Op de viering van het 50-jarig bestaan hebben we trots aangekondigd dat we er naar streven om op 1 oktober te starten met de bouw van een nieuw kinderdagverblijf. Waar komt dat precies? Volgende foto's uit verschillende hoeken van het terrein maken wellicht het één en ander duidelijk. Als je goed kijkt zie je zelfs het huidige kinderdagverblijf door de bomen. We gaan dus niet ver moeten verhuizen. We hopen jullie hier spoedig meer nieuws over te geven.
Ziek zijn... het kan gebeuren. In de groep van de Dolfijntjes leren ze er bijzonder veel over bij. Je bent niet blij als je ziek bent. Je kijkt een beetje verdrietig en je voelt je niet lekker. De dokter komt langs en luistert naar je hartje en je ademhaling. En als je je erg pijn doet, moet je in het verband.
Bij de Beezekes kon Petra, onze vlinder, enkele mooie beelden vastleggen. Ze maakte er ook een mooie collage van. Op de eerste zie je hoe onze Beezekes spontaan verstoppertje beginnen te spelen. Kiekeboe-spelletjes vinden ze fijn en ze hebben met het gordijn hiervoor een ideaal spelelement gevonden. Op de tweede collage zie je de kinderen bezig met blokken. Door gericht af en toe te veranderen van spelaanbod blijven de kinderen betrokken. Hier zie je dat de kinderen echt aandacht hebben voor de blokken die hen aangeboden worden. Ze bewonderen de kleuren ervan en soms kunnen ze er zelfs 2 op elkaar stapelen. Of ze gooien er eens mee om er dan weer achter te kruipen. We proberen de kinderen voldoende afwisseling te bieden en werken hiervoor ook met kosteloos materiaal. Wat voor ons heel normale zaken zijn, zijn voor jonge kinderen een echte ontdekking tijdens hun verkenning van de wereld.
In het kinderdagverblijf zijn er heel wat stagiairs actief. Ze komen van verschillende scholen om kennis te maken met de bijzondere wereld van het jonge kind of om praktijkervaring op te doen. Stagiairs betekenen heel veel voor het kinderdagverblijf. Ze kunnen misschien ooit uitgroeien tot een collega. Langs deze weg willen we de stagiairs, stagementoren en stagebegeleiders eens extra bedanken voor het goede werk dat ze verrichten. Hier zie je een stagiair bij de Knuffeltjes volop bezig met een activiteitje.
Bij de Nijntjes stonden de voorbije dagen weer heel wat leuke activiteitjes op het programma. Begeleidster Cindy maakte er een leuke fotoreportage over.
Bij de Pimpernellekes had de begeleidster gezorgd voor heel wat zaken waar de peutertjes mochten aan voelen maar dan wel met hun voetjes. Eerst voelen aan een bad vol stukjes moes. Of springen op een verzorgingskussen? En dan eens heel voorzichtig op een koude spiegel stappen. En toch ook nog eens met de handjes voelen en ondertussen jezelf bewonderen... Heel wat leuke ervaringen voor deze kinderen!
De kinderen in onze buitenschoolse opvang zijn bijzonder creatief. Met weinig middelen bouwen ze hele toffe kampen. Ze gebruiken dekens, kruipen onder tafels en hebben hierbij heel veel plezier. Onderstaande foto's geven daar een mooi beeld van...
Dinsdag was Petra, onze megahulp in nood, ingeschakeld bij de Pimpernellekes. Ze gaf de peutertjes van dit groepje de kans om zich uit te leven met verf en penseel... Het duurde niet lang of ook de handjes werden gebruikt. Het resultaat zie je op deze collages.
Een warm kopje chocolademelk kan smaken in de koude winter... En zeker als je die zelf kan maken! De Dolfijntjes gingen met zijn allen aan de slag! Eerst kregen ze enkele dozen melk die ze mochten open prutsen. Ze konden elkaar uitleggen hoe ze een doos moesten openen. En daarna alles in een grote kom gieten. Dan mochten de peuters er de chocolade bijvoegen en tenslotte roeren. Elk Dolfijntje kreeg de kans om eens goed te roeren. Het éne kindje deed dit heel wild, het andere wat kalmer aan. Iedereen had uiteindelijk geholpen en mocht dan natuurlijk ook proeven van de zelfgemaakte chocolademelk.
We voegen ook nog enkele winterse foto's toe van aan de sneeuwtafel.
Vandaag was er "een meneer" bij de Pimpernellekes die een nieuw verzorgingsmeubel in elkaar stak. De kinderen hadden er heel veel aandacht voor... "Meneer, wat bent u aan het doen? Mogen we meehelpen? Mogen wij ook werken?" Toen ik hun uitleg gaf over het trapje om de verzorgingstafel zelf op te stappen, vonden ze het allemaal nog interessanter. Toen ze een beetje plastic mochten helpen opruimen, werden ze helemaal enthousiast. En een proefkonijn voor de trap te beklimmen werd heel snel gevonden! In ieder geval kunnen Els en Griet nu op een meer rugvriendelijke manier de kinderen op het verzorgingskussen leggen.
Je zou soms denken dat baby's niet echt kunnen spelen. Ze gaan echter voortdurend op verkenning. Ze voelen aan nieuwe materialen, ze vinden nieuwe kleuren, nieuwe vormen,... en af en toe kunnen ze ook echt bouwen. Onderstaande foto's bewijzen dat!
In dit koude weer is er niet enkel sneeuwpret. De vogeltjes hebben honger. Gelukkig zijn er de peutertjes van het kinderdagverblijf om die arme vogeltjes te helpen.
Onze peutertjes mochten sporen maken in de sneeuw: voetsporen, en sporen met de buggy waarin Pippo zat. Af en toe eens achterom kijken. In de sneeuw vinden we zeker onze weg terug!
Deze week laten we ons inspireren door de mooie winterlandschappen die er buiten te zien zijn. Het ijs op de vijver, de sneeuw buiten, de kleurrijke versieringen,... We kwamen op het idee om de kinderen ook te laten experimenteren met ijs en tegelijkertijd met kleurtjes. Zo kwamen we tot het idee om kinderen te laten schilderen met ijsblokjes bestaande uit water en een beetje verf. Sommige kinderen waren aan het fietsen en sommige anderen wilden wel een schort om te schilderen. Maar de vreemde blokjes die ze kregen, moesten ze toch eerst eens goed onderzoeken. Als ze er aan voelden, trokken ze in het begin hun handjes terug. Wat is me dat koud! Maar even later zagen ze smelten en konden ze er vormen mee tekenen op het blad papier. Er werden met de verschillende blokjes sporen getrokken op het papier en elk spoor had een verschillend kleurtje tot... tot er op eens niets meer overschoot van het ijsblokje!
We zijn op zoek naar een extra park voor bij de Beezekes. Zijn er mensen die nog een exemplaar thuis hebben staan dat ze even (of voorgoed) kunnen missen? Jullie kunnen er de Beezekes een groot plezier mee doen!
Afscheid van de Knuffeltjes - wennen bij de Dolfijntjes
Enkele kinderen maken opeens een grote stap. Ze gaan van een babygroep, de Knuffeltjes, naar een peutergroep, de Dolfijntjes. Kinderdagverblijf Sint-Jozef werkt immers met semi-verticale groepen. Dat wil zeggen dat er 2 babygroepen zijn waar kinderen blijven tot hun 18 maanden en 3 peutergroepen waar kinderen blijven totdat ze schoolrijp zijn. De overgang tussen een babygroep en een peutergroep gebeurt niet zomaar. Er is een soort overgangsperiode en die noemen we het 'wennen'. Voor het wennen begint worden de ouders uitgenodigd door één van ons twee verpleegkundigen voor een overgangsgesprek. Daarin worden gegevens over de ontwikkeling en tevredenheid van het kind besproken. De ouders krijgen een kleine rondleiding op de peutertuin en krijgen een dagindeling mee. De eerste week van het wennen gaat het kindje samen met een vriendje op stap met een vertrouwde kinderbegeleidster naar de nieuwe leefwereld. Opeens worden ze geconfronteerd met een nieuwe omgeving, nieuwe (en oude) vriendjes, nieuwe begeleidsters... De kindjes blijven tijdens deze exploratietocht meestal dicht onder de vleugels van de vertrouwde kinderbegeleidster, maar de nieuwe kinderbegeleidsters besteden ook heel wat aandacht aan de nieuwkomertjes. Ze krijgen een speciaal t-shirt aan met een mooi Dolfijntje op en worden betrokken bij de spelletjes. In de tweede week worden de kindjes afgehaald door een kinderbegeleidster van de Dolfijntjes. De kinderen blijven nu ook voor de maaltijden en beleven zo de groep al een stuk intensiever. Ze leren snel nieuwe zaken aan van hun vriendjes en zoeken warmte en genegenheid bij de nieuwe begeleidsters. De ouders worden extra betrokken en kunnen het wenproces op de voet volgen via het heen-en-weer-schriftje.
Goed nieuws! Vanaf morgen is onze begeleiding van de Beezekes weer voltallig. Langs deze weg willen we dan ook de vele mensen die geholpen hebben bedanken.
