Een groot filosoof is er aan mij niet verloren gegaan. Wat niet wil zeggen dat er af en toe niet wordt nagedacht over de dingen des levens. We schrijven daar dan ook af en toe een tekstje over. Meestal doet buurjongen dat als ie zich niet zo prettig voelt. Geen betere inspiratie dan 'la tristesse'. In deze blog-reeks merk je ook dat we niet vies zijn van een geleende strofe of een treffend citaat. 'We are all living in the gutter, but some of us are looking at the stars'. Wie de auteur ervan kent, mag het doorspelen. Buurjongen zal een mooie prijs voorzien voor de eerste!
Een mens leeft van tegenstellingen. De afdaling komt pas na de beklimming. Je smaakt en geniet pas van het lekkere zoet als je weet dat het ook zuur had kunnen zijn. In de wereld van vandaag hechten we soms meer belang aan de grootte van ons plasma-scherm dan aan die andere levensbelangrijke zaken. Je ondervindt het belang van een goede gezondheid als je in het ziekenhuis ligt. Je huilt bij een plots afscheid terwijl we voorheen nooit lachten om het leven.
De Pieken en Dalen hebben elkaar nodig. Zo versterken ze hun impact. Na een rotperiode helemaal uit de bol gaan en je zorgen vergeten. Dat geeft een extra dimensie. Of andersom. Na een wandeling op wolkjes plots weer met beide voeten op de grond worden gezet door een droge mededeling of een stomme ruzie. Contrasterende gevoelens. Daarom wil ik ook niet voortkabbelen of zomaar cruisen op de snelweg aan 120km/uur. Altijd rechtdoor. Geen bochten of pieken of dalen die elkaar versterken. Gewoon rechtdoor, immer gerade aus! Het middenbaanvak weet je wel.
Dit weekend was een fijne tijd. Muziek, cocktails en fijne mensen om je heen. Een eindeloze nacht zonder zorgen, zoals halfweg jaren '90, zonder zorgen, op weg naar morgen. Op maandag een kater zonder woorden, eentje met een priemende blik en koude woorden. Het is niet fijn vertoeven in het dal! Een halve minuut lang verlang ik naar het cruisen op de snelweg.
Vrijdag geef ik buurmeisje weer een tip tot het vinden van de schat. Zit zij in een dal of op een piek? Kiest zij voor onbekende wegen of volgt ze toch haar verstand met ingebouwde gps? Dit stukje kan blijven duren. De tristesse doet haar werk. Ik snap ze goed, de mensen die vertrekken met de noorderzon. Weg van hun 'relatie', de verplichtingen en de 'job van hun leven', het zijn zoals je bent, zoals je bent voor hen. L'enfer c'est les autres, alweer een citaat. Voorlopig toch maar niet. Misschien leidt dit dal mij naar een berg met bovenop een uitgeverij voor het bundelen van de buurjongen-verhalen. Wordt vervolgd!
We willen allemaal graag gezien worden. Sommigen durven nogal eens te proclameren dat ze 'hen maar moeten nemen zoals ze zijn', maar toch, over het algemeen... Graag gezien worden streelt onze ijdelheid, ons ego! Misschien dat er daarom ook zoveel relaties stranden? Wie zegt er immers neen tegen extra aandacht? Tegen een blik van respect, van bewondering of tegen een complimentje tussendoor? En dan staat de deur op een kier voor meer? Of voor reflectie over de eigen, misschien niet meer zo geweldige, relatie?
Nu ben ik zelf het soort rare mens dat een relatie niet vanzelfsprekend als het middelpunt van het bestaan aanziet. Uiteraard kan het een belangrijke pijler zijn, maar de wereld zal heus wel blijven draaien zonder zeker? Alle respect trouwens voor die aandoenlijk mooie koppels die 50, 60 of zoals mijn grootouders die zelfs 65 jaar getrouwd zijn. Onvoorstelbaar mooi die band. Maar ook zij zullen ooit wel getwijfeld of verlangd hebben.
'Because it's all just a game, we just want to be loved', dhr. Kravitz Lenny heeft er een mooi liedje over geschreven. Vooral dat ie het woord 'game' gebruikt, ja daar kan ik me met al mijn relativeringsvermogen wel een beetje in vinden. Voor de rest zijn alle overeenkomsten tussen hem en mij ver te zoeken zowel qua uiterlijk, zangtalent en bankrekening.
Ik mis haar en dat is raar. Want ik heb een relatie en dan hoor je andere vrouwen niet te missen. Nu doe ik waarschijnlijk wel meer dingen die niet horen, maar ja. Maar buurjongen mist haar dus. Niet de uiterst passionele verwennerijen die we al eerder beschreven (mwa misschien een beetje wel), maar gewoon ; ik mis haar. Even een korte babbel, een blik van begrip. Even weten hoe het met haar gaat. Hopelijk goed. Gewoon polsen hoe ze zich voelt en of ze nog leuke plannen heeft voor deze vakantieperiode. En of ze nu al naakt gezwommen heeft in haar zwembad. En natuurlijk wil ik te weten komen of ze mij ook beetje mist en deze buurjongen nog een beetje graag ziet. Dat verdomde ego weet je wel.
Eindelijk zien we elkaar weer, zoveel te vertellen, maar ook de stiltes die helemaal niet vervelend aanvoelen, de 'goesting' om elkander urenlang vast te pakken, een opzwepende kus uit te wisselen, ...
Zij en ik weten wat er gaat gebeuren na dit avondje uit, na het klinken op het terras, indringende blikken kruisen elkaar, de voorzichtige kus mondt uit in passioneel verdrinken. Allebei vanavond in the underground.
Zonder woorden maar met sprekende ogen kleed ik haar langzaam uit, de ietwat verlegen blik maakt snel plaats voor een gevoel van vertrouwen, van benieuwd wat gaat komen. Het opdrachtje van de nieuwe lingerie heeft ze perfect uitgevoerd, dat ze het net vandaag draagt, is uiteraard geen toeval. Onze adem stokt, ons hart klopt, net iets sneller...
Geen sjaaltje, maar een echte blinddoek voor haar. Voorzichtig kus ik haar over ganse lichaam, mijn handen strelen zachtjes door haar haren, langs haar hals, haar handen zoeken, mijn lippen ook...
Een eerste kus op haar mond, op haar voorhoofd, haar hals, haar oren... Buurjongen leidt haar voor zich uit. Het nieuwe sexy bh'tje sneuvelt, dicht tegen elkaar aan, mijn handen rond haar o zo gevoelige borsten, strelingen, zachtjes kneden, kussen in haar nek, onze onderlichamen stevig tegen elkaar gedrukt, haar tepels extra op hun hoede...Ze draait zich om, zoekt blindelings mijn mond, grijpt naar het kontje van de buurjongen en slaakt een eerste diepe zucht...
Alle remmen los, door het lint, we geven ons over aan de fantasie en laten ons gaan. Geen schroom, geen ratio, maar passie en lust zoals de saaie manager en het doodbrave buurmeisje nog nooit durfden beleven, grenzen verkennen, fantasieën worden werkelijkheid.
Twee lichamen dicht tegen elkaar, slurpend van bailey's met ijs, ondeugende en warme blikken naar elkaar, een gevoel van welbehagen...dit was waauw en zoveel meer...
Het glas terug terzijde...we willen meer, nu zonder blinddoek, gulzig, ongeremd, verliefd!
Op de warmste dag van het jaar houden we het al tien dagen uit! Buurmeisje en Buurjongen hebben al tien dagen geen noemenswaardig contact meer. Om de storm in het hoofd te laten luwen. En mede door deze 'Letters' lukt dat best aardig.
Op een zwoele, hete zomerdag verlangt een mens naar verkoelende waters, sangria met vers fruit en zalig nietsdoen. De spannende erotiek zou ik persoonlijk bewaren tot bij het losbarsten van het onweer op het einde van de dag.
Zij en ik zouden alleen maar slechte sex hebben. Deze uitspraak werd een statement en uiteindelijk ook de ondertitel van deze reeks. Want een saaie manager en een doodbrave therapeute zouden toch nooit in staat zijn om al passioneel vrijend samen de sterren van de hemel naar beneden te laten komen? Om samen voetje voor voetje de diepere gronden van hun fantasie af te tasten? Om met hun tweetjes intens meer en meer genot na streven. Om elkaar bij het handje te houden in een experimenteerdrang met blinkende, stoute oogjes?
De 'slechte sex' werd een stopwoord voor als de gesprekken de verkeerde richting uitgingen. Of net niet, werd het zo juist meer een 'teaser'?
In de Joepi raadt de lezersrubriek aan om voorzichtig met seks om te gaan. Het te reserveren voor speciale personen. Het is geen spelletje, maar iets doodserieus. De Flair durft het wel al eens te hebben over eigen genot, over experimentjes, over njammie. Lezeressen van Libelle blijken het niet meer te doen want de lezersrubriek heeft het daar over een heel pak andere, niet noemenswaardige want te saaie, onderwerpen.
Ondanks de goeie voornemens wil ik het buurmeisje nog altijd gek maken. Joepi-gewijs is zij een speciale persoon en à la Flair mijmer ik terug over die keren dat we heel dicht bij elkaar waren. Op al die onverwachte plekjes en momenten.
In mijn fantasie maak ik haar helemaal gek. Voor we elkaar terugzien plaag ik haar met stoute opdrachtjes. Ik vraag om een mailtje waarin ze beschrijft hoe ze zichzelf verwent en wat er dan allemaal in haar hoofdje omgaat. Ze moet op pad voor dat mooie stijlvolle lingeriesetje, dat net iets gewaagder is dan het vorige. Buurjongen verwacht een lijstje met allerlei zaken en situaties van Hot en Not van haar. En heel misschien daag ik haar (weer) uit om een dagje zonder slipje door het leven te dartelen. Of ze dat stukje ondergoed dan ergens stiekem voor mij achterlaat als bewijs? Het is misschien wel een ideetje...
De voetbaltrainingen van buurjongen zijn terug van start gegaan. De conditie terug opkrikken, het zweet laten vloeien en gewoon heel fanatiek heel veel plezier maken. Aan sommige mensen krijg je het niet uitgelegd waarom je je nog altijd op deze jongensachtige manier van je vrije tijd berooft. Traditioneel gaat deze voorbereidingsperiode samen met loopsessies in een bos naar keuze. Ondanks de liefde voor muziek uit het vorige stukje, voor deze buurjongen geen Ipod of MP3 tijdens deze tochtjes.
Een doorgedreven looptraining in het groen is toch de beste meditatie? Even helemaal weg, beetje mijmeren en tegelijkertijd toch het hoofd leegmaken. De eerste tien minuten telkens op de klok kijkend naar hoelang je nog moet, nadien helemaal in de roes van het blijven lopen. Weg stress, weg beslommeringen, de omgeving geeft je rust, lichaam en geest worden gezond, meer moet dat niet zijn.
Op deze tochtjes denkt buurjongen vaak terug aan zijn buurmeisje. Hun eerste echte kennismaking in het bos, maar nadien ook de middagpauzes. Precies twee pubers die spijbelden. Stiekem wegglippen en dan niets speciaals uitspoken. Maar door de geheimdoenerij eigenlijk heel spannend en tegelijkertijd rustgevend. Even weg van het werk, relaxen tussen het groen, de manager en de therapeute, alle twee voor een uurtje uit hun rol... Of de stevige knuffels bij elk afscheid. Aan de wagen, of naast het kanaal of diep in het bos. Zoveel voorzichtigheid. De urenlange babbels en mailtjes, ze resulteerden uiteindelijk in een eerste voorzichtige kus. Zo intens was het nooit eerder. Het leek op twee onervaren scholieren die alles voor de eerste keer samen ontdekten. Puur!
Ondertussen blijven we lopen. Forrest Gump deed dat ook! Forrest is ook puur! Hij dacht ook veel na, niet alleen tijdens het lopen. Hij genoot van de kleine dingen en maalde niet om wat hoort en niet hoort. Forrest had iets met garnalen, met computers en hij deed dingen die anderen nooit zouden doen. En ook hij ontdekte op een erg pure manier de liefde... En hij wist al dat je nooit weet wat je mag verwachten in de toekomst, we geven hem geen ongelijk.
Blijven denken, blijven lopen, ik wil zoveel tegen haar vertellen, ik wil met haar vrijen hier in de openlucht (ieder zijn voorkeuren), ik wil haar gelukkig zien dus blijf ik lopen en een beetje denken, want dat lopen houdt me fit, het lichaam én vooral de geest!
Run buurjongen run, run Forrest run! Run Buurmeisje Run!!
Music was my first love, and it will be my last! In tijden van twijfels omtrent een turbulent liefdes- en gevoelsleven is het maar een van de liedjes die verwarde zielen als mezelve zouden kunnen meekwelen.
We zijn nu een paar dagen verder. Een beetje toevallig, maar ook een beetje omdat we het niet helemaal konden laten, hebben zij en ik elkaar toch nog eventjes gezien, enkele korte mailtjes uitgewisseld. Alle begin is moeilijk zeker? Maar we blijven bij het plan! Afstand houden moet. Dit om verdere ongelukken te vermijden. Wijze raad die ook door Flor Koninckx in Kijk Uit! al eens gegeven werd. Maar terug over naar de muziek.
Muziek verbindt mensen. Of het nu tijdens een mega-festival, in een bruine kroeg of karaoke-bar is. Mensen met eenzelfde muzieksmaak vinden elkaar. Muziek hangt samen met een levensstijl, een visie, een way of life. En op muziek kan je je amuseren, je helemaal laten gaan. En dat schept een band!
Natuurlijk staat de radio op nu ik dit stukje typ. Insomnia...wel fijn voor op een vrijdag. I can't get no sleep! Met muziek is het eigenlijk een beetje zoals met waarzeggers. Wat ze zeggen of zingen wordt door de ontvanger naar de eigen situatie geïnterpreteerd en toegepast. En zo heeft iedereen altijd gelijk. En is iedereen gelukkig! Mooi toch?! Ik weet nog hoe je zei hé lekker beest. Love is not a competition but Im winning. Keep on rocking in the free world. Here we are now, entertain us! Misschien ook een verklaring waarom het met dat gebrabbel van O Julissi niets geworden is op het songfestival?
Zij en ik, je zou er ook een dagboek vol muziek van kunnen schrijven. Terwijl Faithless verder dreunt, mijmer ik terug naar de zomer van vorig jaar. Op een gezellig en gemoedelijk festivalletje geraakten we aan de praat. Zomaar onder een boom, over koetjes en kalfjes. De wereld rondom ons verdween. De muziek op de achtergrond, met z'n tweetjes in het gras. Weg van de wereld, even geen mevrouw en meneer, maar twee mensen die van het leven genieten, van kleine dingen. Dat festivalletje op zaterdagmiddag was de eerste echte kennismaking. En ze smaakte naar meer, maar dat durfden we toen geen van beiden al toegeven.
Later op de dag zie ik een jong koppeltje door de winkelstraat flaneren. Allebei 1 oortje van Ipod in. Muziek verbindt de mensen soms letterlijk. Persoonlijk vind ik het een beetje raar, maar wellicht is het een simpel bewijs dat deze buurjongen een dagje ouder wordt.
Wat bezielt twee gelukkige mensen om zich in een avontuur als buitenechtelijke liefde te storten? De kick? Het groene gras aan de overkant? De sleur en/of de Lust? Onweerstaanbare drang? Het uiten van hun ware ik? Beide protagonisten een stabiel en best gelukkig leventje en dan toch... Waarom?
Hoe worden mensen eigenlijk verliefd? Ik ben ervan overtuigd dat het bij heel wat koppels onder invloed gebeurt. De combinatie van alcohol en neonlicht heeft al heel wat eenzamele zielen verlost. Maar in dit verhaal zijn het twee onbestaande factoren. Ook de liefde op het eerste gezicht, het o zo mooi klinkende cliché, is niet aan de orde. Wat is er dan wel gebeurd de laatste maanden? Wat is ons overkomen?
In de tijd dat we nog tijd hadden om lectuur allerhande te verslinden, las ik ergens dat verliefd zijn niet meer is dan een chemische reactie. Stoffen die vrijkomen in de hersenen, oerhormonen die opspelen en zo ervoor zorgen dat twee mensen 'het' voor elkaar gaan hebben. Dat vetbetaalde professoren zich daarmee bezighouden.
Nu moet ik bekennen dat wetenschappen nooit mijn sterke punt geweest zijn. Fysica, chemie en meer van dat gedoe met formules, axioma's en wetten, het was en is gewoon mijn ding niet. Ooit wist ondergetekende de geweldige score van 1/10 te halen voor een test van chemie. Dat lijkt erger dan het is. Ondanks deze buis van jewelste is het toch nog goedgekomen met mijn latere carrière.
Graag haal ik ook aan dat deze buurjongen meer dan 1 vraag juist had. Door een ingenieus systeem van meerkeuzevragen en minpunten voor foute gokken werd ik genekt. Met krasbiljetten en de lotto-cijfers is het nadien nog goedgekomen. Met chemie nooit ofte nimmer. 'Hoe kan je nu 1/10 halen?' jammerden mijn ouders. 'Dan heb je geen boek opengehad. Anders had je toch wel minstens een 3 of een 4 gehad.' Het systeem van de meerkeuzevragen uitleggen was geen optie en puur tijdverlies. Jongens en wetenschap, neen bedankt!
In de alinea hierboven dus een verklaring voor het het wat en waarom van zij en ik. Het is pure wetenschap! En laat dat nu net iets zijn waar ik niet zo goed in ben. Sommige dingen overkomen je, zoals een buis op chemie! (maar het lijkt allemaal erger dan het is)
Het land staat in rep en roer. De Vlamingen willen van die Walen af. Ruzies, verwijten, u kent dat wel. De echtscheiding is aangevraagd. Scheldpartijen over en weer, iedereen een andere mening, iedere gek zijn gedacht. Krantenkoppen schreeuwen om ter hardst. En toch wordt op 21 juli de vlag gehesen en vieren we feest...en waarom ook niet!
Dit is dag 1! Een nieuwe start! Zij en ik beleefden het afgelopen jaar de meest ongelooflijke momenten. Van een voorzichtig beleefdheidspraatje op de parking en diepzinnige gesprekken onder een boom tot karaoke op weg naar zee en passionele momenten op verjaardagsfeestjes van haar en mij.
Twee gewone mensen die (nog) niet kunnen-mogen kiezen voor elkaar. Die elkaar gek maken in de goede...en de minder goede betekenis van het woord. Twee respectabele normale mensen waarvan niemand vermoedt dat ze anders zijn. Dat ze meer willen! Op zoek naar een intens moment, een gekke inval of een je m'n fou-uitstap! Ze hebben elkaar gevonden, niet toevallig, want toeval bestaat niet!
Gisteren beslisten we, na een meer dan passionele kus, om ons leventje allebei terug op de rails te zetten. Even een time-out, geen bruggen opblazen maar even rust brengen in het hoofd. Elkaar een tijdje niet meer horen, zien, ruiken, voelen, ... Een raar idee? Absoluut! Dit is dag 1!
Deze blog neemt je mee terug in de tijd, een gans jaar lang, het is de barometer van hoe het nu op dit moment gaat zonder haar, de blog beschrijft mogelijke toekomstscenario's en de meest wilde fantasieën en schetst meer duidelijkheid over de ondertitel Slechte seks en zoveel meer. (buurjongen is dus duidelijk van het mannelijk geslacht) We voelen ons soms miserabel, maar we blijven ervoor gaan, met een glimlach, en waarom ook niet?
Niemand weet wie wij zijn, wat wij voelen, denken en verlangen...dit zijn letters from the underground!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
