend plaatsvond...in mijn hoofd. Tom Waits was er, Nick Cave ook, Johnny Walker kwam later, maar het was een fijne avond. En uiteraard was zij er ook. Als enige vrouw in het gezelschap kreeg ze heel wat aandacht en naarmate de avond vorderde werd het moeilijker om het cliché te blijven ontkrachten. Hoe het is afgelopen kan u in een volgende bijdrage ontdekken...
It's lonely at the top! Nog zo'n cliché. Het blijkt alweer te kloppen. Want hoe graag je ook tussen de mensen staat, je hoort er nooit echt bij. Er zijn nu eenmaal dingen die 'the top' niet hoort te weten. Roddels, achterklap, het is eigenlijk niet zo erg als de woorden klinken maar toch. Een massa goede bedoelingen zal nooit voor iedereen goed uitkomen. Dat weet je zo. Je doet je best en met een ploeg van fijne collega's valt dit allemaal best mee. Van tijd tot tijd...
Maar toch is het waar het is eenzaam daarvanboven.
Je bent immers onfeilbaar of moet toch doen alsof. Fouten maken mag je niet. Je hebt alles onder controle ook al is er onzekerheid troef. Je wil de dingen van de daken schreeuwen, maar discretie gaat nog steeds voorop. Een persoonlijk leven hou je buiten de muren, want het maakt je kwetsbaar. Kwetsbaar voor aanvallen van de beste stuurlui. Kwetsbaarheid, menselijkheid is de manager vreemd, dat hoort erbij, net als de das en het apart bureau.
Gelukkig verscheen zij. Even kwetsbaar, even gek doen. Samen aan de top, een machtig gevoel. Partners in crime! We planten onze vlag van avontuur, van blinkende oogjes in een veel te serieuze wereld. We kleuren in onze eigen tinten, af en toe buiten de lijntjes, maar wie maalt erom?
Over clichés moet je niet teveel nadenken, ze zijn wat ze zijn en tevens moeilijk te ontkrachten. Dus denken we maar terug aan iets anders, buurjongen is mannelijk dus u weet nu waaraan.
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
