12-06-2018 om 20:26 geschreven door kimberly  

deze films gaan over de zin van het leven

Deze drie films hebben te maken met de zin van het leven.

De tweede film gaat over een meisje die plotseling ernstig ziek wordt .

Ze krijgt te horen dat er eigenlijk geen oplossing is voor haar ziekte.

Je ziet de moeder haar wenken tot "God" om haar te helpen met haar ziekte,

het enige wat ze nu nog kunnen doen is geloven en blijven zoeken naar een oplossing.

Op een gegeven moment beslist het ziek meisje om op een tak in de boom te gaan zitten ,

maar ze valt van de tak naar beneden op de grond.

De ouders krijgen te horen dat ze perfect gevallen heeft ze heeft niks gebroken

integendeel ze is juist genezen.

De ouders geloven niet dat dit kan.

In de film spreekt het meisje ook over het feit dat een bepaalde persoon haar vertelde toen ze

viel dat alles in orde ging komen en het nog niet haar beurt was om van het leven weg te gaan.

12-06-2018 om 18:29 geschreven door kimberly  

WALL E 

De wereld is om zeep. Door de aanhoudende vervuiling en het schouderophalende gedrag van de mens is de aarde één grote vuilnisbak geworden, waar leven onmogelijk is geworden. Het enige lichtpuntje in dit donkergrijze, astmatische bestaan is Wall-E, het enige opkuisrobotje dat is achtergebleven en na 700 jaar nog steeds plichtsbewust en fluitend de taak uitvoert waarvoor hij ontworpen werd: het vuil van de mens in zijn metalen buikje tot kubussen pressen en opstapelen, ook al heeft zijn opdrachtgever al lang het luchtruim gekozen. Voelt u het ook in uw dikke teen? Dit is héél andere koek dan de lieve, zorgeloze monstertjes onder ons bed of het dubbelleven leidend speelgoed dat de Pixartovenaars onderhands onder het licht van hun eigenwijs bureaulampje te voorschijn tekenen. Disney's paradepaardje is na het gezellige familiefeest 'Ratatouille' een gedurfde afslag ingeslagen: 'Wall-E' is verre van de Disneyfilm of tekenfilm zoals we die kennen. Heel wat donkerder en diepgaander van toon (u en ik komen er niet fraai uit), is deze kruising tussen een bijna-stomme film (Wall-E kent drie woorden) en een sciencefictionfilm een wel heel ambitieus en origineel project geworden, dat één gouden troef in handen heeft: het kan rekenen op de ongeziene en onuitputtelijke charme van zijn hoofdpersonage Wall-E, die ons peperkoeken hartje op zijn rupsbandjes terstond tot zomerse zuchten doet verdampen. E.T., you better phone home en R2D2 zoek maar al troost bij C-3PO, want Wall-E is het nieuwe troetelkind van de godganse galaxy!

Met zijn sjofele look, onhandig geklungel en zoemende verrekijkersoogjes pakt de uit Andrew Stantons hoofd geboren Wall-E je zo in waar je bijzit. Trillend opkijkend uit zijn kubusschulp waar hij net is ingekropen of in strijd met zeventien winkelkarretjes tegelijk, Wall- E is de Charlie Chaplin onder de robots, die ook steeds humor met een melancholisch, droevig vleugje wist af te werken. De kleine rakker brengt zijn dag door met opruimen, maar geeft ook zijn nieuwsgierigheid de volle kost. Wat hij tussen het puin vindt (een rubik's cube, een gloeilamp), krijgt een plaatsje in het minimuseumpje in zijn trailer. Hij is ook gek op de musical 'Hello, Dolly', waaruit hij de dansjes probeert na te doen, maar nog het liefst het 'handje vasthouden'. Op een vinnige kakkerlak (die beesten overleven alles!) als gezelschap kan een romanticus als Wall-E echter niet teren en hij staart vaak smachtend naar de onbekende, knipogende sterrenhemel… Tot er op een dag ook effectief iets uit de lucht valt. Een ruimteschip landt op aarde, met aan boord EVE, een glimmende, gepolijste witte robot, die in opdracht van de mens naar aarde is gestuurd om het enige spoor van leven (een plantje!) mee te nemen naar de mensenbasis. Wall-E 's rammelkarretje begint meteen te shaken en te iepen van verliefdheid. Alleen blijkt de dodelijk sensuele EVE (haar arm schiet sneller dan haar schaduw, auwkes) een nogal koelbloedige designrobot, die nog niet zoveel persoonlijkheid heeft weten ontwikkelen als Wall-E. Onze held heeft er echter alles voor over om zijn liefde voor haar te bewijzen: hemel en aarde zal de vagebond doorkruisen om het computerhartje van zijn Lady te doen smelten. De aarde redden neemt hij er en passant bij.

De eerste helft van de film is subliem: het apocalyptische, verlaten wereldje van het gekke robotje is erg tastbaar, gedetailleerd en echt, heeft iets bevreemdends, confronterends, moois én ontroerends tegelijk. Zeker in combinatie met de wonderlijke retromuziek, met onder andere Louis Armstrongs jazzy versie van 'La vie en rose' en het weergalmende 'put on your sunday clothes' uit de musical aan het begin van de film. De romance met Eve is prachtig in al zijn eenvoud. Wanneer onze Wally als een trotse jongen zijn verzameling aan Eve toont om indruk te maken of wanneer ze samen het luchtruim onveilig maken op een brandblusser, kan je niet anders dan gloeiend meeglimlachen. De twee praten niet, ze communiceren via geluidjes en leggen gevoel in de manier waarop ze mekaars naam met een verschillende intonatie uit hun computerkeeltje laten galmen (Eee-vaaah). De piep- en bliepgeluiden zijn tot in de bits verzorgd en perfect op het lijfje van Wall-E en konsoorten geschreven. Geen verrassing dat de sound engineering het monnikenwerk is van de legendarische Ben Burtt, die al eerder R2D2 van bliepjes voorzag.

Met hun guitigheden een hele film vullen, is natuurlijk een illusie en Wall-E en EVE zetten hun avontuur verder in de ruimte. Zodra de spaceshipdeuntjes worden bovengehaald en de strak gestileerde deuren van het ruimteschip Axiom (de mensenbasis) opengaan, wordt Wall-E dan ook sciencefiction van de zuiverste soort, gespeend met knipogen naar 'Star Wars' en verwijzingen naar '2001: A Space Odyssey' (zoals de autopiloot die de echte piloot klem zet). Niet alleen de actie wordt opgedreven, ook de cynische maatschappijkritiek en dieperliggende ecologische boodschap draaien overuren, wanneer we de mensen leren kennen als blubberende, gebrainwashte luiaards, die enkel nog via hun webcam communiceren en zonder hun robothulpjes radeloos en verloren zijn. Die afschildering van de mens is even slikken, maar je weet met Pixar dat de finale evenzo zalvend zal zijn. Stanton verlucht die interessante, maar nogal droogjes en eenzijdig uitgewerkte toekomstnachtmerrie met de verplichte actienummertjes, blaast chaos in het indommelende verhaal en strooit met niet zo heel inventieve slapstick en gags in het rond. Allemaal gekende verhaalrekkende bezigheden, die de charme en originaliteit van de hele film een beetje door het gat in de ozonlaag doen sjansen.

Wall-E blijft namelijk de hele film door het enige personage waar je mee kan meeleven. Hij is menselijker dan alle echte mensen samen - een stiekeme statement natuurlijk, van een robot moet je de liefde leren- maar er zat toch méér in de nevenpersonages. De schattige kakkerlak mag slechts een halve film meedoen en de andere robotjes, zoals M-O sjezen eens vluchtig door het beeld, maar krijgen geen kans om open te bloeien. Om van de eendimensionale mensen maar te zwijgen. Het schrappen van een aantal basisconventies van een tekenfilm waarop je normaal als kijker kan terugvallen - een slechterik, een echte pittige drive, een strijd tussen goed en kwaad of kleurrijke nevenpersonages - begint bovendien, ironisch genoeg, een beetje in het nadeel van de film te spelen. De film verliest bij de actiesequenties en het afstevenen op de finish geen van zijn visueel indrukwekkende haren, maar kan nergens meer tippen aan de intieme sfeer en unieke soul van in het begin van de film en trekt zo uiteindelijk zelf een kruis over het 'meesterwerk' dat ons in de trailer werd beloofd.

Sciencefictionfans zullen smullen, met 'Wall-E' verschuift Pixar zijn doelpubliek duidelijk in hun richting, maar de vraag blijft of de kleintjes zich zullen amuseren met het in een politieke context gedrenkte verhaal of de zijdezachte humor, die veel minder entertainend is dan bijvoorbeeld het voorfilmpje 'Presto' (een hilarische ode aan de Looney Tunes). Wall-E is Pixars meest volwassen, meest melancholische en meest gedurfde productie tot nu toe, maar het is moeilijk om er volledig in mee te gaan. Wat je ervan zal onthouden, is niet zozeer de levensles (die zal snel vergelen in uw achterkamers), als wel Wall-E, die nog een tijdje met uw hartkleppen zal blijven spelen. Zijn zoemende verrekijkers, zijn giechelgeluidjes. Misschien zelfs zijn twee klemhandjes die in elkaar schuiven. Wall-E als personage is een klein wondertje, dat hopelijk net iets langer zal meegaan dan zijn merchandise replica's en dan deze film. Die Waaa-a-liee toch!

12-06-2018 om 18:13 geschreven door kimberly  

Bijlagen:
https://twitter.com/franckentheo   

Onafscheidelijke broers plegen samen zelfmoord na jaren van lijden

Twee broers hebben samen zelfmoord gepleegd in Ierland. De jongste was al jaren pijnpatiënt en was het lijden moe geworden. Zijn aandoening had ook een enorme impact op het leven van zijn broer en samen besloten ze om er een einde aan te maken, schrijft The Mirror.

Het ging steeds slechter met Emanuele die sinds zijn dertiende pijn had aan een wang. De chronische aandoening leidde tot tal van ingrepen en behandelingen met een reeks pijnstillers en antidepressiva. Maar niets leek te helpen en Emanuele zag geen andere uitweg meer. Zijn lijden had ook een grote impact op het leven van zijn 12 jaar oudere broer Giuseppe Balasco. Het duo beroofde zich samen van het leven in hun slaapkamer met een masker en gas. Emanuele was 26, zijn broer Giuseppe, 38.

De ouders kunnen met hun verdriet geen blijf. Volgens Anna en Vincezo hadden de broers een “intense en hechte band met elkaar”. De derde broer, Domenico bevestigt dat: “Emanuele en Giuseppe waren echt close. Toen Emanuele dertien werd, begon Giuseppe voor hem te zorgen als een ouder. Hij regelde alles voor zijn broer. Het lijden maakte hem wanhopig. Het bezorgde Giuseppe een zware depressie. Op het internet werd me duidelijk waarom ze het gas gekocht hadden. Ze hadden opgezocht hoe ze een einde aan hun leven konden maken”, aldus Domenico (36).

Een paar uur voor de zelfdodingen merkte de moeder het gas op in de slaapkamer van haar zoon. “Ik zag twee cilinders met gas naast het bed van Emanuele. Ik had ze al eerder gezien in huis en dacht dat ze voor een feestje bestemd waren.” Het duo pleegde zelfmoord toen hun ouders van huis waren. “Toen ik terug thuiskwam, merkte ik dat het vuilnis nog niet buitenstond. Bovendien was de achterdeur open en ik werd ongerust. Ik haalde mijn man erbij en we gingen naar binnen. Ik zag Giuseppe op zijn bed liggen met zak over zijn hoofd. Hij bewoog niet meer. Ik trof Emanuele op dezelfde manier aan. Ook bij hem haalde ik de zak weg maar ook hij was dood.”

Agent Stuart Newsham zegt dat de broers de zelfmoord voorbereid hadden en info zochten op het internet waar ze op zoek gingen naar het gas. “De jongens hadden grote problemen. Emanuele ging kapot van de pijn. Ze zochten beide een oplossing voor hun lijden.” Volgens lijkschouwer Maria Voison bestaat er niet de minste twijfel over de doodsoorzaak van de twee broers. Ze kwamen om door verstikking als gevolg van het inhaleren van het gas. “Ik heb heel wat getuigenissen gehoord. Er is sprake van een zelfmoordpact tussen de broers die ook samen op zoek gingen naar een middel om hun leven te beëindigen.”

Lijden kan veel doen met mensen , hier gaat het om lijden van de pijn.

Heel het gezin lijd aan pijn en lijden de ene natuurlijk anders dan de andere.

De ouders aan lijden en verdriet door het verlies van hun beide kinderen.

De broers aan het lijden van de pijn .

Ze geven hier mooi aan dat lijden in verschillende soorten en vormen kan gezien worden

zoals pijn , pesten , verdriet , ziekte , enz.

Lijden kan je tot erge dingen aanzetten zoals hier , de broers lijden zodanig veel dat ze beslissen 

om er beiden een einde aan te maken .

Dit is iets waar ze grondig hebben over nagedacht en niet zoiets dat ze opeens wouden doen 

het werd hen allemaal een beetje teveel .

De liefde tussen deze twee broers is echt wel prachtig om te zien , ze leven als het ware voor 

elkaar en sterven dan ook voor elkaar.

Ik vind wel dat ze niet echt zo een rekening hebben gehouden hoe de ouders zich hierbij moeten voelen , 

maar ik versta wel hun keuze waarom ze het gedaan hebben.

795 miljoen mensen lijden vandaag honger. En morgen. En overmorgen

• • LB 
• 11 oktober 2016 
• 14u19 
• Bron: Reuters

 DEELVIA FACEBOOKTWEET

DIEREN Zevenhonderdvijfennegentig miljoen mensen lijden honger. Vandaag, morgen, en ook overmorgen. Laat dat cijfer even bezinken en bedenk dat dat het er nog veel meer zijn, want landen als Syrië zijn niet toegankelijk voor de onderzoekers die deze bedroevende Wereld Honger Index opstellen.

De hongergraad in ontwikkelingslanden is met een derde gedaald sinds de eeuwwisseling. Maar vandaag zijn in nog altijd in niet minder dan 50 landen mensen het slachtoffer van voedselcrisissen en uithongering. De situatie is het ergst in de Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad en Zambia. Haïti, dat vorige week nog genadeloos werd getroffen door orkaan Matthew, staat vierde op de lijst. Zowat de helft van de 10 miljoen inwoners is er ondervoed.

De Wereld Honger Index wordt opgesteld door het Amerikaanse onderzoeksinstituut voor internationaal voedselbeleid Concern Woldwide en de Duitse hulporganisatie Welthungerhilfe.

De wereldcrisis is nog veel erger, zo vrezen ngo’s, gezien oorlog hen verhindert peilingen te doen in 13 landen waaronder Syrië, Somalië, Soedan en Zuid-Soedan. 

Dominic MacSorley, van de Ierse hulporganisatie Concern Worldwide: “Medewerkers in landen als Niger vertellen me gruwelverhalen over ouders die moeten kiezen welk kind ze die ene maaltijd zullen geven die ze die dag hebben. Andere gezinnen overleven op een kom meelpap per dag, andere eten tot tien dagen op een rij niets”.

”Die mate van honger en ondervoeding is niet aanvaardbaar in de 21ste eeuw, het is beschamend en immoreel”.

De hongerindex slaat op 118 ontwikkelingslanden, waarvan bijna de helft met een alarmerend hongerpeil kampt. De index is gebaseerd op vier factoren: sterftegraad onder kinderen jonger dan vijf, geremde groei, ondervoeding en het aandeel jongeren wiens gewicht te laag is voor hun lengte.

Medewerkers in landen als Niger vertellen me gruwelverhalen over ouders die moeten kiezen welk kind ze die ene maaltijd zullen geven die ze die dag hebben. Andere gezinnen overleven op een kom meelpap per dag, andere eten tot tien dagen op een rij niet

Dominic MacSorley van de Ierse hulporganisatie Concern Worldwide

Dit zijn enkele van de meest verrassende vaststellingen:
* In Oost-Timor, Burundi en Papoea-Nieuw-Guinea is de helft van de kinderen jonger dan vijf door ondervoeding kleiner dan ze zouden moeten zijn. 

* 795 miljoen mensen, of 70,5 keer de bevolking van België, lijden dagelijks honger.

* Elke dag sterven 21.000 mensen door honger of daaraan gerelateerde oorzaken, zo stellen de VN. In 20 landen is minstens een kwart van de bevolking ondervoed.

* Tot 50 landen, waaronder Jemen, Haïti, Pakistan, Zimbabwe en Afghanistan, zullen in 2030 nog altijd alarmerende hongercijfers laten optekenen.

* Andere landen in de lijst van 10 ergste zijn Madagaskar, Jemen, Sierra Leone, Afghanistan en Niger.

MacSorley stelt dat de technologie, de kennis en de middelen beschikbaar zijn om binnen de komende 14 jaar een hongervrije wereld te bekomen. “Wat ontbreekt, is de urgentie en de politieke wil om beloftes in daden om te zetten”.

Dit artikel gaat over nog een ander soort lijden .

Hier spreken me van lijden door honger te hebben maar 

geen middelen om zich te voeden.

Honger kan er voor zorgen dat mensen niet meer willen of

kunnen leven nog . 

Zonder voedsel is het onmogelijk om nog lang te leven.

Kinderen leven zonder eten , of moeten de straat op om 

achter geld te bedelen om toch maar een beetje te kunnen 

eten of te leven . Lijden om te overleven als het ware .

Stop euthanasie bij psychisch lijden"

Euthanasie op basis van louter psychisch lijden zou in ons land niet langer een optie mogen zijn. Dat vindt een groep van 65 professoren, psychiaters en psychologen. In een open brief vragen ze de regering de wetgeving aan te passen.

Jaarlijks overlijden in ons land zo'n 2.000 mensen na euthanasie. 2 à 3 procent van die groep doet dat op basis van ondraaglijk psychisch lijden. De afgelopen 2 jaar ging het telkens om zo'n 50 gevallen. 

Volgens professoren Ariane Bazan (klinische psychologie aan de ULB), Gertrudis Van de Vijver (moderne wijsbegeerte en wetenschapsfilosofie aan de UGent) en Willem Lemmens (ethiek aan de UA) zijn dat 50 gevallen te veel. "Wij zijn gealarmeerd door de toenemende banalisering van euthanasie op grond van psychisch lijden alleen", schrijven ze in een open brief. "Wij dringen erop aan om het toelaten van euthanasie in deze gevallen uit de huidige wetgeving te schrappen."

De ondertekenaars zijn niet gekant tegen euthanasie an sich. Wel stellen ze dat ongeneeslijkheid bij mensen die psychisch lijden, bijvoorbeeld door een depressie, niet objectief kan worden vastgesteld. "Er is maar een iemand die weet hoeveel pijn het doet op het moment zelf", verduidelijkt professor Bazan. En daarbij benadrukt ze de laatste woorden: op het moment zelf. "Er is veel mogelijk en er kan veel veranderen. Je mag niet vergeten dat een uitzichtloos gevoel eigen is aan bijvoorbeeld iemand in een depressieve fase."

Ongeneeslijk is relatief

SHARE  

'Bij deze patiënten zegt de wetenschap dat niet zozeer de verschillende therapieën, maar wel de robuustheid van de behandelende therapeut bepalend is'

Zelf gelooft de professor niet in woorden als uitbehandeld of therapieresistent bij psychische klachten die niet het gevolg zijn van fysieke aandoeningen. "Bij deze patiënten zegt de wetenschap dat niet zozeer de verschillende therapieën, maar wel de robuustheid van de behandelende therapeut bepalend is. Dat betekent dat je eigenlijk maar alle mogelijke kansen hebt benut als je alle mogelijke therapeuten hebt geprobeerd."

Aanleiding voor de brief is het eerste euthanasiedossier dat in oktober werd overgemaakt aan justitie. Dat betrof de 85-jarige Simona De Moor, een Antwerpse die aan een onhandelbare depressie geleden zou hebben. De huisarts die haar leven beëindigde, zou de wet niet hebben nageleefd. Die schrijft voor dat in dergelijke gevallen drie artsen hun toestemming moeten geven, inclusief een specialist in de aandoening van de patiënt. In het geval van De Moor zou er geen psychiater gehoord zijn.

Professor Bazan haalt ook een tweede, recent verhaal aan, dat volgens haar illustreert hoezeer ongeneeslijkheid, zelfs na lange jaren therapie en ondraaglijk lijden, relatief kan zijn. Het gaat om een 24-jarig West-Vlaams meisje dat al jaren aan psychiatrische problemen lijdt. Afgelopen zomer zou ze euthanasie krijgen, maar uiteindelijk zag ze er op het laatste moment van af.

SHARE  

'De gedachte dat de handrem door middel van euthanasie opgetrokken kan worden, kan net de kracht geven om toch verder te gaan'

Volgens Wim Distelmans, professor palliatieve geneeskunde (VUB) en voorzitter van de Federale Commissie Euthanasie, is het net goed dat zo iemand als dat meisje weer perspectieven ziet. "De gedachte dat de handrem door middel van euthanasie opgetrokken kan worden, kan net de kracht geven om toch verder te gaan."

Hij benadrukt dat euthanasie bij psychisch lijden niet zomaar wordt toegepast. "Het gaat niet op voor iemand die een paar maanden lijdt. Wel voor mensen bij wie na jaren verschillende medicijnen, therapieën en therapeuten niets veranderd hebben."

Noch justitieminister Koen Geens (CD&V) noch volksgezondheidsminister Maggie De Block (Open Vld) wenste te reageren.

Deze vorm van lijden gaat over het niet meer zien zitten wegens 

verschillende omstandigheden maar de meeste draaien rond 

het feit dat de mensen ziek zijn geestelijk , mentaal of gewoon 

lichamelijk. 

Ik snap natuurlijk dat sommige mensen niet meer willen leven 

op deze manier , of ze het zeer moeilijk hebben om dit te verwerken

maar vind het niet altijd de juiste beslissing om daarom uit het leven 

te stappen. Maar ik zou dan ook zelf wel niet kunnen leven als een 

plant , dan zou ik inderdaad dit ook wel overwegen .

Soms wordt dit toegestaan en soms ook niet het hangt van persoon 

tot persoon af .

Persoonlijk vind ik dat deze oplossing niet moet bestaan.

12-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Verantwoordelijkheid is het enkel iets dat je voor jezelf doet of  zit er meer achter?

Er bestaan maar liefst 4 soorten verantwoordelijkheid in het leven die

je op verschillende manieren in het leven gaat gaan toepassen.

De eerste vorm is dat je vrij en bewust bent van de daden die je doet en dat je de gevolgen hiervan weet 

en voor je rekening neemt. 

Bijvoorbeeld je heeft je ene job ergens op voor een andere maar weet dat je dan wel geen dopgeld kan krijgen.

Of je bent te laat voor je werk en rijd bewust wat rapper op de baan maar er is wel kans dat je een boete kan krijgen maar

dat vind je niet erg.

De tweede vorm gaat over het vrij bewust niet doen van wat je eigenlijk wel zou moeten doen.

Je wist wat er aan de hand was of je zag wat er gebeurde maar greep niet in je kijkt erna zonder

iets te doen.

Dit maakt jou als het ware medeplichtig door het feit dat je dit kon voorkomen.

Hier kunnen we als voorbeeld nemen dat je weet dat een medeleerling gepest word maar je 

reageert hier niet op en laat de mensen gewoon verder doen.

De derde vorm is eigenlijk de verantwoording over betrokkenheid.

Hier heb je het mooie voorbeeld van ouders die betrokken gesteld worden voor de 

daden die hun kinderen doen.

Deze personen hebben niks gedaan en niets achtergelaten maar voelen zich toch op één of andere manier schuldig dus zijn ze hierbij betrokken.

Het voorbeeld dat we hier kunnen gebruiken is wanneer je kind in een winkel iets steelt maar nog te 

jong is voor een straf krijg jij ( ouders) de gevolgen hiervan omdat wij wel meerderjarig zijn.

En als laatste vorm van verantwoording de plicht om de mens in nood te helpen.

We weten als mens dat we de mens moeten helpen die nood hebben aan onze hulp.

Ook wanneer wij de mensen niet kennen, geen betrokkenheid hebben en niets

nagelaten hebben te doen, kunnen we voor onze verantwoordelijkheid worden

gesteld en voelen we de plicht om iets te doen.

Wanneer je tijdens een wielerwedstrijd een persoon ziet vallen is het jouw plicht om 

te gaan kijken of deze persoon jou hulp nodig heeft anders laat je deze persoon als het ware aan 

zijn lot over terwijl het wel eens ernstig zou kunnen zijn of oflopen.

Dus is verantwoordelijk enkel iets dat je bij jezelf doet ik denk het niet .

Er is altijd wel iemand bij betrokken.

Maar hoe je hierop ga reageren hangt van je persoonlijkheid af .

Niet iedereen is bereid een andere persoon te helpen.

Er zijn mensen die enkel maar aan zichzelf denken.

Normen en waarden spelen een zeer belangrijke rol hierin.

12-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Heb je u eigenlijk ooit al eens afgevraagd of het samenleven wel zo makkelijk is?

Laten we zeggen dat onze wereld niet gemaakt is voor 

zoveel mensen met diverse nationaliteiten.

Wie had ooit gedacht dat Belgie zoveel verschillende culturen 

in hun landje gingen hebben?

Niemand natuulijk Belgie is al zo een klein landje en er komen meer 

en meer mensen hier na toe .

Deze mensen hebben dan nog eens een heel ander leven dan het onze 

en houden zich niet altijd aan de voorgelegde regels die wij 

voorstellen als ze hier willen verblijven.

Deze bepaalde mensen doen enkel maar waar ze zelf zin in hebben 

en houden geen rekening met ons.

Dus of dat onze maatschappij gemakkelijk is om samen te leven 

denk ik niet er zijn veel te veel verschillen aanwezig die dit onmogelijk maken.

Neem nu gewoon al eens het verschil van de geloven, in bepaalde scholen mogen 

er geen hoofddoeken gedragen worden wat ik natuulijk wel versta maar deze 

mensen dan niet en dit zorgt voor een discussie .

Ook zorgen deze mensen dat onze wereld als het ware een soort van oorlog gebied 

worden we leven niet met elkaar maar als het ware tegen elkaar.

Ik denk dat niet iedereen hier evenveel bij stilstaat .

Er zijn altijd wel mensen die een positieve kijk hebben op de wereld

 en geloven dat dit iets is dat vanzelf gaat .

Maar dan heb je ook de negatieve kijk op de wereld

 die gaan er heel anders van uit die zien het meer als een bedreiging.

Waarom de mensen aanvaarden in onze maatschappij 

als ze zich toch niet aan de regels houden en gewoon doen waar ze zin in hebben.

Sommige mensen zijn ook racistisch en geven deze mensen

 al zeker geen kans om zich te bewijzen , deze willen de mensen zo

rap mogelijk terug weg.

Het is hun land en zij gaan er alles aandoen om dit te beschermen koste wat kost.

Dus op de vraag is het makkelijk al samen te leven.

Ik denk het niet de mens is op zoveel vlakken verschillend dat

 dit een zeer moeilijke taak is voor de mens.

Dan kijken we niet enkel naar de huidskleur , taal , geloof maar

 er komt zoveel meer bij kijken dan enkel dit.

Mensen worden ook anders bekeken wanneer ze niet mooi zijn ,

 zich niet verzorgen of er gewoon 'raar' uitzien.

De wereld bestaat zo uit vooroordelen dat het leven enkel maar moeilijker word.

Waar zijn de gelijke kansen gebleven?

Waarom word iedereen zo afgebroken?

Kunnen we gewoon niet iedereen een kans geven in plaats van zich op het uiterlijk te baseren.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Welke goede kenmerken zijn er volgens mij nodig voor een goed samenleving

Betere omgang met de diversiteit .

Het is niet omdat mensen anders zijn dat de gemeenschap ze anders moeten gaan behandelen.

Ik vind dat iedereen hetzelfde moet worden behandeld worden.

Als er mensen naar ons land komen moeten ze leven naar onze regels

 en niet verwachten dat ze kunnen doen wat ze zelf willen.

Maar ik vind dan wel dat mensen die slecht zijn voor de mensheid of de samenleving gestraft moet worden.

Het maakt niet uit wie of wat ze doen als het niet mag moet het bestraft worden.

Geweld moet van de straten zodanig dat de mensen zich weer veilig kunnen voelen.

Al dat onnodig geweld hoeft toch niet ik zeg ook niet dat er vrede moet zijn maar gewoon

 kunnen samenleven onder 1 dak moet toch lukken?

Is de wereld daar niet groot genoeg voor ?

Ik denk dat onze wereld niet gemaakt is om met zoveel verschillende culturen samen te leven.

Geweld is iets dat moet bestraft worden en meer dan dat het nu is .

Mensen komen veel te gemakkelijk met hun daden weg.

Er moet ook iets gedaan worden aan al die keuze mogelijkheden.

Waarom al die dingen die hetzelfde zijn maar gewoon een andere naam hebben?

Is het gewoon niet simpel om minder keuze te hebben , want hoe meer keuze er is hoe meer druk er ontstaat.

Net het zelfde met altijd het nieuwste te moeten hebben , dat is toch puur geld verspilling.

Sommige mensen willen gewoon niet onder doen voor andere mensen en geven al hun geld dat ze hebben hieraan worden ze zelf in een bepaalde armoede gaan leven.

Armoede is ook nog zoiets moest het leven niet zo duur zijn zou er zoveel minder armoede ontstaan maar dit is ook mede gemaakt door dat er meer en meer mensen zich bevinden in onze maatschappij.

Er zijn zoveel dingen die er moeten veranderen in de wereld maar niet alles kan je maken zoals jij het wilt.

Soms moet je aanvaarden dat dit nu ons leven is en we er niks kunnen aandoen.

Er zou ook veel meer moeten gewerkt worden rond het goede doel te steunen.

Al die acties en zo weinig mensen die deze willen steunen.

Moesten de mensen elkaar meer steunen zou alles al veel beter zijn.

Iedereen kan wel eens in dezelfde situatie terecht komen als deze van de acties.

krantenartikel :

datum: 3-09-2016

bron : De standaard , Hln 

https://www.hln.be/nieuws/antwerps-integratieschepen-vreemdelingen-moeten-onze-normen-en-waarden-overnemen-anders-wordt-het-een-invasie~aa57a82d/

Antwerps integratieschepen: “Vreemdelingen moeten onze normen en waarden overnemen, anders wordt het een invasie”

VIA FACEBOOKTWEET

De Antwerpse schepen voor Diversiteit en Inburgering Fons Duchateau (N-VA) heeft het migratiedebat in ons land op scherp gesteld in een interview met de krant De Standaard. Volgens Duchateau riskeren we onder de voet gelopen te worden als vreemdelingen onze basisnormen en -waarden niet overnemen. “Voor je het weet is het dragen van de hoofddoek hier de norm.” Zijn uitspraken lokken flink wat reacties uit op sociale media.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Wat is er eigenlijk typisch aan onze samenleving en is dat al dan niet positief?

Wat er eigenlijk het meest opvalt in onze maatschappij is de diversiteit.

Door de globalisering en door de migratie komen invloeden van over de hele wereld

onze eigen wereld binnen: we eten pizza uit Italië, dragen kleren gemaakt in

Bangladesh, krijgen boeddhistische invloeden via mindfulness en yoga ingelepeld,

hebben buren uit Afghanistan…

Wat er ons ook nog opvalt is het feit dat er meer en meer migranten naar ons land

komen uit veel meer verschillende landen dan dat ze vroeger kwamen.

Of dit iets is dat we positief kunnen opnemen in onze samenleving vind ik persoonlijk 

niet we hebben nu al zoveel mensen in ons landje waar en telkens maar meer en meer

bij komen.

Net als al die verschillende talen en culturen die er dan nog eens bijkomen ik vind 

dat er ergens een grens moet worden getrokken.

Ons land is als het ware veel te braaf dan andere landen .

Waarom zouden al die mensen anders allemaal naar ons land willen komen?

Onze hedendaagse maatschappij krijgt ook de term neoliberale maatschappij

opgeplakt. Dit wil zeggen dat vooral ‘de markt’, de economie het samenleven van

mensen bepaalt.

Onze samenleving en bij uitstek de jongeren zijn hierdoor in een

consumptiemaatschappij terecht gekomen. Hierin wordt je identiteit, je status

ontleend aan het bezit van consumptiegoederen

Door het feit dat het leven niet meer zo duur is als het vroeger was en de mensen 

ook meer geld verdienen dan ervoor zorgt er ook voor dat mensen meer gaan kopen 

en zorgen dat ze er zo bij kunnen horen.

Onze maatschappij is dan ook zeer gekend voor de digitale groei. 

We leven als het ware van s'morgens vroeg al met dit en kunnen amper nog zonder.

Ons leven wordt er deels mee door bepaald.

Is het iets positiefs ja en nee .

Ik vind persoonlijk dat er meer bestaat dan enkel het digitaal leven en soms vergeten de mensen

dit wel , ze kunnen niet zonder hun gsm of laptop .

Maar het is ook wel een middel om meer sociaal contact te hebben met mensen 

of om bepaald werk gemakkelijker te maken.

Het probleem met digitale groei is dat ons leven maar enkel nog uit dit gaat bestaan 

en we niet meer gaan weten hoe het leven was voor dat we al deze digitale luxe hadden.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=MquzoQ1cIYc   

Hoe ik de maatschappij zou omschrijven:

Onze maatschappij is niet meer zoals het geweest is .

Alles is zodanig veel en rap veranderd dat we bijna niet meer kunnen volgen.

Sinds er meer en meer gewerkt word rond en met technologie is er veel anders dan het vroeger was.

Maar deze verandering wel niet enkel negatieve dingen zeggen 

de technologie zorgt ook voor goede dingen.

We regelen als het ware ons leven mee en hebben ook meer sociaal contact dan voordien.

Mensen willen telkens het nieuwste van het nieuwste ook al is het andere nog niet versleten.

Mensen willen mee zijn met de tijd als het ware erbij willen horen en dit kan 

enkel door het nieuwste te kopen terwijl het oude nog niet versleten is en in 

de kast ligt te liggen .

Ook bij voeding is er meer en meer keuze waarom al die soorten chips met dezelfde smaak maar andere reclame?

Waarom legt de maatschappij zoveel keuzedruk op ons?

Er zijn meer en meer mensen die te maken krijgen met armoede , ze leven op straat , hebben geen dak boven hun hoofd of kunnen zich de basisbehoeften niet meer veroorloven . 

Of komt het toch door het feit dat mensen alles willen ook al kunnen ze het niet betalen?

Is het omdat het leven zou veel duurder is geworden of misschien omdat er teveel mensen zijn en te weinig middelen?

Maar was het enkel maar armoede dat slecht was in de maatschappij er is zoveel meer in onze wereld.

Zoals bijvoorbeeld al dat onnodig geweld , kindermishandeling , partnergeweld of wat dacht je van al dat geweld op de straat .

De mensen worden zonder reden vermoord en de mensen die het doen zijn er nog trots op ook .

Waar zijn we toch mee bezig ?

Waarom kunnen al de mensen gewoon niet samen leven zonder elkaar te willen vermoorden.

Okee we zijn al mensen met verschillende huidskleuren en culturen maar dat is toch geen reden hier toe ? 

Er bestaat al genoeg meningsverschillen in de wereld zonder dat we er zelf nog meer moeten maken omdat

mensen anders gaan geloven of leven.

Iedereen heeft het recht op een goed leven vol respect en liefde voor elkaar.

Net als het zorgen voor het milieu is blijkbaar iets zeer moeilijk om te doen ,

 we konden de opwarming deels vermijden moesten we er wat meer oog voor hebben

 maar nee we denken enkel maar aan ons zelf. 

Dan moeten we er ook maar de gevolgen gaan van dragen , onweer , overstromingen , geen water meer , of eilanden die verdwijnen al de mooie stukken natuur die we zomaar laten doodgaan.

Het is jammer dat andere mensen van onze fouten de schuld ervan moeten dragen

sommige mensen hebben het al moeilijk genoeg zonder dat wij ze daar bij helpen.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

wat is voor mij geloven? In wie geloof ik?

Dit wil eigenlijk zeggen dat er geen definitieve uitspraak kunt doen over het al of niet bestaan van een god:

 we kunnen dit immers niet weten. 

Als we ons eens verder verdiepen in de dimensies rond levensbeschouwing kom je tot het volgende.

Rituele dimensie is iets waar je in meegaat als het ware neem nu je communie , doopsel dit 

zijn al dingen die je dood in het leven maar is het omdat je er in gelooft er zo mee opgevoed bent?

De mythologische dimensie is dan eerder een dimensie waar ik niet in geloof . 

Er is nergens bewijs dat god de wereld heeft gemaakt in 7 dagen .

De doctrinele dimensie heb ik totaal niet .

We hebben dan nog de ethische dimensie dit is dan ook een dimensie waar ik in terug kan vinden.

Je wilt altijd het goede doen voor iedereen en voor de wereld of je nu gelooft of niet.

Sociale dimensie is ook weer ene die niet aan mij besteed is , ik ga enkel naar de Kerk als het echt moet

zoals een begrafenis of trouw anders krijg je mij daar niet binnen.

Maar ik moet dan wel toegegeven wanneer ik ergens op reis ben ik altijd wel eens 

een kerk ga bezoeken en de schoonheid kan aanvaarden die er is .

Ook ga ik altijd een kaarsje gaan doen branden voor de mensen die in mijn familie zijn gestorven.

De laatste is de ervaringsdimensie deze past zeker niet bij mij.

COLUMN. “Stop met geluk najagen, je wordt er alleen maar ongelukkig van”

Stop met per se gelukkig te willen zijn. Daar word je alleen maar ongelukkig van. Dat is de opmerkelijke boodschap van schrijfster Emily Esfahani Smith. Volgens haar hebben alle hippe geluksgoeroes met hun zelfhulpboeken ons vooral de verkeerde kant opgestuurd. Veel beter is het om op zoek te gaan naar meer zin en betekenis. Dáár word je pas gelukkig van.

“We leven in een fantastische tijd. In alle opzichten wordt de wereld er alleen maar beter op. Zeker als je in West-Europa of Amerika leeft. We hebben redenen te over om gelukkig te zijn en toch voelen mensen zich miserabeler dan ooit. De zelfmoordcijfers blijven stijgen en steeds meer mensen kampen met een depressie. Dat is toch een vreemde paradox?”

De schuld van dat alles, volgens Emily Esfahani Smith, die in Canada opgroeide maar nu in Amerika woont? Onze obsessie met geluk. Daarover schreef ze het boeiende boek De kracht van betekenis, dat ze deze ondertitel meegaf: Hoe zin te geven aan je leven. Net de vraag die een jaar lang boven mijn hoofd hangt, en dus moést ik haar spreken toen ze onlangs in Antwerpen was. Benieuwd of zij mij nog goede raad kon geven.

Perfecte man, perfecte job

“We denken dat geluk de oplossing zal zijn voor al onze problemen. Ik dacht het zelf ook. Ik heb eveneens de dingen nagejaagd waarvan iedereen je voorhoudt dat ze je gelukkig zullen maken. Ik wilde succesvol zijn, de perfecte man vinden, het perfecte appartement en de perfecte job. Tot ik besefte dat die zoektocht me alleen maar ongelukkiger maakte. Het zorgde ervoor dat ik steeds méér wilde, en me uiteindelijk vooral onvoldaan voelde.”

“Ik studeerde filosofie, en wat later positieve psychologie. Toen leerde ik dat er steeds meer wetenschappers zijn die wijzen op het verschil tussen een gelukkig en een zinvol leven. Wie geluk nastreeft, die “neemt” vooral. Wie een zinvol leven probeert te leiden, die “geeft” in de eerste plaats. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal eerder op zoek zouden willen gaan naar meer zin, maar geluk is de sirenenzang die ons daarvan afleidt. Het zegt: ik weet hoe je de existentiële leegte die je voelt kan opvullen! Met succes en rijkdom! Terwijl die leegte alleen opgevuld kan worden met meer zin.”

Nooit beroemd, en dat is OK

Hoe je dat kan doen, vertelt Esfahani Smith in De kracht van betekenis, waarin ze de persoonlijke verhalen van mensen die ze ontmoette, koppelt aan de resultaten van recent wetenschappelijk onderzoek. En uiteindelijk concludeert ze dat er vier manieren zijn waarop iedereen meer zin kan geven aan zijn leven. Vier pijlers van een zinvol bestaan: ergens bijhoren, een doel hebben, verhalen vertellen en transcendentie ervaren. Bondig uitgelegd? Door relaties en verbintenissen voelen we ons waardevol. Via het vinden van een motiverend doel geven we vorm aan ons leven. Door het uittekenen van de verhaallijn van ons leven, leren we onszelf en de wereld beter te begrijpen. En via het ervaren van transcendentie, via kunst of natuur, voelen we ons verbonden met een groter, betekenisvol geheel.

“Wat mijn goede raad voor jou, als zinzoeker, zou zijn? Dan moet ik denken aan een artikel dat ik onlangs schreef voor The New York Times, en waar ik veel meer reacties op kreeg dan ik had verwacht: Je zal nooit beroemd zijn, en dat is OK. Daarin had ik het over het idee dat velen koesteren dat je, om een zinvol leven te leiden, vooral iets bijzonders moet doen. Veel jongeren denken dat. Ze vinden dat ze op het einde van hun leven een humanitaire crisis opgelost moeten hebben, of de remedie tegen kanker gevonden moeten hebben, of toch minstens een bedrijf opgericht moeten hebben dat het verschil maakt.”

Probeer goed te doen

“Maar dat is helemaal niet nodig. Maak je niet zoveel zorgen over dat zulk soort grote aspiraties. Vraag je eerder af hoe je een verschil kan maken in je kleine kring, je lokale gemeenschap. Het is zoals George Eliot het in 1872 al schreef in haar romanklassieker Middlemarch. “De vrede in de wereld wordt bewaard door mensen die niet herinnerd zullen worden, die rusten in graven die niet bezocht worden, maar die hebben bijgedragen tot de goedheid in deze wereld. Zij zijn de reden waarom onze wereld blijft draaien. Omdat zij trouw hun rol gespeeld hebben in het leven.” En dat zijn wij. De meesten onder ons zijn gewone mensen. En wij kunnen ons leven betekenis geven door gewoon de rol te omarmen die we spelen. Door de kwaliteiten en de talenten die we hebben gekregen ten volle te benutten. Door te proberen om zo goed te zijn als we maar kunnen zijn. Stel je ten dienste van de wereld en probeer goed te doen.”

“Daarnaast: kijk hoe je de vier pijlers meer een plaats kunt geven in je leven. Vraag je af op welke manier die pijlers nu al een rol spelen, want misschien besef je niet eens hoe ze nu al zin aan je leven geven. Probeer vervolgens om ze ook een rol te laten spelen in het leven van anderen. Je kinderen, je collega’s.”

Geluksbubbel staat op springen

Ik neem haar opdracht mee. Maar voor ik afscheid neem, toch nog dit: heeft ze soms niet het gevoel dat ze in de woestijn staat te prediken, als ze ziet dat iedereen toch vooral geluk in elke mogelijke vorm blijft najagen?

“Volgens mij heeft de geluksbubbel onderhand zijn maximale omvang bereikt. Er is behoorlijk wat onderzoek dat erop wijst dat er een verschuiving plaatsvindt richting zin. Dat we naar een maatschappij evolueren waarin materialisme en succes een minder grote rol spelen en mensen meer waarde gaan hechten aan “zin”-gebonden dingen. Je ziet het hier en daar in scholen, waar men het zogenaamde character education een grotere rol laat spelen. Waar je niet alleen wiskunde moet kennen, maar waar je ook leert over zingeving en morele waarden. Je ziet het zelfs in het bedrijfsleven, waar mensen zich beginnen af te vragen wat hun bedrijf de maatschappij voor zinvols te bieden heeft.”

Dit krantenartikel ( colum) gaat er over hoe mensen gelukkig zijn in het leven.

Iedereen denkt altijd maar dat alles perfect moet zijn in het leven om gelukkig 

te zijn maar dan hebben ze het mis , hoe meer je perfect doet hoe ongelukkiger 

je wordt want je kan perfectie niet evenaren , het is nooit perfect je leven.

Wetenschappers hebben het niet over gelukkig zijn maar over een zinvol leven

hoe je dit best leeft om gelukkig te zijn het gaat niet om wat je hebt in het leven

maar over de dingen die je doet in je leven de mensen die je helpt om zelf 

gelukkig te worden.

Mensen hebben zodanig verkeerde kijk op de wereld dat ze gelukkig zijn ook

heel anders gaan bekijken.

Door dit artikel ga je heel anders op het leven gaan kijken.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Wat is een PKG-schaal?

PKG-schaal staat eigenlijk voor Post-kritische Geloofsschaal

de resultaten van deze test bepalen ze aan de hand van een vragenlijst die je moet invullen.

Deze lijst gaat over hij je omgaat met het geloof en de Godsdienst.

In de PKG -schaal vind je 4 geloofsstijlen hieronder vind je een korte uitleg ervan.

Het eerste dat ik wil bespreken met jullie is de letterlijke - gelovigen

Zij ontleden als het ware de inhoud van hun geloof aan het kerkelijke . 

Dit wil zeggen dat ze geloven dat de geloofsinhoud

onveranderlijk is .

Zij gaan ook bijna altijd moeilijk vragen proberen te mijden omdat ze ervan uit gaan dat alles hetzelfde moet blijven.

Deze mensen zijn zeer onzeker van hun geloof.

Hun manier van geloof heeft hen een positief gevoel maar ter gelijk ook het gevoel van angst en schuld gevoel.

De tweede is de post - kritisch gelovigen.

Dit zijn mensen die geloven en symbolisch denken.

Ze geloven en interpreteren de geloofsverhalen.

Deze mensen zijn er van bewust dat er zeer veel commentaren over het geloof zijn , maar toch blijven ze 

naar een oplossing zoeken hoe ze de andere hier bij kunnen helpen.

Mensen die post- kritisch geloven zijn er niet bang van om andere visies en gewoontes in op te gaan in tegen deel 

ze staan hier voor open.

Hun manier van geloven heeft hen kracht en maakt hen gelukkig .

Als 3 de hebben we de relativisten.

Dit zijn mensen die symbolisch gaan denken maar eigenlijk meer geneigd zijn om niet te geloven.

Volgens ging hangt dit af hoe je bent groot gebracht.

Zij gaan er van uit dat het ofwel thuis aangeboden word of wel niet en dat je dan zelf beslist wat je 

er mee gaat gaan doen.

Ook het feit dat mensen gaan geloven in één of andere God afhangt van de cultuur waar in ze leven.

Deze positie is vaak de meest gekozen voor jongeren of jongvolwassen .

Hier kunnen we ook spreken over het feit dat het vrijblijvend is , de persoon vertoont geen persoonlijke commitment.

En als laatste vorm hebben we dan de Externe- kritiek - denkers 

Deze mensen denken het letterlijke en zijn ongelovig.

Ze kunnen niet geloven door dat het niet kan bewezen worden en zij namelijk letterlijk denken.

Alles wat er eigenlijk als verhaal wordt vertelt gaan deze mensen niet gaan geloven.

Ze zijn ongelovig ook door het feit dat het geen zekerheid kan bieden en dit is wat zij dan wel zoeken.

Deze mensen hebben het dan wel soort van moeilijk om met mensen om te gaan die dan wel geloven.

Hierboven vind je mijn resultaten bij het maken van de PKG -schaal.

Hier zie je veel uiteenlopende resultaten.

Maar 1 ding merk je er wel aan en dat is dat ik niet gelovig ben.

Dit is ook iets dat ik mij zeker van bewust ben . 

Ik ben meer een ongelovige persoon en dat stoort mij ook niet . 

Niet iedereen gelooft of gelooft even veel als een andere persoon.

Ik denk persoonlijk dat mijn mening hierover nooit echt gaat veranderen.

Voor mij zal 'god' nooit echt bestaan.

Maar ik geloof wel bepaalde verhalen van hem daar moet ik niet om liegen .

Er gaan altijd wel vragen blijven over wat is er waar en wat niet maar daar gaan we natuurlijk echt antwoorden over krijgen.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

welke van de gekregen getuigenissen spreekt je aan en waarom?

Tijdens mijn opdracht moest ik een van de getuigenissen gaan uitkiezen die 

ik later zou uitwerken waarom deze mij het meest aanspreekt.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=nBp9vrp_E20   

Wat is mijn zin van het leven ?

Mensen vragen mij veel wie of wat er mij eigenlijk gelukkig maakt.

Ik zeg dan meestal tegen de mensen dat dit afhangt van de situatie waar ik mij in bevind.

Wanneer ik eens na een lange tijd weg kan gaan met mijn vrienden maken deze mij gelukkig , 

of als je samen met de familie een feestje hebt .

Plezier zorgt ervoor dat je de dingen in het leven veel beter gaat opnemen en gaat beleven.

Zonder plezier , lachen , liefde zou het leven maar saai zijn.

Mijn leven zou gaan zin hebben als ik de mensen niet kan helpen.

Ik leef namelijk om anderen te helpen ook al is het maar mijn vrienden , familie of collega's.

Mijn job is dan ook iets waar er veel zorg voor anderen aan de pas bij komt.

Mijn werk heeft me als het waar voldoening in het leven.

Wanneer ik de mensen een dag niet kunnen helpen heb , voel ik mijn dag niet compleet.

Er zijn natuurlijk ook momenten in het leven waar je verdrietig bent of ongelukkig

maar dit is gelukkig maar een klein deel van je leven.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=G5njO7VpExE&index=8&list=PLVEajBLETUlk8tIqWfyWK2Q1R5FFdWamK&t=0s   
https://www.youtube.com/watch?v=WM8mi3_-Fcw&index=8&list=PLVEajBLETUlk8tIqWfyWK2Q1R5FFdWamK   

duurzaam gaan leven

Duurzaam leven bestaat eigenlijk uit 4 grote delen.

Het ene natuurlijk wel makkelijker dan het andere om aan te werken.

Als we eens kijken naar ons eerste onderdeel zien we duurzame voeding.

Wat houd dit allemaal in of wat zijn de dingen die we makkelijk kunnen aan werken?

Waarom eten mensen eigenlijk zoveel? zoveel mensen die met ziektes hierdoor 

moeten leven of mensen die gewoon lichamelijk zeer zwaar geworden zijn.

Moesten de mensen nu gewoon eens wat minder gaan eten en niet altijd meer en meer willen 

dan zouden er al veel problemen kunnen opgelost geraken.

Want hoe eerlijk is het eigenlijk voor de mensen die amper iets te eten hebben 

en wij als het ware alle overschot die we hebben zomaar in de vuilbak gaan gooien.

Doet dit dan niks met jullie ? 

Mensen denken dat vis een betere manier is om duurzaam te gaan leven maar in feite is vis 

even erg als vlees eten.

Mensen zouden als het ware beter vegetarisch gaan leven wat niet voor iedereen een even 

makkelijke manier van leven is , sommige mensen hebben nood aan vlees op hun bord.

Moesten deze mensen gewoon al eens 1 dag of 2 dagen zonder vlees leven zou het al zeer

veel beter zijn.

De grote uitdaging is om regionale, seizoensgebonden, vleesarme en

fairtradevoedingspatronen eten te voorzien het is een zeer groot voordeel voor onze milieu .

Het tweede puntje dat ik met jullie wil bespreken is duurzame mobiliteit.

Transport zorgt er voor dat we een zeer grote hoeveelheid uitlaatstoffen hebben.

Er zijn meer en meer gemeenten die bepaalde auto's gaan verbieden dit is om er voor 

te zorgen dat deze stoffen niet in hun gemeente komen.

Eigenlijk is dit wel een goede oplossing maar hebben ze jammer genoeg niet gedacht

aan de mensen die zo een auto niet kunnen veroorloven of nog met een auto rijden 

met de brandstof die de gemeentes verbieden.

De wereld gaat soort van ons gaan verwachten dat we meer met de fiets gaan verplaatsen 

of het openbaar vervoer gaan gebruiken in plaats van alle auto's op de baan.

Maar moesten mensen toch nog met de auto willen zich verplaatsen is het misschien voor 

hen een idee om samen te rijden zodanig dat er toch wel minder auto's op de baan zijn.

Het derde puntje gaat over duurzaam toerisme.

Toeristen verstoren de biodiversiteit en leggen druk op kwetsbare ecosystemen (op reis gaan naar Antarctica, koraalriffen, tassen van reptielenleer als souvenirs kopen…).

Toeristen in luxehotels verbruiken meer water dan thuis.

Er wordt ook zeer veel airco , verlichting , voedsel gebruikt ze zorgen als het ware enkel maar voor 

dat we niet duurzaam omgaan met deze dingen gelukkig gaat het hier maar over 5 procent maximum.

Naast de toeristen zelf hebben we ook nog het vliegverkeer zelf die voor problemen zorgen op duurzaam vlak.

Waar we nog last van hebben is dat de mensen geen respect hebben voor de lokale sociale en religieuze waarden.

En als laatste hebben we dan nog duurzaam wonen.

Wonen zorgt voor een 30 procent van onze ecologische voetafdruk.

Er worden al veel inspanningen gedaan, maar een langetermijnvisie is gewenst. De Vlaamse regering kondigde in 2016 daarom een volledige betonstop aan vanaf 2040. Vanaf dan zal er

op open ruimtes niet meer gebouwd mogen worden. Reeds vanaf 2025 zal de

hoeveelheid open ruimte dat nog dagelijks bebouwd mag worden, evenwel nog

slechts de helft bedragen van wat het vandaag de dag is.

Voor de bestaande huizen hebben ze dan ook al andere regels voorzien zoals het renoveren op 

een energiezuiniger manier.

Verder moeten woonruimtes flexibel, aanpasbaar en multifunctioneel ingericht zijn.

Een gebouw moet verschillende decennia aanpasbaar zijn aan veranderde functies

en noden in gebruik van de mensen die er wonen, als bijvoorbeeld de kinderen het

huis uit zijn.

Duurzame initiatieven in Afrika boeken opmerkelijke successen

Duurzame initiatieven in Afrika boeken opmerkelijke successen. Veelal kleinschalige projecten, maar enkele landen koesteren ook ambitieuze plannenDeel op Facebook

11.11.11 focust dit jaar op de prijs die het Zuiden betaalt voor de (onze) klimaatopwarming. Maar intussen zitten ze ter plekke ook niet stil. Duurzame initiatieven in Afrika boeken opmerkelijke successen: kleine projecten hebben een instanteffect op mens en milieu, en enkele landen koesteren ambitieuze plannen.

Daar waar in Europa ecologie nog vaak een zaak is van goedverdienende hogeropgeleiden die zich zuinige maar dure hoogtechnologische snufjes kunnen permitteren, is in Afrika vaak het omgekeerde het geval: met enkele simpele duurzame ingrepen kan de levenskwaliteit van de allerarmsten er spectaculair op verbeteren.

Zonneoven 

Een mooi voorbeeld hiervan is SEE of Solar Energy Economy, een onlangs gestarte Europees-Afrikaanse samenwerking om koken op zonne-energie te promoten. De technologie achter de kooktoestellen is uiterst eenvoudig: spiegels bundelen de zonnestralen, die zo het eten kunnen verhitten tot zo'n 135 à 250 graden. Er komt dus geen elektriciteit aan te pas, noch dure of ingewikkelde onderdelen.De voordelen van het systeem zijn legio. Eén toestel zou gemiddeld zo'n ton hout per jaar kunnen besparen, en op die manier een aanzienlijke bijdrage leveren tegen het probleem van de voortschrijdende ontbossing in Afrika. Eén familie gebruikt er immers jaarlijks gemiddeld zo'n vier ton brandhout. Na de aanvankelijke investering leveren de apparaten bovendien een flinke besparing op: velen van de armste Afrikanen besteden maar liefst een derde van hun inkomen aan energie.

Daarbij komt nog dat er elk jaar naar schatting 1,6 miljoen mensen, de helft van hen kinderen, sterven aan luchtwegenaandoeningen ten gevolge van verontreinigde binnenlucht. En jonge meisjes zijn dagelijks vaak uren in de weer met het sprokkelen van hout, tijd die ze niet op de schoolbanken kunnen doorbrengen.

SEE is mede opgericht door de Fransman Didier Delval, CEO van Carbocia, die in het verleden al een soortgelijk project opzette met de Malinese vzw Mali Tilé. De bedoeling is dat de organisatie de zonneovens mee gaat financieren - een toestel kost zo'n 200 dollar maar wordt ter plaatse verkocht voor 70 à 100 dollar - en de lokale bevolking opleidt in het gebruik ervan. Er zijn momenteel al zo'n 200 apparaten in gebruik.

Minizonnepanelen Eerder berichtten we op de Planet Earthsite van Knack ook al over het groeiende succes biogasinstallaties in West-Afrika ('West-Afrikaanse gezinnen koken op koeienmest'). Biogas is gemakkelijk en goedkoop te winnen uit mest en organisch afval, en bovendien veel beter voor milieu en gezondheid dan koken op hout.

En nu ook zonnepanelen steeds goedkoper en efficiënter worden, worden ze stilaan betaalbaar voor heel wat Afrikanen. Zo meldde 'The New York Times' dat er in afgelegen boerendorpjes in Kenia, ver van het elektriciteitnet, steeds vaker minizonnepanelen op de huizen verschijnen. Ze kosten nauwelijks zestig euro, en produceren net genoeg energie om een gsm op te laden en een viertal zuinige lampen te laten branden.

Het lijkt weinig naar Europese normen, maar voor mensen die tot voor kort na zonsondergang waren afgesloten van de wereld en de avond doorbrachten bij het licht van een flakkerend vuur, maakt het wel degelijk een groot verschil. Zo verbeteren bijvoorbeeld de schoolresultaten van de kinderen doordat ze 's avonds genoeg licht hebben om te studeren. En besparen de gezinnen op kaarsen, batterijen en kerosine voor de lampen. Ook in andere Afrikaanse landen groeit de markt voor zulke kleine, goedkope systemen van hernieuwbare energie.

Wind Farm Al blijft het niet bij kleinschalige projecten. In Kenia wordt momenteel volop gewerkt aan de Lake Turkana Wind Farm, het grootste windpark van Afrika. Bij oplevering in 2014 moeten de meer dan 350 windturbines samen zo'n 300 megawatt leveren, of bijna dertig procent van de huidige elektriciteitsbehoefte van het land. Het Turkanadistrict is een erg heet en kurkdroog gebied dat tot voor kort economisch oninteressant werd geacht. Tot twee Nederlandse ondernemers opmerkten dat het er bijna onophoudelijk hard waait.

In Rwanda, het dichtstbevolkte land van Afrika, onderzoeken de autoriteiten momenteel of ze elektriciteit kunnen opwekken met geothermische energie. Maar het grootste milieusucces heeft het land geboekt met zijn strikte verbod op plastic zakken. Sinds 2006 mogen er geen plastic draagtassen meer gebruikt worden of het land binnenkomen. Omdat boeren klaagden dat het zwerfvuil hun oogsten aantastte, en geblokkeerde afvoersystemen bij hevige regens voor overstromingen zorgde. Rwanda dreigde te verstikken onder de plasticberg maar wist het tij te keren. Buurlanden als Tanzania, Kenia en Oeganda hebben intussen het voorbeeld gevolgd.

Ecologie in Afrika wordt gekenmerkt door een groot pragmatisme. Waardoor de projecten interessante casestudy's worden voor het Westen, waar ecologie nog vaak een zaak is van hightech, ingewikkelde constructies en grote budgetten. Terwijl simpeler oplossingen dikwijls voor de hand liggen.

Jan Haeverans

In dit artikel gaat het over hoe ze met de kleinste dingen 

de mooiste resultaten kunnen behalen.

Hoe ze het leven een beetje aangenamer kunnen maken voor de mensen.

Het is mooi om te zien hoe de wereld zich in zet voor andere mensen.

En als je eens kijkt naar de resultaten die ze behalen gewoon prachtig

zulke kleine dingen die eigenlijk zoveel kunnen besparen in het leven.

Dat is gewoon onvoorstelbaar.

Neem nu het gebruiken van spiegels als kookvuur gewoon geniaal toch.

Moesten wij maar zo eens gaan leven het lukt ons geen dag zoveel respect 

voor die mensen die zo leven en gelukkig zijn met de kleinste dingen in het 

leven. Voor hun telt alles om minder in de armoede te moeten leven.

Ze leven namelijk al met zo goed als niks in het leven ik zou het niet

kunnen wij leven puur van luxe en kunnen niet meer zonder.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

uiteenzetting van prof. Tim Jackson over welvaart zonder groei en een pleidooi voor een overgang van een ander ecologisch model

Volgens de uiteenzetting van de professor draait alles rond hoop.

Maar we zitten soort vast in een dilemma : we kunnen niet leven ermee, maar ook niet zonder. 

Ofwel buigen we het systeem af ofwel laten we de planeet crashen. 

Eigenlijk is dit geen eerlijke of gemakkelijke keuze.

Het enige wat we eigenlijk kunnen doen is een soort van blind vertrouwen hebben  in onze eigen slimheid , technologie en efficiëntie. 

Hij heeft niks tegen efficiënties maar vind ook wel dat we eens een blik op de cijfers moeten werpen zodanig dat we meer kijken naar de realiteit.

Alles draait om koolstof maar kunnen we met ons systeem de voorgeschreven waarden behalen?

We gebruiken technologie als het ware als een soort van taal om met anderen te communiceren.

Vroeger waar de mensen blij met enkel een linnen t-shirt , nu hebben we ook een t-shirt nodig maar daar blijft het niet bij we willen nog zoveel dingen meer.

Mensen willen blijven kopen en hebben meer en meer dingen nodig ook al hebben ze het eigenlijk niet nodig.

Mensen willen minder gaan uitgeven gebruiken en meer gaan sparen maar dit is net het verkeerde .

Door te gaan sparen ga je het moeilijker hebben om terug te recupereren nadien.

Waarom doen we eigenlijk de kleine dingen niet ?

We zijn zelf te druk bezig met van alles zoals: kinderen naar school doen , gaan werken , eten maken , poetsen .

We hebben zelf zodanig veel te doen en te weinig tijd dat we gewoon geen tijd maar over hebben om kleine dingen voor de economie te gaan doen .

Hij vraagt zich ook af wat voor soort mens zijn we het soort dat enkel aan zichzelf denkt of het soort dat af en toe eens een onbaatzuchtig is . 

Na het horen van zijn lezing ga je op een heel andere kijk naar de wereld gaan kijken. 

Er zijn zoveel dingen die hij zegt dat waar zijn , dat je er even bij stil staat.

Hij zet je letterlijk aan tot denken en doen.

Wanneer je dan eigenlijk de kijk van Peter Tom Jones gaat bekijken zie je duidelijk een groot verschil.

Er zijn ook wel dingen waar dat hij zegt maar ze zijn te verschillend .

Hij heeft meer weer wat er kan en moet veranderen.

krantenartikel

bron : de knack

datum :14/10/11

http://www.knack.be/nieuws/planet-earth/welvaart-zonder-groei-professor-tim-jackson-komt-naar-belgie/article-normal-29473.html

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Bestaat er zoiets als een kloof tussen attitude en mijn gedrag?

Er is veel kans dat je akkoord zal gaan met alles wat je zal lezen rond duurzaamheid.

Toch zal er heel waarschijnlijk ook bij jou sprake zijn van een kloof tussen houding en

gedrag: tussen wat je zegt belangrijk te vinden en wat je daadwerkelijk in de praktijk

doet. Jouw attitude heeft zeker een invloed op jouw gedrag, maar de factor ‘milieu’ is

slechts één van de vele drijfveren voor concreet gedrag.

 “Denk maar aan comfort(‘de wagen is toch comfortabeler dan die overvolle bus ’),

Zou jij graag in een drukke bus zitten vol met kinderen die heel de tijd lawaai maken?

Of zie jij je al met de fiets achter boodschappen gaan omdat het duurzamer is voor het milieu?

Wat dacht je van de kostprijs (‘een zonneboiler is super maar dat kan ik niet

betalen’), 

Ook zonnepanelen is een zeer dure kost om aan te kopen maar ook een goede resultaat.

Dan hebben we nog niet stilgestaan bij onze routine 

(‘ik ben het nu eenmaal gewoon om elke dag een stuk vlees op

mijn bord te hebben’),

Wat dacht je ervan om opeens een vegetarisch te worden , dat is toch ook niet makkelijk 

zomaar het vlees afnemen van de mensen omdat het beter is .

 Esthetiek hebben we dan ook nog  (‘een windmolen is landschapsvervuiling’) …

Denk dus niet alleen na wat je belangrijk vindt, maar ook aan kleine dingen.

Hoog tijd dus om even na te denken over jouw levensstijl op vlak van voeding,

mobiliteit, wonen en toerisme en dit ter discussie te stellen.

Als je kijkt naar het gegeven voorbeeld van de hierboven omschreven dingen.

Herken je wel zeer veel dingen waar je als mens mee akkoord gaat.

Neem nu het voorbeeld van de bus niemand zit toch graag op een bus waar

je ten eerste geen plaats op hebt en laat dan staan nog vol met kinderen die niet 

anders doen dan heel de tijd lawaai te maken.

Of hoe zouden de mensen reageren wanneer ze eens een dagje geen vlees zouden kunnen eten 

zo zouden als het ware niet gevuld zijn door dat ze hun stuk vlees niet kunnen eten hebben.

Het is niet altijd makkelijk om dingen te veranderen dat je al heel jouw leven eigenlijk hetzelfde doen.

Mensen kunnen inderdaad niet altijd doen wat het beste is voor de natuur omdat het niet altijd 

voor iedereen betaal of haalbaar is om te leven.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Mijn ecologische voetafdruk

Deze wordt uitgedrukt in hectare

en zorgt ervoor dat we weten hoeveel ruimte we per individu, stad of land nodig

hebben om te wonen, afval te verwerken, te eten en ons te verplaatsen. Hoe groter

de ecologische voetafdruk, hoe zwaarder de druk die men uitoefent op de aarde en

hoe groter de belasting is voor de natuur en het milieu. 

Één persoon heeft recht op ongeveer drie voetbalvelden of 1,8 hectare.

Volgens de gemaakte test heb ik volgende resultaten.

Ik heb een voetafdruk van 4.56 hectare groot dit wil zeggen dat ik 2.6 wereldbollen

nodig heb volgens de manier dat ik leef.

Dit ligt zeer veel hoger dan de normaal voorgelegde cijfers.

Als we dan eens kijken naar de Nederlanders zien we dat zij een gemiddelde 

voetafdruk hebben van gemiddeld 6.3 hectare groot.

Dit land doet het als het ware nog slechter dan dat wij als mens bezig zijn.

Toen ik aan deze test begon had ik wel totaal dit eindresultaat niet verwacht.

Ik wist wel van mezelf dat ik een grote voetafdruk ging hebben maar had 

hem wel niet zo groot verwacht .

Wanneer je dan eens denkt dat je als mens een beetje goed bezig bent 

en zo een resultaat krijgt wordt je als het ware van je roze wolkje 

terug naar beneden geduwd en besef je dat er wat moet veranderen aan de 

manier dat je leeft.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=Fk_4GPw81fw   

Waar ik mezelf bevind in de ecologie en wat ik ervoor doe 

Wat ik doe om de wereld een beetje te redden op ecologisch vlak.

Laten we beginnen met alle elektronische toestellen zolang mogelijk te gebruiken

en niet telkens het nieuwste van het nieuwste willen gaan halen.

Want als mensen telkens maar het nieuwste willen kopen terwijl het oude nog niet kapot is 

dan zorgen we enkel maar voor een grote afvalberg die eigenlijk onnodig is.

Het is toch zonde dat al de toestellen die nog werken gewoon in onze kast 

blijven liggen terwijl wij nieuwe dingen gaan kopen.

Zou het niet beter zijn als we deze verkopen of gewoon gebruiken tot ze kapot zijn.

Ik vind persoonlijk dat je dit zo moet doen , je moet de dingen gebruiken 

tot ze niet meer werken.

Wat ik nog wel doe voor onze natuur is het sorteren van afval.

Dit is misschien iets heel kleins en gemakkelijk maar alle beetjes helpen.

Neem nu onze groentjes en fruit die we over hebben geven we aan iemand 

mee die herten heeft of laten we gewoon composten.

Of wat dacht je van zo weinig mogelijk plastiek te gebruiken , net als

wanneer we water kopen gaan wij altijd 5 l flessen kopen in plaats van 

flesjes van 50cl dit brengt een heel hoop plastiek minder mee .

Net als je naar de winkel gaat en je groeten en fruit koopt , stop niet ieder soort in 

1 zakje maar probeer de dingen samen te stoppen zo bespaar je terug .

Wat dacht je ervan om net als mij de dingen die je niet meer draagt of wilt 

hebben een tweede leven te geven door te verkopen of aan mensen te geven die het 

niet zo breed hebben.

Al is het maar jouw kleren naar een container brengen voor de mensen in arme landen

of het aan vrienden geven.

Je moet maar denken alles wat een tweede leven krijgt zorgt ervoor dat onze 

afvalberg gaat verkleinen .

En het kost bijna geen moeite om dit te doen.

Als we dan eens kijken naar dingen waar we eigenlijk voor moeten betalen om het betere

te doen kan ik wel zeggen dat wij zonnepanelen hebben aangekocht .

Ik vind dit wel een enorme aanwinst om te hebben.

Ik probeer nu ook meer mijn best te doen om mijn auto die rijd op diesel als het ware

wat minder te gaan gebruiken zoals met mijn fiets naar het werk gaan .

Of als je samen met vrienden hebt afgesproken om iets te doen om in 1auto maar te gaan 

in plaats van ieder in zijn auto te gaan.

Waar ik dan weer zeer veel problemen mee heb om te doen is eigenlijk minder 

vlees te gaan proberen eten .

Wanneer ik een dag geen vlees of vis binnen heb voel ik mij als het ware niet gevuld

en zou ik kunnen blijven eten.

Ik ben dan jammer genoeg een zeer grote vleeseter en vind het moeilijk om te minderen.

Ik probeer af en toe wel eens wat minder te eten maar dat lukt niet altijd even goed.

Maar wat we dan wel nog doen is alles wat we over hebben van eten als het ware niet weg gooien

en de dag nadien terug op te eten want je moet maar eens denken aan al die kindjes die geen eten hebben.

Wij leven zo in een luxe wereld dat we soms eens moeten denken aan de andere mensen ook.

Of gewoon maar de dingen kopen van eten die nodig zijn en niet altijd meer en meer willen kopen dat je 

wel eens lekker vind en dan in de kast blijft liggen.

krantenartikel

datum : 9/04/12

bron : de knack

https://www.knack.be/nieuws/planet-earth/ecologische-voetafdruk-verkleint-enorm-na-vasten-zonder-vlees/article-normal-53561.html

Ecologische voetafdruk verkleint enorm na vasten zonder vlees

De deelnemers aan de actie Dagen Zonder Vlees hebben hun ecologische voetafdruk samen verkleind met 160 hectare.

Dagen Zonder Vlees, een actie waarbij niet-vegetariërs zich engageren om tijdens de vastenperiode minder vlees en vis te eten, is op Paaszondag afgesloten. Alle deelnemers samen verkleinden hun ecologische voetafdruk met ruim 160 hectare. Dat meldt initiatiefneemster van de actie, Alexia Leysen.

160 miljoen liter water

De meer dan 9.000 officiële deelnemers die hun vegetarische dagen effectief online bijhielden, spaarden ruim 160 hectare - 1.623.000 m2 om precies te zijn - uit op hun collectieve ecologische voetafdruk. Dat komt bijvoorbeeld overeen met een besparing van 160 miljoen liter water, blijkt uit berekeningen van Ecolife, een milieuorganisatie die ecologische gedragsverandering nastreeft.

Bewustwording

De actie was bedoeld om een grotere bewustwording te creëren rond de impact van de dierteelt op het milieu en spoorde de deelnemers aan om 40 dagen lang geen of minder vlees en vis te eten. Wie een vegetarische dag inlast, bespaart namelijk per dag 11 m2 op zijn of haar ecologische voetafdruk.

Voedingspatroon

Initiatiefneemster Alexia Leysen is tevreden met het eindresultaat. Ze is ervan overtuigd dat de actie het voedingspatroon van heel wat mensen ook op langere termijn beïnvloedt. Omdat ze gelooft in het potentieel van de actie en de nood om nog veel meer mensen te bereiken, wil Leysen het concept volgend jaar uit handen geven "aan mensen die het buiten de grenzen van Vlaanderen kunnen tillen".(Belga/EE)

Dit gaat over het feit hoe veel de wereld eigenlijk beter is zonder dat er vlees 

wordt gegeten.

Het is zo een groot verschil buiten het eten van vlees en niet , de wereld is zoveel

beter zonder dat we al dat vlees eten.

Maar de mens is nu eenmaal een vlees eter niet veel mensen kunnen zonder

vlees op hun bord. 

40 dagen zonder vlees is dan ook voor heel wat mensen een hele uitdaging

ik zou dit persoonlijk ook niet kunnen.

Vlees heb je in je leven nodig ik begrijp dat je dit niet iedere dag nodig 

hebt maar toch meerdere malen in een week.

Vleesvervangers kunnen voor mij niet het echte vlees vervangen ook al

is het beter voor de wereld.

Ik vrees dat ik in dit standpunt niet veel kan helpen voor de wereld.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Vind ik het belangrijk om ecologisch te gaan leven ? 

Tuurlijk vind ik het belangrijk dat we beter ons best gaan doen 

op ecologisch vlak.

Hoe zou de wereld er anders gaan uit zien moesten we als het ware 

onze voeten er aan vegen.

We zouden geen wereld  meer hebben, maar een grote afvalbelt.

Als mens zijn we als het ware verplicht om zorg te dragen voor 

onze wereld als we willen dat deze blijft bestaan en er mooi uit ziet.

Het is natuurlijk een groot verschil tussen iets voor onze planeet werkelijk te doen 

en zeggen dat je iets gaat doen .

Vele mensen willen wel dingen doen voor onze wereld maar zien er zich geen doen aan

om er aan te beginnen het kost hen als het ware teveel energie soms.

Maar moest het enkel de energie zijn dat onze aarde kan redden zou het veel makkelijker 

al zijn om er aan te beginnen  maar jammer genoeg heeft ecologie ook wel een duur prijskaartje.

Neem nu bijvoorbeeld zonnepanelen of het installeren van een zonneboiler.

En dan heb je andere mensen die zich enkel maar bezig houden met de natuur te helpen.

Zij gaan er voor gaan zorgen dat er geen afval langs de wegen liggen , of gaan heel ecologisch 

gaan leven als het ware een duurzaam leven lijden.

Maar zo kunnen we er niet geraken enkel als we al samen werken om onze wereld te redden.

Het is natuurlijk niet slecht van die mensen dat ze dit doen alle kleine beetjes helpen onze 

wereld voorruit enkel zie je niet zo rap hiervan het resultaat.

Het is net of het geen verschil heeft gemaakt voor de mens omdat de andere mensen hier niet aan 

meewerken.

Denk maar eens aan wat er van onze wereld nog gaat over blijven voor onze kinderen 

als we zo blijven leven.

Niemand wilt toch dat onze kinderen in een wereld moeten opgroeien als er bijna geen

wereld niet meer is die het leven waard is .

Ik vind dat onze wereld nu al niet zo geschikt is voor kinderen laat staan hoe het binnen 

een paar jaar zou zijn .

Onze wereld kent zoveel materialen dat de aarde veel te klein wordt voor al dit materiaal

meer er komen ook meer en meer mensen op de aarde dus dit wil zeggen dat er ook 

meer en meer afval geproduceerd word.

Onze wereld is gewoon overbevolkt voor de middelen die we maar hebben.

Er moet dus dringend wat aan gedaan worden.

Want zou kunnen we niet meer verder leven.

Onze wereld is stilletjes aan het sterven en wij laten dit gebeuren.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=7OOFPniXIDk   

The broken circle

De film gaat over hoe omgaan met de verlies van een persoon in dit geval hun dochter .

Je ziet duidelijk een contrast tussen de twee hoofdrol spelers.

Ze hebben beide een andere kijk op de wereld.

Didier is namelijk een atheïst en Elise gelooft in bepaalde dingen 

van het geloof over het hiernamaals.

De kleine Maybell maakt zeer veel mee in haar korte leventje.

De eerste jaren van haar leven verliep alles goed en opeens werd ze ziek.

Ze moest een paar dagen, weken , of maanden in het ziekenhuis blijven

 de mensen daar deden alles eraan om de kleine meid te redden maar het was te vergeefs .

De kleine Maybell sterft in de handen van de mama en dan begint heel 

het verhaal eigenlijk rond omgaan met lijden.

De film spreekt mij zeer aan omdat er zoveel herkenbare dingen aanbod komen in de film . 

Iedereen komt wel eens in een situatie die gaat rond lijden.

En iedereen voelt zich wel eens als één van de personages die aanbod komen.

Ik heb mij bijvoorbeeld al eens als Elise gevoelt.

 verwerking van een film

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Vergeving is het iets dat we nodig hebben om verder te kunnen?

Mensen kunnen nooit van je verwachten dat je ze gaat vergeven ze kunnen dit 

enkel maar gaan hopen dat je dit doet.

Vergeving vragen, vergeving schenken en vergeving ontvangen kunnen een grote

bevrijding betekenen en nieuwe levenskansen bieden aan zowel het slachtoffer als

de dader.

Verzoening is dit iets wat we kennen of moeten toepassen?

Heeft dit niet meer iets met het geloof te maken zoals : boete doen , berouw 

tonen , belijdenis vragen en absolutie.

Vele mensen vragen zich af wat is vergeven ? 

Moeten we altijd de mensen vergeven ? 

Of is het gewoon een manier om te verwerken?

Het leven bestaat uit zoveel vragen en zo weinig antwoorden .

Soms moet je eens iets proberen om het antwoord te weten .

Iemand of jezelf vergeven moet je pas doen wanneer je er klaar voor bent . 

Niemand kan dit in jouw plaats doen . 

De meeste mensen kunnen zichzelf en de ander wel gaan vergeven maar het niet gaan vergeten.

Je bepaalt zelf of je dit nodig hebt om te kunnen doorgaan , vergeven is niet verplicht het is maar een optie.

Ik persoonlijk zou het zeer moeilijk  mee hebben om mezelf of de andere persoon te gaan vergeven.

Het zou mij wel lukken maar niet direct het zou een lang proces kunnen worden . 

Hoe kan je iets of iemand vergeven wanneer je achter blijft met zoveel pijn?

Soms moet je eerst de pijn kunnen verwerken voor je denkt aan de persoon of jezelf te vergeven.

Het leven moet je stap voor stap doen , probeer niet te lopen wanneer je nog niet kan wandelen.

Maar iedere persoon is anders op dit vlak , niet iedereen gaat hem schuldig gaan voelen of de persoon schuldig gaan aanzien.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=UlUm7vX9hYg   

hoe gaan de mensen gaan reageren op lijden

Iedere persoon reageert anders .

Er is geen enkele juiste manier om hier mee om te

 gaan iedereen heeft hier zijn eigen manier voor.

Voor de ene persoon is dit veel intenser dan voor de andere.

Er zijn dan ook als het ware personen die dit direct 

een plaatsje kunnen geven in hun leven en 

terug de draad opnemen om door te gaan met hun leven.

Je hebt dan personen die zich totaal schuldig gaan voelen voor het feit dat ze 

gestorven zijn om redenen waar je zelf de persoon nog kon helpen of redden 

als het ware dit maakt voor hen een zeer moeilijk lijden.

Mensen kunnen niet altijd omgaan met de pijn die lijden met zich mee brengt ,

 voor sommige mensen is dit een pijn die voor hen ondragelijk is .

In dit geval kan het wel eens gebeuren dat mensen uit pijn van het lijden ook de weg van de

dood gaan opzoeken omdat ze als het ware niet met deze pijn kunnen en willen leven.

Je kan dit gevoel omschrijven net alsof dat je niet meer kan ademen.

Er zijn dan ook mensen die hun gevoelens enkel maar kunnen 

uiten door als het ware alles bijeen te roepen.

Mensen hebben altijd het gevoel dat ze nooit echt afscheid hebben kunnen nemen .

Er bestaat nooit zoiets als het ware een tweede kans 

om afscheid te nemen en hun voor de 

laatste keer te zeggen hoe graag je ze ziet. 

Afscheid is iets dat je niet altijd kan doen en daar moet je mee leren

leven ook al is dit iets dat niet makkelijk is.

Hebben jullie ook niet het gevoel wanneer er mensen doodgaan dat

ze als het ware een stukje van je hart 

meenemen en je achtergelaten word met een leegte vanbinnen?

Die leegte kan nooit meer worden ingevuld enkel de liefde voor 

deze persoon blijft bestaan maar de leegte blijft.

Maar het belangrijkste of meest voorkomende van lijden is het feit dat mensen zeer veel 

verdriet hebben en er zeer veel tranen stromen voor deze persoon.

Ik persoonlijk ben dan een persoonlijk die mij zeer erg gaat gaan afzonderen van de 

wereld ik heb als het ware meer aan de mensen als ze mij laten doen .

Ik ga zeer veel huilen en heb dit dan ook nodig om dit te verwerken.

Als mensen van mij gaan verwachten dat ik niet ga gaan huilen zou ik als het ware

kapot gaan , ik heb mijn tranen nodig als uitlaat klep.

Ik ben dan ook iemand die dan de pijn wil voelen als de pijn die de mensen die 

gestorven zijn hebben gevoeld.

Verdriet doet rare dingen met de mens.

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=_BwZsN-Ihxs   

Leven na de dood bestaat het ?

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Hoe verwerken andere culturen de dood

Zowel als bij de Islam , Jodendom en christendom wordt de dood 

aanzien als een doorgangspoort naar een eeuwige leven bij God.

Voor moslims verhuist de ziel bij het afsterven naar een tussenwereld waar ze wacht

op de Dag des Oordeels. Op die dag volgt dan de beloning of de straf voor het

geleefde leven. Op die dag zal Allah immers elke gelovige verhoren en beslissen wie

naar de hemel of de hel zal gezonden worden. Het begrafenisritueel verloopt

volledig in functie van deze goddelijke deliberatie: het lijk wordt driemaal ritueel

gewassen om zuiver en rein voor Allah te verschijnen, daarna wordt het in een witte

doek gewikkeld (een verwijzing naar het kleed dat meegebracht werd van de

bedevaart (hadj) naar Mekka), er wordt gebeden voor de dode en hij wordt begraven

op de rechterzijde met het gezicht richting Mekka.

Ook de joden zien de dood als een moment waarbij de deur van het paradijs zich

voorgoed kan openen. Het eeuwige leven bij God wordt beloofd aan wie geleefd

heeft volgens de Thora die Gods bedoelingen met de mensen openbaart. Na een

rituele wassing wordt het lijk in een witkatoenen doodsgewaad gewikkeld. Bij de man

wordt de gebedsmantel, waarvan de gebedskwasten verwijderd zijn, ook opgelegd.

In de kist wordt wat aarde uit Israël gestrooid als teken van verbondenheid met de

voorvaderen. De begrafenis zelf gebeurt in volle grond. Met het oog op de

opstanding op het einde der tijden, wanneer de Messias komt, worden joden niet

gecremeerd. Liberale joden verkiezen echter soms toch voor crematie uit

verbondenheid met de slachtoffers van de Shoah.

Ook voor de christenen is de dood de doorgang naar het eeuwig leven.

Sommigen geloven dat de afgestorvene ooit voor de rechtersstoel van God zal staan.

Hier zal dan het oordeel over het leven komen: beloning of straf, hemel of hel.

Andere christenen zien in het leven na de dood de

bevestiging van de hemel, de plaats waar alles goed is: geen tranen, geen pijn, maar

volle gerechtigheid en liefde. Ook de christelijke uitvaartliturgie is rijk aan symboliek.

Wanneer de overledene in de kerk binnengebracht wordt, wordt de kist besprenkeld

met gewijd water, verwijzend naar het doopsel.Op de kist is een kruis aangebracht,

 als teken van de dood, maar tegelijk ook als overwinningsteken. Christus is na zijn kruisdood immers als eerste verrezen uit het graf. De paaskaars voor de kist verwijst ook naar het leven met Christus.

Het hindoeïsme en boeddhisme geloven dan dat de dood de overgang is naar een nieuw aards leven.

Bij de hindoes volgt na de begrafenis een crematie. Het afgestorven lichaam is

onbelangrijk. Het gaat hen immers alleen om de bevrijding van de ziel. Na het

cremeren wordt de as in het water van een rivier of de zee gegooid.

Ook een boeddhist streeft ernaar om van het aardse leven bevrijd te worden, om

ooit niet meer herboren te worden. Het is van belang dat iemand zijn dood goed

voorbereidt, omdat dit het verdere bestaan van de ziel beïnvloedt. Vaak wordt een

monnik uitgenodigd, die de stervende met heilige teksten begeleidt. Belangrijker dan

de lijktooi is de zorg voor het bewustzijn of de ziel. De begeleiding naar een andere

bestaansvorm is immers belangrijk. Mocht dit niet gebeuren, dan dwaalt de ziel rond.

Rondzwervende zielen kunnen een kwade invloed uitoefenen. Daarom gebeurt het

dat men op een plaats, ver weg van het oorspronkelijk huis, een altaar opricht en er

geregeld offers brengt.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Hoe omgaan met lijden en sterven?

Er zijn 4 soorten van mensen en lijden: 

De eerste is de diabolisering dit wil eigenlijk zeggen dat de dader hier aanzien 

wordt als een duivel .

Deze noemer wordt vooral gebruikt bij mensen die seksueel misbruik zijn, die zijn als het 

ware monsters voor het slachtoffer.

Naast de dader en slachtoffer kunnen we ook spreken over omstaanders die aanwezig zijn hierbij.

De tweede noemen we banalisering dit wil zeggen de mensen die in concentratiekampen 

mensen in opdracht vermoorden in sadistische omstandigheden . 

Dit heeft dan te maken met de omgevingsfactoren wie het slachtoffer is of de dader.

De derde vorm is ethisering dit wil zeggen dat ze worden gezegd dat wat ze doen eigenlijk

het goede is .

Ze proberen het gedrag van zichzelf en ander aan te zien als het goede , dat is toch wat ze

zich zelf wijs maken.

Het laatste is zelfbedrog en fragmentatie hier spelen we als het ware meerdere personen we nemen meerdere

rollen op ons wat er eigenlijk kan toe lijden dat we aan zelfbedrog gaan doen.

BRUSSEL - 

Wat te doen als je op het huwelijk van een 34-jarige vrouw komt die haar ouders toen ze 18 was verloor door een ongeluk? Breng je die afwezige ouders op haar mooiste dag ter sprake of niet? Professor Manu Keirse, emeritus professor van het keuzevak “Verlies” aan de faculteit Geneeskunde van KU Leuven schrijft er boeken over, zoals bijvoorbeeld “Helpen bij verlies en verdriet”. En ook zijn inzichten in die problematiek zijn veranderd in de loop der jaren. “Waar we vroeger spraken van rouw verwerken, spreken we nu van rouw overleven”, aldus Keirse.

Het voorbeeld van de bruid met verongelukte ouders komt uit zijn eigen ervaring, zegt Manu Keirse. “Ik besloot in een brief de bruid aan te spreken over het gemis van haar ouders en schreef dat het waarschijnlijk heel hard moest zijn voor haar om op die dag te trouwen met twee stoelen in haar directe omgeving die leeg bleven.” Welnu, vanop haar huwelijksreis schreef de pasgehuwde jonge vrouw terug dat Keirse haar op die dag met zijn brief het mooiste geschenk had gegeven dat ze zich wenste.

“Rouw is nooit voorbij”

Uit de anekdote valt te leren dat je verdriet en verlies niet mag wegduwen, maar dat je het een plaats moet geven. “Ouders die een kind verliezen, dragen dat hun hele leven als een schaduw mee”, zegt Manu Keirse. “Rouw verwerken zou betekenen dat je het achter je laat, dat het voorbij is, maar dat is het nooit. Je blijft je hele leven lang ouder of kind, ook al is het kind of de ouder er niet meer. Kijk naar de ouders van Annick Van Uytsel. Zij hebben onlangs een tuin in Diest laten aanleggen om hun vermoorde kind te herdenken.”

De rouwarbeid kent een viertal ‘taken’: het onder ogen zien van het verlies, het ervaren van pijn, de aanpassing aan het leven zonder de dierbare(n) en ten slotte het bewaren van de herinnering aan de overledene(n). Dat laatste is ook de eigenlijke betekenis van onze jaarlijkse, traditionele tocht naar het kerkhof op 1 november.

Keirse stelt een evolutie vast in het rouwen om overledenen. “Vroeger stond er aan de voordeur van een huis waar iemand overleden was een kruis, zodat iedereen wist dat er iemand was heengegaan. Of de klokken werden geluid in de parochiekerk. Nu houdt men het verlies binnenkamers, in de privésfeer. Vroeger droegen de buren ook mee de kist naar de kerk of het kerkhof, ook dat gebruik is uit de tijd. Daarvoor zijn er nu professionele begrafenisondernemers.”

Collectieve rouwbetuiging

“Anderzijds zijn er nieuwe vormen van collectieve rouwbetuiging gekomen bij dramatische gebeurtenissen”, zegt Keirse. “Denk aan de bloemenzeeën die verrijzen op plaatsen van terreuraanslagen, of er zijn stille optochten die veel mensen op de been brengen. En ook op Facebook vind je nu sites waar mensen hun rouw kunnen betuigen bij het verlies van dierbaren. Daaraan merk je dat een overlijden ook een maatschappelijke dimensie blijft hebben. En dat vergt aparte rituelen. Zo ontstaan er ook perkjes op begraafplaatsen voor kinderen die tijdens de zwangerschap overleden zijn. “

Een rouwritueel dat Manu Keirse graag in het leven zou roepen, is het hangen van kaartjes in de kerstboom waarin mensen herinneringen opschrijven aan de familieleden en dierbaren die overleden zijn. “Dat zou veel steun kunnen bieden aan mensen die iemand in nabije kring hebben verloren en voor wie de eindejaarsfeestdagen pijnlijk kunnen zijn”, zegt Keirse. “Ik probeer mijn voorstel voor dat ritueel elk jaar in de krant te krijgen rond de kersttijd, maar ik krijg dan te horen dat dit soort berichtgeving te droevig is voor die feestelijke tijd van het jaar. Jammer.”

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Crevits na afschaffing Moederdag in Brusselse school: "Laat ons vaders en moeders koesteren"

Als ik blogs van andere mensen ga gaan lezen merk ik wel veel de zelfde meningen rond dit feit. Iedereen vind wel dat het feest van de ouders moet blijven bestaan maar ze snappen ook wel deels waarom ze dit toch niet doen.

Vaderdag: grote onzin?

• 0
• 0
• 0

Voor iedereen die het vergeten is: vandaag is het Vaderdag. De feestdag voor vaders verliest flink aan populariteit: voor 't eerst wordt nog maar de helft van de vaders in het zonnetje gezet. Is het einde van Vaderdag in zicht?

Voor iedereen die het vergeten is: vandaag is het Vaderdag. De feestdag voor vaders verliest flink aan populariteit. Afschaffen die handel?

Een ontbijt op bed, een paar nieuwe sokken of een gereedschapskoffer. Veel vaders zullen zondag worden teleurgesteld. Slechts de helft kan dit weekend rekenen op extra aandacht. Een triest dieptepunt. Nog nooit vierden zo weinig gezinnen Vaderdag, zo berekende onderzoeksbureau Q&A. 

Daarmee komen vaders er een stuk bekaaider af dan moeders. Hoewel ook Moederdag in populariteit daalt, werd vorige maand nog  60 procent van de moeders in het zonnetje gezet. 

Hé pa, doe eens wat!
Wat is er mis met onze vaders dat zij minder aandacht krijgen dan onze moeders? Hangen ze te vaak op de bank en moeten ze meer tijd vrijmaken voor het gezin?

Sociaal psycholoog Paul van Lange denkt dat het terecht is dat vaders minder in het zonnetje worden gezet. "Vrouwen doen veel meer dan mannen in het huishouden. Volkomen terecht dat moeders meer beloning krijgen."

Volgens Van Lange hebben vrouwen ook meer behoefte aan een compliment of een kado op z'n tijd. "Waardering krijgen is een belangrijk onderdeel van de identiteit van de vrouw."

Maar vergeet niet: ook onze (hardwerkende) vaders snakken zo nu en dan naar een lief woordje of een schouderklopje.

Wat koop je voor die man?
Dat Vaderdag steeds minder populair wordt, heeft nog een andere reden. Eén van praktische aard: wat moet je toch kopen voor die man? Kinderen komen vaak niet verder dan een paar nieuwe sokken of wéér een paar sloffen. Voor moeders is het veel makkelijker een kado te shoppen. Dat weten ook de winkeliers, benadrukt communicatiedeskundige Charles Borremans.

"Ondernemers weten dat ze aan Moederdag flink kunnen verdienen. Dus worden consumenten continu aan Moederdag herinnert. Moederdag levert veel geld op. Dat moet in stand worden gehouden. Aan Vaderdag kunnen ondernemers minder cashen. We worden er dus minder mee doodgegooid."

 

In het artikel gaat het eigenlijk over dat Vaderdag meer en meer 

vergeten wordt , dit in tegenstelling van Moederdag.

Deze twee dagen zijn even belangrijk ze mogen beiden niet

vergeten worden.

Mannen worden ook graag eens gewaardeerd of krijgen graag

eens een schouderklopje dat ze goed bezig zijn.

Het is niet omdat vrouwen meer doen dan de mannen dat je 

ze moet vergeten iedereen is evenveel waard in het leven.

Betekent dit eigenlijk dat Vaderdag iets is dat wordt vergeten 

of gewoon niet meer wordt gevierd?

Ieder jaar zijn er minder en minder mensen die dit nog vieren 

of het gewoon zelf vergeten dat vandaag die dag was.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly  

Waarom mijn gekozen waarden belangrijk zijn in relaties met andere personen.

Laten we beginnen met mijn eerste gekozen waarde respect.

Alles begint met respect voor elkaar .

Respect komt altijd van twee kanten.

Als de ene persoon geen respect voor je toont moet jij dit ook niet voor hem doen.

Maar er zijn mensen die altijd respect geven ook al krijgen ze die zelf niet , 

ze kunnen je het dan niet verwijten dat jij geen respect toonde.

Behandel de mensen hoe je zelf wilt behandeld worden.

Dit wil ook zeggen dat je respect moet hebben voor jezelf en niet enkel voor

 de mensen rondom u en u omgeving.

Wanneer je geen respect toont aan de mensen kan je niet verwachten

 van hen dat ze bevriend met je blijven of je 

graag gaan zien.

Het is net alsof deze mensen dan niet belangrijk zijn voor jou , 

dat gevoel geef je hen wanneer je geen respect hebt.

Respect is iets waar je kan opbouwen zonder dit sta je niet stabiel in het leven.

Met respect kan je ook zeer heel dingen bereiken in het leven , 

neem nu bijvoorbeeld in het werkvlak 

hoelang denk je dat je ergens gaat mogen werken zonder respect.

We hebben dan natuurlijk ook nog respect voor elkaars materiaal ,

 behandel dit ook net alsof het jouw 

materiaal is jij zou ook niet graag hebben dat ze dit met het jouwe gaan doen.

De andere waarde die ik benoemde was echtheid.

Ik vind het zeer belangrijk dat je u niet anders gaat voordoen dan dat je eigenlijk bent.

Het is niet omdat mensen je niet aanvaarden hoe je bent dat je u zelf moet veranderen.

Als mensen je niet willen aanvaarden zoals je bent is

 dat hun probleem en zegt dit meer over hen dan over jou .

Mensen die je echt aanvaarden gaan jouw nooit 

vragen om te veranderen deze mensen nemen je 

lijk dat je bent voor hen ben je perfect.

Iedereen is uniek op zijn eigen manier, wanneer mensen dit van je 

verwachten zijn ze jouw vriendschap niet waard.

Echte vrienden nemen je zoals je bent en willen niet dat je u anders gaat gaan voordoen.

Een mens kan nooit heel zijn leven volhouden iemand anders te zijn .

Eenmaal de persoon zichzelf terug is kan hij veel meer verliezen dan dat hij er eigenlijk mee bereikt heeft.

Verander nooit jezelf omdat andere mensen het zeggen , als je wilt veranderen of werken aan jezelf 

doe het omdat jij het wilt en niet omdat een andere persoon je daartoe verplicht.

Met vals te zijn bereik je niet veel in het leven integendeel de mensen verafschuwen je .

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=nJJa9f0I8XQ&list=PLVEajBLETUlk8tIqWfyWK2Q1R5FFdWamK&index=21&t=20s   

Welke waarden geef je mee aan jouw kleuters?

Er bestaan zoveel waarden in het leven.

Zoals je kan zien in de bijgevoegde foto staan er een paar opgenoemd

wat er onder de noemer van waarden valt.

Het is natuurlijk vrij voor iedereen om te kiezen .

Er gaan altijd wel dingen zijn die de ene persoon belangrijker vind dan de andere.

Hoe kan je nu gaan beslissen welke goede of slechte waarden zijn in het leven.

Voor de ene persoon kan dit iets goeds zijn en voor de ander iets slechts.

Je moet gewoon doen waar je u zelf het best bij voelt en dat je het belangrijkst vind.

Alle waarden zijn van belang , maar dat wil niet zeggen dat ze allemaal even veel waard zijn in het leven.

Je bepaald zelf waar je jouw waarden op de waarden schaal plaatst.

Er zijn altijd wel dingen waar je meer belang voor hebt dan andere .

Ik ga dan persoonlijk voor respect gaan kiezen , en als tweede voor echtheid.

Want ik kan eigenlijk geen 1 waarde kiezen zelfs twee waarden vind ik nog te weinig.

Om volgende simpele reden verander nooit jezelf voor iemand anders , als iemand

dit van jou verwacht is deze persoon jouw liefde of vriendschap niet waard en 

ben je beter af zonder deze persoon in het leven.

Vriendschap en liefde beginnen allemaal met respect voor elkaar 

zonder respect sta je nergens in het leven .

Gedraag je tegen de mensen hoe je zelf wilt behandeld worden ook al

doen zij dit niet altijd bij jou jij hebt hen het goede voorbeeld gegeven.

Met respect kan je zeer veel bereiken in het leven.

Jongeren poetsen metrostation uit respect voor wijk

• • Stig Geukens 
• 11 april 2013 
• 12u10 
• Bron: Belga

 DEELVIA FACEBOOKTWEET

Een twintigtal kinderen en jongeren hebben deze voormiddag het metrostation Aumale in Anderlecht volledig gepoetst. Dat deden ze in het kader van ‘Witte Tornado’. Die actie van de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB moet jongeren sensibiliseren om meer respect te hebben voor de openbare ruimte.

Een twintigtal kinderen en jongeren van de Anderlechtse vzw Safa hebben metrostation Aumale volledig gepoetst. Ze hebben er onder meer vlekken verwijderd van het meubilair, de vloer gereinigd en vuilbakken leeggemaakt. Ze kregen daarvoor uitleg van GOM, de onderaannemer van vervoersmaatschappij MIVB die metrostations reinigt.
Ook preventie speelt een grote rol bij dergelijke acties. “We willen jongeren laten zien hoe belangrijk het is dat ze hun buurt proper houden”, zegt Guy Sablon van MIVB. De maatschappij besteedt jaarlijks 4,9 miljoen euro om haar stations net te houden. “Onze stations worden minstens één keer per dag gekuist, maar vaak zie je dat na een uur al niet meer. Het is belangrijk dat we de burgerzin al van jongs af aan meegeven.”

Boodschap doorgeven
Halima Rhomari is de coördinatrice van vzw Safa, die activiteiten organiseert voor kinderen van 3 tot 18 jaar. “We willen dat kinderen zoveel mogelijk leren over hun wijk, ook over het proper houden ervan”, zegt ze. “Zij geven die boodschap dan weer door aan hun ouders, vriendjes en buren.”

Rania (9) en haar vriendjes moeten kauwgum van de vloer schrapen. “Leuk, maar toch ook een beetje vies”, klinkt het bij de kinderen

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=g9jE6wOXJJM&t=0s&list=PLVEajBLETUlk8tIqWfyWK2Q1R5FFdWamK&index=22   

Wie of wat zorgt ervoor dat de mens het goede gaat doen?

Ethiek denkt na over wat is goed handelen .

Je hebt daar volgende bouwstenen voor nodig.

Het eerste is de waarden in ons leven.

Waarden zijn eigenlijk idealen.

Waarden drukken uit ‘wat van waarde is’, wat goed en belangrijk is voor de mens.

Welke waarden we voor kiezen hangt van mens tot mens af dit kan mede te maken

hebben met onze cultuur of in welke generatie we opgroeien.

Er gaan natuurlijk ook misverstanden rond waarden en normen ontstaan dat is normaal

want niet iedereen vind dezelfde waarden belangrijk.

Voor welke waarden we gekozen hebben komt deels door de samenleving waar we in 

opgroeien .

Ook hoe je kiest dat je u leven gaat gaan leven heeft invloed en deze begint bij je 

ouders en gaat daarna naar school en later naar je werk en zo verder.

Als tweede bouwsteen hebben we dan de normen die van belang spelen.

Normen kunnen zowel geschreven als onbeschreven zijn.

Een voorbeeld hiervan is dat je tijdens het autorijden altijd verplicht bent om u autogordel te dragen.

Normen zorgen ervoor dat we de regels/wetten volgen die ons worden opgelegd.

Deze vertellen ons hoe we moeten reageren binnen een bepaalde situatie.

Als derde bouwsteen hebben we nog mensbeeld , levensvisie en waardeschaal.

De manier waarop  je naar de mens , de samenleving kijkt bepaald wat je als mens voorop zult gaan zetten.

Een waardeschaal is er eigenlijk om aan te geven wat voor jou de belangrijkste waarde is , welke volgens jou bovenaan hoeft te staan.

Niet enkel wij hebben een waardeschaal maar ook onze maatschappij heeft dit voor ons.

11-06-2018 om 00:00 geschreven door kimberly