Tegen de middag stond Dirk voor de deur (de mede-eigenaar en enige andere Vlaming die in Lima werkt). Tijdens de werkdag ging hij bij iedereen langs om goeiedag te zeggen en eens te horen welke problemen er waren. Hij komt niet veel naar Cusco en een week op voorhand moesten we denken aan een probleem of iets dat we met Dirk konden bespreken, inclusief ik. Persoonlijk vond ik dat niet echt een moeilijke opdracht. Ik wilde graag nog enkele vrije dagen voor wanneer mama en papa hier zijn. 

's Avonds was hij gewoon aan het werken op zijn laptop en met niemand zaken aan het bespreken. Dus greep ik de kans en begon heel subtiel over vrije dagen. Na 10 minuten had ik 4 extra vrije dagen. Nadien was al dat stressen niet echt noodzakelijk, maar toch. Die avond zijn Dirk en ik samen gaan eten en ondertussen gesproken over school, eindwerk, mijn indrukken over Cusco, het kantoor, de werknemers...

Dinsdag 08/05

Vandaag kwamen er twee nieuwe leden toe. Een Peruviaanse en een Venezolaanse. Ze krijgen een opleiding in Cusco en worden vervolgens overgeplaatst naar Lima. Geen idee waarom de opleiding bij ons is, maar ja tis wel plezant met twee nieuwe. 

Het Peruviaanse meisje komt enkel om te leren over de reservaties. Ze lijkt wel niet echt geïnteresseerd, ze zegt ook niet veel tegen iemand. Ze volgt wat Eveling zegt en daar houdt het ook mee op. 

De Venezolaanse is eigenlijk een vluchtelinge. Ze is enkele jaren geleden naar Peru gekomen, te voet.. Zij moet bij iedereen langs gaan om te leren hoe het werkt, inclusief bij mij. Samen bereiden we briefings voor en geven ze nadien ook samen. Op deze manier zal ze het wel snel onder de knie hebben. Jammer wel, want nu moet ik de briefings in het Engels geven in plaats van het Nederlands. 

Woensdag 09/05

Vandaag had ik een soort van examen bij Norca over de inca trail twee en vier dagen. Ik deed mijn volledige uitleg zoals tijdens de briefing en nadien kreeg ik enkele puntjes van kritiek of niets. Nadien zei ze dat ik geslaagd was. Vanaf dan mocht ik officieel deze twee briefings uitvoeren. Ik deed de tweedaagse al, maar de vierdaagse nog niet. Daar is dus verandering ingekomen. 

Vandaag was het reünie feestje. We kregen de maandag een uitnodiging via skype dat het zou beginnen om 18.30 uur. Rond 18.30 uur waren ze de benedenverdieping nog aan het verbouwen en de eerste gasten kwamen binnen om 19.30 uur. Ja, Peruviaans uur zeker. Uiteindelijk begon het rond 20.30 uur. Dirk vroeg wat ik van het uur schema vond. Ja, veel kan je er niet op zeggen zeker eh. Hij vertelde het verhaal dat wanneer er bij hem thuis een verjaardagsfeestje is en op de uitnodiging staat 16u. Wel, zijn vrouw begint de tafel te dekken rond 17u - 17.30u. Peruviaans uur, niets aan te doen. Het zal wel wennen. 

In het begin mochten de meters van het kantoor, het nieuwe kantoor inwijden. Ze moesten een pot met choclo kapotslaan. Ongeveer hetzelfde principe als het dopen van een boot met een fles champagne. We kregen allemaal een Pisco Sour en toen begon de eerste speech. Klinken en ondertussen kreeg je al een beker wijn voorgeschoteld. Toen kwam een tweede speech, weer geklonken en een derde drankje: Cuba Libre. Hierbij moest Dirk eigenlijk speechen, maar wegens zijn stemproblemen, zei hij gewoon dat alles wat de anderen al zeiden waar was. Hij maakte hem er een beetje gemakkelijk van af, maar begrijpelijk met zijn stem. Hij komt in juni naar België voor een tweede operatie aan zijn stembanden. 

We werden voorzien van lekker eten. Op je bordje had je een stuk varken. Niet zoals bij ons, maar echt een klomp vlees ongeveer twee vuisten naast elkaar groot. Daarnaast was er een maiskolf en een soort samenpaksel van spaghetti sliertjes die in de oven gezeten hadden. Ook was een gehydrateerde aardappel en nog een pikant patatje. Die laatste was blijkbaar voor iedereen te eten, behalve voor Belgen. Dirk had die van hem in het bord van zijn buur gegooid. Voordeel aan deze ervaring, je kreeg enkel een plastieke vork en een servetje. Je mocht eten met je handen! 

Na het eten en een enorm stuk taart (zie foto), was het tijd om te dansen. Welke dans? Salsa natuurlijk! 

Donderdag 10/05

Vandaag vroeg Norca of ik haar bijlessen Engels kon geven. Ik vond dat geen probleem. Op deze manier leer ik op een andere manier Spaans, want ik zal haar nu en dan toch wat uitleg moeten geven. Een gepast uur zoeken was een klein probleempje. Zij stelde elke avond om 19u voor, maar dat komt dan in de problemen met mijn briefings die altijd 's avonds zijn. Dan stelde ik 's morgens of tijdens de siësta voor. Wel Norca neemt geen siësta, dus bleef enkel het 's morgens over. Ik start om 9u met werken dus om 8u 's morgens zal ik nu Engelse lessen geven. 

Vrijdag 11/05

Deze morgen verdeelde señora Duvali al heel vroeg de taken voor de avond. Bleek omdat ze in de namiddag niet kwam. Ik kreeg twee briefings 's avonds en Warry mocht passagiers ophalen van het busstation. In de voormiddag was hij akkoord met deze regeling. In de namiddag iets minder. Volgens hem mocht ik geen briefing geven over de Inca Trail vier dagen. Eveling en ik gingen in de verdediging. Zij had hem nodig om het probleem uit te leggen aan de passagiers en ik had examen gedaan en was geslaagd. Waarom zou ik het dan niet mogen doen? Gelukkig twee tegen één en ik mocht dus briefings geven 's avonds!

's middags heb ik op de markt gegeten: revuelto de papitas (zie foto). Ik wist niet goed wat het was. Er waren twee keuzes. Het andere kon ik niet vertalen en dit gerecht kende ik niet. Ik herkende het woord papitas: patatjes en toen was de keuze snel gemaakt. Tegen de avond had ik ook papa rellena gegeten. Dit is een soort kroketje met een vulling tussen de puree. In dit geval was het vlees en wortel. In het kantoor eten ze dit ook soms, maar dan zit er ei in. Voor ik het kocht, had ik toch wel goed gevraagd of er eieren inzaten. Bleek van niet, dus proberen die handel en het was geslaagd!

Zaterdag 12/05

Opnieuw verdeling van de taken. Ik kreeg 3 briefings voor in het weekend en Warry mocht slaapzakken rondbrengen bij de hotels. Eigenlijk was ik wel blij met deze regeling. Zo sleuren met die slaapzakken..  Omdat ik dus nog een aantal uur werk had in het weekend kon ik zaterdag voormiddag vroeger stoppen. Al hoewel. 

Tegen dat ik alles voorbereid had voor de briefings en alle papieren in orde gebracht had, was het al tegen 11 uur. Dit vond ik een redelijk uur om te stoppen. Jammer genoeg kwam toen de empanadaman, met de levering voor de volgende dag. Ik veronderstel dat Warry het uur wist van de man, want hij vertrok 5 minuten voor dat hij toekwam. Dus alle lunchboxen waren nog voor mij. Jas en sjaal terug af en beginnen maar. 13 lunchboxen... Na 40 minuten was ik eindelijk klaar. 

Deze middag at ik de Peruviaanse versie van croque monsieurs (zie foto). In plaats van brood gebruikte ik tortilla's. Het was iets anders, maar zeker niet slecht. Misschien eet ik het wel liever zo.  

In de namiddag heb ik genoten van het zonnetje en een ijsje. Jammer genoeg duurde het niet al te lang. Tegen 14u begon het donker te worden en de eerste regendruppels vielen uit de lucht. Een half uur later was het een donder en bliksem concert...

Zondag 13/05

Deze morgen om 9u ontbijt gegeten, terwijl ik normaal om 07.30-08.00 uur ontbijt. Bleek dat de wekker van Emy en Ores, Paola dus, er een lastige nacht op zitten had. Ze weende 1,5 uur aan een stuk. Ores heeft blijkbaar de hele tijd met haar rondgewandeld in haar kamer, maar niets hielp. Gelukkig of minder gelukkig heb ik er niets van gehoord. Tja vaste slaper zeker. Dus deze morgen waren ze een beetje zombie. 

's Middags was het rond 22 graden tot het zonnetje verdween achter het dak van het huis (zie foto). Nadien werd het alleen maar kouder.. Nu om 20.30 is het nog 9 graden. 

Rond vier uur een lekkere pannenkoek gaan eten, hier niet ver van. Daar redelijk veel Fransen ontmoet. Ja, tis een franse eigenaresse, misschien wel ergens logisch. 

Voor alle mama's: Fijne moederdag!

Deze morgen in Belgisch tempo enveloppes gemaakt, want op 1 mei was het kantoor gesloten. De enveloppes tot en met 5 mei moesten gemaakt worden, want de briefings waren allemaal op 1 en 2 mei. Dus met andere woorden op de dag van de arbeid werd er wel gewerkt, alleen niet op het kantoor, maar in de hotels in de vorm van briefings. 

Tegen de middag hadden we de enveloppes af en konden we naar huis om te eten, gelukkig! Rond 16u vertelde Warry me dat José (man van de boekhouding) me zocht. Met een beetje zenuwen vroeg ik hem waarop. Bleek dat hij het niet helemaal 100% wist. Ik dacht dat ik misschien een verkeerde boeking had gemaakt of iets misdaan had. Nadien bedacht ik dat hij over de Belgische chocolade wilde praten. Hij was wel de aansteker om bepaalde mensen ervan te overtuigen om me te vragen of mama en papa er konden meebrengen tijdens hun bezoek. Maar het was niets van dit alles, het ging over mijn salaris. 

Enkele minuten later had ik mijn eerste briefje van 100 Soles in mijn handen. Van het geldautomaat krijg ik normaal alleen briefjes van 50 Soles. Eens iets nieuws. 

In de namiddag kwam Silvana binnen met een grote zak. Ze zei iedereen goeie dag en liep toen met de zak naar de bureau van Eveling waar ze een zakje vroeg. Ik verstond er niets van tot ze de zak opendeed en er mais uithaalde. Iedereen van ons kreeg een portie mais. Kvoelde mij een beetje een kip, maar twas wel lekker. Geen probleem om het nog een keer te eten 

Er volgde ook een soort reünie. Iedereen werd op het eerste verdiep verwacht, alle 10 de werknemers. We kregen een empanada op een bordje, een bekertje rode wijn en een glas cola. Het was een soort toost op het feit dat het morgen 1 mei was en er niet / half gewerkt werd. 

Dinsdag 01/05

Deze morgen kon ik uitslapen, ik had de avond ervoor aan Ores gevraagd of het ontbijt later kon. Natuurlijk als je kan uitslapen, gaat het niet. Om 6u waren er mensen die vertrokken, maar die waren nogal luidruchtig, waardoor ik er zelf wakker van werd. Dus uiteindelijk dan maar opgestaan en ontbijt genomen om 7u. Dit is nog vroeger dan wanneer het een gewone werkdag is... 

Mijn dag begonnen met het nalezen van mijn brochure. Deze moet ingediend worden op 18/06. Ik heb dus wel nog even tijd, maar het zal er sneller zijn, dan ik het wil. Mijn stagehandleiding herlezen want op een bepaald moment stond het terug als iets nieuws. Bleek, geen veranderingen...

Woensdag 02/05

Reservaties en enveloppes aan de lopende band. Het hoogseizoen komt eraan. In de namiddag waren er 3 briefings en een ophaling aan het busstation. Ik deed de briefings en Warry ging de chinezen ophalen en naar het hotel brengen. Eindelijk mocht ik mijn eigen briefing geven zonder gidsen of collega's. Joepie, in het Nederlands/ Vlaams! Misdacht, het waren Amerikanen.. Daar ging mijn hoop om het in het Nederlands te doen. 

Bij de andere twee briefings die avond moest ik niet super veel doen, gids beoordelen, foto's nemen van de paspoorten, vertalen, vragen voor slaapzakken en wandelstokken en dan kon ik naar huis. 

Donderdag 03/05

Om 8u alleen enkele toeristen opgehaald van hun hotel en naar de luchthaven gebracht. Jammer genoeg waren het stille toeristen, Belgen, maar stil. De autorit verliep dus wat stroef. Al mijn pogingen om een gesprek aan te knopen, afgewezen of niet op gereageerd en als ze reageerden was het enkel met een paar woorden.. Plezante toeristen dade!

Aangekomen bij de luchthaven belde Wary dat hij binnen 5 min zijn passagiers zou afleveren en we samen met Ruben (taxi man die heel veel voor het bedrijf werkt) terug naar het kantoor konden. Tegen 9u waren we er terug en op deze manier op tijd zoals een gewone werkdag. Voordeel van om 8u te beginnen is dat ik een uur vroeger naar huis kon. Dit ofwel 's middags ofwel 's avonds. Ik koos voor 's middags want ik had super veel honger. 

In de namiddag mocht ik enkele evaluatieformulieren vertalen van enkele klanten met een onleesbaar geschrift. Ik vermoed een dokter ofzo want bij 1 kon ik er niets van opmaken.

Vrijdag 04/05

Eindelijk! Mijn computer probleem op laten lossen. Ik kwam wat vroeger aan in het kantoor en vroeg aan Fabrizio of hij het kon oplossen. Sinds een week kon ik niet meer in de computers van de andere mensen. Enkele computers zijn gelinkt aan elkaar door een map die opengesteld wordt voor elkaar. Geen idee hoe het technisch in elkaar zit, maar het werkt opnieuw en dat is wat telt. 

Vandaag zag ik ook Vicky (mede eigenaar, die aan het studeren was in Mexico) voor de eerste keer. Warry deelde me al mee dat het een speciaal 'geval' was. Van iemand anders hoorde ik dat hij haar vergeleek met een Vicuña. Dit is een soort lama. De linken snap ik nu nog niet echt want ze lijkt niet op een lama en is heel vriendelijk, ze kijkt ook niet streng 

In de namiddag opnieuw 2 briefings. Ik ging naar de eerste en tijdens de wachttijd op de gids, maakte ik een praatje met de toerist. Ik legde haar de basis dingen uit en eindelijk na een kwartier kwam de gids toe. Doordat hij te laat was, moest ik in het midden van de briefing weg anders was ik te laat bij de volgende.. 

Hier was er dan iets raars aan de hand. Er waren plots twee gidsen voor deze briefing in plaats van 1. Bleek omdat de ene zijn Engels niet super goed is, kwam die andere (waarvan het Engels ook niet echt optimaal was...) 

Zaterdag 05/05

Emy vertelde deze morgen dat ze al twee dagen last had van haar buik. Toen ik vroeg of ze niet naar de dokter kon, vertelde ze dat ze niet mocht gaan. Ze mag pas maandag langsgaan. Het kan wel zijn dat het misschien niets ergs is, maar je weet toch maar nooit. Ik vraag me gewoon af waarom ze niet op visite mocht gaan. 

Op het werk ging de tijd redelijk snel voorbij. Enveloppes en reservaties gemaakt, gidsen aan de lopende band op bezoek. Blijkbaar was er ergens een probleem gebeurt tijdens een trekking en ze wilden het verhaal van elke persoon horen. Op de duur zaten ze daar met 4 of 5 op een rijtje te wachten en 1 voor 1 mochten ze hun verhaal doen aan de bureau van Duvali. Het zag er een beetje uit als een bende kleine kinderen die elkaars snoepje afgepakt hadden en om de beurt bij de juf moesten. 

Zondag 06/05

Vandaag geen wandelingen, maar schoolwerk op het schema. Het zou toch regenen volgens het weerbericht.. Uitslapen kwam er weer niet van want om 05.38u was ik klaarwakker. Dan maar begonnen aan die website. Enkele keren ferm gesukkeld, maar je kan het deels bekijken tussen de foto's van deze week hoe het er tot nu toe uitziet. 

Om 12.40u moest ik in het hotel Costa del Sol zijn. De chinezen die Warry woensdag ophaalde, vertrokken deze middag op city tour. Blijkbaar was er een klein misverstand gebeurt in Puno met het transport ofzo. En omdat 1 van hen 3 Nederlands sprak, werd ik het slachtoffer om de excuses aan te bieden en naar het hotel te gaan. Eerst haalde ik aan de receptie een zak op, met enkele kadootjes denk ik, want het was mooi ingepakt. Ik vraag me wel af wat erin zit. Ze hebben het ook niet opengedaan, maar naar de kamer gebracht. Jammer. Ze waren niet boos over de situatie in Puno, gelukkig. Gewoon een misverstand zeiden ze. 

Deze middag mijn busreis geboekt van Cusco naar Arequipa. De man van het kantoor leek redelijk zenuwachtig. Hij vergat me zelf mijn wisselgeld te geven. Toen ik ernaar vroeg was het van: " Oh sorry sorry, mijn excuses, blablabla" Kheb dan toch maar weer chance met mijn Spaans zeker. 

's Avonds gaan eten bij een Mexicaan. Het rook er lekker en het menu zag er goed uit. Na het bekijken van de kaart, besloot ik quesidilla's te eten. Toen ik haar vroeg of ze het zonder pikante dingen kon doen, bleek dat geen probleem. Een van mijn laatste happen was wel serieus pikant, maar verder niets. Gelukkig. 

Gisteren had ik mijn was weggebracht en een uur afgesproken voor het ophalen ervan. We kwamen overeen dat ik het om 8u kon komen halen, de volgende dag, dus vandaag. Na het ontbijt ging ik dus mijn was ophalen, maar de deuren waren gesloten. Ok, misschien had ik mij vergist en was het niet 8u 's morgens maar 8u 's avonds. Hier kun je dit wel verwachten. Dus ik had nog geen paniek dat ze het land waren uit gevlucht met mijn was. 

Vandaar vertrokken naar de bushalte om mijn passagiers op te halen van de luchthaven. Ik kwam er natuurlijk veel te vroeg aan, Belgische gewoonte zeker.. Kheb me dan maar in het zonnetje gezet, hoedje op en een beetje gelezen in de zon. De passagiers kwamen toe rond 10.15 u dus ik was daar al praktisch een 1,5 uur aan het wachten, gelukkig geen regen. Toen mijn passagiers er waren heb ik Wary achtergelaten op de luchthaven zodat hij kon wachten op zijn groep studenten. De Australiërs waren hele lieve mensen en super geïnteresseerd in de cultuur en alles van de stad. 

Toen ik terug thuis was, was het al rond 12u. Ores vertelde me dat we eerst gingen eten en dan gingen wandelen. Dus veranderde ik van kleren en vroeg of ik Emy kon helpen met het eten. Heel grappig want nadien toen ik niet echt meer kon helpen in de keuken, ging ik terug naar mijn kamer om wat op te ruimen en mijn rugzak klaar te maken voor de wandeling. Nog geen 10 seconden later vloog er een balletje in mijn kamer. De hond van de neef van Ores, die mee ging op de wandeling herkende me dus en verwachte opnieuw een apporteerspelletje. 

Jammer genoeg tegen dat we klaar waren met eten, begon het te gieten dat het geen naam had. Hierdoor geen wandeling meer. 

Maandag 23/04

Vandaag begon de dag op kantoor met een telefoontje van een zieke toerist. Hij had een of andere acute ziekte opgedaan en van de dokter moest hij twee dagen platte rust krijgen en medicatie nemen. Dus hun volgende dagen mochten we annuleren en hun hotelnachten verlengen. Nadien kregen we ook te horen dat er enkele van de studentengroep heel veel last hadden van de hoogte. Het ging van lichte hoofdpijn tot overgeven en al de rest. 

In de namiddag mocht ik alleen naar de briefing gaan. De gids vertelde alles en ik mocht vertalen. Eens terug op het kantoor moest ik dan ook de gids zijn Engels beoordelen. Dit was niet echt goed, maar het voelde ook maar raar als ik dat zo moet zeggen. 

's Avonds niet echt veel zin om te koken en toen herinnerde ik me dat er niet ver hier vandaan een mini restaurantje was dat alpaca vlees voorschotelde. Elke toerist die ik al ondervroeg over alpaca vlees was er heel positief over, dus tis het proberen waard. Ik daar naartoe en met een klein hartje alpaca besteld. Ik kreeg een broodje met daartussen een sausje, geen idee welk, sla en alpaca vlees. Daarnaast waren er nog super lekkere papitas andinas. Uiteindelijk was er niets om bang voor te zijn, toch zeker het alpaca vlees niet, want het was super lekker!

Dinsdag 24/04

Enkele passagiers moesten een andere vlucht hebben wegens annulatie. Om een andere vlucht te krijgen, heb je de handtekeningen van de passagiers nodig. Jammer genoeg was daar geen tijd voor omdat het blijkbaar zo snel mogelijk moest gebeuren. Dus een minder legale activiteit misschien: hun handtekeningen nadoen. Bepaalden hadden echt zo een krabbel van je weet wel, maar anderen waren heel simpel. Na enkele bladen vol gekrabbeld te hebben, kon Warry en gelukkig niet ik, het in het net doen. Mijn eerste criminele activiteit..

Woensdag 25/04

In de namiddag briefings aan twee Nederlands koppels en een uurtje later aan een Duitser. Toen we alles verteld hadden over de trekking, vroegen ze wie er nog in hun groep zat. Dus ik vertelde hen dat ze met 5 personen zijn, 4 van hen en dan nog een Duits persoon. Direct kreeg ik een vuile blik toegeworpen van een van hen. Ik keek haar een beetje vragend aan en toen kwam de uitleg. Blijkbaar hadden ze in Puno ook iemand ontmoet van Duitsland, ook een jonge gast. Hij was niet echt in goede aard gevallen wegens dronkenschap en de daarbij horende slechte grappen. 

Nadien bij de Duitser kregen we dezelfde vraag van wie zit nog in de groep. Hetzelfde verhaal en hij zei van ohja ik denk dat ik ze in Puno gezien heb. Ja geen probleem, we komen goed overeen en zullen goed kunnen lachen tijdens de Inca trail. Bij mezelf dacht ik, oeps misschien toch niet... 

Donderdag 26/04

Deze morgen zat er peer in mijn fruit met yoghurt.. Ik eet zoooo graag peer  Nadien vroeg Emy en wat vind je van de peer, lekker? Kheb dan maar toegegeven dat ik er niet zo fan van ben. Geen probleem antwoordde Ores, geen peer meer voor jou. 

Rond 10.30u-11u is zo mijn hongermomentje in de voormiddag. Blijkbaar hebben de Peruvianen hetzelfde gevoel. Heidy had "pan con pata" gemaakt. Dit is gewoon een pistoletje dat je open doet en daar een smurrie van avocado en andere dingen opsmeert. Toen ze vroeg of ik eentje wilde dacht ik, ok gaan we proberen. Mijn eerste hap was van ja ok, het kan slechter. Jammer genoeg, hoe verder ik vorderde in mijn pistolet, hoe minder lekker ik het vond. Uit beleefdheid dan toch maar helemaal opgegeten. 

In de namiddag toen ik terug ging naar het werk, was het al even goed aan het regenen, maar ik moest erdoor. Een paraplu geleend van Emy en ik op stap. Overal water en heel weinig mensen op straat. Hier en daar wel wat gladde stenen. Toen ik op 2 straten van het kantoor was, ontdekte ik een probleem. Eerst zag ik een riooldeksel dat scheef lag en allemaal water uit gutste. Nadien dat het hele kruispunt onder water stond. Daar even gewacht tot ik een mogelijkheid zag om over te steken en ondertussen mijn paraplu gedeeld met de omstaanders. Een meisje moest mijn kant uit en samen hebben we door de plassen geploeterd. Een beetje voor we aan het kantoor kwamen was zij op haar bestemming. Ze bedankte me hartelijk voor de enkele minuten onder de paraplu. Toen ik op het kantoor kwam vroeg Eveling of het veel regende. Ik toonde haar de foto's en ze begon te lachen. Toen ik de reden vroeg zei ze dat dit heel normaal was voor de tijd van het jaar. Niets om je zorgen over te maken, was het antwoord van Silvana.  

's Avonds heb ik gaan eten. Ik koos voor een klein restaurantje, waar het al van ver lekker rook. Op de kaart zag ik kip, varken, alpaca.. Uiteindelijk koos ik voor pollo a la brasa. Hierbij bak je de kip op een soort plaat, waardoor het een ander smaakje krijgt dan gewoon bakken in de pan. Ciabatta opensnijden, kip erop, tomaten en sla ertussen daar bovenop geraspte patatjes die gefrituurd worden en broodje toe. Eet smakelijk!

Vrijdag 27/04

Tijdens het ontbijt kreeg ik de vraag van Emy en Ores of ik me wel goed voelde en of alles in orde was. Ik vond het een beetje raar, want ik voelde me prima. Nadien bleek dat Paola paracitis heeft. Iets met een parasiet in je lichaam. Elk kind moet hier in Peru om de drie maanden op controle voor paracitis en om de zes maanden om de hemoglobine te bekijken. Deze controles worden verplicht door de overheid. Nu moet Paola elke ochtend een lepel siroop nemen. Het ziet er niet uit als siroop, eerder als fristi, want het is roze en ze neemt het zonder problemen in. Het ruikt ook niet slecht. 

Op het werk samen met Norca naar een beurs geweest. Enkel mensen van een reiskantoor mochten binnen. Je moest een visitekaartje van het bedrijf afgeven, je naam registreren en op deze manier kreeg je dan je ingangsticket. Heel veel mensen en standen, maar niet zoveel als je bijvoorbeeld naar een beurs gaat in Brussel. In vergelijking daarmee was dit een klaslokaal. Ik denk dat er een 40 à 50-tal standen waren. Een van hen was van Arequipa met de route van de Pisco, het nationale alcoholische drankje van Peru. We hebben het niet geproefd, want drinken tijdens de werkuren doen we niet. Tegen dat we weggingen was het 15u en nog altijd niet gegeten voor middag.. Ohja wel 1 chocolaatje gekregen, maar twas ook alles. Dusja in plaats van naar huis te gaan, heb ik direct doorgewerkt tot 17u en daarna middag en avondeten in 1 keer gedaan. 

Zaterdag 28/04

1 mei, dag van de arbeid. Werken in Peru of niet. Dit was deze morgen de discussie op kantoor. Komen we werken of blijven we thuis. Uiteindelijk gaan we gewoon proberen om maandagavond te zeggen tot woensdag! Dan zien we wel wat ze er van zeggen zeker..  Op een bepaald moment roept Hilda (administratief medewerker), kijk een keer naar jullie mails, allemaal. Iedereen verbaast, de mailbox open. De schoonmaak regeling zat erin. Iemand de badkamer, iemand de benedenverdieping, een ander de bovenverdieping en met drieën de ramen en glazen deur. Ik werd ingedeeld bij de ramen en deur. Hierdoor heb ik een nieuwe techniek geleerd om je ramen te kuisen zonder strepen. Persoonlijk kende ik het niet, maar het gaat blijkbaar sneller en is efficiënter. Je moet dus kuisen met krantenpapier. Geen enkele reden meer om te zeggen dat je geen ramen kan wassen, want met deze methode kan je geen strepen achterlaten. Vroeger konden kinderen geen ramen wassen, want ze zouden kunnen strepen achterlaten. Hierbij is het probleem opgelost. Een beetje kuismiddel  uit de spray op je raam en openwrijven met je krantenpapier. 

Na de middag ging ik oorspronkelijk wandelen met Ores, maar hij was het een beetje vergeten. Geen probleem, dan is het voor morgen. Dan ben ik maar zelf gaan wandelen en inkopen gedaan voor de komende week. Op deze manier kan ik mijn bloemkool-aardappel taart testen. Ik had ergens een recept gelezen en dacht ja misschien wordt dat wel lekker. Geen bloemkool gevonden, wel een broccoli dus de eerste aanpassing aan het recept is al gemaakt. 

Zondag 29/04

Om 10.30u gaan wandelen met Ores richting the balcony of the eagle (het balkon van de adelaar). Eerst door de heide en de bergen. Lastig, maar hele mooie zichten. Onderweg zag ik koeien die vastgebonden waren om te grazen, een beetje verder enkele lama's en nog verder varkens. Een van hen had kleintjes. Toen ik Ores vroeg of het huisdieren waren of gewoon om op te eten zei hij. Enkele zijn huisdieren en daar kweken ze dan mee. Andere zijn om te eten. Jammer want de kleintjes waren wel schattig, maar dat is bij elk diersoort zo zeker. 

Toen we eenmaal aankwamen bij het fameuze balkon was het al 12.30u. Daar even uit het balkon gestaard en toen wat gerust in het gras beneden. Na een kwartiertje zijn we vertrokken richting de grot. Het balkon is waarschijnlijk gehouwen uit de rotsen door de Inca's en gebruikt als offerplaats op het moment dat de zon daar binnen schijnt. De grot eronder was gevuld met water. We gingen erdoor want normaal als de zon goed schijnt, kun je een regenboog ontdekken door het zonlicht dat op het water reflecteert. Jammer genoeg geen regenboog, maar natte voeten. We moesten via een steile helling op een grote platte rots geraken. Daar veilig en droog aangekomen. Daarna via een boomstam die daar gelegd was van die grote rots geraken. Er was een vierkante meter droge grond denk ik waar je kon op landen. Op die boomstam geraken is niet zo moeilijk, eraf is wat ingewikkelder, want je zit dan een beetje klem tussen de rotswand en de stam. Ores ging voorop en landde veilig in de droge zone. Ik daarin tegen niet echt. Mijn eerste landing was ook in de droge zone. Ik vloog alleen een beetje verder en stond dan plots tot aan mijn knieën in het water. Het was redelijk koud, maar ik was er een beetje op voorbereid.  Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, nee? 

Nadien door het water en op de stenen door de grot tot aan de "achterdeur". Daar kwam je uit op een nieuw stuk water en rotsen, maar in de openlucht. Daar van rots naar rots gesprongen en toen terug op het droge. Uiteindelijk onze schoenen af gedaan en onze kousen uitgewrongen. Twas wel nodig. Verder gewandeld door een nieuw Eucalyptus bos en langs de Saphi-rivier naar de Saphi straat. Vandaar was het nog 15 à 20 minuten naar huis wandelen. Omhoog... Rond 15u kwamen we aan in het huis. De schoenen en kousen afgedaan en voeten afgedroogd. Volledig afgemat, maar tevreden terug thuis. Eenmaal toen we thuis waren begonnen de wolken toe te nemen, donkere wolken. Even later de eerste donderslag. Een kleine onweersbui, maar verder geen rare dingen meer. Waarschijnlijk zal ik vroeg en goed slapen na deze vermoeiende wandeling.