Het eerste dat me opviel in het kantoor was dat er een televisie stond. Gekoppeld aan een zwart plaatje dat een soort satelliet moet voorstellen, wordt nu elke dag het voetbal gevolgd. Heel bizar als België eruit zou liggen, uit de mondial, dan zouden wij normaal niet echt staan supporteren voor bv Nederland. Hier in Peru is dat dus wel het geval. Peru ligt eruit, maar alle mogelijke buurlanden worden sterk aangemoedigd en dan is het ook altijd drama als die het niet halen. 

Als tweede was er geen systeem, geen website beschikbaar. Beetje lastig om mee te werken, maar we hadden de verschillende papieren versies nog. Jammer genoeg konden we redelijk weinig doen. Het maken van reservaties kan wel, maar het opslaan van de reservatiecode ging dus niet, want er was geen systeem. Ingewikkeld dus. 

´s Middags gingen op mijn aanvraag eten op de markt. Papa voelde zich niet 100% en bleef thuis. Dan hebben mama en ik maar alleen genoten van een lekkere Lomo Saltado 

Dinsdag 26/06

Grote dag voor mama en papa: vertrek terug naar het Belgenlandje. De vlucht was pas in de namiddag en perfect te doen in mijn siësta. Over de middag hadden we gepicknickt in de patio en daarna met de nonkel van Ores naar de luchthaven. Eenmaal daar aangekomen kon ik hen helpen inchecken. Normaal moet je dat eerst via dat machientje doen, maar da werkte blijkbaar niet zo goed en toen moesten ze in de rij gaan staan. Een minuut of 10 later was alles geregeld, in het Spaans natuurlijk, konden we de bagage afgeven en boardingspassen ontvangen. Toen vertrokken ze richting de "wachtkamer" en ik ging met de nonkel van Ores terug naar het werk. Tegen dat ik er was, was het bijna 15.30 uur dusja ik kon maar een half uurtje vroeger naar huis ´s avonds. 

Woensdag 27/06

Vandaag werkte het systeem en website terug, miraculeus. Dus heb ik ervan gebruik gemaakt om het nieuwe platform aan te vullen met de Engelse en Nederlandse versie van de verschillende hotels. Jammer genoeg loopt het niet echt vlotjes, want het laadt nogal aan de trage kant... 

Wist je dat de kinderen hier een andere leeftijd hebben vooraleer ze de eerste keer naar de klas gaan? Ze kunnen tot aan hun 5 jaar thuisblijven. 

Vanaf 2-5 jaar kunnen ze terecht in de kinderopvang ( enkel in de voormiddag)

Vanaf 5-12 komen ze dan in het lager terecht. Het school begint om 7.45 uur tot 14 of 15 uur

Middelbare school begint om 7u tot en met 14 of 15 uur. 

Een beetje anders dan bij ons eh. Wij mogen blij zijn dat we zo laat beginnen met school, veel kunnen slapen en nooit uren moeten wandelen om in eerste instantie op school te geraken. Je komt er blijkbaar  ook niet binnen met het excuus van te laat te zijn. Je komt op tijd, of je komt niet meer binnen. 

Donderdag 28/06

Deze morgen, ik startte mijn computer nog maar op en ik had geen helderheid, alles was donker. Dusja dan maar Carlin en Wilyam van de boekhoudafdeling even gestolen om mijn probleempje op te lossen. En inderdaad, binnen de 5 minuten was alles weer in orde. Wel raar, want de week ervoor had ik dit ook en toen had Fabrizio mijn laptop voor een week, terwijl de jongens het in 5 minuten konden....

´s Avonds mijn eerste briefing terug mogen geven, twas lang geleden maar het was in het Nederlands, redelijk simpel dus. Alleen nu en dan mijn AN moeten aanspreken, want bepaalde dialectwoorden verstonden ze toch niet overdreven goed. 

Vrijdag 29/06

Vrije dag! Eens lang uit te slapen. Niet zo goed gelukt. Al de hele week om 7u schieten ze vuurwerk af. Dit is blijkbaar de voorbode voor een feest binnen 2 weken...

Tegen de middag ben ik een plaatsje gaan zoeken, bij de inca ruïnes om te picknicken. Met mijn zonnehoed en -bril, goed ingesmeerd tegen de zon en eindelijk nog eens een korte broek. Mooi in het gras gezeten met mijn boek en daar wat tijd verslonden. Zo nu en dan was er een hond die dicht van me kwam zitten of liggen en die er bleef tot ik verhuisde van plaats om toch nog in de zon te zitten. Er was zelf 1 van alle honden die letterlijk naast me kwam zitten en meelezen in me boek. Beetje grappig zicht waarschijnlijk 

Zaterdag 30/06

Om 9u aan het kantoor, maar er was niemand. Wilyam kwam 5min later toe en daarna niemand. Tegen 9.15u was Sra. Hilda daar en bekende ze dat zij geen sleutel had. Dus moesten we wachten op iemand met een sleutel. Het kwam 9.30u en Heidi en Carlin waren er ook al. Plots keerde Sra. Hilda haar handtas ondersteboven en vielen er toch sleutels uit! 

Tegen dat we begonnen met werken was het al bijna 10u dusja, toen was het nog 3u te gaan tegen dat we nr huis konden. Om 13u was er een transfer out,mensen die naar de luchthaven moesten. Dus hop naar het hotel, de toeristen de reports laten invullen, floep in de taxi en vandaar naar de luchthaven. Ondertussen op de radio, voetbal. Op de terugweg ging het over opnieuw voetbal. Misschien wel goed dat die tv nu op kantoor staat; zo weet ik toch iets van als iemand het vraagt. 

Zondag 01/07

Vrije dag. Mooie zon, geen briefings, gewoon vrij. Tegen de middag ben ik speciaal voor papa naar het busstation gewandeld. Toch een goed uur wandelen. Daar wilde hij dat ik iets opnam. De verschillende busmaatschappijen roepen de bestemmingen meestal gewoon door de ruimte. Wanneer men de bestemming Arequipa roept, wordt dit nogal grappig gedaan. Jullie zullen papa waarschijnlijk sneller zien dan dat je mij zal zien, dus je moet maar eens vragen dat hij het voordoet 

Daarna verschillende artisanale marktjes afgeslenterd tot ik aan de San Pedro markt kwam waar ik eindelijk kon zitten en iets eten. Vandaar was het gelukkig nog maar een half uurtje naar huis, waar ik een warme douche kon nemen. Aangenaam warm water, maar minder aangenaam voor mijn wintertenen.. Sommige dingen veranderen nooit zeker. 

Om 9.45u was het eindelijk zo ver. Ik mocht in 15 minuten mijn volledige uitleg doen via skype en daarna konden ze vragen stellen. Gelukkig waren ze niet overdreven moeilijk en kon ik ze goed beantwoorden. Na hun vragenronde sloten ze skype af en gingen ze, binnen de 5 minuten,  terugbellen met het resultaat. 

10 minuten laten nog altijd niets. Plots 15min later belden ze me terug via skype. Eerste het nodige gebabbel voor ze konden meedelen dat ik geslaagd was! 

Nadien was het nog een babbeltje over Peru en het eten hier, best wel gezellig en niet meer zo AN. 

Later die dag kreeg ik ook een mailtje van mijn stagementor. Geslaagd voor mijn stage! Met 80%!!

Later die avond hebben we het gevierd door te gaan eten naar Jack's, super lekker eten alleen een beetje veel. 

Vandaag waren er geen briefings, maar een berg papierwerk.. Tegen de middag naar huis om te eten, maar eerst langs de kapper. Toen ik binnenstapte en vroeg of ze even tijd had om mijn haar te knippen, was het direct van ja, binnen vijf minuten. Dusja een kwartier later, vers geknipte haren voor 10 soles dus €2.5 ongeveer. 

Deze morgen geen last van een verkoudheid, maar eenmaal op het kantoor begon mijn neus te lopen en de keelpijn stak de kop op. 

Dinsdag 22/05

's Morgens merkte Ores direct dat ik verkouden was en stelde voor om een brouwseltje te maken voor me. Hij noemde het natuurlijk geen brouwseltje, maar het zag en smaakte wel een beetje zo. Ik kreeg dus pure thee met daar een paar lepeltjes suiker in en een volledige limoen. Goed roeren en opdrinken die handel. 

In de voormiddag een transfer van het hotel naar de luchthaven. Eenmaal in de luchthaven vroegen de passagiers of ik hen kon helpen inchecken. Dat vond ik geen probleem. Normaal gezien moet je de mensen afzetten aan de luchthaven en gewoon dag zeggen en weggaan. Vind ik nogal grof en ze vroegen mijn hulp, Belgen kan je niet veel weigeren in een land waar ze de taal niet spreken zeker. Dus ik hielp hen met inchecken via het automaat en toen moesten ze alleen nog hun bagage afgeven aan de medewerkers en toen konden ze hun vlucht nemen naar de Jungle. Tegen 11.45u belde Warry naar het kantoor om te melden dat een van de toeristen niet mee mocht op het vliegtuig. Natuurlijk direct alle hens aan dek, want de vlucht vertrok binnen 20 minuten. De helft van het kantoor was het erover eens dat ik naar de luchthaven moest om de mensen van daar bij te staan. Gelukkig won de meerderheid deze mini discussie het, want het zou totaal nutteloos zijn. Tegen de tijd dat ik er aankwam, zou het vliegtuig al vertrokken zijn. Dus was dat geen optie. De collega's belden met de luchtvaartmaatschappij en met het kantoor van de jungle. En ik? Ik mocht een belletje doen met de passagier. Die was allesbehalve in een goed humeur. 

Na een hele tijd konden we hen voorzien van een vlucht naar Lima en van daaruit konden ze dan naar de jungle vliegen, met een tussenstop in Cusco. Een hele ommeweg, maar ze zouden er geraken en maar een halve dag van hun toer verliezen. Ons enige probleem was dan alleen nog hun bagage. Deze was spoorloos verloren. 

Jammer genoeg verliep het toch niet van een leien dakje. Eenmaal toen ze in Lima waren, bleek die vlucht naar de jungle niet te bestaan. Dus zaten ze daar vast, zonder bagage en zonder vlucht. Na veel zagen en telefoontjes konden we voor hen een hotel en transfer vastleggen, dat de luchtvaartmaatschappij kon betalen. De volgende dag konden ze opnieuw proberen om een vlucht te nemen, richting de jungle. Maar de bagage bleef vermist...

Woensdag 23/05

De passagiers van gisteren, konden mee met de vlucht en konden beginnen aan hun toer in de jungle. Gelukkig. 

Rond de middag een vergadering en ondertussen belden we via Whatsapp met Flor in Lima. Op deze manier was zij ook van alles op de hoogte. Het was eigenlijk redelijk grappig. Iedere keer dat ze een puntje afhandelden was het van: "Ja? Iemand nog vragen of twijfels?" En toen kwam Flor met haar samenvatting en uitleg over dat punt en bleek het iedere keer helemaal verkeerd te zijn. Haar uitleg was altijd lang en verkeerd. Op de duur kwam de vraag niet meer of er nog twijfels waren..

Donderdag 24/05

Vandaag stakingsdag! Deze morgen feliciteerde Ores me met de vrije dag, maar helaas, geen vrije dag voor mij. Alle winkels waren gesloten, geen enkele auto werd toegelaten in de hele stad. Er werden enkele kasseien uitgehaald om in het midden van de weg te leggen. De enige auto's of voertuigen die wel toegelaten waren, waren de politie en de ziekenwagen. Alle mensen moesten dus te voet naar het werk. Wel grappig. Normaal sta je voor de rode lichten of moet je wachten om over te steken en nu kon je gewoon in het midden van de weg lopen. Dan moet je wel opletten dat je niet over de stenen valt. Daar had die man enkele meters voor mij, niet op gerekend. 

Iedereen at op het kantoor. We bestelden Milaneza de Pollo. Rijst met kip en patatjes. Rare combinatie, maar je went er wel aan dat je overal rijst en patatjes krijgt. Ik maak er allesinds geen probleem van  De moment dat je vraagt om je maaltijd mee te nemen, wordt het in een soort van isomo doosje gedaan. Vraag je soep? Dan krijg je dit mee in een zakje, net als je drankje. Een grappig moment wel, want het is een hele ervaring om soep uit een zakje te eten. Ja, soep moet je hier eten. Er zitten stukjes vlees, groenten EN patatjes in!

's Avonds voor het slapen gaan, gebeuren de normale rituelen zoals toilet en tanden poetsen. De moment dat ik een voet in mijn badkamer zette, voelde ik jakkes. Mijn hele kous was doorweekt. Iemand had gedoucht en alles vies en nat achtergelaten. 

Vrijdag 25/05

's morgens kreeg ik van Ores en Emy een sleutel. Ik verstond het niet goed. Wat moest ik met die sleutel doen. Toen legden ze me uit dat er blijkbaar anderen mijn badkamer gebruikt hadden. Emy had het hen duidelijk verteld en hen er twee keer op gewezen toen ze er iemand zag uitkomen.  Daarmee dat ze een slot op mijn badkamer gezet hadden. 

's Middags passagiers afgehaald van de luchthaven. Het was een vlucht van Avianca, voorspelt niet veel goeds dus. En inderdaad. De vlucht had een half uur vertraging.. Eenmaal we eindelijk in het hotel aankwamen, konden ze de valiezen afzetten en hun geld uithalen. Ze moesten namelijk nog een groot bedrag betalen.. En ik moest dat ontvangen. Deze mensen waren van de Verenigde Naties en kwamen naar Peru om een aardappelcongres bij te wonen. Aardappel congres. Raar woord. Patatjes congres klinkt dan toch een stuk leuker 

Zaterdag 26/05

Verschillende bus reservaties moeten maken. Ik kreeg deze week de opdracht om ze allemaal te maken tot en met de maand september. In het hoogseizoen is daar geen tijd voor, dus moet alles nu gebeuren. Sommigen denken in het kantoor dat het hoogseizoen nu al is. Ze lopen op de toppen van hun tenen en vliegen uit voor het minste. Aan een kant ben ik blij, dat ik niet elk Spaans woord versta.. 

Vandaag kregen we ook het schema voor de komende weken, wie wat moet kuisen op het kantoor. Vandaag kreeg ik de badkamer toegewezen. Ik dacht al aan spiegels, vloer, toilet, lavabo kuisen enzo. Bleek dat het de snelle versie mocht zijn. Gewoon eens hop over de spiegel, hop de wc borstel keer draaien in de wc en de vloer vegen. Op deze manier kuis je dus je badkamer in sneltempo.. 

Tegen 18u was het tijd voor de briefing. Hier moest ik enkel de enveloppe afgeven en hop naar de volgende om 18.30u. Deze was toch nog een eindje wandelen, maar ik was er mooi op tijd. 

Na de briefing, was er op Plaza De Armas een soort dans/theater show. Het was een stuk waarin men het Peruviaanse leven deels uitbeeldde. Men offerde aan Pachamama en deed traditionele dansen. Iedereen droeg traditionele kledij en dronk genoeg alcohol om scheef te lopen. Op een bepaald moment in het theaterstuk was de burgemeester redelijk gezegend en gingen ze hem op de bank leggen. Eenmaal daar, begonnen ze anderen in de stoelen te laten zitten. Tijdens dat ze daarmee bezig waren rolde de burgemeester van de bank. Opnieuw erop gelegd. Het enige probleem was dat de ene zijn voeten vast had en de ander zijn bovenlijf. Degene die de voeten vast had of liever de schoenen van de man, verloor hem plots. Zijn voeten op de grond en de schoenen in zijn handen. Hij vond er dan niet beter op om met die schoenen rond te lopen en mensen eraan te laten ruiken. Twas natuurlijk geen rozegeur en maneschijn..  Het was een komisch stuk voor elke nationaliteit, want er werd praktisch niets gezegd. Er was een band die traditionele muziek speelde en dan had je nog een harmonie/brassband. Met heel weinig mensen, creëerden ze wondermooie muziek. 

Zondag 27/05

Ontbijt met Paola haar getetter. Ze sprak deze week al super veel, maar niemand die het echt begrijpt. Ze wijst en brabbelt er op los. Ze vond zelf een nieuwe verstop plek voor haar knuffels en alle andere mogelijk zaken. In de keuken staat een nieuwe kast en deze is blijkbaar uitverkozen om al haar schatten in op te bergen. 

's Middags werd ik uitgenodigd om mee te eten met Ores, Emy, Oma en Opa. Eerst was het avocado mengsel, wel lekker deze keer, met brood. Daarna kreeg je twee kommen soep, willen op niet. De hoofdschotel was geen idee eigenlijk. Het was lekker, maar geen idee. Het deed me denken aan kip, koude groentjes en opnieuw zo een gehydrateerd patatje. Lekker, maar serieus veel. Geen idee waar ze dat allemaal steken die Peruvianen. 

Om 9.30u werden de taken voor die namiddag al verdeeld. Er was 1 transfer van het busstation tot aan het hotel en daar dan briefing geven en nog 4 briefings over trektochten. Duvali verdeelde de taken. Ik kreeg de bustransfer en warry en Jhosnaylin kregen de briefings. 

Gelukkig was het in de namiddag mooi weer, zodat ik kon wandelen naar het busstation. Na ongeveer een half uurtje wandelen was ik er. Dan kon ik eerst op zoek gaan naar de chauffeur. Het was een invaller voor een gekende chauffeur. Blijkbaar kon hij niet, en daarom stuurde hij zijn collega Ramiro. Ik wist niet hoe hij eruit zag, maar hij had een foto van mij dus het was hopen dat hij mij herkende. Alhoewel, hoe moeilijk kan het zijn. Er lopen niet zoveel blonde mensen rond in Cuzco. Toen hij aankwam, kwam hij direct naar me toe, een goed teken dus. Na nog 20 minuten te wachten op de bus en dan passagiers zoeken, bagage ophalen en dan konden we vertrekken naar hun hotel. Eenmaal we daar gekomen waren, heb ik geholpen hen in te checken en daarna de briefing gegeven. Tegen 19u ben ik vertrokken uit het hotel. Super toffe toeristen, alleen een beetje babbelachtig. Op bepaalde momenten kon ik er geen woord tussen krijgen. 

Dinsdag 15/05

Deze morgen om 8u mijn eerste Engelse les gegeven. We bespraken de thema's en de onderwerpen waar zij aan wilde werken. Nadien naar het werk een de hele dag aan de papierwinkel gewerkt. Van alles voorbereid want die avond waren er geen briefings voor ons. De gidsen waren beschikbaar en konden dus hun werk doen. 

Woensdag 16/05

Om 10.29 u kwam er een vlucht binnen van een van onze passagiers. Het waren jonge gasten. Op het kantoor kregen ze al snel de bijnaam "Los Churros" omdat ze er niet slecht uitzagen. Deze vlucht verliep niet overdreven gemakkelijk. Eerst moest ik de taxi nemen naar de luchthaven. Normaal wandel ik of neem ik de bus, maar Warry vergat te zeggen dat deze passagiers voor mij waren. Gelukkig was ik er op tijd met de taxi. Nog voor ik de toeristen kon zoeken, moest ik opnieuw een nieuwe chauffeur vinden. 

Rond 12u kwamen er 2 jonge kerels binnen op kantoor. Blijkbaar moesten ze nog een deel van hun totaalbedrag betalen. Het enige probleem was dat hun voorschot nooit op de rekening gekomen was. Ze probeerden met handen en voeten uit te leggen aan Duvali dat ze bevestiging gekregen hadden van hun bank dat de betaling gebeurt was. Bleek dat de bevestiging in het Nederlands was. Toen was het unaniem: Kyara! Eerst luisterde ik het volledige verhaal in het Nederlands en toen kon het vertalen beginnen. Na enkele minuten belde Fabrizio naar Dirk(mede-eigenaar en Belg) om zijn verhaal te horen. Eenmaal hij toegelegd had, vroeg een van de jongens of ze konden bellen met Dirk om het nog eens uit te leggen. Dus opnieuw gebeld. Hij stelde heel veel vragen, maar de belangrijkste vergat hij: vragen of Dirk een bevestiging kon vragen aan zijn bank, dat het geld dus niet toegekomen was. Dus kon ik opnieuw vertalen in het Spaans aan Fabrizio en hij terug bellen naar Dirk. Een hele soep, maar uiteindelijk mailden de jongens alle bewijzen door naar Fabrizio en zo kon hij naar de bank gaan in Dirk zijn plaats. Toen de jongens vertrokken bekeken we samen de bewijzen. Hij de financiële kant en ik vertaalde voor hem. Bleek uiteindelijk dat de naam van de begunstigde fout was. Opnieuw mocht ik de jongens informeren, deze keer via mail. Sindsdien hebben we niets meer van hen gehoord. 

Woensdagavond was er een briefing in het hotel niet ver van het kantoor. Ik veronderstelde dat Warry die ging doen, maar bleek dat het voor mij was. Hij zou wel komen luisteren. Ik snapte niet goed waarom. Ik heb al zo vaak briefings alleen gedaan en het waren Belgen. Niet dat hij er iets van zou verstaan, maar ja als beleefdheid dan maar in het Engels gedaan. Toen we er aankwamen snapte ik al waarom ik de briefing mocht doen en hij enkel luisterde. De vorige keer, met dezelfde groep ofja hetzelfde bedrijf, maar iedere keer dezelfde reisleider had hij een fout gemaakt en dat was niet zo goed afgelopen. Hoogstwaarschijnlijk daarmee dat ik de briefing mocht doen. 

Voor de briefing begon sprak ze ons aan op die fout van hem. Ze vertelde mij dat er een landverschuiving geweest was vorig jaar en dat je nu dus een ander pad moet nemen, dat meer dan 2 uur klimmen is. Ik wist dit niet, want niemand op het kantoor had het mij ooit verteld. Ik was gewoon eerlijk tegen haar toen ik dat vertelde en ze nam het me niet kwalijk. 

Ik begon in het Engels, maar schakelde als snel over naar het Nederlands. Twee mensen van de groep spraken niet zo goed Engels. Warry kent die briefings uit zijn hoofd dus kon ook wel afleiden wat ik zei door mijn aanwijzingen op de kaart. De gids zelf, Martina, spreekt Nederlands, Engels, Portugees, Spaans en Duits dus moest ik iets fouts vertellen, zou ze het me zeker zeggen. Ze hielp me nu en dan om op Nederlandse woorden te komen, maar verder hield ze haar mond. Nadien bleven we nog even praten en ze vroeg me waarom Warry mee was. Opnieuw vertelde ik dat ik het niet wist en dat ik al vaker briefings alleen deed. Toen zei ze dat ze het zou laten weten aan het bedrijf, dat mijn uitleg stukken beter was dan de zijne. Tof complimentje om de dag mee af te sluiten. 

Donderdag 17/05

Deze morgen om 8u een transfer van het hotel naar de luchthaven. In theorie moeten we 20 minuten vooraf in het hotel aanwezig zijn om de toeristen de evaluatie formulieren te laten invullen. Wetend dat het een half uur wandelen was naar het hostel, had ik me toch een beetje moeten haasten om er op tijd te geraken. Toen ik er toekwam om 07.45u sliep de helft van de groep nog. Er waren er twee aan het eten en de andere sliepen nog. Dus met enige vertraging konden we vertrekken naar het hotel. Normaal in die 15-20 minuten dat je er op voorhand bent, leg je kort uit wat hun vluchtnummer is en hoe de aansluitingen verlopen. Ik werd in het kantoor dus gewaarschuwd om hen duidelijk te vermelden dat ze in Lima moesten lopen om de tram te halen. Toen ik hen dit vertelde leken ze redelijk op hun gemak. Zo van "ok en om hoelaat komt het volgende trammetje als we de eerste missen?" Toen dacht ik toch even van asjeblieft zeg.. Er is maar 1 tram naar het busstation. Toen schrokken ze even, maar blijkbaar niet heel erg. Bleek later op het kantoor dat men nog privé vervoer moest regelen voor die toeristen want ze hadden hun tram gemist.. Tja als je niet wil luisteren naar iemand die jonger is dan jou, moet je het zelf maar weten. Ik had hen gewaarschuwd, wie niet wil luisteren...

Ik was nog geen half uur terug op kantoor van de luchthaven toen ik plots alles moest laten vallen en terugkeren naar de luchthaven. Bij een andere transfer naar de luchthaven waren ze hun gsm-oplader vergeten in het hotel. Dus ik in sneltempo naar het hotel aan de andere kant van de stad, daar de taxi en hop naar de luchthaven. Daar aangekomen bleek dat ik de passagiers met 5 minuten gemist had. Ze hadden zo lang mogelijk gewacht om door de security controle te gaan, maar ja 5 minuten te kort dus. Uiteindelijk iemand aangesproken om het te gaan brengen, want ik mocht daar niet binnen. Ik werd van de ene naar de andere gestuurd. Na een half uur was er toch iemand die naar binnen kon gaan in mijn plaats. Na verschillende telefoontjes en berichtjes hadden ze elkaar uiteindelijk gevonden. Ik kon dus opnieuw naar het kantoor. Tegen dat ik daar aankwam, was het al 12u. 

Tijdens de avondshift ging ik vroeger naar huis, want ik was ook vroeger begonnen. Voor ik vertrok werd ik nog gevraagd om langs 2 hotels te gaan. Daar de paspoorten of de foto's toch ervan op te vragen. Dit was nodig omdat de gids die de briefing gaf, was vergeten om de foto's te nemen. De hotels lagen op de terugweg naar huis dus ik maakte geen bezwaar. In mijn eerste hotel vonden ze niets terug van die passagier. Geen reservatie, geen paspoort. De receptioniste zocht meer dan een half uur, maar niets te vinden. Ik berichte naar het kantoor met de mededeling en wandelde door naar het tweede. Hier vonden ze het gelukkig heel snel. Binnen de 5 minuten was ik terug buiten. Ondertussen kreeg ik antwoord op mijn bericht van het kantoor. Ik moest met andere woorden terug naar het hotel. Na veel discussiëren en haar vragen nog eens te zoeken bleek ze het uiteindelijk gevonden te hebben. Pas toen ik zei dat de passagier van een bepaald reiskantoor was, ging er bij haar plots een belletje rinkelen. Uiteindelijk eindigde de dag toch als een gewone werkdag, maar dan met 9 uur in plaats van 8 uren werk. 

Vrijdag 18/05

Enkele passagiers werden niet toegelaten op de trein vanuit Aguas Calientes naar Ollantaytambo. Bleek dat er een defect was met twee wagons, en al deze mensen werden aan de kant gezet en later verteld dat ze niet mee konden. Ze belden met Warry in het Engels, maar dat verliep niet zo vlot. Na enkele minuten belde ik met hen en toen kreeg ik het hele verhaal te horen. Hier en daar hoorde ik wat vloekwoorden, maar het was verstaanbaar Vlaams. In de tussentijd was er een van de collega's aan het bellen met de treinmaatschappij. Volgens mij moet de persoon aan de andere kant er niet goed van geweest zijn, wat zij allemaal zei door de telefoon. Uiteindelijk kregen de passagiers een nieuw treinticket aangeboden om 19u. Het was een ticketje voor eerste klas, met avondmaal. Nadien kregen ze ook vervoer van Ollantaytambo tot Cusco en vandaar werden ze naar het hotel gebracht. Tegen dat ze uiteindelijk in het hotel waren, was het al na middernacht. 

Zaterdag 19/05

Deze middag mocht ik de passagiers ophalen om ze naar de luchthaven te brengen. Eenmaal aangekomen in het hotel bleek dat ze weg waren. Ik was een beetje in paniek, want ja verdwenen passagiers is niet alles. De transfer was om 13u. Stipt kwam Ramiro de chauffeur toe en toen moest ik hem vertellen dat de passagiers er niet waren. Tegen 13.05 kwamen ze toe. Ze waren gaan shoppen. De receptionist zei tegen mij dat ze weg waren en hun valiezen ook. Bleek dat dit geen waar was. Ze hadden ze gestockeerd in de bagageruimte. De man die daar verantwoordelijk voor was, die was al naar huis, MET de sleutel van de deur. Deze moesten ze dus opbellen en ongeveer 20 minuten later konden ze hun valiezen ophalen. Vandaar naar de luchthaven en ze afgezet. Nadien samen met Ramiro terug naar het centrum van Cusco gereden en toen kon mijn weekend eindelijk beginnen. Ik vroeg hem om me af te zetten aan de markt zodat ik nog inkopen kon doen om te koken. 

Zondag 20/05

Rustdag. Genieten van de zon en ondertussen een berg schoolwerk proberen te verzetten.