Om 9.30u werden de taken voor die namiddag al verdeeld. Er was 1 transfer van het busstation tot aan het hotel en daar dan briefing geven en nog 4 briefings over trektochten. Duvali verdeelde de taken. Ik kreeg de bustransfer en warry en Jhosnaylin kregen de briefings. 

Gelukkig was het in de namiddag mooi weer, zodat ik kon wandelen naar het busstation. Na ongeveer een half uurtje wandelen was ik er. Dan kon ik eerst op zoek gaan naar de chauffeur. Het was een invaller voor een gekende chauffeur. Blijkbaar kon hij niet, en daarom stuurde hij zijn collega Ramiro. Ik wist niet hoe hij eruit zag, maar hij had een foto van mij dus het was hopen dat hij mij herkende. Alhoewel, hoe moeilijk kan het zijn. Er lopen niet zoveel blonde mensen rond in Cuzco. Toen hij aankwam, kwam hij direct naar me toe, een goed teken dus. Na nog 20 minuten te wachten op de bus en dan passagiers zoeken, bagage ophalen en dan konden we vertrekken naar hun hotel. Eenmaal we daar gekomen waren, heb ik geholpen hen in te checken en daarna de briefing gegeven. Tegen 19u ben ik vertrokken uit het hotel. Super toffe toeristen, alleen een beetje babbelachtig. Op bepaalde momenten kon ik er geen woord tussen krijgen. 

Dinsdag 15/05

Deze morgen om 8u mijn eerste Engelse les gegeven. We bespraken de thema's en de onderwerpen waar zij aan wilde werken. Nadien naar het werk een de hele dag aan de papierwinkel gewerkt. Van alles voorbereid want die avond waren er geen briefings voor ons. De gidsen waren beschikbaar en konden dus hun werk doen. 

Woensdag 16/05

Om 10.29 u kwam er een vlucht binnen van een van onze passagiers. Het waren jonge gasten. Op het kantoor kregen ze al snel de bijnaam "Los Churros" omdat ze er niet slecht uitzagen. Deze vlucht verliep niet overdreven gemakkelijk. Eerst moest ik de taxi nemen naar de luchthaven. Normaal wandel ik of neem ik de bus, maar Warry vergat te zeggen dat deze passagiers voor mij waren. Gelukkig was ik er op tijd met de taxi. Nog voor ik de toeristen kon zoeken, moest ik opnieuw een nieuwe chauffeur vinden. 

Rond 12u kwamen er 2 jonge kerels binnen op kantoor. Blijkbaar moesten ze nog een deel van hun totaalbedrag betalen. Het enige probleem was dat hun voorschot nooit op de rekening gekomen was. Ze probeerden met handen en voeten uit te leggen aan Duvali dat ze bevestiging gekregen hadden van hun bank dat de betaling gebeurt was. Bleek dat de bevestiging in het Nederlands was. Toen was het unaniem: Kyara! Eerst luisterde ik het volledige verhaal in het Nederlands en toen kon het vertalen beginnen. Na enkele minuten belde Fabrizio naar Dirk(mede-eigenaar en Belg) om zijn verhaal te horen. Eenmaal hij toegelegd had, vroeg een van de jongens of ze konden bellen met Dirk om het nog eens uit te leggen. Dus opnieuw gebeld. Hij stelde heel veel vragen, maar de belangrijkste vergat hij: vragen of Dirk een bevestiging kon vragen aan zijn bank, dat het geld dus niet toegekomen was. Dus kon ik opnieuw vertalen in het Spaans aan Fabrizio en hij terug bellen naar Dirk. Een hele soep, maar uiteindelijk mailden de jongens alle bewijzen door naar Fabrizio en zo kon hij naar de bank gaan in Dirk zijn plaats. Toen de jongens vertrokken bekeken we samen de bewijzen. Hij de financiële kant en ik vertaalde voor hem. Bleek uiteindelijk dat de naam van de begunstigde fout was. Opnieuw mocht ik de jongens informeren, deze keer via mail. Sindsdien hebben we niets meer van hen gehoord. 

Woensdagavond was er een briefing in het hotel niet ver van het kantoor. Ik veronderstelde dat Warry die ging doen, maar bleek dat het voor mij was. Hij zou wel komen luisteren. Ik snapte niet goed waarom. Ik heb al zo vaak briefings alleen gedaan en het waren Belgen. Niet dat hij er iets van zou verstaan, maar ja als beleefdheid dan maar in het Engels gedaan. Toen we er aankwamen snapte ik al waarom ik de briefing mocht doen en hij enkel luisterde. De vorige keer, met dezelfde groep ofja hetzelfde bedrijf, maar iedere keer dezelfde reisleider had hij een fout gemaakt en dat was niet zo goed afgelopen. Hoogstwaarschijnlijk daarmee dat ik de briefing mocht doen. 

Voor de briefing begon sprak ze ons aan op die fout van hem. Ze vertelde mij dat er een landverschuiving geweest was vorig jaar en dat je nu dus een ander pad moet nemen, dat meer dan 2 uur klimmen is. Ik wist dit niet, want niemand op het kantoor had het mij ooit verteld. Ik was gewoon eerlijk tegen haar toen ik dat vertelde en ze nam het me niet kwalijk. 

Ik begon in het Engels, maar schakelde als snel over naar het Nederlands. Twee mensen van de groep spraken niet zo goed Engels. Warry kent die briefings uit zijn hoofd dus kon ook wel afleiden wat ik zei door mijn aanwijzingen op de kaart. De gids zelf, Martina, spreekt Nederlands, Engels, Portugees, Spaans en Duits dus moest ik iets fouts vertellen, zou ze het me zeker zeggen. Ze hielp me nu en dan om op Nederlandse woorden te komen, maar verder hield ze haar mond. Nadien bleven we nog even praten en ze vroeg me waarom Warry mee was. Opnieuw vertelde ik dat ik het niet wist en dat ik al vaker briefings alleen deed. Toen zei ze dat ze het zou laten weten aan het bedrijf, dat mijn uitleg stukken beter was dan de zijne. Tof complimentje om de dag mee af te sluiten. 

Donderdag 17/05

Deze morgen om 8u een transfer van het hotel naar de luchthaven. In theorie moeten we 20 minuten vooraf in het hotel aanwezig zijn om de toeristen de evaluatie formulieren te laten invullen. Wetend dat het een half uur wandelen was naar het hostel, had ik me toch een beetje moeten haasten om er op tijd te geraken. Toen ik er toekwam om 07.45u sliep de helft van de groep nog. Er waren er twee aan het eten en de andere sliepen nog. Dus met enige vertraging konden we vertrekken naar het hotel. Normaal in die 15-20 minuten dat je er op voorhand bent, leg je kort uit wat hun vluchtnummer is en hoe de aansluitingen verlopen. Ik werd in het kantoor dus gewaarschuwd om hen duidelijk te vermelden dat ze in Lima moesten lopen om de tram te halen. Toen ik hen dit vertelde leken ze redelijk op hun gemak. Zo van "ok en om hoelaat komt het volgende trammetje als we de eerste missen?" Toen dacht ik toch even van asjeblieft zeg.. Er is maar 1 tram naar het busstation. Toen schrokken ze even, maar blijkbaar niet heel erg. Bleek later op het kantoor dat men nog privé vervoer moest regelen voor die toeristen want ze hadden hun tram gemist.. Tja als je niet wil luisteren naar iemand die jonger is dan jou, moet je het zelf maar weten. Ik had hen gewaarschuwd, wie niet wil luisteren...

Ik was nog geen half uur terug op kantoor van de luchthaven toen ik plots alles moest laten vallen en terugkeren naar de luchthaven. Bij een andere transfer naar de luchthaven waren ze hun gsm-oplader vergeten in het hotel. Dus ik in sneltempo naar het hotel aan de andere kant van de stad, daar de taxi en hop naar de luchthaven. Daar aangekomen bleek dat ik de passagiers met 5 minuten gemist had. Ze hadden zo lang mogelijk gewacht om door de security controle te gaan, maar ja 5 minuten te kort dus. Uiteindelijk iemand aangesproken om het te gaan brengen, want ik mocht daar niet binnen. Ik werd van de ene naar de andere gestuurd. Na een half uur was er toch iemand die naar binnen kon gaan in mijn plaats. Na verschillende telefoontjes en berichtjes hadden ze elkaar uiteindelijk gevonden. Ik kon dus opnieuw naar het kantoor. Tegen dat ik daar aankwam, was het al 12u. 

Tijdens de avondshift ging ik vroeger naar huis, want ik was ook vroeger begonnen. Voor ik vertrok werd ik nog gevraagd om langs 2 hotels te gaan. Daar de paspoorten of de foto's toch ervan op te vragen. Dit was nodig omdat de gids die de briefing gaf, was vergeten om de foto's te nemen. De hotels lagen op de terugweg naar huis dus ik maakte geen bezwaar. In mijn eerste hotel vonden ze niets terug van die passagier. Geen reservatie, geen paspoort. De receptioniste zocht meer dan een half uur, maar niets te vinden. Ik berichte naar het kantoor met de mededeling en wandelde door naar het tweede. Hier vonden ze het gelukkig heel snel. Binnen de 5 minuten was ik terug buiten. Ondertussen kreeg ik antwoord op mijn bericht van het kantoor. Ik moest met andere woorden terug naar het hotel. Na veel discussiëren en haar vragen nog eens te zoeken bleek ze het uiteindelijk gevonden te hebben. Pas toen ik zei dat de passagier van een bepaald reiskantoor was, ging er bij haar plots een belletje rinkelen. Uiteindelijk eindigde de dag toch als een gewone werkdag, maar dan met 9 uur in plaats van 8 uren werk. 

Vrijdag 18/05

Enkele passagiers werden niet toegelaten op de trein vanuit Aguas Calientes naar Ollantaytambo. Bleek dat er een defect was met twee wagons, en al deze mensen werden aan de kant gezet en later verteld dat ze niet mee konden. Ze belden met Warry in het Engels, maar dat verliep niet zo vlot. Na enkele minuten belde ik met hen en toen kreeg ik het hele verhaal te horen. Hier en daar hoorde ik wat vloekwoorden, maar het was verstaanbaar Vlaams. In de tussentijd was er een van de collega's aan het bellen met de treinmaatschappij. Volgens mij moet de persoon aan de andere kant er niet goed van geweest zijn, wat zij allemaal zei door de telefoon. Uiteindelijk kregen de passagiers een nieuw treinticket aangeboden om 19u. Het was een ticketje voor eerste klas, met avondmaal. Nadien kregen ze ook vervoer van Ollantaytambo tot Cusco en vandaar werden ze naar het hotel gebracht. Tegen dat ze uiteindelijk in het hotel waren, was het al na middernacht. 

Zaterdag 19/05

Deze middag mocht ik de passagiers ophalen om ze naar de luchthaven te brengen. Eenmaal aangekomen in het hotel bleek dat ze weg waren. Ik was een beetje in paniek, want ja verdwenen passagiers is niet alles. De transfer was om 13u. Stipt kwam Ramiro de chauffeur toe en toen moest ik hem vertellen dat de passagiers er niet waren. Tegen 13.05 kwamen ze toe. Ze waren gaan shoppen. De receptionist zei tegen mij dat ze weg waren en hun valiezen ook. Bleek dat dit geen waar was. Ze hadden ze gestockeerd in de bagageruimte. De man die daar verantwoordelijk voor was, die was al naar huis, MET de sleutel van de deur. Deze moesten ze dus opbellen en ongeveer 20 minuten later konden ze hun valiezen ophalen. Vandaar naar de luchthaven en ze afgezet. Nadien samen met Ramiro terug naar het centrum van Cusco gereden en toen kon mijn weekend eindelijk beginnen. Ik vroeg hem om me af te zetten aan de markt zodat ik nog inkopen kon doen om te koken. 

Zondag 20/05

Rustdag. Genieten van de zon en ondertussen een berg schoolwerk proberen te verzetten. 

Tegen de middag stond Dirk voor de deur (de mede-eigenaar en enige andere Vlaming die in Lima werkt). Tijdens de werkdag ging hij bij iedereen langs om goeiedag te zeggen en eens te horen welke problemen er waren. Hij komt niet veel naar Cusco en een week op voorhand moesten we denken aan een probleem of iets dat we met Dirk konden bespreken, inclusief ik. Persoonlijk vond ik dat niet echt een moeilijke opdracht. Ik wilde graag nog enkele vrije dagen voor wanneer mama en papa hier zijn. 

's Avonds was hij gewoon aan het werken op zijn laptop en met niemand zaken aan het bespreken. Dus greep ik de kans en begon heel subtiel over vrije dagen. Na 10 minuten had ik 4 extra vrije dagen. Nadien was al dat stressen niet echt noodzakelijk, maar toch. Die avond zijn Dirk en ik samen gaan eten en ondertussen gesproken over school, eindwerk, mijn indrukken over Cusco, het kantoor, de werknemers...

Dinsdag 08/05

Vandaag kwamen er twee nieuwe leden toe. Een Peruviaanse en een Venezolaanse. Ze krijgen een opleiding in Cusco en worden vervolgens overgeplaatst naar Lima. Geen idee waarom de opleiding bij ons is, maar ja tis wel plezant met twee nieuwe. 

Het Peruviaanse meisje komt enkel om te leren over de reservaties. Ze lijkt wel niet echt geïnteresseerd, ze zegt ook niet veel tegen iemand. Ze volgt wat Eveling zegt en daar houdt het ook mee op. 

De Venezolaanse is eigenlijk een vluchtelinge. Ze is enkele jaren geleden naar Peru gekomen, te voet.. Zij moet bij iedereen langs gaan om te leren hoe het werkt, inclusief bij mij. Samen bereiden we briefings voor en geven ze nadien ook samen. Op deze manier zal ze het wel snel onder de knie hebben. Jammer wel, want nu moet ik de briefings in het Engels geven in plaats van het Nederlands. 

Woensdag 09/05

Vandaag had ik een soort van examen bij Norca over de inca trail twee en vier dagen. Ik deed mijn volledige uitleg zoals tijdens de briefing en nadien kreeg ik enkele puntjes van kritiek of niets. Nadien zei ze dat ik geslaagd was. Vanaf dan mocht ik officieel deze twee briefings uitvoeren. Ik deed de tweedaagse al, maar de vierdaagse nog niet. Daar is dus verandering ingekomen. 

Vandaag was het reünie feestje. We kregen de maandag een uitnodiging via skype dat het zou beginnen om 18.30 uur. Rond 18.30 uur waren ze de benedenverdieping nog aan het verbouwen en de eerste gasten kwamen binnen om 19.30 uur. Ja, Peruviaans uur zeker. Uiteindelijk begon het rond 20.30 uur. Dirk vroeg wat ik van het uur schema vond. Ja, veel kan je er niet op zeggen zeker eh. Hij vertelde het verhaal dat wanneer er bij hem thuis een verjaardagsfeestje is en op de uitnodiging staat 16u. Wel, zijn vrouw begint de tafel te dekken rond 17u - 17.30u. Peruviaans uur, niets aan te doen. Het zal wel wennen. 

In het begin mochten de meters van het kantoor, het nieuwe kantoor inwijden. Ze moesten een pot met choclo kapotslaan. Ongeveer hetzelfde principe als het dopen van een boot met een fles champagne. We kregen allemaal een Pisco Sour en toen begon de eerste speech. Klinken en ondertussen kreeg je al een beker wijn voorgeschoteld. Toen kwam een tweede speech, weer geklonken en een derde drankje: Cuba Libre. Hierbij moest Dirk eigenlijk speechen, maar wegens zijn stemproblemen, zei hij gewoon dat alles wat de anderen al zeiden waar was. Hij maakte hem er een beetje gemakkelijk van af, maar begrijpelijk met zijn stem. Hij komt in juni naar België voor een tweede operatie aan zijn stembanden. 

We werden voorzien van lekker eten. Op je bordje had je een stuk varken. Niet zoals bij ons, maar echt een klomp vlees ongeveer twee vuisten naast elkaar groot. Daarnaast was er een maiskolf en een soort samenpaksel van spaghetti sliertjes die in de oven gezeten hadden. Ook was een gehydrateerde aardappel en nog een pikant patatje. Die laatste was blijkbaar voor iedereen te eten, behalve voor Belgen. Dirk had die van hem in het bord van zijn buur gegooid. Voordeel aan deze ervaring, je kreeg enkel een plastieke vork en een servetje. Je mocht eten met je handen! 

Na het eten en een enorm stuk taart (zie foto), was het tijd om te dansen. Welke dans? Salsa natuurlijk! 

Donderdag 10/05

Vandaag vroeg Norca of ik haar bijlessen Engels kon geven. Ik vond dat geen probleem. Op deze manier leer ik op een andere manier Spaans, want ik zal haar nu en dan toch wat uitleg moeten geven. Een gepast uur zoeken was een klein probleempje. Zij stelde elke avond om 19u voor, maar dat komt dan in de problemen met mijn briefings die altijd 's avonds zijn. Dan stelde ik 's morgens of tijdens de siësta voor. Wel Norca neemt geen siësta, dus bleef enkel het 's morgens over. Ik start om 9u met werken dus om 8u 's morgens zal ik nu Engelse lessen geven. 

Vrijdag 11/05

Deze morgen verdeelde señora Duvali al heel vroeg de taken voor de avond. Bleek omdat ze in de namiddag niet kwam. Ik kreeg twee briefings 's avonds en Warry mocht passagiers ophalen van het busstation. In de voormiddag was hij akkoord met deze regeling. In de namiddag iets minder. Volgens hem mocht ik geen briefing geven over de Inca Trail vier dagen. Eveling en ik gingen in de verdediging. Zij had hem nodig om het probleem uit te leggen aan de passagiers en ik had examen gedaan en was geslaagd. Waarom zou ik het dan niet mogen doen? Gelukkig twee tegen één en ik mocht dus briefings geven 's avonds!

's middags heb ik op de markt gegeten: revuelto de papitas (zie foto). Ik wist niet goed wat het was. Er waren twee keuzes. Het andere kon ik niet vertalen en dit gerecht kende ik niet. Ik herkende het woord papitas: patatjes en toen was de keuze snel gemaakt. Tegen de avond had ik ook papa rellena gegeten. Dit is een soort kroketje met een vulling tussen de puree. In dit geval was het vlees en wortel. In het kantoor eten ze dit ook soms, maar dan zit er ei in. Voor ik het kocht, had ik toch wel goed gevraagd of er eieren inzaten. Bleek van niet, dus proberen die handel en het was geslaagd!

Zaterdag 12/05

Opnieuw verdeling van de taken. Ik kreeg 3 briefings voor in het weekend en Warry mocht slaapzakken rondbrengen bij de hotels. Eigenlijk was ik wel blij met deze regeling. Zo sleuren met die slaapzakken..  Omdat ik dus nog een aantal uur werk had in het weekend kon ik zaterdag voormiddag vroeger stoppen. Al hoewel. 

Tegen dat ik alles voorbereid had voor de briefings en alle papieren in orde gebracht had, was het al tegen 11 uur. Dit vond ik een redelijk uur om te stoppen. Jammer genoeg kwam toen de empanadaman, met de levering voor de volgende dag. Ik veronderstel dat Warry het uur wist van de man, want hij vertrok 5 minuten voor dat hij toekwam. Dus alle lunchboxen waren nog voor mij. Jas en sjaal terug af en beginnen maar. 13 lunchboxen... Na 40 minuten was ik eindelijk klaar. 

Deze middag at ik de Peruviaanse versie van croque monsieurs (zie foto). In plaats van brood gebruikte ik tortilla's. Het was iets anders, maar zeker niet slecht. Misschien eet ik het wel liever zo.  

In de namiddag heb ik genoten van het zonnetje en een ijsje. Jammer genoeg duurde het niet al te lang. Tegen 14u begon het donker te worden en de eerste regendruppels vielen uit de lucht. Een half uur later was het een donder en bliksem concert...

Zondag 13/05

Deze morgen om 9u ontbijt gegeten, terwijl ik normaal om 07.30-08.00 uur ontbijt. Bleek dat de wekker van Emy en Ores, Paola dus, er een lastige nacht op zitten had. Ze weende 1,5 uur aan een stuk. Ores heeft blijkbaar de hele tijd met haar rondgewandeld in haar kamer, maar niets hielp. Gelukkig of minder gelukkig heb ik er niets van gehoord. Tja vaste slaper zeker. Dus deze morgen waren ze een beetje zombie. 

's Middags was het rond 22 graden tot het zonnetje verdween achter het dak van het huis (zie foto). Nadien werd het alleen maar kouder.. Nu om 20.30 is het nog 9 graden. 

Rond vier uur een lekkere pannenkoek gaan eten, hier niet ver van. Daar redelijk veel Fransen ontmoet. Ja, tis een franse eigenaresse, misschien wel ergens logisch. 

Voor alle mama's: Fijne moederdag!

Deze morgen in Belgisch tempo enveloppes gemaakt, want op 1 mei was het kantoor gesloten. De enveloppes tot en met 5 mei moesten gemaakt worden, want de briefings waren allemaal op 1 en 2 mei. Dus met andere woorden op de dag van de arbeid werd er wel gewerkt, alleen niet op het kantoor, maar in de hotels in de vorm van briefings. 

Tegen de middag hadden we de enveloppes af en konden we naar huis om te eten, gelukkig! Rond 16u vertelde Warry me dat José (man van de boekhouding) me zocht. Met een beetje zenuwen vroeg ik hem waarop. Bleek dat hij het niet helemaal 100% wist. Ik dacht dat ik misschien een verkeerde boeking had gemaakt of iets misdaan had. Nadien bedacht ik dat hij over de Belgische chocolade wilde praten. Hij was wel de aansteker om bepaalde mensen ervan te overtuigen om me te vragen of mama en papa er konden meebrengen tijdens hun bezoek. Maar het was niets van dit alles, het ging over mijn salaris. 

Enkele minuten later had ik mijn eerste briefje van 100 Soles in mijn handen. Van het geldautomaat krijg ik normaal alleen briefjes van 50 Soles. Eens iets nieuws. 

In de namiddag kwam Silvana binnen met een grote zak. Ze zei iedereen goeie dag en liep toen met de zak naar de bureau van Eveling waar ze een zakje vroeg. Ik verstond er niets van tot ze de zak opendeed en er mais uithaalde. Iedereen van ons kreeg een portie mais. Kvoelde mij een beetje een kip, maar twas wel lekker. Geen probleem om het nog een keer te eten 

Er volgde ook een soort reünie. Iedereen werd op het eerste verdiep verwacht, alle 10 de werknemers. We kregen een empanada op een bordje, een bekertje rode wijn en een glas cola. Het was een soort toost op het feit dat het morgen 1 mei was en er niet / half gewerkt werd. 

Dinsdag 01/05

Deze morgen kon ik uitslapen, ik had de avond ervoor aan Ores gevraagd of het ontbijt later kon. Natuurlijk als je kan uitslapen, gaat het niet. Om 6u waren er mensen die vertrokken, maar die waren nogal luidruchtig, waardoor ik er zelf wakker van werd. Dus uiteindelijk dan maar opgestaan en ontbijt genomen om 7u. Dit is nog vroeger dan wanneer het een gewone werkdag is... 

Mijn dag begonnen met het nalezen van mijn brochure. Deze moet ingediend worden op 18/06. Ik heb dus wel nog even tijd, maar het zal er sneller zijn, dan ik het wil. Mijn stagehandleiding herlezen want op een bepaald moment stond het terug als iets nieuws. Bleek, geen veranderingen...

Woensdag 02/05

Reservaties en enveloppes aan de lopende band. Het hoogseizoen komt eraan. In de namiddag waren er 3 briefings en een ophaling aan het busstation. Ik deed de briefings en Warry ging de chinezen ophalen en naar het hotel brengen. Eindelijk mocht ik mijn eigen briefing geven zonder gidsen of collega's. Joepie, in het Nederlands/ Vlaams! Misdacht, het waren Amerikanen.. Daar ging mijn hoop om het in het Nederlands te doen. 

Bij de andere twee briefings die avond moest ik niet super veel doen, gids beoordelen, foto's nemen van de paspoorten, vertalen, vragen voor slaapzakken en wandelstokken en dan kon ik naar huis. 

Donderdag 03/05

Om 8u alleen enkele toeristen opgehaald van hun hotel en naar de luchthaven gebracht. Jammer genoeg waren het stille toeristen, Belgen, maar stil. De autorit verliep dus wat stroef. Al mijn pogingen om een gesprek aan te knopen, afgewezen of niet op gereageerd en als ze reageerden was het enkel met een paar woorden.. Plezante toeristen dade!

Aangekomen bij de luchthaven belde Wary dat hij binnen 5 min zijn passagiers zou afleveren en we samen met Ruben (taxi man die heel veel voor het bedrijf werkt) terug naar het kantoor konden. Tegen 9u waren we er terug en op deze manier op tijd zoals een gewone werkdag. Voordeel van om 8u te beginnen is dat ik een uur vroeger naar huis kon. Dit ofwel 's middags ofwel 's avonds. Ik koos voor 's middags want ik had super veel honger. 

In de namiddag mocht ik enkele evaluatieformulieren vertalen van enkele klanten met een onleesbaar geschrift. Ik vermoed een dokter ofzo want bij 1 kon ik er niets van opmaken.

Vrijdag 04/05

Eindelijk! Mijn computer probleem op laten lossen. Ik kwam wat vroeger aan in het kantoor en vroeg aan Fabrizio of hij het kon oplossen. Sinds een week kon ik niet meer in de computers van de andere mensen. Enkele computers zijn gelinkt aan elkaar door een map die opengesteld wordt voor elkaar. Geen idee hoe het technisch in elkaar zit, maar het werkt opnieuw en dat is wat telt. 

Vandaag zag ik ook Vicky (mede eigenaar, die aan het studeren was in Mexico) voor de eerste keer. Warry deelde me al mee dat het een speciaal 'geval' was. Van iemand anders hoorde ik dat hij haar vergeleek met een Vicuña. Dit is een soort lama. De linken snap ik nu nog niet echt want ze lijkt niet op een lama en is heel vriendelijk, ze kijkt ook niet streng 

In de namiddag opnieuw 2 briefings. Ik ging naar de eerste en tijdens de wachttijd op de gids, maakte ik een praatje met de toerist. Ik legde haar de basis dingen uit en eindelijk na een kwartier kwam de gids toe. Doordat hij te laat was, moest ik in het midden van de briefing weg anders was ik te laat bij de volgende.. 

Hier was er dan iets raars aan de hand. Er waren plots twee gidsen voor deze briefing in plaats van 1. Bleek omdat de ene zijn Engels niet super goed is, kwam die andere (waarvan het Engels ook niet echt optimaal was...) 

Zaterdag 05/05

Emy vertelde deze morgen dat ze al twee dagen last had van haar buik. Toen ik vroeg of ze niet naar de dokter kon, vertelde ze dat ze niet mocht gaan. Ze mag pas maandag langsgaan. Het kan wel zijn dat het misschien niets ergs is, maar je weet toch maar nooit. Ik vraag me gewoon af waarom ze niet op visite mocht gaan. 

Op het werk ging de tijd redelijk snel voorbij. Enveloppes en reservaties gemaakt, gidsen aan de lopende band op bezoek. Blijkbaar was er ergens een probleem gebeurt tijdens een trekking en ze wilden het verhaal van elke persoon horen. Op de duur zaten ze daar met 4 of 5 op een rijtje te wachten en 1 voor 1 mochten ze hun verhaal doen aan de bureau van Duvali. Het zag er een beetje uit als een bende kleine kinderen die elkaars snoepje afgepakt hadden en om de beurt bij de juf moesten. 

Zondag 06/05

Vandaag geen wandelingen, maar schoolwerk op het schema. Het zou toch regenen volgens het weerbericht.. Uitslapen kwam er weer niet van want om 05.38u was ik klaarwakker. Dan maar begonnen aan die website. Enkele keren ferm gesukkeld, maar je kan het deels bekijken tussen de foto's van deze week hoe het er tot nu toe uitziet. 

Om 12.40u moest ik in het hotel Costa del Sol zijn. De chinezen die Warry woensdag ophaalde, vertrokken deze middag op city tour. Blijkbaar was er een klein misverstand gebeurt in Puno met het transport ofzo. En omdat 1 van hen 3 Nederlands sprak, werd ik het slachtoffer om de excuses aan te bieden en naar het hotel te gaan. Eerst haalde ik aan de receptie een zak op, met enkele kadootjes denk ik, want het was mooi ingepakt. Ik vraag me wel af wat erin zit. Ze hebben het ook niet opengedaan, maar naar de kamer gebracht. Jammer. Ze waren niet boos over de situatie in Puno, gelukkig. Gewoon een misverstand zeiden ze. 

Deze middag mijn busreis geboekt van Cusco naar Arequipa. De man van het kantoor leek redelijk zenuwachtig. Hij vergat me zelf mijn wisselgeld te geven. Toen ik ernaar vroeg was het van: " Oh sorry sorry, mijn excuses, blablabla" Kheb dan toch maar weer chance met mijn Spaans zeker. 

's Avonds gaan eten bij een Mexicaan. Het rook er lekker en het menu zag er goed uit. Na het bekijken van de kaart, besloot ik quesidilla's te eten. Toen ik haar vroeg of ze het zonder pikante dingen kon doen, bleek dat geen probleem. Een van mijn laatste happen was wel serieus pikant, maar verder niets. Gelukkig.