Vat je eigen mening over de film samen in drie
kernwoorden:
Verdriet muziek liefde
·
Is wat in de film aan bod komt (onderlinge
relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat
niet?
Herkenbaar:
De pijn die ze voelen is zo hetzelfde net als de pijn
die ik voel wanneer er iemand sterft die dicht bij mij staat.
Ik moet eerlijk zeggen moest ik hetzelfde meemaken als
wat zij meemaakt dat ik ook wel eens zou denken om ook naar de hemel te gaan
net als haar dochtertje.
Ik weet niet of ik net als haar de pijn zou kunnen
verwerken.
Als je dan naar de man kijkt zie je dat het iets met
hem doet maar ook niet hetzelfde als met de vrouw typisch een man zijn zeker.
Ik vond dan wel toen hij de doorsnee moest geven voor
het leven van zijn vrouw dat hij het pressies niet zo moeilijk had als met het
verlies van zijn dochter.
Je ziet hier ook de band van de mensen onderling en
hoe ze elkaar hier eigenlijk door proberen te steunen.
Vriendschap is iets mooi in tijden als deze.
Niet-herkenbaar:
Hoe rap de vader eigenlijk met zijn leven kon doorgaan
.
Het feit dat hij alles zorap mogelijk weg wou hebben
uit die kamer en dat ze anders moest worden.
Hij ging ook nooit na de dood naar die kamer , of er
waren nooit flashbacks waar hij nog eens aan zijn dochter dacht.
Voor hem was zijn dochter dood .
Kies drie scènes uit de film die je
hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk
en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.
Beschrijving scène 1:
de scène waar marybell buiten aan het kleuren was .
Dit was toen ze al ziek was en eindelijk terug naar
huis mocht.
Toen ze aan het kleuren was vloog er opeens een vogel
tegen de terranda .
Maybell ging direct naar het vogeltje gaan kijken.
Ze nam het op en riep haar vader dit deed ze met haar
ogen in de tranen.
Ze zag dat het vogeltje niet meer leefde.
Papa zei tegen marybell geef het vogeltje aan mij ,
kom meisje leg het neer.
Marybell vraagt aan haar papa waarom is het vogeltje
dood?
Papa reageert dat het tegen het glas gevlogen was maar
het vogeltje weet niet wat glas is
hij denkt als ik er door kan kijken kan
ik er door vliegen.
Marybell vraagt aan haar papa Waar gaat dat vogeltje
naar toe?
Papa reageert Wegsmijten nu , en da mag niet in de
compost dus dat moet in de vuilbak.
Marybell wilt het niet in de vuilbak gooien of het aan
papa geven.
Ze loop boos met het vogeltje weg .
Gevoelens bij scène 1:
Hier heb je gevoelens van twee mensen die van papa en
die van marybell.
Marybell: ze voelt verdriet voor de dood van het
vogeltje.
Maar voelt zich ook kwaad wanneer haar vader haar zegt
dat de vogel in de vuilbak moet .
Papa: toont
hier niet zoveel gevoelens in het is meer de gevoelens van het kind die aanbod
komen.
Beschrijving scène 2:
Wanneer Elise de mama van Maybell na het overlijden
van haar dochter naar haar kamer gaat .
Gaat ze met de knuffel van haar dochter op het bed
gaan liggen aan de gedenkmuur die ze opgezet heeft na de dood.
Wanneer de papa in de kamer komt .
En tegen Elise zegt dat het tijd het kan toch niet
meer , er moet toch iets veranderen.
Loopt alles mis ze gaan beiden elkaar de schuld gaan
geven.
Hoe het komt dat ze nu niet meer leeft .
Er worden zeer veel harde dingen gezegd.
Zoals , je hebt dat kind nooit gewild , jij hebt
gerookt en gedronken in de eerste 3
maanden , gij was enkel maar aan het zuipen ik heb daarom moeten stoppen met
borstvoeding , jij steekt het op mij , geen kanker in mijn familie.
Gevoelens bij scène 2:
Elise : verdriet om het verlies van haar dochter.
woede over het feit dat hij zegt dat het zo niet meer
verder kan.
schuldig omdat
ze denkt dat ze het kon voorkomen.
gefrustreerd door het feit dat hij haar beschuldigd en
nooit eigenlijk echt het kind wou.
Papa: bezorgd hij wilt dat Elise verder gaat met haar
leven.
Woede over het feit dat Elise zulke uitspraken doet
over hem.
Verdrietig over het verlies van zijn dochter.
Beschrijving scène 3:
Wanneer we Elise in de auto zien zitten.
Na dat ze van een feestje komt.
Zien we dat ze terug denkt aan momenten met maybell.
Over de sterretjes in het ziekenhuis speelt dit
verhaal af.
Je ziet de flashbacks.
Wanneer ze hieraan denkt zie je haar wenen in de auto.
Ze snackt als het ware naar haar adem al wenend.
Je ziet hoeveel pijn ze heeft.
Ze stapt uit haar auto.
Gaat opzoek achter pillen en drank.
Ze maakt er zelf een eind aan.
Haar man vind haar in de winkel en belt de
hulpdiensten.
Hij gaat met haar mee naar het ziekenhuis , waar ze
hem even later vertellen dat ze eigenlijk niet meer kan overleven dat er veel
te veel schade is opgelopen.
Hij speelt de laatste noten met de vrienden terwijl de
laatste slagen van haar hart gaan.
Elise : ze voelt
haar hulpeloos alsof niemand haar kan helpen met haar verdriet.
Ze is eigenlijk wanhopig , ze ziet geen weg terug
enkel maar een weg om uit het leven te gaan.
Ze voelt ondraagbare pijn/verdriet.
Papa : voelt
zich bezorgd wanneer hij zijn vrouw op de grond vind.
Voelt woede wanneer ze opeens moeten stoppen wanneer
haar hart even stilstaat.
Hij voelt hem hulpeloos wanneer hij eigenlijk niks kan
doen voor haar meer.
Hij voelt zich ook bang dat hij haar gaat verliezen.
Wanneer hij het
besluit moet pakken om haar te laten gaan voelt hij zich , gekwest ,
ongelukkig.
Op welke manier hebben de drie scènes
die je hierboven vermeldde, met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?
Wanneer je moet omgaan met het verschil van huisdieren
kan je dit vergelijken met de situatie van het vogeltje , enkel begraven wij
dit dan maar je wilt het ook niet afgeven . Je voelt het verdriet van iets dat
er niet meer is.
Bij de situatie van een persoon te verliezen ,denk je
soms wel eens om uit te leven te stappen of je wilt de pijn voelen net als de
andere persoon voelde. Maar je doet het niet altijd , in de deze situatie doet
zij het wel.
Wanneer je een persoon verliest ga je makkelijk de
schuld op je zelf gaan steken of op de andere persoon.
Je gaat altijd wel redenen zoeken hoe het te voorkomen
was .
Wat wil de regisseur van de film ons
duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt
overgebracht?
Dit is een verhaal over contrasten, de radicale
tegenstellingen die we het leven noemen. Elise en Didier zijn om te beginnen op
veel vlakken elkaars tegenpool, wat ook verklaart waarom ze zich aangetrokken
voelen tot elkaar. Hun verschillen worden ook duidelijk wanneer Maybelle ziek
wordt. Didier, een overtuigde atheïst, is in alle staten en weet zich geen
blijf met zijn woede en verdriet, Elise tracht hoop te putten uit haar vage
geloof in een hiernamaals.
De boodschap in het verhaal is dat iedereen anders omgaat met
lijden.
Niet iedereen kan dit even goed verwerken als andere.
Soms kan je zodanig veel tegenslag krijgen in een zeer korte
tijd dat je de weg kwijt geraakt.
Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en
die van de filmmaker op het vlak van de behandelde themas (afhankelijk van de
film die je koos, kan dit geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden
zijn)?
Gelijkenissen:
Ik zou ook zo lijden als Elise doet in de film.
De relatie in dit verhaal ga ik ook akkoord mee het is
niet omdat je tegenpolen betn dat je niet in een relatie met elkaar kan zijn.
Liefde doet soms rare dingen met de mensen.
Ik vind het ook mooi dat de vrienden betrokken worden
bij beide doden zo weet je dat je er niet alleen voor staat.
Ik geloof ook wel in de dingen die Elise gelooft het
sterretje aan de hemel of het vogeltje die op de venster komt zitten.
Het is net of dat maybell nog bij hen aanwezig is .
Verschillen
Hoe de vader omgaat met beide situaties vind ik zo kil
en koud .
Alsof het hem eigenlijk niet echt veel doet.
Hij kan alles zo rap een plaatsje geven.
Ook hoe hij soms dingen tegen zijn dochter verteld
vind ik niet kunnen.
Zoals het verhaal met het vogeltje , maar dat heeft
dan te maken met zijn geloof
Verwerkingsopdracht
Je schrijft in ongeveer twee bladzijden een brief (naar een vriend/vriendin),
waarin je de film aanbeveelt of afraadt. Je zorgt dat je de elementen die je
hierboven aanbracht, erin verwerkt.
Dit betekent dat in deze brief de volgende zaken zeker moeten
verwerkt zijn:
-
de thematiek
van de film
-
de visie van
de filmmaker
-
jouw
persoonlijke visie
-
eventueel
een link met je eigen leven, ervaring
Je brief is een samenhangend geheel, dus geen opsomming van de hierboven
staande verwerkingsvragen en is in een vlotte en correcte
taal geschreven
Beste
Moet je eens wat weten ik heb dit weekend naar
een prachtige film gekeken. Je moet hem zeker ook eens bekijken. Ik weet niet
of je hem kent the broken circle de film met Veerle Baetens in de hoofdrol. Das
die van code 37 , die ken je toch wel . Man wat was dat een film waar je kon
van wenen. Het is zo een mooie film het verhaal is iets dat je zelf ooit ook
eens kan meemaken. Er waren natuurlijk ook momenten dat je kon mee lachen of
waar de passie van afsprong maar alles draaide hier rond het verdriet. Je hebt
echt wel een doos zakdoekjes nodig als je hier naar gaat kijken. Ik heb het
toch ook wel een paar keer moeilijk gehad tijdens de film het is net of je
dingen uit je eigen leven herkent wanneer je hier naar kijkt. Ik weet niet of
jij dit ook zo gaat ervaren maar jou kennende ga je dit ook wel vinden . Daarom
dat ik deze film aan jou aanraad om te bekijken. Ik wil hem gerust nog eens
bekijken samen met jou hoor , we kunnen dan samen wenen.
Neem nu de scene waar maybell dat vogeltje zag
tegen het raam vliegen zo schatig hoe ze hier op reageerde. Het was net hoe ik
zou reageren moest er een huisdier van mij dood gaan , of als ik een beestje
zie die dood is .
Ik vond het enkel een domme reactie van de
vader hierover maar ja hij gelooft dan ook niet in zulke dingen das meer de
mama in het verhaal. Of telkens al die leuke muziek dat ze er tussen speelde ik
wist echt niet dat Veerle Baetens zou mooi kon zingen . De tattoes waren wel
wat overdreven maar dat hoorde bij haar rol . Ook al is het niet mijn gerne van
muziek ik vond het wel mooi om naar te luisteren . De teksten van de liedjes
betekenden dan ook super veel in deze film het was denk ik een soort van
lijdraad in het verhaal om alles een beetje te kunnen verwerken. Dat vind ik
dan het mooiste aan muziek algemeen het verhaal dat ze erin vertellen het gerne
maakt dan eigenlijk niet zoveel meer uit als de tekst maar aangrijpend is.
Je ziet
duidelijk dat elise een zeer belangrijke rol speelt in het verhaal van de
regiseur zij heeft het namelijk het moeilijkst met het verwerken van haar
verdriet. Je ziet duidelijk aan haar dat ze niet kan omgaan met het verlies van
haar dochtertje . Ze zoekt overal achter redenen hoe het komt of wat ze er aan
kon doen om het te voorkomen. Op een bepaald stuk in de film zie je mooi wat
verdriet in een relatie kan doen . Het zet je als het ware tegen elkaar op .
Verdriet kan rare dingen doen met mensen , je weet soms niet hoe je hierom moet
gaan . Bij sommige kan zich dit uitdrukken in woede en bij andere merk je
nauwelijks dat ze verdriet hebben. Ik ben meer de elise persoon in het verhaal
ik zou ook niet kunnen omgaan met het verdriet u kind te verliezen. De pijn die
ze voelt moet zo ondragelijk zijn dat ze gewoon geen weg meer terug zag . Haar
kindje was alles voor haar dat zag je voor de vader in het begin niet . Ze
gaven mooi in de film aan dat de papa niet echt zo blij was met het feit dat ze
zwanger was . Maar eenmaal ze op de wereld was zag je hem wel veranderen van
mening. Wanneer je merkt dat je kind ziek is stort letterlijk je wereld
in, je weet niet wat je moet doen het
enige wat je kan doen is hopen dat het goed komt. Op een bepaald moment zie je
mooi hoe het proces van de ziekte in elkaar zit en hoe de ouders erop reageren
. Je voelt de pijn door je gaan wanneer je hoort dat het eigenlijk niet meer te
redden valt , je wereld stort opnieuw in elkaar. Je begint je dan af te vragen
waarom zij of waarom kunnen ze haar niet helpen . Het andere vriendje mag wel
naar huis is wel genezen en bij zij helpt het niet waarom is de wereld zo
oneerlijk. Ik vind die ene scene in het ziekenhuis waar ze over de sterretjes
praten wel super emotioneel het was net alsof ze aan het uitleggen waren wat er
ging gebeuren met haar als ze er niet meer was. Dit is ook het beeld dat je bij
de mama zag toen ze de flashbacks toonden als ze in de auto zat .
Haar verdriet was zodanig groot dat ze geen
uitweg meer zag en besloot in haar tattoe shop binnen te gaan . Ze ging opzoek
naar alle pillen en drank die ze kon vinden . Ze was helemaal klaar met haar
verdriet en wou niks liever dan terug bij haar dochtertje te zijn . Dus besloot
ze om uit het leven te proberen te stappen aan de hand van de pillen en de
drank. Haar man vond haar enkele minuten later op de grond bewusteloos liggen .
Je zag aan hem hoe radeloos hij was hij wist niet wat hij moest doen . Het
enige dat hij wou was dat ze bleef vechten en hem nog niet verlaten . Hij werd
hier letterlijk boos om toe de ambulance stopte omdat haar hartslag weg was .
Moest dat mijn man geweest zijn ik zou net hetzelfde gedaan hebben , ik zou
nooit na het ene verlies nog een ander verlies aankunnen en zeker niet op zo
een korte tijd . Eenmaal hij dan in het ziekenhuis was komt hij voor een zeer
moeilijke keuze te staan . Houd hij zijn vrouw verder in leven ook al heeft ze
niet echt meer een leven voor haar door de opgelopen schade of beslist hij om
de machines af te zetten en haar naar maybell te laten gaan . Ik vind dat hij
de juiste keuze heeft gemaakt het was natuurlijk niet de makkelijkste voor hem
maar wel wat zij wou . Hij wist hoe moeilijk zij het had met het verdriet van hun
dochtertje en dat ook waarschijnlijk de reden was waarom ze dat gedaan was .
Voor ze de machine aflegden zij haar nog tegen haar doe je de groetjes aan
maybell van mij . Man de traantjes stonden in mijn ogen toen hij dit zij het
raakte mij zo . Hij hielt hem heel de film zo sterk zowel bij de dood van zijn
kind als van zijn vrouw je kon amper zijn gevoelens zien . Durfde hij ze niet
tonen of was hij nu eenmaal zo een man . Het is natuurlijk altijd wel geweten
dat mannen anders reageren dan de vrouw . Dit komt mede door dat de man zich
sterk moet houden voor de vrouw . Vrouwen hebben het algemeen altijd zwaarder
met hun emoties . Ik heb het daar ook moeilijk ik kan nooit mijn gevoelens een
plaats geven . Ik ga soms echt heel ver in mijn gevoelens uiten verdriet is
echt wel een zeer moeilijke voor mij eenmaal ik aan het wenen ben kan ik
moeilijk stoppen ik moet dan steeds denken aan momenten met die persoon. Maar of ik de keuze zou kunnen maken lijk dat
hij heeft gemaakt dat weet ik niet , ik denk dat het mij niet zo lukken om haar
direct te kunnen laten gaan . Bij maybell kon je niet anders dan haar laten
gaan ze was opeens weg door haar ziekte. Maar ik zou ze dan wel moeilijk kunnen
lossen moest ze in mijn armen zijn gestorven.
Wanneer ik mij verdrietig voel ga ik ook
overal redenen gaan zoeken of mezelf gaan schuldig voelen alsof ik er nog wat
kon aandoen. Maar ook al weet je diep van binnen dat je u zelf niks te
verwijten hebt , dat je haar niet kon helpen hierbij enkel er maar zijn voor
haar wanneer ze je het meest nodig heeft. Leven zit zo raar in elkaar sommige
mensen sterven heel oud andere heel jong , net alsof mensen al van af hu
