Vandaag hadden we 2 transfers en nog 1 iets waarbij we kort moesten helpen. Dus we hadden het verdeeld, Warry de vroege transfer om 6u en in ruil deed ik daarvoor het kleine dingetje en de andere transfer. Tijdens zijn transfer bleek dat de chauffeur dronken was.. Op dat moment had Warry blijkbaar Carlin, een andere collega, uit bed gebeld als vervanging. 's Morgens op kantoor was daar een hele preek over, maar in feite had hij goed gehandeld. Wie weet wat er gebeurt zou zijn. 

Mijn klein dingetje was dat ik een enveloppe met tickets moest overhandigen aan enkele Peruvianen die in Cusco op vakantie waren. Ze vertrokken op city tour, maar waren op de een of andere manier hun tickets op het kantoor vergeten..Samen met Sr. Fabrizio heb ik hen begeleid en vooral lang gewacht op het transport (50min)..

Mijn transfer was om 14.30u vanuit het busstation Cruz del Sur. Mooi op tijd aanwezig, chauffeur ter plaatse en toen bleek dat er een staking was geweest onderweg, waarbij de passagiers dus 2u -2.30u hadden stil gestaan. Tegen het moment dat wij effectief wisten wat er aan de hand was, was het al rond 15.30u. Het probleem was dat niemand de chauffeur kon bereiken om te vragen waar ze al waren. Dus rond 17u eindelijk mijn Belgische passagiertjes ontmoet die zich redelijk schuldig voelden omdat ik zo lang op hen had moeten wachten. Natuurlijk kon ik hen dat niet kwalijk nemen, want ze konden er niets aan doen. 

Eenmaal aangekomen in het hotel gaf ik de briefing en plots belde Duvali. Ahja zegt ze geef je ondertussen ook de briefing van de Inca Trail. Kzeg al goed en wel, maar ik heb hun treintickets niet. Dat was blijkbaar geen probleem, want Wilyam was onderweg met de enveloppe. 

Dinsdag 10/07

Vandaag geen transfers, alleen briefing rond 18u. Een rustig dagje dus. In de voormiddag vermelde Eveling dat het morgen, woensdag dus, zou sneeuwen. Eerst dacht ik dat ze in Cusco bedoelde, maar bleek nadien dat het gewoon in de bergen zou sneeuwen, maar dus in Cusco wel kouder zou worden. En dat was het ook.. De rest van de week bewolkt en bijna geen zon.

Tegen de middag zei Sra. Hilda plots van Kyara, Warry kom eens. Jose, de boekhouder riep ook op dat moment naar Silvana en Duvali met als excuus iets over de aankoop van treinen. Onbewust gingen we allemaal of ik toch, naar beneden. Daar waren ze bezig met kaarjes op de verjaardagstaart van Eveling te zetten. Na een beetje overleg lieten we de muziek spelen en zongen we allemaal happy birthday voor haar in het Engels en Spaans. De eerste twee liedjes kon ik meedoen, maar het derde was iets dat ik nog nooit gehoord had. Het klonk wel een beetje als het liedje van "lang zal ze leven". De taart leek een beetje op het binnenste van een volkoren brood. Lekkere taart, als je het al taart kan noemen. 

Tegen de avond moest ik gewoon de enveloppe voor de gids afgeven in het hotel en daarna kon ik naar huis. Gelukkig dat ik altijd blijf tot de gids er is, want bleek een noodgeval op de trekking waardoor de gids niet kon komen. Zo gaf ik die avond toch nog een briefing. 

Woensdag 11/07

Vandaag geen briefings en maar 1 transfer en deze wilde Warry doen, dus niet echt een probleem voor mij. Ik werkte samen met Dirk aan zijn platform en uiteindelijk deze week hebben we daar het eerste resultaat van gezien. Het is nog niet zoals gewenst, maar het gaat in de goede richting. 

In de namiddag kon ik bellen met enkele toeristen. Ze waren wat verdwaald geraakt in Ollantaytambo. Onze chauffeur belde van ja ik mis nog 2 personen. In het totaal moest hij dus 6 personen terug naar Cusco brengen. De mensen zaten op dezelfde trein, maar toch hebben die 2 hem niet gevonden. Nadien toen ze in het hotel aangekomen waren, konden we bellen naar de chauffeur om te zeggen dat hij eindelijk kon vertrekken, dat de passagiers al in hun hotel aangekomen waren. Die avond mocht ik dus ook naar hun hotel gaan met een enveloppe met het nodige geld dat zij betaald hadden voor de transfer. Op deze manier stond iedereen weer gelijk. 

Ook was er die avond een soort sollicitatie gesprek bij Sra. Duvali. De man wilde gidsen voor ons kantoor dus moet hij vlot Engels spreken. Hij vertelde eerst vanalles in het Spaans en daarna een briefing over Salkantay in het Engels. Ik mocht meeluisteren om het Engels te beoordelen. Toen de man weg was, was het een groot overleg. Iedereen die zich onopvallend in de ruimte bevond moest zijn/haar oordeel geven over de sollicitatie. Op zich was alles in orde en dus de volgende morgen belde Duvali om de man het goede nieuws mee te delen. 

Donderdag 12/07

3 transfers en 1 briefing. Warry neemt zoals vroeger nog altijd de vroege transfers voor zijn rekening en ik de latere zaken. Zo belde hij mij 's middags met de herinnering van ja om 14u transfer, niet vergeten eh. 5 min later belde hij terug, de transfer is nu! Toen was het nog maar 13.20u.. Ahja, normaal moet je de toeristen een evaluatieformulier laten invullen, maar bij de Peruvianen moet dat blijkbaar niet. Ook moest ik niet mee naar de luchthaven, want 1 ze kennen de taal en kunnen zich wel redden, 2 er was geen plaats meer in de auto

Vrijdag 13/07

Vandaag opnieuw taart gegeten. Deze keer voor de verjaardag van Norca, een chocoladetaart. Opnieuw gezongen voor de verjaardag en deze keer ging het me beter af dan de eerste keren. Verder geen transfer of briefings, opnieuw een rustiger dagje in de drukke week. 

Zaterdag 14/07

Deze morgen mijn lieve Belgjes weggebracht naar de luchthaven. Ze waren samen met vrienden gekomen, maar die waren ondertussen al weg. Er waren jammer genoeg wel veel klachten over hun vrienden. Oorspronkelijk kwamen ze uit India, waar ze waren opgegroeid in een van de hoogste rangen. Ze waren gewend om bedienden rond hen te hebben en lieten dit hier dan ook blijken. Er was niets die goed genoeg was voor hen. Aan de receptie vroegen ze hoeveel handdoeken er waren in de kamer. Toen de receptioniste zei van er zijn er 2, dan wilden ze er 4. In een restaurant hadden ze alle 4 hetzelfde menu, maar toch was het voor een van de Indische/Amerikanen niet goed. Ze eiste dat ze de kok kon spreken. Haar soep moest langer gekookt worden. Dus soep terug weg en tijdje later opnieuw soep gekregen, maar nu langer gekookt. Ze nam er 1 hap van en zei nee niet goed.Roep de kok maar. Opnieuw die mens naar hun tafel. Haar soep moest nog langer gekookt worden en de stukjes kip moesten kleiner gesneden worden... Vervolgens in hun hotel in Cusco was de kamer niet naar wens. Alle andere kamers waren vol, dus kregen ze een suite. Dit was ook niet goed, want er was een bad en mevrouw wilde een douche... Al hun klachten compenseerden ze met een grote fooi. Ze dachten zelf dat hun maaltijd beter was dan die van de Belgen, omdat zij gereclameerd hadden terwijl ze krak hetzelfde aten..

Vriendelijke mensen die Indiërs/Amerikanen, maar veeleisend. Blijkbaar zouden ze volgend jaar of binnen 2 jaar naar Europa willen komen. Ik vrees dat ze er snel het deksel op de neus zullen krijgen met dit gedrag. 

Zondag 15/07

Deze morgen al 3 gemiste oproepen van Warry.. Bleek dat het gewoon om te zeggen was dat ik niet mocht vergeten van de te bellen met de chauffeur om hem eraan te herinneren dat er 2 transfers waren vandaag. Jammer voor hem, want ik was hem al voor. Blijkbaar was de chauffeur die vergeten in zijn planning te zetten dus mocht ik alles opnieuw regelen, maar eind goed, al goed. Mijn belgen die ik ophaalde aan het busstation, mocht ik nu om 13u terug naar de luchthaven brengen. Daarna snel terug want om 14u was de volgende transfer al. Gelukkig mooi op tijd. Een van de dames sprak in het Engels tegen mij en ik antwoordde in het Nederlands omdat ik wist dat ze Nederlands spraken. Raar, maar ze bleek antwoorden in het Engels. Ze moest wel Nederlands spreken,want ze antwoordde op mijn vragen, alleen in het Engels. Plots drong het tot haar door dat ik toch Nederlands sprak en toen was het nogal grappig. Nadien ben ik naar huis gewandeld en nog enkele inkopen gedaan om een Peruviaans gerecht te proberen. Geen idee hoe het zal uitpakken, hopelijk beter dan de vorige keer, we zullen zien. 

Deze morgen al vroeg computer problemen, gelukkig kwam Wilyam net binnen. Jammer genoeg kon het blijkbaar niet opgelost worden en zou het probleem bij de batterij liggen. Dusja dan heb ik via de computer van Warry gewerkt, hij moest blijkbaar naar het magazijn ofzo. Later bleek dat hij een laptop moest halen. Om de een of andere manier was deze laptop voor Wilyam en kreeg ik de zijne. Ik vond het maar een raar iets..

In de namiddag hebben we de verjaardag van Heidi gevierd. Oorspronkelijk was het vorige week, maar de boekhoudersafdeling was het nogal vergeten... Dus een weekje te laat, maar wel en super lekkere taart!

Dinsdag 03/07

Vandaag kregen we een twee tal annuleringen binnen. Deze kwamen van een Belgisch reiskantoor, jammer genoeg. Achteraf bleek wel dat het een nogal kritische familie was, dusja geen idee of het nu beter is of niet. Voor anderen heb ik mogen een planning vertalen naar het Nederlands. Blijkbaar is de planning elk jaar hetzelfde voor de groepen van dat bepaalde reiskantoor, maarja werk is werk zeker. 

Eigenlijk was Warry aan dat programma aan het werken. Hij had een Spaanse versie afgeprint en de Nederlandse stond op de computer. Plots vroeg hij wat het woord "zondag" betekende. Khad het eerst niet echt door tot ik op zijn pc ging kijken. Nadien mocht ik alles mooi vertalen en corrigeren. Een heel werk aangezien het programma nogal gedetailleerd was en 5 pagina´s besloeg.

Woensdag 04/07

Over de middag hadden we bezoek. Gelukkig wisten we dit op voorhand want niemand van het kantoor mocht vertrekken. Iedereen eigenlijk behalve de afdeling operaciones en trek. Het ging over een soort samenwerking. Geen idee waarom Warry en ik daarbij moesten zijn, want we konden toch niets zeggen. In het begin vond ik het wel een leuke dame. Ze stelde zichzelf en haar kantoor voor en veel praatjes. Daarna stelde Fabrizio ons voor met naam en functie. Bij mij vermelde hij als extra dat ik vanalles vertaal naar het Nederlands. Toen antwoordde ze:"Waarom moet je dat vertalen? Er is toch bijna niemand die die taal spreekt." Vanaf dat moment vond ik ze niet zo leuk meer. Nu en dan vlogen er nog arrogante opmerkingen in de lucht, maar Fabrizio lachtte het gewoon weg...

Fabrizio legde of probeerde haar uit te leggen hoe we de enveloppes samenstellen. Hij kent er niets van. Gelukkig dat madam even aan de telefoon was dat hij ons kon vragen voor wat alles diende. 

Donderdag 05/07

In de voormiddag kreeg ik een Whatappje van Dirk uit Lima. Hij vroeg hoe het was en ondertussen of ik zijn platform niet vergat. Nee ik vergat het niet, want elke dag kwamen er een stuk of 5 hotels bij.. 

In de namiddag/avond was er een briefing. Helaas niet voor mij ofja half. Ik mocht babysitten en vertalen. Er is een gids die wat problemen heeft met zijn Engels. Hij komt gewoon niet direct op de juiste woorden en spreekt nogal binnensmons, zelf in het Spaans. Dus merendeel van de tijd moet ik al raden wat hij zegt. Dus we komen aan in het hotel en zoeken de toeristen. 

Hij stelt ons voor aan de toeristen en omgekeerd. Na de beleefdheden uit te wisselen, kon de briefing echt beginnen. Heel gedetailleerd en met niet-grappige mopjes. Na een uur en half konden we terug vertrekken. Normaal gezien rekenen ze een half uur per briefing. Niet met Vladi dus...

Vrijdag 06/07

Deze morgen voor het ontbijt was Paola al wakker. Normaal gezien slaapt ze nog, maar dit had blijkbaar een specifieke reden. Emy moest op controle bij de dokter en dus moest Paola helpen ontbijt maken of gasten wakker maken. 

´s Morgens 2 Belgen afgehaald van de luchthaven. Super lieve mensen, alleen praten ze nogal veel, ofwel ligt dat gewoon aan het feit dat ze in een vreemd land een andere Belg van de zelfde provincie tegenkomen. Ze hadden wel al wat meegemaakt voor ze in Cusco aankwamen. In Lima was hun bagage verloren geraakt. Dus hun verblijf daar, 2 dagen, zonder valiezen. 

Gelukkig de dag of beter gezegd de nacht voor hun vertrek naar Cusco werd hun bagage teruggevonden en kon die mee naar Cusco. Ik liet de man van het koppel van voor plaatsnemen in de taxi. Ik zat nog maar goed in de taxi en die vrouw was glik e reveille. Babbel babbel babbel en ik wilde antwoorden, maar daar was geen tijd voor. De rit duurt ongeveer 20 minuten naar het centrum en het was niet 1 seconde stil in de auto. 

Over de middag gekeken naar het voetbal op het werk samen met Norca en Silvana. Het was ik voor België en zij voor Brazilië. Na de eerste helft verklaarde Norca dat ze voor België ging supporteren. En toen we wonnen zei Norca:"Mijn ploeg heeft gewonnen!" 

Anderen van het werk noemen het nu niet meer het wereldkampioenschap, maar het Europees kampioenschap. Er zijn alleen maar Europese landen over..

Zaterdag 07/07

Vanalles voorbereid voor de briefings van trek en van operaciones voor het weekend. De gidsen druppelden binnen om hen enveloppes te komen halen.

In de namiddag vooral genoten van het zonnetje en van de spelletjes met Paola. Ondertussen ook wat handwas gedaan. Plots zei Ores van kijk we gaan vanavond een film bekijken met mijn neef en een vriendin en we zouden het wel leuk vinden als je mee wilde kijken. 

Die avond toen ik thee aan het maken was, meldde Emy dat iedereen bleef eten. Ok, geen probleem. Alleen was het toen van:"Iedereen blijft eten, maar kheb nog geen idee wat we gaan eten." Plots had ze een ideetje en toen ik vroeg of ik kon helpen, was het antwoord nee niet echt en toen trok Paola aan me broek om mijn aandacht voor haar teddybeer. Nadien was het super gezellig, lekker eten, snel in elkaar geflanst maar twas lekker. Tegen 22u hadden we eindelijk een film gekozen, maar na 20 min bleek het toch niet zo een goede keus te zijn. We hebben hem wel uitgekeken al heb ik hem niet volledig gezien. Nu en dan heb ik een paar stukjes gemist. 

Zondag 08/07

Deze morgen een keertje uitgeslapen. Emy vertelde ´s morgens dat ze gisteren ook de hele voormiddag in het ziekenhuis was omdat ze plots contraties had. Bleek dat alles in orde was. Ze hebben wel de datum van de geboorte weer veranderd. Nu zou het voor rond de 26e van juli zijn. Helaas zal ze ook niet thuis kunnen bevallen, wegens het feit dat er geen enkele vroedvrouw beschikbaar is. 

Tegen 14u vertrok ik naar het hotel van mijn lieve West-Vlaamse toeristjes. Het was tijd om hun Indische/Amerikaanse vrienden te gaan oppikken van de luchthaven. Wel eens plezant om zo het werk te doen met twee passagiers in je kielzog. Gelukkig konden we in het zonnetje staan, want er was nogal wat wind en dus koud in de schaduw. Na verloop van tijd kwamen ze toe en hop knuffels en omhelzingen, zelf ik moest eraan geloven. Nadien kon ik de chauffeur bellen om ons op te halen en toen nog een briefing en hopla de taak van de dag zat erop. Op de terugweg rond 16u nog even de toerist uitgehangen en dan lekkere appelmoes gemaakt en kip gebakken. 

Het eerste dat me opviel in het kantoor was dat er een televisie stond. Gekoppeld aan een zwart plaatje dat een soort satelliet moet voorstellen, wordt nu elke dag het voetbal gevolgd. Heel bizar als België eruit zou liggen, uit de mondial, dan zouden wij normaal niet echt staan supporteren voor bv Nederland. Hier in Peru is dat dus wel het geval. Peru ligt eruit, maar alle mogelijke buurlanden worden sterk aangemoedigd en dan is het ook altijd drama als die het niet halen. 

Als tweede was er geen systeem, geen website beschikbaar. Beetje lastig om mee te werken, maar we hadden de verschillende papieren versies nog. Jammer genoeg konden we redelijk weinig doen. Het maken van reservaties kan wel, maar het opslaan van de reservatiecode ging dus niet, want er was geen systeem. Ingewikkeld dus. 

´s Middags gingen op mijn aanvraag eten op de markt. Papa voelde zich niet 100% en bleef thuis. Dan hebben mama en ik maar alleen genoten van een lekkere Lomo Saltado 

Dinsdag 26/06

Grote dag voor mama en papa: vertrek terug naar het Belgenlandje. De vlucht was pas in de namiddag en perfect te doen in mijn siësta. Over de middag hadden we gepicknickt in de patio en daarna met de nonkel van Ores naar de luchthaven. Eenmaal daar aangekomen kon ik hen helpen inchecken. Normaal moet je dat eerst via dat machientje doen, maar da werkte blijkbaar niet zo goed en toen moesten ze in de rij gaan staan. Een minuut of 10 later was alles geregeld, in het Spaans natuurlijk, konden we de bagage afgeven en boardingspassen ontvangen. Toen vertrokken ze richting de "wachtkamer" en ik ging met de nonkel van Ores terug naar het werk. Tegen dat ik er was, was het bijna 15.30 uur dusja ik kon maar een half uurtje vroeger naar huis ´s avonds. 

Woensdag 27/06

Vandaag werkte het systeem en website terug, miraculeus. Dus heb ik ervan gebruik gemaakt om het nieuwe platform aan te vullen met de Engelse en Nederlandse versie van de verschillende hotels. Jammer genoeg loopt het niet echt vlotjes, want het laadt nogal aan de trage kant... 

Wist je dat de kinderen hier een andere leeftijd hebben vooraleer ze de eerste keer naar de klas gaan? Ze kunnen tot aan hun 5 jaar thuisblijven. 

Vanaf 2-5 jaar kunnen ze terecht in de kinderopvang ( enkel in de voormiddag)

Vanaf 5-12 komen ze dan in het lager terecht. Het school begint om 7.45 uur tot 14 of 15 uur

Middelbare school begint om 7u tot en met 14 of 15 uur. 

Een beetje anders dan bij ons eh. Wij mogen blij zijn dat we zo laat beginnen met school, veel kunnen slapen en nooit uren moeten wandelen om in eerste instantie op school te geraken. Je komt er blijkbaar  ook niet binnen met het excuus van te laat te zijn. Je komt op tijd, of je komt niet meer binnen. 

Donderdag 28/06

Deze morgen, ik startte mijn computer nog maar op en ik had geen helderheid, alles was donker. Dusja dan maar Carlin en Wilyam van de boekhoudafdeling even gestolen om mijn probleempje op te lossen. En inderdaad, binnen de 5 minuten was alles weer in orde. Wel raar, want de week ervoor had ik dit ook en toen had Fabrizio mijn laptop voor een week, terwijl de jongens het in 5 minuten konden....

´s Avonds mijn eerste briefing terug mogen geven, twas lang geleden maar het was in het Nederlands, redelijk simpel dus. Alleen nu en dan mijn AN moeten aanspreken, want bepaalde dialectwoorden verstonden ze toch niet overdreven goed. 

Vrijdag 29/06

Vrije dag! Eens lang uit te slapen. Niet zo goed gelukt. Al de hele week om 7u schieten ze vuurwerk af. Dit is blijkbaar de voorbode voor een feest binnen 2 weken...

Tegen de middag ben ik een plaatsje gaan zoeken, bij de inca ruïnes om te picknicken. Met mijn zonnehoed en -bril, goed ingesmeerd tegen de zon en eindelijk nog eens een korte broek. Mooi in het gras gezeten met mijn boek en daar wat tijd verslonden. Zo nu en dan was er een hond die dicht van me kwam zitten of liggen en die er bleef tot ik verhuisde van plaats om toch nog in de zon te zitten. Er was zelf 1 van alle honden die letterlijk naast me kwam zitten en meelezen in me boek. Beetje grappig zicht waarschijnlijk 

Zaterdag 30/06

Om 9u aan het kantoor, maar er was niemand. Wilyam kwam 5min later toe en daarna niemand. Tegen 9.15u was Sra. Hilda daar en bekende ze dat zij geen sleutel had. Dus moesten we wachten op iemand met een sleutel. Het kwam 9.30u en Heidi en Carlin waren er ook al. Plots keerde Sra. Hilda haar handtas ondersteboven en vielen er toch sleutels uit! 

Tegen dat we begonnen met werken was het al bijna 10u dusja, toen was het nog 3u te gaan tegen dat we nr huis konden. Om 13u was er een transfer out,mensen die naar de luchthaven moesten. Dus hop naar het hotel, de toeristen de reports laten invullen, floep in de taxi en vandaar naar de luchthaven. Ondertussen op de radio, voetbal. Op de terugweg ging het over opnieuw voetbal. Misschien wel goed dat die tv nu op kantoor staat; zo weet ik toch iets van als iemand het vraagt. 

Zondag 01/07

Vrije dag. Mooie zon, geen briefings, gewoon vrij. Tegen de middag ben ik speciaal voor papa naar het busstation gewandeld. Toch een goed uur wandelen. Daar wilde hij dat ik iets opnam. De verschillende busmaatschappijen roepen de bestemmingen meestal gewoon door de ruimte. Wanneer men de bestemming Arequipa roept, wordt dit nogal grappig gedaan. Jullie zullen papa waarschijnlijk sneller zien dan dat je mij zal zien, dus je moet maar eens vragen dat hij het voordoet 

Daarna verschillende artisanale marktjes afgeslenterd tot ik aan de San Pedro markt kwam waar ik eindelijk kon zitten en iets eten. Vandaar was het gelukkig nog maar een half uurtje naar huis, waar ik een warme douche kon nemen. Aangenaam warm water, maar minder aangenaam voor mijn wintertenen.. Sommige dingen veranderen nooit zeker. 

Om 9.45u was het eindelijk zo ver. Ik mocht in 15 minuten mijn volledige uitleg doen via skype en daarna konden ze vragen stellen. Gelukkig waren ze niet overdreven moeilijk en kon ik ze goed beantwoorden. Na hun vragenronde sloten ze skype af en gingen ze, binnen de 5 minuten,  terugbellen met het resultaat. 

10 minuten laten nog altijd niets. Plots 15min later belden ze me terug via skype. Eerste het nodige gebabbel voor ze konden meedelen dat ik geslaagd was! 

Nadien was het nog een babbeltje over Peru en het eten hier, best wel gezellig en niet meer zo AN. 

Later die dag kreeg ik ook een mailtje van mijn stagementor. Geslaagd voor mijn stage! Met 80%!!

Later die avond hebben we het gevierd door te gaan eten naar Jack's, super lekker eten alleen een beetje veel. 

Vandaag waren er geen briefings, maar een berg papierwerk.. Tegen de middag naar huis om te eten, maar eerst langs de kapper. Toen ik binnenstapte en vroeg of ze even tijd had om mijn haar te knippen, was het direct van ja, binnen vijf minuten. Dusja een kwartier later, vers geknipte haren voor 10 soles dus €2.5 ongeveer. 

Deze morgen geen last van een verkoudheid, maar eenmaal op het kantoor begon mijn neus te lopen en de keelpijn stak de kop op. 

Dinsdag 22/05

's Morgens merkte Ores direct dat ik verkouden was en stelde voor om een brouwseltje te maken voor me. Hij noemde het natuurlijk geen brouwseltje, maar het zag en smaakte wel een beetje zo. Ik kreeg dus pure thee met daar een paar lepeltjes suiker in en een volledige limoen. Goed roeren en opdrinken die handel. 

In de voormiddag een transfer van het hotel naar de luchthaven. Eenmaal in de luchthaven vroegen de passagiers of ik hen kon helpen inchecken. Dat vond ik geen probleem. Normaal gezien moet je de mensen afzetten aan de luchthaven en gewoon dag zeggen en weggaan. Vind ik nogal grof en ze vroegen mijn hulp, Belgen kan je niet veel weigeren in een land waar ze de taal niet spreken zeker. Dus ik hielp hen met inchecken via het automaat en toen moesten ze alleen nog hun bagage afgeven aan de medewerkers en toen konden ze hun vlucht nemen naar de Jungle. Tegen 11.45u belde Warry naar het kantoor om te melden dat een van de toeristen niet mee mocht op het vliegtuig. Natuurlijk direct alle hens aan dek, want de vlucht vertrok binnen 20 minuten. De helft van het kantoor was het erover eens dat ik naar de luchthaven moest om de mensen van daar bij te staan. Gelukkig won de meerderheid deze mini discussie het, want het zou totaal nutteloos zijn. Tegen de tijd dat ik er aankwam, zou het vliegtuig al vertrokken zijn. Dus was dat geen optie. De collega's belden met de luchtvaartmaatschappij en met het kantoor van de jungle. En ik? Ik mocht een belletje doen met de passagier. Die was allesbehalve in een goed humeur. 

Na een hele tijd konden we hen voorzien van een vlucht naar Lima en van daaruit konden ze dan naar de jungle vliegen, met een tussenstop in Cusco. Een hele ommeweg, maar ze zouden er geraken en maar een halve dag van hun toer verliezen. Ons enige probleem was dan alleen nog hun bagage. Deze was spoorloos verloren. 

Jammer genoeg verliep het toch niet van een leien dakje. Eenmaal toen ze in Lima waren, bleek die vlucht naar de jungle niet te bestaan. Dus zaten ze daar vast, zonder bagage en zonder vlucht. Na veel zagen en telefoontjes konden we voor hen een hotel en transfer vastleggen, dat de luchtvaartmaatschappij kon betalen. De volgende dag konden ze opnieuw proberen om een vlucht te nemen, richting de jungle. Maar de bagage bleef vermist...

Woensdag 23/05

De passagiers van gisteren, konden mee met de vlucht en konden beginnen aan hun toer in de jungle. Gelukkig. 

Rond de middag een vergadering en ondertussen belden we via Whatsapp met Flor in Lima. Op deze manier was zij ook van alles op de hoogte. Het was eigenlijk redelijk grappig. Iedere keer dat ze een puntje afhandelden was het van: "Ja? Iemand nog vragen of twijfels?" En toen kwam Flor met haar samenvatting en uitleg over dat punt en bleek het iedere keer helemaal verkeerd te zijn. Haar uitleg was altijd lang en verkeerd. Op de duur kwam de vraag niet meer of er nog twijfels waren..

Donderdag 24/05

Vandaag stakingsdag! Deze morgen feliciteerde Ores me met de vrije dag, maar helaas, geen vrije dag voor mij. Alle winkels waren gesloten, geen enkele auto werd toegelaten in de hele stad. Er werden enkele kasseien uitgehaald om in het midden van de weg te leggen. De enige auto's of voertuigen die wel toegelaten waren, waren de politie en de ziekenwagen. Alle mensen moesten dus te voet naar het werk. Wel grappig. Normaal sta je voor de rode lichten of moet je wachten om over te steken en nu kon je gewoon in het midden van de weg lopen. Dan moet je wel opletten dat je niet over de stenen valt. Daar had die man enkele meters voor mij, niet op gerekend. 

Iedereen at op het kantoor. We bestelden Milaneza de Pollo. Rijst met kip en patatjes. Rare combinatie, maar je went er wel aan dat je overal rijst en patatjes krijgt. Ik maak er allesinds geen probleem van  De moment dat je vraagt om je maaltijd mee te nemen, wordt het in een soort van isomo doosje gedaan. Vraag je soep? Dan krijg je dit mee in een zakje, net als je drankje. Een grappig moment wel, want het is een hele ervaring om soep uit een zakje te eten. Ja, soep moet je hier eten. Er zitten stukjes vlees, groenten EN patatjes in!

's Avonds voor het slapen gaan, gebeuren de normale rituelen zoals toilet en tanden poetsen. De moment dat ik een voet in mijn badkamer zette, voelde ik jakkes. Mijn hele kous was doorweekt. Iemand had gedoucht en alles vies en nat achtergelaten. 

Vrijdag 25/05

's morgens kreeg ik van Ores en Emy een sleutel. Ik verstond het niet goed. Wat moest ik met die sleutel doen. Toen legden ze me uit dat er blijkbaar anderen mijn badkamer gebruikt hadden. Emy had het hen duidelijk verteld en hen er twee keer op gewezen toen ze er iemand zag uitkomen.  Daarmee dat ze een slot op mijn badkamer gezet hadden. 

's Middags passagiers afgehaald van de luchthaven. Het was een vlucht van Avianca, voorspelt niet veel goeds dus. En inderdaad. De vlucht had een half uur vertraging.. Eenmaal we eindelijk in het hotel aankwamen, konden ze de valiezen afzetten en hun geld uithalen. Ze moesten namelijk nog een groot bedrag betalen.. En ik moest dat ontvangen. Deze mensen waren van de Verenigde Naties en kwamen naar Peru om een aardappelcongres bij te wonen. Aardappel congres. Raar woord. Patatjes congres klinkt dan toch een stuk leuker 

Zaterdag 26/05

Verschillende bus reservaties moeten maken. Ik kreeg deze week de opdracht om ze allemaal te maken tot en met de maand september. In het hoogseizoen is daar geen tijd voor, dus moet alles nu gebeuren. Sommigen denken in het kantoor dat het hoogseizoen nu al is. Ze lopen op de toppen van hun tenen en vliegen uit voor het minste. Aan een kant ben ik blij, dat ik niet elk Spaans woord versta.. 

Vandaag kregen we ook het schema voor de komende weken, wie wat moet kuisen op het kantoor. Vandaag kreeg ik de badkamer toegewezen. Ik dacht al aan spiegels, vloer, toilet, lavabo kuisen enzo. Bleek dat het de snelle versie mocht zijn. Gewoon eens hop over de spiegel, hop de wc borstel keer draaien in de wc en de vloer vegen. Op deze manier kuis je dus je badkamer in sneltempo.. 

Tegen 18u was het tijd voor de briefing. Hier moest ik enkel de enveloppe afgeven en hop naar de volgende om 18.30u. Deze was toch nog een eindje wandelen, maar ik was er mooi op tijd. 

Na de briefing, was er op Plaza De Armas een soort dans/theater show. Het was een stuk waarin men het Peruviaanse leven deels uitbeeldde. Men offerde aan Pachamama en deed traditionele dansen. Iedereen droeg traditionele kledij en dronk genoeg alcohol om scheef te lopen. Op een bepaald moment in het theaterstuk was de burgemeester redelijk gezegend en gingen ze hem op de bank leggen. Eenmaal daar, begonnen ze anderen in de stoelen te laten zitten. Tijdens dat ze daarmee bezig waren rolde de burgemeester van de bank. Opnieuw erop gelegd. Het enige probleem was dat de ene zijn voeten vast had en de ander zijn bovenlijf. Degene die de voeten vast had of liever de schoenen van de man, verloor hem plots. Zijn voeten op de grond en de schoenen in zijn handen. Hij vond er dan niet beter op om met die schoenen rond te lopen en mensen eraan te laten ruiken. Twas natuurlijk geen rozegeur en maneschijn..  Het was een komisch stuk voor elke nationaliteit, want er werd praktisch niets gezegd. Er was een band die traditionele muziek speelde en dan had je nog een harmonie/brassband. Met heel weinig mensen, creëerden ze wondermooie muziek. 

Zondag 27/05

Ontbijt met Paola haar getetter. Ze sprak deze week al super veel, maar niemand die het echt begrijpt. Ze wijst en brabbelt er op los. Ze vond zelf een nieuwe verstop plek voor haar knuffels en alle andere mogelijk zaken. In de keuken staat een nieuwe kast en deze is blijkbaar uitverkozen om al haar schatten in op te bergen. 

's Middags werd ik uitgenodigd om mee te eten met Ores, Emy, Oma en Opa. Eerst was het avocado mengsel, wel lekker deze keer, met brood. Daarna kreeg je twee kommen soep, willen op niet. De hoofdschotel was geen idee eigenlijk. Het was lekker, maar geen idee. Het deed me denken aan kip, koude groentjes en opnieuw zo een gehydrateerd patatje. Lekker, maar serieus veel. Geen idee waar ze dat allemaal steken die Peruvianen.